ANEXO Memoria do E.A.C.E. Curso 2014 - 2015 “Se me deran e escollere non sei o que escollería: Se entrar na Cruña de noite ou entrar no Ceo de día”
Nadal, 2014 – Pza. de María Pita
Banda Municipal da Coruña
“Amizades”
As Bárbaras
“Aturuxo” O.S.G. – Pazo da Ópera
Magosto 2014 Música tradicional /Texto: Isabel García Quintela Fotos: Isabel García Quintela
Xa estamos no outono, tempo de comer castañas, que traballo dá collelas, que traballo dá apañalas (bis) ai lalelo, ai lalala.
Se queres con nós castañas comer non lixes o chan pois hai que varrer (3 veces), se queres con nós castañas comer. No colexio “María Pita” celebramos o magosto o catorce de novembro con castañas sen chamosco (bis) ai lalelo ai lalala. Temos un mar de castañas ben cheirosas e quentiñas pon coidado cando as comas, non che queimen as manciñas (bis) ai lalelo ai lalala.
Disfrutemos do magosto alumnado e profesores, todo o persoal do centro, avós, pais e coidadores (bis) ai lalelo, ai lalala.
Educación
musical
Nadal 2014 Festival de Música e Movemento Festival ofrecido por alumnos/as voluntarios/as de 6º nivel de Primaria ao alumnado de Educación Infantil. Ao diverso programa de música instrumental, cantigas e danzas tamén asistiu alumnado de Educación Primaria noutra sesión. Todos disfrutamos nestas datas da xenerosa participación destes/as rapaces/rapazas que empregaron tempo de lecer na preparación do acto. Graciñas!
Exposición de manualidades feitas polo alumnado de 5º de Primaria no primeiro trimestre. Técnica “decoupage”
Traballos feitos con material de refugallo.
Lembranza dalgunha das visitas que f铆xemos ao alumnado de Educaci贸n Infantil.
Celebración do “Día da Paz e a Non Violencia” A celebración consistiu na visita do “Rueiro da Paz”,ideado e enfeitado para a ocasión por toda a comunidade escolar, facendo un recorrido polos corredores. Logo, xa no patio, houbo diversas actividades preparadas na aula de Educación Musical: Lectura e mimo do “Conxuro pola Paz”, unha cantiga de amizade e a execución de varias pezas alusivas ao día, con frautas.
Ferretes
MMXV I. G.
Os ferretes son composicións líricas que convocan ao espíritu do Entroido. Formados con coplas de catro ou oito versos,
1ºA
os ferretes levan unha gran carga satírica, crítica e irónica. En moitas cidades galegas convócanse concursos de ferretes nestas datas. Na Coruña era tradicional cantar os ferretes ao remate da representación dos apropósitos. I No colexio María Pita
II Cando chega o Carnaval
haiche uns nenos moi “guais”
estamos sempre moi ledos
que cantan ben os ferretes
e cantamos os ferretes
Ehhhhh!?
Ehhhhh!?
cando chega o Carnaval.
os maiores e os pequenos.
III No colexio María Pita
IV No colexio María Pita
temos un patio cuberto
poden darse enredadeiras,
no que os días de chuvia
e regalas a cotío
Ehhhhh!?
Ehhhhh!?
pasa toda a auga “pra” dentro.
coa auga das goteiras.
V Cáenos auga do teito
VI Temos moi pouca potencia
e temos moita humidade,
para enchufar radiadores.
imos plantar cogomelos
Non importa, paso frío
Ehhhhh!?
Ehhhhh!?
e vendelos na cidade.
ollando os ordenadores. 5ºB
VII Moita xente pasa fame e algúns morren de frío, mais quen manda ten diñeiro Ehhhhh!? para investilo nun vídeo.
Retrouso Aí vai, aí vai, 1º A ese ferrete, alá vai. Aí vai, aí vai, Xa chegou o Carnaval!
Educación musical
ROSA DE ABRIL (Cantares gallegos) Rosalía de Castro Nasín cando as prantas nasen, no mes das froles nasín, nunha alborada mainiña, nunha alborada de abril. Por eso me chaman Rosa, mais a do triste sorrir, con espiñas para todos, sin ningunha para ti. Desque te quixen, ingrato, todo acabou para min, que eras ti para min todo, miña groria e meu vivir. ¿De que, pois, te queixas, Mauro? ¿de que, pois, te queixas, di, cando sabes que morrera por te contemplar felís? Duro cravo me encravaches con ese teu maldesir, con ese teu pedir tolo que non sei que quer de min, pois dinche canto dar puden avariciosa de ti.
Primeira páxina da edición de Rosa de Abril
na revisión de Andrés Gaos Guillochon e Joam Trillo.
O meu corasón che mando cunha chave para o abrir. Nin eu teño máis que darche, nin ti máis que me pedir.
Andrés Gaos Berea ( A Coruña, 31 de marzo de 1874 - Mar do Prata
Arxentina, 13 de marzo de 1959), foi compositor e violinista. Compuxo a música para este poema en 1959, pouco antes da súa morte. Foi a última obra que escribiu. Educación musical 2015
Campanas de Bastabales “Cantares gallegos”, de Rosalía de Castro/Música: Amancio Prada
Campanas de Bastabales, cando vos oio tocar, mórrome de soidades. Cando vos oio tocar, campaniñas, campaniñas, sin querer torno a chorar. Cando de lonxe vos oio, penso que por min chamades e das entrañas me doio. Dóiome de dór ferida, que antes tiña vida enteira e hoxe teño media vida. Só media me deixaron os que de aló me trouxeron, os que de aló me roubaron. Non me roubaron, traidores, ¡ai!, uns amores toliños, ¡ai!, uns toliños amores. Que os amores xa fuxiron, as soidades viñeron... De pena me consumiron. Campanas de Bastabales, cando vos oio tocar, mórrome de soidades.
Educación musical
Vivir na Coruña Se me deran a escollere, eu non sei que escollería: (bis) Se entrar na Cruña de noite ou entrar no ceo de día. (bis)
Retrouso: Vivir na Coruña, que bonito é, andar de baranda e dormir de pé, e dormir de pé, e dormir de pé. Vivir na Coruña, que bonito é. Eu traio unha canción que canto con amor “pra” ti, bela cidade de cristal. Coma ti non a hai mirando cara ó mar. Por eso che fixeron o cantar.
Retrouso A Coruña é a cidade onde “naide” é forasteiro. (bis) Ten “pra” todo aquel que chega agarimo verdadeiro. (bis)
Retrouso Eu traio unha canción que canto con amor para ti, bela cidade de cristal. Coma ti non a hai mirando cara ó mar. Por eso che fixeron o cantar.
Retrouso
Educación musical, 2015 Fotografías: Isabel
As nosas rúas
As nosas rúas
Somos da Coru単a! Somos de Marineda!! Somos da Cidade de Cristal!!!
Somos cascarilleiros!!!!
CORUÑA DEL ALMA MIA Con el sombrero en la mano, como personas aristrocráticas, saludamos a Galicia, llenos de amor y de gracia. Coruña llevas la palma por ser la ciudad más fina, te quise con toda el alma igual que Alfonso Molina. Y de rodillas te juro que si tuviera dinero, en el Puente del Pasaje, con letras de oro, pondría un letrero diciendo tú eres Coruña la más hermosa del mundo entero. Coruña del alma mía, población incomparable; te quiero más que a mi vida como hoy te quiere tu alcalde. Y de rodillas te juro, que si tuviera dinero, en el Puente del Pasaje, con letras de oro pondría un letrero diciendo tú eres Coruña la más hermosa del mundo entero diciendo tú eres Coruña la más hermosa del mundo entero. Alfonso Molina Brandao, nado na Coruña o 15 de maio de 1907 e finado en Río de Xaneiro o 25 de novembro de 1958, foi alcalde da Coruña entre 1947 e 1958.
No seu mandato como rexedor da Coruña proxectou unha avenida interior, que partise desde a Ponte da Pasaxe, subise até Palavea e descendese cara ao río, e que na Ponte da Pedra se dirixise cara á antiga estación de ferrocarril para ao cabo chegar á praza do Espino (hoxe praza de Madrid), que se inaugurou co nome de Avenida de Lavedra (castelanización do topónimo galego A Vedra, pertencente a un antigo lugar polo que pasa a avenida). Agora esa avenida é a de Alfonso Molina.
Educación musical, 2015
Visita de Necho, cantante do Grupo “AMIZADES” O alumnado de 3ºB disfrutou na aula de Música coa inesperada visita de Necho, cantante do Grupo “AMIZADES”. Con el cantaron, bailaron ... e tiveron sesión de autógrafos!
Que máis se pode pedir que vivir
na Coruña ? Educación musical 2015
Habanera de La Coruña (Mil estrellas del cielo cayeron/ que en la tierra quisieron brillar y al conjuro de mágicas luces, al conjuro de mágicas luces, La Coruña nació junto al mar) Hércules luce su faro
(faro y playa San Amaro) Playa y paseo Riazor
(luz y color)
La Coruña ciudad mía, sólo me falta decir que vivir siempre a tu vera, como dice la habanera...
Con el canto de Amizades
(entre todas las ciudades) es La Coruña un primor
(canto de amor)
¿Qué más se puede pedir que vivir en La Coruña, que vivir en La Coruña, mi bien, qué más se puede pedir? (Bis)
Calle Real y Cantones
(Calle Real)
y unas tascas sin igual son los mejores salones para entonar mis canciones y a tus mujeres rondar.
Playas de Riazor y del Orzán la herculina torre, rayo de luz, guía a los marineros que vienen y van. Castillo de San Antón es el puerto ciudad. Tus Galerías son arte en cristal espejo en el que se miran el sol y el mar, suena una canción por la ciudad, himno a una mujer, canto de libertad
La Coruña ciudad mía, luna de plata en tu cielo sol de oro en tus Galerías, te vistes con la alegría del movido Carnaval, lo canta tu pregonero donde nadie es forastero noble Ciudad de Cristal. Dulce Virgen del Rosario
(Dulce Virgen del Rosario)
¿Qué más se puede pedir que vivir en La Coruña, que vivir en La Coruña, mi bien, qué más se puede pedir? (Bis)
patrona de la ciudad
(noble y leal)
tiene su fe en un Calvario,
(canto por la libertad)
se alivian en un tu bondad
(santa bondad).
Es María Pita en la plaza
(guerrero azul)
“Amizades ”
Que vivir en La Coruña, mi bien, ¿Qué más se puede pedir? Que vivir en La Coruña, mi bien, ¿Qué más se puede pedir?
ejemplo de gran valor cuando al pirata rechaza, celta y romana de raza mi Marineda y mi amor... La Coruña ciudad mía, entrar en ti por la noche o en el cielo entrar de día, yo no sé qué escogería si me dieran a escoger, teniendo que ser sincero por lo mucho que te quiero no sabría responder.
Educación musical
Oda a Marineda Marineda... Coruña, el mar te acarició. La luna sus besos te envió. La playa de Santa Cristina se muere de amor; espera, llorando, el regreso del que no volvió.
Coruña, al verte te adoré. Coruña, llorando marcharé.
Riazor
Coruña, quisiera poder ser como el mar que siempre besa tu tierra.
Santa Cristina
(Ti, meiga “cidá” da Coruña, “cidá” da torre herculina, “cidá” que porén dos mares ergues a cabeza altiva cal onte nas túas murallas o brazo de María Pita. Que tes, Coruña, nese teu recinto? que tes, Coruña, “pra" os que te visitan? Que conocerte, que conocerte non poden sen que deixarte, sen que deixarte non sintan)
Yo tuve un gran amor en La Coruña. (bis) Bajo su cielo azul, un día yo besé, los labios de una linda coruñesa. Adiós calle Real adiós Cantón Mayor, playa de Riazor Santa Cristina. Coruña, al verte te adoré. Coruña, llorando marcharé. Coruña, quisiera poder ser como el mar que siempre besa tu tierra. Coruña, Ciudad Cristal Educación musical, 2015
Galerías
“A Maruxiña” Tradicional
Retrouso
Eu, querer, quérote ben e téñoche admiración, pero casarme contigo non mo pide o corazón. Non mo pide o corazón, non mo pide o corazón. Eu, querer, quérote ben e téñoche admiración.
Pandereteiros
I Ai, Maruxiña, eu ben cho dicía, que o andar de noite é unha tolería ( 3 v. ). Ai, Maruxiña, eu ben cho dicía.
Agrupación Foklórica “ATURUXO”
II Ai, Maruxiña, non é nada malo darlle un biquiño a un namorado ( 3 v. ) Ai, Maruxiña, non é nada malo. III Ai, Maruxiña, detrás dun valado, dame un biquiño que non é pecado ( 3 v. ) Ai, Maruxiña, detrás dun valado. IV Ai, Maruxiña, detrás dun codeso, dame un biquiño que eu ben cho merezo ( 3 v. ) Ai, Maruxiña, detrás dun codeso. Educación musical - Xuño de 2015
Obradoiro de Pintura 5ยบ A
Obradoiro de pintura, 5º B de Primaria
Nicolás V.
Jenni
Mª
Virgelis
Isabel
Unai
Rafaella
No bailar tal gracia tes, no bailar tal gracia tes, mesmo parece, rapaza, que fas encaixe cos pés.
Limiar (A modo de xustificación) Hai moito tempo que me andaba no maxín facer unha recompilación das actividades musicais máis senlleiras desenvolvidas no colexio nos últimos vinte anos. Foron moitas e de calidade. Non é unha tarefa doada, pero vou comezar coa inestimable axuda do xefe de estudos, Antonio Pereiro Noguerol, que, nestes días, fíxome un dos presentes que eu máis valoro: o seu tempo. Tempo que adicou á montaxe do blog das miñas Lembranzas Musicais ao longo de algo máis de dúas décadas. Pretende ser unha agarimosa lembranza a todo o alumnado que se iniciou no mundo da Música neste centro. Graciñas por todo o tempo que compartimos!
Isabel García Quintela
Curso 2014/2015