MECZUP FANZ?N 2. SAYI

yır�ktan içeri girmiş gibi haylanıp minik bir kıvılcımla canını çıkaracak gibi “De uyan!” çıkıverdi ağzından. Genç adam tavanda, eskiliği adeta konuşan lâmbayı gördü. Köşelerde örümcek ağları… Yine tekrarladı genç adam: “Ben benden kurtulmaya, yemin etmiş�m, olmamış.“ Sa� bir şeyler yapmaya çalışıp, odada sadece çırpınan bir balık gibi dönüyordu. Adam: “Hey! Beni neden kurtardın? Kadın sağır mısın?” Sa� durdu, kaşları kalk�, perdeleri kapa�p odadan hızla çıkıverdi.

Hemen sonra odaya elinde bir tüfek ve bir bardak suyla döndü. “Belli in�har etmişsin şeytan evladı!

Ben seni ne demeye suladım cana ge�rdim. De şimdi bana kurşun mu, su mu?’’ Genç adam doğruldu, gözleri tüfek deliğine sabit… Sanki yatağa mıhlandı. Sa�'nın cesare� kirpiklerinden akıyor, kan ter içinde, genç adamın ırmak yeşili gözlerinden, ölüm ile yaşam arasında bir cevap bekliyordu. Genç adam ayaklarını yorganın al�ndan çıkardı ve güçlükle ayağa kalk�; başını kaldırdı, kaşlarının keskin detayları kaska� bakışıyla birleş� ve… “Adım, bir güç savaşında ayaklar al�nda ezildi. Bağrım, şeref kadehlerinde içildi. Sesim, yıkık taşlar al�nda sustu. Ben sadece ölmek istedim. Göğsümü dolduran hırs, zırlayan veletler gibi. Bitli bir it gibi kaşınıyor ruhum, ben sadece ölmek istedim! Neden parlak bir kuş yap�n beni, neden ölüme terketmedin?” Sa�, bir mucizeyi aralar gibi dağılmış; ama ağır hareketlerle indirdi tüfeğini. Sanki uzunca süreler aksa�ğı, ertelediği bir savaş haritasını çizer gibi oturduğu yerde parmağıyla halının çiçeklerini dolaşıyordu.

Dudaklarından çelimsiz bir cümle çıkıverdi.

“Gelecek ve hiç gitmeyecek�. Bekledimdi…”