Ιστορίες της Δευτέρας

2013-2014

1Ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΓΑΖΙΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Τα παιδιά του Β3 γράφουν τις δικές τους ιστορίες | Επιμέλεια: Μαριλία Κωστάκη

2

Περιεχόμενα

Πώς προέκυψε…........................................................................................................................ 4 Ένας δεινόσαυρος στην τάξη μας ............................................................................................. 5 Χαρούμενα Χριστούγεννα στο δάσος ..................................................................................... 23 Το μαγικό ζάρι ......................................................................................................................... 25 Η Μαγειρόζα ........................................................................................................................... 29 Ο ψαράς και το περιδέραιο .................................................................................................... 48 Καθαρά Δευτέρα ..................................................................................................................... 64 Το μαγικό τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας ............................................................................. 65 Από τη ζωή του Νίκου Καζαντζάκη ......................................................................................... 66 Μια Καθαρά Δευτέρα ............................................................................................................. 67 Το αγόρι που έτρωγε συνέχεια ............................................................................................... 68 Το ιπτάμενο σαλιγκάρι ............................................................................................................ 69 Η Ειρήνη και ο Νέμο ................................................................................................................ 70 Το ταξίδι της Μαριλίας ............................................................................................................ 71 Οι δυο φίλοι ............................................................................................................................ 72 Λίμερικ..................................................................................................................................... 73 Το παιδί με το μπρόκολο ........................................................................................................ 74 Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ… ανάποδα! ....................................................................................... 75 Οι τέσσερις φίλοι .................................................................................................................... 77 Ντομάτες ................................................................................................................................. 78 Συγγραφείς και εικονογράφοι… τα παιδιά του Β3 ................................................................. 79

3

Πώς προέκυψε… Στα πλαίσια του Εκπαιδευτικού Προγράμματος: «Φτιάξε, καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι» τα παιδιά παρακινήθηκαν κι εμψυχώθηκαν ώστε να γράψουν τα δικά τους παραμύθια. Στο τέλος του Προγράμματος προέκυψε τούτος εδώ ο τόμος με τις ιστορίες μας που, εύλογα, πήρε τον τίτλο:

«Ιστορίες της Δευτέρας» Ήδη

από

την

προηγούμενη

τάξη

τα

παραμύθια

αποτέλεσαν

αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ως φυσικό επακόλουθο η διαδικασία της ανάγνωσης ιστοριών πέρασε και στο φετινό μας καθημερινό πρόγραμμα. Σε πρώτο στάδιο επιχειρήθηκε η ανάγνωση παραμυθιών από τη δασκάλα κι έπειτα από τα ίδια τα παιδιά. Λίγο αργότερα τα παιδιά παρακινήθηκαν

να

δανειστούν

βιβλία

και

στο

σπίτι,

μέσω

του

Προγράμματος: «Βιβλία σε ρόδες». Η θεματολογία των βιβλίων ήταν τέτοια, ώστε να καλύπτει, όχι μόνο τα ενδιαφέροντα των παιδιών, αλλά και τους στόχους άλλων Προγραμμάτων που επεξεργαζόμασταν ταυτόχρονα. Έπειτα περάσαμε στην ομαδική και κατόπιν στην ατομική προσπάθεια γραφής ιστοριών γραφής.

ακολουθώντας Σε

επόμενο

κάθε

στάδιο

φορά

διαφορετικές

επιδιώξαμε

την

τεχνικές

δημιουργικής

εικονογράφηση

κάποιων

παραμυθιών. Στόχοι μας ήταν να καλλιεργηθεί η φαντασία και η δημιουργική μας διάθεση

ώστε

να

συνθέτουμε

ιστορίες

με

οποιαδήποτε

αφορμή.

Να

αναπτύξουμε τον προφορικό και το γραπτό μας λόγο, να προάγουμε την αγάπη

για

το

διάβασμα

και

το

βιβλίο,

να

συνεργαστούμε

και

να

διασκεδάσουμε. Φτάνοντας το Πρόγραμμα στο τέλος του μπορούμε να πούμε ότι «Φτιάξαμε, με την καρδιά μας, τα δικά μας παραμύθια» τα οποία και σας παρουσιάζουμε στη συνέχεια.

4

Ένας δεινόσαυρος στην τάξη μας Ομαδική γραφή, 9/12/13 Έπειτα από εκπαιδευτική επίσκεψή μας στο Εκθεσιακό Κέντρο Κρήτης και στη «Δεινοσαύρια», τα παιδιά εκφράζουν την επιθυμία να γράψουν και να εικονογραφήσουν ένα παραμύθι για τον Κορυθόσαυρο που αγοράστηκε από την έκθεση. Ο κορυθόσαυρος και το παραμύθι αφιερώθηκαν στη φίλη μας, κυρία Σταματία Σταμάτη, φιλόλογο στο 7ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων, με το οποίο συνεργαζόμαστε στα πλαίσια του Προγράμματος «Τα ζωντανά ρομπότ». Το παραμύθι του Σταύρου, λοιπόν, είναι αφιερωμένο με όλη μας την αγάπη, στην κα Σταμάτη.

5

Ζούσε

κάποτε

σε

ένα

μουσείο

με

το

όνομα

Δεινοσαύρια

ένας

Κορυθόσαυρος κόκκινος όπως η φωτιά, με κίτρινες έντονες λεπτομέρειες και μαύρες ρίγες. Το σώμα του ήταν βαρύ και μεγάλο σαν σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τα δυο του πίσω πόδια ήταν χοντρά, σαν κορμοί δέντρων, ενώ τα μπροστινά του πόδια ήταν λεπτότερα για να τον βοηθούν να φτάνει τα φύλλα των τεράστιων δέντρων. Στο κεφάλι του είχε ένα κίτρινο τσουλούφι που του χρησίμευε για να επικοινωνεί με τους άλλους κατοίκους του μουσείου. Η μαμά του, από τότε που ήταν μωρό Κορυθοσαυράκι, του έλεγε να μη φύγει

ποτέ

από

κοντά

της

γιατί

υπήρχαν

πολλοί

κίνδυνοι,

όπως

ο

απειλητικός, σαρκοφάγος Τυρέξ.

6

Μάνος Σαρχιανάκης: ο Κορυθόσαυρος στη Δεινοσαύρια

Μια μέρα τη Δεινοσαύρια επισκέφτηκε ένα σχολείο. Τότε ο μικρός Κορυθόσαυρος αγνόησε τις συμβουλές της μαμάς του και με ένα δυνατό χτύπημα της μεγάλης, βαριάς ουράς του, έσπασε το φράχτη κι ακολούθησε τα παιδιά.

7

Άννα Σαριδάκη: Επίσκεψη του σχολείου στο μουσείο

Περπατώντας, έφτασε σε μια αίθουσα του μουσείου που δεν είχε ξαναδεί ποτέ. Εκεί αντίκρισε ένα εκπληκτικό θέαμα και θαμπώθηκε: δεκάδες δεινόσαυροι, μεγάλοι και μικροί, στέκονταν μπροστά του! Άθελά του έβγαλε ένα μουγκρητό θαυμασμού και τότε τα παιδιά γύρισαν πίσω τους και… κοκάλωσαν. Έμειναν άφωνα απ’ το φόβο τους για δέκα δευτερόλεπτα κι αμέσως μετά άρχισαν να σκορπίζονται ουρλιάζοντας: «Βοήθεια! Βοήθεια!». Οι υπάλληλοι έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει και είδαν τον δεινόσαυρο να περπατά, με βαριά βήματα, προς το μέρος τους.

8

Μηνάς Λεμονάκης: Ο Κορυθόσαυρος γρυλίζει

Τότε

έγινε

κάτι

απίστευτο:

ο

Κορυθόσαυρος

άρχισε

να

χορεύει

τσιφτετέλι και τότε όλοι έπεσαν κάτω απ’ τα γέλια! Αμέσως μετά άρχισαν όλοι να χορεύουν μαζί.

9

Ειρήνη Καρουζάκη: ο Κορυθόσαυρος χορεύει

10

Μαριλένα Σταματάκη: ο Κορυθόσαυρος χορεύει τσιφτετέλι

11

Δημήτρης Κηπαράκης: χορεύουν όλοι μαζί

12

Ειρήνη Καλλέργη: χορεύουν όλοι μαζί τσιφτετέλι

Ένα κοριτσάκι πλησίασε χωρίς να φοβάται τον Κορυθόσαυρο και του είπε: -Γεια σου, διασκεδαστικέ δεινόσαυρε! Πώς σε λένε; -Γεια σου κι εσένα!, είπε ο Κορυθόσαυρος χαμογελώντας. Με λένε Κορυθόσαυρο. Κανένας, ως τώρα, δεν μου έχει δώσει όνομα…

13

Ερίσα Μεζίου: ένα κοριτσάκι πλησιάζει τον Κορυθόσαυρο

-Λυπάμαι πολύ! Θα σου άρεσε να σου δώσω εγώ ένα όνομα, να γίνω… η νονά σου; -Θα το ήθελα πολύ!!, είπε ο Κορυθόσαυρος ενθουσιασμένος.

-Τότε θα σε πούμε… θα σε πούμε… θα σε πούμε Σταύρο! Σταύρο Κορυθόσαυρο! Πώς σου φαίνεται; -Τέλειο! Νομίζω πως μου ταιριάζει πραγματικά! Αλήθεια, νονά, εσένα πώς σε λένε;

14

Στέλιος Δερμιτζάκης: και το όνομα αυτού… Σταύρος

-Α! ναι! Το ξέχασα! Με λένε Μαριλένα. Και αυτοί είναι οι φίλοι μου: η Αγγελική, η Αναστασία, η Άννα, η Βαγγελιώ, ο Βασίλης, ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Δημήτρης, οι δύο Ειρήνες, η Ερίσα, ο Μάνος, ο Μηνάς, ο Νίκος, ο Σοφοκλής, ο Στέλιος και η Χαρά! Και αυτή εκεί πίσω, που τρέμει, είναι η δασκάλα μας, η Μαριλία. Ε, ελάτε πιο κοντά, παιδιά! Μη φοβάστε! Είναι καλός δεινόσαυρος ο Σταύρος, είπε η Μαριλένα χαρούμενη.

15

Χαρούλα Χατζή: συστάσεις

Τα παιδιά πλησίασαν τώρα πια χωρίς να φοβούνται και όλοι μαζί συνέχισαν την περιήγησή τους στο χώρο.

16

Αγγελική Ναυπλιώτη: συνεχίζουν την περιήγηση στο χώρο

Όταν

η

επίσκεψη

τελείωσε

και

τα

παιδιά

έπρεπε

να

φύγουν,

αποχαιρέτισαν τον Σταύρο λυπημένα. Εκείνος τότε έμεινε σκεφτικός. Μια τρελή ιδέα του είχε καρφωθεί στο μυαλό: να πάει ή να μην πάει; Καθώς έμπαιναν τα παιδιά στο λεωφορείο για να επιστρέψουν στο σχολείο, ο Σταύρος βγήκε από τη Δεινοσαύρια κι άρχισε να τρέχει πίσω τους για να τους προλάβει. Σε μια στροφή πήδηξε με τα δυνατά του πόδια και γραπώθηκε στο λεωφορείο.

17

Νίκος Αρβανιτάκης: Ο Σταύρος πάνω στο λεωφορείο

Στην οροφή του ο Σταύρος αντίκρισε έναν πελαργό να τρώει ψαράκια και με κάθε μπουκιά να μικραίνει όλο και περισσότερο. Τότε μ’ ένα μουγκρητό άρπαξε όλα τα ψάρια του πελαργού και τα έκανε μια χαψιά. Αμέσως έγινε τόσο μικρός που μπόρεσε να χωθεί στο λεωφορείο, χωρίς να τον δει κανείς. Από τον εξαερισμό πήδηξε κατευθείαν στην τσάντα της δασκάλας.

18

Βαγγελιώ Παχάκη: ο Σταύρος τρώει τα ψάρια του πελαργού

Όταν έφτασαν στο σχολείο όλοι τους μπήκαν στις αίθουσες και τα παιδιά άρχισαν να γράφουν τις εντυπώσεις τους. Ξαφνικά, το τηλέφωνο της δασκάλας χτύπησε. Εκείνη άνοιξε την τσάντα της ανήσυχη και τότε ο Σταύρος

ξεπήδησε

κι

άρχισε

να

τεντώνεται,

ενώ

η

δασκάλα

κατατρομαγμένη έπεσε πίσω στην καρέκλα της έδρας. Τα παιδιά ούρλιαζαν «ζήτωωωωωωωωωω!» και η… νονά έτρεξε και τον αγκάλιασε.

19

Γιώργος Φραγκαδάκης: τα παιδιά φωνάζουν «ζήτω»

Από τότε ο Σταύρος έγινε το κατοικίδιο της τάξης. Έμενε στο συρτάρι της βιβλιοθήκης και έτρωγε το ρόδι της δασκάλας, αφήνοντάς τη νηστική. Στα διαλείμματα φορούσε τα γυαλιά της και καθόταν στην έδρα για να διορθώσει τα γραπτά των μαθητών.

20

Σοφοκλής Τουπής: Ο Σταύρος στην τάξη μας

Έτσι περνούσαν οι μέρες και τα λάθη… πλήθαιναν! Και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα!

21

Γιάννης Παγωμένος: ο Σταύρος διορθώνει γραπτά…

22

Βασίλης Καλλέργης: ο Σταύρος Κορυθόσαυρος στο σχολείο μας

Χαρούμενα Χριστούγεννα στο δάσος Ομαδική γραφή, 13/12/13 Στα πλαίσια του μαθήματος της Γλώσσας, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, τα παιδιά κλήθηκαν να γράψουν ένα παραμύθι με δοσμένες τις λέξεις με τα έντονα γράμματα. Κατά τη διόρθωση των κειμένων τους προέκυψε το παρακάτω κείμενο.

Είχε χειμωνιάσει εκείνο τον καιρό και τα σπουργίτια έμεναν στο σπίτι τουρτουρίζοντας. Ο καιρός ήταν πολύ κρύος και βροχερός για όλα τα ζώα του δάσους. Στην κορφή του βουνού είχε χιονίσει. Όλα τα μονοπάτια είχαν καλυφθεί από χιόνι. Πλησίαζαν Χριστούγεννα. Όλα τα πουλιά μαζί είπαν να στολίσουν το μεγάλο δέντρο του δάσους με το χοντρό κορμό. Θα έβαζαν κορδέλες

και

γιρλάντες,

στολίδια

από

φύλλα

και

στην

κορφή

θα

τοποθετούσαν ένα χρυσό αστέρι που θα έφερνε ο αετός. Τα σπουργίτια, λόγω κρύου, δεν έβγαιναν από το σπίτι τους. Ούτε καν πλησίασαν στο στολισμό του δέντρου! Η κυρία Σπουργιτίνα έψηνε στο φούρνο μια φραντζόλα. Ετοίμαζε κρέας στα κάρβουνα, πατάτες στο φούρνο και άνοιγε φύλλο για γλυκό μύγα. Ο κύριος Σπουργίτης ροχάλιζε στο μαλακό στρώμα του από άχυρα και τα μικρά Σπουργιτάκια περίμεναν να έρθει η αρχιμηνιά για να δουν τον Αϊ-Βασίλη κλέβοντας φαγητά από αυτά που ετοίμαζε η μαμά τους. Στο μεταξύ ο κύριος Σπουργίτης ξύπνησε και με τα χίλια ζόρια φόρεσε το μπουφάν του, το κασκόλ του, τις γαλότσες, τα γάντια και το σκουφί του και βγήκε έξω να βοηθήσει στο στολισμό του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Δεν πρόλαβε να βγει από το σπίτι του και άρχισε η βροχή. Μπήκε τρέχοντας μέσα και πήρε μαζί την ομπρέλα του.

23

Στο δρόμο για το ξέφωτο του δάσους συνάντησε έναν άγριο λύκο που κι εκείνος

τουρτούριζε

όρθιος

μέσα

στο

κρύο.

Του

ευχήθηκε

«Καλά

Χριστούγεννα» και συνέχισε το δρόμο του για το ξέφωτο, ήθελε να προλάβει να δει το δέντρο των Χριστουγέννων στολισμένο. Φτάνοντας είδε το τεράστιο δέντρο με χιλιάδες μπάλες, φωτάκια κι ένα μεγάλο αστέρι να λάμπει στο σκοτάδι. Από τη χαρά του κάλεσε όλα τα ζώα του δάσους στο σπίτι του για ένα ωραίο δείπνο. Η κυρία Σπουργιτίνα θα είχε ήδη ετοιμάσει το τραπέζι με κορδέλες πολύχρωμες και χίλια δυο φαγητά. Σε λίγη ώρα οι καλεσμένοι έφτασαν στο μικροσκοπικό σπιτάκι της οικογένειας των σπουργιτιών και το γιόρτασαν ως τα μεσάνυχτα. Τότε ήρθε η ώρα τα μικρά σπουργιτάκια να πέσουν για ύπνο. Όμως εκείνη τη στιγμή τα περίμενε μια έκπληξη: ο Αϊ-Βασίλης είχε φτάσει με το έλκηθρό του πάνω από

τη

στέγη

του

σπιτιού

τους.

Η

χαρά

τους

ήταν

απερίγραπτη!

Χοροπηδούσαν και πετούσαν γύρω του τιτιβίζοντας ευτυχισμένα. Έδειχναν όσο μπορούσαν πιο ξεκάθαρα τη χαρά τους! Ο Αϊ-Βασίλης άφησε τα δώρα τους και έφυγε για το επόμενο σπίτι του δάσους. Σε λίγο θα ξημέρωνε η μέρα των Χριστουγέννων.

24

Το μαγικό ζάρι Ομαδική γραφή, 21/1/14 Ιστορία γραμμένη με τη βοήθεια των καρτελών του Προπ. Όλες οι κάρτες ανακατεύτηκαν επιμελώς και στη συνέχεια επιλέχτηκαν στην τύχη δέκα από αυτές. Μοιράστηκαν σε δύο παιδιά τα οποία διάβαζαν εναλλάξ τις ερωτήσεις τους. Πιθανές απαντήσεις διατυπώνονταν από όλους και επικρατούσε η πιο δημοφιλής.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ανάποδη οικογένεια που ζούσε στην Αγία Τριάδα του Ηρακλείου. Η μητέρα και ο πατέρας είχαν μαλώσει και αποφάσισαν να χωρίσουν. Έτσι η μητέρα έφυγε από το σπίτι. Όμως δεν ήξερε πού να πάει. Περπάτησε αρκετές μέρες και νύχτες ώσπου έφτασε σ’ ένα βουνό. Όπως θα έκανε κάθε ανάποδος άνθρωπος, δεν μπήκε στο σπιτάκι που συνάντησε, αλλά το προσπέρασε και προχώρησε.

25

Χαρά Χατζή

Ξαφνικά, κάποιος βρέθηκε στον δρόμο της. Ήταν ένας άσχημος, μελαχρινός άντρας, ντυμένος με κουρέλια, ξυπόλητος και με καμπούρα. Η γυναίκα ένιωσε μεγάλη χαρά που τον συνάντησε και ζήτησε πληροφορίες για να βρει το δρόμο για την πόλη.

26

Στέλιος Δερμιτζάκης

Ο άντρας δεν ήξερε πώς να τη βοηθήσει, αλλά για μην την κακοκαρδίσει της έδωσε ένα κουτί. Όταν εκείνη άνοιξε το κουτί είδε μέσα ένα ζάρι από γυαλί. Ο άντρας τής είπε: «Το ζάρι μπορεί να σε πάει στην πόλη, όχι εγώ. Πρόσεξε όμως να πηγαίνεις βήμα βήμα! Ποτέ μην βιαστείς γιατί το ζάρι θα αποδυναμωθεί, δεν θα μπορείς να επιστρέψεις στην πόλη και θα χαθείς για πάντα!». Η ανάποδη γυναίκα προσπάθησε να μιλήσει ίσια για να ευχαριστήσει τον σωτήρα της, αλλά δεν τα κατάφερε. Ντράπηκε να του πει τις άσχημες λέξεις που της έρχονταν στο μυαλό κι έφυγε κοιτώντας το ζάρι με απορία.

Μετά από λίγη ώρα η γυναίκα άρχισε να πεινάει. Βαρέθηκε να πορεύεται βήμα βήμα με το ζάρι κι έτσι προχώρησε πιο πολλά βήματα. Τότε αυτό σταμάτησε να δείχνει το σωστό δρόμο και έχασε τις μαγικές δυνάμεις του. Μεταμορφώθηκε σ’ ένα άνοστο κέικ! Της ανάποδης γυναίκας της φάνηκε πολύ νόστιμο και, πεινασμένη καθώς ήταν, το ‘κανε μια χαψιά.

27

Στέλιος Δερμιτζάκης

Λυπημένη

και

ζαλισμένη,

νιώθοντας

άσχημα

που

αγνόησε

τη

συμβουλή του άντρα, γύρισε πίσω για να του πει τι συνέβη. Όταν έφτασε στον άντρα εκείνος κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί. Αυτή τη φορά έδωσε στη γυναίκα μια μαγική καραμέλα με γεύση φράουλα. Μόλις εκείνη την έβαλε στο στόμα της… βρέθηκε στην πόρτα του σπιτιού της

!

Σοφοκλής Τουπής

Τα παιδιά της βγήκαν στην αυλή κατενθουσιασμένα και ο άντρας της χάρηκε πολύ που την ξαναείδε και της ζήτησε να γίνουν και πάλι ζευγάρι. Η γυναίκα τότε αγκάλιασε τον άντρα και τα παιδιά της και το γιόρτασαν όλοι μαζί. Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα!

Στέλιος Δερμιτζάκης

28

Η Μαγειρόζα Ομαδική γραφή, 4/2/14 Παραμύθι με ξεπατίκωμα και δοσμένες λέξεις

Μια φορά κι έναν καιρό, στα βάθη της θάλασσας, ζούσε μια γοργόνα μαζί με τις δύο μεγαλύτερες αδελφές της και τη μητέρα τους. Έμεναν και οι τρεις σε ένα σπίτι από όστρακα. Η μητέρα και οι μεγαλύτερες αδελφές είχαν τη μικρότερη σαν υπηρέτρια και την έβαζαν να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού.

29

Αναστασία Ανδουλάκη

Η πιο βασανιστική όμως δουλειά ήταν να τους καθαρίζει τις ουρές και να τις γυαλίζει λέπι προς λέπι.

30

Δημήτρης Κηπαράκης

31

Σοφοκλής Τουπής

Όταν τέλειωνε τις δουλειές του σπιτιού, η μικρή γοργόνα καθόταν στην κουζίνα και μαγείρευε με τις ώρες, γι’ αυτό και όλοι τη φώναζαν Μαγειρόζα.

32

Γιώργος Φραγκιαδάκης

Μια μέρα το Χταπόδι, ο θαλάσσιος ταχυδρόμος, έφερε στο σπίτι μια πρόσκληση από τον πρίγκιπα Γοργόνο που έλεγε ότι γίνεται χορός στο παλάτι και ήταν καλεσμένοι όλοι. Ο πρίγκιπας εκείνο το βράδυ θα διάλεγε τη σύζυγό του.

33

Στέλιος Δερμιτζάκης

Μόλις διάβασαν την πρόσκληση οι μεγάλες αδελφές μάλωσαν για το ποια είναι η πιο όμορφη και ποια θα παντρευτεί τον πρίγκιπα. Και οι δύο ταυτόχρονα φώναζαν στη Μαγειρόζα δίνοντάς της εντολές. Και οι δύο συγχρόνως ήθελαν το ίδιο φόρεμα, το ίδιο καπέλο, το ίδιο στέμμα, τον ίδιο… πρίγκιπα. Η Μαγειρόζα έτρεξε να φτιάξει τις στολές των αδελφών τους και να γυαλίσει τις ουρές τους.

34

Βαγγελιώ Παχάκη

Όση ώρα γυάλιζε τις ουρές ένιωθε θλιμμένη που δεν θα πήγαινε στο χορό. Μόλις τις ετοίμασε ρώτησε στενοχωρημένη: «Μπορώ να έρθω κι εγώ μαζί σας;». Οι αδελφές της απάντησαν γελώντας κοροϊδευτικά: «Σιγά! Ποια νομίζεις ότι είσαι; Με τέτοια κουρέλια θα πας στο χορό; Ούτε σαρδέλα δε σε πλησιάζει! Να μείνεις εδώ μέχρι να γυρίσουμε.» Η Μαγειρόζα είπε μέσα της: «Έχουν δίκιο! Πώς να πάω στο χορό με τέτοια ρούχα;»… Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Νεραϊδοδελφίνος, ο νονός της, που της είχε αδυναμία.

35

Μηνάς Λεμονάκης

-Τι έπαθες και είσαι έτσι; Γιατί είσαι στενοχωρημένη; τη ρώτησε.

-Οι αδελφές μου πήγαν στο χορό του πρίγκιπα κι εμένα μου είπαν άσχημα λόγια για να μην πάω. Λένε ότι δεν έχω ωραία ρούχα και πως ούτε σαρδέλα δε με πλησιάζει, είπε η Μαγειρόζα κλαίγοντας.

-Μην τα πιστεύεις αυτά! Και βέβαια θα πας στο χορό! Εγώ θα σε βοηθήσω. Έχω μια ιδέα! Τότε

ο

Νεραϊδοδελφίνος

χτύπησε

τα

πτερύγιά

του

και

η

φτωχοντυμένη Μαγειρόζα μεταμορφώθηκε σε μια εντυπωσιακή, πανέμορφη γοργόνα. Με δεύτερο χτύπημα των πτερυγίων, ένας μικρούλικος αχινός έγινε μια πλουμιστή άμαξα, έτοιμη να μεταφέρει τη γοργόνα στο παλάτι.

36

Ερίσα Μεζίου

Λίγο πριν ξεκινήσει η άμαξα, ο νονός της τη συμβούλεψε: -Το νου σου, Μαγειρόζα! Μόλις το ρολόι χτυπήσει 12 τα μεσάνυχτα, τα μάγια θα λυθούν και όλα θα γίνουν όπως πριν.

37

Ειρήνη Καρουζάκη

38

Βασίλης Καλλέργης: Η Μαγειρόζα πάει στο παλάτι

39

Μάνος Σαρχιανάκης

Στο παλάτι ο χορός είχε αρχίσει για τα καλά όταν έφτασε η γοργόνα. Μπήκε στην αίθουσα λίγο πριν ο πρίγκιπας διαλέξει τη σύζυγό του. Μόλις εκείνος γύρισε και την κοίταξε την ερωτεύτηκε αμέσως και άρχισε να χορεύει μόνο μαζί της. Όλοι αναρωτιούνταν ποια ήταν αυτή η νόστιμη κοπέλα.

40

Αγγελική Ναυπλιώτη

Η Μαγειρόζα περνούσε τόσο ωραία χορεύοντας με τον πρίγκιπα και ξέχασε ότι έπρεπε να γυρίσει σπίτι πριν τις 12.

41

Χαρά Χατζή

Το θυμήθηκε μόνο όταν άκουσε το μεγάλο ρολόι της σάλας να χτυπά. Τότε αναστατωμένη έφυγε τρέχοντας από το παλάτι ενώ ο πρίγκιπας ξοπίσω της προσπαθούσε να την προλάβει. Πάνω στη βιασύνη της έχασε το περιδέραιό της με το κρυστάλλινο λουλούδι.

42

Νίκος Αρβανιτάκης

«Ούτε καν πρόλαβα να μάθω το όνομά της! Δεν ξέρω πού μένει και πώς θα την ξαναβρώ…», μουρμούρισε ο Γοργόνος στενοχωρημένος. Ίσα που πρόλαβε να μπει στο σπίτι η Μαγειρόζα και να ξαναγίνει όπως ήταν, πριν μπουν αναστατωμένες οι αδελφές και η μητέρα τους. Τις άκουγε να μιλάνε για εκείνη την άγνωστη κοπέλα με πολύ θυμό.

43

Άννα Σαριδάκη

Ο πρίγκιπας, τελικά, είχε πάρει απόφαση να ψάξει σε όλα τα σπίτια του βασιλείου για να τη βρει. Στα χέρια του είχε το μοναδικό ενθύμιο από ‘κείνη, ένα κρυστάλλινο κολιέ. Ο πρίγκιπας και οι ακόλουθοί του έψαξαν λοιπόν παντού για τη γοργόνα. Σε καμία από τις κοπέλες δεν ταίριαζε το περιδέραιο τόσο καλά, όσο σε εκείνη με την οποία χόρευε το προηγούμενο βράδυ.

44

Γιάννης Παγωμένος

Όταν ο πρίγκιπας εξαντλημένος και απογοητευμένος χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της Μαγειρόζας, εκείνη του άνοιξε και τον υποδέχτηκε ευγενικά.

-Μαγειρόζα, ποιος είναι στην πόρτα; ακούστηκε η φωνή της μαμάς από το μέσα δωμάτιο.

-Είμαι ο πρίγκιπας ο Γοργόνος και ήρθα για να βρω την κοπέλα που έχασε αυτό το περιδέραιο. Αυτήν μόνο θα κάνω γυναίκα μου. Τότε η μαμά και οι δυο μεγάλες αδελφές της Μαγειρόζας κατέβηκαν με τα πιο όμορφα φορέματα του κόσμου. Ο πρίγκιπας δοκίμασε και στις δύο κόρες το περιδέραιο, όμως δεν έκανε σε καμιά. Απογοητευμένος ζήτησε να δοκιμάσει και η τρίτη κοπέλα το κολιέ. Οι δυο αδελφές έγιναν έξαλλες από θυμό και δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα αφτιά τους!

-Μα, η Μαγειρόζα δεν είχε έρθει στο χορό! Ήταν όλο το βράδυ εδώ, στο σπίτι! Σωστά, Μαγειρόζα; φώναξε η μητέρα. Η Μαγειρόζα δεν έβγαλε μιλιά.

-Δεν πειράζει, θέλω να δοκιμάσει και η Μαγειρόζα το περιδέραιο, είπε ο πρίγκιπας και αποφασιστικά φόρεσε το κολιέ στη μικρή γοργόνα. Τότε, η Μαγειρόζα μεταμορφώθηκε σε εκείνη την κοπέλα που χόρευε μαζί του το προηγούμενο βράδυ. Οι αδελφές της τραβούσαν τα μαλλιά τους και χτυπούσαν τα κεφάλια τους στους τοίχους. Τρίχα για τρίχα δεν τους έμεινε, βλέποντας τον πρίγκιπα να αγκαλιάζει και να φιλάει την αδελφή τους.

45

46

Ειρήνη Καλλέργη

Ο πρίγκιπας πήρε την όμορφη γοργόνα στο παλάτι του κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα!

47

Μαριλένα Σταματάκη

Ο ψαράς και το περιδέραιο Ομαδική γραφή, 14/2/14 Αφορμή για το συγκεκριμένο παραμύθι στάθηκε η ερώτησή μου «Τι σχέση μπορεί να έχει το μινωικό κόσμημα με τις μέλισσες, μια τοιχογραφία ενός ψαρά από τη Θήρα και ένα άγαλμα κόρης που κρατά ένα ρόδι;». Τα παιδιά, μετά από αναζήτηση πληροφοριών για τα εν λόγω έργα τέχνης, κατέληξαν πως μόνο ένα παραμύθι θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποια σχέση μεταξύ τους...

48

Ζούσε κάποτε, στα αρχαία χρόνια, στην Κρήτη, ένας ψαράς με την κόρη του. Κάθε μέρα σηκωνόταν από τα χαράματα και κατέβαινε στην παραλία για να ψαρέψει. Κάποιο πρωί συνάντησε ένα γέροντα χρυσοχόο που καθόταν στην αμμουδιά οκλαδόν και σκεφτικός παρατηρώντας με τις ώρες τη θάλασσα με τα ζώα και τα φυτά της.

49

Αγγελική Ναυπλιώτη

-Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα; είπε ο ψαράς στον γέροντα. Ο γέροντας, αφηρημένος, ούτε που άκουσε την ερώτηση. Τότε ο ψαράς πλησίασε τον γέροντα και τον ξαναρώτησε:

-Πώς από ‘δώ τόσο πρωί; -Συγγνώμη, δεν σε άκουσα. Ήμουν απορροφημένος στις σκέψεις μου. Ποιος είσαι εσύ, παιδί μου;

50

Γιώργος Φραγκιαδάκης -Είμαι ο Ίκαρος, ο ψαράς. Εσύ, παππού; -Είμαι ο Φειδίας, ο χρυσοχόος. Κατέβηκα εδώ για να εμπνευστώ από τα πλάσματα της θάλασσας και να φτιάξω κοσμήματα. Να, κάτι σαν κι αυτό

εδώ, είπε ο γέροντας και έβγαλε από το σάκο του ένα όμορφο, χρυσό περιδέραιο με δυο μέλισσες.

51

Μηνάς Λεμονάκης

Ο Ίκαρος ενθουσιάστηκε και έμεινε άφωνος. Τέτοιο κόσμημα δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη ζωή του.

-Γέροντα, είναι υπέροχο! Σίγουρα θα έχεις κουραστεί πολύ γι’ αυτό και η γυναίκα που θα το φορέσει θα νιώσει ευτυχισμένη.

52

Ειρήνη Καρουζάκη

-Ευχαριστώ, για τα καλά σου λόγια. Κράτα το περιδέραιο που τόσο σου άρεσε. Κάνε το δώρο στη γυναίκα σου.

-Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου, παππού. Θα το χαρίσω στην κόρη μου που σήμερα γίνεται δεκαοχτώ χρονών.

Μετά από αυτό ο ψαράς βούτηξε στη θάλασσα και έπιασε πολλά ψάρια. Βγαίνοντας αποφάσισε να δώσει μια από τις δυο ψαριές του στον γέροντα. Έπειτα, επέστρεψε στο σπίτι του.

53

Δημήτρης Κηπαράκης

Η κόρη του κοιμόταν ακόμα και ο πατέρας της της άφησε στο προσκέφαλό της το περιδέραιο με τις μέλισσες. Μόλις όμως εκείνος έφυγε από το δωμάτιο, οι μέλισσες ξεπήδησαν από το κόσμημα, τέντωσαν τα φτερά τους και πέταξαν με θόρυβο κοντά στο κρεβάτι της κοπέλας. Εκείνη ξύπνησε τρομαγμένη, αλλά οι μέλισσες την ηρέμησαν.

54

Μάνος Σαρχιανάκης -Μη φοβάσαι! Δεν θα σε τσιμπήσουμε, της είπαν. Για το καλό που έκανε ο πατέρας σου στον γερο-Φειδία, από ‘δώ και πέρα, θα είμαστε στις υπηρεσίες σου. Ζήτα μας ό,τι θες!

55

Μαριλένα Σταματάκη

-Θα ήθελα να μου φέρετε ένα φρούτο για να δροσιστώ και να ξεδιψάσω, είπε με γλυκιά φωνή η κοπέλα. Εκείνες βγήκαν αμέσως έξω και σε λίγη ώρα της έφεραν

ένα

κατακόκκινο, ζουμερό ρόδι. Η κοπέλα ευχαρίστησε τις μέλισσες, το καθάρισε και το έφαγε.

56

Στέλιος Δερμιτζάκης

57

Νίκος Αρβανιτάκης

58

Γιάννης Παγωμένος

59

Αναστασία Ανδρουλάκη

Έπειτα, σηκώθηκε από το κρεβάτι της, φόρεσε τον άσπρο μανδύα της, έφτιαξε τα μαλλιά της, τα μάζεψε με τη βοήθεια των εργατικών μελισσών σε πλεξούδες και φόρεσε το λαμπερό περιδέραιό της. Την ίδια στιγμή, οι μέλισσες ξαναπήραν τη θέση τους πάνω στο κόσμημα και η κοπέλα έτρεξε και αγκάλιασε τον μπαμπά της. Με τρυφερή φωνή του είπε «Ευχαριστώ πολύ για το δώρο σου!» και του έδωσε ένα φιλί.

60

Ερίσα Μεζίου

61

Ειρήνη Καλλέργη

Ο μπαμπάς της ευχαριστήθηκε πολύ που της άρεσε το δώρο του και της ευχήθηκε χρόνια πολλά για τα γενέθλιά της. Το ίδιο και οι μέλισσες! Ευχήθηκαν «ζζζζζζ ζζζζζ ζζζζζζζ» στην κοπέλα χαρίζοντάς της λίγο μέλι και μια ευχή: να είναι όμορφη, χαμογελαστή και χαρούμενη για πολλούς πολλούς αιώνες. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

62

Σοφοκλής Τουπής

63

Βαγγελιώ Παχάκη

Καθαρά Δευτέρα Της Βαγγελιώς Παχάκη, 10/3/14 Ατομική απόπειρα γραφής με δοσμένες τις λέξεις με τα έντονα γράμματα και τον πίνακα του Σπύρου Βασιλείου «Το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας»

Την Καθαρά Δευτέρα του έτους 1938 ξυπνώ τον αδερφό μου τον Νίκο Καζαντζάκη να πάμε στου πατέρα μας, του Μιχάλη, να κάνουμε το καλό καωμένο. Ο δήμαρχος είχε οργανώσει μια εκδήλωση με φρέσκο ψωμί, μπακαλιάρο

με

βασιλικό

και

ελιές

δικιάς

μας

παραγωγής.

Έτσι,

θα

πηγαίναμε οικογενειακώς εκεί, στην πλατεία, να πετάξουμε χαρταετό. Επήραμε τα εργαλεία του χαρταετού και στις 8:30 ήμασταν έτοιμοι για την πλατεία. Όταν φτάσαμε, τρώγανε ορεκτικό. Η Ρηνιώ, η μεγάλη μας αδερφή, ερίχτηκε στο φαΐ. Ετελείωσε η εκδήλωση και εμείς επήγαμε στο γραφείο του δημάρχου και τον ευχαριστήσαμε για την επιλογή του. Εγυρίσαμε στο σπίτι ευχαριστημένοι απ’ αυτά όλα.

64

Το μαγικό τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας Του Μάνου Σαρχιανάκη, 10/3/14 Ατομική απόπειρα γραφής με δοσμένες τις λέξεις με τα έντονα γράμματα και τον πίνακα του Σπύρου Βασιλείου «Το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας»

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς. Την Καθαρή Δευτέρα οι υπηρέτες του έφτιαξαν στο τραπέζι στην αυλή του. Έβαλαν ψωμί, ελιές, χαλβά. Δίπλα στο τραπέζι υπήρχε ένα γραφείο. Όταν ο βασιλιάς πήγε να φάει, το τραπέζι τού είπε: -Γεια σου, τι κάνεις; -Εσύ μίλησες; απόρησε ο βασιλιάς.

-Εγώ βέβαια, είπε το τραπέζι. Κάλεσε και τον Νίκο Καζαντζάκη. Φέρε και δυο χαρταετούς.

-Εντάξει, είπε ο βασιλιάς και διέταξε τους υπηρέτες του να πάρουν στο βασιλικό τηλέφωνο τον Νίκο Καζαντζάκη. Εκείνοι τον κάλεσαν στο λεπτό. Όμως εκείνη τη στιγμή ο Νίκος χτυπούσε την πόρτα του κάστρου. Του άνοιξαν, κάθισε στην αυλή με τον βασιλιά και όταν τέλειωσαν το φαΐ, πήγαν να πετάξουν τους χαρταετούς.

65

Από τη ζωή του Νίκου Καζαντζάκη Του Νίκου Αρβανιτάκη, 10/3/14 Ατομική απόπειρα γραφής με δοσμένες τις λέξεις με τα έντονα γράμματα και τον πίνακα του Σπύρου Βασιλείου «Το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας»

Όταν ήμουν μικρός, κάθε Καθαρή Δευτέρα ερχόντουσαν όλα τα παιδιά στην πλατεία και πετούσαμε τον χαρταετό μας. Όταν γυρίζαμε στο σπίτι μας τρώγαμε χαλβά με ψωμί, ελιές και άλλα. Μετά διαβάζαμε για την Τρίτη. Μια φορά είχε γυρίσει ο μπαμπάς μου, ο Καπετάν Μιχάλης, απ’ τον πόλεμο με ένα βασιλικό στο χέρι και μου είπε να τον φυτέψω στην γλάστρα που είχα στο γραφείο μου. Εγώ το έκανα.

66 Υ.Γ. Πόσο θα ‘θελα να ήμουν μεγάλος σαν τον πατέρα μου και να πολεμούσα!

Μια Καθαρά Δευτέρα Του Σοφοκλή Τουπή, 10/3/14 Ατομική απόπειρα γραφής με δοσμένες τις λέξεις με τα έντονα γράμματα και τον πίνακα του Σπύρου Βασιλείου «Το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας»

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο Νίκος Καζαντζάκης που γεννήθηκε το 1883 και πέθανε το 1957. Ο Καζαντζάκης παντρεύτηκε δύο φορές. Τη Γαλάτεια και την Ελένη. Τη μάνα του την έλεγαν Μαρία και τον πατέρα του τον έλεγαν Καπετάν Μιχάλη. Μια μέρα που ήταν Καθαρή Δευτέρα τον είχε καλέσει ένας φίλος του στο σπίτι του για τραπέζι. Εκεί πέρα είδε έναν χαρταετό. Είδε έναν βασιλικό που τον πότιζε η μαμά του φίλου του. Το τραπέζι είχε πάνω ψωμί και λαγάνα, ελιές, χαλβά και άλλα σαρακοστιανά. Όταν πια φύγανε, στις 9:00 το βράδυ, τον κάλεσαν σε ένα πάρτι που είχε σχέση με την Καθαρή Δευτέρα. Το πάρτι θα γινόταν πάνω στο βουνό κι εκεί είδε δυο λύκους. Το μόνο πράγμα που έμεινε να κάνει ήταν να βγάλει την πένα του και να γαργαλίσει τους λύκους. Όταν τελείωσε και γύρισε σπίτι του, έκατσε στο γραφείο του και έγραψε την ιστορία της ζωής του.

67

Το αγόρι που έτρωγε συνέχεια Του Δημήτρη Κηπαράκη, 11/2/14 Αφορμή για το κείμενο στάθηκε ο πίνακας «Παιδί με κουλούρι» του Διαμαντή Διαμαντόπουλου (1914 – 1995)

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ’ ένα χωριό ένα παιδί που το έλεγαν Νίκο. Ο Νίκος κάθε μέρα έτρωγε κουλούρια και τίποτα άλλο. Μέρα νύχτα, βρέξει χιονίσει και δεν σταματούσε ποτέ. Πέρασαν αρκετοί μήνες ώσπου ήρθε ο Σεπτέμβριος και ο Νίκος έπρεπε να πάει στο σχολείο. Έτσι δεν θα προλάβαινε να τρώει πολλά κουλούρια. Τραβούσε τη μαμά του και έλεγε κλαίγοντας μπροστά της: «Δεν θέλω να πάω στο σχολείο!». Η μαμά του του έλεγε: «Μα, Νίκο, πώς θα μάθεις γράμματα;». «Δεν θέλω να μάθω τίποτα», απαντούσε ο Νίκος θυμωμένος στη μαμά του και στον μπαμπά του. Έτσι, δεν πήγε ποτέ στη ζωή του σχολείο και δεν έμαθε τίποτα και όταν μεγάλωσε έγινε βοσκός. Και ζήσαν όλοι αυτοί κακά κι εμείς πολύ καλύτερα απ’ ό,τι φαντάζεται τώρα ο Νίκος μας.

68

Το ιπτάμενο σαλιγκάρι Του Γιώργου Φραγκιαδάκη, 15/1/14 Με αφορμή το φανταστικό διώνυμο «ιπτάμενο – σαλιγκάρι»

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα σαλιγκάρι που ήθελε να πετάει γιατί βαριόταν να σέρνεται. Όταν ξύπνησε ένα πρωί, είχε φτερά! Πέταξε και συνάντησε ένα πουλί και μετά γνωρίστηκαν.

-Πώς σε λένε; είπε το σαλιγκάρι.

-Μίμο. Εσένα; είπε το πουλί.

-Σάγκη. Θέλεις να γίνουμε φίλοι; -Ναι, αμέ! είπε το πουλί και πέταξαν για το Τόκιο. Από τότε έγιναν οι καλύτεροι ταξιδευτές και ταξίδεψαν σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ακόμη και στον Βόρειο Πόλο πήγαν! Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

69

Η Ειρήνη και ο Νέμο Της Ειρήνης Καρουζάκη, 24/3/14 Ιστορία που προήλθε από την «ακροστιχίδα ονόματος» Ελληνικά Ιστορία Ρώμη Ηλιος Νέμο Ηλιοτρόπιο

Ζούσε κάποτε μια κοπέλα που την έλεγαν Ειρήνη. Αυτής της γυναίκας της άρεσαν πολύ τα ψάρια. Ακόμα κι όταν ήταν 28 χρονών έβλεπε παιδικά του Νέμο. Όταν μεγάλωσε η Ειρήνη αποφάσισε να πάρει ένα ψάρι που έμοιαζε πολύ με τον Νέμο. Μια μέρα ο Νέμο σκεφτόταν στη γυάλα του: «Αχ, να μπορούσα να ήμουν κι εγώ μια φορά άνθρωπος, να μπορούσα να παίξω στον ήλιο, να μπορούσα να έγραφα ιστορίες, να ζούσα στη Ρώμη, να μιλούσα Ελληνικά και να είχα έναν κήπο από ηλιοτρόπια». Εκείνη τη στιγμή έπεσε μια ευχή στη γυάλα του και ό,τι σκεφτόταν ο Νέμο πραγματοποιήθηκε. Εκείνη την ώρα η Ειρήνη πήγε να ταΐσει τον Νέμο. Όταν πλησίασε στη γυάλα του δεν είδε κανέναν εκεί και πήγε να κοιτάξει στον μπάνιο. Εκεί είδε μια ευχή. Ευχήθηκε να ήταν δίπλα στον Νέμο και στη στιγμή η ευχή της πραγματοποιήθηκε και βρέθηκε δίπλα σ’ έναν άντρα. Μετά από λίγο ο άντρας κοίταξε στα μάτια την Ειρήνη και της είπε: «Γεια σου, Ειρήνη! Δεν με θυμάσαι; Είμαι ο Νέμο.» «Μα, πώς γίνεται να είσαι ο Νέμο, αφού είσαι άνθρωπος!» «Το ευχήθηκα», απάντησε εκείνος. Έτσι έζησαν η Ειρήνη με τον Νέμο για πάντα μαζί, αγαπημένοι στη Ρώμη.

70

Το ταξίδι της Μαριλίας Του Στέλιου Δερμιτζάκη, 7/4/2014 Ιστορία με δοσμένες τις έντονες λέξεις

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα κοριτσάκι δεκαεφτά χρονών που το έλεγαν Μαριλία. Μια μέρα, οι τρεις φίλοι της Μαριλίας μαζί με αυτήν πήγαν ένα ταξίδι. Ανέβηκαν σε ένα αεροπλάνο που ονομαζόταν: «Ποτάμι». Το αεροπλάνο βγήκε τόσο ψηλά που πέρασε και τα σύννεφα. Μέχρι να προσγειωθεί, τα παιδιά διάβαζαν ένα βιβλίο με πάρα πολλά φύλλα. Έπιναν μαζί και ζεστό κακάο. Μετά από πολλή ώρα το αεροπλάνο προσγειώθηκε. Κατέβηκαν και πήγαν σε ένα κέντρο υπολογιστών. Έκατσαν τρεις μέρες και επέστρεψαν στο αεροδρόμιο απ’ όπου έφυγαν πάλι. Έπιναν κακάο και συνέχισαν το βιβλίο τους.

71

Οι δυο φίλοι Της Άννας Σαριδάκη, 7/4/14 Ιστορία με δοσμένες τις έντονες λέξεις

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο φίλοι που πήγαν στο ποτάμι για να πάρουν λίγο αέρα. Περπάτησαν κάμποσο και είδαν τρία δέντρα με πάρα πολλά φύλλα. Μετά σκέφτηκαν να πάνε στα σπίτια τους να παίξουν με τους υπολογιστές και να πιουν κακάο. Ξαφνικά άρχισε να βρέχει πολύ και τα σύννεφα ήταν γκρι. Είπαν να κάτσουν έξω να βλέπουν τη βροχή και έκατσαν μέχρι τις 7 η ώρα το πρωί. Όταν πήγαν σχολείο η δασκάλα τούς είπε: -Παιδιά, αύριο θα πάμε εκδρομή στο μουσείο του Καζαντζάκη. Όλοι χάρηκαν, αλλά οι δυο φίλοι σκέφτονταν τη χθεσινή μέρα που έκατσαν κι έβλεπαν τη βροχή και τα σύννεφα.

72

Λίμερικ Της Χαράς Χατζή 29/4/14 Ο δημοσιογράφος Απίκος που του άρεσε να γράφει να γράφει με μολύβι ένα αστείο παραμύθι Ο δημοσιογράφος Απίκος με τα παραμύθια του.

Ένα ζωηρό μολύβι του άρεσε η σαντιγί σε όλο το σπίτι έβαζε σαντιγί στη γάτα, στον καναπέ το ζωηρό μολύβι που τρελαινόταν με τη σαντιγί.

Ένα παραμύθι γνωρίστηκε με ένα ρεβίθι. Έγιναν καλοί φίλοι πήγα στη χώρα την παραμυθοχώρα.

73

Το παιδί με το μπρόκολο Του Μηνά Λεμονάκη, 30/4/14

Παραμύθι με δοσμένο το μαγικό «εάν». Τι θα συνέβαινε αν… αύριο το πρωί ξυπνούσες μ’ ένα μπρόκολο φυτρωμένο στο κεφάλι σου;

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα παιδάκι στο οποίο ένα πρωί, ξαφνικά, φύτρωσε

ένα

μπρόκολο

στο

κεφάλι

του!

Καθώς

πήγαινε

στο

σχολείο

πετάχτηκε το μπρόκολο από τη σχολική του τσάντα. Όλοι οι συμμαθητές του το κορόιδευαν που είχε ένα μπρόκολο στο κεφάλι του. Το παιδί έλεγε σε όλους: -Μα το μπρόκολο αυτό είναι τόσο καλό! Το παιδί γύρισε το μεσημέρι στο σπίτι του. Όταν ξύπνησε το άλλο πρωί είχε περισσότερες ικανότητες από κάθε άλλο παιδί του σχολείου του και χωρίς πλέον το μπρόκολο στο κεφάλι του.

74 Αυτή ήταν η ιστορία μας. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ… ανάποδα! Της Αγγελικής Ναυπλιώτη, 29/4/14 Παραμύθι από την ανάποδη.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο Χάνσελ και η Γκρέτελ, δύο κακά παιδάκια. Η γυναίκα που τα φρόντιζε έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού και ήταν μια πάρα πολύ καλή γυναίκα. Τότε είπαν τα παιδιά στον μπαμπά τους: -Μπαμπά, η μαμά πρέπει να πάει να βρει φαγητό.

-Ναι, να πάει, είπε ο πατέρας.

-Τέλεια! Ευχαριστούμε!, απάντησαν εκείνα χαρούμενα και έφυγαν. Το βράδυ έφυγε η γυναίκα για να πάει να βρει την τύχη της. Πριν φύγει, ο άντρας της την αγκάλιασε, τη φίλησε κι έπειτα η γυναίκα εξαφανίστηκε. Στο δρόμο της για το δάσος συνάντησε ένα σπίτι από γλυκά. Ζούσε μια καλή μάγισσα εκεί μέσα. Μόλις η γυναίκα πλησίασε να μιλήσει στη μάγισσα, εμφανίστηκαν τα δυο παιδιά και κλείδωσαν τις δυο γυναίκες στο σπίτι. Μια μέρα είπαν να τις βγάλουν και να τις ρίξουν στο ποτάμι. Η μάγισσα ρώτησε: -Πώς σκοπεύετε να το κάνετε αυτό; -Θα σας βάλω μέσα στο καζάνι, είπε η Γκρέτελ.

-Μα, δεν χωράμε!, είπε η μητέρα της.

-Ξέρω ένα μαγικό… είπε η Γκρέτελ και ψιθύρισε τα μαγικά λόγια.

75

Τότε όμως, ξαφνικά, η Γκρέτελ και ο Χάνσελ έγιναν καπνός και βούτηξαν μέσα στο καζάνι. Η μάγισσα έκλεισε το σκέπασμα καλά και μαζί με τη γυναίκα έριξαν το καζάνι στο ποτάμι. Ανακουφισμένες

οι

δυο

γυναίκες

κατέβηκαν

κάποια

σκαλιά

και

βρέθηκαν μπροστά σε δυο σεντούκια που είχαν μέσα διαμάντια, κολιέ μαργαριταρένια, χρυσά δαχτυλίδια και πολλά λεφτά. Η μάγισσα δεν ήξερα πως πριν ζήσει εκείνη στο σπίτι, αυτό ανήκε σε έναν βασιλιά! Η γυναίκα ευχαρίστησε τη μάγισσα για τη βοήθεια, πήρε το ένα μπαούλο και γύρισε σπίτι της. Όταν την είδε ο άντρας της έτρεξε και την αγκάλιασε και της είπε χαμογελαστά: -Πού ήσουν τόσες μέρες; Μου έλειψες, αγάπη μου! Σ’ αγαπώ πολύ!

-Πέρασα μια πάρα πολύ μεγάλη περιπέτεια. Μπήκα σ’ ένα σπιτάκι που ζούσε μια καλή γριούλα, αλλά ήρθαν τα παλιόπαιδα και μας κλείδωσαν σ’ ένα μπουντρούμι. Έτσι, η γυναίκα εξήγησε στον άντρα της την περιπέτειά της στο δάσος και από τότε έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

76

Οι τέσσερις φίλοι Της Μαριλένας Σταματάκη 7/4/14 Ιστορία με δοσμένες λέξεις.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν τέσσερις φίλοι, ο Γιώργος, ο Εμμανουήλ, ο Κώστας και ο Μάνος. Ένα καλοκαίρι αποφάσισαν να πάνε βόλτα σε ένα ποτάμι. Όταν φτάσανε ο Γιώργος τούς είπε: «Κοιτάξτε! Ένας βάτραχος! Είναι πράσινος, κόκκινος και μπλε!» «Τι παράξενος που είναι!», είπε ο Κώστας. Πέρασαν εφτά ώρες παίζοντας και στο τέλος πήγαν σπίτια τους. Τη νύχτα και οι τέσσερις άνοιξαν τους υπολογιστές τους να βρουν πληροφορίες για το βάτραχο που είχαν συναντήσει. Τελικά, ο βάτραχος υπήρχε, αλλά μόνο στα ποτάμια μπορούσε να τον συναντήσει κανείς. Έπειτα πήγαν για ύπνο.

77 Όταν ξύπνησαν, είδαν ένα σωρό σύννεφα. Σε λίγο έβρεχε για τα καλά και όλοι έμειναν σπίτια τους πίνοντας γάλα με κακάο. Ο Γιώργος αποφάσισε να διαβάσει ένα βιβλίο που είχε εκατό εξήντα οχτώ φύλλα. Αφού το τέλειωσε πήγε να δει τηλεόραση και να φάει.

Ντομάτες Της Ειρήνης Καλλέργη, 12/5/14 Ποίημα με ξεπατίκωμα.

Αποφάσισαν να φύγουν να βρουν νέα πολιτεία και να φτιάξουν μια δική τους ντοματοπολιτεία. Μάζεψαν τα πράγματά τους κι ό,τι άλλο αγαπημένο κι έφυγαν μακριά μια μέρα με το ντοματοτρένο. Τράβηξαν προς το άγνωστο με μια μονάχα έγνοια: να βρούνε οι ντομάτες μας μια γη παραμυθένια. Και κάποτε την ήβρανε στάθηκαν να θαυμάσουν κι ευθύς ντοματόσπιτα στρώθηκαν να ετοιμάσουν. Τριγύρω δέντρα φύτεψαν ψιλόλιγνα και ίσια ντοματοκυπάρισσα, ιτιά ντοματίσια και ντοματολούλουδα πολύχρωμα κι ωραία μ’ άνθη, με φύλλα στην κορφή και μίσχο σαν… κεραία.

78

Συγγραφείς και εικονογράφοι… τα παιδιά του Β3 1. Ανδρουλάκη Αναστασία 2. Αρβανιτάκης Νίκος 3. Δερμιτζάκης Στέλιος 4. Καλλέργη Ειρήνη 5. Καλλέργης Βασίλης 6. Καρουζάκη Ειρήνη 7. Κηπαράκης Δημήτρης 8. Λεμονάκης Μηνάς 9. Μεζίου Ερίσα 10. Ναυπλιώτη Αγγελική 11. Παγωμένος Γιάννης 12. Παχάκη Βαγγελιώ 13. Σαριδάκη Άννα 14. Σαρχιανάκης Μάνος

79

15. Σταματάκη Μαριλένα 16. Τουπής Σοφοκλής 17. Φραγκιαδάκης Γιώργος 18. Χατζή Χαρούλα

Επιμέλεια… η δασκάλα τους Μαριλία Κωστάκη

80 Τα παραμύθια μας πού είναι; Σε κάθε πράγμα είναι κι ένα κρυμμένο. Μέσα στο ξύλο, μες στη βροχή, μες στο ποτήρι, μέσα στη γη. Μοιάζει σαν να 'ναι η κοιμωμένη που περιμένει ένα φιλί από τον πρίγκιπα, τον ποιητή, που σαν δεν έρθει να τη φιλήσει αυτή ποτέ δε θα ξυπνήσει.

Τζ. Ροντάρι, Φλυαρίες ανάμεσα στον ουρανό και τη γη