Κείμενο: Γιάννης Διαμαντής / Φωτογραφία: Επαμεινώνδας Κουτσούκης
31
31.05 - 06.06. 2013
Στο βανάκι του Stelarα Παρασκευή 24 Μαΐου και το κέντρο νυχτερινής διασκέδασης Βοτανικός έχει από νωρίς πλημμυρίσει με κόσμο. «Πού είσαι, Στελάρααααα;!» ακούστηκε μια απελπισμένη κραυγή μέσα από το πλήθος που καρτερικά περίμενε την έναρξη του live. Στον χώρο αυτό πριν από λίγο καιρό εμφανιζόταν η Νατάσα Θεοδωρίδου και η Ελενα Παπαρίζου, αλλά ο «Στελάρας» που το κοινό αγωνιούσε να δει δεν ήταν ούτε ο Διονυσίου, ούτε ο Ρόκκος... Ηταν ο Parov Stelar, o Αυστριακός πρωτοπόρος μουσικός και παραγωγός της electro swing μουσικής σκηνής. Ο Marcus Fureder, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, ξεκίνησε ως dj στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και έπειτα από διάφορα projects και ψευδώνυμα (Cash Candy, Nola Gray), κατέληξε, γκουγκλάροντας για έναν πρωτότυπο συνδυασμό λέξεων, στο όνομα Parov Stelar. Χάρη στη βοήθεια της χορηγού εταιρείας Γερμανός, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια σύντομη κουβέντα μαζί του λίγη ώρα πριν ανέβει στη σκηνή. «Γεια, είμαι ο Μάρκους», μας είπε μπροστά στο τεράστιο μαύρο -με φιμέ τζάμια- tour bus του συγκροτήματος. Ηταν η πρώτη φορά που θα έμπαινα σε ένα τέτοιο λεωφορείο και ομολογώ ότι, έχοντας στο μυαλό μου διάφορες ταινίες και ντοκιμαντέρ για μεγάλα μουσικά συγκροτήματα, περίμενα να συναντήσω μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Ούτε ρούχα πεταμένα από δω κι από κει, ούτε άδεια μπουκάλια στο πάτωμα, ούτε καν γεμάτα σταχτοδοχεία! Στον κύριο χώρο υπήρχαν δύο τεράστιοι δερμάτινοι καναπέδες χωρίς το παραμικρό αντικείμενο πάνω τους. Μοναδικά ευρήματα, μια στοίβα από κάρτες UNO και ένα joypad. Και τα δύο πολύ προσεκτικά τοποθετημένα στις δύο γωνίες ενός μικρού τραπεζίου. «Κάπως έτσι, λοιπόν, είναι ο προσωπικός χώρος επτά οκτώ Αυστριακών», σκέφτηκα και ακούμπησα διακριτικά
το σακίδιό μου σε σημείο που να μη διαταράσσει την προϋπάρχουσα αρμονία. Ολοι όσους συναντήσαμε εκεί ήταν ενθουσιασμένοι χωρίς ίχνος κόπωσης, παρά το γεγονός ότι την προηγούμενη μέρα έπαιζαν στη Θεσσαλονίκη και την επομένη θα έπαιζαν στην Πάτρα. «Για μας το να επιστρέφουμε στην Ελλάδα είναι πάντα σαν να επιστρέφουμε σπίτι», μας λέει ο Parov Stelar. «Ησασταν από τις πρώτες χώρες στο εξωτερικό που αναγνώρισαν και αγάπησαν τον ήχο και τα τραγούδια μας. Τα παιδιά πάντα με ρωτάνε πότε θα είναι το επόμενο σόου μας στην Ελλάδα. Οταν είμαστε εδώ, νιώθουμε κάτι ιδιαίτερο που δεν περιγράφεται με λόγια». Στη συνέχεια μας μίλησε για τη συνεργασία του με την εταιρεία Γερμανός και την επιλογή του τραγουδιού του “Μatilda” για το διαφημιστικό σποτ της εταιρείας. «Τα τελευταία χρόνια η μουσική βιομηχανία έχει αλλάξει και νομίζω ότι τέτοιου είδους συνεργασίες είναι ιδιαίτερα σημαντικές για εμάς τους μουσικούς. Πρέπει να επιβιώσουμε και τέτοιες συνεργασίες αποτελούν μια καλή ευκαιρία για να διαδώσει κάποιος τη μουσική του». Αναφερόμενος στις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα και στο πώς είναι να εμφανίζεσαι σε χώρες που υφίστανται αυτές τις δυσκολίες μας είπε: «Πολύ φοβάμαι ότι ολόκληρος ο κόσμος ζει σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες όπως η Ελλάδα. Εμείς ως μπάντα λειτουργούμε εκτός θρησκευτικών και πολιτικών πραγμάτων. Αυτό που θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο και σε εμάς τους ίδιους είναι η ιδέα να προσπαθούμε να μείνουμε δυνατοί, να γιορτάζουμε τη στιγμή και, αν είναι δυνατόν, να ξεχνάμε για δύο ώρες τι συμβαίνει εκεί έξω. Το καλύτερο που μπορούμε να δώσουμε ως μουσικοί, ως καλλιτέχνες, είναι να γινόμαστε εμείς και ο κόσμος ένα, ζώντας τη στιγμή. Ετσι κι αλλιώς, αύριο μπορεί να είναι το τέλος του κόσμου. Ποιος ξέρει; Στο κάτω κάτω το παν είναι η αγάπη και αυτό είναι που μπορείς να δώσεις».
Τον περασμένο Αύγουστο o Parov Stelar είχε ανεβάσει στο διαδίκτυο μια φωτογραφία του με τον 30 ημερών γιο του. Από κάτω έγραφε: «Επιτρέψτε μου να συστήσω το νέο μέλος της μπάντας μας. Φωτογραφία από την πρώτη μας πρόβα». «Η μουσική ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου, μέχρι τον ερχομό του», μας λέει. «Ακόμα είναι, αλλά πλέον υπάρχει κάτι ακόμα σημαντικότερο. Δεν μπορείς να τα συγκρίνεις. Ενα παιδί σού δίνει απίστευτη ενέργεια. Αλλάζει, βέβαια, τη ζωή σου εντελώς, οπότε πρέπει να οργανωθείς, για να χωρέσεις μέσα στη μέρα σου και την οικογένεια και τη μουσική. Πάντως, όταν πλέον μπαίνω στο στούντιο, το απολαμβάνω πολύ περισσότερο. Πριν το να μένω εκεί για ώρες ήταν το σύνηθες, αλλά τώρα ο χρόνος εκεί είναι ένα διαμάντι. Η γέννηση του γιου μου είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί». Βγαίνοντας από το λεωφορείο και εισερχόμενος στον χώρο της συναυλίας αντιλαμβάνομαι έναν έντονο ενθουσιασμό στο κοινό για αυτό που συμβαίνει πάνω στη σκηνή. Το support group οι The Speakasies Swing Band διασκευάζουν το «Εσύ είσαι η αίτια που υποφέρω». Τελικά, έρχεται η ώρα για τον Parov Stelar και την μπάντα του. Εμφανίζονται στη σκηνή ατσαλάκωτοι και στην τρίχα, όπως ακριβώς σε προδιέθετε και το εσωτερικό του λεωφορείου τους. Δεν πέρασαν όμως δύο τραγούδια και όλη αυτή η εικόνα πάει περίπατο. Ο Parov Stelar, ένας μαέστρος πίσω από κονσόλες και υπολογιστές, συντονίζει την μπάντα του σε τρελούς ρυθμούς, πετυχαίνοντας αυτό για το οποίο μας μιλούσε λίγο νωρίτερα. Μπάντα και κόσμος γίνονται ένα ζώντας τη στιγμή και ξεχνώντας για λίγη ώρα τι συμβαίνει εκεί έξω. Αν μάλιστα δεν υπήρχε η δίωρη αναμονή και ο προβληματικός εξαερισμός, το κοινό σίγουρα θα μπορούσε να ζήσει τη στιγμή ακόμα περισσότερο.