immers op individuele basis inschatten welke zorg, hulp of ondersteuning een burger nodig heeft. Maar klopt deze focus op het individu wel? Bouwen wij dan niet voort op een individualistische maatschappij die hand in hand is gegaan met de zorgstaat die wij nu juist proberen te transformeren? Is het niet per definitie onmogelijk om aan een individu te vragen om kennis en vaardigheden te ontwikkelen voor samen-redzaamheid en/of om bij te dragen aan de publieke zaak? Is het niet veel logischer om netwerken van burgers te versterken om samen-redzaam te zijn en/of bij te dragen aan de publieke zaak? Als we op zoek zijn naar nieuwe vormen van samen-redzaamheid, ligt het dan niet voor de hand om juist netwerken te stimuleren en te ondersteunen?
Waar zit de urgentie van actief burgerschap: is het een wens of een noodzaak?
9