De vogel met de lelijke naam Dalarna, 10-!-05 Ik be11 ee11fnn va11 de gri11twege11 i11 het Zweerfse "bi11ne11ln11d ". Het éc!tte Zweedse gevoel begi11t dnar zunar liet nsfnl t va11 de 2os1r eeuwse bescllnvi11g ophoudt. Oaarnc!tter ligge11 duistere 11anldwoude11 wnar ik 111e telkens op11ieuw verl1nas over de met mos beklede kn11jers va11 rot blokke11. f e komt voorbij idyllische meren ivaar ik 111nnr moeilijk kn11 wecr.:;taa11 aa11 ee11 vluchtige top om pnreld11ikers te zoeken Hier e11 daar pas eer je ee11 dorpje, ee11 gehucht of gewoo11 twt'e h11ize11, 011vera11derlijk roodlwit ge childerd, zo weg gelope11 uit ee11 Astrid Li11dgren-verhanl. Op de houte11 scllll H i11g 11111gs de wegkn11t zit ee11 11iar111etje grauwe kln11wier.Als het regent verandert de ifeer drastisch: de banrdkor tmosse11 druipen vnn het wnter, het 11naldbo krijgt iets dreigend. Op de toppen vn11 de !te11velrugge11 z1erdw1j11t de einder i11 een gra11wgrij deken e11 het vee11111os lnng de kn11t van de weg wordt niet alleen dubbel zo dik manr lijkt ook dubbel zo groen.Op deze "grusvägar" rij je 11n een tijdje gegnrn11rfeerd "verloren" wn11f de winunr vn11 witte lij11e11 op mijn detnilknarf is ee11 f!n11we afspiegeling van het werkelijke spi1111e11web vn11 wegen, zijwegen e11 z1jwegjes .
het echter een stralende dag. Toch
zie ik de bordeauxrode sterretjes van wateraardbei.
ben ik alweer "van de kaart af gereden": ik weet
Het meer zelf i niet zo groot: ongeveer een km lang
nog wel waar ongeveer op de kaart ik me bevind
en enkele honderden meter breed. De oever zijn
maar vraag me niet om mijn positie op 10 km na
afgeboord met een blauwgroen lint van dennen
te pinpointen.
en sparrenwouden. Aan de overkant zie ik met de
Vandaag i
kijker enkele huizengrote rot klompen liggen. De Daarom ben ik een kwartier geleden overgechakeld op "zonnekompa rijden": ik rij grofweg in noordwaartse richting en ik zie
witte puntjes die er op zitten zijn lk weet dat niet
tormmeeuwen.
100 % zeker maar dat is zo in
traks wel
Zweden. Voor de rest bespeur ik nergens enig
waar ik uitkom. Om flink op te schieten richting
spoor van men elijke activiteit:de plek ademt dus
Lapland,
de
bedoeling van
zonder twijfel de meest
deze reis,
is
dit
tilte al refrein.
!echte methode. Ook de
vlinderfauna werkt mijn trek naar het noorden
Veel tijd voor contemplatie is er niet \vant op een
flink tegen: de kiezelwegen zitten hier vol met
tiental meter van mij fladdert e n spreeuwachtige
zonnende heideblauwtje
vogel schuin omhoog boven het water van het
en veenbesblauwtjes.
Als ik traag genoeg rijd hebben ze net genoeg tijd
meer en landt met een wijde boog wat verderop
om op te vliegen ...
in een laag dennetje: daar i Een
'm, die pc l vogel !
cherpe prik tussen mijn schouderbladen
"Tja, zelf gekozen, Herwig" denk ik als ik links
maakt mij tegelijk wakker uit mijn dromen over
doorheen
sparrendui temis
het paradijs. Een tiental dazen heeft mijn be7weet
water zie schemeren. Al
een
ik nu stop kan ik mijn
T- hirt ontdekt en cirkelt driftig rond mijn hoofd.
plannen,
een
"Sirr": twee pe tvogels vertrekken nu tot boven
om
donkergroene vandaag
behoorlijk
aantal
kilometers op te schieten, wel opbergen. lk
top
dus.
het meer en al
volleerde bijeneters plukken L.e de
dazen uit de lucht.
De
autodeur
is
alle
twijfels
over
nog
niet
helemaal
doorrijden
smelten
open als
of de
Eén van hen landt op luttele meter
van mij. Met
omhoog gerichte kuif en een vette daa
is zijn
spreekwoordelijke sneeuw weg. Dat langgerekte
snavel zit hij daar. Vrank kijkt hij mij aan Ik kan
"sirrr ", dat was toch een pestvogel, of niet ? Dan
hem nu beeldvullend zien.maar ik moet even
hoor ik het opnieuw, vanuit de richting van het
achteruit om hem volledig scherp in mijn beeld te
meer waar ik toch al even naartoe wou. Ver is het
krijgen. Terwijl ik mijn drie volgende dazensteken
niet naar de oever van het meer. Het bos eindigt
inkasseer, geniet ik volop van deze voltreffer. Al
abrupt aan een oeverzone van hooguit anderhalve
kleine pagadder wa
meter breed. De oever ligt vol met grote en kleine
lang voor ik er één gezien had.
granietblokken, ik kies een gemakkelijk plat blok
proberen af te tekenen met mijn kleurpotloodjes
uit om op te zitten en kijk wat rond. Op het water
uit het boek van mijn broer, maar dat wa keer op
wiegen waterlelies en gele plomp, aan mijn voeten
keer mislukt.
ik al wég van de pe tvogel, Ik had hem
De Boomklever - december
-
2010
99