Boulderen is wintersport u o k e d r e e s t Tro Boulderen is meer een wintersport, stelt bouldergidsenschrijver Bart van Raaij. Elk seizoen heeft zo zijn bekoringen voor de boulderaar - in de zomer een lekker warm zonnetje, blote bast - maar er zijn jaargetijden waarin je betere prestaties levert.
L
oom sjok ik door het mulle zand. Mijn huid is vochtig en mijn korte broek beweegt stroef langs mijn benen als ik over de verspreid liggende rotsblokken klauter. Zand is mijn schoenen binnengedrongen en kleeft aan mijn voeten. Ik heb net een boulder geprobeerd met een moeilijkheidsgraad waarvan ik gewend ben die binnen enkele pogingen te klimmen. Maar vandaag had ik geen kans. Steeds weer gleed mijn rechterhand van een randje. Het is de tweede greep van die boulder en toch was de magnesium al van mijn vingertoppen verdwenen. Ik moet mijn verwachtingen nog verder naar beneden bijstellen. Daarom sjok ik nu richting Pilier Légendaire. Dat is een mooie kant in een van de populairste deelgebieden van Fontainebleau, l’Éléphant. Minder moeilijk, maar wel acht meter hoog! Onder de boulder veeg ik het zand van mijn tenen en pers ik mijn opgezwollen, warme voeten in mijn klimschoenen die met deze temperatuur nóg kleiner aanvoelen dan normaal. Ik veeg mijn handen droog aan mijn broek en wrijf er geconcentreerd een laagje magnesium op. Met de mouw van mijn shirt veeg ik het zweet van mijn gezicht en stap ik de boulder in. Al snel hang ik op halve hoogte, met twee handen om de vlakke kant, mijn voeten op uiterst kleine treetjes. Onzeker kijk ik naar beneden. De pads liggen goed en de spotters letten op. Rustig breng ik mijn linkerhand omhoog. Vingers om de kant, mijn duim knijpt tegen de rots aan de voorzijde. Die voelt verontrustend glad aan. Ik knijp wat harder maar als ik een voet omhoog breng schiet mijn duim van de rots. Ik schrik en draai bijna weg. Adrenaline schiet door mijn lijf. Zo beheerst mogelijk spring ik op de pads. Nu kan het nog, ik was nog ‘maar’ vier meter hoog. Als ik terugloop naar de auto, bedenk ik dat ik geen enkele boulder heb uitgeklommen. Aan het eind van de dag geeft de thermometer in de auto bijna dertig graden aan. De volgende ochtend neem ik mijn klimschoenen niet eens mee naar het bos. Ik ga aan mijn gids werken.
Droge handen
In de zomer van 1988 kwam ik min of meer toevallig voor het eerst in Fontainebleau. Ondanks mijn klimervaring was ik helemaal niet gewend aan de extreme subtiliteit die het boulderen in
28 |
hoogtelijn 5-2011 | Tekst en foto’s Bart van Raaij
ter n i W
Fontainebleau vereist en bovendien vond ik de rots maar glad. Niet alleen glad omdat ik geen grepen en treden kon vinden die ik kon fixeren, ook écht glibberig. Ik kreeg er niks gedaan en vond het daarom niet echt leuk. Pas toen ik in 1992 voor het eerst in de winter in Bleau kwam, leerde ik hoe het spelletje daar werkt en dat het in 1988 de zomerse omstandigheden waren die de rots glad deden aanvoelen. Ik kwam erachter dat voor het fixeren van de aflopende grepen en platte klanten niet alleen kracht, de juiste lichaamshouding maar ook droge handen nodig zijn. En sindsdien vind ik het spelletje erg leuk!
Le Pilier du Désert
In de zomer van 2010 was ik vaak in Bleau om te werken aan mijn gids. Bij een zoektocht in Apremont Désert zag ik le Pilier du Désert voor de tweede keer en ook nu was ik onder de indruk van deze prachtige, overhangende pijler. De eerste vier passen zijn het moeilijkst en in géén van die passen heb je met links een echte greep vast. Je linkerhand ligt om een vlakke kant en je gewicht hangt dan alleen aan de wrijving tussen je huid en de rots. Gekkenwerk in de zomer maar ik kon de verleiding niet weerstaan. Ik probeer het ’s avonds laat maar ook dan is de luchtvochtigheid te hoog. Het heeft geen zin. In februari 2011 ben ik er weer en nu zijn de omstandigheden perfect. Het is koel en droog en voor de derde keer warm ik op in het makkelijkere einde van de boulder. Tijdens de eerste vier passen voel ik het al, ze zitten nog goed in mijn systeem en vandaag voelen ze veel makkelijker aan dan ooit! Mijn linkerhand blijft veel beter plakken aan de rots en de boulder lukt me heel snel.
De beste periode
In Bleau wordt het hele jaar door geboulderd. De meeste Nederlanders gaan er aan het eind van het voorjaar heen, met Hemel-
Pilier du Désert
Gekkenwerk in de zomer, maar in de winter wel te doen.