Halo #36

Nieuwsbrief over de Waaslandhaven #36 december 2020 - februari 2021 www.mlso.be

© Harold Ketels

© Harold Ketels

Logistiek Park Waasland stilaan op kruissnelheid Wie de voorbije maanden op de N451 te Verrebroek langs het Logistiek Park Waasland reed, zag de grondwerken waarmee de allerlaatste percelen aangelegd worden. Daarmee heeft de westelijke fase van het Logistiek Park Waasland zijn definitieve vorm. “Doordat alle beschikbare percelen werden toegewezen aan spelers uit de regio is de lokale verankering van deze bedrijven meteen verzekerd. En door het bedrijventerreinmanagement stimuleren we onderlinge samenwerking tussen de bedrijven. Denk maar aan projecten zoals Logigrid, en het duurzaam groenbeheer van de gemeenschappelijke delen” aan het woord is Sven De Dycker, stafmedewerker economie bij MLSO. “Alle bedrijven zijn dan wel logistieke spelers, toch zijn ze allemaal actief in andere segmenten.”

We laten u graag even kennismaken met hen. Agrityre CVBA geeft gebruikte banden een tweede leven: coverbanden, landbouwbanden en vliegtuigbanden, uit alle uithoeken van de wereld. Door die banden opnieuw gebruiksklaar te maken, draagt het bedrijf wereldwijd bij aan een duurzamere economie.

Metalon NV is dan weer het eerste bedrijf dat actief was in het Logistiek Park Waasland. Twee jaar geleden namen ze hun magazijnencomplex in gebruik, en momenteel lopen de voorbereidingen om ernaast een identiek complex te zetten. ADPO verplaatste een deel van haar magazijnactiviteiten naar de nieuwe site, waardoor ze konden uitbreiden. De vrijgekomen ruimte aan de Steenlandlaan wordt ingezet voor de uitbreiding van transport over water.

Aertssen Logistics bouwt zijn wereldwijd distributie en –opleidingscentrum voor constructie- en landbouwmachines verder uit. Hun nieuwe kantoorgebouw is dé blikvanger voor wie langs de E34 rijdt. Tabaknatie ten slotte, zet met haar nieuwe magazijnen in op een diversificatie van haar activiteiten.

© Harold Ketels

© Harold Ketels

mobiliteit: gezamenlijke spoorbuffer DP World en MPET p.2-3 50-jarig jubileum in de Waaslandhaven p.7

Inspanningen voor natuur renderen p.11

1

Mobiliteit in de haven Terminaluitbaters DP World en MPET zitten op hetzelfde spoor Twee toonaangevende bedrijven uit de Waaslandhaven bundelen de krachten. Containeroverslagbedrijven DP World en MSC PSA European Terminal (MPET) maken voortaan samen gebruik van een gemeenschappelijke spoorbuffer waar containers uitgewisseld kunnen worden.

Beide bedrijven bevinden zich aan het Deurganckdok. Aan de oostkant van het dok had MPET nog geen aansluiting op de spoorinfrastructuur. Om dat op te lossen, kan het bedrijf vanaf nu ook gebruik maken van het spoornet van DP World.

© DP World

2 - HALO #36

“De containers voor kaai 1718 bij MPET komen toe via het spoor op onze terminal van Antwerp Gateway”, legt Kris Thieren van DP World uit. “Met een straddle carrier worden ze in de zogenaamde spoorbuffer of transferzone geplaatst. Daar worden ze afgehaald door MPET zelf.”

Met deze samenwerking zetten MPET en DP World samen een stap in de goede richting van een betere verdeling van de verkeersstromen (modal split). Binnen dat model heeft de haven de ambitie om tegen 2030 het vervoer van containers per spoor op te voeren van de huidige 8% tot 15%. Het spoornetwerk moet daarvoor uitgebreid worden en dat is ook een van de doelstellingen van zowel DP World als MPET binnen hun verdere ontwikkeling. Daarnaast zal de haven ook inzetten op de binnenvaart om containers te vervoeren, met de ambitie om in 2030 maar liefst 42% van de containers over water te vervoeren tegenover de 34% van vandaag. Dat gebeurt grotendeels om het vervoer van containers per vrachtwagen drastisch te verlagen en zo ook het fileleed voor de directe omgeving. En dat komt niet alleen de economie ten goede, maar ook de leefbaarheid voor de omliggende woongebieden.

Aandacht voor leefbaarheid De leefbaarheid binnen de nabijgelegen dorpen staat hoog op de agenda van de toekomstige activiteiten binnen de haven. De modal split moet dus een antwoord bieden op de veelgestelde vragen omtrent het Complex Project Extra Containercapaciteit, of kortweg CP ECA, waarover u in Halo 33 kon lezen. “Als CP ECA gerealiseerd wordt komt er een extra containercapaciteit van 7,2 miljoen TEU bij”, legt Annelies Oeyen van Port of Antwerp uit. “Maar dat wil niet zeggen dat al die containers allemaal naar het achterland worden gevoerd, want sommigen worden meteen op een ander schip geplaatst om uit te voeren. Voor de containers die wel naar het binnenland gevoerd worden, proberen we zoveel mogelijk via binnenvaart en het spoor te werken.

Om die doelstellingen na te kunnen leven moeten er grote inspanningen geleverd worden. Zo gaan we er bijvoorbeeld voor zorgen dat alle nieuwe ECA-terminals ontsloten zijn met spoorweginfrastructuur. Er worden ook zogenaamde dedicated binnenvaartplaatsen voorzien. Dat zijn aanlegplaatsen aan de kades die exclusief gebruikt worden door binnenvaartschepen.”

Er wordt ook bekeken om die kades van walstroom te voorzien, waardoor ze kunnen inprikken op een vast

elektriciteitsnet en de zware motoren niet moeten blijven draaien. Al zal walstroom ook door vele andere schepen gebruikt kunnen worden. Er wordt ook aan de fietsers gedacht, want doorheen de hele haven wordt momenteel een groot fietsmasterplan uitgewerkt. Naast inspanningen qua infrastructuur volgen er ook heel concrete maatregelen om de mobiliteit voor de nabije omgeving te optimaliseren.

En dat is broodnodig om de leefbaarheid in de gemeenten rond de haven te verhogen. “Er loopt een project waarbij we de trucks zo veel mogelijk ’s nachts laten rijden om ze uit de spitsuren te houden”, gaat Oeyen verder. “Maar België is een belangrijk centraal kruispunt binnen Europa en we zien dus ook heel veel doorgaand goederenvervoer dat ons land niet als eindpunt heeft. Mede daarom wordt er een extra truckparking aangelegd.”

Nu wordt onderzocht welke impact al die extra containercapaciteit zou hebben op de mobiliteit in de regio.

Een onderwerp dat bij iedereen heel hoog op de agenda staat. “Mobiliteit is een permanente zorg. Het Complex Project geeft kansen om het huidige lokale goederenvervoer te verbeteren. Daarbij kunnen we ook zo veel mogelijk inzetten op de modal split.”

3

Job in de kijker BOOTMAN Micha D’Haese

©Kristof Pieters

In elke nieuwsbrief zetten we een beroep uit de Waaslandhaven in de kijker. Dit keer gingen we langs bij Brabo. Het bedrijf zet dagelijks haar havenloodsen en bootmannen in om schepen veilig van en naar de kaai te brengen. Micha D’Haese (32) doet het werk al 13 jaar. “Een schip aanmeren is teamwerk. En daarom is het een enorme meerwaarde dat elke loods in het team hier ooit begonnen is als bootman.”

“Als het touw begint te ‘zingen’ is het tijd om te vertrekken”

Het werk van een bootman bestaat in essentie uit het aan- en afmeren van schepen. Met behulp van aangepaste motorboten en winchwagens nemen zij de meertouwen aan van de scheepsbemanning en zorgen zij ervoor dat het schip veilig vast4 - HALO #36

of losgemaakt wordt. “Het klinkt eenvoudig maar er komt heel wat meer bij kijken”, benadrukt Micha.

“De teamleider beslist in samenspraak met de kapitein hoeveel touwen er nodig zijn om het schip vast te maken en aan welke meerpalen. De manier van werken hangt af van de grootte van het schip. Als het schip voldoende dicht tegen de kaaimuur ligt, wordt een dunne werplijn gegooid. Dat touw wordt op een lier geplaatst zodat we de grotere trossen kunnen binnenhalen. We beschikken hiervoor over zogenaamde winchwagens. Bij grotere schepen worden vaak kleine motorboten ingezet om de trossen op te vangen. We beschikken over een 45tal bootjes, verspreid over strategische locaties in de haven. Voor een groot tankschip zetten we meestal 8 mensen in, verspreid over twee boten en twee winchwagens, voor een containerschip zijn dit er 6.”

Vlak naast zo’n containerreus oogt zo’n motorbootje natuurlijk piepklein.

“De eerste keren is het indrukwekkend

maar we zien tegenwoordig vaak zo’n mastodonten. Schepen van meer dan 300 meter lang zijn eerder regel dan uitzondering. De recordschepen doen me natuurlijk nog wel iets. Het is echter vooral erg goed opletten, zeker aan de achtersteven waar de schroeven groter zijn dan onze bootjes. Een goede communicatie met de loods aan boord is enorm belangrijk. We staan de heel tijd met elkaar in verbinding via de radio. Het is ook een meerwaarde bij Brabo dat de loods deel uitmaakt van het team.”

Micha doet het werk intussen al 13 jaar. “Vroeger werd de job van bootman vaak van vader op zoon doorgegeven. Ik ben gefascineerd geraakt door de vele verhalen die ik een vriend van mijn vader hoorde vertellen. Tijdens mijn middelbare studies had ik al een examen afgelegd zodat ik hier meteen na mijn afstuderen aan de slag kon gaan.

Daarna volgde een opleiding van 5 jaar. We werken in shiften van 12 uur en per shift behandelen we gemiddeld

8 à 9 schepen. Het is soms hard werken maar ik doe het nog altijd even graag. Elke dag sta ik in de buitenlucht. Ook het kameraadschap onder de collega’s is voor mij een belangrijke factor. Een schip aanmeren is teamwerk. Iedereen kent hier iedereen.”

Brabo biedt zijn personeel heel wat doorgroeimogelijkheden. “45% van de aandelen is in handen van de werknemers”, legt commercieel directeur Koen De Groof uit. “Dit maakt dat de mensen ook erg begaan zijn met het bedrijf. We hebben zo’n 300-tal personeelsleden waarvan 190 bootmannen. Die krijgen de kans om door te groeien tot havenloods. Al onze loodsen zijn dus ooit begonnen met het aannemen van de meertouwen. We vinden het belangrijk dat ze die ervaring hebben. Het is immers ook de taak van een loods om ervoor te zorgen dat de bootmannen in veilige omstandigheden hun job kunnen doen.”

©Brabo

Het knappen van de touwen is in principe het grootste risico. Micha maakte het vorig jaar mee toen het containerschip APL Mexico City op drift sloeg. “We hadden voor alle duidelijkheid geen enkele fout gemaakt. Het schip was al aangemeerd maar er stond op dat moment een sterke wind. Twee lijnen knapten en de kapitein had op dat moment geen andere keuze dan de andere touwen te vieren. De krachten op zo’n meertouw zijn enorm groot. Eén keer is een meerpaal gewoon uit de kade getrokken. Ervaren bootmannen weten wanneer een touw dreigt te springen.

Je hoort het. Als het touw begint te ‘zingen’ is het tijd om je uit de voeten te maken.”

Wie aan de slag wil gaan bij Brabo kan een kijkje nemen op de website: www.brabo.com/nl/ brabo-group

©Brabo

5

Extra noodwegen op komst voor Logistiek Park Waasland Op vraag van de Hulpverleningszone Waasland zullen er in het westelijk deel van het Logistiek Park Waasland extra noodwegen worden aangelegd. De vraag komt er omdat de magazijnen steeds groter worden in oppervlakte. Indien nodig moeten de hulpdiensten langs verschillende kanten kunnen aanrijden.

Het Logistiek Park Waasland-fase West heeft bijna zijn definitieve vorm. ADPO, waar gevaarlijke stoffen worden gestockeerd, heeft zelf private noodwegen voorzien maar ook op de

andere sites zijn extra wegen nodig.

“De federale brandpreventiewetgeving voor industriële gebouwen legt een aantal verplichtingen op, zowel naar bereikbaarheid als naar bluswatervoorzieningen”, legt kolonel Thierry Van Goethem uit.

“Bij brand moeten de hulpdiensten de magazijnen namelijk uit minstens twee tegenovergestelde windrichtingen kunnen bereiken. Door de schaarste aan gronden wordt de bouwoppervlakte tegenwoordig maximaal benut en worden magazijnen steeds groter. Dat is

©Kristof Pieters

positief op vlak van zuinig ruimtegebruik maar het heeft ook gevolgen voor de opstelling van de hulpdiensten bij interventies. We moeten namelijk altijd kunnen aanrijden met de wind in de rug bij zware rookontwikkeling.

De praktische implementatie van noodwegen gebeurde in overleg met MLSO en de betrokken bedrijven.”

In het Logistiek Park Waasland zijn op strategische plaatsen brandkranen voorzien, maar voor langdurige interventies is ook blusreserve nodig. Daarom wordt aan de NoordZuidverbinding een opstelplaats aangelegd voor groot watertransport.

Ter plaatse worden de oevers hiervoor verstevigd. “We kunnen ook altijd water oppompen uit de dokken, maar het is altijd beter als we niet teveel wegen moeten blokkeren voor de bluswaterleiding”, vervolgt Van Goethem.

Ook op andere plaatsen in het havengebied zal in de toekomst meer aandacht besteed worden aan noodwegen. Dit gebeurde recent ook al voor het nieuwe magazijn van Katoen Natie.

Beverentunnel verboden voor vrachtwagens met gevaarlijke stoffen Sinds 1 oktober is het transport van gevaarlijke goederen door de Beverentunnel verboden.

De maatregel komt er omdat de ongevallencijfers al een tijdje erg hoog zijn en hierdoor ook de kans op zware calamiteiten vergroot. De Beverentunnel beschikt bovendien niet over de vereiste veiligheidssystemen.

In de Beverentunnel gebeurden de voorbije jaren al heel wat kop-staartaanrijdingen waarbij

©Kristof Pieters

6 - HALO #36

vrachtwagens betrokken waren. Het Agentschap Wegen en Verkeer besliste daarom om transport van gevaarlijke goederen te verbieden. Volgens woordvoerder Jef Schoenmaekers maakt het zogenaamde ADR-transport slechts 1 tot 2 procent uit van de totale verkeersstroom. “Maar het risico neemt wel toe dat er zich vroeg of laat een ongeval voordoet met gevaarlijke stoffen. Dit kan leiden tot een grote ontploffing, het vrijkomen van een belangrijke hoeveelheid giftige stoffen of een grote brand veroorzaken.”

Er is een bovengrondse omleiding voorzien tussen de Liefkenshoektunnel en de E34 via de Kallosluis voor die transporten die gevaarlijke goederen vervoeren. Deze omleidingsroute is dezelfde als die nu reeds gebruikt wordt bij tunnelsluitingen voor onderhoud.

Intussen loopt een studie naar de renovatie van de Beverentunnel.

“De tunnel dateert uit de jaren zeventig en om deze conform te maken met de veiligheidsvoorschriften voor ADRtransport zijn ingrijpende werken nodig”, vervolgt Schoenmaekers. “Het gaat onder meer om ventilatie en vluchtroutes die aangepast moeten worden maar ook de riolering moet voorzien zijn op het afvoeren van bijtende stoffen.

We schatten dat de werken 2,5 jaar in beslag zullen nemen. Een timing is er nog niet. 2024 is de meest optimistische prognose.” Recent werden er wel al slagbomen en verkeerslichten geplaatst om de tunnel af te sluiten wanneer er zich een ongeval voordoet.

Bedrijf in de kijker MONUMENT CHEMICAL MONUMENT CHEMICAL IS EEN HALVE EEUW ACTIEF IN DE WAASLANDHAVEN: “GEEN WERELDSPELER MAAR WEL WERELDWIJD TROUWE KLANTEN” Manu Gyselinck

© Kristof Pieters

Als vereniging hadden ze nu de titel ‘koninklijk’ mogen dragen. Het bedrijf Monument Chemical mag dit jaar namelijk vijftig kaarsjes uitblazen en mag zich terecht een ‘monument’ in de haven noemen. Een halve eeuw geleden was het één van de pioniers op de linkerScheldeoever. Maar vergis je niet: deze speler in de chemische cluster investeert nog altijd fors en onderging de voorbije jaren een hele transformatie.

Er is eigenlijk een dubbele verjaardag te vieren. De site vlakbij de Liefkenshoektunnel is niet alleen 50 jaar oud maar het is ook precies 10 jaar dat er onder de vlag van Monument Chemical wordt gewerkt.

De eerste spadesteek werd gezet door het Duitse chemiebedrijf Haltermann dat de site kocht in 1970 omwille van de strategische ligging, dichtbij het snelwegennet en met een eigen steiger aan de Schelde. Het bedrijf werd in 1998 verkocht aan Ascot en kwam enkele jaren later terecht in de handen van de chemiereus DOW. In 2010 werd de site overgenomen door het Amerikaanse Monument Chemical.

“Eén constante in al die jaren is de toewijding en professionaliteit waarmee hier wordt gewerkt”, zegt site manager Manu Gyselinck trots.

“We zijn in hoofdzaak gespecialiseerd

© Monument Chemical

in op maat gemaakte hoogwaardige chemieproducten voor onder meer elektronica, (dieren)voeding, automotive en agrochemie. Daarnaast brengen we ook een reeks eigen producten op de markt voor onder meer de farmaceutica en cosmetica.

We hebben op onze site een labo voor research en development waar we alle processen ook heel betrouwbaar kunnen simuleren. Dit onderscheidt ons van andere bedrijven. We zijn misschien geen wereldspeler, maar we hebben wel klanten uit de hele wereld die op ons beroep doen omwille van deze competenties.”

Van de oorspronkelijke fabriek van vijftig jaar geleden blijft vandaag natuurlijk niet veel meer over.

“Hier en daar zijn er nog wel enkele originele onderdelen maar het meeste werd intussen vervangen. Wat wel is overgebleven uit de beginjaren zijn enkele typische Duitse procestermen.”

Het bedrijf zelf werd in de voorbije decennia stapsgewijs uitgebreid en vernieuwd en is ondertussen sterk verbonden met het wegen-, spoor- en waternetwerk. “Maar het is vooral de omgeving die we zagen veranderen.

We lachen er wel eens mee als er plots nieuwe wegen worden aangelegd en we opnieuw moeten zoeken hoe we op het werk moeten geraken.”

Niet alleen de tevredenheid van klanten maar ook die van werknemers is voor Monument Chemical heel belangrijk. Er werken momenteel 130 eigen personeelsleden en een 70-tal contractors. “Daarbij zijn er mensen met 40 jaar anciënniteit”, vervolgt Manu Gyselinck. “Omdat we hier nooit jarenlang met dezelfde producten bezig zijn, blijft het voor iedereen interessant en gevarieerd.

De mensen zijn ook fier op hun bedrijf. Monument Chemical is een familiebedrijf en dat vertaalt zich ook in de sfeer op de werkvloer.”

Monument Chemical heeft nu 50 jaar op de teller maar dat betekent niet dat er op de lauweren wordt gerust. Er werd geïnvesteerd in distillatiekolommen en een nieuw tankpark en er werd ingehaakt op het Ecluse-stoomproject. Begin volgend jaar wordt er ook nog een nieuwe installatie in dienst genomen.

“We zijn de coronacrisis tot nog toe goed doorgekomen en dat hebben we vooral te danken aan onze flexibiliteit. We doen hier niet alleen research en productie maar ook de administratie en het commerciële luik zijn ondergebracht op deze site. Het is vrij uniek voor een chemiebedrijf om zo zelfbedruipend te zijn in haar activiteiten.”

7

Nieuws uit de Waaslandhaven Londense dubbeldekker van havensnackbar verhuist naar nieuwbouw

© Kristof Pieters

Sinds kort vind je de havensnackbar De Bus aan het kruispunt van de Steenlandlaan en de Ketenislaan. De iconische Londense dubbeldekker verhuisde mee en werd geïntegreerd in de voorgevel. “De bus is al 17 jaar hét uithangbord van mijn zaak. Ze kon op onze nieuwe stek dan ook niet ontbreken”, lacht zaakvoerster Nadja Van Kempen.

Snackbar De Bus is een begrip in de Waaslandhaven en ook één van de meest gefotografeerde items in het havengebied. Tussen de grote magazijnen aan het Vrasenedok

stonden jarenlang twee authentieke Londense dubbeldekbussen waar dokwerkers een broodje of snack kwamen eten.

De huidige concessie liep ten einde en werd niet meer verlengd omwille van de veiligheidsrisico’s die de omliggende bedrijven met zich meebrengen.

Maatschappij Linkerscheldeoever schoot echter ter hulp en zocht mee naar een nieuwe stek. Die werd gevonden aan de Ketenislaan, vlak naast een benzinestation en truckparking. Daar werd nu een fraaie nieuwbouw opgetrokken met een grote verbruikzaal. “Ik ben heel tevreden met

het eindresultaat, maar tegelijk is het een emotioneel afscheid van de plaats waar ik zo lang heb gestaan”, geeft Nadja toe.

Van één bus neemt Nadja afscheid maar het oudste exemplaar, uit 1958, verhuisde mee naar de Ketenislaan.

“Dat was een kippenvelmoment”, verzekert Nadja. “Met een grote kraan is de bus omhoog gehesen en op een uitzonderlijk transport geplaatst.

Dat was een hele operatie. Het was bang afwachten of de bus na zoveel jaar stilstand het zou houden, maar ons ‘oudje’ heeft het avontuur goed doorstaan. Ze heeft nu haar laatste rustplaats gekregen in de gevel van de nieuwe snackbar en daar zal ze hopelijk nog lang het uithangbord van mijn zaak zijn. Het is niet alleen een sierstuk: klanten gaan ook in de bus kunnen plaatsnemen om te eten.”

Een iets recenter model uit 1971 was ingericht als keuken op wielen en staat nu te koop. “Gelukkig kon deze bus blijven staan terwijl de bouw bezig was.

Zo moesten we op geen enkel moment de deuren sluiten”, legt Nadja uit. “Van deze keukenbus kan ik iets makkelijker afscheid nemen, want die was echt wel een maatje te klein geworden.

We hebben in de nieuwbouw een volwaardige keuken en ik kan nu eindelijk personeel aanwerven dat groter is dat 1,73 meter”, lacht ze.

Verken Prosperpolder en het Verdronken Land met de Zonnetrein

© Dieter Verschooren

8 - HALO #36

De polders op het grensgebied tussen Nederland en België zijn prachtig om door te fietsen of te wandelen. Wie z’n stalen ros liever op stal laat staan kan voortaan ook gebruik maken van de Zonnetrein om het gebied te verkennen. De Zonnetrein is een initiatief van het Grenspark GrootSaeftinghe dat mede ondersteund wordt door lokale ondernemers, of streekholders.

© DP World

DP World plaatst 65 meter lange voetgangersbrug boven spoorlijn naar nieuwbouw Twee reusachtige kranen hebben de 65 meter lange voetgangersbrug over een spoorweg gehesen op de containerterminal van DP World. De brug wordt de toegangsweg voor het personeel en de havenarbeiders naar een nieuwbouw die momenteel wordt opgetrokken.

ruimtegebruik. Op de plaats van het huidig operationeel gebouw kan men namelijk een 1000-tal extra containers plaatsen.

DP World heeft nood aan extra containercapaciteit en is daarom bezig met een totale herinrichting van de terminal. Tegen 2025 wil het bedrijf de capaciteit opdrijven van 2,5 naar 3,4 miljoen containers per jaar. De nieuwbouw maakt ook deel uit van dit plan waarbij alles draait om zuinig

“Het is een bijzonder staaltje architectuur geworden door de unieke ligging van het gebouw bovenop een rijweg, onder hoogspanningslijnen en naast een spoorlijn”, zegt woordvoerder Kris Thieren. “De ontwerpers, Areal Architecten, moesten ook rekening houden met de aanwezige water- en gasinfrastructuur.” Ook een toegang creëren naar het nieuwe gebouw was geen evidentie. Om de lagergelegen parking aan de andere zijde van de

Het Grenspark is een natuurgebied dat uitgebouwd wordt over de landsgrenzen heen en fungeert als een groene long waar natuur, landbouw en de haven elkaar ontmoeten. In en rond het gebied zijn veel ondernemers actief die de schoonheid van de omgeving maar wat graag willen delen met de buitenwereld.

Om Grenspark Groot-Saeftinghe meer exposure te geven zijn zowel Belgische als Nederlandse streekholders rond de tafel gaan zitten. “Een groep dynamische ondernemers heeft de krachten gebundeld om het gebied op de kaart te zetten”, legt coördinator van Grenspark Groot-Saeftinghe Pieter Jan Meire uit. “Hier zijn zo veel lokale specialiteiten te vinden bij tal van

ondernemers, maar het grote publiek vindt nog te moeilijk de weg ernaartoe.”

Om meer toeristen naar de regio te lokken hebben de streekholders het Zonnetreintje vanonder het stof gehaald. Jaren geleden werd het treintje ingezet voor toerisme in Hulst. Later werd het ook gebruikt om kinderen van en naar school te brengen, maar de Zonnetrein belandde uiteindelijk in een schuur. Uit het oog maar niet uit het hart, zo dacht men, en nu krijgt de opgeknapte Zonnetrein een nieuw leven om het toerisme op te krikken. Je kan nu dus op een ecologisch verantwoorde manier door het natuurgebied rijden en tegelijkertijd letterlijk proeven van de regio. Want er worden stops voorzien

omheining te kunnen bereiken, moest een voetgangersbrug geplaatst worden die toegang geeft tot de eerste en tweede verdieping van het gebouw. De nieuwe voetgangersbrug is 65 meter lang en bestaat uit een staalconstructie van twee verdiepingen.

Op het gelijkvloers van de nieuwbouw komen onder meer een kantine en kleedruimtes voor de ruim 500 havenarbeiders. De drie verdiepingen erboven zullen kantoren en vergaderzalen voor bedienden en het management omvatten. De werken zijn in november vorig jaar gestart en moeten tegen de zomer van 2021 klaar zijn.” bij de coöperanten die dit mee mogelijk maken. Bij de verschillende bedrijven kan je kennismaken met de lokaal geproduceerde producten én de mensen die ze maken. Alexander Cerpentier van de Arenberghoeve is een van hen. “We werken dikwijls naast elkaar, terwijl we niet kijken naar wat we samen kunnen verwezenlijken”, legt Alexander Cerpentier uit. “De Zonnetrein brengt onze ondernemingen samen en zet de regio in de kijker. Dit is een begin van een mooie samenwerking, maar zeker niet het einde.”

Reserveer je plekje op zonnetrein-grootsaeftinghe.eu 9

Duurzaamheid in de haven

© W@S

Giovanni Vercammen

Linker-Scheldeoever bron van groene energie Tegen 2022 komen er op de linkerScheldeoever acht nieuwe windturbines bij. Deze worden gebouwd door Wind aan de Stroom, de exclusieve projectontwikkelaar voor windenergie in de Waaslandhaven. Momenteel zijn er in het havengebied op de linkerScheldeoever al 21 windturbines operationeel, naast zeven andere die door privébedrijven werden opgericht.

Lange weg Zes van de acht nieuwe windturbines zouden tegen midden volgend jaar moeten draaien. De overige twee tegen begin 2022. Zij zijn goed voor 28

Megawatt aan geïnstalleerd vermogen en voor de energievoorziening van het equivalent van ongeveer 23.000 gezinnen. Zij zorgen ook voor 45.000 ton minder CO2-uitstoot. De 29 windturbines samen omvatten een totale investering van ongeveer 135 miljoen euro.

“Aanvankelijk hadden wij gehoopt tegen 2025 op de linker-Scheldeoever te beschikken over vijftig windturbines, maar die optimistische prognose hebben we moeten bijstellen”, geeft Giovanni Vercammen, CEO van Wind aan de Stroom, aan. “Nu zullen we enkele jaren later dat streefgetal bereiken.

DEME pionier in bouwen van windturbines op zee Twee van de acht nieuwe windturbines die Wind aan de Stroom plant, komen op het bedrijfsterrein van DEME aan de Scheldedijk in Zwijndrecht.

De twee windmolens dienen vooral voor de energievoorziening van het hoofdkwartier van DEME Group waar een 800 tal werknemers actief zijn.

Deze windturbines passen volledig in het ambitieuze plan van DEME om enerzijds ten laatste tegen 2050 volledig klimaatneutraal te werken en anderzijds bij te dragen aan de mondiale overgang naar duurzame energiebronnen.

“Wat Wind aan de Stroom doet aan land, doet DEME op zee, maar dan in een ruimere dimensie”, vult Filip Vandeputte, duurzaamheidsmanager bij DEME, aan. “Wij zijn de pioniers van het bouwen van windturbines op zee en behoren in die sector tot de wereldtop.

DEME heeft een uitgebreide vloot van offshore-installatieschepen, waaronder 10 - HALO #36

de zogenaamde jack-up-schepen.

Het zijn een soort drijvende pontons waarvan de poten diep in de zeebodem worden vastgezet en waarvan het platform naar boven wordt gevijzeld, zodat we op een stabiel oppervlak kunnen werken. DEME installeert niet alleen de fundering, toren en wieken van de turbines, het zorgt ook voor het leggen van de kabels in zee, erosiebescherming en zelfs voor de installatie van het transformatiestation op zee.”

Met zijn wereldwijde projecten wil DEME het voortouw nemen op het vlak van energietransitie. Gespecialiseerde ingenieurs denken intensief na over innoverende technieken, zoals het omzetten van windenergie in groene waterstof of de opslag van energie op zee. “Wij zijn ervan overtuigd dat het winnen van hernieuwbare energie op zee een gigantisch potentieel biedt voor de toekomst”, besluit Filip Vandeputte.

Dat komt vooral doordat de periode tussen de aanvraag van de vergunning en de realisatie van het project vaak onvoorspelbaar lang is. Veel heeft te maken met het feit dat wij vooraf advies moeten inwinnen van heel wat instanties, zoals de luchtvaart, allerlei veiligheidsdiensten en de afdelingen voor het behoud van natuur en milieu.

Eens dat administratieve parcours doorlopen, kan de bevoegde overheid een beslissing nemen.”

De acht geplande windturbines zullen worden opgericht op de bedrijfsterreinen van AET (3), Euroports (2), Deme (2) en Roosens (1). Ondertussen zitten er al een tiental andere dossiers in de pijplijn voor turbines die gepland zijn o.a. op de sites van Mexico Natie, 3M en Aertssen Logistics. Daarnaast sloot Wind aan de Stroom ook aan bij Logigrid, het pilootproject van VIL en Flux50 in het Logistiek Park Waasland waarover je in Halo 34 kon lezen.

“Ondanks de vele natuurbeschermingsen vogelrichtlijngebieden die een (meer opportune) locatie soms belemmeren, is er op de linker-Scheldeoever nog voldoende ruimte voor extra windturbines”, verzekert Giovanni Vercammen.

Jack-up-schip

© DEME

Natuur in de haven INSPANNINGEN RENDEREN Boswachter Bram Vereecken bij takkenhoop voor lepelaars (Verrebroekse plassen)

© Dieter Verschooren

Het Agentschap Natuur en Bos van de Vlaamse overheid (ANB) en de havenpartners streven samen naar een symbiose tussen ecologie en industrie.

Havenactiviteiten kunnen de fauna en flora verstoren - en vice versa - en daarom is het belangrijk om duidelijke lijnen uit te tekenen.

Wanneer de haven uitbreidt, wordt er vanuit Europa opgelegd dat de ingepalmde natuur gecompenseerd moet worden. Zo kunnen onder andere vogels nog steeds nestelen en foerageren in de Scheldevallei, wat traditioneel leefgebied is voor een belangrijk percentage van de Europese vogelpopulatie.

De Verrebroekse Plassen zijn daar een mooi voorbeeld van. Het gebied ligt aan het uiteinde van het nog af te werken Verrebroekdok en is nu tijdelijke compensatienatuur voor de natuur die verloren ging bij de aanleg van het Deurganckdok. Hier worden dan ook veel inspanningen geleverd om foeragerende en broedende diersoorten een geschikte leefomgeving te bieden. Boswachter van Natuur en Bos Bram Vereecken is onder andere verantwoordelijk voor het natuurcompensatiegebied Verrebroekse Plassen en is sinds zijn aanstelling

als boswachter in 2017 continu bezig met de natuur in en rond de haven op de linker-Scheldeoever. Want als je er een grote variëteit aan soorten wil ontvangen, moet de omgeving zich daar wel toe lenen. “Onze hoofdbezigheid elk jaar is het zogenaamde wederkerend of reguliere beheer”, legt boswachter Bram uit. “Het open houden of maken van het landschap, want de doelsoorten hier zijn niet bosminnend.”

Om de vogelsoorten, zoals de kluut, de strandplevier, de lepelaar en de zeldzame bruine kiekendief, een veilige broedplek te kunnen bieden, voert ANB veel werken uit. “De meest zichtbare inspanning die we doen is het plaatsen van omheiningen”, gaat Bram verder.

“Die houden roofdieren tegen die de nesten van grondbroeders leegroven.

Nadat we die draad hebben geplaatst, zagen we meteen een spectaculaire stijging in het aantal succesvolle broedkoppels. Bij de bedreigde lepelaars bijvoorbeeld is dat heel duidelijk gebleken. De Verrebroekse Plassen herbergen namelijk de eerste grote lepelaarskolonie van het land, maar deze werd drie jaar na elkaar verstoord door de vos. De lepelaars nestelen op een takkenhoop in het water, deze hebben we dus noodgedwongen omringd met een raster in het water om vossen weg te

houden. Dat zorgde er mee voor dat het afgelopen broedseizoen terug succesvol was, met meer dan 15 uitgevlogen jongen. Ook de omliggende bedrijven dragen hun steentje bij. Tankterminal Vopak bijvoorbeeld engageerde zich ertoe om vorig broedseizoen stil te werken.” Nog op het water heeft ANB drie broedeilanden gebouwd van elk zo’n honderdvijftig vierkante meter, één ervan ligt hier in de Verrebroekse Plassen. “De broedeilanden zijn bedekt met schelpjes en grind en zijn vooral bedoeld voor sternachtigen en andere strand- en plasbroeders, zoals kok- en zwartkopmeeuwen.

Ook de kluut, een andere vogel in de groep strand- en plasbroeders, doet het sinds dit jaar weer terug beter en we zitten momenteel in de regio aan honderdzestig broedkoppels ten opzichte van veertig koppels vorig jaar.” De Verrebroekse Plassen is niet het enige natuurgebied in en rond de haven waar inspanningen geleverd worden. Andere voorbeelden zijn Haasop, Groot-Rietveld, Vlakte van Zwijndrecht... Ook daar wordt continu bekeken wat er beter kan voor de vele zeldzame vogels die er hun toevlucht zoeken.

Meer info vind je op www.natuurenbos.be 11

Focus op integratie en sociaal engagement

GFC Waasland-Beveren

In de vorige editie van Halo ontdekte u hoe MLSO zich ook op maatschappelijk vlak inzet. Een van de domeinen die MLSO actief ondersteunt, is sport – en meer bepaald inclusie bij sport.

Zo kunnen Waasland-Beveren, die een G-sportwerking uitbouwde, en KSK Beveren, die nauw samenwerken met een G-sportclub rekenen op onze steun.

G-voetbal in het Waasland zit in de lift. Personen met een licht fysieke en/of mentale beperking krijgen hoe langer hoe meer de kans om hun voetbaltalenten te ontplooien op de grasmat binnen verschillende clubs.

Profvoetbalclub Waasland-Beveren zet met GFC Waasland-Beveren al dertien jaar lang in op G-sport voor volwassenen. Destijds startten enkele enthousiaste vrijwilligers met het concept en zagen hun club uitgroeien tot een bruisend geheel. De focus lag tot nu toe vooral op volwassenen, maar sinds kort kunnen ook jeugdspelers zich aansluiten bij de club. De nieuwe jeugdwerking werd samen voorgesteld met een nieuw bestuur dat uitsluitend uit vrijwilligers bestaat. Naast de ploeg voor volwassenen, die momenteel een dertigtal leden telt, wil GFC WaaslandBeveren nu dus ook de ruimte geven aan een beperkt aantal jeugdspelers tussen de zes en achttien jaar oud die begeleid zullen worden door het team van in totaal zeven coaches. “Een historisch moment voor onze club”, zegt sportief verantwoordelijke Steven Willockx. Willockx is geen onbekende binnen de G-sport: hij speelt zelf al acht jaar bij GFC Waasland-Beveren én is assistent coach bij de Special Devils, de nationale G-voetbalploeg.

De kersverse voorzitter van GFC Waasland-Beveren, Koen Van Kemseke, benadrukt het maatschappelijke belang van G-sport.

“Het is onze plicht om iedereen de kans te geven om te voetballen”, aldus

Prijsvraag

12

© Dieter Verschooren

Van Kemseke. MLSO is als een van de hoofdsponsors van WaaslandBeveren nauw betrokken bij de G-club.

Directeur Peter Van de Putte is zelf altijd een fervent voetballer geweest en speelde zelf ook nog op de grasmat van stadion Puyenbeke in Sint-Niklaas, waar GFC Waasland-Beveren nu speelt.

“Onze focus als overheidsinstantie ligt niet zozeer bij de eerste ploeg van Waasland-Beveren”, aldus Van de Putte. “Wij willen iedereen binnen onze maatschappij integreren en de kans geven zich sportief bezig te houden.

Dat weerspiegelt zich ook in onze dagelijkse activiteiten. Want binnen de haven hebben we ook heel veel sociale tewerkstelling. Dat we actief betrokken zijn binnen de G-sport is dus een logische stap waar we enorm veel belang aan hechten. Het past perfect binnen onze maatschappelijke visie en sociaal engagement.”

GFC Waasland-Beveren is tevens niet de enige voetbalclub binnen

het Waasland die spelers die met een beperking laat voetballen. Autivoetbalclub U-Nited, dat samenwerkt met KSK Beveren en dat dit jaar haar elfde verjaardag viert, is opgericht voor mensen met autisme, ADHD en andere ‘autismespectrumstoornissen’. U-Nited neemt niet deel aan de gekende G-competitie maar zet spelplezier voor de jongens en meisjes voorop.

Al neemt dat niet weg dat er op hoog niveau gevoetbald wordt. Want een van hun spelers, Yorben De Wreede (20), is officieel een Special Devil en vertegenwoordigt ons land op het internationaal voetbaltoneel. Voorzitter van U-Nited en mama van een kind met autisme Greet Thoen is heel blij dat er tegenwoordig verschillende opties zijn voor mensen met een beperking om te sporten. “Jaren geleden kon ik de mensen die niet in ons project passen niet helpen, maar nu kan ik hen doorverwijzen naar een club in de regio die wel aan hun noden voldoet.”

bestuur GFC Waasland-Beveren + Peter Van de Putte (MLSO)

© Dieter Verschooren

In deze Halo kan je lezen over een bedrijf dat al 50 jaar actief is in de Waaslandhaven. Wat is de oorspronkelijke naam van dit bedrijf?

Stuur je antwoord ten laatste op maandag 4 januari 2021 via prijsvraag@mlso.be, met vermelding van je naam en e-mailadres. Een onschuldige hand kiest 5 winnaars die elk 2 geschenkcheques (t.w.v. 20 euro) van Het Toneelhuis winnen. Programma: www.toneelhuis.be

Verschijnt 4 maal per jaar | V.U. Peter Van de Putte, Maatschappij Linkerscheldeoever, Sint-Paulusplein 27 - 9120 Kallo | T 03 766 41 89 | www.mlso.be | E info@mlso.be