Ο μολυβένιος στρατιώτης

ΧΑΝΣ Κ΢ΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕ΢ΣΕΝ

ΧΙΟΣ, ΓΕΝΑ΢ΗΣ 2014

Ε

ικοςιπζντε μολυβζνιοι ςτρατιϊτεσ, όλοι αδζρφια. Καταςκευάςτθκαν κάποτε από το λιϊςιμο μιασ παλιάσ κουτάλασ. Είχανε όπλο ςτον ϊμο, ιτανε ςτθτοί και φοροφςαν ςτολζσ γαλαηοκόκκινεσ πολφ χαροφμενεσ. Ζνα παιδάκι είχε γενζκλια και αυτό ιταν το δϊρο του! Τουσ ζβγαλε όλουσ από το κουτί και τουσ ζςτθςε πάνω ςτο τραπζηι. Ρόςο μοιάηανε μεταξφ τουσ οι μολυβζνιοι ςτρατιϊτεσ!

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 2

Μόνο ζνασ ιταν διαφορετικόσ. Είχε μόνο ζνα πόδι γιατί ιταν ο τελευταίοσ και δεν είχε απομείνει πολφ μολφβι. Κι όμωσ ςτεκότανε ςτο ζνα του πόδι το ίδιο ςτακερά με τουσ άλλουσ που είχανε δφο.

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 3

Ράνω ςτο τραπζηι όπου τοποκετικθκαν οι μολυβζνιοι ςτρατιϊτεσ υπιρχαν κι άλλα παιχνίδια. Ζνα καταπλθκτικό τραινάκι, δζντρα με πανζμορφα πουλιά, μια λίμνθ φτιαγμζνθ από ζνα κομμάτι κακρζφτθ και ζνα χάρτινο κάςτρο.

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 4

Πμωσ το ωραιότερο παιχνίδι ιταν μια δεςποινιδοφλα ςτθμζνθ ςτθν ανοιχτι πόρτα του κάςτρου. Χάρτινθ κι αυτι αλλά φοροφςε ζνα υπζροχο φόρεμα από μουςελίνα και μια κορδζλα καλαςςιά ςτουσ ϊμουσ ςαν εςάρπα με χρυςοκλωςτι ςτισ άκρεσ. Το κορίτςι είχε τεντωμζνα τα δυο του χζρια γιατί ιταν χορεφτρια και είχε το ζνα πόδι ςθκωμζνο τόςο ψθλά ςτον αζρα που ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ δεν το ζβλεπε και νόμιηε πωσ ιταν ςαν κι αυτόν.-Ρόςο μου μοιάηει ςκζφτθκε. Και είναι τόςο όμορφθ!! Πμωσ θ κοινωνικι διαφορά μασ είναι τόςο μεγάλθ!! Εκείνθ ηει ςε ζνα χάρτινο κάςτρο ενϊ εγϊ ς' ζνα κουτί. Αλλά δεν είναι κακό να τθν γνωρίςω. Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 5

Ζτςι εγκαταςτάκθκε πίςω από μία ταμπακιζρα που υπιρχε πάνω ςτο τραπζηι. Από εκεί παρατθροφςε άνετα τθν μικρι κυρία θ οποία εξακολουκοφςε να ςτζκεται ςτο ζνα τθσ πόδι χωρίσ να χάνει τθν ιςορροπία τθσ.

-Ρόςο κα κελα να με ερωτευτεί μια τόςο όμορφθ κοπζλα!! Ρόςο κα κελα να γίνει δικι μου για πάντα!!

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 6

Βράδιαςε..... Πλοι οι άνκρωποι του ςπιτιοφ πιγαν για φπνο και τα παιδάκια ςτα κρεβάτια τουσ. Τϊρα ιταν θ ςειρά των παιχνιδιϊν να παίξουν. Το τραινάκι ζτρεχε ανάμεςα ςτα δζντρα. Τα ανκρωπάκια κουνιόντουςαν ςτο λοφναπαρκ και γελοφςαν. Οι κφκνοι ςτθν λίμνθ πολεμοφςαν με τα φτερά τουσ.. Γινότανε τζτοιοσ ςαματάσ που το καναρίνι ξφπνθςε κι αυτό κι άρχιςε τθν φλυαρία. Οι μολυβζνιοι ςτρατιϊτεσ κορυβοφςαν μζςα ςτο κουτί τουσ γιατί κζλανε κι αυτοί να παίξουν.

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 7

- Ανοίξτε μασ!!Θζλουμε να χορζψουμε!! Αλλά το κουτί δεν άνοιγε....Οι μόνοι που δεν πιραν μζροσ ςτθν γιορτι ιταν ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ και θ μικρι χορεφτρια. Αυτόσ ςτθτόσ, ςτο ζνα του πόδι, δεν πιρε οφτε μια ςτιγμι τα μάτια του από πάνω τθσ.

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 8

Τθν άλλθ μζρα το πρωί τα παιδιά ςθκϊκθκαν από το κρεβάτι τουσ και ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ τοποκετικθκε ςτο περβάηι του παρακφρου. Ραραμζνει άγνωςτο αν υπαίτιοσ ιταν ο φαςουλισ ι ο αζρασ αλλά ςε λίγο το παράκυρο άνοιξε απότομα και ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ ζπεςε με το κεφάλι από το τρίτο πάτωμα ςτον δρόμο. Τι φοβερι πτϊςθ!! Το ζνα του πόδι ςτριφογφριςε πολλζσ φορζσ ςτον αζρα Στριφογφριηε! Στριφογφριηε! Στριφογφριηε! Τζλοσ ο ςτρατιϊτθσ προςγειϊκθκε απάνω ςτο καπζλο του και θ ξιφολόγχθ του χϊκθκε ανάμεςα ςε δφο πλακάκια του δρόμου. Η καμαριζρα και το αγοράκι ζτρεξαν αμζςωσ αλλά αν και παραλίγο να τον πατιςουν δεν μπόρεςαν να τον βρουν. Αν ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ είχε φωνάξει "εδϊ είμαι" κα τον ζβριςκαν εφκολα όμωσ αυτόσ ςκζφτθκε : «Είναι ανάρμοςτο για ςτρατιϊτθ με ςτολι να ηθτάει βοικεια!» Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 9

Τότε άρχιςε να βρζχει. Πλο και χόντραιναν οι ςταγόνεσ και ζπιαςε μπόρα κανονικι. Πταν ςταμάτθςε πζραςαν δφο αγόρια. Το ζνα είπε: - Κοίτα αυτό το μολυβζνιο ςτρατιωτάκι! Θα κάνει τθν πρϊτθ του βαρκάδα. Φτιάξανε λοιπόν μια βάρκα από κομμάτι εφθμερίδα, βάλανε μζςα τον ςτρατιϊτθ αφιςανε τθν βάρκα ςτα νερά του πεηοδρομίου και τρζχανε πίςω τθσ χτυπϊντασ τα χζρια τουσ.

- Δεσ! Δεσ πωσ ςκαμπανεβάηει θ βαρκοφλα! Τι γριγορα που ςτριφογυρίηει κα ηαλιςτεί ο ςτρατιϊτθσ!! Μπα! Δεν κουνάει οφτε βλζφαρο, κοιτάηει ίςια μπροςτά του με το όπλο ςφιγμζνο ςτον ϊμο του. Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 10

Ξαφνικά θ βάρκα πζραςε μζςα από ζνα μεγάλο λοφκι. Ο ςτρατιϊτθσ βρζκθκε ςτο ςκοτάδι ςαν να τον είχαν κλείςει πάλι ςτο κουτί με τουσ άλλουσ.

- Αχ! Βοικεια χάνομαι κατρακυλάω!! Σίγουρα φάρςα του φαςουλι είναι!!! Μακάρι να ιταν εδϊ ςτθν βάρκα κι εκείνθ!! Δεν κα μ ζνοιαηε όςο ςκοτάδι κι αν είχε!! Ακριβϊσ εκείνθ τθν ςτιγμι εμφανίςτθκε ζνασ αρουραίοσ που ηοφςε ςτο λοφκι. -Διαβατιριο ζχεισ; Του φϊναξε. Αλλά ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ ζμεινε ςιωπθλόσ και ζςφιξε το όπλο ςτον ϊμο του. Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 11

Η βάρκα ςυνζχιςε τθν πορεία τθσ και ο αρουραίοσ τθν ακολοφκθςε. Ζξαλλοσ από κυμό ζδειχνε τα δόντια του και φϊναηε ςτα ξυλαράκια και τα άχυρα: - Σταματιςτε τον! Δεν πλιρωςε διόδια και δεν μου ζδειξε το διαβατιριο του! Αλλά το νερό γινότανε όλο και πιο ορμθτικό. Η βάρκα βυκιηόταν, το χαρτί μοφλιαηε, το νερό κάλυψε το κεφάλι του ςτρατιϊτθ. Αυτόσ ςκζφτθκε τθν όμορφθ χορεφτρια που δεν κα τθν ξανά ζβλεπε ποτζ...

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 12

Το χαρτί ζλιωςε και ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ άρχιςε να βυκίηεται αλλά τθν ίδια ςτιγμι τον κατάπιε ζνα μεγάλο ψάρι... Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 13

Κάποιοσ ψαράσ ζπιαςε το ψάρι, το ποφλθςε ςτθν αγορά, κάποιοσ το αγόραςε και το ζφερε ςτθν κουηίνα του ςπιτιοφ και τϊρα θ μαγείριςςα το κακάριηε με ζνα μεγάλο μαχαίρι .

-Α! Κοίτα τι ζχει μζςα ςτθν κοιλιά του αυτό το ψάρι; Ζναν μολυβζνιο ςτρατιϊτθ! Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 14

Τον ζπλυναν λοιπόν, τον ζβαλαν ςτο τραπζηι και - όπωσ όλα τα απίκανα ςυμβαίνουν ς' αυτόν τον κόςμο- ο ςτρατιϊτθσ διαπίςτωςε ότι βριςκόταν ςτο ίδιο δωμάτιο όπου είχε ξεκινιςει. Είδε τα ίδια παιδιά, τα ίδια παιχνίδια ςτο τραπζηι και ανάμεςα τουσ το καυμάςιο κάςτρο με τθν πανζμορφθ χορεφτρια, θ οποία ςτεκόταν ακόμθ ςτο ζνα πόδι και το άλλο το είχε μετζωρο ςτον αζρα. Ήταν κι αυτι ακίνθτθ και απτόθτθ. Ρόςο ςυγκινικθκε ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ!! Τθν κοίταξε, τον κοίταξε κι αυτι, ςκζφτθκαν τόςα πολλά!!! Αλλά κανζνασ τουσ δεν είπε λζξθ..

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 15

Ξάφνου ζνα από τα παιδάκια πιρε τον ςτρατιϊτθ και τον ζριξε αδιάφορα ςτο τηάκι. Ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ ςτεκότανε τϊρα μζςα ςτισ φλόγεσ Καιγότανε.... Δεν ιξερε όμωσ αν αυτι θ κάψα ιταν αποτζλεςμα τθσ πραγματικι φωτιάσ ι τθσ φλόγασ τθσ αγάπθσ του. Είχε χάςει εντελϊσ το χρϊμα του. Κοίταξε τθν κοπζλα με μάτια γεμάτα πόνο, τον κοίταξε κι αυτι. Τότε ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ αιςκάνκθκε…

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 16

Μια πόρτα κατά τφχει άνοιξε, ο αζρασ παρζςυρε τθν χορεφτρια που ζτςι αζρινθ και λεπτοκαμωμζνθ όπωσ ιταν πετάχτθκε μζςα ςτο τηάκι, δίπλα ςτον μολυβζνιο ςτρατιϊτθ, πιρε φωτιά, καιγότανε τϊρα κι εκείνθ μαηί του.... Τι παράξενο!!! Η μόνθ ςτιγμι που ο μολυβζνιοσ ςτρατιϊτθσ ςτάκθκε κοντά ςτθν αγαπθμζνθ του χορεφτρια ιταν...μζςα ςτθν φωτιά... Λιϊςανε και οι δυο ςτισ φλόγεσ τθσ αγάπθσ!!! Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 17

Το άλλο πρωί, όταν θ καμαριζρα μάηεψε τισ ςτάχτεσ, βρικε.... μια μολυβζνια καρδιά και ζνα χρυςό δαχτυλίδι.

Ο μολυβένιος στρατιώτης

Σελίδα 18