ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม

เดียวกัน เมื่อวานผมขี่คอยายไปสวนกล้ วยหลังบ้ าน เพื่อตัดใบกล้ วยมาตาก แดดเตรี ยมไว้ หอ่ ขนมเทียนในวันนี ้ แต่เมื่อวานดันฝนตกหนักใบกล้ วยที่ตากไว้ เลยเปี ยกชุม่ ไปด้ วยน� ้ำฝน ท�ำให้ ยายพวนต้ องนัง่ เช็ดใบกล้ วยไปบ่นไปเรื่ อยตาม ประสาของแก ยายมักให้ ผมช่วยเช็ดใบกล้ วยให้ สะอาดไว้ รอยายห่อเสมอ ใบกล้ วยที่ถกู ผึง่ แดดแล้ วยังมาถูกน� ้ำฝนตกใส่อีกท�ำให้ ใบกล้ วยดูรูปร่างผิดแปลกไปจากเดิม พิลกึ พอช่วยได้ สกั พักผมก็เริ่ มเบื่อ จึงเดินเข้ าบ้ านไปดูโทรทัศน์การ์ ตนู เรื่ อง โปรดที่ก�ำลังฉายอยู่ แต่ไม่พ้นสายตายายพวนที่คอยเหน็บแนมฟ้องยายอยู่ เสมอ ว่าผมเป็ นอย่างนันอย่ ้ างนี ้ ซึง่ ยายก็มกั จะช่วยแก้ ตา่ งให้ ผมเสมอ ว่าผมยัง เด็กอยูท่ �ำอะไรลงไปโดยไม่ได้ ยงคิ ั้ ด และนี่อาจจะเป็ นอีกเหตุผลที่ผมรักยายมากมายขนาดนี ้ เพราะทุกครัง้ ที่ผมท�ำ ผิดแล้ วร้ องไห้ ยายก็มกั จะร้ องเป็ นเพื่อนเสมอ ทุกครัง้ ที่ยายพวนดุดา่ ว่าผม ยาย ก็เป็ นคนแก้ ตา่ งรับผิดแทนตลอด จนบางครัง้ ผมรู้สกึ ว่าถ้ าวันหนึง่ ต้ องจากยาย ไปไกล ผมจะทนอยูไ่ ด้ อย่างไรถ้ าไม่ได้ ฟังนิทานก่อนนอนในค�่ำคืนฝนพร� ำ ผม จะทนอยูไ่ ด้ หรื อเปล่าถ้ าไม่มียาย “ตะวันๆ ไปสวนกล้ วยหลังบ้ านกับยายไหม”

“ไปครับยาย” ผมร้ องตอบพร้ อมปิ ดโทรทัศน์โดยเร็ วแล้ วรี บวิ่งไปหา ยายที่ใต้ ต้นมะม่วง ยายกับยายพวนก�ำลังนัง่ ห่อขนมเทียนกันอยู่ “ไปสวนกล้ วยอีกท�ำไมครับยาย เมื่อวานก็เพิ่งไปมา” ผมถามยายไปด้ วยความ สงสัย “ใบกล้ วยมันไม่พอจ้ ะ ยายเสียดาย เลยว่าจะไปตัดมาผึง่ แดดไว้ หอ่ พรุ่งนี ้ เผื่อ เก็บไว้ ให้ ตะวันกินไงลูก” ว่าแล้ วผมก็รีบเดินน�ำหน้ ายายไปก่อน เพราะยายเดินกลับเข้ าไปเอามีดอีโต้ ใน ครัว “ตะวันรอยายด้ วย” เสียงยายร้ องเรี ยกผมจึงหยุดรอที่ปากทางเข้ า สวนกล้ วย 31