Η μαμά λέει πως τα αστέρια είναι οι αγαπημένοι μας, που ανέβηκαν στον ουρανό. Ο μπαμπάς λέει πως είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη.
Λατρεύω τα αστέρια. Όταν κάνω κάτι καλό, ή όταν είμαι πολύ όμορφη, η γιαγιά μου λέει πως είμαι το αστέρι της.
Κι εγώ λάτρευα τα αστέρια. Και ΄μένα οι γονείς μου με αποκαλούσαν "αστέρι τους" Ώσπου μια μέρα, ο πατέρας γύρισε στο σπίτι με μια χούφτα υφασμάτινα αστέρια και μας είπε πως έπρεπε να τα ράψουμε στα ρούχα μας
και όταν βγαίναμε έξω, τα αστέρια έπρεπε να διακρίνονται πάνω στα πανωφόρια μας
Ήμουν τόσο χαρούμενη που είχα αυτό το ωραίο αστέρι ραμμένο πάνω στο παλτό μου... Μα οι γονείς μου φαίνονταν λυπημένοι. Πώς είναι δυνατόν να μην αρέσουν σε κάποιον τα αστέρια;
Πήγα στον φούρνο, με το καινούριο μου αστέρι, να αγοράσω ένα τσουρέκι. Ο φούρναρης με συμπαθούσε και πάντα με κέρναγε ένα μπισκοτάκι, ή μια καραμέλα. Αλλά αυτή την φορά, μόλις είδε το αστέρι μου, με έσπρωξε έξω από το μαγαζί του.
Μα τι συμβαίνει; Δεν αγαπάτε κι εσείς τα αστέρια; Δεν εξυπηρετούμε Εβραίους μικρή, μου είπε Μα και πριν φορέσω αυτό το αστέρι ήμουνα εβραία. Τι συνέβη;
Ο μπαμπάς είπε να ετοιμάσουμε λίγα πράγματα γιατί φεύγουμε Θα πάμε εκδρομή; Η μαμά μου άρχισε να κλαίει. Φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό. Δεν είχα ξαναταξιδέψει με τρένο. Όλοι όσοι ήταν μαζεμένοι εκεί, είχαν ένα αστέρι κολλημένο στο πέτο τους. Θα είναι ένα ταξίδι για αστέρια, σκέφτηκα.
Κάποιοι άντρες με στρατιωτικά ρούχα μας σπρώχνανε πάνω στο τρένο. Μα τι τρένο ήταν αυτό; δεν είχε ούτε καθίσματα, ούτε παράθυρα. Τότε κατάλαβα! Ήταν ένας διωγμός. Ένας διωγμός των αστεριών.
Ακολούθησαν 6 σκοτεινά χρόνια. Σ' αυτά τα 6 χρόνια χάθηκαν περίπου 6 εκατομμύρια αστέρια
Άντρες αστέρια, γυναίκες αστέρια, παιδιά αστέρια.
Εμείς τα παιδιά του κόσμου θέλουμε απλά να είμαστε τα αστεράκια σας.
Δεν έχει σημασία ποιά γλώσσα μιλάμε,
ποιόν
πιστεύουμε,
θεό
τι χρώμα έχει το δέρμα μας.
Είμαστε απλά παιδιά. Το μόνο που μας χρειάζεται είναι ειρήνη και αγάπη για να λάμψουμε σαν αστέρια.