Tot z’n zestiende tekende Rinus niet of nauwelijks, maar het keerpunt was een tentoonstelling over fauvisme in Parijs. Met de steun van zijn ouders ontwikkelde hij zijn tekentalent verder tot waar hij vandaag staat.
“
Voor zijn tweede solotentoonstelling in Tim Van Laere Gallery bouwde Van de Velde voor de eerste keer een volwaardig decor in zijn atelier, waarin hij vervolgens foto’s nam die de basis vormden voor zijn tekeningen. De begeleidende tekst en citaten daaruit die op de tekeningen werden geplaatst, vertellen een fragmentarisch verhaal over de lotgevallen van de kunstenaar zelf (die dit keer het masker van een abstract-expressionistische schilder draagt) en drie vrienden: kunsthandelaar Jim V., filosoof Frederic Z. en schrijver Conrad M. De focus ligt op hun ervaring van de artificiële en claustrofobische ruimte waarin ze verzeild zijn geraakt, en waarin ze een rol lijken te spelen die ze zelf niet lijken te begrijpen. Het decor, drie hutten die omring zijn door een oneindig bos e― n de daaruit ontstane installatie vormen een broeierige gevangenis zonder buitenwereld, een spiegel van de vastgelopen gewoontes en ideeën van de personages, een allegorische constructie die steeds op instorten staat. Meer dan in Van de Veldes eerder werk staat in deze tentoonstelling de act van het ensceneren ― van het vertellen aan de hand van rekwisieten, poses, composities zelf centraal. Op die manier lijkt Van de Veldes fictie aansluiting te zoeken bij de ‘realiteit’ van zijn kunstenaarschap. _51