Μέθη…
Αυτός ο κόσμος δεν είναι νέος. Ούτε γερνάει. Γεννιέται και πεθαίνει την ίδια στιγμή. Κανείς δεν ξέρει το πώς ή το γιατί. Γιατί κανείς δεν υπάρχει αληθινά για να το πει. Ζούμε σε μια κατάσταση ονειρικής μέθης. Ονειρικής γιατί τίποτε μέσα μας δεν μπορεί να οριστεί έξω από το ονείρεμα. Μέθης γιατί όταν πιστεύουμε πως είμαστε αφυπνισμένοι, στην πραγματικότητα ονειρευόμαστε το ξύπνημά μας. Και τις εποχές του ύπνου δεν τις θυμόμαστε ποτέ. Βρισκόμαστε διαρκώς σε μια κατάσταση ένυπνης αφύπνισης και εν εγρηγόρσει ύπνωσης… σε μια μεταιχμιακή, μετουσιακή, ροϊκή, παρασυνείδητη κατάσταση. Ρέουμε διαρκώς, μεταβαίνουμε, μεταβαλλόμαστε… Διαρκώς αλλάζουμε, μετασχηματιζόμαστε, μεταμορφωνόμαστε. Και παραμένουμε ίδιοι. Και κανείς δεν ξέρει το πώς και το γιατί. Γιατί κανείς δεν υπάρχει αληθινά για να το μαρτυρήσει. Είμαστε ταυτόχρονα παιδιά και γέροντες.