Halo #35

Nieuwsbrief over de Waaslandhaven #35 september - november 2020 www.mlso.be

Tewerkstelling prioritair, maar MLSO doet meer

Maatschappij Linkerscheldeoever (MLSO) geeft de industriegronden in de Waaslandhaven in concessie aan geïnteresseerde bedrijven. Deze bedrijven zorgen voor – veel – jobs: wat een prioritaire doelstelling is van MLSO. Opvallend is dat een groot deel van de tewerkgestelden dicht bij de haven woont. Zo werken er meer dan 5.000 inwoners uit Beveren in de haven van Antwerpen. Rekening houdend met de indirecte tewerkstelling zijn dat er zeker meer dan 10.000.

Maar er is meer. “MLSO neemt ook tal van initiatieven met het oog op een duurzame ontwikkeling van de Waaslandhaven”, vult Peter Van de Putte, directeur van MLSO, aan. De bekendste projecten zijn gericht op alternatieve energie, zoals windturbines en een stoomnetwerk.

MLSO neemt ook lokaal en regionaal een maatschappelijke verantwoordelijkheid op zich, én almaar meer met inspraak en betrokkenheid van de burgers. Zo werden vorig jaar voor het eerst alle omwonenden van de Waaslandhaven door MLSO uitgenodigd op het evenement Staat van de Waaslandhaven. Door de coronacrisis kon de editie van 2020 nog niet plaatsvinden.

“Dat maatschappelijk engagement vertoont zich eveneens als sponsor of initiatiefnemer op het vlak van cultuur, sport, jeugd, toerisme, vrijetijd, enz.

Zo participeert MLSO dit jaar via Tax Shelter in de Antwerpse podiumkunsten en biedt ze financiële steun aan het Beverse cultuurproject Vijd. Verder steunen we enkele lokale sportclubs met een uitgebouwde jeugdwerking en die inzetten op kwetsbare groepen of kansarme buurten.”

“Ten slotte dragen we ook op het vlak van erfgoed ons steentje bij. Zoals bij de restauratie van de Maalderij in Prosperpolder, trekt MLSO mee de kar voor de herbestemming van Fort Sint-Marie in Zwijndrecht, nabij Kallo. Het is onze droom om daar naast natuur en erfgoed, ook bedrijvigheid, recreatie en educatie aan bod te laten komen,” besluit Peter Van de Putte.

Peter Van de Putte

Job in de kijker: coach van chauffeurs straddle carriers p.4-5 Zonnepanelen om elektrische auto’s op te laden op parking ADPO p.10 Kunst in het Logistiek Park Waasland p.12

1

Nieuws uit de Waaslandhaven Bouwwerf met indrukwekkende afmetingen bij Borealis: destillatiekolom van 105 meter wordt dit najaar rechtgezet Bij het chemisch bedrijf Borealis in Kallo is de bouw van de nieuwe propaandehydrogenatiefabriek (PDH) al goed gevorderd.

Vooral de proporties van een aantal onderdelen spreken tot de verbeelding. Zo is er een destillatiekolom aangekomen met een lengte van 105 meter, een breedte van 10 meter en gewicht van 1.600 ton. Meteen een van de grootste apparaten die ooit in de Antwerpse haven in 1 stuk werd geleverd.

De nieuwe propyleensplitter werd begin juni vanop een schip aan land gebracht en met een speciaal transport tot op de Borealis-site vervoerd. Een propyleensplitter is een destillatiekolom waarin propaan gescheiden wordt van propyleen, het eindproduct van de nieuwe fabriek van Borealis.

Na de aankomst van de splitter werden de voorbereidende werken verdergezet. Een eerste stap hierin was een stelling bouwen rondom de splitter zodat er volop gestart kan

©Borealis

2 - HALO #35

worden aan de afwerking van het apparaat alvorens deze recht te zetten. Deze zogenaamde ‘pre-dressing’ gebeurt in horizontale ligging om de werkzaamheden op hoogte te beperken. Hoewel men in deze positie ook al een maximale hoogte van 15 meter zit, kan men zo toch werkzaamheden op meer dan 100 meter maximaal vermijden.

Tijdens deze voorbereidingsfase zal de isolatie geplaatst worden en brengt men ook de nodige platformen, ladders, pijpleidingen en toebehoren aan. Het rechtzetten van de splitter – een volgende mijlpaal in de werken – staat gepland in het najaar en zal de skyline van de locatie mee bepalen.

Deze zomer werd ook gestart met de voorbereidingswerken aan de huidige controlekamer en het onderhoudsgebouw die beide fors uitgebreid worden. Voor de nieuwe fabriek gingen reeds 7.000 palen de grond in om voor een goede fundering te zorgen.

De nieuwe fabriek zal in het najaar van 2022 klaar zijn en 750.000 ton propyleen kunnen produceren. De grondstof wordt onder meer gebruikt voor het maken van onmisbare producten voor bijvoorbeeld de medische wereld (spuiten, hygiënische producten), de automobielsector (productie van lichtere wagens), voedselverpakking en leidingen voor de distributie van drinkwater.

DEME en Vlaamse Waterweg experimenteren met autonoom varende boot en fuik om drijvend afval en plastic op te vangen op de Schelde Aan de Scheldebrug in Temse start een proefproject van DEME en de Vlaamse Waterweg. Een V-vormige fuik wordt gedurende een jaar uitgetest om drijvend afval en plastic in het water op te vangen. Daarnaast zal ook een autonoom varende boot worden ingezet voor grotere stukken afval.

Iedereen kent wel de beelden van de ‘plastic soup’ in de oceanen, maar plasticvervuiling is ook in Vlaamse rivieren en kanalen een groot probleem. Bij metingen in de Schelde vingen onderzoekers van de Universiteit Antwerpen in hun (kleine) fuik tot 1.000 gram plastic per dag. De Vlaamse Waterweg lanceerde daarom een oproep aan private partners om nieuwe methodes te ontwikkelen om deze plasticvervuiling aan te pakken.

DEME Environmental Contractors (DEC), de milieutak van DEME, test een vast en een mobiel systeem ter hoogte van de Scheldebrug in Temse. De vaste installatie bestaat uit een V-vormige val die de waterstroming gebruikt

om plastic en vuil dat in de bovenste waterlaag drijft of zweeft naar een drijvend verzamelplatform te leiden.

Voor grotere stukken afval ontwikkelde DEC een mobiel systeem. Drijvend afval wordt gedetecteerd met behulp van artificiële intelligentie en slimme camera’s op de Temsebrug. Die sturen de ‘Marine Litter Hunter’ aan, een vaartuig dat, na een proefperiode met bemanning, autonoom moet kunnen varen. Het zal grotere stukken afval onderscheppen en naar het drijvend verzamelplatform stroomafwaarts van de Temsebrug duwen.

Een kraan op het platform wordt vanop afstand bestuurd dankzij virtual-reality-technologie en verzamelt het afval in een container. De Marine Litter Hunter brengt vervolgens de gevulde container naar de kaai. Aan de kaai ligt een docking station waar de Marine Litter Hunter wordt opgeladen.

Aan het proefproject zelf is geen vergoeding verbonden.

DEME krijgt wel de kans om de installatie te testen en zo informatie te verzamelen. De Vlaamse Waterweg ziet erop toe dat de installaties de waterafvoer niet belemmeren en de scheepvaart niet hinderen. De UAntwerpen zal het effect van de nieuwe systemen op de hoeveelheid plasticvervuiling meten. Het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek zal meten of er onbedoeld vis gevangen wordt.

©Kristof Pieters

3

Job in de kijker COACH VAN CHAUFFEURS STRADDLE CARRIERS

©Kristof Pieters

In elke nieuwsbrief zetten we een beroep uit de Waaslandhaven in de kijker. Deze keer gingen we langs bij MPET aan het Deurganckdok waar Nico Van Osselaer (47) coach is van de chauffeurs van straddle carriers. Met maar liefst 643 mensen zijn ze: de dokwerkers die met de zogenaamde ‘olifanten’ dagelijks duizenden containers verplaatsen.

“Vanop afstand lijkt het een grote mierennest maar iedereen kent zijn plaats”, verzekert hij.

De straddle carriers of containerliften in de haven zijn geen alledaagse voertuigen. Met wat verbeeldingskracht zien ze eruit als een olifant. De bestuurder zit meestal zijdelings in een kleine cabine 11 tot 13 meter boven de grond. De sturing is omgedraaid. Het is dan ook een job die opperste concentratie vraagt.

Het coachen van de chauffeurs is sinds drie jaar de taak van Nico Van Osselaer. “Ik werk al 21 jaar voor het bedrijf en ben het grootste deel van de tijd zelf chauffeur geweest van straddle carriers”, vertelt hij.

4 - HALO #35

“De voorbije jaren was ik al ‘peetvader’ van nieuwe chauffeurs.

Een opleiding duurt vijf weken maar reken toch op zes maanden tot een jaar voor je alles goed onder de knie hebt. De leerling-chauffeurs rijden hier niet met een L achter het raam maar moeten wel verplicht een zwaailicht aanzetten zodat collega’s weten dat het om iemand in opleiding gaat.”

Bij MPET hebben ze maar liefst 240 straddle carriers staan. Die rijden de klok rond in drie shiften. Dat maakt dat het havenbedrijf maar liefst 643 vaste chauffeurs in dienst heeft. “Een grote groep mensen en het is daarom dat enkele jaren geleden de nieuwe functie van coach in het leven werd geroepen”, legt Nico uit. “Ik ben hun klankbord en sta ook in nauw contact met het management om problemen aan te kaarten en oplossingen te helpen zoeken.”

De grote machines rijden op en af de kade met containers die door de havenkranen gelost of geladen worden. Het werkterrein van de

straddle carriers is het zogenaamde ‘plein’. Een geasfalteerde vlakte van een paar vierkante kilometer met daarop vakken in dambordpatroon geschilderd. De containers – of ‘dozen’ genaamd in het dokwerkersjargon - worden drie rijen hoog gestapeld. Vanop een afstand lijkt het allemaal wat chaotisch maar dat is slechts schijn. “Er wordt gewerkt met prioriteitsregels”, verklaart Nico. “De wegen van en naar het water hebben hierbij de hoogste prioriteit. Verder zijn er ook vaste lijnen die gevolgd moeten worden en hebben we duidelijke regels over hoe we elkaar moeten kruisen. Dat is ook nodig, want er zijn ontzettend veel bewegingen. Recent zijn er 11.000 containers geladen en gelost op één schip! Dat zijn evenveel ritten met een straddle carrier.”

Tussen de verschillende straddle carriers zitten wel degelijk verschillen en dat maakt dat chauffeurs liefst met hetzelfde voertuig rijden. “Twee auto’s zijn ook nooit identiek en dat is bij een straddle carrier hetzelfde”, legt

©Kristof Pieters

Nico uit. “Het grootste verschil zit bij de nieuwe modellen die 13 meter hoog zijn. Die hebben een bestuurderszetel die meedraait in de kijkrichting, wat meer ergonomisch is.”

De chauffeurs staan via radioverbinding continu in contact met hun collega’s. “We hebben in totaal

72 verschillende radiokanalen zodat er geen interferentie is tussen de ploegen. Per kraan rijden er 4 straddle carriers. Het lijkt allemaal soms wat op een grote mierennest maar iedereen kent zijn plaats. Veiligheid is sowieso een topprioriteit. Je rijdt immers met een machine van 60 ton.

Zelfs tegen 5 km/uur maakt dat een zware impact bij een botsing.

Er gebeuren natuurlijk al eens kleine ongevallen, dat kan moeilijk anders, maar grote accidenten hebben we hier gelukkig nog niet meegemaakt.”

“De wegen van en naar het water hebben hierbij de hoogste prioriteit. Verder zijn er ook vaste lijnen die gevolgd moeten worden en hebben we duidelijke regels over hoe we elkaar moeten kruisen.

Dat is ook nodig want er zijn ontzettend veel bewegingen.

Recent zijn er 11.000 containers geladen en gelost op één schip! Dat zijn evenveel ritten met een straddle carrier.” ©Kristof Pieters

5

Adbel Kerrou

VDAB is partner voor bedrijven met vacatures Ook de haven van Antwerpen deelt in de klappen van de coronacrisis. VDAB is alvast paraat om bedrijven bij te staan zodra de werkgelegenheid weer aanwakkert.

“Wij beschikken over heel wat troeven om de vacatures die zich dan zullen aandienen, snel en efficiënt in te vullen”, bevestigt Abdel Kerrou, accountmanager van VDAB. “Wij zijn de eerste bruggenbouwers tussen bedrijven en werkzoekenden.”

Het draaiboek van VDAB omvat een doelgericht actieplan.

Abdel Kerrou: ”De eerste stap naar elke nieuwe aanwerving is het (gratis) plaatsen van de vacature op de site van VDAB, de grootste jobwebsite van Vlaanderen.

Hier kunnen bedrijven ook zo’n 200.000 cv’s raadplegen.

Wij doen er alles aan om voor elke vacature de gepaste kandidaat te vinden. Om dat doel te bereiken, plannen we tal van gerichte acties.”

Zo voorziet VDAB een individuele beroepsopleiding voor kandidaten met weinig ervaring. Die krijgen hierdoor de kans om in het bedrijf de knepen van het vak te leren.

De werkgever betaalt geen loon, noch RSZ, enkel een maandelijkse premie. Bovendien kunnen bedrijven steeds een beroep doen op persoonlijk advies en begeleiding van een accountmanager van VDAB, die als geen ander op de hoogte is van de financiële tegemoetkomingen die de overheid aanreikt bij aanwerving of bij opleiding van personeel.

6 - HALO #35

Opleidingen en bijscholingen

VDAB staat vooral bekend om zijn diverse opleidingen, bijscholingen, onlinecursussen en workshops.

Abdel Kerrou: “Naast individuele beroepsopleidingen voorziet VDAB ook in opleidingsstages in het bedrijf om zo kandidaat-werknemers praktijkervaring bij te brengen.

De cursist leert al doende en voor de onderneming is de stage volledig gratis. Een variant hierop is de beroepsinlevingsstage die een kandidaat de kans geeft om stage te lopen in een bedrijf. Ook in dit geval betaalt de werkgever geen loon of RSZ, enkel een vergoeding. Een jobcoach van VDAB begeleidt de nieuwe medewerkers gratis.”

“Zodra het coronavirus getemd is, zullen heel wat werkzoekenden uitzien naar een job in de haven”, voorspelt provinciaal directeur Freddy Van Malderen.

“Sommigen hebben al ervaring, anderen kunnen die ervaring opdoen door op de werkvloer zelf bij te leren.

VDAB helpt de werkgevers om de juiste match te vinden en hen te ondersteunen bij dat ‘werkplekleren’. Daarom blijft het enorm belangrijk dat bedrijven alle openstaande vacatures bij ons melden.” De geplande inspiratiebeurs voor bedrijven die op 22 september zou plaatsvinden, werd door de coronacrisis geannuleerd.

Bedrijf in de kijker GROUP OP DE BEECK UNIEK PILOOTPROJECT OM UIT ORGANISCH AFVAL BIOPLASTICS TE MAKEN. De organische kringloop voor 100% sluiten. Dat is de missie van Group Op de Beeck Materials & Treatment. Ooit begonnen als mestverwerker, houdt het bedrijf zich vooral bezig met de verwerking van organische afvalstromen. Daarbij gaat de aandacht in eerste instantie naar het recupereren van natuurlijke bouwstenen en pas in de tweede plaats naar energieproductie. Een perfect voorbeeld hiervan is een pilootproject rond bioplastics.

Ben Leroy

©Kristof Pieters

Continu innoveren is essentieel in organische afvalverwerking. Toen Flanders Investment & Trade vroeg om contact op te nemen met TripleW, een Israëlisch biotechbedrijf, ging Group Op de Beeck hier meteen op in. “TripleW had samen met Bio Base Europe Pilot Plant in Gent een nieuw proces ontwikkeld om koolhydraten uit organisch afval om te zetten in melkzuur. Dit melkzuur is een essentiële bouwsteen van bioplastics, die gebruikt worden in onder meer voedsel- en drankverpakkingen of textiel”, zegt Ben Leroy, verantwoordelijk voor business development bij Op de Beeck. “Men kwam bij ons terecht omdat ze het proefproject wilden opschalen en wij de geknipte partner zijn om representatief organisch afval aan te leveren. De resultaten zijn veelbelovend, maar tijdens de eerste tests werden vooral voor het proces optimale, suikerrijke afvalstromen gebruikt. Bij ons zullen we een veel bredere mix van organisch afval gebruiken en kunnen we onderzoeken of de resultaten even goed blijven.”

Het pilootproject duurt 18 maanden en naargelang de resultaten zal het verder uitgebreid worden. Het past alleszins perfect in de circulaire visie van het bedrijf.

“We vinden het belangrijk dat essentiële natuurlijke bouwstenen niet langer verloren gaan, maar gerecupereerd worden”, legt Leroy uit. “Dat bepaalde organische stromen op een bepaald moment van uit de industrie de status van ‘afval’ krijgen, dat hebben wij natuurlijk niet in de hand.

Maar als het afval geworden is, willen wij wel het organisch afval 100% valoriseren en dus de kringloop sluiten. Onze focus voor de verwerking ligt echt op die puur organische

©Group Op de Beeck

afvalstromen. Grote hoeveelheden maïs telen om die nadien onder het mom van ‘afval’ te gebruiken voor vergisting is bij ons dus absoluut géén optie.”

De site in Kallo verwerkt dit organisch afval. “Het gaat om vervallen voedingsproducten van grootwarenhuizen, maar ook recalls van grote voedselproducenten, afgekeurde partijen groenten en fruit die in de havens toekomen, enz. In totaal gaat het om zo’n 350.000 ton per jaar die we verwerken. Nadat we eventuele verpakkingen hebben verwijderd, gaan de bacteriën aan het werk in de vergistingstanks. Het is een klein beetje vergelijkbaar met een compostbak, maar dan op veel grotere schaal en in een zuurstofloze omgeving. Het biogas dat vrijkomt, wordt gebruikt voor het aandrijven van de motoren van onze biogasinstallatie, de grootste van ons land, goed voor groene elektriciteit voor zo’n 23.000 gezinnen. De vaste fractie die overblijft na het vergisten dient, na droging, als bodemverbeteraar. De vloeibare fractie wordt omgezet naar een geconcentreerde meststof en gezuiverd water.

Dat water recycleren we op de eigen site als proceswater.

Het laatste restproduct is ammoniakwater en dat leveren we dan weer aan ons buurbedrijf Sleco. Dat gebruikte vroeger fossiel ureum om de uitstoot van stikstofoxiden te beperken, terwijl ons biobased ammoniakwater hetzelfde resultaat geeft. Het is een perfect voorbeeld van hoe we de kringloop hier 100% sluiten, en dat enkel met zelf geproduceerde groene warmte en elektriciteit.”

7

Nieuws uit de Waaslandhaven

Dirk Van den Bosch ©Wim Kempenaers

Dirk Van den Bosch is de nieuwe CEO van DP World Antwerpen Sinds juli staat Dirk Van den Bosch als CEO van DP World mee aan de top van het bedrijf. Van den Bosch volgt Rob Harrison op, die zich nu eerder op de Europese en Russische tak van het bedrijf zal focussen.

CEO van DP World Antwerp Gateway, Empty Depot Services en de andere operationele vestigingen in België. Het is een hele mond vol, maar dat is de nieuwe volledige titel van Dirk Van den Bosch. Sinds 1 juli 2020 zit Van den Bosch op de stoel van zijn voorganger Rob Harrison, die binnen het bedrijf blijft maar de landsgrenzen zal overstijgen. Voorlopig behoudt Harrison Antwerpen als zijn basis. Daarna verlaat de Zuid-Afrikaans-Ierse Harrison waarschijnlijk het land en zwaait hij Antwerpen voorlopig vaarwel. “Het was een genoegen om gedurende acht jaar bij DP World Antwerp te mogen werken”, zegt Harrison bij zijn afscheid. “Het bedrijf heeft in deze periode een geweldig parcours afgelegd en het was een eer om hier deel van te kunnen uitmaken. Ik ben dan ook verheugd om Dirk Van den Bosch in Antwerpen te verwelkomen. Hij brengt heel waardevolle ervaring 8 - HALO #35

mee vanuit de DP World Group en zal met zijn Belgische roots goed passen binnen de cultuur en stijl van DP World Antwerp en de havengemeenschap hier. Zijn Antwerps zal in elk geval beter zijn dan dat van mij”, lacht Harrison.

Van den Bosch is inderdaad geen vreemde binnen DP World.

Vóór zijn carrière binnen DP World was Van den Bosch actief bij rederij Maersk. In 2008 startte hij bij DP World in Dubai voor de flagship terminal in Jebel Ali. In 2016 werd hij benoemd tot Regional Commercial Director in de Europese regio. Maar voortaan blijft hij iets dichter bij huis. Van den Bosch is dan ook erg verheugd om de rol van Harrison als CEO van DP World Antwerp over te nemen. “Ik kijk ernaar uit om samen te werken met onze partners en stakeholders en wil nieuwe manieren verkennen om onze klanten te bedienen, alsook kansen omarmen op vlak van digitale technologieën. Onze focus blijft liggen op het mogelijk maken van wereldwijde handel voor onze klanten, terwijl we de prestaties en de belangen van onze stakeholders in balans brengen, klinkt het ambitieus bij Van den Bosch.

INEOS haalt in tien jaar tijd 1 miljoen ton CO2 uit de lucht, en gaat nog verder

©INEOS Oxide

Roel De Vil ©INEOS Oxide

Chemiereus INEOS heeft het afgelopen decennium maar liefst een miljoen ton CO2 uit de lucht gehaald. Het bedrijf vangt de CO2 af die normaal wordt uitgestoten en waarna deze een nuttige herbestemming krijgt voor diverse toepassingen in bijvoorbeeld brouwerijen en de tuinbouw.

In 2010 bracht INEOS het Duitse Messer en IJsfabriek Strombeek samen, wat leidde tot de joint venture beCO2. Een mooi voorbeeld van ‘industriële symbiose’.

De site van INEOS Oxide in Zwijndrecht is een typische ‘clustersite’ die veel derde partijen huisvest. Het zit in haar DNA om op zoek te gaan naar partnerships waarbij reststromen nuttig hergebruikt worden.

Het doel van beCO2 is om zoveel mogelijk CO2 af te vangen en te hergebruiken, terwijl deze anders in de atmosfeer terecht zou komen. Carbon Capture & Utilization (CCU), het afvangen en hergebruiken van CO2, is een van de paden die bijdragen tot een transitie naar een klimaatneutrale industrie in 2050. Tien jaar geleden startte INEOS met CCU en nu werd al een miljoen ton CO2 afgevangen en opnieuw ingezet voor industrieel gebruik. “De CO2-stromen die door INEOS geproduceerd en afgevangen worden, worden door de joint venture partners op de site opgezuiverd en vervolgens wordt het CO2-gas weer vloeibaar gemaakt”,

legt site manager Roel De Vil uit.

“De CO2 wordt tijdelijk opgeslagen in vier opslagtanks met een totale capaciteit van 2.500 ton aan vloeibare CO2.” Wat overblijft is zo zuiver dat het perfect gebruikt kan worden in de voedingssector. Brouwerijen en tuinbouwbedrijven bijvoorbeeld, kunnen CO2 goed gebruiken. Want het gas dat je in een flesje of blikje bier vindt, is CO2. Daarnaast wordt het gas ook gebruikt bij het inertiseren van vaten, dat beschermt tegen explosie of brand. Bij tuinbouwbedrijven, meer bepaald voor de serreteelt, wordt CO2 ingezet om de groei van gewassen te bevorderen. IJsfabriek Strombeek gebruikt de CO2 om er droogijs van te maken, dat onder meer dient voor de bewaring en het vervoer van diepvriesproducten. Een branche die het ondanks de coronacrisis erg goed doet.

Maar daar stopt het niet voor INEOS. Onlangs heeft het bedrijf zich, samen met zeven andere grote spelers uit de chemie- en energiesector, geëngageerd voor het project Antwerp@C. Met die samenwerkingsovereenkomst zal het consortium van bedrijven de ontwikkeling van een CO2 infrastructuur voor de afvang, transport en hergebruik van CO2 in de haven van Antwerpen onderzoeken.

9

Duurzaamheid in de haven Zonnepanelen op parking ADPO om elektrische auto’s op te laden de zonnepanelen opwekken. “Het zijn intelligente laadpalen”, legt managing director van ADPO Filip De Dycker uit.

Filip De Dycker

ADPO is al sinds 1988 een gevestigde waarde binnen de Waaslandhaven. Het familiebedrijf draagt de omgeving dan ook hoog in het vaandel. Men tracht duidelijke boodschappen mee te geven aan de werknemers en de omwonenden omtrent duurzame energie. Vorig jaar nog werd een systeem in gebruik genomen waarbij grote zonnespiegels licht bundelen om zo energie op te wekken. Met de zogenaamde Concentrated Solar Thermal energy technologie (CST) kan wel tot drie keer

meer energie opgewekt worden dan met normale zonnepanelen.

Al zweert ADPO de traditionele zonnepanelen niet helemaal af. Een vernieuwd deel van de parking voor werknemers en bezoekers werd namelijk opgesmukt met tientallen zonnepanelen op een sokkel. Er is plaats voor 150 wagens en er staan ook twintig laadpalen om elektrische modellen op te laden. De laadpalen gebruiken de energie die

“Wanneer een medewerker zijn wagen voor een hele dag parkeert en inplugt, zal de laadpaal een lage spanning geven om de batterij op te laden. Wanneer een klant hier maar voor een beperkte tijd is, geeft de paal meer spanning om de batterij sneller op te laden”, aldus De Dycker. “Er is ook een fietsenstalling voorzien waarin de batterijen van e-bikes opgeladen kunnen worden in een speciale locker. Dat doen we omdat we merken dat veel meer medewerkers met de elektrische fiets naar het werk komen dan vroeger.”

“We moeten onze infrastructuur zodanig ombouwen dat elektrische voertuigen hier vlot kunnen opgeladen worden”, gaat De Dycker verder. “Want in de nabije toekomst gaan we ons wagenpark vergroenen met 80 hybride wagens. Het is dan ook een primeur in de Waaslandhaven dat er twintig laadpalen op een site staan.”

AET breidt parking uit met multifunctioneel gebouw Yves De Larivière

©Dieter Verschooren

AET is volop bezig met de bouw van een nieuw multifunctioneel complex.

De sterke groei die Antwerp Euroterminal (AET) heeft gekend, vraagt naar vernieuwing en uitbreiding van de bestaande infrastructuur.

Voor de realisatie van het nieuwe multifunctionele gebouw, wordt een deel van de huidige personeelsparking gebruikt.

“Het gaat enerzijds om een uitbreiding van kantoorruimte, voor de mensen van de breakbulk activiteiten”, 10 - HALO #35

legt Managing Director van AET Yves De Larivière uit. “Die mensen hebben 20 jaar op diverse locaties in bureaucontainers op de kade gewerkt, en het is tijd voor vernieuwing.

Ten tweede zijn we een grote sanitaire ruimte en een refter voor de havenarbeiders aan het bouwen.

Daarbij komt ook nog een grote fietsenstalling met lockers en ruimte om de fietsen op te laden, want we zien dat veel van onze werknemers met de fiets komen werken. Net als ikzelf, trouwens.

En het blijft voor ons heel belangrijk dat onze mensen op een vlotte manier met de fiets kunnen komen werken.”

Net voor het bouwverlof werden alle grondwerken uitgevoerd en alle funderingen liggen op hun plaats.

Intussen is men al gestart met de opbouw van de structuur voor het gebouw. Tegen het einde van het jaar zou het gebouw al in gebruik kunnen genomen worden. “Onze sanitaire voorzieningen waren inderdaad aan vernieuwing toe, en die vraag kwam ook vanuit de werknemers. Daarnaast is het bedrijf ook dermate gegroeid dat een uitbreiding van deze ruimtes niet langer op zich kon laten wachten.

Daarenboven was de werkplaats aan vernieuwing toe, dus pakken we dit ook ineens aan. De locatie van deze nieuwbouw past ook veel beter in de logische flow, waarbij verspreide taken nu een zinvolle plaats krijgen, wat vanzelfsprekend onze bedrijfsvoering ten goede zal komen.”

Nieuws uit de Waaslandhaven Flywel bekijkt haven vanuit vogelperspectief: “Drones kunnen meer dan enkele mooie plaatjes schieten” Gregory Vanhove en Dave Wels

©Kristof Pieters

Zaakvoerder Dave Wels doorkruist sinds enkele jaren met zijn drone het luchtruim boven de haven. Hij legt de bouw van nieuwe fabrieken vast, brengt olievervuilingen op het water in kaart en binnenkort zal de technologie zelfs ingezet worden om emissies te meten.

Het verhaal van Flywel begon eigenlijk bij het bezoek aan een speelgoedwinkel vier jaar geleden. Dave Wels kocht er een drone op aandringen van zijn kinderen nadat ze iemand met een toestel aan het werk hadden gezien tijdens de vakantie. “Al na enkele vluchten had ik de smaak te pakken en nog datzelfde jaar ben ik een opleiding gaan volgen”, vertelt hij. “De huidige wetgeving telt momenteel drie niveaus van recreatief tot de hoogste graad. Bij die laatste klasse komen niet alleen een opleiding maar ook examens kijken.

Vanaf 31 december 2020 wordt deze regelgeving vervangen door Europese wetgeving, wat we met Flywel uiteraard op de voet volgen.”

Sinds begin dit jaar is ‘dronepiloot’ zijn hoofdberoep geworden. Samen met zijn collega en vaste cameraman, Gregory Vanhove, vormt hij een

©Flywel

perfect team en zijn ze ook actief in het aanleveren van luchtbeelden voor bedrijfsvideo’s en televisie. Flywel is op korte tijd echter vooral een gevestigde waarde geworden in de haven en de opdrachten volgen elkaar nu snel op. “De eerste opdracht kwam in september 2018 van Oil Tanking.

Op hun Gas Terminal werd de grootste butaangastank van Europa gebouwd en het bedrijf wilde er graag luchtbeelden van. Een installatie vanuit vogelperspectief filmen geeft toch een heel andere dimensie”, legt Dave uit.

“We doen nu hetzelfde voor Borealis in Kallo waar men een volledig nieuwe fabriek aan het optrekken is.”

De mogelijkheden van de dronetechnologie zijn echter veel breder dan louter leuke plaatjes schieten. “Met Stadsbader hebben we nu een samenwerkingsverband om het Oosterweelproject technisch te ondersteunen vanuit de lucht. Het projectgebied is zo uitgestrekt dat er luchtfoto’s naast de ontwerpplannen worden gelegd om alles op te volgen.” Vliegen boven een drukke snelweg is natuurlijk nooit zonder risico maar Flywel neemt alle

voorzorgsmaatregelen. “De drone zal zich nooit verder dan 500 meter van ons bevinden. Het is belangrijk dat we te allen tijde oogcontact kunnen houden met het toestel. We kruisen ook nooit de volledige snelweg zodat we altijd een keerbeweging kunnen inzetten indien nodig.

De meeste van de vluchten worden uitgevoerd met een hexacopter, een toestel met zes propellers.

Dit uit veiligheidsoverwegingen en betrouwbaarheid.”

Een groot voordeel van de drone is dat deze vaak veiligheidsrisico’s wegneemt.

“We geraken immers op plaatsen die moeilijk bereikbaar zijn voor onderhoudstechnici”, vervolgt Dave.

“We zijn ook bezig met een testproject om met een drone emissies te meten boven hoge schoorstenen in de haven.

We zitten eigenlijk nog maar in een prille fase van het professioneel gebruik van drones en de vele industriële toepassingen die er zijn zoals pakketbezorging, bewaking, enz.

Eén ding staat vast: drones gaan niet meer verdwijnen uit het luchtruim.”

11

Nieuws van MLSO Kunst in het Logistiek Park Waasland: Een BAKEN tussen haven en polder ©Dieter Verschooren

Het Logistiek Park Waasland – fase West krijgt stilaan haar finale vorm.

Binnenkort wordt er ook een kunstwerk geplaatst, dat een baken zal vormen tussen de haven en de polder met een knipoog naar onze voorouders.

daardoor beschermt. Maar hoe groot het ook is, zo fragiel zal het ook ogen volgens de kunstenaars.

Niko en Lut zijn niet aan hun proefstuk toe als het over kunst in de haven gaat. In 2017 bijvoorbeeld werd hun Container-Kathedraal al onthuld in Beveren. Maar ook aan de andere kant van de wereld is hun vakwerk niet onopgemerkt voorbijgegaan. In NieuwZeeland staat het Laurel-MemorialWreath, een cadeau van de Belgen als dank aan de Nieuw-Zeelanders voor de hulp tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Het werk werd eveneens door Niko en Lut gemaakt en geeft al een impressie van hoe BAKEN er kan uitzien. Al willen de kunstenaars voorlopig nog niet kwijt hoe het werk er exact zal uitzien. “Dat bewaren we liever voor de officiële onthulling op het moment zelf”, lachen ze.

MLSO schreef daarvoor een wedstrijd uit voor kunstenaars. Wie het winnende ontwerp instuurde, zou de kans krijgen om een kunstwerk te bouwen dat de kers op de taart zou worden van het Logistiek Park Waasland. Kunstenaarskoppel Niko Van Stichel en Lut Vandebos kwamen als winnaars uit de bus en werken nu hun ontwerp uit tot een gigantisch beeld. Het gaat om een beeld van zo’n zes meter hoog dat de naam BAKEN zal dragen, een knipoog naar de geschiedkundige waarde van de locatie.

“Het thema was de opgravingen uit de Steentijd die gebeurden op de plek waar nu het Logistiek Park Waasland ligt”, leggen Niko en Lut uit. “Voor het ontwerp hebben we ons gebaseerd op een aantal artefacten die ter plekke zijn teruggevonden. Het gaat om kleine zaken zoals speerpunten en messen die indertijd gebruikt werden en recent zijn opgegraven. Zo’n object hebben we uitvergroot en dat is de basis van het kunstwerk. Al zal het resultaat wel een heel abstracte herwerking van het artefact worden.” Het eindresultaat wordt een zes meter hoog werk dat vervaardigd is uit cortenstaal, een soort staal dat zal roesten en zichzelf

Het werk wordt op een kleine heuvel geplaatst om zo ook eer aan te doen aan de historiek van de locatie.

“Vroeger werd die locatie vaak gebruikt als ontmoetingsplaats door jagersverzamelaars. Daarom werden juist daar ook veel artefacten gevonden uit die tijd. Er werd ook vaak een vuur aangestoken en dat gaf het idee van een baken. Wij zullen het werk ook ’s nachts verlichten met een rode spot, waardoor het lijkt alsof er een kampvuur brandt. Vandaag staat het werk ook op de grens tussen de haven en de polder en vormt het opnieuw een baken tussen beide gebieden.” Voor het ontwerp zelf hebben Niko en Lut beroep gedaan op de lokale bevolking.

Ze hebben foto’s verzameld van typische beelden uit de streek, zoals bepaalde glasramen uit een kerk. “Met die beelden gaan we aan de slag om tekeningen te ontwerpen die nadien uit het staal gelaserd worden. Het werk zal uit meer dan twintig vlakken bestaan, waarbij elk vlak een eigen thema krijgt.

Het is voor ons ook heel belangrijk om interactie met de mensen aan te gaan.

Daarom zal er ook een zitplaats in de sokkel voorzien worden waar mensen even kunnen uitrusten en de tijd nemen om het werk te bekijken. Maar ook vanop de grote baan zal het beeld duidelijk zichtbaar zijn.”

Prijsvraag

Heel wat bedrijven in de Waaslandhaven zetten in op duurzaamheid en innovatie. Welk bedrijf uit de Waaslandhaven start met een pilootproject rond bioplastics?

Niko Vanstichel en Lut Vandebos

Stuur je antwoord ten laatste op maandag 5 oktober 2020 via prijsvraag@mlso.be, met vermelding van je naam, kledingmaat en postadres. Een onschuldige hand kiest 5 winnaars die elk een fietsuitrusting (vest + broek) van MLSO winnen.

12

Verschijnt 4 maal per jaar | V.U. Peter Van de Putte, Maatschappij Linkerscheldeoever, Sint-Paulusplein 27 - 9120 Kallo | T 03 766 41 89 | www.mlso.be | E info@mlso.be