Fris en blij magazine voor eneken Lochristi, Zaffelare, Beervelde & Zev Meitweeduizendtwintig
Nummer 129
Lootse getuigenissen
Yves Deswaene (burgemeester) - Dirk Van Driessche (adjunct-directeur EDUGO) & Marleen Van Acker (Intensieve Zorgen Sint Lucas) - Bert Vervaet (heemkundige) Bart De Ridder & Cindy Verlee (uitvaartverzorging) - Anneleen Van Conkelberge & Sara Van Thuyne & Charlotte Heyse (huisartsen) - Kaat Baertsoen (voorzitter UNIZO Lochristi)
HORTA LOCHRISTI, JE PARTNER VOOR VRIJE TIJD
EINDELOOS
tuinplezier
VACATURES
Horta Lochristi zoekt een ALLROUND MEDEWERKER en een MAGAZIJNIER Allround medewerker: • Ervaring en/of opleiding in de tuinsector is een meerwaarde • Sterke interesse voor commercieel werk in de tuin- en diersector • Bereid tot zaterdagwerk • Computervaardigheid is een pluspunt • Rijbewijs B
Magazijnier: • Bestellingen klaarmaken • Klanten bedienen • Magazijn op orde houden en de winkelruimte aanvullen Studentenarbeid: • Heb je momenteel vrij en interesse om enkele dagen per week aan het werk te gaan, we horen het graag
Geïnteresseerd in een boeiende uitdaging? Stuur je CV naar rita@hortalochristi.be
HORTA LOCHRISTI • De Meyer Ruilare 123 • 9080 Lochristi • T. 09 355 50 12 lochristi@horta.org
www.horta.org
Beste lezer, Op de (hopelijke) hernemende golf van onze adverteerders, verschijnt met twee weekjes vertraging onze 129ste editie. Breng ze een bezoekje, beste lezer, zij steunen al jaar en dag ook de Lootse sociale component die wij in onze magazine aanhangen. Wij steunen hen op onze beurt heel graag terug. Ze zullen het nodig hebben. Wij allen. Verder in deze editie, een rist Lootse getuigenissen in deze toch wel uitzonderlijke maanden. Bert Vervaet brengt een heel persoonlijk verhaal, over het overlijden van zijn vijfjarige zusje, ten tijde van de naoorlogse polio-epidemie. Hoe het overlijden van dochtertje en zusje Rita, zijn ouders en hemzelf voor het leven heeft getekend. Hoe er tegen pijn aangelopen werd, hoe herstel zich soms aandiende, hoe er toch weer vrede met het leven aan kwam vliegen, en dan toch weer soms die ene prik die iets weer openbreekt, zoals nu. Zoals in de cijfers in de statistieken, waar achter ieder getal een mens schuilgaat. Pijn en leed in een gezin. Burgemeester Yves Deswaene laat ons in de interne veiligheidskeuken kijken van Lochristi, maar houdt ook vooral een pleidooi voor minder politieke versnippering. Want is dat niet de les die we met zijn allen moeten trekken, na de mondmaskersaga? Besluitvorming op één duidelijk niveau? Adjunct-directeur van EDUGO (campus Glorieux, School voor Wetenschap en Techniek, Oostakker) en zijn vrouw Marleen Van Acker die alle dagen in de weer is op intensieve zorgen in Sint Lucas, vertellen hoe zij deze periode aan de gezinstafel hebben beleefd: kunnen jullie mondmaskers maken en verdelen, Dirk? Hoe voorkomen we onderling besmettingsgevaar hier in huis? Wat vind jij gepaste bescherming voor op school, Marleen?
Bart De Ridder en Cindy Verlee van het Lootse uitvaartcentrum lichten de nieuwe maatregelen toe en hoe rouw er nu helemaal anders uitziet. En zal er iets in de nacoronatijd overblijven van deze tijdelijke rouwcultuur? Huisartsen Anneleen Van Conkelberge, Sara Van Thuyne en Charlotte Heyse tonen hoe ons lokaal triagepunt in de Zaffelaarse sporthal opereert. Wat de noden zijn, hoe de aanpak is, hoe ze het zelf beleven. Kaat Baertsoen ten slotte belicht de middenstand en duikt in de veerkracht van alle ondernemers die willen hernemen. Want ook hen hebben we broodnodig. Ook zij laten het hart van onze welvarende gemeente pompen.
EnEn alsals uitsmijter, of liever opener: uitsmijter, of liever opener: Onze prachtige omslag, is het werk van Charlotte Pringels, onze ergonze ge-erg Onze prachtige omslag, is het werk van Charlotte Pringels, talenteerde Zeveneekse modeontwerpster (zie onze editie 55, voor intergetalenteerde Zeveneekse modeontwerpster (zie onze editie 55, voor interview). HetHet prachtige masker is van haar hand. Haar maskerlijn is gemaakt view). prachtige masker is van haar hand. Haar maskerlijn is gemaakt vanvan 100 % zijde of 100 % biologisch linnen. Ze zijn verkrijgbaar op www. 100 % zijde of 100 % biologisch linnen. Ze zijn verkrijgbaar op www. charottepringels.com/shop. Credits: fotograaf: Gilles Pringels – model en en charottepringels.com/shop. Credits: fotograaf: Gilles Pringels - model kledij: Charlotte Pringels (lente/zomer 20 collectie) juwelen: Charlien kledij: Charlotte Pringels (lente/zomer 20 collectie) - juwelen: Charlien LagLagrou (www.charlienlagrou.com). rou (www.charlienlagrou.com). Dit en nog zoveel meer, in editie 129. Dat de lectuur wat rust mag brengen, en ook wat zekerheid: Lochristi doet het vooralsnog heel goed. Het gaat jullie allen goed, beste lezers. Draag zorg voor elkaar en jullie zelf. Sofie, Mark en Luc
foto: Gilles Pringels
Colofon Nummer9080 is een maandelijks informatieblad over, voor en door Lochristi. Verspreiding iedere maand - gratis op 10 400 ex. in alle brievenbussen van Groot-Lochristi Administratie en contact Fris watervoordevis - Oosteinde 25 9080 Lochristi - Tel: 09 3568 588 info@nummer9080.be - www.nummer9080.be Voorstel rubrieken en teksten: l.vandevijver@skynet.be Redactie Concept & beelden: Mark Verbrugge Concept & teksten: Luc Van de Vijver Concept & reclame: Sofie Hesters
Volgende release Werkten nog mee aan dit nummer Sofie Hesters: Lootsche baton + Klavertje vier Filip Naudts: fotografie I Kaat Baertsoen: Verborgen Parels Bert Vervaet: Straatnaam I Eric De Wilde: Erics rariteitenkabinet Marcus Bundervoet: Natuur I André Baert: Dialect Tineke Deduytschaever: De wereld volgens Tineke Daina De Saedeleer: Fotografie face2face & Verborgen Parels
nummer 130: 10 juni 2020 I deadline adv. en info: 28 mei (onder voorbehoud) nummer 131: 8 juli 2020 I deadline adv. en info: 25 juni (onder voorbehoud) nummer 132: 26 aug 2020 I deadline adv. en info: 13 aug
Contact reclame: Sofie Hesters, Fris watervoordevis tel: 09 3568 588 - info@nummer9080.be Druk: Drukkerij Graphius - Eekhoutdriesstraat 67 - 9041 Gent Verantwoordelijke uitgever: Mark Verbrugge Zaffelaredorp 17 - 9080 Zaffelare Cover: Fotograaf: Gilles Pringels - Model: Charlotte Pringels Kleding: Charlotte Pringels (lente/zomer 20 collectie) Juwelen: Charlien Lagrou (www.charlienlagrou.com)
© Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of op enige wijze worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.
Mei 2020
3
te koop Beervelde - RESIDENTIE FEESTPALEIS Toleindestraat 16, Beervelde:
Dit project met 25 appartementen wordt gerealiseerd in en naast het voormalig Feestpaleis in Beervelde. Vraagprijs: vanaf 193.800 euro excl BTW en kosten.
Wil je dit uniek project ontdekken? Contacteer ons 09.342 77 77 info@loimmo.be
A JA
R 40 JAAR 4
40 keer BEDANKT!
R
40
JA
AR
0J AA
40 jaar Fleur de Lys
AR 40 40 JA JA AR
40 JAA R AAR J 40 40
R JAA
40 JAAR
40
Boutique food shop
Geniet ook in deze tijden van een heerlijke maaltijd. Onze boutique food shop is geopend van donderdag tot en met zaterdag van 10 tot 19 uur. Op zondag van 10 tot 14 uur. De boutique food shop bevindt zich in ons restaurant. Vrije toegang, zonder reservatie. Daarnaast kan u nog steeds reserveren voor ons à la carte menu. Alles hierover vindt u terug op onze website! T 09 355 86 20 I DORP-WEST 89, 9080 LOCHRISTI I WWW.FLEUR-DE-LYS.BE
Interview
Huisartsen Anneleen Van Conkelberge, Sara Van Thuyne en Charlotte Heyse
Loots Triagecentrum Sporthal Zaffelare Begin maart ontving onze lokale huisartsenvereniging een urgente mail rond de toen nog op te starten coronamaatregelen. Voorzitter Marc De Jaeger zat in Frankrijk maar ondervoorzitter Anneleen Van Conkelberge kwam net terug van een Franse skivakantie en trok aan de alarmbel, samen met secretaris Sara Van Thuyne. Sindsdien vormen zij samen onze onafscheidelijke coรถrdinerende medische tandem die het Lootse triagecentrum in goede banen leidt. Samen met o.a. Charlotte Heyse die vanuit Frans Guyana (jawel!) ter hulp kwam gesneld. Deze drie enorm energieke huisartsen proberen mij wegwijs te maken in de nieuwe strategie van testing en tracing. Geen sinecure, zo blijkt.
Mei 2020
5
Sara: We zijn inderdaad op 4 mei in een volgende fase aanbeland. En het gaat snel, sneller dan we soms aankunnen. Wij hebben hier al vaker het gevoel gehad dat er nationale richtlijnen komen die op het werkveld nog niet operationeel kunnen worden. Op het moment van dit interview, vijf mei, weten we dat het testen en opsporen, ofte testing & tracing, de komende weken, maanden, de gangbare praktijk wordt, en geloof me, dat wordt een hele boterham.
van het Rode Kruis, kreeg je ontsmetting en een mondmasker, en werd je onderzocht. Zuurstofsaturatie – dé belangrijkste indicatie voor ons, want beneden 94 absoluut een teken aan de wand –, bloedafname, beluisteren van de longen… Op basis van die diagnose werd je dan huiswaarts gestuurd om uit te zieken, of doorverwezen naar spoed. Dat laatste ging in dalende lijn in april: van 20 % van de intakes die naar spoed werden doorverwezen over 15, tot 10 en vorige week zelfs 0.
Anneleen: Mensen lijken soms al wat losser te worden. Zag ik laatst twee koppeltjes gezellig samen shoppen in een grootwarenhuis, nu dat is niet de bedoeling, nog steeds niet. Integendeel, in de tijd die voor ons staat, zullen mogelijk de maatregelen terug nog strikter worden bij een nieuwe opflakkering van de epidemie. Vanaf nu kan iedere volwassene met één hoofdsymptoom of twee milde, hier getest worden. Een kind wordt al getest zodra het al één ‘corona’symptoom, ongeacht of dat mild of ernstig is.
Anneleen: Dat wordt nu dus helemaal anders. Je zal ook getest worden, sowieso, zorgfunctie of niet. En let wel: zodra iemand naar hier doorverwezen wordt start meteen ook de gezinslockdown, als ik dat zo even mag noemen. Is je vrouw op haar werk, en meld jij je telefonisch bij je huisarts aan als man, met een hoofdsymptoom, dan zal zij huiswaarts moeten keren. Idem dito voor de kinderen. Als later blijkt dat het inderdaad covid-19 is, dan blijft de gezinslockdown geldig voor 14 dagen. Zo niet, kan hij vervallen op beslissing van de huisarts. De tracers die men nu volop aan het rekruteren is, zullen dan de besmette persoon opbellen en aan tracing doen: met wie heeft hij of zij contact gehad? Bij wie was hij een kwartier lang op minder dan anderhalve meter, of bij wie in dezelfde kamer, ook al was er anderhalve meter afstand tussen. Al die mensen behoren tot de hogerisicogroep die dan ook in quarantaine zullen moet.
Sara: De procedure is als volgt. Je hoest bv., of je bent kortademig, of je hebt koorts: bel je huisarts. Hij zal je zeggen wat te doen. Schat hij de aandoening als niet coronagerelateerd in dan zal hij je behandelen of naar de nodige zorg sturen. Bij vermoedens van corona, stuurt hij je hierheen, naar de sporthal van Zaffelare, onze triagepost. Dat was vroeger ook al zo. Maar nu verandert er iets wezenlijks. Je zal hier voortaan sowieso getest worden, iets wat tot nu voorbehouden bleef aan zorgmensen. De vorige maanden kwam je hier aan, passeerde je de post Sara Van Thuyne
Tot nu, begin mei dus, hadden we een 350-tal ‘afspraken’ van mogelijk besmette patiënten in onze triagepost hier, en een honderdtal testen van zorgpersoneel.
6
Mei 2020
Heftig. En hoever gaat dat dan? Worden in jouw voorbeeld dan ook nog de close contacts van de vrouw in kaart gebracht en Charlotte Heyse
Interview Tekst: Luc Van de Vijver Foto’s: Mark Verbrugge
Loots Triagecentrum Sporthal Zaffelare
opgebeld om in quarantaine te gaan? Anneleen: Neen, dat niet. Tenzij natuurlijk de vrouw later ook symptomen ontwikkelt, getest en positief bevonden wordt. Ja, dan wel. Dan komen ook de ‘tertiaire’ contacten in beeld uiteraard. Maar niet aanvankelijk dus. En Charlotte, jij staat in de rode zone, hier? Gepakt, gemaskerd, gefaceshield?
Weten waar besmettingshaarden zijn, en die isoleren. Dat kunnen gezinnen zijn, maar ook hele kleuterklassen, of zelfs een hele gemeente.
Charlotte: Zo is dat. Zodra de mensen in de sporthal de covid-kant binnenkomen, zijn ze in de rode zone. Waar we hier zitten, is de blauwe zone. Hier rusten we uit, vergaderen we, eten we een hapje, nemen een drankje. Maar daar in de rode zone, rechts van aan de straatkant, heersen de striktste veiligheidsmaatregelen. We zijn helemaal beveiligd, van kop tot teen, om de nodige onderzoeken te doen. En het is hier best al heel druk geweest, maar we vermoeden dat het nu nog veel drukker zal worden. Tot nu, begin mei dus, hadden we een 350tal ‘afspraken’ van mogelijk besmette patiënten in onze triagepost hier, en een honderdtal testen van zorgpersoneel. De piek lag inderdaad rond einde maart en begin april. Maar de komende weken zullen die testen sterk oplopen, dat kan niet anders. Want iedere doorgestuurde persoon krijgt nu zo’n test, via keel- of neusswab. Sara: Dat is deel van de nieuwe strategie: Weten waar besmettingshaarden zijn, en die isoleren. En op basis daarvan kunnen de overheden de lockdown maatregelen aanpassen, bijv. per regio of per bedrijf. We kunnen niet in de toekomst kijken, maar veel scenario’s kunnen. Anneleen: Helaas is de IT voor de contacttracing op dag 2 van de exitstrategie nog niet klaar. De infrastructuur voor het tracingbeleid staat nog niet op punt. Kijk, dat gebeurt dus vaker. Het lijkt wel alsof wij in het werkveld altijd een week moeten voorlopen op wat haalbaar is. De frustraties werden immers zo hoog, dat ik moest opletten om het niet op mijn rechtstreekse omgeving uit te werken, dat ik een weg nodig had om dit te kanaliseren. Een open brief bleek therapeutisch te werken. Zorg dat wat je oplegt, kan uitgevoerd worden. Erica Vlieghe vroeg terecht om een week meer tijd, zodat wij hier van de triagecentra onze jobs zouden kunnen doen. Maar hoe gaat dat? Belangen worden afgewogen, dingen komen in een stroomversnelling, en wij moeten er staan zonder dat de onderliggende IT en financiering in orde is. Dat zou toch echt niet mogen. Dat moet beter, zeker in de toekomst, want deze crisis zal nog lang duren. De levering van het beschermingsmateriaal aan het triagecentrum gebeurde wel tijdig, via Defensie. Dit was wel een opsteker. Sara: Nationaal en gewestelijk moet het beter, maar lokaal zijn we
Agnes Ots - Rode Kruis Lochristi Mei 2020
7
ONTDEK ONS DEEL & EET CONCEPT LEKKERE GERECHTEN OM SAMEN TE DELEN
“Blijf in uw kot” is hetgeen we steeds te horen krijgen in alle media, tot vervelens toe. Maar niets houdt ons tegen om het gezellig te maken binnenshuis en later – wanneer het terug is toegestaan – met de vrienden en familie. Wij zorgen ervoor dat de zomer toch nog in het teken komt te staan van gezellige feestjes en heerlijke gerechten, die we delen met onze dierbaren. Bestel, haal je sharing menu op en geniet met volle teugen! Wij bieden jullie onze menu’s en gerechten aan in trendy porselein, alsook het bestek. Daags nadien halen wij de afwas op, welke u gewoon aan uw deur klaarzet voor ophaling. Binnenkort delen we met veel trots ook onze nieuwe foodsharing concepten.
Ontdek de menu’s op www.deel-en-eet.be
ONTDEK OOK ONS VUURCONCEPT
BBQ aan tafel -alles erop en eraan
CONTAINERVERHUUR AFVALVERWERKING VOOR BEDRIJVEN EN PARTICULIEREN
BEL 09 219 9000
De Mol Recycling BV Scheepzatestraat 1-2 9000 Gent
09 219 9000 www.demolrecycling.be info@demolrecycling.be CONTAINERDIENST TOP
BREEKWERF BREEKWERF
CONTAINERDIENST
GRONDOPSLAG
Nathalie Van Landeghem - contactpersoon gemeente Lochristi huisartsen
hier echt gezegend met een heel sterke gemeentelijke ondersteuning en infrastructuur. De gemeente doet echt haar uiterste best. Dat kan ik niet genoeg beklemtonen. Financiële prefinanciering, extra mensen die ons komen vervoegen, zoals Sylvia hier, aanpassingen aan de ruimtes… Ook de onmiddellijke bevoorrading van zaken, de inkleding van de ruimtes… voor dat alles sprong de gemeente in de bres. Chapeau. Want dat is in andere gemeentes toch vaak helemaal anders. Want kan je nagaan – en het is het laatste van onze zorgen, maar het typeert wel een en ander: de uitbetaling van de verloning via het RIZIV van al wie voor het triagecentrum werkt loopt vertraging op. Al 7 weken aan het werk, tot heden nog geen RIZIV vergoeding ontvangen. Via Koning Boudewijnstichting mochten wij wel eenmalig 5000 euro ontvangen.
Patrick Dewaele - oud-voorzitter huisartsenkring Lochristi materiaalverantwoordelijke en manusje-van-alles
Loots Triagecentrum Sporthal Zaffelare
Anneleen van Conkelberghe - huisarts medisch coördinator triagepost Lochristi
ik bv. naar jullie tweeën kijk, hoedje af. Wat een bezieling. En ik denk toch echt dat het jeugdig enthousiasme van jullie heel veel gedaan krijgt, bij iedereen.
Sara: Concurrentie is niet van deze tijd. Hier toch niet. We zijn in Lochristi met 15 huisartsen, en iedereen kent iedereen, en iedereen overlegt met iedereen. En we springen overal bij. En we ontzien bv. 60-plussers om hier te komen werken, in de triagepost, want ze behoren tot een risicogroep. En voor onszelf, ja, we werken dag en nacht, 24 op 7 om zo te zeggen. En springen ook nog bij waar het kan, tot in Wachtebeke, zorghuis De Mey, waar het virus de bewoners heel hard heeft getroffen. Anderzijds moet ik hier gelijk zeggen dat ook wij extra steun krijgen. Van het gemeentepersoneel, dat zei ik al. Maar ook van gepensioneerde huisartsen, zoals bv. Patrick De Waele, die hier dagelijks zit en onze opvolger is van alle materieel en bestellingen. Heel punctueel. Echt. En zo zijn er nog. Artsen in opleiding bv. hebben zichzelf overstegen. Dat doet echt deugd, want het is hier megazwaar. Telkens weer. Maar het werpt vruchten af: het aantal besmettingen valt lokaal erg mee, en ook in onze woonzorgcentra. Slechts enkele besmettingen. Ook daar is heel veel overleg met de betrokken CRA’s, de coördinerende raadgevende artsen. En nog een niet onbelangrijk detail: er is geen uitval tot nu, onder onze artsen. Dat hopen we echt zo houden.
Nationaal en gewestelijk moet het beter, maar lokaal zijn we hier echt gezegend met een heel sterke gemeentelijke ondersteuning en infrastructuur.
Anneleen: Natuurlijk moest het vertrouwen tussen artsen en gemeente & de urgentiegraad hier lokaal ook soms wel wat groeien. Aanvankelijk zouden dingen ‘daags nadien’ in orde gebracht worden, wat effectief ook zo bleek. Maar al vlug, werd het binnen de paar uur. En nu mogen we, na aftoetsing met Nathalie, onze contactpersoon binnen de gemeente, meestal snel tot actie overgaan. Een tweede lokale troef is toch ook dat we opgenomen zijn in de gemeentelijke veiligheidscel en dagelijks overleg hebben met alle belangrijke spelers. Dit geeft ons echt veel informatie om op gemeentelijk niveau verbanden te zien en medisch advies te kunnen geven. Maar zoals op nationaal niveau, geeft de medische component advies, maar is het de politiek die beslist. Charlotte: Kijk, dat vind ik nu net zo een echte meerwaarde aan heel die toch wel pijnlijke toestand: dat er echte camaraderie heerst onder de huisartsen. Er is zoveel dynamiek, zoveel poer om er te zijn, om dingen gedaan te krijgen. Een heerlijke teamspirit. Echt, chapeau. Dat was voor mijn afreis naar Latijns-Amerika net mijn gemis: ik ervoer de huisartsenpraktijken soms als te geïsoleerd. Maar nu kom ik terug en wat een drive, wat een overleg, wat een samen-onze-schouders eronder zetten! Waw. Als
Nooit zelf bang eigenlijk? Charlotte: Neen, voor mezelf niet. Maar je bent in die pakken toch heel erg op je hoede om patiënten onderling niet te besmetten. We zijn super consciëntieus, nemen alle veiligheidsmaatregelen voor de volle 100 % in acht, want dat mag echt niet gebeuren. Dat er contaminatie komt via onze uitrusting. Maar nogmaals, zelf zijn we niet bang, en ik weet Sara en Anneleen ook niet. Sara: Inderdaad, maar best ook, want het is zoals Anneleen al zei, dat virus zal nog een hele tijd onder ons zijn. Het zit in de maatschappij, en Mei 2020
9
The Latem Gallery organiseert tentoonstelling in de tuin in Lochristi van 21 mei tot/met 28 juni
bronzen beelden en schilderijen PATRICK VILLAS
van 21 mei tot/met 28 juni 2020 Adres Hoekskensstraat 126 B-9080Lochristi Openingsuren Donderdag-, vrijdag-, zaterdag-en maandagnamiddagen: 14.00u - 18.00u Zon- en feestdagen: 11.00 - 18.00u andere dagen op afspraak www.thelatemgallery.eu Wij vragen alle bezoekers de regels in verband met Covid-19 te respecteren
Loots Triagecentrum Sporthal Zaffelare we zullen er op een manier moeten mee leren leven. De politiek van testing en tracing, zal dé methode worden, maar men verwacht wel weer ergens een piek, hoor, rond september en oktober. Het zal een golfbeweging blijven, vrees ik. Op en af, opleving, uitdoving. Tot jawel, dat erg verhoopte vaccin er eindelijk zal zijn. Hopelijk zo snel mogelijk. En jullie staan hier in de frontlinie en moeten iedereen daarover continu briefen en bijpraten, want op dit moment ben ik nog niet helemaal mee met het verhaal. Anneleen: Dat is een van mijn frustraties. Eigenlijk had de overheid alles klaar moeten hebben, én de mensen hebben geïnformeerd over deze testing en tracing. Wie weet wat er wat wél en niet kan nu, en wie er mogelijk in beeld komt als secundaire persoon na een positieve aanmelding van iemand? Wanneer ben je een high-riskpersoon? Wanneer low? Maar het verhaal is nog ruimer natuurlijk: scholen en tijdelijke kleuteropvang, daar heb je de ‘bubbels’. Volgens de huidige richtlijn geldt: Is een kleuter besmet, dan gaat de hele bubbel in quarantaine. Voor lagereschoolkinderen de ‘buurtjes’ in de klas. Voor het secundair acht men de social distancing toch haalbaarder en lijkt men er geruster op. Zelf ben ik betrokken hier op Zaffelare bij het schooloverleg, dit is niet evident om uit te voeren. Ik vraag mij af of ze dit in Brussel ten volle beseffen? Maar eigenlijk overstijgt dit alles onze opdracht: wij moeten nu zoveel uitleg geven over van alles en nog wat, dat het bijna niet haalbaar is. Mensen behoren meer via de overheid en de media te weten. En ik wil hier ook een lans breken voor een helderder journalistiek, want je hoort op radio en tv toch te vaak warrige verhalen, of verdraaide quotes. Zelf ervoer ik dat ook: in mijn open brief werd de bedanking aan ons gemeentebestuur weggelaten, terwijl ik dat juist in tegenstelling wou brengen tot het overheidsfalen op Vlaams of federaal niveau, want geef toe, er is op dat niveau best wel wat gefaald. Ik vond de powerpoint ook te onduidelijk, en veel te gecompliceerd zodat wij alles weer moesten hertalen naar het ‘gewonemensenniveau’, maar dat is onze taak niet, echt niet. Wij behoren de mensen te verzorgen en op te vangen. Dat is onze kerntaak. De overheid moet sensibiliseren, wij moeten triëren en begeleiden. Scholen en winkels, moeten via het beleid geïnformeerd worden. Onze draagkracht reikt niet zo ver dat ook wij dat er nog allemaal bij kunnen nemen. Charlotte: Ik kan je daar helemaal in bijtreden, Anneleen. Hoeveel tijd dat van ons niet vraagt, om telkens weer tekst en uitleg te moeten geven! Echt. We zijn dagelijks uren en uren kwijt aan de dingen helder krijgen voor de mensen die hier getrieerd worden. Want dat triëren, is onze hoofdopdracht. En het werkt, dat weten we zeker. Zoals Sara al zei, moesten we bij de piek 20 % van de mensen naar spoedgevallen doorverwijzen, wat dus betekent dat na telefonische selectie door de huisarts, ook wij nog tot 80 % mensen huiswaarts konden sturen, onder begeleiding en opvolging uiteraard. Want we bellen hen vaak op, en nu met de nieuwe testing al helemaal heel kort na de test zelf. Er is een strakke follow-up. Op die manier werden de ziekenhuizen gevrijwaard van overbelasting. De triageposten werken dus echt, en we denken dat ze er nog lang zullen zijn. Maar niets is zeker, want alles verandert hier dagelijks. Iedere dag krijgen wij van Domus Medica inlichtingen die we hier onmiddellijk met elkaar bespreken. Wij wachten niets af. We gaan altijd direct in overleg en aan de slag. En het doet deugd, dat in team te kunnen doen, want alleen is zo’n overdaad aan info niet te behappen. Samen komen we er doorheen.
Interview
Sara: Alles evolueert zo snel! En we proberen telkens weer heel kordaat te anticiperen. Zo zijn we deze week een mobiele testing gestart, waarbij we de reserveambulance van 112 Lochristi dagelijks een uur mogen gebruiken, om minder mobiele mensen thuis te gaan testen. Ook dat zal nodig zijn, menen wij. Want het beleid vraagt om isolatie van mogelijke besmette patiënten, dan isolatie van het mogelijk besmette gezin, dan van de highriskpersonen, om dan verder te weten komen wie low risk is. We moeten elke besmetting zo vlug mogelijk op kunnen sporen, en dat vraagt dus een heel grote alertheid van iedereen. De kernboodschap is: Heb je een symptoom, blijf thuis, hou je gezin thuis en bel je huisarts. Testing en follow-up doen wij dan zo snel en vaak als we kunnen. Ik hoor het, Lochristi is in zeer goed handen. Een welgemeende dank vanuit naam van ons allen. Mijn pen gloeit, zo dynamisch als jullie zijn. Houden zo! Nogmaals dank. Anneleen, Charlotte en Sara: Heel graag gedaan!
COVID-19
Corona virus
2O
EXIT STRATEGIE VANAF 4 MEI 20 Herstart van de niet-dringende zorg. Stel noodzakelijke zorg dus niet uit.
etting én hun gezinsAlle personen met een mogelijke besm on met mogelijke perso De ie. isolat thuis ijke ddell leden onmi en niet getest. word n slede gezin De t. getes besmetting wordt De thuisisolatie duurt minstens tot resultaat van de testing gekend is.
het
Contactopvolging of contact tracing
start op.
HOE VERLOOPT DE TESTING IN LO
CHRISTI?
t worden.
Elke mogelijke corona-patiënt kan getes
e doorverwijzing door De testing vindt plaats na telefonisch s op afspraak. steed en n tome symp je huisarts, enkel bij zich in In Lochristi bevindt het triagecentrum de Sporthal ‘t Veerleveld in Zaffelare. er een mobiele ploeg Indien je je niet kan verplaatsen, zal thuis bij je langskomen.
www.coronalochristi.be Affiche: Jan De Coen
Mei 2020
11
face2face
face to face Luc Moens 11 april 1963 Jasper Moens 25 augustus 1991 Luc
Ik heb het emotioneel heel moeilijk gehad om deze foto zijn plaats te geven. Fysiek is het maar een foto die aantoont dat wij twee fysiek goed op elkaar lijken. Maar door de recente gebeurtenissen privé en professioneel heeft deze foto een andere dimensie gekregen. Privé komt er meer afstand omdat Jasper binnenkort het huis uitgaat om op zijn eigen stek te gaan wonen. Dat zal voor ons beiden toch een grote verandering zijn. Professioneel daarentegen zijn wij zoals op de foto in een overgangsfase van overdracht van mijn naar zijn generatie. Wat aanvankelijk een stressvolle belevenis leek te gaan worden is uiteindelijk uitgemond zoals de foto: een zachte graduele overgang waar het bedrijf, zijn klanten, leveranciers en medewerkers weinig van hebben gemerkt. Onze doelen zijn meestal dezelfde, alleen verschilt de weg daar naartoe soms wel wat. Er is ontegensprekelijk een generatieverschil, maar we leren en profiteren er beiden van. Daarom krijgt deze foto zeker een plaats in ons kantoor. Maar naast de vele gelijkenissen zijn er uiteraard ook grote verschillen. Ik ga enorm graag op reis om nieuwe horizonten te ontdekken, terwijl Jasper daar niet echt door gebeten is. Een uitzondering is wel onze traditie om rond Kerst voor een week of indien mogelijk langer, op cruise te gaan. Op een korte tijd zoveel verschillende dingen zien en beleven met ons viertjes is voor ieder van ons toch wel een hoogtepunt in het jaar. Het gezin (zonen Jasper en Maarten en ouders Kaat en Luc) kijken daar echt wel naar uit. Hopelijk zijn de coronazorgen tegen dan van de baan en kunnen we onze traditie verderzetten, deze keer uitgebreid met de partners van Maarten en Jasper. Dat zal alweer een dimensie toevoegen aan de reis. Bovendien hoop ik dat Jasper de diepte van het zwembad aan boord tegen dan op voorhand bekeken heeft want vorig jaar sprong hij, in de overtuiging dat het meer dan een meter diep was, erin terwijl het maar 30 cm diep was. Het resultaat was een gebroken enkel die pas na een week in het gips is geraakt bij de terugkeer naar België. Een pijnlijke (voor hem), maar eeuwige herinnering bij familiereünies.
Jasper
Voor mij was het ook even schrikken toen ik het resultaat zag. Ik hoor al mijn hele leven “het is precies onze Luc” maar deze uitkomst zag ik niet aankomen. Heel tevreden met de uiteindelijke foto. Emotioneel maakt het ook wel wat los. Ik kijk al heel mijn leven op naar mijn vader, zowel op persoonlijk als zakelijk vlak. Een echte rots waar je op kan bouwen en vertrouwen, altijd klaar met raad en daad om iedereen bij te staan waar nodig. Een streefdoel voor mezelf. Sinds ik 6 jaar geleden in het bedrijf stapte is onze band ook enorm geëvolueerd. ZaP is namelijk opgericht toen ik 4 jaar oud was en het was als kind en puber niet altijd even makkelijk als mama en papa vaak tot ‘s avonds laat doorwerkten of met hun gedachten bij de zaak waren in drukkere periodes. Nu we eigenlijk collega’s zijn maakt dit de “verloren” tijd van vroeger zeker goed! Het is niet altijd evident met familie samen te werken maar in ons geval lukt dit wonderwel en ik had me geen betere mentors kunnen wensen. Ik geniet vooral van onze gezamelijke trips naar Nederland, Italië of Spanje om samen planten te zoeken/kopen voor klanten en filmprojecten.
Daina De Saedeleer bekijkt vaders, zonen, moeders, dochters en broers en zussen vanaf nu op hun gelijkenissen. Ze krijgen elk de helft van het verhaal en samen vormt dit een verrassend face2face-beeld. Voor gezin-, familie-, feest-, communie-… fotografie. www.smile-at-daina.com
12
Mei 2020
Tip: dek 1 deel van het gezicht af met een blad papier. Wonderbaarlijk hoe het zichtbare halve gezicht plots heel herkenbaar wordt. Probeer het met de 2 helften. Mei 2020
13
foto: attentie
BEDANKT VOOR UW STEUN
en online bestellingen De grootste keuze in kwaliteit
www.lorenti.be Dorp-Oost 107 I 9080 Lochristi I 09 356 90 51 I www.lorenti.be Openingsuren: di-vrij 9 -12 u. & 14 - 18.30 u. I zat 9 - 18 u. I zondag 10 - 12 u.
GUINNESS GORDON Scotch GORDON Gold
€ 7,69
€ 7,69
Ruim assortiment roséwijnen
BON
CRISTAL PILS 14 + 10 gratis
5+1 gratis
€ 5,95
MURVIEDRO AUDENTIA Wit - rood – rosé
Bij afgifte van deze bon 1 gratis fles wijn*
3+1 GRATIS
VITTEL 6 X 1,5L 2 + 1 gratis
RICCADONNA PROSECCO 2 + 1 gratis
€ 19,80
SPA TOUCH OF 6 x 0,5L
€ 4,20
per 3
Een bijzondere dank aan onze klanten om ons trouw te blijven tijdens deze moeilijke tijden.
(* 1 actie per klant geldig op vrijdag 12, zaterdag 13 en zondag 14 juni 2020)
Vaderdagweekend 12,13 en 14 juni
Drankenhandel Nico & Kathy
De Clercq Dorp-West 134 9080 LOCHRISTI Tel. 09 355 11 97
Ruime keuze geschenken, biermanden, wijnen, gins, e.d.
Interview Tekst: Luc Van de Vijver Foto: Mark Verbrugge
Onze gemeente in coronatijden
Burgemeester Yves Deswaene ‘Onze politieke bevoegdheidsverkaveling kan zo echt niet langer, toch?’
Burgemeester Yves Deswaene ontvangt ons in de raadzaal van een bevreemdend leeg gemeentehuis, zaterdag 2 mei, vlak voor de middag. Buiten ‘klinkt’ Lochristi hemels stil, twee dagen voor de exit van de lockdown begint, en ons beider plotse keelpijn die heel even wat roet in het interview eten kwam gooien, bleek gelukkig loos alarm. Alles in stelling dus, voor een rustige babbel. En dat werd het ook. Al bleek onze burgervader nu en dan best wel aardig combattief. Niet over de coronamaatregelen, noch over de toestand in Lochristi, want we doen het goed, maar over ons hopeloos verdeeld landje inzake bevoegdheden. ‘We zijn een zakdoek groot, en het lukt ons niet om hier alles structureel deftig te organiseren? Hoeveel ministers bv. gaan er niet over mondmaskers? Kan jij ze mij oplijsten?’ Oeps. De Block, De Backer, Beke? Geens? Franstalig? Duitstalig? Vlug dus terug naar de insteek van ons gesprek: Lochristi in ongeziene coronadagen . Hout vasthouden (tikt op tafel), maar Lochristi doet het vooralsnog heel goed. De besmettingsgraad is hier vooralsnog laag. Ik wil dan ook eerst en vooral hulde brengen aan onze huisartsen, en ons zorgpersoneel… én aan de overgrote meerderheid van Lochristinaren die echt wel heel bewust omgegaan zijn met de regelgeving. Werkelijk. We hebben hier met z’n allen heel gedisciplineerd gereageerd, en ik vermoed dat dat in de afbouw ook zo zal blijven. Verklaart dat onze goede cijfers? Geen idee. Maar het heeft er sowieso toe bijgedragen. En geef toe, je ziet nauwelijks mensen die de social distancing flagrant met voeten treden. En ik betrap overigens ook maar heel weinig hangjongeren op samenscholing of doorbreken van de afstand. Eens twee skaters of zo, maar veel meer ook niet. Dus ja, ik ben heel tevreden met hoe alles hier wordt opgevolgd, in deze wel heel bizarre tijden. Mei 2020
15
Interview
Die aparte sfeer voelen wij hier in het gemeentehuis ook alle dagen. Alles is anders dan anders. Verstild? Anders. Vlak voor je komst waren hier twee huwelijken. Bij één waren er wel wat getuigen, bij het andere was het koppeltje alleen. Buiten staan aan de overkant dan wel wat familieleden om te zwaaien en te applaudisseren, maar zeg nou zelf, je trouw stel je je toch wat dynamischer voor. En wat met de feestzalen? Alles opschuiven naar het najaar? Maar dat telt ook maar x aantal dagen toch? En verder, zoals je ziet, zit ik hier helemaal alleen. Er is ook geen aperitiefje meer. Zijn deze coronatijden voor onze gemeente budgettair dan een mee- of tegenvaller? Uitgaven verminderen hier, maar vermeerderen daar? Zoiets? Het is inderdaad een dubbel verhaal. Aan de ene kant zijn er minder kosten, recepties verminderen, overleg gebeurt digitaal, onze technische uitleendienst moet veel minder uitrukken want het aantal wijkfeesten dat nu anders boomt, is naar nul herleid. Ons personeel hebben we wel aan het werk weten te houden. Slechts één iemand kon niet anders dan technisch werkloos zijn, de begeleider van het busvervoer van onze schoolgaande jeugd. Wie zijn opdracht door de crisis inhoudelijk zag slinken, zoals mensen van de bib en de sport werd ingeschakeld waar de vraag opliep, bv. in het triagecentrum in de sporthal van Zaffelare en in het lokaal dienstencentrum ‘t Fazantenhof. En daar belanden we dan in het zorgverhaal waar ook de gemeente haar verantwoordelijkheid heeft in opgenomen. Uiteraard. Nogal wiedes. Onze mensen beschermen, behoort tot een van onze kerntaken. En daarin hebben we aardig geïnvesteerd. Bv. in de aangepaste infrastructuur en het personeel voor de triagepost, waarbij mensen met vermoedens van corona gecheckt worden door onze medische ploeg onder leiding van Anneleen Van Conkelberge, die dat samen met haar collega’s en alle betrokkenen werkelijk schitterend doet. Verder hebben we ook stoffen mondmaskers besteld, nu 27 000 stuks voor elke inwoner van onze gemeente één. En daarvoor hadden we er al eens voor de zorgsector besteld, chirurgische dan. En dan is er nog onze coronabon die…
eens naar die onnoemlijke inzet van talloze mensen, die zichzelf werkelijk overstijgen, dag en nacht. Dat is toch ongelooflijk. En beleidsmensen doen ook echt hun best, geloof me. Ga er maar aanstaan in tijden dat iedereen op de wereld mondmaskers wil om er dan als de eerste bij te zijn, en het allerbeste materiaal binnen te halen. En als men tracers moet selecteren, is er een wetgeving die men moet volgen, toch? Let wel: je moet je uiterste best doen, zeer zeker, en zo snel mogelijk werken, maar het onmogelijke mag men van politici ook niet vragen. Dat geldt evenzeer voor ons, hé. Neem je vraag over mondmaskers. Wat wil je dat ik zeg? We hebben ze in groep aangekocht in het Meetjesland, en onder die aankoopgemeenten is er een gemeente bij met een arts als burgemeester, dus ja, ik vertrouw daarop. Kan ik mijn hand in het vuur steken daarvoor? Neen. Maar wie wel nu? Ik denk ook 24 op 7 hoe onze zorgmensen adequaat beveiligd kunnen worden, echt, maar soms kan je niet anders dan vertrouwen en hopen. En het is ons al gelukt, dus waarom nu niet? We hebben al pakketten beveiligingsuitrusting bezorgd aan onze artsen, ons zorgpersoneel, onze scholen. Dus ja, fingers crossed, zeker? Je sprak van een coronabon? Dat ken ik nog niet. Dat is een bon die voornamelijk door de schepen van middenstand, Fréderic Droesbeke, en de schepen van financiën, Sandro Di Nunzio, wordt uitgewerkt. De betrachting is dubbel: de huisgezinnen een duwtje in de rug geven én de getroffen Lootse middenstand een hart onder de riem steken. Wie gedwongen werd te sluiten, zoals de horeca bv., krijgt wel een nationale premie, en een dagvergoeding, maar daar bouw je de toekomst niet op. De zaken moeten kunnen hernemen en weer op volle eigen kracht kunnen werken. Daartoe zouden wij de Lootse gezinnen een ‘coronabon’ willen toekennen, ter waarde van 25 euro, met telkens 10 euro erbij per inwonende persoon. Let wel: de bon zou als kaart enkel bij de Lootse middenstand kunnen gevalideerd worden, en nog wel binnen een bepaalde termijn, van bv. een paar maanden. Om de heropleving te garanderen. Het is een initiatief dat hopelijk door iedereen goed aanvaard zal worden én gebruikt.
Wij zouden de Lootse gezinnen een ‘coronabon’ toe willen kennen, ter waarde van 25 euro, met telkens 10 euro erbij per inwonende.
Excuseer, Yves, maar wat is de levertermijn van de mondmaskers? En zijn we zeker van levering? Ik begrijp waar je naar verwijst. Er is veel heisa geweest, ook nationaal. De drie miljoen maskers die minister De Backer had besteld bleken niet bruikbaar, Maggie De Block en Wouter Beke kregen het ook hard te verduren… Ze werden niet gespaard. Maar zeg nu zelf: je moet toch ergens bestellen? En iedere bestelling gebeurt in vertrouwen. Via een tussenpersoon die je vertrouwt of bij een firma die je vertrouwt… Als die dan niet ok blijken, wat kan je daaraan doen? Ik heb het wel wat gehad met al die commentaar op alles en iedereen. Denk je nu werkelijk dat er ook maar één minister op post is die niet zijn uiterste stinkende best doet nu? En dan – sorry dat ik het je zeg – die journalisten die eenzelfde vraag tot vijf keer toe parafraseren om toch maar een ander antwoord te ontfutselen. Wat kan Van Ranst soms anders zeggen dan: op die dag is dat toegestaan en meer kan ik nog niet zeggen. Maar neen, men blijft de vraag maar herhalen, tot er een kleine suggestie wordt geopperd rond een toekomstige datum… en dan gaan de poppen aan het dansen. De sociale media doet de rest. Waarom kunnen we niet met z’n allen rustig blijven en beseffen dat dit ongewone toestanden zijn waar iedereen zijn best in doet en met veel schroom mee omgaat? Is dat kappen altijd nodig? Is het nog niet erg genoeg wat er gebeurt? Kijk toch
16
Mei 2020
De gemeente blijft initiatief nemen. Zeker weten. Dat, naast de veiligheid garanderen natuurlijk. Daartoe vergaderen we dagelijks rond negen uur met de gemeentelijke veiligheidscel. Online wel te verstaan. Daar zit de brandweer in, de medische component, de politie, de logistieke component, de communicatiedienst met gemeente en OCMW, de leidinggevenden van gemeente en ocmw en de leden van het college van burgemeester en schepenen. Alle dagen is er dus overleg, behalve op zondag. Daarin wordt alles meegedeeld, wat nodig is, wat de cijfers zijn, hoe de zaken gaan… De veiligheid voor alles uiteraard. Maar economisch willen we ook de heropleving bespoedigen, zo intens mogelijk, vandaar dus bv. de bon. Een mirakeloplossing is het niet, maar we hopen dat de bon van betekenis kan zijn voor onze middenstand. En uiteraard blijven we ondertussen ook inzetten op het verwerven en distribueren van beschermingsmiddelen. Kan een gemeente bij zulke mondiale toestanden eigenlijk veel doen? Wat ik je zeg, de lokale zaken verzekeren, opvolgen, faciliteren, zo goed en kwaad als dat gaat, met de middelen die we hebben, en binnen de krijtlijnen die de wetenschap maar ook de markt uitzetten. We worden bv. overstelpt door firma’s die zorgzaken aanbieden. Dat is mooi natuurlijk, maar je moet waakzaam zijn. Onze maskers zullen 1,85 euro per stuk kosten, en dat lijkt ons een faire prijs. En nogmaals, wij hopen van harte dat ze ons tijdig zullen bereiken. En dat er een welwillende lokale toon is rond dit beleid, anders
Foto: © Filip Naudts
Interview
Ik heb het wel wat gehad met al die commentaar op alles en iedereen. Denk je nu werkelijk dat er ook maar één minister op post is die niet zijn uiterste stinkende best doet nu? dan het toch soms al te hard bekritiseren van onze nationale of gewestelijke overheid. Als ik overigens iets heb geleerd uit – of liever bevestigd heb gezien door – deze crisis, is het wel dat de bevoegdheden in ons landje veel te veel versnipperd zijn. Dat is echt niet mooi meer om zien. Weet jij hoeveel beleidsmensen nu over deze mondmaskers gingen? Kan je ze nog op één hand tellen? Dat kan toch niet langer! We zijn een zakdoek groot en slagen er maar niet in om ons land deftig georganiseerd te krijgen. Ja, ik weet het, hervormingen waren noodzakelijk. In de negentiende eeuw werd onze Vlaamse taal en identiteit schromelijk miskend. Willem I, had vóór onze onafhankelijkheid, nochtans erg op Vlaanderen ingezet, maar het heeft niet mogen zijn. Maar nu, zes staatshervormingen later, staat Vlaanderen toch volwaardig op de wereldkaart? Ja, toch? Kunnen we dan de zaken niet weer wat herdenken. Zeg nu zelf, zo’n versnippering, dat is toch ellendig? Het bleek al bij justitie, en nu bij gezondheid. Iedereen snapt nu toch dat een goed beleid hier groter denkt dan al te regionaal? Je bent pro België nog? Welja, al besef ik dat een terugkeer naar het unitaire België wellicht niet meer kan. Maar ik hoop toch dat het niet weer business as usual wordt. Dat mensen eens grondig willen nadenken, na deze virale mokerslag. Een goed beleid gebeurt op een voldoende hoog niveau. Idem inzake communicatie. Niet eerst nationaal communiceren, dan nog een extra gewestelijke mededeling, een provinciale, enz. Dat is toch de logica zelve? Als er een ramp gebeurt bv., dan zal je dat eerst op gemeentelijk niveau benaderen, maar als het gemeenteoverstijgend blijkt, dan schaal je dat op tot provinciaal niveau, zoals de treinramp in Wetteren, en indien nog groter, dan nog hoger. Maar corona is mondiaal toch! Hier werkt ons totaal verkaveld bestuurlijk landschap contraproductief. Zeg nu zelf, wat een toestanden. Deze coronacrisis legt toch echt helemaal de systeemfout bloot van ons huidig Belgische bestel. En ik weet wel, er komt een zevende staatshervorming, ongetwijfeld, maar ik hoop dat men zaken principieel durft te herbekijken, en alles niet nog verknipter maakt. Niet nog eens een compromis à la belge. Ik heb het
persoonlijk gehad met dat wij-zij-verhaal. Vlamingen en Walen zijn Belgen. En ken je geschiedenis een beetje. Wallonië is een economische grootmacht geweest bij wijze van spreken, en nu staan wij, Vlamingen, hoog op de ranking. O.a. dankzij het befaamde Marshallplan, na WO II, waar Wallonië amper kon van profiteren. En nu wij, Vlamingen, helemaal en terecht ontvoogd zijn, laat ons elkaar nabij zijn, wij Vlamingen en Walen, in gelijkwaardigheid en respect. En samenleven. Durven te denken aan bepaalde bevoegdheden weer te herfederaliseren. Dat vind ik ervan. Vandaag lees ik in De Standaard dat Joachim Coens, de voorzitter van de CD&V, als besluit trekt juist nog meer te willen regionaliseren. Als ik het politieke landschap beschouw denk ik dat vooral Groen en PVDA jouw visie genegen zijn. Hoho, Luc. Nu loop je wat hard van stapel. Ik ben een liberaal, hé, in hart en nieren. Ik geloof heel erg in de persoonlijke ontplooiingskansen van mensen. Dus ja, de partijen die je daar noemt willen op beleidsniveau enkele aspecten weer nationaal maken, en volgens mij terecht. Maar als ik bv. hoor hoe PVDA de crisis alleen op de rijken wil verhalen met de vermogentaks, dan staat mijn hart toch stil. Iemand moet de taart ook bakken, hé, voor je ze verdeelt. Je kan geen mooi sociaal weefsel en ecologisch paradijs bouwen op een economisch kerkhof. Waar of niet? Ik weet wel, het zijn slogans, maar ze hebben een kern van waarheid. Zeker, Maar ik denk dat die partijen gewoon bedoelen dat er een grens moet zijn waarboven mensen extra mogen belast worden. Wie veel heeft, kan veel geven. Zoiets. De armen mogen niet nog armer worden door deze crisis. Maar wat als meneer Mittal er de stekker uittrekt? Wat dan? Dan zit heel onze streek op zijn gat. Neen, ik heb niet de kennis om een hele wereldorde te herdenken, maar wat ik wel weet is dat je mensen de kans moet geven creatief te zijn en zaken te ontwikkelen, daar blijf ik bij. Als Herman Brusselmans er bv. in slaagt drie boeken te schrijven op een jaar en ze te verkopen, Mei 2020
17
Ruimen - reinigen en ontstoppen met mogelijkheid van camera-inspectie bij verstoppingen /afvoerproblemen.
Vanderper Luc Lochristi en omstreken Tel: 09/3556488 - 0495/281955
Verkoop - Onderhoud - Herstel
alle merken
Tuin- en Bosbouwmachines Nerenhoek 25 9080 Zaffelare BTW BE 0881.642.106
GSM: 0496/38.18.64 bobdekerpel.bdk@gmail.com ook op facebook en instagram
Wegens de huidige situatie ivm Covid -19 wordt er bij aankomst en vertrek ontsmet.
Dringend gezocht
bekwame meestergast om ons team te versterken. We bestaan dit jaar 25 jaar.
We specialiseren ons in de fabricatie van keukens, badkamers, wandkasten en algemene meubelinrichtingen op maat. Zowel strakke moderne interieurs als landelijke stijlen worden met zorg gemaakt en geplaatst. Onze eigen ontwerpafdeling werkt alles uit en brengt elk idee van droom tot werkelijkheid. Alle meubelonderdelen worden voor 100% in eigen atelier vervaardigd waardoor wij volledig op maat en volgens de wensen van de klant kunnen werken.
Mike Interieur - Bedrijvenlaan 16 - 9080 Lochristi - Tel: 09 355 59 42 Gsm: 0495 50 96 99 - E-mail: info@mikeinterieur.be
Interview
dan is dat zijn recht, toch? Daar moet je toch geen halt aan roepen? Of dat extra gaan belasten? Wat niet wil zeggen dat ik ook niet vind dat bepaalde zaken eens onder de loupe mogen. De teveelverdieners in het voetbal bv., terwijl de jeugdploegjes een wafelbak moeten houden om rond te komen. Of speculaties op de beurs. Daar mag al eens grondig over gediscussieerd worden. Maar aan het liberale vrije principe laat ik niet tornen. Dat is me heilig, als ik dat woord mag gebruiken (lacht). De persoonlijke ontplooiingskansen staan bij mij helemaal bovenaan, dat maakt het leven voor een mens zinvol. Het is trouwens een droom van me om bv. in St-Jans-Molenbeek aan jongeren les te geven, om hen op sleeptouw te nemen. Je zei het net: een hele streek kan op zijn gat zitten. Heel Italië bv. is keihard getroffen door deze crisis. Dan kan je het alleen en persoonlijk toch niet meer redden? En zal de al stijgende armoede in België door deze crisis ook niet nog verder oplopen? Jouw liberalisme springt dan ook sociaal bij? Zeker weten. Uiteraard. Sociaal liberalisme, daar gaat het om. Een gepaste sociale omkadering is uiteraard gewenst. Het is geen zwart-witverhaal, hé. Er zijn vele tinten grijs, en ik zou ook wensen dat in politieke discours die tinten wat meer aan bod konden komen. Maar tegelijk zou ik ook toch erg focussen op herscholing en wat onderwijs zou kunnen betekenen. Dat is onze Vlaamse kracht, hé, ons intellect, onze knowhow. Van grondstoffen moeten wij het niet hebben. Onderwijs is echt de sleutel tot maatschappelijke welstand. Een leerkracht met passie kan het verschil maken in een mensenleven. Het is een heel nobel beroep. En daar kan je dan weer een persoonlijke kracht uit putten die je verder helpt in het leven. In het licht hiervan, vind ik toch ook dat we de andere kanten moeten kunnen zien van dit coronaverhaal, want jawel, die zijn er ook. De stilte in onze gemeente, het onbaatzuchtige van talloze mensen, het groepsgevoel, en aansluitend bij wat ik net zei: de creativiteit die je overal bespeurt. Hoe mensen en bedrijven zich flexibel tonen. Restaurants die takeaways doen, textielfabrieken die mondmaskers maken, Vlaamse webshops die als paddenstoelen uit de grond schieten en terecht de concurrentie met de grote buitenlandse sites aangaan…Toch mooi hoe mensen hun energie ook nu positief aanwenden. Beter dan te kniezen en te klagen, toch? Veel mensen zijn angstig, denk ik. En dat begrijp ik. Het is ook een heel gevaarlijk virus. De beelden liegen er niet om. En we moeten dat virus verslaan, koste wat het wil. Maar ondertussen ook heel erg in onze zorg blijven geloven, en in onze veerkracht. Twee vitale aspecten die ons doorheen deze crisis kunnen loodsen. En boven onszelf uitstijgen, zoals het sublieme zorgpersoneel. Je zal misschien denken, daar heb je hem weer met een boutade of slogan, maar ik zeg het je toch: ‘Ask not what your country can do for you—ask what you can do for your country,’ zoals Kennedy ooit zei. Of zoals Frans Bracke uit de
Zavel, de grootvader van Freya Van den Bossche, me ooit vertelde: ‘Oorlog brengt het beste en het slechtste in mensen naar boven.’ En dit is toch een beetje te vergelijken met oorlog, neen? Denk aan de woorden van de Franse president Macron. En dat is ook wat tachtigers mij vaak vertellen nu, dat het toch wat vergelijkbaar is met toen. Een vijand die de hele manier van samenleven ontwricht. Hét grote verschil is natuurlijk dat het nu veel meer één tegen allen is, terwijl er toen toch een veel verdeelder verhaal werd geschreven onder de bevolking. Het moet toch echt wat geweest zijn toen. Wie kon wie vertrouwen? Dat was dan toch nog anders dan nu.
Weet jij hoeveel beleidsmensen nu over deze mondmaskers gingen? Kan je ze nog op één hand tellen?
Ik zie hier in de gang de foto’s van de burgemeesters, maar de oorlogsburgemeester ontbreekt, merk ik. Het blijft een moeilijk thema? Een kwetsuur? Fijn dat je dat opmerkt, want ik zou hier heel graag meer info over verwerven. Mocht iemand van de lezers van jullie magazine documenten of kennis hebben i.v.m. onze lokale oorlogsburgemeesters, mag hij me zeker contacteren. Want uit onze geschiedenis kunnen we leren, zeker ook nu, in tijden van crisis. Nog een uitsmijter, Yves, voor de lokale bevolking? Een hint? Bleekwater, misschien? (lacht) Neen, neen, laat het wel wezen. Ik geef gewoon nog graag eens mee dat ik vind dat onze zorgmensen echt boven zichzelf uitstijgen, dat ik hen in naam van alle Lochristinaren van harte wil bedanken, dat ik verder vind dat iedereen zich erg gedisciplineerd gedraagt, en dat ik er helemaal in geloof dat we in creativiteit en veerkracht onze gemeente gezamenlijk weer zullen laten floreren. En dat we misschien wat van de stilte en het respect voor elkaar mee kunnen nemen. Zoiets. Een verhaal van hoop. Want laat het wel wezen: we lopen hier maar één keer op deze mooie blauwe wereldbol. Laat er ons samen het allermooiste van maken. Wij hopen het met je. Bedankt voor dit interview. Graag gedaan.
Mocht iemand van de lezers van jullie magazine documenten of kennis hebben i.v.m. onze lokale oorlogsburgemeesters, mag hij me zeker contacteren. Mei 2020
19
20
Mei 2020
het
klaverke vier
of ‘t klein batonneken...
1
Hallo,
Elias De Wilde
2
Jinte Van Damme
Bedankt lieve Bram voor het doorgeven van klavertje 4. Ik ben Elise Scheire, jarig op 21 mei dus bijna 9 jaar . Ik woon in Zeveneken samen met mijn liefste broer Bram, mama en papa en onze 2 schildpadden. Ik ga naar de Sint-Elooischool en zit in het 3de leerjaar bij juf Isabelle. Mijn juf is heel grappig, leuk en creatief. Het is super leuk dat wij veel mogen knutselen, tekenen, lezen en leren over kunstenaars en ook over Roald Dahl, dit is de lievelingsschrijver van mijn juf. Mijn hobby’s zijn tekstjes schrijven, tekenen en knutselen, daarom hoop ik om later tekenjuf te worden of schrijfster van kinderboeken . Ik hou enorm veel van eenhoorns. Samen met mijn broer op de trampoline en schommel of spelletjes spelen is ook altijd heel plezant en dan hebben wij veel plezier! Graag geef ik het klavertje 4 door aan mijn vriendinnetje Jinte.
Hallo Iedereen, Bedankt Elise voor het doorgeven van het Klavertje 4. Ik ben Jinte Van Damme, 8 jaar en woon samen met jongere zus Jana, mama en papa in Zeveneken. Ik zit op de Sint-Elooischool in het 3e leerjaar bij Juf Isabelle. Ik vind het heel fijn op school. Mijn hobby is dansen en dat doe ik bij de Dancing Kids in Beervelde. Ik hou ervan om samen met mijn vrienden en vriendinnen te dansen. Verder hou ik van knutselen, tekenen en reizen. Ik zou het klavertje 4 graag doorgeven aan mijn nichtje Lara. Lieve groetjes, Jinte
Mei 2020
21
????????
22
Mei 2020
‘t klaverke vier
3
Lara Verniers
4
Lenthe De Greve
Dank u Lara voor het klavertje! :) Mijn naam is Lenthe De Greve, in mei word ik 8 jaar. Ik woon samen met mijn twee mama’s en mijn grote zus Yade in Beervelde. Nu het mooi weer is zit ik veel op de schommel, buiten spelen vind ik zeer leuk! Ik speel ook graag met LEGO en hou van pralines maken, later zou ik chocolatier willen worden. Ik kijk uit naar de zomer om veel ijsjes te eten en te spelen in het zwembad.
Hallo,
Graag geef ik het klavertje door aan Lieze, die samen met mij in de opvang zat bij mijn mama “Moeke Kim” en nu nog bij mij op school zit.
Super bedankt Jinte voor het klaverke vier! Ik ben Lara Verniers, 7 jaar oud en woon samen met mijn broer Arjen en mijn ouders in Beervelde. Wij hebben het grote geluk om in deze ‘coronatijden’ volop te genieten van ons mini ‘boerderijtje’ waar Freddy het knuffelkonijn, Nismo & Indi de tamme katers en de luidruchtige haan met zijn 4 kakelende kippen vertoeven. Graag wil ik ook nog een hondje maar daarvoor moeten de verbouwingswerken thuis eerst klaar zijn, zeggen mama en papa. Sinds kort hebben we een speelkamer gekregen waar ik tv kan kijken of me creatief bezig houden. Ik knutsel/teken heel graag. Ik volg dan ook elke zaterdag crea-atelier in Lochristi samen met Hanne. Jammer genoeg kunnen de lesjes niet meer doorgaan door de corona. Buiten spelen, skeeleren en fietsen in de straat doe ik super graag. Elke avond kijk ik naar Ghostrockers, mijn favoriete serie. Het voelt nu allemaal een beetje als vakantie maar ik mis mijn klasgenootjes en de juffen van GBS Beervelde wel enorm! Ik hoop, net als iedereen, dat we allemaal snel terug kunnen samen zijn. Graag geef ik ‘t klaverke vier door aan Lenthe, mijn beste vriendin!
Mei 2020
23
Verborgen Parels Kaat Baertsoen is van vele markten thuis. Nieuwsgierig naar wat anderen drijft. Ze gaat op zoek naar verborgen parels. Niet direct zichtbaar in het straatbeeld, maar wel aanwezig in onze gemeente en soms ver daarbuiten.
Daina De Saedeleer bekijkt de wereld door een bijzondere lens. Voor deze reeks vat ze de persoon en het verhaal in een sprekend beeld. www.smile-at-daina.com
Kaat Baertsoen
De plaatselijke Unizo-voorzitter vanuit haar kot, Maar met een venster op de wereld...
A
Alsof de wereld op ons hoofd viel, zo ervaren de meeste mensen wat ons sinds midden maart in de ban en in ons kot houdt. Hetzelfde gevoel overviel me persoonlijk op 11 september 2012, toen ik de diagnose van borstkanker kreeg. Sindsdien worden mijn herinneringen opgedeeld in voor en na, mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn… We maken nu collectief mee wat elkeen die ernstig ziek wordt doormaakt: de onzekerheid over de toekomst, de schrik voor de behandeling, de onmacht, soms zelfs de quarantaine. We werden allemaal wakker in een andere wereld, we leggen ons leven in de handen van wetenschappers en medici en we weten amper welke kant het op zal gaan. Maar in tijden van nood komen ook heel mooie dingen naar boven. We ontdekten de afgelopen weken veel “Verborgen parels”. Mensen in de zorg kregen eindelijk het respect dat ze al zolang verdienen, werknemers in de voedingssector en de distributie plooiden zich dubbel om iedereen te bevoorraden, en ook de onderwijsmensen moesten zichzelf heruitvinden. Plots wordt er online vergaderd, getelewerkt, ouderen leren in sneltempo skypen, er verschijnen beren voor het raam, er worden massaal stoffen mondmaskers gemaakt, we spreken makkelijker onze waardering
24
Mei 2020
uit voor anderen, we beseffen veel beter hoe belangrijk vriendschap is en hoezeer we onze familie en vrienden missen. Ik prijs me nog elke dag gelukkig dat ik, na een behandeling die vlot verliep, genezen ben. Maar ik koester nog steeds de kleine attenties, de kaartjes, de morele steun, en ik hoop dan ook dat we de solidariteit die de voorbije weken is gegroeid kunnen blijven uitdragen. Oog hebben voor onze medemens, geluk vinden in de kleine dingen die we voor elkaar kunnen doen, genieten van de prachtige natuur die zich weinig aantrekt van corona, … Ook ondernemers worden hard getroffen door deze onverwachte crisis. Uiteraard lopen de winkeliers of de mensen uit de horeca en reis- en eventsector meest in de kijker, maar ook veel andere ondernemingen delen in de klappen. Productiebedrijven, bloemisten, kappers en aanverwanten, vrije beroepers, sommige categorieën zorgverstrekkers, mensen uit de bouw, artiesten, weinigen blijven ongedeerd. Ze moeten bijzonder creatief zijn en alles uit de kast halen om hun organisatie op korte tijd aan te passen. Gelukkig zijn ondernemers doorgaans mensen die van aanpakken weten, en met de nodige ondersteuning zullen zij er alles aan doen om hun bedrijf overeind te houden en hun medewerkers aan de slag te houden. We zagen in de afgelopen weken
We maken nu collectief mee wat elkeen die ernstig ziek wordt doormaakt: de onzekerheid over de toekomst, de schrik voor de behandeling, de onmacht, soms zelfs de quarantaine.
???????
hoe flexibel de mens wel is. Van restaurants die nu afhaalmenu’s organiseren, tot bloemenwinkels die zich toespitsen op thuisleveringen, voor velen was de omslag snel gemaakt. Plots kreeg “Winkelhieren” veel aandacht, en daar kan ik alleen maar blij om zijn. Het woord van het jaar 2019 wordt nu waarschijnlijk het concept van het volgende decennium. Boodschappen doen bij de lokale handelaar, de korte keten herwaarderen, meer respect voor het product, het zijn zaken die we alleen maar kunnen toejuichen. Alleen, hopelijk blijven we dit als consument ook volhouden nadien. Want kleine gedragsveranderingen kunnen effectief een wereld van verschil maken. Als consument heb je wel degelijk impact. Je kan er bewust voor opteren om misschien iets duurzamer in te kopen, misschien iets meer geduld te hebben en niet instant alles te willen aan een te lage prijs. Via de websites www. winkelhier.be en www.koopinjebuurt.be en onze lokale facebookpagina Winkelhier 9080 kom je meer te weten over de initiatieven van lokale ondernemers. Betekent dit dat je niets meer online kan kopen? Natuurlijk niet, maar doe dat dan bewust bij platformen die bijdragen aan de Belgische economie, bij bedrijven die hier mensen tewerkstellen en belastingen betalen. Op die manier wordt elke euro die jij uitgeeft er meer dan één waard, en wordt die meerwaarde geherinvesteerd in onze economie. Want het zijn die ondernemers die de sportclub van je zoon of dochter, de scouts- of andere verenigingen, de goede doelen financieel ondersteunen, niet de grote inter-
netgiganten. Als we de vele miljoenen die jaarlijks op die manier naar het buitenland versassen in de Belgische economie kunnen injecteren komen we al een heel eind vooruit. Dat betekent echter niet dat we enkel rond de kerktoren moeten draaien. Zo vindt de productie van de vele plantentelers uit onze gemeente een afzet in de hele Europese unie en daarbuiten, en ook daar mogen we trots op zijn. Door het sluiten van deze markten staat de sector zwaar onder druk. Het is mooi te zien dat iedereen nu wel een azalea koopt of schenkt, maar dat kan het verlies niet helemaal goedmaken. De afgelasting van de zogenaamde jaarlijkse “Ratti-actie”, waarbij op moederdag op alle pleinen in Italië samen zo’n 600.000 azalea’s worden verkocht voor kankeronderzoek, laat zich zwaar voelen. Koop dus niet alleen nu azalea’s en planten, maar blijf dat doen, ook als deze nachtmerrie voorbij zal zijn. Op het moment dat jullie dit lezen zullen de winkels hopelijk weer open zijn. Het zal geen “business as usual” zijn, maar als iedereen zijn gezond verstand gebruikt, zijn gedrag aanpast, en vooral als we solidair zijn en dit samen aanpakken, kan geen enkel virus daarvan winnen!
Want het zijn die lokale ondernemers die de sportclub van je zoon of dochter, de scouts- of andere verenigingen, de goede doelen financieel ondersteunen, niet de grote internetgiganten. Ik wens jullie veel moed, Liefs “vanuit mijn kot”. Kaat
Mei 2020
25
19
Dirk Van Kerkvoorde AFSLUITINGEN - HEKKENS - AUTOMATISATIE LAS- EN SMEEDWERK - TRAPPEN, LEUNINGEN EN SCHOUWKAPPEN - PARLEFONIE EN VIDEOFONIE VERKOOP BEKAERTMATERIALEN - TUINVERLICHTING
Strikt Individuele Studiebegeleiding
Bijlessen Naschoolse studiebegeleiding | Herexamens Examencommissie Secundair Onderwijs (Middenjury) Toelatingsproef Arts & Tandarts IJkingstoetsen Business-Coaching
Steeds à la carte & ONE-TO-ONE
VA C AT U R E
Plaatser lasser gevraagd
van hekkens en afsluitingen Bel voor meer info naar Dirk Van Kerkvoorde 0495/23 78 59
W W W. X ANTHIPPE.BE
Dorp-West 138 | 9080 Lochristi +32 (0)9 355 51 43 | +32 (0)476 27 28 70 www.xanthippe.be | hinda@xanthippe.be
Persijzerstraat 21 - Lochristi (Zaffelare) 0495/23 78 59 - vankerkvoordedirk@skynet.be
met af en toeeen
Vanille Aardbei Straciatella
vlekje, boe!
Nuttigeadressen Wenst u hier ook vemeld te staan? Neem contact met info@nummer9080.be
Advocatenkantoor Aelbrecht Sara bvba Beervelde dorp 70 - 9080 Beervelde Tel: 09.367 48 67 - fax: 09.367 48 68 E-mail: info@aelbrecht-law.be Advocaat Tom De Sutter Koning Albertlaan 128 - 9000 Gent Tel: 09.222 94 31 - fax: 09.220 23 27 E-post: tdesutter@fransbaert-law.be Webstek: www.fransbaert.be Advocatenkantoor Erik Van Gerven bvba Dorp West 73 - 9080 Lochristi Tel: 09.355 10 06 - fax: 09.355 20 50 E-mail: advocatenkantoor@van-gerven.be Advocatenkantoor Bart Raes Beukendreef 26 - 9080 Lochristi Tel: 09.356 73 68 - fax: 09.355 67 03 E-mail: bart_raes@skynet.be Deconinck & Deblauwe Koning Albertlaan 48 - 9080 Lochristi Tel: 09.337 50 70 - fax: 09.337 50 75 E-mail: info@advocaatlochristi.be www.advocaatlochristi.be Advocaat Coolsaet Gert Zavel 30 - 9080 Lochristi Tel: 09.328 8443 - Gsm: 0497.436 166 Gert.coolsaet@telenet.be Jan Devroe Zevenekendorp 16 - 9080 Lochristi Tel: 09.356 95 72 - fax: 09.328 42 77 Gsm: 0495.800 944 Advocatenkantoor.devroe@telenet.be Linda De Coninck Beelbroekstraat 105a - 9040 Gent (Sint-Amandsberg) Tel: 09.356 89 00 - fax: 09.356 69 75 E-mail: Linda.de.coninck@telenet.be Advocatenkantoor Lievens Ganzenhof 3 - 9080 Lochristi Tel: 09.222 23 43 - fax: 09.398 03 37 E-mail: info@advocatenkantoorlievens.be Advocatenkantoor Heirman Ruilare 89B - 9080 Lochristi Tel. 092207501 fax. 092209940 E-mail: info@advocaatheirman.be
Boekhouders - Accountants Fiscalisten D&V Bedrijfsadviseurs bvba Werner De Pauw - Geert Van Rysseghem Rivierstraat 19 bus 101 9080 Lochristi Tel. : 09/259 09 60 - www.dvba.be geert.vanrysseghem@dvba.be werner.depauw@dvba.be
- Traditional Quality Ice - Artisanaal product -
Speculoos
Pistache
Nu te koop bij
Citroen Chocolade
Mokka Banaan
Advocaten
ijs glace
Adfibodem bvba Kapelleken 15/0001 - 9080 Lochristi Tel: 09.3551210 - jl.demeyer@adfibodem.be www.adfibodem.be CBA & Co BVBA Boekhouding & Startersadvies Kapelleken 15 bus 0002 - 9080 Lochristi Tel: 09.348 52 35 valerie.caulier@cba-lochristi.be CRVB Accountancy bvba Burg. Vermeulenlaan 20 - 9080 Lochristi Tel : 09.355 24 63 E-mail: info@crvb.info DPO Accountants en Belastingconsulenten Jeroen Vandewalle Weerstandshof 17 - 9080 Lochristi Kleemstraat 84 - 9041 Oostakker E-mail: jeroen.vandewalle@dpo.be www.dpo.be
Dierenartsen
Dierenarts Katrijn De Groote Drongenstraat 92 - 9160 Lokeren Gsm: 0475.786 139 - Tel: 09.3288079 www.dierenartskatrijn.be Dierenarts De Cubber Tim Hoekskensstraat 39 - 9080 Lochristi Gsm: 0478.37.87.98 www.dierenartsdecubber.be
Kinesitherapie
Hands4you Orchideeënhof 7 - 9080 Lochristi Tel. 09.259 06 58 - www.hands4you.be vanessa@hands4you Koen Velghe - Kinesitherapeut Elf Novemberlaan 3 9080 Lochristi Gsm: 0478.47 00 67
Logopedie
LOGOPRAXIS
Multidisciplinaire groepspraktijk Logopedie | Psychologie | Psychomotoriek | Diëtiek
Kapelleken 23 - 9080 Lochristi Gsm: 0486.61 31 97 - www.logopraxis.be
Podologie
Ann Bieseman Langenakkerlaan 61 - 9080 Lochristi Gsm: 0477.75 18 69 www.podologie-lochristi.be Helene Jacob Hoekstraat 76 c - 9080 Lochristi Gsm: 0485.27 60 49 www.podologiepraktijk-jacob.be
Psychotherapie
Groeppraktijk De Vlinder psychologie - voedings-en dieetadvies
LOCHRISTI Slagerij WEgEnS HET COROnavIRuS (COvId-19) Stefan vOORzIEn WEDe gEEnClercq bOnnEn
Moleneinde 44 - 9080 Zaffelare hannahdejonghe@gmail.com - 0498 60 96 60 www.psycholooglochristi.be
WE zIjn aLLE dagEn OpEn
GINKO Therapeutische Praktijk www.ginko-tgl.be - info@ginko-tgl.be Maandag 11.00 > 19.00 Myriam 0483/58.73.03 Dinsdag tot vrijdag 08.00 > 19.00 Zaterdag 08.00 > 18.30 Geert 0473/39.05.69 Zondag 08.00 > 12.00 Els 0494/75.16.15 Lien 0472/98.68.74
Begeleiding, herstel & zingeving
Als de lente wil Krommendonck 15 - 9080 Lochristi Luc Van de Vijver Op afspraak: 0477 56 63 15 – l.vandevijver@skynet.be www.alsdelentewil.be
Studiebegeleiding
Xanthippe - FIRST CLASS TUTORING www.xanthippe.be - Tel. 0476/27 28 70 Meer info zie advertentie hiernaast
Thuisverpleging
Wit-Gele Kruis Lochristi Dorp West 88 - 9080 Lochristi tel. 0800-20 30 2 - zorgcentrale@wgkovl.be 24u/7d - alle ziekenfondsen www.witgelekruis.be Thuisverpleging Jeroen Cottenier jeroen.cottenier@gmail.com - Gsm: 0495.65 76 89 Kievithof 11 - 9080 Lochristi Alle mutualiteiten - 7 op 7 Thuisverpleging Julita Van der Sypt Hoekskensstraat 103 - 9080 Lochristi GSM: 0495.23 97 43 E-mail: julitavandersypt@skynet.be Alle mutualiteiten - 7 dagen op 7 Thuisverpleging op maat Katleen De Maertelaere - Gsm: 0498.903 382 Marleen Sucaet - Gsm: 0495.235 462 Mendonkdorp 61 - 9042 Mendonk Alle mutualiteiten - 7 dagen op 7 Thuisverpleging Greet Heeze Hanselaarstraat 27 - 9080 Beervelde Gsm: 0478.38 92 16 Alle mutualiteiten - 7 dagen op 7 Diabetes verpleegkundige Marleen De Cleene advies en opvolgen diabetes patiënten alle mutualiteiten 0476.356.351 - marleendc1@gmail.com
Voedings- en dieetkundigen Voedings- en dieetkundige Diabeteseducator - Céline Stadeus Koning Leopold III Laan 4 - 9080 Lochristi 0476.39 33 60 - Enkel op afspraak
Diëtiste Sophie Bollaert Afslankcentrum So-Ligna – 0499/31.45.63 Cootveld 2, Beervelde – info@so-ligna.be www.so-ligna.be – enkel op afspraak
Mei 2020
27
Op 3 april 2020 zette ik op mijn eigen Facebookbladzijde een foto van mijn overleden zusje Rita (1947-1952) met onderstaande boodschap
Rita met haar drie broers, zomer 1952.
Het overlijden te Gent van een twaalfjarig meisje tijdens deze coronaepidemie herinnert mij aan een van mijn meest ingrijpende jeugdervaringen en ook aan de grote wijziging die onze samenleving sindsdien heeft doorgemaakt. Tot 15 september 1952 bleven in BelgiĂŤ de scholen twee weken dicht omwille van een epidemie van polio (kinderverlamming). Midden die maatregel, op vrijdagvoormiddag 5 september, overleed mijn vijfjarig zusje Rita. Zij was een prachtkind, zeer actief, superintelligent en kerngezond tot op de avond voor haar overlijden. Waaraan ze gestorven is hebben wij nooit geweten. Alhoewel we thuis met vier kinderen waren, was er geen quarantaine. De uitvaart ging door op maandag 9 september in een volle kerk. In de media is daarover geen woord gezegd of geschreven. We leven nu in een totaal andere wereld. Ik vrees dat het trauma in een gezin even erg blijft. (Bert Vervaet)
28
Mei 2020
Er kwamen ongewoon veel reacties
Ook onze hoofdredacteur Luc Van de Vijver was getroffen door mijn boodschap en vroeg mij om daarrond een getuigenis te schrijven. Na twijfel ben ik ingegaan op zijn vraag. Hier volgt het verhaal zoals ik het zelf heb beleefd als zevenjarig kind.
Getuigenis Tekst & foto’s: Bert Vervaet
De dood van een vijfjarig zusje in crisistijd -september 1952Die heerlijke naoorlogse tijd
Mijn ouders leerden elkaar kennen in Beervelde in oorlogstijd. Na hun huwelijk vestigden zij zich te Zaffelare naast de ouders van moeder op het einde van de Kerkstraat, wijk Molens. Mijn ouders hebben levenslang zielsveel van elkaar gehouden. Vader was een harde werker. Hij was arbeider in UCB Wondelgem, had een lochting en wat akkerland voor aardappelen en rogge in de buurt van ons huis en kweekte jaar in jaar uit kippen, konijnen en varkens. Hij ging nog regelmatig helpen op de boerderij op Lochristi-Bastelare, waar hij vroeger werkte als knecht. Moeder was winkelbediende geweest in Gent en deed met veel zorg het huishouden. We waren in 1952 met vier kinderen, ik als oudste (1945), dan Rita (1947) en nog twee broers (1949 en 1951). Alles werd zeer spaarzaam beheerd. Wij woonden in een deel van een groot gebouw, dat ooit een woonkazerne was geweest voor meer dan vijftig mensen. Mijn ouders kochten dat deel in 1947 van mijn grootouders en verbouwden het. Beneden kwam er een gang, een “voorplaats” en een woonkeuken en boven drie slaapkamers. Vader metselde zelf de nieuwe binnenmuren. Het was een heerlijke tijd. Er waren wel bijzonder zware zorgen toen mijn vader in januari 1951 moest geopereerd worden aan de maag, een aantal jaren nadat zijn broer Cesar (1915-1946) daaraan was gestorven. Ik herinner mij nog dat ik als kleuter door juffrouw Louise naar de andere klassen van de kleuterschool werd gestuurd om daarover de twee andere kleuterleidsters in te lichten met de vraag om voor vader te bidden. Hij kwam erdoor en werd sterker dan ooit. Voor de rest leek het alsof het toen altijd mooi weer was. In 1952 kon mijn vader een grotere akker kopen, waar hij aardbeien zou kweken. Alles ging goed. De graskanten stonden vol bloemen en het gras vol pinksterbloemen en witte klaver.
Een fantastisch meisje
Zus Rita, geboren op 23 februari 1947, was bijzonder geliefd door iedereen, zij was mooi, intelligent, vindingrijk en alert. Alhoewel ik anderhalf jaar ouder was dan zij, stond ik wat in haar schaduw. Wij sliepen samen in een groot ijzeren tweepersoonsbed met koperen versieringen, die lichtjes rinkelden bij elke beweging. We hadden soms gedurfde plannen, zoals die keer dat ons een katje was beloofd door onze grootouders langs vaders kant, die vijf kilometer verder woonden. Ik was toen zes en Rita vier. Daar de komst van die kat ons te lang duurde, zijn wij op een voormiddag op tocht gegaan om die kat te halen. Vijfhonderd meter verder, in de Slagmanstraat, kwamen we echter grootvader Alfons tegen, die ons terugstuurde naar huis. Ik herinner mij nog fragmenten van gesprekken vóór het inslapen. Ik moest haar vertellen over wat ik in de lagere school
leerde, dat er bijvoorbeeld nog getallen waren meer dan duizend, zelfs meer dan een miljoen, maar omdat ik de naam miljard niet kende, vond ik “keienten” uit. Rita zou in 1952 overgaan van de tweede naar de derde kleuterklas, maar voorlopig ging dat niet door. Omwille van een epidemie van kinderverlamming bleven in België na de grote vakantie 1952 de scholen voor twee weken dicht tot 15 september 1952.
De plotse dood
Op donderdagavond 4 september wilde Rita niet eten. Zij werd daarvoor zwaar berispt en werd naar bed gestuurd. Maar er bleek meer aan de hand. Die nacht moest zij meerdere keren overgeven. ’s Anderendaags was het eerste vrijdag van de maand, met om 7 u een speciale mis voor de “Eucharistische Kruistocht”. Daar ik mijn eerste communie had gedaan, moest ik daarnaartoe, zoals altijd te voet, en ik kreeg de opdracht om na de mis naar de huisdokter te gaan. Ik zie me nog staan aan de zijdeur van de statige herenwoning op het Oosteinde. Of mijnheer doktoor na de raadplegingen op visite wilde komen bij Frans Vervaet, op de Oudeveldstraat. Die vraag was echter niet dringend genoeg gesteld, want de dokter heeft mijn zusje niet meer levend gezien. De toestand van Rita verergerde. Vader was gaan werken in de fabriek in Wondelgem, moeder ging af en toe kijken naar Rita, die boven in het bed van mijn ouders lag. Rond 9.30 u ging haar toestand zo dramatisch achteruit, dat moeder in paniek naar buiten is gelopen, om hulp roepend, hulp van waar dan ook. Toen zij terug bij Rita kwam, was zij al gestorven. Moeder heeft er levenslang wroeging rond gehad dat zij op het eigenste moment van het sterven niet bij haar dochtertje was. Als zevenjarig kind werd ik weggehouden van de feiten. Van op de trap heb ik nog ver de sterfkamer ingekeken en heb gehoord dat Rita overleden was. Ik liep verloren in de voortuin, mijn broers waren in de keuken. De jongste is verbeten blijven schommelen in zijn schommelpaard, urenlang. Blijkbaar had men vader telefonisch kunnen verwittigen en hij kwam per fiets van zijn werk, zonder te weten waarom. Op het pleintje voor het huis van de buren stond een groep vrouwen bedrukt bij elkaar. Wat scheelt er hier, vroeg hij aan mij die aan de voordeur stond. “Rita is dood” heb ik toen geantwoord. Vader gooide zijn fiets tegen de afsluiting en ging huilend naar binnen. Het was de eerste keer dat ik mijn vader
n gingen e d le e g r a ja 0 7 a ijn B ens dicht de scholen ook al esgevaar voor besmetting
Mei 2020
29
OOSTAKKER
Oostakker Dorp 30, 9041 Oostakker Open: DI tem ZA 8u-19u en ZO 8u-13u Bereikbaar tijdens de werken! Parking: Honoré Drubbelstraat
FEESTDAG: OPEN DONDERDAG 21 MEI 8U – 19U Geldig op
Geldig op
woensdag
maandag
Geldig op zaterdag Geldig op zondag
Geldig op donderdag
Actie geldig op vrijdag
Actie geldig op dinsdag ACTIES GELDIG VAN 13 MEI T.E.M. 09 JUNI
GRATIS OP ZONDAG BIJ AANKOOP VAN €40
zondag 17 mei - 6x1l Carrefour Alpenwater zondag 24 mei - 1 watermeloen (ongeveer 1kg) zondag 31 mei - confituurtaartje vierkant 2 stuks van 50gr. zondag 07 juni - 6x25cl Jupiler 0,00% (uitgezonderd leeggoed)
VADERDAG 7 JUNI:
€12,50/p (€15/p met cava) Bestel tijdig in onze winkel!
Getuigenis
Rouwstoet bij de Engelenmis voor de vijfjarige Nicole Dhont te Zaffelare in november 1962. (Familiearchief Dhont, Zaffelare)
zag wenen. In de loop van de namiddag maakte nonkel Willy, de jongste broer van moeder, met roggestro een kruisje, dat met een baksteen erop aan het hekken werd gelegd. Dat was toen nog gebruikelijk in de buitenstraten.
Bezoek van het schoolbestuur
Waaraan kleine Rita gestorven is, dat hebben wij nooit geweten. Was het van de kinderverlamming, waarvoor de scholen toen gesloten waren? Mogelijk, maar er is nooit een bijkomend onderzoek gedaan en ook geen enkele bijkomende maatregel genomen. Rita werd thuis opgebaard in een kinderbed in een hoek van de voorplaats, een ruimte die uitzonderlijk werd gebruikt. Doodsbrieven waren toen niet gebruikelijk bij gewone mensen. Wellicht is iemand van de nonkels rondgereden bij de familie en een buurvrouw ging van huis tot huis bij de buren om uit te nodigen voor de uitvaart. Vermoedelijk heeft ook de school opgeroepen tot aanwezigheid bij de uitvaart. Daar het parochieblad laat op vrijdag ter plaatse gedrukt werd, stond de uitvaart nog aangekondigd wanneer het blad verdeeld werd op zaterdagnamiddag: “Begrafenis van het kind van Frans Vervaet”. Op die zaterdagnamiddag kwam de minzame E.H. H. Poelvoorde, de priester-directeur van het klooster, namens het schoolbestuur zijn medeleven betuigen. De bestuurster van de school, zuster Ida Maria, mocht toen nog niet komen want voor de zusters van Liefde gold nog absoluut “het slot”, dus volledig verbod om het klooster te verlaten. Ik denk niet dat iemand van de parochiepriesters toen bij ons aan huis is geweest.
De kisting
Gezien mijn leeftijd werd ik zoveel als mogelijk buitengehouden. Als kind word je zogezegd gespaard, maar alles wat je opvangt dringt des te dieper door. Meerdere herinneringen van toen staan nog fotografisch in mijn geheugen geprent. Op zondagnamiddag was ik bij de familie De Geest-Van Damme, landbouwers in de buurt, waar ik dagelijks om melk ging en waar ik kind aan huis was.
Plots kwam iemand mij halen omdat Rita ging gekist worden en ik haar voor het laatst nog eens mocht zien. Doodskisten werden op maat gemaakt door een plaatselijke timmerman. De witte kist van Rita werd gemaakt door Clement en Marcel Van Puyenbroeck, die thuis ook het houtwerk van de verbouwing hadden gedaan. Bij de eigenlijke kisting mochten alleen mannen aanwezig zijn, zodat ik maar via een nonkel weet hoe het verlopen is. Clement heeft achteraf gezegd dat hij die kisting als de meest aangrijpende van zijn loopbaan heeft ervaren. Grootvader Alfons heeft het lijkje uit het bed genomen en op zijn twee handen in de kist gelegd. Hij huilde met zodanig diep gegrom dat men iets begon te vrezen. De witte kist werd toegevezen. Op een onbewaakt moment heeft moeder mij veel later ooit het geheim verklapt dat zij in de loop van die nacht naar beneden zijn gekomen en dat vader de kist heeft opengemaakt met een schroevendraaier opdat zij hun kind nog eens konden zien.
Op weg naar de kermis met moeder en tante Palmyre, juni 1950
De uitvaart
De “Engelenmis” met drie priesters in witte liturgische gewaden ging door op maandag in een volle kerk om halfnegen. De rouwstoet ging te voet naar de kerk en ommegangkapelletje op het einde van de Kerkstraat werd even haltgehouden voor enkele gebeden. Ik zat tijdens de dienst vooraan naast vader. Een moeder of een echtgenote mocht in die tijd niet mee naar een uitvaartdienst. Ik herinner mij alleen een drukkende sfeer. Na de dienst volgde de eigenlijke begrafenis achter de kerk, in de verste hoek van het kerkhof. Bij de uitvaartrituelen van die tijd was het de gewoonte dat de kist in het graf werd neergelaten en dat de aanwezigen afscheid namen met een beetje aarde of een buxuspalmtakje, dat men met een kruisbeweging op de kist in de put gooide. Bij mijn zusje waren daarvoor Mei 2020
31
HOORCENTRUM
Dorp-West 5 9080 Lochristi 09 355 96 16 info@hcnorman.be
NORMAN IN SAMENWERKING MET VERANNEMAN AUDIOLOGIE
GRATIS GEHOORTEST*
BETER HOREN BETER LEVEN
*zonder medisch doel
PROBEER NU JE HOORTOESTELLEN GRATIS UIT ZONDER ENIGE AANKOOPVERPLICHTING* *mits voorschrift nko arts
We zijn OPEN
U hoeft niet ver te lopen
en leveren ook aan huis!
om al uw dranken aan te kopen!
Dranken De Wispelaere Lindestraat 108 - Gent-Desteldonk - tel: 09.355 65 27
Open: woensdag 13.30-18 u • donderdag en vrijdag 9-12 u en 13.30-18 u • zaterdag 9-12 en 13.30-17 u
ALLE TUIN- EN SNOEIWERKEN Specialiteit gevaarlijk werk
Snoeien, afzagen, ontkruinen, vormsnoei, afkorten alle bomen
BEL 0477 57 21 86
Bon korting € 25 vanaf minstens 6 uur praktijkles
Rijschool Zeveneken
Gentsesteenweg 435 9160 LOKEREN (Zeveneken) Tel. 09.348 53 71 en 09.356 85 27 www.rijschool-zeveneken.be
Getuigenis
rode rozenknoppen voorzien en ik was de eerste die een roos kreeg toegestopt, staande voor de witte kist in de diepte. Ik had nog nooit een begrafenis meegemaakt en legde de bloem voorzichtig vóór de put. Mijn vader kwam na mij en – toen verstond ik zijn houding niet – hij schopte mijn rozenknop in de put. Achteraf heb ik menen te begrijpen dat het zijn ultieme gebaar van onmacht was, van immens verdriet en van protest tegen het lot. Daarover heb ik nooit met hem gesproken.
Het graf
Die plaats in de verste hoek van het kerkhof heb ik honderden keren bezocht. Het was een van de laatste van een lange rij kindergraven zonder grondafstand aan de noordermuur, op wat toen het armendeel van het kerkhof was. De gegoede klasse werd vóór de kerk begraven. Later, toen het kerkhof te klein was geworden, werden ook daar graven met grondafstand en kelders aangelegd. Er was voor Rita een arduinen zerk met een zwarte naamplaat en een witte engel in biscuit. Die naamplaat met gulden letters heb ik nog. Het beeldje met de engel staat bij een broer. Jarenlang werd ik in de zomer op zaterdag door moeder naar het graf gestuurd met bloemen uit de tuin, grote tuilen met gladiolen, dahlia’s, guldenroede, doorlevende zonnebloemen en chrysanten. De eerste jaren te voet en later per fiets. Noch moeder noch vader heb ik ooit aan dat graf gezien. Zij zijn er allicht wel geweest, zeker ook omdat een achttal jaren later in die hoek van het kerkhof ook mijn grootouders en overgrootmoeder begraven lagen. Maar ik herinner mij geen enkele keer dat ik daar samen met mijn ouders ben geweest.
Geloof en bijgeloof
Aan de dood van Rita werden uiteenlopende betekenissen toebedacht. Enkele vrouwen verdachten een buurvrouw van beheksing. Met haar bijnaam heette zij Pinne Samoar. Zij had door het venstertje in de voordeur naar het kind gekeken en het “kwade oog” was oorzaak van haar dood. Dat vond ik bizar. Een oudere buurjongen vertelde een ander verhaal. Hij had bij haar dood een wit wolkje uit de schouw zien komen en het zien ten hemel stijgen.
Mogelijk was hij beïnvloed door de tekst van het doodsprentje met daarin “Zielke, naar de blauwe bogen van de hemel opgevlogen…” Ik heb zijn verhaal niet geloofd. De beeldzijde van het doodsprentje toonde een knaap-Jezus die vanuit de hemel een meisje komt halen. Die beelden hebben in mijn beleving geen enkele rol gespeeld. Voor mij betekende de dood het volledige einde. Mijn compagnon de route was weg en daaraan kon geen enkele theorie verhelpen. De wereld was totaal veranderd. Over alles lag voortaan de schaduw van het abrupte afscheid. Levenslang stond bij mijn ouders een foto van Rita op een ereplaats. Het was een vergroting van haar gezichtje uit een gelegenheidskiekje van tante Alien, een zus van mijn vader. Ik herinner mij hoe moeder elke kans waarnam om contact te hebben met de opgroeiende leeftijdsgenoten van haar overleden dochtertje. Later kwamen er nog twee broers en een zusje, onze tweede Rita. Toen vader thuiskwam van de materniteit op Kerstavond 1959 heb ik hem voor de tweede keer zien wenen, maar nu van blijdschap. De tweede Rita was een onuitputtelijke bron van vreugde voor mijn ouders, maar het gemis is blijven bestaan.
Het enorme verschil
Nu, bijna zeventig jaar later, zijn de scholen weer dicht voor een epidemie. Evenals toen is er nog geen vaccin beschikbaar. De verschillen in aandacht en aanpak zijn zeer groot. De enige maatregel toen was de sluiting van de scholen, zonder verdere voorzorgsmaatregelen. Er was toen nog geen noodnummer noch spoeddienst in de gezondheidszorg en de geneeskunde was beperkt. Als media waren er alleen kranten en de radio. Nu worden alle aspecten van de epidemie in meerdere media van dag tot dag uitgeplozen en ter sprake gebracht. Wereldwijd zoekt men de meest veilige manier om de besmetting voor te zijn. Nu worden ook individuele lotgevallen in het daglicht gezet, wordt zelfs aangestuurd op juridische stappen bij tekorten. Duizenden besmette personen genezen. Zeventig jaar geleden was er vooral gelatenheid en onmacht. Wat wel bleef, is het verdriet bij het sterven van een geliefd persoon.
Mei 2020
33
Uitvaartverzorging De Ridder in coronatijden
Lochristi blijft voorlopig gespaard En hoe vergaat het onze lokale uitvaartdienst in deze bizarre tijden? Wie stelde zich die vraag nog niet? Afscheid en rouw, zijn altijd al heel intense ervaringen, maar in dit isolement, vol beperkingen en opgelegde regels, grijpt dit vast nog meer aan dan anders. Op termijn zal moeten blijken, of daar nazorg gewenst is of niet. Maar hoe zit het nu, in deze ongewone lockdownperiode zelf?
Bart: We voelden al begin maart dat er een en ander te gebeuren stond, met verregaande implicaties voor ons beroep. De media, de beelden uit andere landen en uit Noord-Italië in het bijzonder, de mails vanuit de federatie… alles liet uitschijnen dat er drastisch zou ingegrepen worden op wat nog kon en mocht bij uitvaarten en alles daarrond. Cindy: De eerste golf van maatregelen bracht de “social distancing” anderhalve meter afstand, de handhygiëne en het niet langer condoleren of “handjes schudden”. Dat werd een algemene regel voor iedereen. Voor ons in het bijzonder kwam reeds snel de heel grote ingreep om uitvaarten tot 30 mensen te beperken. Dat is binnen onze afscheidscultuur toch wel een heuBart se aardverschuiving. Kerken liepen vooral bij uitvaarten toch nog vaak vol en de aula’s van het crematorium bleken vaak te klein… Afscheid nemen doen we in Vlaanderen nog vaak in groep of liever, deden we. Dertig mensen dus. Dat was
echt ingrijpen in de gewoontes en heel concreet gaan overleggen met de nabestaanden wie het afscheid kon bijwonen. Bart: En de volgende fase reduceerde tot 15 mensen. Waarom is nog altijd niet zo duidelijk, want de ruimtes zijn toch vaak groot, maar we begrijpen uiteraard dat men alles op alles zet inzake veiligheid. En in Frankrijk en Wallonië verloopt het overigens nog soberder, zonder dienst in kerk of aula vaak. Enkel een sober afscheidsmoment op de begraafplaats. En als je Ecuador ziet, met mensen die sterven op straat, Amerika met zijn New Yorks massagraf, Italië met die onderaardse parkings vol kisten… dan is toch een uitvaartdienst mogen verzorgen, al is het maar met vijftien personen, toch nog heel troostend. Let wel: bij die vijftien mensen zijn ook wij begrepen, dus au fond komt dat neer op het kerngezin met kinderen en/of kleinkinderen. Zoiets.
: Kan je je voorstellen: je wordt ziek, en gaat naar het ziekenhuis, en dat is de laatste keer dat je elkaar zag…
34
Mei 2020
Interview Tekst: Luc Van de Vijver Cindy: En toch, dat samen-zijn van die vijftien mensen, rond de kist of de urne, in zo een heel intieme kring en verstilde setting, kan heel diep raken. Het lijkt soms of de diepste snaar van ons mens-zijn daardoor nog meer geraakt wordt. Zo oprecht en authentiek: dit waren de mensen waar de overledene zijn leven mee heeft doorgebracht, heel nabij, waar hij of zij het allermeeste om gaf. Alle externe factoren en bijkomende aspecten vallen weg – hoe typerend en veelbetekenend dat trouwens ook soms kan zijn – en maakt plaats voor innige soberheid, eenvoud en diepgang. De essentie. De kern van het leven. Dat is zo tijdens de dienst, maar ook op de begraafplaats of strooiweide. Ook daar niet meer dan vijftien personen. Bart: Ook de klassieke volgorde van eerst de afscheidsdienst, gevolgd door crematie en dan afronden met een afscheid rond de urne op de begraafplaats of strooiweide, krijgt een andere wending. Steeds vaker is de crematie reeds vooraf gebeurd, en volgen de afscheidsdienst en de bijzetting van de urne of asverstrooiing elkaar onmiddeliijk op. Ook te begrijpen natuurlijk, want je kan nog maar moeilijk samen de tijd overbruggen van de crematie zelf. Idem voor de koffietafel. Dat is helemaal weg voorlopig. Het kan uiteraard niet langer. Wij hebben het met de nabestaanden wel vaker over een later samenkomen op passende wijze, als een groter afscheid. In combinatie met bv. mogelijk lokale catering? Het zou een milder, al wat doorleefder rouwmoment kunnen worden. Zal dergelijk eerbetoon een trend worden? Cindy: Wie weet. Het zou best kunnen. Zoals mensen ook dat andere cruciale moment van het leven, “de geboorte”, ook soms later plannen als zijnde “het geluk delen met anderen” onder de vorm van een babyborrel, zou dit misschien ook iets kunnen worden. Een juist woord heb ik er nog niet voor, “verdriet en gemis delen met anderen tijdens een herinneringsmoment”, iets als een afscheidsdrink, of een levenst(r)oost of …
geluk zijn, een sterk drempelbeleid, optimale gezondheidszorg, burgerzin, geen voorafgaande evenementen die zouden plaatsgehad hebben in de periode voordien, of… ik weet het niet. Ik hoop alleen van harte dat we dat zo kunnen houden uiteraard. Begrijp me niet verkeerd, we kwamen wel in contact met mensen die ten gevolge van covid-19 overleden zijn, maar dan in ziekenhuizen en WZC’s van de omliggende steden en gemeenten. Hierbij is het dragen van het nodige beschermingsmateriaal waaronder schorten, overalls, helmen, maskers, handschoenen, … van uiterst belang. En het zal je misschien verbazen maar we hadden dat alles al enige tijd liggen. Hygiëne is zo belangrijk in onze sector, dat het voor ons in de loop der jaren gewoon een vanzelfsprekendheid was geworden om dat aan te schaffen. Ook bij een moord of andere besmetting … is dat aangewezen overigens. Alleen de helmen hadden we niet. In de marge: de weken erna circuleerden er echte woekerprijzen voor de ffp2-maskers bv. Onvoorstelbaar! Maar hygiëne blijft cruciaal, voor onszelf maar ook voor anderen. We moeten blijvend zorg dragen voor elkaar. Nu is het gelukkig wat genormaliseerd allemaal. Cindy: Onrechtstreeks kregen wij begin april te maken met oversterfte. Het aantal crematies liep in de crematoria hoog op waardoor we niet langer binnen de wettelijke termijn de uitvaart konden laten plaatsvinden in de aula’s van het crematorium. Dus zochten we zelf naar een alternatief om de mensen toch een waardig afscheid te kunnen aanbieden. We maakten onze “kleine aula” mits naleving van 1,5 m afstand tussen de zitplaatsen klaar voor een intiem afscheidsmoment met 15 personen. Tekst en muziek werd in overleg met de nabestaanden zorgvuldig uitgekozen. Ik kroop zelf in de pen want je wil in de juiste woorden vatten wat de persoon heeft betekend voor wie daar zit. En ik moet zeggen dat de
Je spreekt van crematies. Maar er zijn ook nog wel kerkdiensten veronderstel ik? Cindy: Jazeker, maar ook die zijn sober. Iedereen op afstand, de priester die voorgaat, maar ook in social distancing, geen offerande, geen communie, er wordt niet gecondoleerd met een handdruk, een eenvoudige gebedsdienst… Wat onwezenlijk soms, in die grote kerken. Maar toch krijgen we later vaak te horen dat het de mensen geraakt heeft. De soberheid hoeft geen rem te zetten op de beleefde intimiteit. Integendeel. Het is trouwens zo dat mensen heel begripvol zijn, en heel goed in overleg gaan, en aanvaardend zijn om wat kan en wat niet kan. Ze waarderen ook echt enorm dat we er binnen de beperkingen er het allerbeste proberen van te maken. De overvolle kerken en crematoria zijn niet langer van tel, de belevenis au fond, dan wel, misschien nog meer dan anders. En jullie konden alles aan, ook tijdens de piek, begin april? Bart: Eerst moet ik toch duidelijk stellen dat wat onze activiteiten betreft, we hier lokaal nog geen corona-gerelateerde overlijdens hebben gehad in de woon- en zorgcentra. Dat is toch Cindy: verrassend, want als je de omliggende steden en gemeenten bekijkt… hoge cijfers daar. Maar bij ons dus niet. Dat kan
Dat samen-zijn van die vijftien mensen, rond de kist of de urne, in zo een heel intieme kring en verstilde setting, kan heel diep raken. Mei 2020
35
Taste out of
this BOX
Discovery Box
euw niLaat je verrassen, maandelijks nieuwe boxen,
5% korting (60 euro is het bedrag met de korting er al af) Gratis aan huis geleverd in Lochristi.
Er zijn 6 verschillende boxen. • mix 6 flessen (60 euro) • mix 4 flessen (40 euro) • rose 6 flessen (60 euro) • rood 6 flessen (60 euro) • wit 6 flessen (60 euro) • bubbels 6 flessen (85 euro)
Wat doet Drinks De Clercq i.v.m. Coronamaatregelen • Ontsmettingsmogelijkheden voor de karren. • Desinfectans in de winkel • Handschoenen • 1,5 meter aan de kassa • Virusvrije oplossing voor code ingeven bancontact • Vaderdaggeschenk: bestel best op voorhand... zo vermijden we lange wachtrijen. Openingsuren wijziging in deze Coronatijden. Maandag gesloten Di-, woe-, do-, vrij- en zaterdag van 9 uur t.e.m. 18 uur Zondag van 9 uur t.e.m. 12 uur.
Dorp-Oost 133 - Lochristi - 09.355 57 55 - info@drinksdeclercq.be - www.drinksdeclercq.be
Interview
De nieuwe Golf Life happens with a Golf
showroom! Kom de nieuwe Golf 8 ontdekken in onze Charismatisch, want hij maakt indruk met het strakke lijnenspel van zijn dynamische design. Innovatief, want hij is standaard uitgerust met de nieuwste uitrustingen. Aan boord van de nieuwe Golf is het de mens die een centrale plaats inneemt. Uitgerust met intuïtieve technologieën vormt hij een heuse cocon rondom u. Hij is speciaal gemaakt om u het leven makkelijker te maken, om uw veiligheid te garanderen, om u rijplezier te laten beleven en om ervoor te zorgen dat u altijd en overal geconnecteerd blijft.
Lanceringscondities: 0% JKP in Autocredit(1)
Representatief voorbeeld voor een lening op afbetaling geldig van 03/03/2020 tot en met 04/05/2020: JKP van 0%, vaste debetrentevoet van 0%, zonder kost. Contante prijs btw inclusief (aanbevolen catalogusprijs): € 23.811,67, voorschot: € 3.252,67, kredietbedrag: € 20.559,00, duur: 36 maanden, 35 maandaflossingen van € 218,86 met een laatste maandaflossing van € 12.898,78. Totaal bedrag te betalen door de consument (onafgezien van elk voorschot): € 20.559,00. (1) AutoCredit = lening op afbetaling met initieel vaste termijnbedragen en een hoger laatste termijnbedrag op maximum 36 maanden en met vaste debetrentevoet van 0%. Aanbod voorbehouden aan particuliere klanten op alle nieuwe voertuigen van het Volkswagen gamma van 03/03/2020 tot en met 04/05/2020. Maximum kilometeraantal per jaar: 15.000 km. Onder voorbehoud van aanvaarding van het dossier door Volkswagen D’Ieteren Finance n.v., kredietgever, KBO 0841 046 715. Adverteerder voor het krediet: Volkswagen D’Ieteren Finance n.v. waarvan Volkswagen Financial Services een commerciële benaming is, Leuvensesteenweg 679, 3071 Kortenberg, kredietgever, met maatschappelijke zetel te 1050 Brussel, Maliestraat 50. KBO 0841 046 715, RPR: Brussel, verbonden agent van Cardif Assurance Vie (code 979), rekening IBAN: BE 97 4829 0680 3149. info@vdfin.be
4,2 - 6,1 L /100 KM • 109 - 140 G /KM CO2 (WLTP)* *Situatie op 12/02/2020, op basis van de op die datum goedgekeurde motorisaties. Contacteer uw concessiehouder voor alle informatie over de fiscaliteit van uw voertuig. Sommige voorgestelde uitrustingen zijn optioneel. De R-Line-versie en het radiatorrooster zullen later beschikbaar zijn. Voor meer informatie, neem contact op met uw Volkswagen-concessiehouder. Milieu-informatie (KB 19/03/2004): volkswagen.be
LET OP, GELD LENEN KOST OOK GELD. Vraag een testrit bij uw Volkswagen-concessiehouder
AUTOCENTER STEVENS BVBA Antwerpsesteenweg 86 - 9080 Lochristi
Tel: 09/355.74.52 - www.autocenterstevens.be
Bart:
Interview
Dat mis ik nog het meeste: dat je aan het eind van het samen-zijn geen nabijheid meer hebt.
intakes en het persoonlijk contact voor mij daarbij vitaal zijn. Daar vind ik de toon en de ankerpunten om de juiste gedachten te kunnen verwoorden. Bart en ik hebben hier veel ruimte, waardoor we mensen kunnen blijven ontvangen op veilige afstand weliswaar. Volledige digitalisering is echt niet aan ons besteed. Wij willen de mensen graag nog écht zien.
Bart: Mensen konden onze intieme setting hier ook echt waarderen. Het is eigenlijk net op maat van 15 mensen en het voelt dus warm en sober aan. Dat is een voordeel t.o.v. de nu toch vaak heel grote andere ruimtes. Maar er zijn pijnlijke toestanden, geloof me. Een ouder bv., die ten gevolge van covid-19 overlijdt, en dan onmiddellijk in een gesloten lijkwade wordt geplaatst – want de overledene zou volgens virologen nog drie dagen besmettelijk zijn – zonder dat de naasten afscheid konden nemen. Zonder nog één aanblik dus. En de partner die dan in quarantaine is, en zelfs het afscheid niet kan bijwonen… Heel confronterend. Kan je je voorstellen: je wordt ziek, en gaat naar het ziekenhuis, en dat is de laatste keer dat je elkaar zag… Moeilijk te bevatten toch? Gaan mensen daarvan herstellen? Heel moeilijk te zeggen. Er is natuurlijk een collectief leed, in deze tijd, en misschien dat dat wat helpen en helen kan, maar op die manier afscheid moeten nemen van je dierbaarste, is wel héél confronterend en ongewoon. Heel erg. Het is waarschijnlijk het ergste wat je voor kan hebben. Ik vermoed dat er ook andere en hopelijk minder erge verschillen zijn met vroeger? Cindy: Zeker wel. De meest ingrijpende aanpassing is toch wel de fysieke afstand. Rouw en afscheid gaat toch heel erg gepaard met troost, in nabijheid en innig contact. Dat moeten inleveren en beperken tot enkel oogcontact of een subtiel gebaar kan fel doorwegen. Anderzijds ervaar je nu in onze samenleving een soort van ongekende stilte, in de straten, op de pleinen… als een heel serene setting voor een waardig afscheid. Alsof de hele wereld mee in respectvolle stilte is. En mensen zijn inventief, en condoleren nu veel meer via websites en mails. Nog een verschil door de verstilling van de maatschappij, is dat de dag waarop de uitvaart plaatsheeft van minder belang is gezien de beperktheid van het aantal aanwezigen, het intieme karakter en externe factoren die wegvallen. Bart: Ik betrap er me trouwens vaak op dat ik zelfs niet meer weet welke dag het is. En ik ben wellicht niet de enige. Nog een aanpassing is dat al onze medewerkers zich nu met hun eigen wagen naar de kerk of crematorium verplaatsen. Dit om de “social distancing” te bewaren. Sowieso moeten we de ceremoniewagen steeds opnieuw desinfecteren na elk gebruik alsook onze ruimtes in het funerarium. Heel intens is dat allemaal. Hygiëne stond reeds hoog op onze prioriteitenlijst, maar ik denk dat ze dit nu zowat helemaal bovenaan prijkt. En misschien zal dat zo wel blijven. Cindy: Keren we nog ooit terug naar het handen geven? Hoe zal de toekomst zijn? In het oosten buigt men vaak, toch? Wordt dat hier ook zo? Zal de intieme dienst een waardig alternatief blijken, ook na de coronatijd,
en zullen mensen er vaker zichzelf of hun manier van afscheid nemen in terugvinden? Komen er afscheidsmomenten, maanden later, voor een grotere groep? Blijft de digitalisering hier ook een feit? We zien ons beroep als heel sociaal en voor ons blijft de ontmoeting tussen mensen een hoeksteen daarin. Want ook al krijgen wij bv. na de dienst, heel oprechte en mooie woorden van dank en waardering, we missen toch evenzeer het directe persoonlijke contact bij het afscheid zelf. Ook dat is vreemd. Bart: Je gaat dan toch wat verweesd naar de auto terug, even een klein handgebaar van ver nog, een groet, een knikje, maar that’s it. Dat mis ik nog het meeste: dat je aan het eind van het samen-zijn geen nabijheid meer hebt. En ik vermoed dat dat voor de nabestaanden soms ook wel zo aanvoelt. Dus ja, er zullen dingen vast wel blijven na deze “bizarre” tijd, maar dat persoonlijk contact en de nabijheid van mensen blijft voor ons vitaal. We hopen alvast op betere tijden. Ik hoop het met jullie, Bart. Dank jullie wel, en hopelijk keert het tij vlug, en kan troost ook weer gauw fysiek verschijnen. Cindy: Dat zou heel mooi zijn, voor iedereen. Mei 2020
37
Interview Tekst: Luc Van de Vijver
Exemplarisch voor deze uitzonderlijke coronatijden
Het gezin Van driessche-Van Acker
Hectiek in een zorggezin EDUGO, Campus Glorieux, produceerde al duizenden faceshields vanaf lockdowndag één en gaat onverwijld door
Dirk Van Driessche is adjunct-directeur van Campus Glorieux in de EDUGO-groep, zijn vrouw, Marleen Van Acker, werkt op intensieve zorgen in AZ Sint-Lucas Gent. Zoon Stijn is huisarts, dochter Sara, studeert af als criminologe en kwam nu naar huis terug van haar Gentse kotleven, en zoon Ward telewerkt als doctor in de fysica rond Artificial Intellegence. Hoe beleven zij deze wel heel aparte maanden?
Dirk: Het zijn ongewone tijden in de maatschappij, en dat is in ons gezin niet anders. Dochter Sara is thuis komen wonen en dat vroeg hier toch wel wat aanpassingen. Marleen is heel consciëntieus, wordt dagelijks op intensieve zorgen geconfronteerd met de harde realiteit van wat corona met mensen kan doen. Zij heeft schrik voor een besmetting via haar werk naar thuis. Vandaar dat wij zo goed als kwaad als het gaat, gescheiden leven van Sara. Ze heeft haar eigen toilet, eigen kamer, eigen vaat – ook na de wasbeurt in de vaatwasser, blijft ze bij haar vast bestek en bord. Niemand mag of wil het risico lopen op besmetting, maar voor zorgpersoneel speelt dat gegeven nog meer. Marleen: Iedereen in het ziekenhuis geeft zich tot het uiterste. In mijn 39 jaren dienst, is dit zonder twijfel de meest hectische periode, al kan ik je verzekeren dat op intensieve het in andere tijden ook bijzonder druk kan zijn. Onze afdeling wordt heel vaak geconfronteerd met verreikende complicaties, bedreigende situaties, mensen die vechten voor hun leven… maar nu is alles toch intenser nog. De beelden van op tv spreken de waarheid. Dat is de harde realiteit. Covid-19 is een heel bedreigend virus, en goddank, hebben we in België zo’n goed zorgnetwerk. Dat blijkt nu heel erg. Het ziekenhuis, artsen en verpleegkundigen op IZ probeerden zich zo goed mogelijk voor te bereiden. Er zijn verbouwingen gebeurd, zodat er twee instromen konden ontstaan, covid versus non-covid, mensen zegden hun verlof af, werkten extra shiften. Oud-collega’s, sommigen al jaren weg uit onze dienst, kwamen ons team versterken na een extra opleiding voor de samenwerking met de vaste collega’s. Ongelooflijk wat solidariteit kan
38
Mei 2020
doen. We hebben allemaal hetzelfde voor ogen: artsen en verpleegkundigen willen onze patiënten er zo snel mogelijk bovenop helpen. Dat raakt mij nog het meest van al: dat mensen er zo genereus en authentiek voor elkaar willen zijn. We vormen een sterk team! Dat kruipt niet in je kouwe kleren, vermoed ik? Kunnen jullie dit nog lang aan? Marleen: Ik ga niet verhullen dat dit heel intens is. Maar je gaat door. En we gaan door, zolang als het nodig is. Je put kracht uit de gemeenschappelijke drive, uit het overleg, uit iedereen die het beste van zichzelf geeft. Je moet het meemaken, om het te begrijpen. En vergeet niet, dat het toch ook heel anders werken is, met die pakken, maskers, en faceshields. Je hebt bijvoorbeeld dorst, want je vertoeft uren in die beschermingspakken, maar je stelt het drinken even uit want je hebt weinig tijd en je omkleden vergt uiterste concentratie om zelf niet besmet te raken. Geen sinecure. Maar het gaat. We kunnen steeds in veilige omstandigheden werken. Je bouwt routine op, zelfs in deze uitzonderlijke werksituatie. Maar nogmaals: we waren in Sint-Lucas goed voorbereid. En ik vermoed ook de andere ziekenhuizen. Toen we de eerste Italiaanse beelden zagen, bekroop me wel even de angst van wat als dit bij ons ook zou gebeuren. Maar de overheid instrueerde goed en de ziekenhuizen zijn er direct ingevlogen, zonder verwijl. Sterke protocollen werden geschreven. En toen alles aan de gang was, ontstond op onze dienst zelfs een WhatsAppgroep, om elkaar ogenblikkelijk en juist te informeren over nieuwe richtlijnen en wijzigingen.
We gaan door, zolang als het nodig is.
Duizenden en duizenden stuks hebben we geproduceerd. En het ging rond als een lopend vuurtje.
Maskers en faceshields? Beide? Marleen: Zeker. Je kan niet voorzichtig genoeg zijn. De ondertussen erg bekende ffp2-maskers waren overal gelimiteerd, dus we moesten er heel zuinig op zijn, en dat zijn we nog. Maar je wil daarbovenop toch ook nog mogelijke spatjes vermijden, en daartoe zijn die faceshields dan weer heel nuttig.
verheugd was met het aanbod, en ik contacteerde Hans (red. Ysebaert, directeur), Piet Laureys (technisch adviseur) en onze leerkrachten van kunststoffen, Franky Nimmegeers en Guido Reunes, onze leerkrachte projecten Tine Festjens, en nog heel wat anderen, en zetten operatie Faceshield in werking. Duizenden en duizenden stuks hebben we geproduceerd. En het ging rond als een lopend vuurtje.
En die waren ook voorradig? Marleen: Er waren er te weinig maar hiervoor konden we gelukkig o.a. o.a. een beroep doen op de school van mijn man, EDUGO, in Oostakker. Glorieux, zoals velen hier nog zeggen.
Potentiële knowhow, Dirk? Dat moet je even uitleggen. Dirk: Marleen en ik hadden een reportage van het VTI in Deinze gezien, die de faceshields al maakten. De directeur daar was zo bereidwillig om alles te delen met ons, en dat was de info die we nog nodig hadden om effectief aan de slag te kunnen gaan en de taken te verdelen. Ook de school De Brug werd ingeschakeld, want zij hebben een gelijkaardige machine staan, nodig om de shields te maken. Er werden ploegen met bereidwillige collega’s samengesteld . Materiaal bestellen en afhalen, de patronen maken, de rubber kleven, de elastieken bevestigen, reinigen. Dagenlang gingen we aan de slag. We wisten waartoe het nodig was: ter beveiliging van ons zorgpersoneel dat in de ‘vuurlinie’ stond, als ik dat zo mag uitdrukken. En je herinnert het je nog vast: iedereen was in nood rond beschermingsuitrustingen.
Dirk: Iedereen zag de bui al hangen, begin maart. De mediabeelden uit China en Italië grepen aan. Vervolgens werden medio maart de eerste lockdownmaatregelen afgekondigd en scholen moesten sluiten. Het aantal bedden in de ziekenhuizen op intensieve zorg was ondertussen verhoogd. Het spreekt voor zich dat de maatregelen hier aan de tafel hét gespreksonderwerp waren. Zo kwamen de faceshields ook ter sprake. Het ziekenhuis, zoals zoveel zorgsectoren, hadden er erg veel nood aan, en wij op school hadden de middelen en de potentiële knowhow en infrastructuur. Eén en één is twee: Marleen deed een voorstel aan haar verantwoordelijke infectiepreventie die uiterst
Ook vele anderen hadden zo’n faceshield nodig? Dirk: Zeker wel. Ons Lootse triagecentrum in Mei 2020
39
OPENT DEZE POORT EEN NIEUWE WENDING IN JOUW CARRIÈRE? Kom dan ons team versterken als meewerkende ploegleider voor de aanleg van totaalprojecten.
0475 39 80 00 groenburo@telenet.be
DANKBETUIGING Dit wordt vooral belichaamd door de mensen die werken in de gezondheid-, rusthuisen welzijnssector. In moeilijke omstandigheden en met verhoogd risico doen zij uiterste inspanningen om de geneeskundige zorg voor iedereen overeind te houden. Hiervoor kunnen we hen niet genoeg bedanken.
ol actie ctv f pe
n pe
kristelijk r es
Een menselijk drama voltrekt zich voor onze ogen. Er is onzekerheid en ongerustheid. Maar we zien ook kracht, vastberadenheid, creativiteit, gevoel van samenhorigheid en zeer veel hoop en vertrouwen.
o
Een dikke merci eveneens aan alle andere mensen die, als werknemer of als zelfstandige, in de privé of in de publieke sector aan het werk blijven en er voor zorgen dat de samenleving blijft draaien.
Namens Okra Beervelde, Lochristi, Zaffelare, Zeveneken
huisstijl basiselementen
Bedankt tenslotte aan alle vrijwilligers, familieleden, buren, kennissen die op de één of andere manier hun medemensen helpen.
a
bvb
Sanitair a Chauffage bvb Badkamerrenovaties
Sanitair www.boesman.be - www.o-silence.be Bedrijvenlaan 6 - 9080 Lochristi Tel.: 09/259.27.70 - Fax: 09/259.27.71 - info@boesman.be Chauffage
Sanitair
Interview
Marleen:
Hoopvol is wel
dat een land als het onze zo’n goed zorgnet heeft, waarmee we hopelijk de slag kunnen winnen.
Marleen en haar Lootste collega Tom de Sporthal en in Gent. Artsenpraktijken in de omgeving, de ploeg van het Wit-Gele kruis, familiezorg, WZC’s, verschillende hulpdiensten. Zoveel mensen worden direct geconfronteerd met besmette mensen. Dus ja, we draaiden op volle toeren, en binnenkort weer. Ook wijzelf, in het onderwijs, zijn nu vragende partij. Dirk:
Ik verwacht niet echt dat er nog een dag komt dit schooljaar waarop alle leerlingen tegelijk op school aanwezig zullen zijn.
Hoezo? Het onderwijs vroeg toch om maskers te dragen? Dirk: Ja, maar zo’n hele dag een masker voor je mond en lesgeven? Zal dat lukken? Is zo’n scherm niet beter, als je voldoende afstand kan houden tenminste. En daarbovenop dan handschoenen dragen.
Marleen: Beide zijn het beste, dat is zeker. Maar als je alleen voor het scherm gaat, zorg dan zeker dat je voldoende afstand houdt toch. Je adem gaat onder en zijdelings toch ook weer weg… Zo’n helm vermijdt spatjes. Het masker filtert. Over die handschoenen ook nog eens goed brainstormen, hoor. Want een leerling die eventjes maar met de handschoen aan de neus komt en dan aan een machine… dat is genoeg, hé. Heel veel je handen wassen, is zonder meer het allerbeste. Dirk: Ja we hebben nog even tijd, maar het gaat vlug (red. dit interview had plaats op 1 mei). We hebben alvast besloten om met verschillende stromen te werken op school. Nadarhekkens tot buiten, gescheiden registratie van aanwezigheid, ontsmetting. Een stroom om binnen te komen, en een om buiten te gaan. Idem dito, naar en van het secretariaat. Witte lijnen om afstand te houden. Beschermingskledij. Gels. Wasbeurten. Geen speeltijden, enkel korte pauzes. Verschillende aanvangsuren. Iedereen moet ook zijn of haar verantwoordelijkheid dragen. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor alle medeleerlingen. Hier moet ik toch zeggen, dat ik een beetje mijn hart vasthoud rond die social distancing. Anderhalve meter, wij gaan erop staan, maar als ik hier en daar jongeren in het straatbeeld zie… hm. En hoe zal dat op school gaan? Daarom starten we ook heel gedoseerd, met kleine groepen, en alleen de eindjaren, t.t.z. de zesde en zevendes, en dan uiteraard nog niet allemaal tegelijk. Alle ateliers zijn zo opgesteld dat de afstand gegarandeerd is. En alles onder begeleiding van 2 of 3
leerkrachten. Hout, grafische technieken, elektriciteit, mechanica, lassen, metaal, schilderen, industriële wetenschappen, … alles is voorzien en ingericht volgens de veiligheidsvoorschriften. Een huzarenstukje. Maar dit gezegd zijnde, ik verwacht niet echt dat er nog een dag komt dit schooljaar waarop alle leerlingen tegelijk op school aanwezig zullen zijn. Dat zal voor september zijn. En ook daar zelfs nog: fingers crossed. Want als je de Duitse virusexpert hoort, krab je je toch wel even in de haren. Blij dat je uitgerekend nu op pensioen gaat, vermoed ik? Dirk: Ach, blij? Veeleer een dubbel gevoel. Veel collega’s stellen me die vraag trouwens. Ik had zo gehoopt op een mooi afscheidsjaar, je kent dat wel: zo alles nog één keer heel bewust beleven: het personeelsfeest, de opendeurdag, de reizen, de sportdag, de evaluaties, de proclamaties… Alles zal nu helemaal anders zijn. Dus dat stemt me eerder triest. Ik vind het zonder meer jammer. Maar het andere aspect zal ik ook niet ontkennen: het worden andere tijden in onderwijsland, en ik denk dat corona een soort van versneller zal blijken. Zal de pc, het afstandsonderwijs, het begeleiden van zieke leerlingen, het opvangen van zieke leerkrachten… voortaan niet anders verlopen? Zal 2020 de start van een dominoketen blijken? Wie zal het zeggen? Maar dat het nooit meer echt hetzelfde wordt, staat wel vast, denk ik. Overigens niet alleen bij ons. De hele maatschappij zal op bepaalde aspecten en terreinen moeten bezinnen en zaken herdenken en anders organiseren. Marleen: Dit virus zal ongetwijfeld ook in de zorg sporen nalaten. Zullen we in de toekomst niet beducht moeten blijven voor gelijkaardige agressieve virussen? En veel is nog ongeweten. Hoelang overleeft dit virus op gladde oppervlakten? Nu stelt men 72 uur. Hoelang lang dreigt er besmettingsgevaar? Hoe immuun is men na het krijgen van de virus? Kan je het nog weer krijgen? Hoopvol is wel dat een land als het onze zo’n goed zorgnet heeft, waarmee we hopelijk de slag kunnen winnen. Dirk: Als ik hier nog iets mag aan toevoegen: deze periode laat er geen twijfel meer over bestaan: verpleging is een zwaar beroep. Wie kan dat nu nog ontkennen? Wij alleszins niet. Volledig akkoord. Dank zij al die duizenden zorgverleners zijn we in de best mogelijke handen. Zwaar beroep? Zeker weten. Dank, Dirk en Marleen. Het beste gewenst, hier en op jullie werk. Dirk en Marleen: Heel graag gedaan.
Mei 2020
41
????????
3 1
1
2
Okra Lochristi
Okra Beervelde
2
Even voorstellen: Ik ben Rik Umans, tien jaar bestuurslid bij OKRA Beervelde. Drie jaar geleden nam ik, op vraag van het bestuur, het leiderschap van het OKRA trefpunt op mij.
Werking: Het succes van ons trefpunt is vooral te danken aan de leden zelf. OKRA is de ontmoetingsplaats voor de activiteiten die we organiseren. Deze zijn op te delen in 3 groepen: Sport–Cultuur-Ontspanning. Uit het aanbod vermelden we: gemeenschapsdansen, kaarten, petanque, wandelen, fietsen, cultuur- en andere uitstappen, een democratisch etentje met aangepaste animatie, een kwis, voordrachten. Dankzij een gemotiveerd team en afgesproken taakverdeling kennen onze activiteiten succes en lopen deze gesmeerd.
Mei 2020
Meer dan 60 jaar heeft Okra Lochristi een nadrukkelijke plaats in het verenigingsleven van onze gemeente, eerst onder de naam KBG – Kristelijke Bond van Gepensioneerden – en sinds 2006 onder de huidige benaming. Op vandaag hebben we 390 leden, de jongste zijn 55 jaar en de oudste is er 100. Ons publiek is heel divers en omvat verschillende generaties met eigen wensen en behoeften. Het hoofddoel van Okra is leden de mogelijkheid te bieden elkaar zoveel mogelijk te ontmoeten en samen activiteiten te ondernemen. Ons trefpuntbestuur stelt elk kalenderjaar een programma samen van alle activiteiten. Maandelijks publiceren we deze in een Nieuwsbrief met ook informatie over onze leden. De wijkverantwoordelijken verdelen die bij hun leden, zo hebben zij maandelijks een individueel contact met hen. De wijkverantwoordelijken zijn immers het eerste aanspreekpunt, kennen de leden en ook de verwachtingen en/of noden. Dit contact is tevens belangrijk voor oudere leden die niet meer deelnemen aan activiteiten en dreigen te vereenzamen. Trefpunt Lochristi neemt volgende onderwerpen op in haar programma: Ontmoeting, ontspanning, gezellig samenzijn: nieuwjaarsreceptie met voorstelling van het jaarprogramma, koffietafels en etentjes gevolgd door dans of animatie, koffietafel voor de 80 plussers met pannenkoeken, 14-daagse kaarting. Sportieve activiteiten: wekelijks lijndansen, wekelijks krulbollen en petanque, wandelen en bowling in de wintermaanden, fietstochten in de zomermaanden. Zingevende activiteiten vanuit de christelijke inspiratiebron: Paas- en kerstviering met nadien kaas- en wijn of een koffietafel, seniorenmis gevolgd door receptie, regionale trefdag samen met Okra Midden Vlaanderen. Daguitstappen: bezoek aan een kerstmarkt, ’t Biezemhof te Aalter met bezoek aan badstad. Culturele activiteiten: culturele uitstap met de Okra’s van de 4 deelgemeenten, verder bezoeken aan ‘Dacia Felix’ in het Gallo Romeins museum, Gruuthuse- en Heemkundig museum te Brugge, tentoonstelling Van Eyck. Samen genieten van ‘Opera in de cinema’ in de Decascoop. Indien u als actief 55 plusser interesse heeft in één of meerdere programmapunten van Okra Lochristi: van harte welkom!
n pe
ol actie ctv f pe
o
42
kristelijk r es
Een nieuwe generatie senioren: Tijden veranderen: de nieuwe generatie senioren vindt haar oorsprong in de naoorlogse babyboom. Ze voelen zich minder gebonden aan een vereniging en kiezen zelf uit een ruim aanbod activiteiten. Een ander element in de werking van OKRA is de komst van het lokaal dienstencentrum ’t Fazantenhof. Hier is er een niet te onderschatten overlap (soms concurrentie) met onze activiteiten. OKRA heeft rekening gehouden met deze snel evoluerende leefomgeving. De laatste jaren is het activiteitenaanbod sterk uitgebreid. Om dit financieel draagbaar te houden, werd nauwere samenwerking tussen de 4 trefpunten noodzakelijk. Volgens het woonzorgdecreet van 1 januari 2020 is het niet meer verplicht dat de lokale woonzorgcentra’s heel veel eigen activiteiten moeten inrichten. Ze moeten zich meer inzetten op de sociale cohesie in de buurt. Dit biedt nieuwe perspectieven én uitdagingen voor de lokale ouderenverenigingen. Een nieuwe vorm van samenwerking met het lokaal dienstencentrum is dan ook vanzelfsprekend. Om dit de praktijk om te zetten zal ik, vanuit de ouderenadviesraad, waar ik OKRA Beervelde vertegenwoordig, mijn adviserende, sturende en controlerende verantwoordelijkheid opnemen. Besluit: Alhoewel de evolutie naar nieuwe vormen van samenwerking, blijft de eigen thuiswerking nog altijd onze grootste prioriteit. Alle dagen bouwt ons OKRA-team verder aan een samenleving waarin de Beerveldse senioren elkaar treffen en zich thuis voelen…onder de kerktoren van Beervelde.
4
De Lootsche baton
OKRA NATIONAAL. OKRA is een vereniging van, voor en door 55-plussers. Je vindt in OKRA tal van mogelijkheden om leeftijdsgenoten te ontmoeten en samen activiteiten te doen. Daarbij krijg je de kans om je talenten te ontplooien, blijf je actief en kan je mee in de steeds evoluerende wereld. En wat betekent dit letterwoord ? Zie hier het antwoord: O(pen), K(ristelijk geïnspireerd), R(espectvol), A(ctief) De week van 20 tot 26 april was het de “Week van de zorg”. Normaal zou OKRA de week vieren onder het thema “Week van de dikke Merci”. Het coronavirus besliste er anders over. Vorige jaren bedacht OKRA de mantelzorgers en zorgverleners in de WZC met een kleine attentie. Zoals twee jaar geleden, in 2018, in elk van de 3 WZC. Hiervan werd een korte videoreportage gemaakt. Je kan het bekijken met deze link: www.delootsefilmclub.be onder de rubriek films.
de Lootsche
OKRA baton 3
Okra Zaffelare
Met 269 leden is OKRA Zaffelare een behoorlijk uit de kluiten gewassen vereniging, waar alle 55-plussers welkom zijn. We overspannen in onze vereniging meerdere decennia gepensioneerden, en aan iedereen, zowel de 55-plusser als de 85-plusser proberen we een passend aanbod te geven. We zetten zeer veel in op beweging en sport, want als gepensioneerde is het zaak om niet te verroesten. Elke week is er een fietsnamiddag; dit jaar ook een tweedaagse fietstocht. Elke week is er lijndansen en elke week is er tapijtbollen. Regelmatig worden wandelingen georganiseerd, wordt er KUBB en mölky gespeeld, wordt er zelfs gewandelvoetbald. Het culturele aspect wordt niet verwaarloosd. Zo zijn we gelukkig nog naar de Van Eyck tentoonstelling kunnen gaan. Voor interessante voordrachten kunnen we terecht bij de OKRA academie, die zes keer per jaar lezingen organiseert. Dagreizen staan elk jaar op het menu: dit jaar naar de luchtmachtbasis van Melsbroek en later op het jaar naar Doornik. Vergeten we onze etentjes niet in het kasteel van Saffelaere en in het Biezemhof. En dan hebben we nog niets gezegd over de 4 bedrijfsbezoeken en de kanaalrondvaart Gent-Terneuzen. Noch over de kaartingen en de gaaibollingen. Noch over de evenementen die we jaarlijks met de drie andere trefpunten van Lochristi op poten zetten. Met Nieuwjaar, Pasen en Kerstdag zijn er zingevende bijeenkomsten, gevolgd door een amusementsnamiddag , een quiz of een receptie. U ziet, OKRA is heel wat dynamischer dan het beeld van ‘alleen maar koffietafels’ dat bij velen nog heerst. Maar dit zijn geen gewone tijden, alles ligt stil. Vanuit ons kot houden we contact met elkaar per telefoon, mail, messenger of een nieuwsbriefje. Ook deze onuitgegeven coronacrisis zal voorbij gaan. Geleidelijk aan zullen we onze activiteiten heropstarten van zodra Van Ranst zegt dat het mag. Hier en daar zullen we misschien wat moeten sleutelen aan de formule, dat lossen we wel op. Volgend jaar bestaat OKRA Zaffelare 60 jaar. Reken maar dat we dat zullen vieren! Hou dus onze bedrijvigheden in de gaten, ze worden trouwens allemaal vermeld in dit eigenste blad. Gilbert Van Der Straeten, namens het bestuur van OKRA Zaffelare.
Okra Zeveneken door de jaren heen
4
Het toenmalige ‘KGB’ Katholieke Bond der Gepensioneerden werd bij ons gesticht ten tijde van de wereldtentoonstelling jaren 1958-1959. De voornaamste activiteit waren toen de koffietafel en kaarten. In 1995 werd René De Laender tot voorzitter verkozen. Hij heeft het 12 jaar gedaan. Onder impuls van Marie-José Van Peteghem en Edgard Verdurmen werd het toneelgezelschap ‘De Laatbloeiers’ opgericht, dat vele vergaderingen opfleurde, ook buiten de gemeente. In 2007 nam ondergetekende letterlijk de voorzittershamer over. Wandelen, fietsen, reizen en rusthuiswerking werden zeer gewaardeerd. In 2015 nam Marnix Hoste de fakkel over en in 2018 was Annie Puts de eerste vrouwelijke leidster. Ze doet schitterend werk tot op heden. Dank aan de bestuursleden en medewerkers. Tot slot een toepasselijk gedicht: OKRA Zeveneken is jarig Reeds 60 jaar actief Het begon een beetje karig Maar is uitgegroeid tot een waardig collectief Gepensioneerde mensen, Neen ze zijn niet uitgeblust ze hebben nog vele wensen ze zijn wat men noemt op actieve rust Christelijk verenigd Het samenhorigheidsgevoel Schoon menselijk is ons doel!! Firmin Van Hoye.
Mei 2020
43
Dorp Oost 62 9080 Lochristi
LIKE OnzE FaCEbOOK ad dELHaIzE LOCHRISTI
Tel. 09 356 00 84 info@adlochristi.be
LOCHRISTI
WEgEnS HET COROnavIRuS (COvId-19) vOORzIEn WE gEEn bOnnEn
WE zIjn aLLE dagEn OpEn
Maandag 11.00 > 19.00 Dinsdag tot vrijdag 08.00 > 19.00 Zaterdag 08.00 > 18.30 Zondag 08.00 > 12.00
???????
LONG MAY YOU RUN Een terminale dagboekbladzijde
Deze jaargang publiceert nummer9080 integraal het pakkende dagboek van Roger Praet ter ere van zijn overleden vrouw Chris De Vuyst.
Mei 2020
45
De wereld volgens...
46
Mei 2020
LOCHRISTI, SAMEN DOOR DE CORONACRISIS Sterkte en medeleven aan alle mensen die op eender welke manier getroffen zijn door dit virus. Grote dank en respect aan:
onze zorgverstrekkers
onze veiligheidsdiensten
dokters, verpleging, personeel in onze woonzorgcentra en klinieken, en de thuiszorg
politie, ambulancedienst en brandweer
ondersteunende diensten
alle Lochristinaars
schoolopvang, personeel in onze warenhuizen, onze landbouwers en de volledige voedingssector
die de opgelegde maatregelen respecteren
Moed en volharding aan al onze ondernemers, horeca, land- en tuinbouw, kmo’s, zelfstandigen, én werknemers die samen zullen zorgen voor de heropstart van onze economie en onze samenleving.
Onze slogan Voor Vlaanderen. Voor Vooruitgang. is meer dan ooit een uitdaging. Steeds tot uw dienst: samen geraken we erdoor. Andy • Eva • Gert • Guy • Ivan • Kelly • Michiel • Niña • Raf • Rik • Rudi • Thierry • Tom • Vanja • Wim • Wouter • Erwin N-VA LOCHRISTI erwin.vanloo@n-va.be
GEZOND SLAPEN EN LEVEN, DAT BLIJFT ONZE MISSIE OOK NU ONZE WINKELS HEROPENEN! Om jouw winkelervaring nog beter en veiliger te maken, nemen we enkele extra voorzorgsmaatregelen. Want jouw gezondheid staat bij Sleeplife® nog altijd centraal!
Outldeatys BESPAAR
KOM LANGS EN PROFITEER
NU TOT
50
%
Hou je van koopjes? Nog t.e.m. 30 mei kan je profiteren van de Sleeplife® Outlet Days! Wij vernieuwen onze collectie, jij bespaart tot 30% op toonzaalmodellen en tot 50% op bedtextiel en slaapcomfort in uitverkoop. Tot binnenkort?
matrassen - boxsprings - lattenbodems - hoofdkussens - dekbedden - beschermers - slaapmode
Sleeplife® Gent-Oostakker Antwerpsestwg. 1124 T. 09 355 98 01 Aan afrit 3 van de R4, richting Zelzate Openingsuren: Di - Vr: 9u30 - 18u • Za: 10u - 18u Zo en Ma: gesloten • Open op afspraak