Το μηδέν (σου)

Το μηδέν (σου)

Ξυπνάς και ανοίγεις τα μάτια σου. Θα σου πάρει περίπου δέκα λεπτά για να διαχωρίσεις την πραγματικότητα, από τα πρόσφατα παθήματα του ύπνου.

2

Λίγο ακόμα για να το πάρεις απόφαση -πόση ώρα έχει περάσει;-, δυο πόδια στο πάτωμα, και ξεκινάς.

4

Σήμερα, περπατώντας στο κέντρο, θα φοράς τα ακουστικά σου, λέγοντας στους γύρω σου οτι καλύπτεις το θόρυβο της πόλης με μουσική, μα εσύ θα ακούς μόνο την παύση. Βυθισμένη στη σιωπή, κινούμενη ανάμεσα σε τόσα ξένα σώματα, θα χαρίσεις στον εαυτό σου τη μόνη συνθήκη στην οποία μπορεί να αισθανθεί.

6

Είναι μεσημέρι και η ζέστη, που δεν έφυγε μαζί με το καλοκαίρι, σου θυμίζει τη θερμή παρηγοριά των μαζί, που πίστεψες πως θα σε σώσουν. Άνθρωποι που πέρασαν και έφυγαν, σήμερα δεν αποτελούν παρα λέξεις στη δική σου, μονόπλευρη αφήγηση.

8

Στρίβεις στην επόμενη γωνία και η αγαπημένη σου ώρα σε βρίσκει μπροστά από το μαγαζί με τις σφαιρικές υδρογείους. Ο τεράστιος αναρτημένος χάρτης σε κοιτάζει από τον απέναντι τοίχο, φιλικά, σου λέει καλησπέρα. Είναι σκισμένος στο κέντρο του, από τότε που τον είδες για πρώτη φορά. Σιγά σιγά στοιχίζεσαι στη βιτρίνα ώστε, το σκίσιμο να βρίσκει το είδωλό σου στη μέση. Κλείνεις τα χέρια σου στο στήθος, και αγκαλιάζεις την ασυνέχεια του κόσμου. Ισορροπία.

10

Βραδιάζει και περπατώντας προς το σπίτι, σκέφτεσαι πως είναι εντάξει. Το ταξίδι της ζωής σου πραγματοποιείται πάνω σε ένα δρόμο γεμάτο τρύπες, και περπατώντας γίνεσαι ένα με αυτόν,

12

τόσο σταδιακά που το κενό σε κατακλύζει, τόσο μεθοδικά που είναι σαν να το γνωρίζεις από πάντα, σαν να γεννήθηκες από αυτό, για να ζήσεις μέσα σε αυτό. Χάνεις όλο και περισσότερα κομμάτια, είσαι λίγο λιγότερη σε κάθε του στροφή, μέχρι που να μην πειράζει πια, μέχρι που δεν θυμάσαι καν ότι σου λείπει κάτι,

14

και τελειώνεις πάντα έτοιμη να παραδόσεις ότι έχει μείνει στο τίποτα, να κοιμηθείς μέσα στην τέλεια έλλειψη, που σχηματίζει το μηδέν.

16