Jedynie sprawiedliwi zamieszkają z Bogiem w chwale (Izaj.33,15-17). By móc żyć z taką Światłością, będziemy musieli tak, jak Jan Chrzciciel, być „światłem gorejącym i świecącym”, dobrze rozgrzewającym jak i oświecającym (Jan 5,35).
Baranek Boży We wczesnej historii rozwoju planu zbawienia, w Biblii nie ma wzmianki o baranku. Musimy czekać ponad 2000 lat, by odnieść to do ofiary tego zwierzęcia. Oto biblijny zapis, mówiący o tym, jak ojciec i syn podążają z Hebronu do „jednej z gór”. Pewnego poranka głos z obłoku przekazał Abrahamowi polecenie: „Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem.” Gdy podeszli do tej góry, towarzyszący im słudzy mieli zaczekać u jej stóp, a Abraham i Izaak powędrowali dalej. W czasie wędrówki na miejsce, chłopak pyta ojca: „Oto ogień i drwa, a gdzież baranek na ofiarę całopalną?” Co ten stary człowiek odpowiedział swemu zaciekawionemu synowi? Synu mój – odpowiada – „Bóg sam dostarczy baranka na ofiarę całopalną” (1Moj.22r.). Wreszcie przybyto na szczyt. Wykonano wszystkie przygotowania i wyjaśniono sobie okoliczności takiego postępowania. Izaak pomaga drżącymi palcami swemu staremu ojcu przywiązać się do ołtarza – przy wznoszeniu którego sam asystował. Wypowiedziano ostatnie słowa pożegnania. Abraham podnosi nóż, by zabić swego syna. Wtem dochodzi od tronu wołanie samego Chrystusa: „Abrahamie! Abrahamie”! Dlaczego podaję tu, że to wypowiedział Chrystus? Gdyż jest to Jego charakterystyczna cecha wypowiadania się. Wyrażenia te znajdujemy w powtórzeniech, które Jezus wypowiadał będąc tu na ziemi: „Marto, Marto”, „Jeruzalem, Jeruzalem”, „Szymonie, Szymonie”. To na Jego polecenie przyleciał anioł, by powstrzymać ramię zadające śmiertelny cios. Nóż wypadł Abrahamowi z ręki. Łzy radości potoczyły się po obu twarzach. Odwracając się, Abraham, ujrzał baranka uwięzionego w krzakach (1Moj.22,13). Od razu zrozumiał, że jest to ofiara w miejsce jego syna. Jakże on musiał dziękować Panu! Pytanie, które przewija się przez wieki, to pytanie Izaaka: „Ojcze mój, a gdzież baranek?” W St.Testamencie nie ma na nie odpowiedzi. Musimy wrócić do stronic między Starym a Nowym Testamentem i dotrzeć 10