MOEDER EN DOCHTER ZIJN TOT ELKAAR GEDOEMD, IN POSITIEVE EN NEGATIEVE ZIN. ELS DOTTERMANS EN AN MILLER OVER LIEFDE VAN PETER VERHELST
Het was half januari toen Peter Verhelst dit zei: ‘Er komt veel op ons af. Er zijn de vluchtelingen. Er is de gruwel van IS. Er zijn economische en klimatologische problemen, politieke impasses. Bovenal is er het gevoel dat we een kritisch punt overschreden hebben. Dat er een verandering aan de gang is waarvan we nog niet weten wat het zal worden, maar waarvan we wel weten dat de wereld die we kenden er fundamenteel door veranderd wordt.’ Verhelst stelde zich dan ook een cruciale vraag over de opvoeding van zijn kinderen. Een vraag die hij als basis nam voor zijn toneeltekst Liefde. Mededogen en solidariteit, dat hebben zijn kinderen meegekregen als idealen. Maar is dat niet te soft, vroeg Verhelst zich af. ‘Misschien had ik hen beter weerbaar gemaakt. Misschien waren ze beter strijdvaardige soldaten geweest, die hard zijn, en bovenal beschermen wat 'wij' hebben tegenover wat 'de anderen' komen afpakken.’ En toen was Brussel nog niet eens gebeurd. Drie maanden later, en midden in de donkere weken na 22 maart, spreken we met Els Dottermans en An Miller (zij spelen respectievelijk de moeder en de dochter in Liefde) over wat dit stuk met hen doet. Liefde is geschreven vóór 22 maart. Hebben de aanslagen in Brussel dit stuk nog een extra dimensie gegeven? ED De aanslagen blijven voor mij vreemd genoeg toch iets abstracts. Ik blijf denken: 'Is dat nu wel echt gebeurd?'. Ik zie de enorme impact uiteraard wel,
24
NIEUWE PRODUCTIE LIEFDE