Samen is Leuker!-magazine by Naar Daar

september 2022

#SIL MAGAZINE

Samen werken aan meer verbinding in Hilversum

Inhoudsopgave

3 4

Wethouder Gerben van Voorden

6 9 11 14 17 20

Buurtbewoner Paul Eykenduyn

Projectcoördinator Katinka Boot over de campagne Samen is Leuker!

Supermarkteigenaar Yvo Kwak Vrijwilliger Conny Ledder Impressie Verbindingsdiner Kerkelanden Actieve bewoner Karim Didouch Luisterlijn-collega's José, Songul en Marjolijn

“We vinden steeds weer aanleidingen om iets met elkaar te doen"

“Als wij iets kunnen betekenen in buurtinitiatieven, doen we het"

“Ik verbind de dames met elkaar én met de samenleving"

Paul Eykenduyn, bewoner Zwinglilaan

Yvo Kwak, Jumbo filiaalmanager

Conny Ledder, vrijwilliger Vrouwengroep

Voorwoord

Een eenzame zomer

De ramen staan open, het regent na een lange periode van warm weer, heerlijk! We gingen gebukt onder een hittegolf. De warme dagen en warme nachten volgden elkaar op. De warme dagen waren soms pittig voor iedereen, maar hoe is dit als je niemand hebt die naar je omkijkt? Niemand die even met je mee verzucht, hoe warm het toch is. Die een ijsje met je gaat eten. Je ervaart het alleen en je voelt je afgesneden van contact. n Hilversum voelen veel meer mensen dan je zou denken zich ernstig eenzaam. Ze ervaren een diep gemis aan verbondenheid. Ik las ergens de zin: “eenzaamheid bestaat, solidariteit ook.” Het was geschreven in 1985. Eenzaamheid is van alle tijden. Alleen is het in mijn beleving nog nooit zo ernstig geweest als nu.

Iedereen heeft behoefte aan zingeving, aan betekenisvol verbonden zijn. Of je nu jong bent of oud. Werkt of gepen sioneerd bent. We hebben elkaar nodig. Steeds meer lijkt het besef te ontstaan dat het zo niet verder kan. Maar hoe

dan wel? We kunnen niet alles verwachten van de markt of van de overheid. We hebben elkaar nodig. Dit college is aan de slag gegaan met het bestrijden van eenzaamheid en met het versterken van de verbondenheid. Dat de nadruk hierop komt te liggen, zult u de komende jaren gaan merken. In onze visie, ons beleid maar vooral daar waar het belangrijk is: op straat, in de buurten en de wijken. Daar moet verbinding tussen mensen echt gebeuren. Verbondenheid biedt hoop en is de sleutel! Ik ben erg blij met dit magazine. Want dit is het tegen geluid. Het laat met mooie verhalen zien hoe inwoners zich in de verschillende wijken inzetten voor elkaar. Ik hoop dat het inspirerende voorbeelden zijn voor anderen. Voor mij zijn het bouwen aan een sterke samenleving en het tegen gaan van eenzaamheid twee zijden van dezelfde medaille. Daarom komt dit magazine precies op het goede moment, namelijk bij de start van de week tegen eenzaamheid. Gerben van Voorden Wethouder Zorg & Samenleving, Cultureel Erfgoed | Gemeente Hilversum

"Eenzaamheid aanpakken is inzetten op meer verbinding"

Projectcoördinator Katinka Boot vertelt over ‘Samen is leuker!’

“Met weinig moeite en een kleine inspanning, kijk je al naar een ander om!” Katinka Boot werkt als opbouwwerker in de gemeente Hilversum; het afgelopen jaar in Oost en Zuidwest. Daarnaast is ze project coördinator van de campagne ‘Samen is Leuker!’ Deze is voortgekomen uit de lande lijke aandacht voor de aanpak van eenzaam heid. Katinka kiest een positieve insteek. “We willen de focus niet leggen op het be strijden van eenzaamheid, want iedereen kent die momenten wel eens. De focus ligt op wat er al goed gaat, op waar er in de samenleving verbindingen ontstaan en mensen wél mee doen of kunnen meedoen.” e aanpak van eenzaamheid is voor Katinka dus vooral inzetten op verbinding. Niet voor niets draagt de campagne de naam ‘Samen is leuker!’. “Mensen kunnen elkaar ontmoeten bij grote activiteiten of op buurtfeesten, maar verbinding zit juist ook in hele kleine dingen. Buren die met elkaar een krant delen, elkaar goe demorgen zeggen, noem maar op. Het doel van de campag ne is om mensen bewust te maken van wat ze zélf kunnen doen om te werken aan meer verbinding in hun omgeving.”

Sneeuwbal Katinka benadrukt een aantal keren in ons gesprek het belang van ‘klein denken’. “Bij ‘werken aan meer verbin ding’ hoef je bijvoorbeeld niet meteen te denken aan het doen van vrijwilligerswerk. Het gaat om wat je gewoon, in het alledaagse leven, kunt doen. Met weinig moeite en een kleine inspanning kijk je al naar een ander om. En inspi reer je anderen om dat ook te doen. Een mooi voorbeeld vind ik een bewoner die met de ouderen in haar wijk heeft afgesproken dat ze checkt of alle gordijnen open gaan ’s morgens. Is dat niet zo, dan mag ze aanbellen. Een ander neemt een keer een boodschap voor een ander mee. Er zijn mensen die op een galerijflat wonen en voor anderen koken. Andere mensen zijn hier enorm mee geholpen en deze acties leiden ook weer tot nieuwe verbindingen. Zo ontstaan nieuwe activiteiten en contacten, wat leidt tot meer verbinding. Het is een soort sneeuwbal die blijft doorrollen. Van het een, kan zo steeds weer het ander komen. En dat is belangrijk, want in onze drukke maatschappij is het risico dat we niet alleen onszelf, maar ook elkaar uit het oog verliezen.”

Kleine acties, grote impact ‘Klein denken’ betekent ook dat je niet hoeft te denken in grote groepen. Katinka: “Er zijn altijd overeenkomsten tussen mensen. Dingen die ze met elkaar delen. Daarom heen proberen we dan ontmoetingen tot stand te brengen en contacten te versterken. Op www.hilversummers.nl delen we verhalen van inwoners, maar ook van onder nemers en organisaties die laten zien hoe zij werk maken van meer verbinding. Een aantal van deze verhalen lees je in dit magazine. Zonder uitzondering tonen ze dat samen echt leuker is! En dat je jezelf gewoon in het alledaagse leven of in je werk kunt inzetten voor meer verbinding. Kleine acties kunnen grote impact hebben. Voor bewoners en voor een hele buurt. Mooi voorbeeld dat me nu te bin nen schiet, is dat van een dame die voor het eerst in het buurtcentrum kwam en vertelde dat ze graag haakt. Ze wist niet dat je dat met anderen kon doen. Inmiddels is ze haak docente!” Met de naam ‘Samen is leuker!’ wil Katinka de impact van eenzaamheid niet bagatelliseren. “Eenzaamheid is niet iets wat je snel kan of moet willen oplossen. Als je partner overlijdt, wordt iemand niet minder eenzaam door aan een activiteit mee te doen. Dan is er meer nodig. Dat verdriet moet er kunnen zijn.”

Geïnspireerd raken De campagne Samen is leuker! loopt een aantal maanden. Daarin zijn veel verbindingen tot stand gebracht. Katinka: “Die verhalen delen we dus via het web, maar ook in dit magazine dat we in de Week tegen Eenzaamheid lanceren. Er hangen posters in heel Hilversum en daarnaast zijn er diners en netwerkbijeenkomsten geweest. Dit jaar hebben we reflectiediners met inwoners en organisaties georga niseerd om elkaar te inspireren en nog meer te kunnen vinden. Mijn rol in deze campagne is het zichtbaar maken van alle verhalen en mensen de mogelijkheid bieden om elkaar te ontmoeten. Ik leg verbindingen tussen organi saties en inwoners en zoek voortdurend naar mooie verhalen in de wijken. Dus verzorg jij een Boomspiegel in de buurt, organiseer je een buurtBBQ of heb je een ander mooi voorbeeld? Neem dan contact met me op. Samen is Leuker! bied je graag een podium. Zodat andere Hilversummers geïnspireerd kunnen raken.

“Met elkaar hogere doelen bereiken"

Paul Eykenduyn werkt met zijn straatgenoten aan verbinding

“Iedereen in onze straat vindt wel iets leuk! En doet dus aan iets mee. Dát is het geheim.” Paul Eykenduyn is sinds 1980 woonachtig in Hilversum. Hij was met zijn vrouw een van de eerste bewoners van de Zwinglilaan in Kerkelanden. Een straat met zo’n 80 huizen, ontworpen door het antroposofisch architectenbureau Alberts en Van Huut. De bewoners in de laan zijn actief en echt op elkaar betrokken. Paul: “We zoeken elkaar op ‘in het doen’. Gewoon samen aan de slag, als bewoners, en op basis van gelijkwaardigheid.”

et met elkaar dingen doen typeert volgens Paul de

en haar bewoners. “Zo hebben we elkaar ook H straat snel leren kennen. Het begon met allerlei klussen die voor de eerste bewoners van belang waren. Zo misten we in het huisontwerp eigenlijk een dakgootje. We maakten een intekenlijst, zochten een loodgieter die de totale klus wilde doen en zo hadden we binnen no-time allemaal dat gootje. Dat idee was eigenlijk onbewust de eerste stap. Het praktische werd gevolgd door het persoonlijke. We zijn altijd op elkaar betrokken geweest en vinden steeds weer aanleidingen om wat met elkaar te doen.”

Samen voor het hogere doel Samen iets willen bereiken lukt het best, als je een ‘hoger doel’ hebt. Niet alleen voor jezelf als bewoner, maar ook voor elkaar, de straat, de gemeente. Paul diept wat mooie voorbeelden op. “Zo’n 20 huizen hadden een kavel die af week van een natuurlijke grens, gevormd door een lange rij eikenbomen. We wilden graag het snippergroen kopen van de gemeente. Tegelijkertijd wilden we het open uitzicht behouden op het achtergelegen weiland. Dus liever geen schuttingen. We boden de gemeente aan een zogenaamde erfdienstbaarheid te vestigen op de grond: geen schuttingen! De gemeente wilde best meewerken aan die snippergroenverkoop, maar alleen als we dat in één keer voor alle eigenaren konden regelen. Het leek lastig. De ene eigenaar zou er 2 m2 bijkrijgen, een ander pakweg 30. En naar de notaris voor 2 m2 is een dure grap. Maar

in goed overleg met elkaar lukte het, tot verbazing van de gemeente. Wij kregen de grond en de gemeente bleef ver schoond van schuttingen. Met elkaar bereikten we dat hogere doel.”

Feestje te goed Een ander voorbeeld dat Paul direct te binnen schiet, is het 25-jarig bestaan van de straat. “Dat was echt een mijlpaal. Het idee was om een feest te organiseren voor iedereen die hier woont en gewoond heeft. Dus vroegen we de bewoners: van wie heb je het huis gekocht? Wie woon den hier eerder? Inmiddels was het weiland eigendom ge worden van het Goois Natuurreservaat. We nodigden ook hen uit, net als de wijkwethouder en de architecten. Kort om iedereen die een rol had in het ontstaan van de straat. En zo vierden we september 2016 met 130 mensen feest. Dat heeft echt tot enorme verbinding geleid, want meer dan de helft van de bezoekers speelde een actieve rol in de organisatie. Het leidde tot een Facebookpagina voor de straat en twee What’s App-groepen, waarmee een infor matiestroom werd gecreëerd voor iedereen. En inmiddels staan we te popelen om de 30 jaar nog even te gaan vieren, want door corona hebben we nog een feestje te goed!”

Handen uit de mouwen Een ander project diende zich twee jaar geleden aan: de verduurzaming van de straat. Paul: “We waren een beet je opgeschud door berichten uit de gemeente over zonne

“Kom je hier wonen, dan hoor je erbij!"

panelen, goed isoleren, wellicht een warmtenet en de mogelijkheid van elektrische deelauto’s. We hebben in de Koepel en de Emmauskerk twee bijeenkomsten belegd, gevraagd wie zich wilde aanmelden voor werkgroepen en zijn gewoon gestart. We deden kennis op, deelden die met elkaar en konden zo leveranciers selecteren die ons een aanbod wilden doen voor de hele straat. De zonnepaneel leverancier gaf iedereen die een ander aanleverde voor panelen, standaard al een vriendenbonus. En ja, er was weer een hoger doel! Wij wilden als straat heel graag een AED, omdat de dichtstbijzijnde in het WC Kerkelanden hangt. Daarbij had een aantal bewoners zich opgegeven voor een reanimatiecursus. Via Buurt AED kun je een 30-dagen sponsoractie starten om met elkaar 50% van de kosten bijeen te brengen. De andere helft sponsort Philips. Dus wij dachten: zouden we de vriendenbonus van de zonnepanelen misschien als sponsorbedrag kunnen in brengen? Nou, iedereen vond het een prachtplan, zette zijn

handtekening eronder en de panelenleverancier had een schitterende marketingstunt. Nu hebben we prachtige panelen èn een AED in onze eigen straat: ‘Zonnestroom kan levens redden!’”

Geen geneuzel of geklaag Voor Paul is het de kunst om mensen te verbinden rond wat ze leuk vinden. “Inmiddels hebben we daardoor ook zo’n 20 geadopteerde boomspiegels vol voorjaarsbollen en zomerbloeiers en een ‘Zwinglibieb’, een huisbibliotheekje in de straat. Iedereen in onze straat vindt wel iets leuk, start iets of doet mee. Dát is het geheim. En we merken dat het ook werkt in het samenspel met de gemeente. Omdat ze weten dat we het op een goede, serieuze manier voor elkaar krijgen. We hebben geen vereniging nodig met een hoop bestuursgedoe. Hier geen geneuzel of geklaag. Meedoen is immers geen verplichting. Blijven mensen liever op zich zelf, ook goed. Dat respecteren we van elkaar.”

Aanwaaien en welkom heten

“We kijken in onze straat naar elkaar om. Door activiteiten leer je elkaar kennen" 8

“We kijken in onze straat naar elkaar om. Door activiteiten leer je elkaar kennen. Als persoon en ook waarvoor je bij elkaar terecht kunt. We hebben professionals in de zorg, mensen die makkelijk iets kunnen organiseren, technische mensen, natuurminnaars, mensen die lekker kunnen koken of juist weer goed zijn in juridische stukken. Heb je hulp nodig, dan staat er altijd wel iemand klaar. Ook met corona was hier veel onderlinge solidariteit. Op het niveau van een straat werkt dat wel sneller dan in een wijk of buurt. Als er nieuwe bewoners komen, weet iedereen dat wel. En dan waai je aan, heet je iemand welkom. We zeggen wel eens gekscherend: Kom je hier wonen, dan hoor je erbij en word je ‘Zwingliaan’. En als je verhuist word je automatisch lid van ‘de Buitensociëteit’. Zie het als een vanzelfsprekende blik naar de mensen om je heen. Samen? Dat is écht leuker!”

Yvo Kwak verbindt zijn supermarkt met de samenleving

“De supermarkt heeft een actieve rol, middenin de samenleving” Yvo Kwak werkte 15 jaar in de topgastronomie, nu is hij filiaalmanager van de Jumbo aan de Stephensonlaan. Er zijn verschillen, maar vooral veel overeenkomsten. “Het allerbelangrijkste is dat het om beleving draait. Zowel in een restaurant als in een supermarkt wil je welkom zijn. Je welkom vóelen. Daar werken we iedere dag hard aan!”

n het motto van de Jumbo zitten Hart, Hoofd en Handen. Een vierde H die je met Jumbo associeert is die van Hallo. Yvo: “Jumbo wil een goede buur zijn, in woord en daad. Daarom organiseren we regelmatig wat voor de buurt.”

Kleinschalig en persoonlijk Het filiaal aan de Stephensonlaan maakt, samen met drie andere Jumbo’s in Hilversum, Bussum en Loosdrecht, onderdeel uit van SaamWen. SaamWen betekent samen winnen in het Zuid-Afrikaans, een naam die voor zichzelf spreekt. Yvo: “Ja, dat zegt wel wat over hoe we erin zitten. Als onderneming binnen Jumbo hebben we onze eigen identiteit en willen we nóg beter presteren.” Na 15 jaar gastronomie is de overstap naar filiaalmanager flink. “Ik startte met weinig ervaring, maar wel met een frisse blik. In de topgastronomie ging ik voor heel kleinschalig en persoonlijk. Je zet heel scherp in op waar je in wil uit blinken. Dat is compleet anders dan met een supermarkt: nu wil ik uitblinken in een breed assortiment, waarvan alles voorradig is. De kwaliteit ligt in de breedte, maar de focus op het kleinschalige en persoonlijke is er nog steeds. Dat zit nu in de contacten en het verwelkomen.”

Altijd groeten Een van de eerste acties na het opheffen van de belang rijkste coronamaatregelen, was dan ook het terugbrengen

“Meedenken is voor ons ook de verbinding met de buurt leggen. Het is meer dan zomaar wat geven" 10

van de koffieautomaat. Yvo: “Verbinding met de wijk is voor ons ontzettend belangrijk. Wat kunnen wij voor de wijk betekenen en wat betekent de wijk voor ons? Een koffie automaat betekent dat we met mensen een praatje kunnen maken. Fijn voor de mensen en fijn voor ons. In de winkel vinden we het belangrijk om écht contact te maken. Heel veel klanten kennen we, bijna persoonlijk. Daar nemen we de tijd voor. We merken dat veel klanten dat praatje be langrijk vinden. Soms is het contact alleen maar zwaaien, een andere keer is komen we terug op eerder gevoerde gesprekken. Ik heb ervaren wat aandacht met mensen kan doen. Daarom groeten we mensen altijd bij binnenkomst.”

Plek voor buurtinitiatieven “Als wij iets kunnen betekenen in buurtinitiatieven, doen we het. De organisatie van de sportdag van een school vroeg ons bijvoorbeeld om ijsjes als prijs. Leuk, maar we staan ook voor een gezonde leefstijl. Dus vroegen we of we er ook fruit bij mochten doen. Dat konden de kinderen dan gedurende de dag pakken. Dat meedenken is voor ons ook de verbinding met de buurt leggen. Het is meer dan zomaar wat geven.” In het stimuleren van buurtverbindingen stelt Yvo zich als partner op. “Neem Burendag. Om bepaalde activiteiten te kunnen organiseren, wilde Versa Welzijn subsidie aanvragen bij de gemeente. Er bleken twee in dieners nodig en wij vonden het fijn om Versa hier in te ondersteunen. Dan raakt ook de gemeente betrokken en kunnen we samen een verschil maken.” Voor een ander mooi voorbeeld pakt Yvo zijn telefoon. “We nemen ook zelf initiatieven. Zo hebben we voor schoolkinderen in de buurt een fotowedstrijd uitgeschreven, met als prijs 30 seconden gratis winkelen voor de hele klas. Ik heb nog nooit 30 seconden zoveel lawaai gehad in de winkel! Vervolgens mochten ze zelf alles scannen en afrekenen én de artikelen samen verdelen. Ze kwamen hier met z’n allen op de fiets naartoe. Op van de zenuwen. Maar het was prachtig. Zo wordt de Jumbo de Jumbo van de buurt.” Yvo is ambitieus in het maken van buurtverbindingen. “Als ik ergens voor ga, dan doe ik dat ook voor 100%. Vol ambitie. Dat biedt uitdagingen en kansen, zeker in relatie met de buurt. Een van mijn doelen is een echt gastvrije, volle en schone winkel, middenin de buurt. Dat past echt bij me.”

Conny Ledder verbindt vrouwen met elkaar en de samenleving

“Je onderdeel voelen van een groep, dat is voor mij écht inburgeren!” Conny Ledder is een geboren en getogen Hilversumse. Het leven lacht haar niet altijd toe. Het is een van de redenen waarom ze zich graag inzet voor anderen. Ze draait als vrijwilliger al jaren een vrouwengroep voor dames die anders letterlijk de deur niet uitkomen. Het geeft Conny niet alleen een goed gevoel, maar biedt haar ook een tweede familie. “In de groep vind ik mijn netwerk.Toen ik ziek was, kwamen de dames me eten en fruit brengen. Ze stuurden een kaartje, vergeten me niet. En dat helpt mij weer terug te komen. Het is heel wederkerig.” Samen is leuker dus!

Het verhaal van Conny laat zien dat eenzaamheid niet draait om het bezoeken van een activiteit, maar om verbinding. Om betekenisvol contact met elkaar.

Doen wat goed voelt

“Ik doe nu wat ik leuk vind en stop met iets als het niet meer goed voelt"

Conny groeide op in Hilversum en woont nu in Hilversumse Meent. Ondanks een pittige jeugd, bracht haar schoolcarrière haar op de pedagogische academie en een opleiding voor speciaal onderwijs. Ze ging in het onderwijs aan de slag en werd daarnaast vrijwilliger in een verzorgings huis. In die tijd zorgde ze voor haar zieke vader en schoonvader en voor haar twee kinderen. Na de dood van haar vader en schoonvader, ging ze zeven jaar lang, iedere zondagmorgen, wandelen met een man met autisme. Ze werden beste maatjes, totdat het leven Conny inhaalde. Ze werd psychisch ziek. Met medicijnen, een dosis zelfkennis en een helder levens doel kan Conny weer verder. Ze is niet stressbestendig, maar wel tegendraads. Vaak geen gelukkige combinatie, zo heeft

ze gemerkt. Rond haar vijftigste viel alles op z’n plek. “Ik doe nu wat ik leuk vind en stop met iets als het niet meer goed voelt. Inmiddels heb ik de grenzen van wat ik kan en wil wel ontdekt.” Conny vond rust rond haar vijftigste. Een gevoel dat ze verder moeilijk kan omschrijven. “Een vorm van berusting wellicht. Die maakte dat ik niet langer wenste achteruit te kijken, in wrok, maar alleen nog maar vooruit. Eerst zorgde ik voor anderen, toen moest ik zorgen voor mezelf en nu verbind ik mensen met elkaar.”

Jezelf redden In de Kruisdam werd ze vrijwilliger voor Versa Welzijn. Ze keerde in die functie terug bij het lesgeven. “Het eerste wat ik deed was taalles geven aan een groep oudere Marok kaanse vrouwen. In de winter gingen veel Marok kaanse mannen terug naar huis terug en de kinderen waren al de deur uit. De vrouwen bleven alleen achter. Ze kwamen eerder letterlijk niet buiten, maar moesten nu ineens zelf naar de dokter of bood schappen doen. Via teke ningen en rollenspellen, en soms met handen en voeten, hadden we het daarover in de lessen. Hoe red je jezelf dan? Langzaam bouwden we het op en maakten we de stap naar spreektaal. Allemaal heel praktisch. Wat zijn de namen van groenten en fruit, hoe bestel je een pond of een kilo van iets? Maar ook: hoe voer je een gesprek met de slager, dokter of caissière? Wilt u een bonnetje, wilt u zegeltjes? Dat begrepen ze allemaal niet. We werkten aan hun zelfstandigheid.

Na de taallessen, begon Conny met een vrouwengroep. Inmiddels draait ze deze samen met stagiaires en andere vrijwilligers.

Ze waren de taal niet machtig, maar wisten zich ook niet te redden in het sociaal verkeer.”

Het draait om verbinding Na de taallessen, begon Conny met een vrouwengroep. Inmiddels draait ze deze samen met stagiaires en andere vrijwilligers. “Het zijn nu veertien vrouwen die echt overal vandaan komen. Uit Palestina, Afghanistan, Roemenië, Peru. Ook hier is het vertrekpunt om de spreektaal te oefenen. Maar uiteinde lijk draait het net zo goed om verbinding. Ik verbind de dames met elkaar én met de samenleving. Dat is voor mij écht inburge ren. Niet dat je meedoet aan een activiteit, maar dat je jezelf onderdeel van een groep voelt. Dat je gezien wordt en er mag zijn! Ik stimuleer de verbinding door niet alleen les te geven, maar door erna ook samen wat te drinken. Een deelnemer zorgt altijd voor iets lekkers erbij. Daarna praten we gewoon wat met elkaar. Of we spelen spelletjes. Gieren van het lachen bij Memory of Rummikub. En ook dan weer de taal oefenen. ‘Nee, ik ben nu’. Of: ‘Nee, dat mag niet, er zijn er nog maar twee!’ Hele kleine zinnetjes, waarmee ze spelenderwijs de taal leren. De Vrouwen groep betekent voor de vrouwen samen zijn. Weg van huis. Een keer per week samen kletsen, lachen en huilen. Want dat laatste gebeurt ook. En dan luisteren we. Praten we elkaar moed in. Meestal gaan ze dan weer vrolijk de deur uit. Alles wat daar gebeurt, blijft binnen de groep. Er is een enorme ver trouwensband, waardoor iedereen zichzelf kan zijn. Ook ik heb in de groep wel eens een slechte dag. Dat durf ik dan ook te delen.” Het vrijwilligerswerk geeft Conny voldoe ning. “De vrouwengroep levert de dames vrijheid en meer zelfredzaamheid op. En daardoor hopelijk ook een stukje extra levensgeluk. Hun families wonen overal en nergens op de wereld. Dan geeft het mij voldoening dat ik ze, dichtbij hun nieuwe thuis, met elkaar weet te verbinden!”

“Als je elkaar ontmoet, kan van het één het ander komen!” r! Samen is écht leuke 14

Samen is Leuker! zet de schijnwerpers op mensen die aan een meer verbonden Hilversum werken. Omdat met elkaar verbonden zijn, ergens toe behoren en van betekenis zijn, een eerste levensbehoefte is. Op 20 juni jl. werkten ruim 30 aanwezigen aan meer verbondenheid in Hilversum Zuidwest. Onder het genot van een heerlijke maaltijd van Maryam en Sahar! n wijkcentrum de Koepel in Kerkelanden is het ruim voor aanvangstijd al gezellig druk. Als je goed naar het geroezemoes luistert, hoor je Nederlands en Engels door elkaar heen. Bewoners van alle leeftijden delen tafels met beroepskrachten en bestuurders van organisaties die in de wijk actief zijn.

Hier gebeurt het Het diner bestaat uit drie gangen. De aanwezigen zijn wil lekeurig verdeeld over de tafels. Ze komen als individu en gaan met veel gedeelde beelden en ambities voor de wijk naar huis. Iedere gang hebben de tafelgenoten een op dracht. Die opdrachten hebben een rode draad: zoeken naar wat iedereen elkaar te bieden heeft en wat er al aan verbinding is in Zuidwest. Waar vinden we elkaar al en

“Wat mij betreft gaan we in iedere straat, met z’n allen, samen eten!"

waar liggen nog nieuwe dwarsverbanden? Minstens net zo belangrijk als de opdrachten is dat deze mensen hier samen zijn. Als je elkaar ontmoet, kun je elkaar leren kennen. En dan kan van het een het ander komen. Op naar meer ver bondenheid! De nieuwe wethouder Gerben van Voorden is er ook. Intrinsiek gemotiveerd; hij zet zich al jaren actief in voor meer verbondenheid. Hij bedankt alle mensen voor hun aanwezigheid. Een is er blij om. “Hier gaat het om! Om samen eten en elkaar ontmoeten. Eenzaamheid en verbondenheid zijn enorm belangrijke thema’s. Een op de negen Hilversummers voelt zich erg eenzaam. Dat is schrijnend en verdrietig. Laten we oog hebben voor elkaar en naar elkaar omzien. Een avond als deze is daarbij een mooi instrument. Wat mij betreft gaan we in iedere straat, met z’n allen, samen eten! Of andere activiteiten onder nemen. De komende vier jaar mag ik me hier voor in gaan zetten. Maar wel met elkaar, vooral ook buiten het raad huis. Want hier gebeurt het!”

van een verpleeghuis, zus, kind en aanspreekpunt voor de gemeente. Een van de aanwezigen heeft twee volledige stickers volgeschreven met rollen! Aan de tafels zijn de gesprekken heel verschillend. Er komen gedeelde ergernissen boven tafel en prachtige voorbeelden van verbinding. Waarbij contact maken, echt contact, oog-inoog, cruciaal is. Net als plezier. Doe je het met plezier, dan straal je dat ook uit. Het werkt besmettelijk. En buren die niet meedoen, zien echt wel wat er verandert! En dat geeft ook een goed gevoel. Aan een tafel komt er een vraag op tafel: speelt de cultuur van de hofjes, flats en straten een rol? Of draait het om de manier waarop je verbinding zoekt? Het antwoord: doe het sowieso nooit alleen. Of om dat je vindt dat iets belangrijk is. Doe het om plezier met elkaar te hebben. Dat maakt de drempel om mee te doen laag. Bij een VVE-vergadering komt iedereen wel, maar daarna stopt het. Organiseer gewoon eens een borrel en kijk wat er gebeurt!

Écht contact

Betrokkenheid

Het voorgerecht wordt geserveerd. Aan tafel schrijven mensen op stickers welke rollen ze in de buurt hebben. Het levert een bonte verzameling op: bewoner, buurtouder, vrijwilliger, boodschappenhaler, initiator, verbinder, om ziener, buurtsportcoach, intermediair, moeder, beheerder van een social mediagroep, veiligheidsdeskundige, pedagogisch medewerker, vader, vrouw, vriendin, manager

Wat betekent verbondenheid eigenlijk voor de aanwezigen? Inclusiviteit, op elkaar letten en zorgen voor elkaar, samen werken en samen zijn, samen dingen doen en elkaar kennen bijvoorbeeld. Wat verbindt ze aan de wijk? Inwoner zijn, (vrijwilligers)werk, vriendschap, boodschappen doen, kinderopvang, de school. Maar het belangrijkste is het ontmoeten van mensen, de contacten. En soms is daar wat

“wat echt opvalt; de betrokkenheid"

aanmoediging voor nodig. Of een activiteit. Dan ben je de drempel over. Dan laat je ergens tussen neus en lippen door vallen dat je goed kunt haken en ben je ineens haakdocente. En geniet je daarvan! Mooi om te zien: bij de start smeert iedereen zijn eigen broodje, na een kwartier doen de aan wezigen het voor elkaar. Ik vraag aan een tafel wat is op gevallen tijdens het voorgerecht. Vooral dat sommige tafel genoten zo enorm veel rollen hebben. Die ze spelen zonder erbij na te denken. Daarnaast dat het helpt als er meer actieve mensen in de buurt zijn, dat werkt aanstekelijk. En wat echt opvalt; de betrokkenheid. Je hoort wel eens dat

De woorden die zijn blijven plakken

Verscheidenheid in initiatieven Doen! Zingeving Ontmoeten Verbinding Dankbaar

Positieve energie

Sfeer en gezelligheid

Saamhorigheid

Samen en samenzijn

Nieuwe connecties

het met de samenleving zo achteruit holt. Daar is vanavond in ieder geval geen sprake van!

Eropaf gaan Na een volgend rondje langs het voortreffelijke buffet, heb ben de tafelgenoten het over hun passies en talenten. En over welke verbindingen ze in de wijk ervaren. Aan een van de tafels is er al heel wat ontstaan. Rondom een aantal zaken die in de buurt spelen en die ze samen kunnen aan pakken. Maar ook in het naar elkaar en de buurt omkijken. Als de tafelgenoten worden aangespoord briefjes vol te schrijven, lachen ze het weg. “Het is hier veel te gezellig aan tafel, we gaan toch geen briefjes schrijven!” Talenten en passies zijn er te over. Van viool spelen tot haken en van piano spelen op stations tot dansen, lezen en voetballen. We hebben hier zelfs een oud-handbal international in de zaal. Ook een mooi talent dat wordt genoemd: 'van mensen houden'. De aanwezigen blijken aan van alles en nog wat mee te doen in de buurt. Daarbij draait het pas in laatste instantie om de activiteit zelf. Het elkaar zien en ont moeten, dat staat centraal. Maar je moet eerst een drempel over. Hoe krijg je dat voor elkaar? Vooral door eropaf te gaan. En naar plekken te gaan waar mensen al zijn. Aan de eerste tafel valt vooral op dat iedereen iets aan een idee van een ander toevoegt. Het gaat vanzelf en is niet te stoppen. Het is het ouderwetse ‘van het een komt het ander’. Als je elkaar maar ontmoet en leert kennen. Hier zijn nieuwe verbindingen ontstaan ‘in het doen’. De ervaring aan tafel is ook dat het helpt om de buurt te kennen. Je weet met elkaar waar je het over hebt en voelt je toch al onderdeel van de gemeenschap. Groot denken en klein doen.

Karim Didouch is Buurtouder en verbinder in Kerkelanden

“Als je elkaar echt leert kennen, wordt de buurt sterker!” Karim Didouch kwam op zijn vierde in Kerkelanden wonen. Inmiddels woont hij er 41 jaar, is vader van vier kinderen en enorm actief in het Hilversumse verenigingsleven. Naast een goede baan bij een bank, vindt hij ook nog tijd om mensen in Kerkelanden met elkaar te verbinden. Bijvoorbeeld als Buurtouder. “Alles valt of staat met zichtbaarheid. Je moet laten zien dat je er bent. Ik zeg iedereen gedag. En wat je merkt is dat mensen dan naar mij toe ook geen drempel meer voelen en gedag zeggen. Daar wordt de buurt sterker van!”

arim is in het Hilversumse behoorlijk bekend in het voetbalwereldje. Zijn actieve voetbalcarrière leidde hem langs de jeugd van ’t Gooi, FC Utrecht en allerlei Hilversumse clubs. Nu zet hij zich in voor het voetbalplatform Voetbal Hilversum en Omstreken. Met als doel ‘het voetbalgevoel’, de basis van het verenigingsleven, weer terug te brengen. “Vroeger was er niet veel en ging je met het gezin naar de club. Iedereen had daar een rol en droeg bij. Het was altijd druk en gezellig. Nu betaal je contributie en je komt je kind na twee uur weer ophalen. Daar willen we van af. We gebruiken het voetbalnetwerk ook om relaties met het MKB op te bouwen. Met sponsoring die activiteiten voor minder bedeelden mogelijk maken. Bijvoorbeeld voetbalclinics voor gehandicapte kinderen en Hollandse dagen voor eenzame ouderen. We spelen benefietwedstrijden met het Hilversums elftal dat weer in het leven is geroepen. We zien dat het wat betekent voor de onderlinge sfeer en dat is mooi!”

Iets betekenen voor de gemeenschap Als Karim opsomt wat hij nog meer doet, naast zijn werk en vaderschap, valt vooral op dat het veel is. “Ja, ik zit in veel clubjes. In de MR van de school van mijn kinderen en de GMR van Stichting STIP. In werkgroepjes bij verschil lende voetbalclubs in Hilversum. Ik vind het leuk om iets te betekenen voor de gemeenschap als dat kan.” Zo belandde Karim ook bij Buurt ouders in Kerkelanden. “In de Kerstvakantie, een jaar eerder, was er wat overlast met vuurwerk geweest rondom de scholen en de Keet, hier in de wijk. Tijdens een bijeenkomst, waar ook de burgemeester bij was, zijn er drie werkgroepen geformeerd. Ik werd bij de werkgroep Veiligheid gevraagd. En heb dat gedaan. Er was veel verveling door corona. Dan helpt het niet om jongens overal weg te sturen. Als je gewoon rondloopt, zichtbaar en benaderbaar bent, gebeuren er geen gekke dingen. Dat deden we met een groep mensen, volgens een rooster, gedurende de kerstvakantie. Het was heel succesvol. Daar stond ik niet zo van te kijken, want eigenlijk heb ik hier nooit problemen ervaren. Het ontstond door verveling en daar had de buurt last van. Dan heb ik met die mensen te doen.”

Netwerk van actieve bewoners Buurtouders startte als initiatief tegen overlast en groeide door naar een netwerk van actieve

“De Koepel is wat dat betreft echt een essentiële plek voor Kerkelanden" bewoners. Karim: “Daarbinnen maken we gebruik van alles wat we elkaar te bieden heb ben. Buurtverbinder Katinka heeft ook allerlei ideeën en weet ons te vinden. Want wij weten de weg in de buurt, ook sociaal. Onlangs was er iets met Zwemmen voor vrouwen. Dan zoekt ze ons op, brengen wij haar in contact met potentiële deelnemers en kan zij weer door. Maar als bewoners hebben we haar ook wel eens nodig. En dan lukt het ons, mede door haar inzet, om als bewoners tijdens de Ramadan de gymzaal van de school te huren. Daar organiseerden we iedere avond het avondgebed. Waardoor zo’n 150 a 200 mensen niet naar de moskeeën in Oost of Noord hoef den te gaan. Bij Buurtouders ontmoet je mensen die je anders nooit ontmoet. Zo liep ik nu in een andere kant van de buurt en zag een man met hond die ik alleen kende van de wijkpagina op Facebook. Die ontmoette ik nu voor het eerst fysiek. Dan leer je elkaar echt kennen. En weet je elkaar te vinden als dat eens nodig is.”

Werken aan het buurtgevoel Karim haalt een paar mooie voorbeelden aan. “Bij de Vrouwendag kwamen allerlei dames, vanuit verschillende culturen en generaties, samen die elkaar anders nooit hadden ont moet! Bij de Iftar hebben we niet-moslims betrokken. Voor meer onderling begrip, maar ook om elkaar echt te leren kennen, voor het buurtgevoel. De Koepel is wat dat betreft echt een essentiële plek voor Kerkelanden. Daar kun je als bewoners terecht! En als je elkaar ontmoet, wordt de buurt sterker. Ooit werkte ik in het dorp Nederhorst den Berg. Daar zei iedereen elkaar gedag, dat was daar heel nor maal. Hier schrokken mensen daar nog wel eens van. Maar het wordt ook hier steeds nor maler. Al jaren passeer ik met regelmaat een man uit een ander hofje. Wij zeggen elkaar altijd enthousiast gedag, zonder dat we elkaar goed kennen. Maar het voelt goed. Het is alle maal niet zo moeilijk. Maar samen is het wél leuker!”

"Het is heel bijzonder dat iemand zijn of haar verhaal met jou wil delen"

José, Songul en Marjolijn verbinden 24/7

“Je luistert niet om te helpen, je helpt door te luisteren!” Samen is Leuker! draait om contact en verbinding. En wil iedereen inspireren om bij te dragen aan een meer verbonden Hilversum. De Luisterlijn is altijd verbonden. In het holst van de nacht, in de vroege ochtend of op een feestdag. De Luisterlijn is 24/7 bereikbaar via telefoon, chat en mail, voor mensen die behoefte hebben hun zorgen, verdriet, pijn of een ander verhaal anoniem te delen. José Borkes, Songul Aslantas en vrijwilliger Marjolijn vertellen over de betekenis van de Luisterlijn. “Het is een basisbehoefte om gehoord te kunnen worden.” e Luisterlijn bestaat al ruim 60 jaar. Het aantal telefoontjes neemt toe. Daarnaast komen er ook steeds meer chatgesprekken, zeker vanuit jongeren. De mensen die contact zoeken zijn van alle leeftijden, komen uit alle lagen van de bevolking en kunnen dag en nacht terecht.

Vreugde en verdriet De in totaal 50 vrijwilligers in Hilversum werken in dien sten van gemiddeld vier uur per week. Die kunnen ze op kantoor of vanuit huis draaien. Een van hen is Marjolijn. Ze vindt het een voorrecht om er voor anderen te kunnen zijn. “Ik spring niet voor niets op de piekuren nog wel eens een uurtje extra bij. De gesprekken variëren enorm in tijd. Er komt van alles voorbij; van vreugde tot verdriet en van kleine tot grote zorgen. Het zijn verhalen die mensen niet kunnen, willen of durven delen met hun omgeving. Het is heel bijzonder dat iemand zijn of haar verhaal met jou wil delen.”

Anoniem Marjolijn benadrukt het belang van het anonieme karakter. “Daardoor durven mensen zich sneller open te stellen.” Songul werkt inmiddels anderhalf jaar voor de Luisterlijn als administratief medewerkster. Ze komt uit de commer ciële wereld en was verbaasd over wat ze aantrof. “Ik wist niet dat er zoiets moois bestond. Er zijn hier zoveel mensen actief die iets voor een ander doen, zonder er iets voor terug te verwachten. Dat was ik niet gewend. Ik kwam hier in eerste instantie om de sfeer te proeven, maar ben er nog steeds.”

Iedereen is welkom José Borkes startte negen jaar geleden als vrijwilliger. Toen de Luisterlijn een landelijke organisatie werd, kwamen er vacatures en werd ze trainer/begeleider. “We hebben nu 50 vrijwilligers, maar we staan te springen om meer vrijwil ligers. Ik weet hoeveel voldoening het geeft als je iets voor een ander kunt betekenen. Ook mensen met een fysieke beperking zijn bij ons van harte welkom. Daar kunnen we thuis aanpassingen voor doen en ze kunnen online trai ningen en intervisie volgen. Hiermee laten we zien dat dit vrijwilligerswerk praktisch voor iedereen mogelijk is.” José schetst de aard van de gesprekken. “Het zijn bovenal menstot-mens gesprekken. Zie het als een praatje over de heg met je buurman- of vrouw. De mogelijkheid dat te kunnen doen, is enorm belangrijk. Zeker als mensen niemand in hun omgeving hebben tegen wie ze hun gedachten hardop kunnen uitspreken. Je hebt een luisteraar nodig om je ge dachten te kunnen uiten. Is die er niet, dan groeien dingen in je hoofd. Het is een basisbehoefte om gehoord te kunnen worden. Om zo tot zelfinzicht te kunnen komen. Daarbij helpen onze vrijwilligers door actief te luisteren. Dat be tekent spiegelen, samenvatten en teruggeven. Je structu reert en het werkt ordenend.”

Training Vrijwilligers hoeven dat niet allemaal uit zichzelf te halen. José: “Ze krijgen een training van acht weken in luisteren gespreksvaardigheden. Eigenlijk zou ieder mens die moeten doen, want je leert namelijk écht luisteren. Door niets in te vullen voor een ander en stiltes niet op te willen vullen. We leren je een OEN te zijn; open, eerlijk

"Het is fijn om te weten dat er iemand voor jou is!"

en nieuwsgierig. En je OMA thuis te laten; oplossingen, meningen en adviezen. De belangrijkste les is om te luis teren zonder oordeel. Als je luistert, hoor je wat nieuws. Als je praat, vertel je wat je zelf al weet.”

Gesprekken krijgen inhoud Bij veel gesprekken komen gevoelens van eenzaamheid naar voren. De vrijwilligers proberen een opening te bieden om deze gevoelens bespreekbaar te maken. José: “Op een zaamheid rust een behoorlijk taboe, onder andere door

“We leren je een OEN te zijn; open, eerlijk en nieuwsgierig. En je OMA thuis te laten; oplossingen, meningen en adviezen" 22

social media, die laten zien dat je het altijd leuk moet hebben.” Marjolijn weet waarom mensen contact opnemen. “Ze willen contact met een echt mens. Het is fijn om te weten dat er iemand voor jou is. Meer is het niet, maar het betekent eigenlijk heel veel.” José vult aan. “Een probleem van deze tijd is dat we te snel professionele hulp organiseren. Hier doen we het met vrijwilligers waardoor het balletje weer gaat rollen en kan doorrollen. Ook in het leven van de vrijwilligers zelf.” Dat laatste kan Marjolijn alleen maar beamen. “Je groeit hierdoor. Mijn kinderen merken bijvoorbeeld dat er thuis meer ruimte is voor discussie. Zonder dat ik meteen begin met organiseren en regelen, zoals je dat als ouder doet. Gesprekken krijgen meer inhoud. Je leert meer empathisch te luisteren en in de gesprekken leer je ook een andere wereld kennen. De wereld van mensen van wie de wieg niet op zo’n fijne plek heeft gestaan. Of bij wie het kwartje in het leven de verkeerde kant op is gevallen. ”

Nederig José: “Een vrijwilliger zei eens: je wordt hier nederig van. De kunst is om je rol klein te houden. Je gaat in gesprek en luistert naar het verhaal van een ander en dat is al zo’n groot goed! Het kunnen soms schrijnende verhalen zijn, maar je betekent altijd iets. Voor mensen die een dag niemand hebben kunnen spreken en daar wel behoefte aan hebben. Voor mensen die even hulp nodig hebben in een situationele crisis. Dan ben jij er, als vrijwilliger, om weer even de lichtpuntjes van hun leven te belichten.”

"Het is fijn om te weten dat er iemand voor jou is!" Colofon Colofon

Teksten: Eelco Visser Beeld: Eelco Visser & Maram Alsalahi Ontwerp: Coert de Boe Drukwerk: Drukwerkdeal

Partners

Meer weten? Wil je meer informatie over Samen is Leuker! of jouw verhaal over meer verbinding in Hilversum delen?

Mail of bel met Katinka Boot, projectcoördinator namens Versa Welzijn

kboot@versawelzijn.nl of 06 47 19 19 94

Meer verhalen lees je op www.hilversummers.nl