7
www.nieuwwest.amsterdam.nl 20 september 2012
TOEN VERSUS NU Dit jaar wordt zestig jaar Nieuw-West (voorheen de Westelijke Tuinsteden) gevierd. Het begon allemaal in Slotermeer. Bij de brug aan het begin van de Burgemeester De Vlugtlaan opende koningin Juliana op 7 oktober 1952 de eerste westelijke tuinstad door de onthulling van een plaquette. Zestig jaar later vertellen een oudere en een jonge bewoner die vlakbij deze plaquette wonen over hun buurt.
Mannes Draaijer (84)
Lara Bakker (10)
Woont in Slotermeer sinds december 1953
Woont in Slotermeer sinds haar geboorte, juli 2002
“Je moest getrouwd zijn om voor een woning in aanmerking te komen. We hadden al jaren verkering, trouwen was duur, maar we zijn direct getrouwd. Een eigen huis in Slotermeer, dat was geweldig. In De Baarsjes had je aan twee kanten huizen, heel veel mensen, veranda’s vol spullen. Hier had je ruimte, laagbouw en groen. Al waren de bomen niet hoger dan een meter, waren er nog geen kerken en scholen gebouwd en was de huur fl.8,13 per week. Dat was een hoog bedrag en daar kwam nog tuingeld voor het gemeenschappelijk groen, watergeld én geisergeld bovenop. Tien gulden veertig in totaal. De Dageraad kwam elke maand aan de deur om het geld te innen. Het was armoede, maar ook avontuur in een nieuwe wijk!”
Jong zijn versus oud zijn in Slotermeer
Kinderuurtje “De kinderen gingen in noodlokalen naar school, de mannen waren aan het werk en de vrouwen zorgden voor het huishouden. Er was veel burencontact in die tijd. De vrouwen sloten vriendschappen en de kerels werden er vanzelf bijgesleept. De kinderen speelden veel met elkaar op straat. Televisies en computers had je nog niet. Ik weet nog dat een van de buurvrouwen als eerste een televisie had. Eén net was er en tijdens het kinderuurtje zat haar huiskamer vol met kinderen uit de buurt!”
Foto’s: Jeroen Alberts
Echt contact “Al snel met de bewoners kwamen de winkels. Aan de Burgemeester De Vlugtlaan had je onder andere groenteboer Nijman, Simon de Wit, speelgoedwinkel Friedel en bakker Hoeve. Op de hoeken van de woonblokken hier zaten ook winkeliers. De man van de melkwinkel bracht je boodschappen nog aan de deur. Ik mis tegenwoordig veel winkels, vooral een herenkledingzaak, en ik mis de gezelligheid. Echt contact met de winkeliers heb je vandaag de dag bijna niet meer.” Leeftijdsbestendig “Ik woon in een duplexwoning. Het plan was dat dit na tien jaar samengetrokken zou worden met de benedenwoning, zodat je grote gezinswoningen kreeg. Het is er nog niet van gekomen. Wel heeft de Alliantie renovatieplannen. Ik ben er nauw bij betrokken. Ik wil zeker niet weg. Ik ben vierentachtig. Hoeveel jaar heb ik nog? Ik zit hier goed. Een leeftijdsbestendige woning hier, zoals in de plannen staat, zou ik wel willen hebben. Dan blijf ik lekker in mijn eigen buurt.”
Kaalslag “Was het vroeger gezelliger? Ja. Het burencontact gaat tegenwoordig niet verder dan groeten. Ik mis de saamhorigheid van toen. Maar niet alles is ten kwade veranderd, hoor. We hebben het nu financieel allemaal veel beter. Armoede zoals vroeger heb je niet meer. Hoe het er hier over zestig jaar uitziet? Ik vrees kaalslag. Als je ziet wat ze in Geuzenveld hebben gedaan. Veel sloop en dan al die nieuwe, lelijke gebouwen. In Slotermeer loop je van het ene in het andere park en ik hoop dat dat blijft. Er zullen nieuwe huizen zijn, dit is toentertijd snel gebouwd. Maar ik hoop dat ze niet teveel gaan stapelen.”
“Even denken. Ik gok dat Slotermeer eenenvijftig jaar bestaat. Ja, die plaquette bij de brug ken ik, maar ik weet niet meer wat erop staat. Wat? Bestaat mijn buurt zestig jaar? Wat zijn de huizen dan nog goed! Hadden ze vroeger ook zilvervisjes? Die hebben wij af en toe. Mijn moeder gilt dan heel hard. Maar we wonen hier lekker, hoor. Dit is een superleuk plekje. Er is veel natuur, een leuke speeltuin en er zijn veel kinderen om mee te spelen. En anders mijn vader. Met stoepranden win ik altijd van hem.”
Hoi Lara! “Het Noorderhof, waar veel vriendinnetjes van me wonen, vind ik ook mooi, maar verhuizen wil ik niet. Dit is echt mijn buurtje. Ik ken veel mensen hier en op straat is altijd ‘hoi Lara!’ Dat vind ik superleuk. Als je mensen kent in je buurt, voel je je thuis. Als kinderen uit de buurt bij mijn ouders in het theater, hier vlakbij in Bos en Lommer, komen kijken, ben ik heel trots. Later wil ik ook toneel spelen, dansen en zingen. Maar ik wil ook rechter, kinderarts, kapster, binnenhuisarchitect, buitenhuisarchitect en nog veel meer worden.” Coolcat “Er zijn in Slotermeer heel veel winkels. Bij Plein ’40-’45 heb je C&A en nog een paar leuke kledingwinkels. En in Osdorp heb je nog meer, zoals Bristol, nog een C&A, Zaza en H&M. Ik wou dat er ook een H&M in Slotermeer was. En een Coolcat. Dat is mijn lievelingswinkel. Maar verder hebben we hier van alles. Een bakker, de supermarkt en voor cadeautjes kun je naar Blokker of de HEMA.” Film maken “Minder leuke dingen in de buurt? Ja, als we ruzie maken met kinderen op straat. Ik zeg dan dat ze hun mond moeten houden. Maar dat kan in elke buurt gebeuren. Toen de straat was opgebroken, vond ik het ook niet zo leuk. Wilde ik net stoepranden met mijn vader, was de stoep weg. Maar nu is de straat weer gemaakt. Alleen met de speeltuin zijn ze nog bezig. Die wordt vast mooier. Met mijn vriendinnetje wil ik een film over Slotermeer gaan maken. Bij mensen aanbellen en vragen stellen over de buurt.” Lady Gaga “Mijn ouders wonen hier al veertien jaar. Ze woonden eerst in de Pijp en wilden dichterbij het theater wonen en meer rust en ruimte. Ook voor eventueel een kind. En dat werd ik! Over zestig jaar? Poeh, dan ben ik zeventig! Dan ben ik vast oppas voor alle kindjes in deze buurt. Maar of ik hier dan nog woon, weet ik niet. Ik denk niet dat deze huizen er dan nog zijn. Als ze nu maar wel blijven staan, want ik wil hier niet weg. Alleen als ik in New York kan wonen. Naast Madonna of Lady Gaga.”