D
De diender loopt door de winkelstraat met een korte wapenstok, bungelend aan zijn linkerarm. Hij maakt een praatje met de drogist, knikt naar voorbijgangers en even later overhandigt de bloemist hem een paar tulpenbollen voor zijn vrouw. Verderop staat een auto verkeerd geparkeerd. De eigenaresse legt uit dat ze daar echt alleen maar staat voor het inladen van een kastje. ‘Nou snel dan’, bromt hij, ‘en niet meer doen.’ Hij wandelt door, de hoek om. Zo zal het ooit vast geweest zijn. Maar nu? Tijd voor een gesprek met de wijkagenten van de gemeente Bloemendaal. Aan tafel zitten Danny Deckers en Robert Vrieze. Ze hebben gezelschap van operationeel expert Jeroen Poppe, die vanuit het politiebureau het wijkwerk ondersteunt. Merkwaardig genoeg heeft de politie voor Bloemendaal als standplaats Zandvoort. Veel oudere inwoners kennen de Albert Heijn-vestiging in Overveen nog als het enige bureau in de gemeente. Dat was in de tijd dat Danny begon bij de politie, 39 jaar geleden. “Je had toen nog de gemeentepolitie. Dat werd later regiopolitie en tegenwoordig heet het nationale politie. Als gevolg van
al die veranderingen zijn de bureaus in Heemstede en Bloemendaal gesloten. We hebben er nog eentje over, in Zandvoort.” Straattaal Zo logisch is het toch niet, dat de wijkagent van Bloemendaal kantoor houdt in Zandvoort? “Nee, dat snap ik”, zegt Robert Vrieze, “maar als het nodig is kunnen we bij mensen thuis afspreken. En als Zandvoort te ver is, kunnen ze ook naar Haarlem.” Robert was tien jaar gestationeerd in Haarlem en is pas sinds kort wijkagent in Bloemendaal. Een wereld van verschil, merkt hij: “Ik werkte in de Europawijk en Schalkwijk. Zoals Bloemendaal voornamelijk autochtone bewoners heeft, wonen daar veel mensen met een allochtone achtergrond. Ik sprak veel met bezoekers van moskeeën en imams.” Terugkijkend vond hij de werkdruk in Haarlem veel hoger: “Je bent daar veel meer bezig met handhaven.” Betekent dat dan ook dat zijn werk er in Bloemendaal anders uitziet? In de basis niet, ervaart Robert, in de uitvoering wel: “In het contact met burgers is het belangrijk dat je iedereen met respect behandelt. Hoe je dat doet, verschilt per plaats. In Haarlem communiceerde ik vaker in straattaal, zo van: ‘Hou nou eens even je kop’. De omgangsvormen in Bloemendaal zijn formeler, dan wordt het eerder: ‘Meneer, laat u mij ook eens uitspreken’. Als je dat laatste in Schalkwijk zou zeggen, voelen mensen zich al snel in de maling genomen.” Danny vult aan: “In Bloemendaal doen we dingen inderdaad anders. De eerste keer dat ik met een collega in Zandvoort werkte en er zo’n dronken druppie op me afkwam, was
‘Vreemden kletsen zich naar binnen en nemen dan spullen mee’ ik geneigd met hem in gesprek te gaan. Voordat ik drie zinnen kon zeggen was het klak, klak... handboeien om en afvoeren. Dat was even wennen – andere wijk, andere methodes.” Dorps karakter De vierde man van het team heet Bob van der Kolk. Hij kan niet aanwezig zijn bij het gesprek, omdat hij op dat moment op de fiets zit, in de wijk. Daar is hij ook het liefst, legt hij naderhand uit. Bob werkt al 42 jaar bij de politie. Tot voor kort in Heemstede, waar hij de afgelopen veertien jaar de wijkagent was. Diezelfde rol vervult hij sinds 1 januari in Bloemendaal. Het verschil? “In Bloemendaal zie ik minder mensen dan in Heemstede. Dat komt denk ik door de grotere huizen en de hogere heggen. Je hebt minder makkelijk in het voorbijgaan even contact.” De contacten tussen het wijkteam en andere instanties, zoals de gemeente, de woningbouwvereniging en de geestelijke gezondheidszorg, lopen via Jeroen Poppe. De wijkagenten zijn de oren en ogen in de wijk, vertelt hij. “Zij geven het aan als er ergens problemen zijn. Ik zorg dan dat onze samenwerkingspartners ervan weten en daar extra aandacht aan besteden. Andersom gebeurt ook. Als de gemeente een probleem signaleert dat op ons terrein ligt, sein ik de wijkagenten in.” Heeft Bloemendaal dan serieuze issues? “Naar verhouding valt de criminaliteit