204
JOSÉ MANUEL VAZQUEZ VARELA
la comida y bebida de los trabajadores del campo, mientras que independientemente de las estaciones, venderán instrumentos de barro para cocinar, lavar, etc. De aquí la alusión estudiada sobre el manejo habitual de dinero por parte de los alfareros.
1 Casa conmigo Rosiña mira que son cacharreiro durmirás en boa cama e sempre terás diñeiro.
11 Toca miña pandereta coa man e máis co puño non me caso miña nai cos oleiriños de Buño.
111 Vale máis a miña roda co seu eixo de nogal cá xusticia de Carballo con todo seu Tribunal. IV Non te cases cos de Buño que os hai na miña terra os de Buño son de barro e de barro fainos calquera.
V Inda que somos de Buño non somos todos oleiros tamén na terra de Noia non son todos zapateiros.
VIII Viva Loña) viva Loña viva Loñoá das Olas vivan os de Santa Marta que é aflor das mozas todas. IX Viva Velle) viva Velle e viva Loñoá das Olas viva Velle) viva Velle que é aflor das mozas todas.
X Inda que somos de Lovios somos xente lucida anque andamos cos asados éche pra ganar a vida. XI Cacharreiros non os quero que sólo do barro gozan y por mucho que trabqjen no salen de la loza. XII A la entrada de Niñodaguia oprimeiro que se ve as taciñas a secar e osforniños a cocer. XIII Todos los de Niñodaguia llevan en elpantalón una manchita de barro que nos roba el corazón.
VI Os de Malpica son pescos os de Buño son oleiros os de Noia zapateiros e os da Coruña larpeiros.
XIV Non te cases cun ferreiro que cho queiman as chispiñas cásate cun cacharreiro que che fae muitas taciñas.
VII Non quero ir a Buño non quero irfacer nas olas quero ir a Barizo que é a terra das cebolas.
XV Si te tienes que casar cásate con un cacharrero siempre manchado de barro pero maneja dinero.