Vragenvuur christenen en moslims naast elkaar leefden. En acht jaar later zijn ze gaan schieten. Ongelooflijk. Toen dacht ik: stel je voor dat ze dat in Amsterdam zouden gaan doen. Dat was het moment waarop ik me voornam om in Amsterdam op lokaal niveau een steentje te gaan bijdragen. In 2002 kwam ik daar in de gemeenteraad.” Vanwaar de overstap naar Bloemendaal? “Ik vond het gemeenteraadswerk erg leuk en leerzaam om te doen, maar het werd tijd voor iets anders. Ik wilde graag óf een managementfunctie in de culturele sector, óf een functie in het openbaar bestuur, bijvoorbeeld burgemeester. Ik heb lang over die keuze nagedacht, maar kwam er niet uit. Uiteindelijk zei ik tegen mezelf: ik ga voor de eerste en meest spannende baan die voorbijkomt. En zo is het gegaan.” Heb je daar ooit spijt van gehad? “Geen moment. De veelzijdigheid van deze baan is ongelooflijk. Je geeft elke dag weer op andere wijze invulling aan je functie. Bij een uitreiking van een koninklijke onderscheiding heb je weer een heel ander soort gesprek dan wanneer je met de Commissaris van de Koning overlegt over samenwerking.” “Je speelt heel verschillende rollen. Je bent voorzitter van de gemeenteraad en van het college van B en W, die hebben elk hun eigen dynamiek. Daarnaast ben je verantwoordelijk voor taken die je door de wet zijn opgelegd, bijvoorbeeld het handhaven van openbare orde en veiligheid. Hoe breng je de vondst van vijf TweedeWereldoorlogbommen tot een goed einde? En welke vrijheidsbeperking leg je op aan iemand die psychisch ernstig in de war is? Maar bovenal bied je een luisterend oor. Je bent burgervader.”
‘Mijn vader zette een KVP-bord in de tuin, mijn broer plantte daar een PSPbord naast. Als jonge liberaal vulde ik het rijtje aan met een VVD-bord. Ja, wij hadden wel discussies aan tafel!’ Welke rol vind je het leukst? “Alles. Het is de afwisseling. Niets is zo hartverwarmend als voorlezen aan kleuters tijdens de Nationale Voorleesdagen en dan in die grote ogen te mogen kijken. Helemaal leuk. Of met Koningsdag de vijf dorpskernen te bezoeken en in Vogelenzang met een stel ouderen te kienen. Ik had nog nooit gekiend. Het leverde prachtige gesprekken op.” Wat voor soort burgemeester wil je zijn? “Voor veel mensen is de burgemeester zo’n iconische figuur dat ze vergeten dat daar ook nog een mens achter zit. Ik wil eerst en vooral mezelf zijn. What you see is what you get. Ik wil mezelf ook graag laten kennen, toepagina 22
gankelijk zijn. En ik wil mensen graag een realistischer beeld geven van dat burgemeesterschap. Het is een beetje een technisch verhaal, maar mensen denken bijvoorbeeld vaak dat ik de baas ben van de politie. En van de gemeente. Maar de baas van de politie is sinds kort de minister, en de baas van de gemeente is de gemeenteraad. Als mensen het bijvoorbeeld niet eens zijn met een besluit van een wethouder, dan denken ze vaak dat ik als een soort scheidsrechter zo’n beslissing kan overrulen. Maar zo werkt het helemaal niet.” “Het burgemeesterschap is in de afgelopen 25 jaar ingrijpend veranderd. De burgemeester is nu primair een procesbegeleider. Dan is het een voorwaarde dat je boven de partijen staat. Ik ben geen meningenmachine, maar een luistermachine. Als er één eigenschap kenmerkend is voor het huidige burgemeesterschap, dan is het wel dienstbaarheid.” Hoe lang hoop je nog op deze plek te zitten? “Zolang de Bloemendaalse bevolking in mij een dienstbare burgemeester ziet.” Hij lacht. “De wet bepaalt dat je dit werk tot je 70ste mag doen. Ik weet niet hoe gezond en vitaal ik dan nog ben. Burgemeester van een grote stad worden? O nee, zeker niet. Ik zie niet een soort burgemeesterladder voor me die ik moet bestijgen.” “Hier voel ik mij heel erg thuis. Ik ben opgegroeid in Heemstede en door toeval weer teruggekeerd. Bloemendaal is één groene ruimte en toch ook echt onderdeel van het stedelijk systeem. Het is ongelooflijk hoe bevoorrecht we hier zijn. Met strand, zee, duin en bos, terwijl je toch ook zo in hartje stad zit. Dat draagt ertoe bij dat Bloemendaal een van de meest exclusieve woonmilieus in Nederland is. Ik zie het dan ook als een van de hoofdopgaven van de gemeente om die kwaliteit van dat woonmilieu te bewaken en over te dragen aan toekomstige generaties.” Hoe is het om burgemeester te zijn van een van de rijkste gemeenten van Nederland? “We hebben relatief veel welgestelde inwoners, maar we zijn helemaal geen rijke gemeente. We zijn financieel gezond: we hebben geen geld over en geen geld tekort. De beeldvorming dat dit een concentratie van miljonairs is, is heel eenzijdig. Ik laat graag de nuance zien. We hebben het hoogste gemiddelde opleidings- en inkomensniveau van Nederland, maar we hebben ook mensen met een uitkering. Bloemendaal is een mix: vriendelijk, positief, kleinschalig. Dat wij-gevoel is er wel, ook al bestaan we uit vijf verschillende woonkernen.” Zijn Bloemendalers mondig? “Ja, ik denk wel dat onze inwoners mondiger zijn dan elders. Maar daar klaag ik niet over. In tegendeel! Ik vind het juist hartstikke leuk om met Bloemendalers te spreken, met hun hoogopgeleide goedgebektheid.” Wat doe je als je niet aan het werk bent? “Dan zeil ik een rondje om Pampus. Ik heb een eigen bootje en zeil ook graag wedstrijden. En ik heb lang geleden mijn hart verpand aan de kunsten. Dans- en toneelvoorstellingen bezoeken, dat is echt mijn passie.” nummer 1 - 2014