Interview: René Hildesheim Missie: verbinding!

Interview

René Hildesheim Missie: verbinding!

Iedereen die weleens op het PiKa is geweest kent René Hildesheim van Circus Poehaa of van Circus Caps. Wie is deze opvallende, kleurrijke en veelzijdige man? In een openhartig gesprek vertelt hij wat hem bezighoudt, wat hem motiveert in het leven en wat hij met Nivon heeft.

Al zo'n dertig jaar zet René zich in voor (jeugd)circus en kunstzinnige projecten in Nederland. Bekend werd hij als directeur van Circus TheaterSchool Poehaa uit Arnhem en later Circus Caps in Veghel, waarbij hij jongens en meisjes met en zonder verstandelijke beperking de kans geeft om hun talenten te ontwikkelen. “Ik kom graag op voor mensen die niet de middelen hebben om zichzelf te redden,” vertelt René. Dat sluit erg aan bij de Nivon-gedachte, waarbij iedereen in zijn waarde wordt gelaten. Ook educatie en cultuur staan bij Nivon hoog in het vaandel en René geeft daar vorm aan door voorstellingen te geven. Al op jonge leeftijd deed de geboren Amsterdammer mee aan demonstraties en kwam hij erachter dat je meer aandacht krijgt wanneer je je als clown profileert dan als ‘gewoon mens’. Dat was het begin. Na een relevante opleiding begon hij in Utrecht een circus om kinderen van de straat te houden.

Nivon, een saaie bedoening?

Aangetrokken door het thema Afrika bezocht René ooit het Nivon-pinksterkamp in Eerbeek. Hij kende Nivon wel en wist van het afdelingswerk in zijn toenmalige woonplaats Arnhem. Dat vond hij allemaal maar een saaie bedoening, maar over het PiKa Festival was hij meteen enthousiast. Zo werd hij vaste bezoeker en gaf gehoor aan de vraag van de PiKa commissie om programmaonderdelen te verzorgen. Sindsdien geeft hij elk pinksterweekend workshops voor kinderen met Circus Poehaa. Daarnaast treedt hij als Circus Caps op met Luc, de gehandicapte zoon van zijn partner Chantal, maakt voorstellingen en vertelt verhalen. "Herinneren en vieren, dat is wat ik graag samen met Nivon doe; met z’n allen plezier maken én verantwoord handelen, dat is wat PiKa voor mij is.”

De linkse gedachte van Nivon vasthouden, dat vindt René belangrijk. Behalve roodgeverfde haren heeft hij een echt rood hart. Zijn uitgesproken linkse voorkeur komt voort uit zijn Joodse achtergrond. In de Tweede Wereldoorlog kwamen veel familieleden om het leven en zijn vader ontsnapte ternauwernood aan dit lot. “Ik ben de tweede generatie van een Joodse familie, daar ben ik me steeds meer van bewust,” verklaart René en voegt daar onmiddellijk aan toe: “Rechtse partijen zijn een gevaar voor de samenleving.” Vandaar dat hij ook politiek betrokken is bij PvdA-GroenLinks in zijn huidige woonplaats Veghel.

René schreef een open brief aan Geert Wilders, zijn vrouw en Dilan Yeşilgöz. De brief is ook gepubliceerd in Brabants Dagblad en De Gelderlander, oktober 2024:

Lieve ome Geert en tante Kriszti Wilders,

Wat hebben jullie toch iets moois, iets bijzonders samen. Een mooie mix van culturen: de één met een Indische moeder, de ander vol trots Hongaars. Wat fijn dat jullie hier in Nederland zo welkom zijn, zó verbonden met dit land dat jullie zelfs willen bepalen wie er binnen mag komen en wie niet. Minder Marokkanen, minder asielzoekers, minder kritische mensen. Zelfs de burgemeester lijkt niet altijd welkom.

Ha, nicht Dilan Yeşilgöz-Zegerius Wat fijn dat jij ook hier bent. Jij, die als Koerdische Turk in 1984 naar Nederland kwam. Je hebt altijd zo duidelijk je stem laten horen. Wat interessant dat jouw partner, Zegerius, een afstammeling is van een oude Joodse familie! Misschien is hij zelfs wel gerelateerd aan mijn eigen Joodse familie. Jullie zijn een prachtig voorbeeld van hoe Nederland een thuis kan zijn voor iedereen.

Ome Geert, tante Krisztina, nicht Dilan... Ik begrijp het niet. Waarom gunnen jullie anderen niet hetzelfde geluk dat jullie zelf hebben gevonden, als mensen met wortels in verre landen, nieuwkomers in Nederland? Waarom mogen anderen, die ook op zoek zijn naar veiligheid en een nieuw leven, dat hier niet vinden? Leg het me alsjeblieft uit.

Met liefde en vragen, René Hildesheim

Betrokken

De sociale betrokkenheid van René Hildesheim richt zich niet alleen op kinderen met een beperking, ook ontfermt hij zich over mensen die vluchten voor oorlog. Op het moment dat Oekraïense vluchtelingen vlak bij zijn woonplaats in een klooster kwamen, ging hij er heen om met de kinderen circusactiviteiten te doen. “Dat leidt hen af van de ellende,” was zijn motivatie. Nog steeds geeft hij les aan vluchtelingen, omdat hij het heel belangrijk vindt dat ze, naast de Nederlandse taal, ook leren loskomen van wat ze hebben meegemaakt. Ook is René betrokken bij het creëren van ontmoetingsplekken

en -momenten in de buurten van Veghel. Om mensen elkaar beter te leren kennen: van jongeren, senioren, vluchtelingen tot arbeidsmigranten. Betekenisvolle ontmoetingen die bijdragen aan de sociale samenhang, door bijvoorbeeld kleinschalige koffieleutmomenten – soms aan de keukentafel, soms buiten op de straat.

Een ander belangrijk onderwerp dat Hildesheim heeft opgepakt zijn de Stolpersteinen, ook wel struikelstenen genoemd. Deze stenen worden gelegd bij huizen van in de oorlog omgekomen Joden. René: “Ik was verbaasd dat er in Veghel geen enkele steen, geen enkel gedenkteken was, terwijl er wel zeventien Joodse mensen zijn omgekomen. Mijn eigen familie, in Amsterdam, heb ik al op die manier geëerd. In Veghel heb ik dat nu samen met anderen ook in gang gezet.” •