λυγρόν ήμαρ
όλο το φως και η έγνοια φλεβικός ατμός θα ξημερώσει άλλος ενιαυτός δόκιμος, σκληραγωγός άνεμος που πνέει μεσόψυχα τυραννισμένος μελλόνυμφος νεκρός θα ξημερώσει ένας άλλος εαυτός έπαυσε ο Άρης στάζει απ’τα όπλα του ο Φόβος σαρκώνεται απ’το βλέμμα του ο Δείμος λυγμός βροτός… και η μέρα πέφτει επάνω μου γίνεται σάβανο και μανδύας φαιός γίνεται βράχος γίνεται άχος γίνεται αχός