woensdag 16 december 2015
krant van dokkum
In Het Bolwerk (vlnr) Tessa Jousma,beheerder Jelle Bergsma, Tanya van de Woude, Abbas Faegh en dei Anastasia..
15
FOTO NIELS WESTRA
Het Bolwerk wil minder ‘analoog’ maar meer buurthuis worden Van bruiloften en Sinterklaasvieringen tot popconcerten: Het Bolwerk in Dokkum heeft een rijke historie. Nu de gemeente het gebouw afstoot, breekt er een nieuwe, hippere fase aan.
JACOB HAAGSMA
H
et Bolwerk in Dokkum dient niet verward te worden met het gelijknamige poppodium in Sneek, al zal geen Dokkumer dat in zijn hoofd halen. Ook dit Dokkumer gebouw heeft een plek in de Friese popgeschiedenis. Herman Brood trad er op, Ramses Shaffy ook. En diep in de jaren tachtig vond er een keer of wat het Provinciaal Popconcours plaats. De Kast deed mee in 1986, bijna dertig jaar geleden, onder hun oude naam Wish To Escape. Gedateerde middle-of-the-road-pop met Dire Straits-gitaren, oordeelde de poprecensent van de Leeuwarder Courant (niet schrijver dezes) destijds streng. Een paar jaar later won The Amp uit Noardburgum, met als frontman dezelfde Nyk de Vries die nu vanuit Amsterdam furore maakt als romanschrijver. Echte Dokkumers hebben nog wel meer warme herinneringen aan Het Bolwerk. Sinterklaasfeesten, bruiloften, playbackshows, eerste liefdes, ontelbare koppen uiterst betaalbare koffie en thee, dito biertjes, genuttigd bij allerlei activiteiten van meer of minder sociaal-culturele aard. Zo
ging het tientallen jaren. Doorgaans onder het toeziend oog van beheerder Jelle Bergsma, de voormalige bakker die nog steeds elke dag een cake bakt en geregeld een schaal vol kroketten of frikandellen neerzet. Bergsma (72) is nog steeds een vaste waarde in het hele Bolwerk-verhaal. Maar verder is er van alles in beweging. In het kader van de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) en de bijbehorende bezuinigingen stoot de gemeente het gebouw af. Een groep Dokkumer ondernemers heeft de knip getrokken en het pand gekocht. Het gaat om de heren E. Kooistra, D. Kooistra, G.H.J. Nienhuis, W.S. Schregardus en P.J. Schregardus. Het pand en de naast gelegen woning is door de gemeente aan hen verkocht voor de somma van 150.000 euro . Maar Abbas Faegh, welzijnswerker met het accent op jongeren, en Tanya van der Woude, kunstenares die allerlei cursussen geeft, zien wel iets in de nieuwe opzet. Ze zitten in een soort initiatiefgroep, die de ontwikkelingen vorm moet geven. Dan gaat het om zaken als verdienmodel, en imago. Vieze woorden? Niet in deze tijd. Om met dat laatste te beginnen: Het Bolwerk moet af van een imago-
Herinneringen van echte Dokkumers aan Het Bolwerk: van Sint tot eerste liefdes probleem. ,,Er heerst het beeld van stoffige subsidieclubjes”, zegt Tanya. ,,We willen de boel een boost geven.” Bijvoorbeeld door de zaak aantrekkelijker te maken voor jongeren. De theaterzaal is, nog steeds, heel geschikt voor laagdrempelige voorstellingen en optredens. Jongeren met muziek in de vingers kunnen met hun bandje gemakkelijk aan het repeteren slaan in het gebouw. Bij de bands die van die mogelijkheid al gebruik maken zijn Yuko Yuko en The Homesick, allebei projecten van Elias Elgersma. En dat is heel toevallig de zoon van Tanya van der Woude, maar dat staat een strenge blik niet in de weg. ,,Ze ruimden de boel nooit op”, zegt Tanya, ,,het werd een grote chaos, ze maakten er echt een puinhoop van. Toen zijn ze wel even streng toegesproken. Familie of geen familie.”
Zulke hippe, doorbrekende bandjes (zie elders in deze krant) over de vloer, dat contrasteert wel wat met de andere activiteiten: computercursussen, schildercursussen, inburgeringscursussen, verstandelijk beperkten van Stichting Wil die hier een atelier krijgen, enzovoorts. ,,De drukte van een samengesteld gezin”, noemt Abbas Faegh dat. Maar er moet nog wel wat gebeuren, bij de doelgroepen moet er een knop om. ,,Het gaat hier allemaal nog best analoog”, zegt ze. Old school, zo kun je dat ook omschrijven. ,,We werken nog met een geldkistje, en met een kasboek. De koffie kost 75 cent, de thee 50 cent, een flesje bier 1,50 euro. Dat zou best eens wat duurder kunnen worden, zodat de zaak beter rendeert. Maar dat is voor veel mensen wel wennen, dat niet alles meer voor een appel en een ei kan.” Toch, het is wel noodzaak om op die manier de maatschappelijke ontwikkelingen bij te benen of, nog liever, voor te blijven. En dan komt het vast wel goed. Tanya: ,,Heel veel Dokkumers hebben warme banden met Het Bolwerk. Dit moet een soort buurthuis zijn, voor al die Dokkumers.”