De wereld op de kop De wereld werd er niet eenvoudiger op met de komst van neuro-interfaces, Inmiddels zijn de eerste mensen die hun brein hebben laten versmelten met de computer een feit - net als een groeiende offline-beweging' Door Mensie Melchior en Marieke Kolkman
ANS PIETER ZIT OP EEN bankje in het Park. Hij staart naar de eendjes in de vijvet. Het is lang geleden dat hij de snaterende zwemmers oPmerkte. Net als zijn twee kinderen die in de
speeltuin ravotten; maandenlang vermengden de beelden van zijn kroost zich met nieuwsfeeds en facebookupdates' In 2030 leert Hans Pieter (43, systeembeheer-
der) de wereld om zich heen opnieuw zien' Zonder zict. af.te laten leiden door de internetbeelden die in zijn hoofd worden geprojecteerd. Een jaar geleden wilde Hans Pieter de nieuwste gadget hebben: een van de neurale intemet-interfaces die onlangs op de markt kwamen. Het nano-implantaat staat in verbinding met de visuele en
auditieve gebieden in de hersenen' Met slechts een gedachte kunje het net op om informatie te zoeken, het nieuws te volgen en met wienden te kletsen' Na een kleine operatie zit het wereldwijde web gewoon in het hoofd. De ultieme gadget, vinden early adopters. 'Alsof je in twee werelden tegelijkleefti roepen zij. De systeembeheerder liet zich overtuigen en telde een flink bedrag neer voor zijn implantaat' Hij heeft de invloed van het apparaatje duidelijkonderschat. Al snel heeft Hans
Pieter zichzeHniet meer onder controle' Hij kan zich nietlanger dan drie minuten op één taak concentreren, zo sterk is zijn drang om even het net afte struinen' ZeHs als hij in bed ligt, checkt hij even wat sociale netwerksites om te zien of iemand nog iets spannends heeft geroepen' Hij is een ware webjunk geworden. De wortels voor de techniekwerden al
ruim twintig jaar geleden gelegd. In die
Zware multitaskers waren zo gevoelig voor nieuwe informatie' dat negeren simPelweg niet lukte dagen kegen gehandicapten voor het eerst de beschikking over 'brein-machine-
interfaces' (BMI's), waarmee ze bijvoorbeeld hun cursor over het scherm konden bewegen, of simPele boodschaPPen konden qpen doot naar letters op het beeldscherm te kijken. De interface, destijds nog een soort badmuts met elektroden, registreerde een pie$e in hersenactMteit als de gebruiker naar de juiste letter keek. Tegen het eind van het
eerste decennium was de techniek zo ver dat een geoefende gehandicapte een 'snelheid' haalde van zo'n 10 tot 25 bits per minuut - niet meer dan enkele letters per
minuut, dus. In maart 2010 bracht het bedrijf Guger Technologies voor het eerst een BMI commercieel oP de markt: het badmutsapparaat kostte liefst 9000 euro' Ook de eerste hersenimplantaten waren in die dagen in opkomst. Ze waren nog uiterst eenvoudig, en werden ingebracht bij patiënten met neurologische aandoeningen als parkinson, emstige depressie, gilles-de-la-tourette of obsessief-compulsieve stoomis. Hoe het precies werkte begreep niemand, maar al doende leerde men dat de elektroden, die een miniem stroompje afgaven, op de een ofandere manier de hersenactiviteit beïnvloedden' Verregaander waren de ontwikkelingen in de kunstledematenindustrie' In het eerste decennium van deze eeuw slaagden onderzoekers erin om kunstledematen aan te sluiten op het zenuwstelsel: de gehandicapte was
letterlijkin staat om zijn Icrnstledemaat
op gedachtenkracht te bewegen. Weer
andere onderzoekers bedachten zendertjes omvanuit het brein of vanaf onderbroken zenuwuiteinden ledematen aan te sturen' De eerste toepassing kr,rram in 2010 in Europa op de markt: een apparaa$e dathet
ianuari
2030 | nwtmagazine I
55