Valkenier
“Wij hechten ons aan de vogels, maar zij niet aan ons. Je móet alert blijven” Negentien roofvogels
Wie: Keimpe en Marleen Schaap Wat: Valkenier bij Valkerij Schaap Waar: in Lochem Wetenswaardigheid: in 2014 vierde Valkerij Schaap zijn tienjarig jubileum. Website: wwvalkerijschaap.nl Wie kent ze niet, de historische prenten en schilderijen van de valkenjacht. De valkenier gaat voorop in de bonte –vaak adellijke - jachtstoet. Op zijn leren handschoen zit een mooi uitgedoste valk. Klaar om zijn prooi, vaak gevogelte, op te jagen en te vangen. Veel mensen denken, afgaand op deze beelden, dat de valkenjacht vooral adellijk vermaak was. Niets is minder waar. In vroegere tijden werden roofvogels ook ingezet door de gewone man. Puur om vlees op tafel te krijgen. En dat gebeurde al lang vóór de jaartelling. Valkerij is daarmee een van de oudste ambachten ter wereld.
Keimpe Schaap is een valkenier. Hij gebruikt zijn roofvogels niet voor de jacht, maar heeft een heel nieuwerwetse invulling gegeven aan dit eeuwenoude ambacht. Samen met zijn vrouw Marleen geeft hij vooral demonstraties, workshops en teambuildingsdagen. Keimpe was áltijd al geïnteresseerd in roofvogels, maar dacht dat de valkerij iets onbereikbaars was. “Ik was in de veronderstelling dat de valkerij alleen werd overgedragen van vader op zoon. Tot ik hoorde dat dit niet zo hoeft te zijn. Het ambacht wordt overgedragen van meester op gezel. Dat betekende dat ook ík valkenier kon worden. Vanaf dat moment ging een wereld aan mogelijkheden voor me open. Ik las boeken over de valkerij, ging bij een vereniging, vond een meester en schafte mijn eerste échte roofvogel aan, een woestijnbuizerd. Daar kwamen door de jaren heen nog vele andere exemplaren bij, negentien in totaal. Valken, buizerds, uilen, een gier én een imposante Amerikaanse zeearend.”
Trek in een snack Elke dag wordt er met de vogels getraind. Wat het juiste moment is om ze de lucht in te sturen bepaalt de weegschaal. Vogels moeten namelijk het juiste vlieggewicht hebben om 65
ermee te kunnen werken. Wat dat gewicht precies is, kun je het beste vergelijken met wat mensen voelen als ze ‘trek hebben in een snack’. De valkerij is een manier van leven geworden voor Keimpe en Marleen. Dag en nacht zijn ze in de weer met hun vogels. Samen op vakantie gaan, zit er niet in. “De buurvrouw kan best de planten water geven, maar onze vogels verzorgen is andere koek. Het zijn én blijven wilde dieren. Geen huisdieren. Ze zijn ook niet aaibaar”, weet Marleen. “Wij hechten ons aan de vogels, maar zij niet aan ons. Je móet alert blijven. Dat maakt het ook zo spannend.”
TIP
Ook leuk voor groepen!