[Η ΠΑΓΚΟΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΝΘΗΚΗ – ΔΙΑΛΟΓΟΙ] Το περσοναλιστικό πλαίσιο
-Τι κάνουμε εδώ; -Καθόμαστε ήσυχα και περιμένουμε… -Τι περιμένουμε; -Σςςς… μιλάς δυνατά… -Τι περιμένουμε; -Πιο αργά θα τηλεφωνήσει ο πελάτης… ή ο Στράτος… -Εμείς γιατί δεν μπουκάρουμε; Αφού είναι μέσα η μικρή… και ο λεγάμενος… -Ο ‘λεγάμενος’… που την άκουσες αυτή τη λέξη; -Σε μια ταινία με τη Βασιλειάδου. -Ναι, είναι μέσα αλλά εμάς η δουλειά μας είναι να είμαστε έξω… ώσπου να δώσει διαταγή το αφεντικό και να μπούμε μέσα… ή να την κάνουμε… -Κωλοδουλειά τελικά… -Γιατί έμπλεξες; Δεν σε είχε ενημερώσει ο Στράτος; -Δεν με έφερε ο Στράτος στη δουλειά… ώπα… ποια είναι αυτή; -Ποια; -Δεν τη βλέπεις; Η τύπισσα… -Μάλλον η υπηρέτρια… βγάζει τα σκουπίδια… -Ποια σκουπίδια ρε φίλε; Δεν κρατάει τίποτα… πήγε και στάθηκε στη γωνία… -Ναι, την βλέπω… -Τι κάνει εκεί; -Δεν ξέρω, θα δούμε… χαλάρωσε… -Κάποιον περιμένει… σαν κι εμάς…