47ste jaargang, nr. 2 , april 2 0 0 3 . Verschijnt 4 x per ja
^en uitgave van het Nederlands Auschwitz Comité; postbus 74131,1070 BC Amsterdam
Auschwitz Bulletin Woorden zakje doen, is de redenering van de geïnterviewde. Een andere in letters gestolde gedachte: "De slogan 'Harnas, Harnas, joden aan het gas' is geen effectieve uitspraak, maar ik keur hem ook niet af." Aan het woord is Naïma Elmaslouhi bestuurslid van de ArabischEuropese Liga. Het zijn gevaarlijke woorden.
De schrijver Menno ter Braak, die leefde van 1902 tot 1940, wantrouwde zijn eigen talent om gedachten in woorden neer te schrijven. Woorden beschouwde hij als gevaarlijk en bedrieglijk. Gedachten moesten stromen en wanneer hij ze zou opschrijven, stolden ze en kon men er misbruik van maken, en dat terwijl hij wellicht intussen al weer anders over zijn woorden dacht. Een gedachte, eenmaal opgeschreven, was dood en niets is gevaarlijker dan een dode gedachte die immers als zwart-opwitte waarheid kan worden gebruikt. Ter Braak leefde in een tijd van in woorden verpakte gedachten, slogans, manifesten en programma's en er werd ruimschoots misbruik van gemaakt. In die kakofonie herkende hij de ramp die zich zou gaan voltrekken en op de dag dat Nederland voor het Duitse leger capituleerde, beëindigde hij zijn leven.
Er was een tijd waarin een politicus zich wel twee maal zou hebben bedacht, voordat hij zou zeggen dat Nederland vol is. Er was een tijd waarin nog nagegaan werd in hoeverre de opmerkingen over joden of Marokkanen van Theo van Gogh over de schreef gingen of niet. Een tijd waarin de opmerking van deze Naïma Elmaslouhi zeker aan her oorbare zou zijn getoetst. Op de een of andere manier is het nu een andere tijd. Dit soort dingen kan nu zonder bezwaar worden gezegd en opgeschreven.
Ik moest aan deze Ter Braak denken toen ik een tijdje geleden als kop in HP/de Tijd las: "Waarom mag ik Marokkanen geen geitenneukers noemen?". Aan het woord is Theo van Gogh, die spreekt over zijn eigen website waarop Marokkanen zo worden aangeduid. Als een imam een homoseksueel mag vergelijken met een varken, dan mag Theo van Gogh toch minstens ook een duit in het
Wellicht moet ik opgelucht zijn dat deze tijd tot het verleden behoort. Want ik herinner me nog levendig de onnuttige acties in 1987 tegen Rainer Werner Fassbinder naar aanleiding van zijn toneelstuk "De Stad, het vuil en de dood". Ik herinner mij dat de Katholieke kerk stappen ondernam tegen RolfHochhuth's "derStellvertreter". Ik herinner mij nog het verdwijnen van de televisiesatire "Zo is het toevallig
ook nog eens een keer". Dat waren hypocriete tijden, niet waar? Lang leve de nieuwe oprechtheid! Zeg waar het op staat! Arabieren zijn geitenneukers, joden aan het gas. Dit is de nieuwe openheid waarvoor we zo lang hebben gestreden. De vloer van mijn kamer raakt bedekt met de krantenknipsels van deze herwonnen vrijheid. Iedereen durft weer te zeggen waar het op staat: Leon de Winter maakt zijn tegenstanders uit voor bange joden, een rabbijn noemt dezelfde tegenstanders, verraders. Israël en de Nazi's is een pot nat en misschien is Israël nog erger. Politici propageren openlijk etnische zuivering van Judea en Samaria en de ArabischEuropese Liga heeft de liquidatie van de Staat Istaël als een van de speerpunten van haar beleid. Het vernietigen van mensen als politiek correcte daad wordt openlijk beleden, of het nu een daad van zogenaamd verzet of zogenaamde represaille is. De vloer van mijn kamer raakt langzaam bevuild met de kakofonie die de nieuwe openheid veroorzaakte en langzaam maar zeker doemt een nieuwe barbarij op uit al deze woorden. Wat bedoelde Menno tet Braak met die bijbelse "Lettet Dood". Hij bedoelde dat anderen er misbruik van kunnen maken, meer niet en dus