Δάντων, ο δασολόγος

Ιανουάριος 2013

Α3 1ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

ΔΑΝΤΩΝ, Ο ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ

ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΓΑΖΙΟΥ

Μια ομάδα παιδιών του Α3 εικονογραφεί το παραμύθι της δασκάλα τους για το γράμμα «Δ» | Κείμενο – επιμέλεια: Μαριλία Κωστάκη

εινοπάθησα μια δεκαριά μέρες πριν, όταν επιχείρησα να βρω το σπίτι του φίλου μου του Δάντωνα, του δράκου. Πόσο είχε αλλάξει από την τελευταία μου επίσκεψη! Ο Δάντων είναι δασόφιλος και δασόβιος γι’ αυτό ζει στη Δίρφη, ένα βουνό της Εύβοιας, που είναι γεμάτο έλατα, οξιές, καστανιές, κερασιές, οπωροφόρα και φυσικά δαμασκηνιές, γιατί ο φίλος μου λατρεύει τα δαμάσκηνα, ιδιαίτερα όταν τα κάνει μαρμελάδα. Δεν ζει, λοιπόν, τυχαία σ’ αυτή την περιοχή ο φίλος μου ο δράκος. Και μη φανταστείτε ότι κατέφυγε εκεί γιατί οι άνθρωποι τον φοβούνται και τον κυνηγούν. Όχι! Ο Δάντων είναι δασολόγος και ζει μόνιμα στο δάσος για να προσφέρει τις υπηρεσίες του πρώτα στα αγαπημένα του δέντρα κι έπειτα στους ανθρώπους που κάθε τρεις και λίγο τον επισκέπτονται και τον ρωτούν πώς να περιποιηθούν τα δέντρα τους. Παρόλο λοιπόν που ήξερα πού μένει ο φίλος μου και θα έπρεπε να αναγνωρίσω αμέσως τη γειτονιά του, εγώ δυσκολεύτηκα. Ξεκίνησα πρωί και με πήρε το δειλινό για να φτάσω. Από μια μεριά, καλύτερα! Απόλαυσα ένα θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα πίσω από την κορυφή του βουνού.

Στέλιος Δερμιτζάκης, Πηγαίνοντας στο φίλο μου

Η γειτονιά του φίλου μου το δράκου είναι πανέμορφη και καταπράσινη. Και μέσα σ’ αυτό το βαθύ πράσινο ξεπετάγεται μια δεντροστοιχία με δαμασκηνιές, που όταν ανθίζουν γίνονται φούξια και είναι πανέμορφες. Ανάμεσα στις δαμασκηνιές, ο Δάντων έχει φυτέψει αρωματικό δενδρολίβανο, δάφνες και θεραπευτικές δενδρομολόχες. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, απορώ πώς μπερδεύτηκα! Έπρεπε να βρω τη… διεύθυνσή του ακολουθώντας τη φούξια δεντροστοιχία που οδηγούσε σ’ ένα δρύινο σπιτάκι! Είπαμε, οι δαμασκηνιές είναι το αγαπημένο του δέντρο. Απ’ τον καρπό τους ο Δάντων φτιάχνει μαρμελάδα και υπέροχα γλυκά. Κι επειδή ξέρει πως τρελαίνομαι για λιχουδιές, μου φτιάχνει πάντα ένα περιποιημένο δαμασκηνί δεματάκι γεμάτο με διάφορες δαμασκηνοδημιουργίες και μου το στέλνει στο σπίτι μου, στους Δελφούς. Την προηγούμενη Δευτέρα όμως, με δελέασε με μια ιδιαίτερη πρόσκληση για δείπνο στο σπίτι του. Κι εγώ δεν έχασα ευκαιρία, δέχτηκα με χαρά την πρόσκληση και βρέθηκα στη δασοσκέπαστη Δίρφη.

Ειρήνη Καλλέργη, Έξω από το σπίτι του φίλου μου

Όταν έφτασα στο σπίτι του φίλου μου το δράκου και κοίταξα γύρω μου τη θέα, δάκρυσα από την ομορφιά του πανέμορφου βουνού. Μόλις συνήλθα και χτύπησα την ξύλινη πόρτα, ο φίλος μου άνοιξε και με υποδέχτηκε πολύ ζεστά. «Επιτέλους! Πάνω στην ώρα ήρθες! Μόλις βγάζω από το φούρνο ένα καταπληκτικό σουφλέ! Έλα να δοκιμάσεις!».

Αγγελική Ναυπλιώτη, Η συνάντηση με το φίλο μου

Μπαίνοντας στο σπίτι του διαπίστωσα ότι ο διάδρομος φωτιζόταν με αναμμένα δαδιά και δεξιά κι αριστερά ήταν γεμάτος με φωτογραφίες της οικογένειάς του. Η δράκαινα με τα δίδυμα δρακοπαιδάκια τους, οι γονείς του οι δίπτεροι δράκοι, οι παππούδες του τα δεινοθήρια και οι προπαππούδες του οι δεινόσαυροι, ο ένας δίπλα στον άλλον. Ολόκληρο το σπιτάκι του ήταν διακοσμημένο με ιδιαίτερη προσοχή και πολύ γούστο. Σίγουρα η δράκαινα θα ‘χε ασχοληθεί ώρες με δαύτο. Ο διάδρομος κατέληγε στο υπέροχο καθιστικό του φίλου μου με το δερμάτινο σαλόνι και την ξύλινη τραπεζαρία. Το φαγητό μοσχομύριζε και τότε κατάλαβα ότι πεινούσα πολύ. Σε ελάχιστη ώρα βρεθήκαμε στο τραπέζι που ήταν στρωμένο μ’ ένα άσπρο δαντελένιο τραπεζομάντιλο.

Σοφοκλής Τουπής, Ο διάδρομος και το εσωτερικό του σπιτιού

«Σαν πολλή επισημότητα να διακρίνω…», πείραξα το φίλο μου. «Ε, εκλεκτοί καλεσμένοι χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση», μου είπε και γέλασε καλόκαρδα.

Ειρήνη Βλαχάκη, Το δείπνο

«Έλα, Δάντων! Σε γνωρίζω χρόνια! Τι γιορτάζουμε απόψε;», ρώτησα το δράκο. «Να… σκέφτηκα κάτι και ήθελα να σου προτείνω…» «Ε, τι;», είπα όλη αγωνία.

Νίκος Αρβανιτάκης, Το δείπνο

«Να, λόγω της δουλειάς μου συναντώ ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Ολοένα και περισσότερο όμως απογοητεύομαι από την άγνοια που έχουν για τα δέντρα, για τα δάση, για τη φύση γενικότερα. Τι θα έλεγες αν ενώναμε τις δυνάμεις μας σε μια εκπαιδευτική εκστρατεία;», μου είπε ο φίλος μου όλο ενθουσιασμό. «Δεν καταλαβαίνω… Τι εννοείς;», συνέχισα να απορώ εγώ. «Ε… δασκάλα είσαι… με παιδιά ασχολείσαι…»… «Ναι, και;», τον διέκοψα.

Χαρά Χατζή, Η συζήτηση στο δείπνο

«Τι θα έλεγες αν διοργανώναμε δωρεάν διαλέξεις για την προστασία των δασών και των άγριων ζώων σε Δημοτικά Σχολεία; Θα μπορούσαμε μαζί να σκεφτούμε ένα σωρό δημιουργικές δραστηριότητες για παιδιά, όπως θεατρικά δρώμενα, συγγραφή παραμυθιών και μικρών διηγημάτων, καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς, διήμερες εκπαιδευτικές εκδρομές με ξεναγό εμένα στο δάσος, δενδροφυτεύσεις… Έπειτα απ’ όλ’ αυτά, τα παιδιά θα μπορούσαν να ενημερώσουν περισσότερους ανθρώπους δημοσιεύοντας άρθρα στο διαδίκτυο και τις εφημερίδες, παραχωρώντας συνεντεύξεις στα δελτία ειδήσεων, δημιουργώντας διαφημιστικές αφίσες για την προστασία των δασών, δίνοντας, δηλαδή, δημοσιότητα σε όλη αυτή τη δράση. Διάθεση να ‘χουμε και πρόθυμους, δραστήριους δασκάλους», είπε ο Δάντων και μου έκλεισε πονηρά το μάτι. «Και όλοι μαζί θα διασκεδάσουμε!», πρόσθεσα ενθουσιασμένη. «Ακριβώς!», γέλασε με την μπάσα φωνή του ο φίλος μου. «Σύμφωνοι!», ξεφώνησα χαρούμενη και τσούγκρισα το ποτήρι του καλού μου φίλου. Το υπόλοιπο βράδυ το περάσαμε μπροστά στο τζάκι σχεδιάζοντας πώς θα πετύχουμε τους στόχους μας και πώς θα ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους για τα δάση της χώρας μας. Βρήκαμε μάλιστα και ένα σύνθημα για το σχέδιό μας: «ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ» θα γράφαμε στα φυλλάδια που θα μοιράζαμε στα σχολεία. Η διαμονή μου στη Δίρφη και η παρέα με το φίλο μου το δράκο ήταν υπέροχη, όμως τέλειωσε χωρίς καλά καλά να το καταλάβω. Δυστυχώς, δεν είχα καθόλου άδεια από τη δουλειά μου, κι έτσι έμεινα στο βουνό μόνο για το διήμερο του Σαββατοκύριακου. Υποσχέθηκα όμως να βοηθήσω στο σχέδιό του, οπότε σύντομα θα ξανάπαιρνα το δρόμο προς το φιλόξενο σπιτάκι. Ο Δάντων με προμήθευσε με το γνωστό δαμασκηνί δέμα και το μεσημέρι της Κυριακής ξεκίνησα για τους Δελφούς. Στη διαδρομή σκεφτόμουν τι θα έλεγαν τα παιδάκια μου στο σχολείο, όταν θα άκουγαν την ιδέα της συνεργασίας με ένα δράκο δασολόγο. Αλήθεια, εσείς τι θα λέγατε;

Μαριλία Κωστάκη

Μαριλένα Σταματάκη, Χαιρετώ το φίλο μου και φεύγω από το σπίτι του

Γιώργος Δραγκιαδάκης, Το σπίτι του Δάντωνα

1. Αρβανιτάκης Νίκος 2. Βλαχάκη Ειρήνη 3. Δερμιτζάκης Στέλιος 4. Καλλέργη Ειρήνη 5. Ναυπλιώτη Αγγελική (στο εξώφυλλο) 6. Σταματάκη Μαριλένα 7. Τουπής Σοφοκλής 8. Φραγκιαδάκης Γιώργος 9. Χατζή Χαρούλα

Η δασκάλα τους Κωστάκη Μαριλία