To Concerto Romantico, ολοκληρώθηκε στην Αθήνα, το 2004 και αποτελεί από πλευράς δημιουργικής προσέγγισης, τη φυσική προέκταση των προηγούμενων συνθετικών μου αναζητήσεων στη μονομερή μορφή. Στυλιστικά παραπέμπει ευθέως στη ρομαντική μουσική, καθ’ ότι, ανακυκλώνει υλικό από γνωστά έργα του ρεπερτορίου, τα οποία όμως ταυτόχρονα επεξεργάζεται και συνδέει με τρόπο άμεσο και βιωματικό. Θα έλεγε κανείς ότι, η μεταμοντέρνα αυτή αισθητική, αποτελεί και το στίγμα της συγκεκριμένης μουσικής σύνθεσης.
Από μορφολογικής άποψης, το έργο έχει συλληφθεί ως μία αδιάσπαστη ενότητα, που ξεκινάει με μία απλούστατη φιγούρα τύπου Alberti, και γιγαντώνεται σε μία συμφωνικών διαστάσεων ανάπτυξη, που στην τελική της φάση, μετά την 3η και τελευταία σολιστική καντέντσα του πιάνου, εμφανίζεται η ανθρώπινη φωνή. Εκεί, και ενώ το πιάνο μοιάζει να έχει ξεχασθεί παίζοντας την αρχική συνοδευτική φιγούρα, η φωνή της σοπράνο, αναδυόμενη από μακριά, σχεδόν σαν πνεύμα, μας οδηγεί μέσω ανοδικά κλιμακούμενων κινήσεων σε ένα θριαμβευτικό φινάλε.