Τέσσερις το πρωί διαβάζω Λόρκα
Μην σου φανεί παράξενο για μένα τίποτε δεν πέθανε και όλα είναι ζωντανά κάθε στιγμή
λέω πως οι ιχνευτές μου δεν γύρισαν ακόμα από τον άγνωστο λειμώνα που τους έστειλα λέω πως οι φύλακες του ιερού μας δεν έγιναν νεκραγωγοί και σπαταλούν ήλιο και αιώνες όσο τους κάνει ακόμα κέφι να σε αναπαριστούν στο χώμα
τέσσερις το πρωί διαβάζω Λόρκα
Θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο των μήλων… θα ξημερώσει πάλι όλα όσα κρύβονταν ψηλαφητά θα γίνουν πάλι