38e jaargang, nr. 5/6, N o v e m b e r 1994. Verschijnt 6x per jaar
Een uitgave van het Nederlands Auschwitz Comité; postbus 74131, 1070 BC Amsterdam
A u s c h w i t z Bulletin Het moet wel doorgaan Een Nobelprijs in drieën, een accoord Israël-Jordanie en een hevige terreuraanslag om vrede in het Midden-Oosten te blokkeren... De woede van de bevolking, hoe gerechtvaardigd ook, sterkt de terroristen. De moeizame weg naar vrede is nog moeizamer geworden. En alleen vrede kan veiligheid bezorgen. De zware taak voor wie het laatste woord niet aan de wapens willen laten is nog zwaarder geworden. Toch sloten Rabin en Hoessein met Clinton erbij een overeenkomst in de woestijn. In Den Haag werden hoopvol duiven opgelaten. Of, zoals een Israëli hier opmerkte: het vredesproces gaat verder en verder. Terwijl in Nederland ex- en anti-NAVO-troepen oefenen in rampbestrijding, roept een kwart van de Antwerpenaren: "Eigen volk eerst", net als een gelijk deel van de Oostenrijkers. In het ene Duitsland waar men zo vaak is opgeschrikt, schrompelt het neonazidom ineen en bleef buiten de Bondsdag. De ommekeer in Oost-Europa is nog lang niet uitgewerkt. Anderzijds steekt aan vele kanten antisemitisme de kop weer op, zelfs in het al vele jaren lijdende Sarajewo en ondanks het onpartijdige gestage hulpwerk van de joodse organisatie La Benevolencija. Een waardig weerwoord biedt het symposium 'Europa tegen discriminatie' in het gebouw van de Raad van Europa te Straatsburg. Het initiatief tot deze geslaagde actie kwam van twee Nederlandse instanties, de LKG van verzetsgepensioneerden en de Anne Frank Stichting.
Beklad Het Geuzenmonument in Vlaardingen werd beklad met hakenkruis en Mageen David. In Vught zijn op het gloednieuwe Sachsenhausen-monument al eerder hakenkruisen verschenen. Door pubers die in het nieuws wilden en ook kwamen. Wel toonden honderden scholieren zich in een spontane demonstratie geschokt, begroet door een aangedane burgemeester. Beschamend was het wegblijven van een ander monumentje, de gedenksteen voor het enige joodse en gedeporteerde gezin Kropveld op het voormalige eilandje Urk. Hier hield de burgemeester de plaatsing van een door de bevolking bekostigd gedenkteken - ontwerp Ralph Prins - tegen. Vlak voor het scheiden van de markt heeft het kabinet Lubbers (in dezen minister D'Ancona) de WUV voor de tweede generatie geschrapt: geen uitkering voor na de oorlog geboren kinderen van slachtoffers. Slechts om zeer weinige rechthebbenden gaat het, maar wij allen weten hoezeer de gevolgen van de Sjoa op gezinnen bleken te drukken. Net als in een groot deel van Europa is ook het zuiden van Nederland in de herfst van 1944 , een halve eeuw geleden, bevrijd. Overlevende bevrijders zijn teruggekeerd naar de plaatsen van actie. Destijds bevrijden stroomden naar de bruggen en Brabantse wegen. En vele bevrijden keerden terug naar hun