Gabriel'in Cenneti ön okuma

GABRIEL’İN CENNETİ SYLVAIN REYNARD

Optimum Kitap: 29 Dünya Edebiyatı: 27 GABRIEL’İN CENNETİ SYLVAIN REYNARD Kitabın Özgün Adı: Gabriel’s Redemption Yayına Hazırlayan: Yılmaz Dalgalan Çeviri: Tayla Serpil Mızrak Editör: Necdet Akkan Sayfa Tasarımı: Emir Tali Kapak Tasarım: Emir Tali Basım: 2014 ISBN: 978-605-4688-18-0 YAYINEVİ SERTİFİKA NO: 24408 © Türkçe Yayım Hakkı: Akçalı Telif Hakları Ajansı aracılıyla © Hayat Yayın Dağıtım Pazarlama San. ve Tic. Ltd. Şti.’ne aittir.

Copyright ©2013, Sylvain Reynard. 2014, Hayat Yayın Dağıtım Optimum Kitap, Hayat Yayın Dağıtım Paz. San. ve Tic. Ltd. Şti. Markasıdır.

Basım ve Cilt: Apa Matbaacılık Merkez Mah. Erkan Sok. No: 13 Kağıthane-İstanbul Tel: 0 212 321 48 17 Sertifika No: 18189 © Kısa tanıtım alıntıları dışında yayınevinden yazılı izin alınmadan hiçbir yolla çoğaltılamaz.

OPTİMUM KİTAP

Cevizli Mah. Fatih Cad. Atilla Sok. No: 1 Maltepe / İSTANBUL Tel: 0 216 442 16 42 Fax: 0 216 442 16 42 www.optimumkitap.com / info@optimumkitap.com

GABRIEL’İN CENNETİ SYLVAIN REYNARD

Çeviri: Tayla Serpil Mızrak

“Profesör seksi ve sofistike... Ona doyamıyorum!”

-ABD’de günümüz en çok satan kitap yazarı Kristen Proby “Gabriel’in Cehennemi ve Gabriel Arafta Sylvain Reynard’ın kusursuz yazarlığı ile mest oldum. Gabriel’in Cenneti ve Gabriel Arafta daima değer vereceğim kitaplar arasında olacaktır. Özlenecek olmalarına rağmen, “Gabriel’in Cenneti”nde Gabriel ve Julia’nın hikâyesinin sonunu merakla beklemekteyim.”

-The Autumn Review Okuyucuların ayaklarını yerden kesen, sürükleyici bir aşk hikayesi.”

-Nina’s Literary Escape “Sylvain Reynard’ın duygusal açıdan yoğun ve lirik kelimeleri sayfalardan okuyucunun kalbine akmaktadır.”

-Totally Booked Blog “Sylvain Reynard’ın yazarlığı büyüleyici ve etkileyici. Gabriel esrarengiz biçimde tutkulu ve gizemli bir karakter.

-Waves of Fiction

Sylvain Reynard Kitapları Gabriel’in Cehennemi Gabriel Arafta Gabriel’in Cenneti

Gabriel’in Cenneti Sylvain Reynard Okuyucularıma, şükranlarımla.

“Umut,” dedim, “ilahi lütuf ve liyakat emsalinin etkisi olan gelecekteki mutluluğun belli bir beklentisidir.”

-Dante Alighieri, Paradiso, XXV.067-069. Kıta

Dante ve Beatrice’in Mars küreye yükselmesi.

Gustav Doré gravürü, 1868

Teşekkürler Dante Alighieri’nin İlahi Komedyası üzerine uzmanlıkları yönünde yapıtıma bilgi veren, merhum Dorothy L. Sayers, merhum Charles Williams, Mark Musa, arkadaşım Katherine Picton’a ve Amerika Dante Topluluğuna teşekkür borçluyum. Bu romanda, cehennem ve cennet gibi yerler için Dante Topluluğunun geleneksel üslubu olan büyük harfleri kullandım.

Sandro Boticelli’nin yapıtı ve Floransa’da benzersiz Uffizi Galerisinden esinlendim. Selinsgrove ilçesi ile birlikte Oxford, Floransa, Assisi, Todi ve Cambridge şehirleri, atmosferlerini ödünç verdi.

Orijinal İtalyanca ile birlikte Dante Gabriel Rossetti’nin La Vita Nuova çevirisinin kendi versiyonu için İnternet Arşivi sitesine başvurdum.

Bu eserde Henry Wadsworth Longfellow’un İlahi Komedya çevirisinden alıntı yaptım. Görüşleri ve desteğinden dolayı Jennifer’e minnettarım. Onun teşviki ve dostluğu olmasaydı bu kitap var olamazdı.

Yaratıcı tavsiyesi ve bilgeliği için Nina’ya minnettarım. Aynı zamanda ilk taslağı okuyan ve çeşitli aşamalarında değerli yapıcı eleştirilerde bulunan Kris’e teşekkür etmeyi özel bir borç bilirim.

Berkley’de editörüm Cindy ile çalışmaktan büyük zevk aldım ve sonraki iki romanımda da onunla çalışmak için sabırsızlanıyorum.

Berkley’e gelmemdeki sağduyusundan ve enerjisinden dolayı Tom’a teşekkürler. Ayrıca bu kitap üzerinde çalışan yayın, sanat ve tasarım ekibine teşekkür ederim.

Tanıtımcım Enn, yazmama teşvik ve okuyucular ile temasta kalmamı sağlayan sosyal medya ile bana yardım etmek için canla başla çalıştı. Onun takımının bir parçası olmaktan gurur duyuyorum.

9

Ayrıca, özellikle Muses, Tori, Erika’yı teşvik etmeyi teklif edenlere ve Argyle Empire ve SRFans sosyal medya hesaplarını kullanan okuyuculara teşekkür etmek isterim. Sesli kitapların İtalyanca telaffuzunu belirtmede yardımcı olması nedeniyle Elena’ya özellikle teşekkür ederim. John Michael Morgan Gabriel’in Cehennemi ve Gabriel Arafta’yı okuyarak muhteşem bir iş yapmıştır.

Son olarak, Profesör ve Julianne’nın hikâyesini Gabriel Arafta ile sona erdirmeyi planladığım büyük bir sır değildir. Onların hikâyelerinin devamını yazmamı isteyen herkese teşekkür ederim.

Sürekli desteğiniz ve ailemin desteği benim için çok değerlidir.

-SR Göğe yükselme 2013

Giriş 1292 Floransa, İtalya Şair masadan kalktı ve pencereden sevgili şehrine baktı. Mimarisi ve sokakları onu çağırmasına rağmen, çok sahte seslerdi. Sanki büyük bir ışık sadece şehirden değil, dünyadan da sönmüş gibiydi. “İnsanlarla dolu şehir ne kadar yalnız duruyor! Bir dul gibi….”

Gözleri, az önce alıntı yaptığı Lamentation (Ağıt) kitabına takıldı. Tanrı’nın elçisi Jeremiah’ın bu hüzünlendirici sözleri bile yetersiz kalıyordu.

“Beatrice,” diye fısıldadı, göğsünde sızlayan kalbini tutarak. Ölümünden iki yıl sonra bile, onun kaybı hakkında zorlukla yazıyordu.

O, sonsuza kadar genç, sonsuza kadar asil, sonsuza kadar onun kutsanmışı olarak kalacak ve dünyadaki tüm şiirler bile ona olan bu bağlılığını ifade edemeyecekti. Ancak Beatrice’in anıları ve aşkları uğruna deneyecekti.

11

Bölüm Bir Haziran 2011 Selinsgrove, Pensilvanya Profesör Gabriel Emerson elleri cebinde, ateşli gözlerle karısına bakarak çalışma odasının kapısının eşiğinde durdu. Uzun, atletik yapısı en az sert hatları ve safir rengi gözleri kadar çarpıcıydı.

Gabriel, karısı on yedi yaşındayken (ki karısı kendinden on yaş küçüktü) onunla tanışmış ve genç kıza aşık olmuştu. Gabriel’in zevk aldığı yaşam tarzı yüzünden değil, zaman ve durumlar yüzünden ayrı düşmüşlerdi.

Yine de yazgı onların yüzüne gülmüştü. Julia altı yıl sonra Toronto’da genç adamın lisans öğrencisi olduğunda, duygusal yakınlıkları yeniden alevlenmiş ve bir buçuk yıl sonra da evlenmişlerdi.

Ve evliliklerinin altıncı ayında Gabriel karısına daha da çok âşıktı.

Onun soluduğu havayı bile kıskanıyordu.

Birazdan yapacak olduğu şey için çok uzun zamandır bekliyordu. Tabii bunu gerçekleştirebilmesi için karısının baştan çıkartılmaya ihtiyacı olabilirdi ve genç adam baştan çıkartma konusunda kendisine son derece güveniyordu.

Havada süzülen Bruce Cockburn’un “Mango” şarkısının melodileri ona, evlenmeden önceki Belize’ye yaptıkları seyahati anımsattı.

Plaj dahil olmak üzere her yerde sevişmişlerdi.

Julia erkeğin kendisini incelediğinin ve içeriyi dolduran müziğin farkında olmaksızın masada oturmuştu. Etrafı kitaplar, dosya klasörleri ve Gabriel’in görev aşkıyla ailesinin evinin alt katından taşıdığı iki kutu evrak ile çevrili bir biçimde, laptopunda yazı yazıyordu.

13

GABRIEl’in cennetİ

Cambridge, Massachusetts’teki yoğun yaşamlarından uzaklaşmak için geldikleri Selinsgrove’da yaklaşık bir haftadır kalıyorlardı.

Gabriel Boston Üniversitesi’nde profesördü, Julia ise Harvard’da; daha önceden Oxford’da görev yapmış başarılı bir bilim adamının yanında doktorasının ilk yılını tamamlamıştı. Harvard Bulvarı’ndaki evleri tadilat altındaydı ve karmaşıktı, bu yüzünden Cambridge’e kaçmışlardı.

Clark’ların Selinsgrove’daki evi, Gabriel gelmeden önce onun isteklerine göre yenilenmişti. Gabriel’in üvey babası Richard tarafından bırakılan eşyaların çoğu da depoya kaldırılmıştı.

Julia yeni eşyalar ve perdeler seçmiş, Gabriel’i de duvarları boyamada kendisine yardım etmeye ikna etmişti. Gabriel’in estetik zevki koyu ahşap ve zengin, kahverengi deriden oluşurken, Julia deniz kenarındaki bir sayfiye evinin açık renkleriyle Santorini mavisinin farklı tonlarının eşlik ettiği kırık beyaz duvarları ve eşyaları tercih etmişti.

Julia çalışma odasına Harvard Bulvarı’ndaki evlerinde sergilenen tabloların reprodüksiyonlarını asmıştı – Henry Holiday’in Dante’nin Ponte Santa Trinita’da Beatrice’le Tanışması, Boticelli’nin Primavera’sı, ve Fra Flippo Lippi’nin Madonna ve Çocuk Melekler’i.

Bir an için Gabriel kendini, resimlerin sıralamasını dikkatle incelerken buldu. Tabloların, aynı zamanda Gabriel ve Julia’nın ilişkilerinin aşamalarını gösterdiği de söylenebilirdi.

Birincisi, tanışmalarını ve Gabriel’in artan takıntısını resmediyordu. İkincisi, Gabriel Julia’yı hiç hatırlamazken Eros’un okunun genç kadını vurmasıyla başlayan ilişkilerini ve evliliklerini temsil ediyordu. Son olarak Madonna’nın resmi de, Gabriel’in olmasını umut ettiği şeyi simgeliyordu.

Bu, Julia’nın masasının başında, gelecek ay Oxford’da sunacağı ilk halka açık konferansını yazarak geçirdiği üçüncü akşamdı. Dört gün önce, daha eşyalar teslim edilmeden, üstleri başları boya içindeyken yatak odasının zemininde sevişmişlerdi.

14

SYLVAIN REYNARD

(Julia Gabriel’le vücut boyamanın en sevdiği spor olduğuna karar vermişti.) müziğin temposunun artmasıyla ve düşüncelerine hakim olan fiziksel birlikteliklerinin anılarıyla, Gabriel’in sabrı tükenmişti. Onlar yeni evliydiler. Julia’nın onu bir gece daha görmezden gelmesine izin vermeye niyeti yoktu.

Sessiz adımlarla genç kadına yaklaştı. Julia’nın omuzlarına değen saçlarını yana çekti ve boynunu açığa çıkarttı. Hafif uzamış sakalları, genç kadının cildini okşarken öpücükleri yoğunluk kazandı.

Genç adam, “Gel,” diye fısıldadı.

Julia aniden ürperirken, Gabriel’in uzun, ince parmakları, kadının boyun kavisini takip ederek bekledi.

“Dersim bitmemişti.” Ona bakmak için güzel yüzünü kaldıran Julia,.

“Beni davet ettiği için özellikle Profesör Picton’u mahcup etmek istemiyorum,” diye devam etti. “Programdaki en genç insan benim.”

“Onu mahcup etmeyeceksin. Ayrıca konferans notlarını bitirmek için bol bol zamanın olacak.”

“Ailen için evi hazırlaman gerekiyor. İki gün içinde gelecekler.”

“Onlar benim ailem değil.” Gabriel ona ateşli bir bakış attı. “Onlar bizim ailemiz. Ayrıca bir hizmetçi tutacağım. Gel. Battaniyeyi de getir.”

Julia döndü ve pencerenin altında duran, üzeri dolu beyaz sandalyedeki tanıdık, ekoseli battaniyeyi gördü. Dışarıya, arka bahçeyi çevreleyen ağaçlara dikkatle baktı. “Çok karanlık.”

“Ben seni korurum.” Kollarını genç kadının beline dolayarak ayağa kalkmasına yardım ettiğinde, vücutları birbirine değdi.

Julia, elbisesinin ince kumaşından kocasının rahatlatıcı ve çekici sıcaklığını hissetti.

Kocasının gözlüklerini çıkartıp masaya koyarken, “Neden karanlıkta meyve bahçesine gitmek istiyorsun?” diye takıldı.

Gabriel karları eritecek bir bakışla gözlerini karısına dikti.

Dudaklarını genç kadının kulaklarına götürerek, “Senin içine girdiğim zaman, çıplak teninin ay ışığında parladığını görmek istiyorum,” diye fısıldadı.

15

GABRIEl’in cennetİ

Karısının kulak memesini ağzına aldı ve yavaşça ısırdı.

Julia’nın kalp atışları hızlanırken, Gabriel öpücükleriyle genç kadının boynunu keşfetmeye başladı.

“Bu arzularımın beyanıdır,” diye fısıldadı adam.

Nihayet Julia, içeriye hakim olan müziğin farkına vararak kendini tamamen duygularına bıraktı. Gabriel’in nane ve Aramis karışımı kokusunu içine çekti.

Genç kadın battaniyeyi alırken, Gabriel de onu, kedinin fareyi izlediği gibi gözleriyle takip ediyordu.

Julia notlarına bakarak, “Sanırım Guido da Montefeltro bekleyebilir,” dedi. “Öleli yedi yüz yıldan fazla oldu. Onun beklemekte yetenekli olduğunu söyleyebilirim.”

Julia onun gülümsemesine karşılık verip uzattığı eli tutmak için battaniyeyi diğer eline aldı.

Alt kata inip bahçenin öbür tarafına yürürlerken, Gabriel’in yüzündeki şakacı ifade büyüdü.

“Daha önce bir meyve bahçesinde hiç sevişmiş miydin?”

Gözleri kocaman açıldı ve hayır anlamında başını salladı.

“O zaman senin için ilk olduğuma sevindim.”

Julia kocasının elini daha sıkı kavradı. “Benim sonuncumsun.

Bir tanemsin.”

Evin arkasındaki koruya girdiklerinde, Gabriel el fenerini açıp adımlarını hızlandırdı. Köklerin ve engebeli toprağın üzerinden geçerken fener yolu aydınlatıyordu.

Pennsylvania’da Haziran ayıydı ve hava çok sıcaktı. Sık ağaçlar ve yaprak örtüsü, ayın ve yıldızların ışığını engelliyordu. Hava kuşların gece şarkılarıyla ve çekirge sesleriyle hayat doluydu.

Kısa bir süre sonra açıklık alana girdiler. Geniş yeşil alan yabani çiçeklerle doluydu. Alanın uzak köşesinde birkaç yaşlı elma ağacı vardı. Eski bahçenin kalıntıları geriye doğru uzanırken Gabriel’in diktiği yeni ağaçların dalları gökyüzüne doğru yayılmaktaydı.

16

SYLVAIN REYNARD

Açıklığın ortasına doğru yürürlerken, Gabriel’in vücudu gevşemişti. Bu alanla ilgili kutsal ya da başka bir şey her zaman onu rahatlatmaktaydı. Julia onu izlerken battaniyeyi kalın çimlerin üzerine özenle serdi, sonra feneri kapattı. Karanlık kadife bir pelerin gibi onları sarmaladı.

Tepede, arada bir bulut demetleri tarafından yüzeyi donuklaşan dolunay parlıyor, bir grup yıldız göz kırpıyordu.

Gabriel, Julia’nın yazlık elbisesinin kapalı yakasını takip etmeden önce ellerini onun kollarında aşağı yukarı dolaştırdı.

“Bu hoşuma gidiyor.” diye mırıldandı.

Karısının gölgelerin içinde bile gözle görülebilen güzelliğine hayranlıkla bakarken acele etmedi: çıkık elmacık kemikleri, dudaklarının bükümü, büyük anlamlı gözlerine bakarak yavaşça Julia’nın çenesini kaldırdı ve dudaklarını birleştirdi.

Onu arzuladığını dudaklarıyla anlatan ateşli bir aşığın öpücüğüydü bu. Gabriel uzun bedenini onun minyon vücuduna bastırırken, parmakları yumuşak kahverengi saçlarının arasında geziniyordu.

“Biri bizi görürse ne olur?” dedi nefes nefese, dili kocasının ağzının içine kaymadan önce.

Gabriel geri çekilene kadar ısrarla onun vücudunu keşfetti.

“Bu koru özeldir. Ayrıca söylediğin gibi karanlık.” Elleri karısının arkasına uzanıp belini sardı.

Omuzlarına doğru kaymadan önce gamzelerinin bulunduğu yeri keşfetti, sanki burası onu mutlu ediyordu. Merasimden uzak yavaşça elbisesini çıkardı ve battaniyenin üzerine attı.

Daha sonra parmaklarının tek bir hareketiyle sütyenini çözdü.

Julia elleriyle sutyenini göğüslerinin üstünde tutarken kıkırdadı.

Sutyen siyah danteldendi ve çekici bir şekilde transparandı.

“Bu konuda çok iyisin.” diye kutladı.

“Hangi konuda?” Büyük elleri sütyeninin üstünden göğüslerini kavradı.

“Karanlıkta sütyen çıkarmada.”

17

GABRIEl’in cennetİ

Gabriel’in sessizliği çevrelerinde yankılandı. Geçmişinin hatırlatılmış olmasından hoşlanmamıştı.

Julia ayak parmaklarında yükselerek onun köşeli çenesine bir öpücük kondurdu.

“Ben şikâyetçi değilim. Sonuçta, ben senin tecrübelerinden faydalanıyorum.”

Bunun üzerine dantel boyunca göğüslerini takip etti. “İç çamaşırlarını beğenmeme rağmen, seni çıplak tercih ederim Julianne.”

“Bu konuda emin değilim.” Gabriel’in omuzunun üzerinden bakıp açıklığın çevresini taradı. “Birisinin bizi kesmesini beklemeye devam ediyorum.”

“Bana bak.”

Julia’nın gözleri onunkilerle buluştu.

“Burada bizden başka kimse yok. Ayrıca benim gördüğüm nefes kesici.”

Başka bir kışkırtıcı hamle ile kalçalarını örtmeden önce belkemiği çukurunu ve tepeleri keşfetmek için ellerini göğüslerine koydu.

Başparmaklarını teninde gezdirdi. “ Ben seni örterim.”

“Neyle? Battaniye ile mi?”

“Bedenimle. Birisi bize rastlasa bile, kimsenin seni görmesine izin vermeyeceğim. Söz veriyorum.”

Julia’nın dudaklarının kenarları yukarı kıvrıldı.

“Her şeyi düşünüyorsun.”

“Ben sadece seni düşünüyorum. Sen her şeysin.”

Gabriel onun kırmızı dudaklarına eğildi ve büyük engel teşkil eden dantel sutyeni yavaşça vücudundan sıyırdı. Külotunu aşağıya çekmeden önce, dudaklarını keşfederek onu içtenlikle öptü.

Artık Julia, meyve bahçelerinde Gabriel’in önünde çıplaktı.

Ey tüm meyve bahçelerinin seks tanrıları, diye düşündü. Lütfen hiç kimsenin bizi kesmesine izin vermeyin.

Kemerini çözmek için onun karın kasları üzerinden kaymadan önce, parmakları birkaç göğüs kılı kümesinde oyalanarak arzuyla kocasının gömleğini çıkardı.

18

SYLVAIN REYNARD

Her ikisi de çırılçıplak kaldıklarında Gabriel’in kolları onu çepeçevre sarmasıyla Julia derin bir iç çekti.

“Bu gecenin sıcak olması iyi bir şey.” diye fısıldadı. “Sadece bir battaniye aldık.”

Bir gülümseme ile Julia kendini yere bıraktı ve kocası bedeniyle onu örttü. Karısının yüzünü her iki eliyle kavrarken mavi gözleri onun gözleriyle buluştu.

“Gerdek odasında, Sabah gibi yüzünün kızarmasına izin verdim: Bu huri üzerinde Cennet ve mutlu Takımyıldızları.”

“Kayıp Cennet,” diye fısıldadı Julia onun sakallı çenesini okşayarak.

“Fakat burada, sadece Cenneti bulduğumu düşünebilirim.”

“Burada evlenmiş olmamız gerekirdi. İlk defa burada sevişmeliydik.”

Julia parmaklarını onun saçlarının arasından geçirdi. “Şimdi buradayız.”

“Gerçek güzelliği burada keşfettim.”

Elleri yavaş yavaş keşfederken onu tekrar öptü. Julia’nın da karşılık vermesiyle tutkuları alevleniyor ve yakıyordu.

Evlendiklerinden beri aylar içinde, ne arzuları ne de birleşmelerinin sıcaklığı azalmamıştı. Tüm konuşmalar hareket, dokunma ve fiziksel aşkın mutluluğunda erimişti.

Gabriel karısını tanıyordu: onun uyarıldığını, heyecanını, sabırsızlığını ve gevşemesini anlıyordu. Karanlık ve canlı yeşillikle çevrili gece esintisinde seviştiler.

Açıklığın kenarında, geçmişte temiz aşklarını gözlemlemiş olan yaşlı elma ağaçları kibarca bakışlarını kaçırdı.

En sonunda her ikisi de soluklanırken, Julia yıldızlara hayranlıkla bakarak hafiflemiş bir şekilde uzandı.

“Senin için bir şeyim var.” Pantolonunun yerini tesbit etmek için el fenerini bulmaya çalıştı. Julia’nın yanına döndüğünde, onun boynuna serin bir şey geçirdi.

19

GABRIEl’in cennetİ

Julia tek tek halkalardan yapılmış kolyeyi görmek için aşağıya doğru baktı.

Kolyede asılı üç tılsım-bir kalp, bir elma ve bir kitap.

“Bu çok güzel.” diye fısıldadı Julia, parmaklarıyla tılsımları teker teker yoklarken.

“Londra’dan geldi. Altından yapılmış olan elma hariç halkalar ve tılsımlar gümüşten. Elma tanıştığımız zamanı temsil ediyor.”

“Ya kitap?”

“Kapağına Dante kazınmış.”

Mahcup bir şekilde ona baktı. “ Benim unutmuş olduğum özel bir durum mu var?”

“Hayır. Ben sadece sana bir şeyler vermekten keyif alıyorum.”

Julia içtenlikle onu öptü ve kocası bir kez daha el fenerini kenara koyarak onu sırtüstü yatırdı.

Ayrıldıklarında, avucunu karısının düz karnına koydu ve dudaklarını, başparmağının tam altındaki girintiye götürdü.

“Buraya çocuğumu yerleştirmek istiyorum.”

Sözleri açıklıkta yankılanırken, Julia dondu kaldı.

“Ne?” “Senden çocuğum olsun istiyorum.”

Julia nefesini tuttu. “Bu kadar erken mi?”

Başparmağını onun teninde gezdirdi. “Ne kadar zamanımız olduğunu asla bilemeyiz.”

Julia, Gabriel’in manevi annesi Grace’i ve biyolojik annesi Sharon’u düşündü. Her ikisi de genç yaşta ancak çok farklı şartlar altında ölmüştü.

“Dante, Beatrice’i yirmi dört yaşındayken kaybetti.” diye devam etti.

“Seni kaybetmek çok yıkıcı olur.”

Julia onun çenesindeki ufak çukura dokunmak için uzandı. “Ürkütücü konuşma. Burada olmaz, yaşam ve aşkı kutlamamızın ardından.”

20

SYLVAIN REYNARD

Gabriel yan tarafına dönmeden önce, karnına tövbekar öpücükleri kondurdu.

“Neredeyse Beatrice’den daha çok yaşadım ve sağlıklıyım.” Elini kocasının göğsüne, dövmesinin bulunduğu yere koydu ve kanayan kalbinin üzerindeki isme dokundu.”Maia yüzünden mi endişelisin?”

Gabriel’in yüz hatları gerilmişti. “Hayır.”

“Eğer o yüzdense önemli değil.”

“Onun mutlu olduğunu biliyorum.”

“Buna ben de inanıyorum.” Julia sanki daha fazla bir şey söyleyecekmiş gibi duraksadı.

“Ne?” “Sharon’u düşünüyordum.”

“Ve?” “Bir anne olarak, iyi bir rol model değildi.”

Gabriel dudaklarını onunkilere hafifçe dokundurmak için öne doğru eğildi.

“Sen mükemmel bir anne olursun. Sevgi dolu, sabırlı ve naziksin.”

“Ne yapardım bilemem.”

“Bunu birlikte çözeriz. Endişelenmesi gereken kişi benim.

Biyolojik ailem kötü olarak nitelendirildi ve tam anlamıyla ahlaki değeri olan bir hayat yaşamadım.”

Julia başını salladı. “Tammy’nin küçük oğluna karşı çok iyisin.

Kardeşin bile öyle söylüyor. Ancak bir bebek için daha çok erken, Gabriel. Biz evleneli sadece altı ay oldu. Ayrıca doktoramı bitirmek istiyorum.”

“Hatırlarsan eğer bunu kabul etmiştim.” Tek parmağı ile karısının kaburgalarının kavislerini takip etti.

“Evlilik hayatı mükemmel ancak bir düzenlemesi olmalıdır. Her ikimiz için de.”

21

GABRIEl’in cennetİ

Gabriel’in hareketleri yavaşlamıştı. “Katılıyorum. Fakat gelecek hakkında konuşmamız gerekiyor. Doktorumla görüşmelere başlasam iyi olacak, ne kadar erken olursa o kadar iyi olur. Vasektomi ameliyatımdan beri çok uzun zaman geçti, tersine çevirme mümkün olmayabilir.”

“Bir aile olmak için birden fazla yol var. Başka bir tıbbi seçeneği ele alabiliriz. Floransa’da Franciscan yetimhanesinden bir çocuk evlat edinebiliriz. Doğru zamanda.” Yüzünde umut verici bir ifade belirdi.

Gabriel, karısının yüzüne düşen bir tutam saçı düzeltti. “ Bunların hepsi yapabileceğimiz şeyler. Floransa’da sergiye gitmeden önce, konferanstan sonra seni Umbria’ya götürmek niyetindeyim. Ancak Avrupa’dan geri döndüğümüzde doktorumla konuşmak istiyorum.”

“Tamam.”

Karısını üstüne çekti. Kalçalarını kavrarken, tenlerinin arasında garip bir elektrik yükseliyor gibiydi.

“Hazır olduğunda denemeye başlarız.”

Julia sırıttı.

“Muhtemelen hazırlanmak için çok fazla pratik yapmamız gerekecek.”

“Kesinlikle.”

22