Do 11 jan 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Donderdag avondserie
Asko|Schรถnberg + Slagwerk Den Haag American Anthology Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale programmaboekje is een extra service ter voorbereiding op het concert. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de andere concertbezoekers. Bij voorbaat dank.
Programma
Donderdag avondserie Serie Asko|Schönberg
Asko|Schönberg + Slagwerk Den Haag American Anthology Etienne Siebens dirigent
Do 11 jan 2018 Grote Zaal 20.15 - 22.00 uur ca. 45 minuten voor de pauze ca. 40 minuten na de pauze
Inleiding
Henry Cowell (1897 - 1965) Ostinato Pianissimo (1934)
Foyerdeck 1 19.15 - 19.45 uur
Charles Ives (1874 - 1954) The Unanswered Question (1906)
Alexander Klapwijk in gesprek met Etienne Siebens en Fedor Teunisse
Conlon Nancarrow (1912 - 1997) Study No. 6 (bew. Yvar Mikhashoff, 1995) John Cage (1912 - 1992) Imaginary Landscape No. 2 (1942) Elliott Carter (1908 - 2012) Asko Concerto (2000) opdracht Asko Ensemble Pauze
Dit concert is mede mogelijk gemaakt door Fonds Podiumkunsten en Gemeente Amsterdam.
Michael Gordon (1956) Dry (2013) Nederlandse première Stefan Wolpe (1902 - 1972) Chamber Piece No. 1 (1964) Conlon Nancarrow Study No. 7 (bew. Yvar Mikhashoff, 1995)
2
Bent u niet vergeten uw mobiele telefoon uit te zetten? Dank u wel.
Toelichting In de twintigste eeuw maakte de Amerikaanse muziek zich los van haar Europese wortels. Asko|Schönberg geeft een staalkaart van honderd jaar componeren in de Verenigde Staten: van Charles Ives’ The Unanswered Question tot de Nederlandse première van Michael Gordons Dry. Rode draad van het programma is het thema gelaagdheid. Analoog aan het hectische grootsteedse leven van de twintigste eeuw organiseerden veel Amerikaanse componisten hun werk in onafhankelijke lagen van tempo en ritme. Als de klank geworden verkeersstromen van een duizelingwekkende metropool. Charles Ives en Henry Cowell gelden als de aartsvaders van het moderne Amerikaanse componeren. Ongehinderd door de noviteiten die rond 1900 het Europese concertleven op scherp zetten, leidden zij de muziek op geheel eigen wijze de nieuwe eeuw in.
Henry Cowell Ostinato Pianissimo Henry Cowell werd beroemd met zijn experimentele pianospel. Met vuisten en onderarm beukte hij daverende clusters uit zijn instrument. Ook bespeelde hij de snaren rechtstreeks met zijn vingers. Deze techniek (‘string piano’) gebruikt hij ook in Ostinato Pianissimo, voor acht percussionisten. Elke slagwerker speelt er een herhalend patroon van een andere lengte. Het resultaat: een ritmisch mechaniekje dat langzaam ontspoort.
Charles Ives The Unanswered Question In The Unanswered Question schrijft Ives gelijktijdig in een tonaal en atonaal idioom. De strijkers deinen sereen op en neer in een hymnisch G-groot, terwijl de solo trompet daar een kort chromatisch motief tegenover zet. Volgens de filosofisch ingestelde Ives (goed op de hoogte van transcendentalistische denkers als Ralph Waldo Emerson) verklanken de vijf tonen een spirituele ‘perennial question’. Een groepje van vier houtblazers probeert atonaal sputterend een antwoord te vinden op deze eeuwige vraag.
Conlon Nancarrow Study No. 6 en No. 7 Van Cowell loopt er een regelrecht lijntje naar Conlon Nancarrow, die na zijn compositiestudie bij Walter Piston in Boston als jazztrompettist door Europa toerde. Daar vocht hij een blauwe maandag mee in de Spaanse Burgeroorlog om zich uiteindelijk in Mexico te vestigen. 3
Toelichting
In Cowells experimentele muziekbijbel New Musical Resources las Nancarrow over polymetriek (het tegelijkertijd componeren in verschillende maatsoorten) en over ‘highly engrossing rhythmical complexes’ die in de rol van een pianola zouden kunnen worden gestanst. Dat is dan ook precies wat Nancarrow doet in zijn Studies for Player Piano, al is de uitwerking een stuk radicaler dan Cowell had kunnen dromen. Stemmen, tempo’s en ritmes worden opgestapeld tot een dynamische klankwolk van hyperkinetische activiteit.
John Cage Imaginary Landscape No. 2) Ook de jonge John Cage stond onder de invloed van Cowell, al was het maar omdat hij in 1933 korte tijd bij hem studeerde aan The New School in New York. Net als Cowell met zijn experimentele pianotechnieken en percussiestukken, zocht ook Cage naar nieuwe klanken. Zijn Imaginary Landscape No. 2, geschreven voor louter slagwerk, spreekt boekdelen.
Elliott Carter Asko Concerto Soms is het goed om gewoon je hart te volgen. Zoals Elliott Carter die in 1950 de woestijn van Arizona introk, daar zijn 4
Copland-achtige veren afschudde en zich plechtig voornam om voor één keer een stuk te schrijven dat hij zelf interessant vond. In zijn eigen woorden: ‘To hell with the public and with the performers too.’ Het resultaat was het Eerste strijkkwartet, waarin de vier instrumenten ieder hun eigen tempo volgen. Of beter: hun eigen tempoverloop, want grootheden als tijd en snelheid worden bij Carter vloeibaar. Gelaagdheid, over elkaar heen buitelende tempo’s en op elkaar gestapelde energiestromen zouden vanaf dat moment de kern van zijn muzikale ABC vormen. Ook in het Asko Concerto, in 2000 geschreven voor het toenmalige Asko Ensemble, hebben de zestien instrumenten een hoge mate van autonomie. Toch is het klankbeeld een stuk lichter en transparanter dan in de stukken die hem in de jaren 60 in de frontlinie van de naoorlogse avantgarde katapulteerden. Dat heeft alles te maken met de opzet van het werk. In het Asko Concerto geeft Carter zijn eigen vrolijke draai aan het barokke concerto grosso. Mokerende akkoorden van het voltallige ensemble vormen een terugkerend ‘ritornello’ (barokjargon voor refrein). In de tussenliggende episodes keuvelt een trio van viool, hobo en hoorn boven spaarzame roffeltjes van een snaredrum, of flierefluit een klarinet boven een contrabas die gaat van ‘pomtiedom’.
Toelichting
Michael Gordon Dry Stel: je staat in de foyer van een concertzaal met meerdere podia. Uit de ene ruimte klinkt een rockgroove, uit de andere een steady minimalpuls. Nog een deur verder dreunt een elektronische beat. Bij elkaar lijkt de ritmische kakofonie nog het meest op het auditieve equivalent van een Calder mobile: ieder ritme beweegt onafhankelijk en toch zijn ze onderling verbonden. Gelaagde ritmische patronen (complex maar toch onmiddellijk fysiek invoelbaar) liggen vaak ten grondslag aan de muziek van Michael Gordon. Ze duiken op in zijn vroege ensemblestuk Yo Shakespeare (1992), maar vormen tevens het uitgangspunt van recentere composities als Cold (2011) en Hyper (2014). Een andere Gordon-karakteristiek is zijn voorkeur voor onverzettelijke, uitgebeende klanken. Niet voor niets schrijft hij in de regel voor elektronisch versterkte ensembles en instrumenten. Het is verleidelijk om de ritmische drive en de robuuste sound van Gordons werk in verband te brengen met Bang on a Can. In de jaren tachtig was hij medeoprichter van het New Yorkse muziekcollectief en putte hij samen met collega-componisten als Julia Wolfe en David Lang vrijelijk uit rockmuziek, pop, minimal en hedendaags repertoire. Die invloeden zijn tevens hoorbaar in Dry (2013),
dat vanavond voor het eerst op Nederlandse bodem klinkt. Gordon omschrijft het ensemblewerk als een tegenhanger van Cold, waarin hij naar eigen zeggen de elementen die muziek ‘warmte’ geven (melodie, harmonie en emotie) resoluut uitbande. Was Cold een muzikale ‘wandeling over de toendra’, dan is Dry een tocht door de woestijn met in de verte een roestige zendmast. Het ensemble zendt ritmische morsecodes over en weer boven de puls van knarsende viool. Slagwerk klinkt als verweerde olievaten en in de glissandolijnen van een trombone huilt eenzaam de wind.
Stefan Wolpe Chamber Piece No. 1 Stefan Wolpe had al een half leven achter zich toen hij in 1938 over de Upper Bay New York binnenvoer. Na studies bij Schreker en Busoni in zijn geboortestad Berlijn, was hij in de jaren twintig in de ban geraakt van de twaalftoonsmuziek en de socialistisch getinte liedstijl van Weill. Na de machtsgreep van de nazi’s hield Wolpe het in Duitsland voor gezien. Hij vluchtte via Wenen (studie bij Webern) en Palestina naar Amerika, waar hij aankwam met een hoofd vol chromatiek en atonaal contrapunt. Toch was er iets in de New Yorkse stadslucht, waardoor Wolpe langzaam maar zeker in Carteriaanse termen van flux, gelaagde polyfonie en stromen van muzikale energie 5
Toelichting
begon te denken. Neem dit fragment uit een eigen toelichting bij zijn Vioolsonate (1949) dat even goed zijn Chamber Piece had kunnen beschrijven: ‘Ik houd ervan om de flexibiliteit van een muzikale structuur te behouden (alsof men op water probeert te tekenen). Daarom streef ik naar een heel mobiel soort contrapunt, waarin de klankelementen zich gedragen als de stroming van een rivier.’ Tekst toelichting: Joep Christenhusz
6
Biografieën Componisten Henry Cowell
Henry Cowell (1897 - 1965) werd geboren in Californië. Samen met Charles Ives was hij een bepalende componist voor de Amerikaanss kunstmuziek in de twintigste eeuw. Op zijn zeventiende studeerde hij bij de invloedrijke musicoloog Charles Seeger op de Universiteit van Californië. Naast Europese klassieke muziek was Cowell ook geïnteresseerd in muziek van
andere culturen, waaronder de Aziatische en MiddenOosterse muziek. Als pianist en componist reisde hij van 1923 tot 1933 door Europa, waar veel van zijn concerten veel opschudding veroorzaakten. In 1927 richtte hij het New Music Quarterly op en was tot 1936 hiervan redacteur. Hij doceerde aan de New School for Social Research in New York en aan de Columbia University. Van 1936 tot 1940 werd hij wegens homoseksueel gedrag veroordeeld tot een gevangenisstraf in San Quentin, waar hij wel gewoon door bleef componeren. In 1942 kreeg hij volledige gratie.
onorthodoxe houding jegens de muziek en de muziekgeschiedenis had hij van zijn vader. Deze stimuleerde hem om alle muziek te gebruiken die hij om zich heen hoorde en hem aanspoorde nieuwe technieken te onderzoeken. Ives was de eerste Amerikaanse componist die op grote schaal werkte met het laten klinken van meerdere toonsoorten tegelijk, met polyritmiek en met een mozaïek van citaten.
Charles Ives Charles Ives (1874 - 1954) groeide als ‘parttime’ componist uit tot een van de belangrijkste Amerikaanse stemmen van de twintigste eeuw. Overdag werkte hij als verzekeringsagent en ’s avonds componeerde hij. Ives studeerde aan Yale bij de Amerikaanse componist Horatio Parker, maar zijn
Voor zijn publiek was hij te complex. Het duurde tot de jaren dertig eer zijn werk dankzij de inspanning van collega’s als Lou Harrison en 7
Biografieën
Henry Cowell daadwerkelijk uitgevoerd werd. In 1947 kreeg hij de Pulitzer Price voor zijn Derde symfonie.
Conlon Nancarrow
De Amerikaanse componist Conlon Nancarrow (1912 - 1997) studeerde compositie bij Nicolas Slonimsky, Walter Piston en Roger Sessions, maar hij beschouwde zichzelf voornamelijk als autodidact. Hij ontwikkelde zich tot een uitstekend jazztrompettist. Nadat Nancarrow zich in de Verenigde Staten 8
had aangesloten bij de communistische partij en meegevochten had in de Spaanse burgeroorlog tegen Franco, kreeg hij in eigen land grote problemen. Hij vestigde zich in 1940 in Mexico en liet zich naturaliseren tot Mexicaans staatsburger. Nadat hij een aantal keren teleurgesteld was over uitvoeringen van zijn eigen werk trok hij zich terug en wendde hij zich tot de pianola. Tussen 1947 en 1984 schreef hij 48 Studies for Player Piano. In de jaren tachtig werd zijn werk meer en meer ontdekt en gewaardeerd en begonnen musici zijn werken voor pianola te bewerken voor conventionele instrumenten. Toen Nancarrow in 1997 stierf was hij een gevierd componist. Zijn nalatenschap, waaronder zijn instrumenten en apparatuur, is in het bezit van de Paul Sacher Stiftung in Bazel.
John Cage John Cage (1912 - 1992) geldt als een van de grootste pioniers in de muziek van de twintigste
eeuw. Hij studeerde onder meer bij Henry Cowell en Arnold Schönberg, beiden eveneens belangrijke vernieuwers.
foto: Steven A. Gunther
Cage omschreef zichzelf vaak als een uitvinder. Hij introduceerde de geprepareerde piano en het gebruik van toeval in het schrijven van muziek door middel van orakels als de I-Ching. Een van zijn beproefde werkwijzen was ‘indeterminacy’, waarbij hij aan musici de keuze liet hoe ze een stuk uitvoeren. Hij werkte intensief samen met zijn levenspartner, choreograaf Merce Cunningham. Behalve
Biografieën
componist was Cage ook dichter, schrijver, beeldend kunstenaar en denker. Bovendien was hij een groot kenner van paddenstoelen. Zijn meest controversiële werk 4’33” (voor elk mogelijk instrument) bestaat uit drie delen stilte. De geluiden die tijdens de uitvoering hoorbaar zijn, worden onderdeel van de compositie.
Elliott Carter
De Amerikaanse componist Elliott Carter (1908 2012) draagt een eeuw muziekgeschiedenis in zich en is lange tijd gezichtsbepalend geweest
voor de hedendaagse Amerikaanse muziek. Carter werd door Charles Ives aangemoedigd om de muziek in te gaan. Hij studeerde Engels en muziek aan de Harvard University en vervolgde zijn compositiestudie bij Nadia Boulanger in Parijs. Na zijn studie werkte hij voornamelijk als componist en docent en groeide hij uit tot een van de grote innovators van de twintigsteeeuwse muziek. Na 1972 gaf hij vooral les aan de Juilliard School of Music en was hij van grote betekenis voor diverse generaties Amerikaanse componisten. Hij schreef een divers oeuvre bijeen, won vele prijzen waaronder twee keer de Pulitzer Prize voor twee van zijn vijf strijkkwartetten en hij bleef tot aan zijn dood in november 2012 componeren.
Michael Gordon De Amerikaanse componist Michael Gordon (1956) bracht zijn jongste jeugd door in Nicaragua en groeide op in de Verenigde
Staten. Hij werd beïnvloed door zijn ervaring met de underground rockscene in New York en door zijn compositiestudie aan de Yale University.
foto: Peter Serling
Zijn werk is zeer direct en wordt wel omschreven als post-minimalisme. Samen met zijn vrouw, de componiste Julia Wolfe, en de componist David Lang is hij de oprichter van het invloedrijke Bang on a Can Festival. Zowel gezamenlijk als afzonderlijk werken zij ook aan multimediale projecten als het ‘oratorium’ Lost Objects en Shelter. Gordon schrijft voor 9
Biografieën
ensembles – bijvoorbeeld Timber (2009) voor Slagwerk Den Haag – en grote orkestrale werken als Rewriting Beethoven’s Seventh Symphony, in 2006 geschreven voor het Beethoven Festival in Bonn, en Sunshine of your Love (1999) voor 100 instrumenten.
Stefan Wolpe
Stefan Wolpe (1902 - 1972) was een Amerikaanse componist van JoodsDuitse komaf. Hij schreef socialistische strijdliederen, was de belangrijkste componist 10
van de kunstenaarsschool Bauhaus, was een van de grondleggers van het muziekleven in Israël en een boegbeeld van de avantgarde in het naoorlogse Amerika. Wolpe studeerde onder anderen bij Franz Schreker en Ferruccio Bussoni in Berlijn. Zijn eerste composities waren atonaal, gebaseerd op de twaalftoonstechniek van Arnold Schönberg. Hij werd echter steeds meer beïnvloed door de ‘gebruiksmuziek’ van Paul Hindemith en schreef muziek voor vakbonden en communistische theatergroepen. Toen de nazi’s aan de macht kwamen in Duitsland vluchtte Wolpe via Oostenrijk, Roemenië en Rusland naar Palestina en gaf in Jeruzalem nog een aantal jaren les aan het conservatorium. In 1938 vertrok Wolpe naar de Verenigde Staten, New York, waar hij muziekdirecteur aan het Black Mountain College werd. Ook was hij betrokken bij de zomercursussen in Darmstadt. Hij gaf onder meer les aan Morton
Feldman, Ralph Shapey, David Tudor, en Charles Wuorinen. Op latere leeftijd werd hij slachtoffer van de ziekte van Parkinson en overleed in 1972.
Biografieën
Uitvoerenden Etienne Siebens Dirigent Etienne Siebens studeerde orkestdirectie bij onder anderen Lucas Vis. Al snel werd hij uitgenodigd voor gastdirecties bij het Residentie Orkest, Amsterdam Sinfonietta, het Nederlands Blazers Ensemble, Asko|Schönberg, Ensemble musikfabrik, het Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen en de Vlaamse Opera. Uitnodigingen in Engeland, Duitsland, Italië, Oostenrijk, Frankrijk en Spanje volgden. Van 1992 tot 2008 was hij artistiek leider en dirigent van het Prometheus Ensemble, dat op vele Europese podia speelde. Hij was vaste gastdirigent van het Brussels Philharmonic en chef-dirigent bij het Symfonieorkest Vlaanderen. Zijn passie voor het hedendaagse repertoire uit zich in de nauwe samenwerking met
foto: Eline Ros
componisten als György Kurtág, Mauricio Kagel, Harrison Birtwistle, Louis Andriessen en Michel van der Aa. Siebens werkte met solisten als Barbara Hannigan, Quirine Viersen, Jean-Guihen Queyras, Claron McFadden en Pieter Wispelwey. De afgelopen seizoenen werkte Asko|Schönberg veel met hem samen in producties als The House Taken Over (2013) van Vasco Mendonça, Laika (2014), een opera van Martijn Padding i.s.m. De Nationale Opera tijdens het Holland Festival en de opera Bosch Beach (2016/2017) van Vasco Mendonça. 11
Biografieën
Asko|Schönberg Asko|Schönberg is een toonaangevend ensemble voor nieuwe muziek. De hooggekwalificeerde en bevlogen musici spelen repertoire uit de twintigste en eenentwintigste eeuw in zeer uiteenlopende vormen. Deze muziek is niet alleen van de generatie van twintigste-eeuwse muziekvernieuwers met grote, gerenommeerde namen als Louis Andriessen, Sofia Goebaidoelina, Pierre Boulez, György Kurtág en György Ligeti. Ook werk van de huidige generatie als Michel van der Aa, Huang Ruo, Calliope Tsoupaki en Joey Roukens staat op de lessenaars. Het ensemble biedt kansen aan jong talent door jaarlijks compositie-opdrachten te verlenen aan jonge makers. Speciale aandacht is er voor relaties en intensieve samenwerkingen met componisten. Hierdoor zijn de musici zeer gespecialiseerd in het uitvoeren van nieuwe muziek. 12
Asko|Schönberg is vaste gast op de podia van het Muziekgebouw, Het Concertgebouw, bij het Holland Festival, November Music en Gaudeamus Muziekweek, in co-producties met De Nationale Opera en Noord Nederlands Toneel. Het ensemble bespeelt ook de internationale podia, van de RuhrTriënnale tot zalen in Parijs, Londen, Jakarta en New York. Naast dirigent Reinbert de Leeuw werkt het ensemble met gastdirigenten als Etienne Siebens en Bas Wiegers. Talentontwikkeling staat hoog in het vaandel. Asko|Schönberg biedt verschillende educatietrajecten voor talentvolle aankomende musici. Asko|Schönberg is ensemble in residence bij Muziekgebouw aan ’t IJ. www.askoschoenberg.nl.
Musici: Ingrid Geerlings fluit Jeannette Landré fluit, piccolo Marieke Schut hobo Evert Weidner hobo, althobo David Kweksilber klarinet, basklarinet/altsaxofoon/ tenorsaxofoon Daniël Boeke klarinet, esklarinet Margreet Bongers fagot Edward Peeters hoorn Eline Beumer trompet Thomas Moore trombone Pauline Post piano, celesta Laura Sandee piano, klavecimbel Ger de Zeeuw slagwerk, celesta Wiek Hijmans elektrische gitaar Ernestine Stoop harp Joseph Puglia viool Jan Erik van Regteren Altena viool Liesbeth Steffens altviool Maya Fridman cello Quirijn van Regteren Altena contrabas
BiografieĂŤn
foto: Gerrit Schreurs
13
Biografieën
Slagwerk Den Haag Slagwerk Den Haag (SDH) is al sinds de oprichting in 1977 gefascineerd door alles wat te maken heeft met geluid, puls en materialen als klankbron. De podiumbespelers én (co)creators willen keer op keer verbazen en verrijken in elke denkbare setting; op het traditionele instrumentenarsenaal, maar bijvoorbeeld ook op porselein, paardenkaken, glas of 3D-geprinte instrumenten. SDH wil een bijdrage leveren aan de speurtocht naar het onontdekte. SDH werkt samen met kunstenaars en makers van nu, zoals componisten Steve Reich, Michael Gordon en Yannis Kyriakides, pianist Ralph van Raat, dansgezelschap Club Guy & Roni en illustrator Wouter van Reek. Toonaangevende partners, ook uit andere disciplines, zijn onder andere Orkater, Asko|Schönberg, Veenfabriek en Kytopia. Het speelveld is breed; van Bang on a Can in New York tot 14
Muziekgebouw aan ‘t IJ, van het Holland Festival tot de sloppenwijken van Caïro en van klaslokaal tot het Oerol Festival op Terschelling. Behalve concerten, staan ook dansvoorstellingen, educatie, (familie) muziektheater, special events en talentontwikkeling op het programma. www.slagwerkdenhaag.nl Musici: Joey Marijs slagwerk Fedor Teunisse slagwerk Vitali Medvedev slagwerk Ryoko Imai slagwerk Enric Monfort slagwerk
BiografieĂŤn
foto: Gerrit Schreurs
15
Donderdag avondserie
Verwacht
Do 18 jan 2018 Grote Zaal 20.15 uur
Het Gelders Orkest + Liza Ferschtman Serenade In 2018 is het 100 jaar geleden dat componist en dirigent Leonard Bernstein werd geboren. Ter ere van zijn verjaardag gaan Liza Ferschtman en het Gelders Orkest op tournee door Europa, met een van Bernsteins mooiste werken: de Serenade after Plato’s ‘Symposium’. Dit werk is in feite een verkapt vioolconcert en Ferschtman op het lijf geschreven. Bernstein baseerde de compositie op Plato’s beroemde tafelgesprek over de aard van liefde. Liza Ferschtman – vorig seizoen nog Zielsverwant van het Muziekgebouw – speelde de Serenade al vaak en met veel succes, onder meer in Dallas met Jaap van Zweden en met het befaamde Boedapest Festival Orkest van Iván Fischer. Samen met het Gelders Orkest zette ze het werk ook op cd. Het programma bevat verder geliefde muziek van Bernsteins landgenoten George Gershwin, Charles Ives en Aaron Copland.
Leonard Bernstein foto: U.S. News & World Report 1971
Programma: George Gershwin Cuban Overture / Leonard Bernstein Serenade after Plato’s ‘Symposium’ / Charles Ives The Unanswered Question / Aaron Copland Billy the Kid Suite / George Gershwin An American in Paris 16
Donderdag avondserie
Verwacht
Serie Asko|Schönberg
Asko|Schönberg Zappa’s playlist
Do 22 feb 2018 Grote Zaal 20.15 uur
De Amerikaan Frank Zappa behoorde tot een van de meest invloedrijke en controversiële popmusici uit de 20e eeuw. Wars van conventies en met een gezonde allergie voor hokjesgeest, doorbrak hij de barrières tussen experimentele rock en hedendaagse muziek. Gefascineerd door componisten als Varèse, Stravinsky en Webern ontwikkelde hij een volstrekt uniek avant-gardegeluid, wat deze avond perfect is te horen. Zappa groeide uit tot een icoon uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis. De kleurrijke Belgische componist Luc Brewaeys hield net als Zappa ook van experimenteren en ongebruikelijke instrumenten. Het is dan ook geen toeval dat hij een aantal Zappawerken arrangeerde. Raphael Vanoli en Pete Harden, gitaristen van respectievelijk Knalpot en Ensemble Klang en vertegenwoordigers van een nieuwe generatie eclectische componisten/muzikanten, schrijven speciaal voor Asko|Schönberg een aantal stukken geïnspireerd op Zappa. Asko|Schönberg is ensemble in residence.
Frank Zappa
Programma: Edgard Varèse Poème électronique / Octandre / Anton Webern Concerto op. 24 / Frank Zappa None of the Above / Igor Stravinsky Three Pieces for Clarinet solo / Ragtime / Luc Brewaeys Oban / diverse Zappa-bewerkingen / nieuw werk van Raphael Vanoli en Pete Harden 17
Verwacht
Januari vr 12 jan / 20.15 uur Vanessa Benelli Mosell Italiaans pianotemperament za 13 jan / 20.30 uur stargaze Composities van o.a. Boards of Canada, Nik Void en Qasim Naqvi zo 14 jan / 11.00 uur Kleine Zaal Ensemble SCALA De Kunst van ‘Nauwluisterendheid’ zo 14 jan / 12.00 uur Hele gebouw Muziekgebouw Park Picknick do 18 jan / 12.30 uur Lunchconcert Ism Nationaal Muziekinstrumenten Fonds do 18 jan / 20.15 uur Het Gelders Orkest + Liza Ferschtman Serenade vr 19 jan / 20.15 uur Score Collective Extase 18
za 20 jan / 20.15 uur Ensemble Zefiro Virtuoze sonates uit de barok
22.30 uur Late Beethoven Quatuor Danel
zo 21 jan / 13.30 uur 18 violisten rondom Joseph Puglia Het Berio Project
11.00 uur Brentano Quartet Klankwereld van de renaissance
za 21 jan / 15.00 uur Joseph Puglia Wat is het geheim van de viool? (8+) wo 24 jan / 20.15 uur Nederlands Kamerkoor + Peter Dijkstra De Psalmensymfonie van Stravinsky do 25 jan / 20.15 uur Nederlands Blazers Ensemble + Duda Paiva Company The Fairy Queen
Strijkkwartet Biënnale Amsterdam za 27 jan t/m za 3 feb za 27 jan 20.15 uur Hagen Quartett + Jörg Widmann Symbiose van strijkkwartet en klarinet
zo 28 jan
13.00 uur Grass Roots Showcase-middag met jong talent en randprogramma 17.00 uur / Atriumzaal The creation of Beethoven’s late quartets Muzikaal college Barry Cooper + Quatuor Danel 20.15 uur Brentano Quartet Volbloed strijkkwartettraditie
Huil van de Wolff Elke 22e van de maand klinkt om 20.00 uur het geluidsmonument Huil van de Wolff. Martijn Padding componeerde deze interactieve geluidsinstallatie ter herinnering aan oprichter van het Muziekgebouw Jan Wolff (1941 - 2012). Zie voor meer informatie muziekgebouw.nl/ huilvandewolff Geheimtips Bijzondere concerten
Foto: Erik van Gurp
Restaurant Zouthaven Kom voor het concert eten in restaurant Zouthaven. Reserveren: 020 788 2090 of zouthaven.nl
Rondom het concert - Na aanvang van het concert heeft u geen toegang meer tot de zaal. - Zet uw mobiele telefoon uit voor aanvang van het concert. - Het maken van beeld- of geluidsopnamen in de zaal alleen met schriftelijke toestemming. - Algemene Bezoekersvoorwaarden zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Bij de prijs inbegrepen Reververingskosten en garderobe zijn bij de kaartprijs inbegrepen. Ook een pauzedrankje, tenzij anders vermeld op uw concertkaartje. Bij concerten zonder pauze staan drankjes klaar na afloop van het concert.
Steun het Muziekgebouw Inkomsten uit kaartverkoop dekken ten dele onze kosten. Word vriend of doneer: met uw extra steun kunnen we concerten op het hoogste niveau blijven organiseren. Meer informatie: muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven? Blijf op de hoogte van nieuw geboekte concerten of ander nieuws. Volg ons via onze e-nieuwsbrief (aanmelden op muziekgebouw.nl), Facebook, Twitter of Instagram. Dank! Wij kunnen niet zonder de steun van onze vaste subsidiĂŤnten en Vrienden van het Muziekgebouw. Wij zijn hen daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
19