Beklimming van de Directe André Georges op de Dent Blanche
Op audiëntie bij de koningin In 1965 namen mijn ouders ons voor het eerst mee naar Zwitserland. Tijdens een uitstapje in het Val d’Hérens picknickten we in een alpenweitje. Aan het eind van het dal lag een geweldige rotsklomp, die later de Dent Blanche bleek te zijn. De witte hellingen eromheen bestonden uit ‘eeuwige sneeuw’, werd mij verteld. Bij ons thuis lag er altijd maar eventjes sneeuw, meestal niet langer dan een paar dagen. Dan ging het alweer dooien en was het afgelopen met sleetje rijden en sneeuwballen gooien. Maar de sneeuw daarboven smolt nooit, zelfs niet in de zomer! Dit maakte diepe indruk.
Hans Lanters in de vijfde lengte van het steilste deel van de wand.
70 | HOOGTELIJN 4-2016
| TEKST ROLAND BEKENDAM | FOTO’S ROLAND BEKENDAM EN HANS LANTERS