16
Mare · 1 oktober 2015
Het clubje
Column
Lauwe pis
V.l.n.r.: Matthijs van Meel, Max Grapperhaus, Marliese Vollebregt, Egbert Koops, Inès van Arkel en Erick van Zuylen. Foto Taco van der Eb
‘Als kind sloeg ik mijn zakgeld stuk’ Universitaire 3 October-“burgemeesters” Egbert Koops (hoogleraar rechtsgeschiedenis en bestuurslid 3 October Vereeniging): ‘Ik ben opgegroeid in Leiden en omgeving, ik sloeg mijn zakgeld stuk op de kermis. 3 October zit in mijn bloed. Als 11-jarige liep ik ook al mee in de taptoe, met het bord van mijn Taekwondo-vereniging.’ Erick van Zuylen (custos Academiegebouw en commissielid 3 October Vereeniging): ‘Ik ben niet in Leiden opgegroeid, maar wel met carnaval. Een paar jaar geleden ging ik met collega’s op 2 oktober de stad in. De volgende dag kwam ik met de auto de stad niet meer uit door de optocht. Ik dacht: “Wat is dit nu weer voor een nepcarnaval?” Maar inmiddels ben ik er gek op. Het is een wat stijlvoller feest.’ Inès van Arkel (Adviseur weten-
schapscommunicatie): ‘Dit jaar organiseren we voor het eerst de 3 October University in het Van der Werfpark. Er zijn drie colleges: over de oudste gravering ooit, het puberbrein en vrije wil. Het zijn onderwerpen die dicht bij de mensen staan.’ Matthijs van Meel (voorzitter Augustinus): ‘Augustinus was tot dit jaar niet zo actief, hoewel de leden gigantische pannen hutspot en klapstuk maakten. Dan kwamen ze bij Augustinus langs om pannen te lenen. Maar dat willen we veranderen. Dit jaar helpen we bij de 3 October University, vooral met de logistiek.’ Max Grapperhaus (voorzitter Minerva): ‘Minerva heeft een lange traditie. In 1823 besloot de gemeenteraad de vrije dag op 3 oktober af te schaffen.
Studenten van Minerva kwamen daartegen in opstand, en deelden gratis haring en wittebrood uit. ‘Tegenwoordig zetten we elk jaar honderd klapstoeltjes voor de sociëteit. Daarop kijken senioren van Leiden naar de optocht. We delen dan ook gratis drankjes uit. Daarnaast organiseren we het polsstokverspringen in het Van der Werfpark.’ Marliese Vollebregt (voorzitter SSR): ‘SSR-leden helpen bij de taptoe en de optocht. Ik vind het vooral leuk dat ik nu beter weet wat er allemaal gebeurt. Dat is toch meer dan de voor studenten bekende hutspot en kermis.’ Koops: ‘Als student woonde ik aan de Haarlemmer. Het was traditie om vijf tot tien vuilniszakken met kranten te vullen. Die werden in repen gescheurd
en over de taptoe uitgestort. Natuurlijk maakten we er ook proppen van waarmee we de hoeden van bestuurs- en commissieleden af probeerden te werpen. Nu loop ik zelf mee als bestuurslid met een hoge hoed… Mijn oude huis bestaat niet meer. Maar er zijn natuurlijk wel andere huizen die zoveel mogelijk meuk gooien. Ach, laten ze het maar proberen.’ Van Zuylen: ‘Het is ontzettend leuk om in het kostuum te lopen. Je wordt vaak aangesproken met “burgemeester”. Wij noemen het ons “werkpak”. De hoeden zijn van paardenhaar. Als je ze met een zeem opwrijft gaan ze mooi glimmen.’ Koops: ‘Soms zeggen kinderen wel eens: “Hé, goochelaar…”’ DOOR PETRA MEIJER
De dag die je wist dat zou komen! De dag die je haat maar waar je elk jaar weer reikhalzend naar uitkijkt, de dag waaraan je niet kunt ontkomen. Het is maar eens per jaar; één, twee, drie oktober! Een week van tevoren zit je op zaterdag in de kroeg om al in de jubelstemming te komen en de plannen voor het beste feest van Nederland door te nemen met het dienstdoende barpersoneel. Je moet natuurlijk wel weten waar je Rubberen Robbie kunt horen, waar de beste vette snacks verkocht worden, wat de programmering van de buitenpodia wordt en waar zich dit jaar de kamelenrace bevindt. Hoewel de barvrouw je enthousiast fluitjes en vaasjes voorschotelt, deelt ze je hartstocht voor het aankomende Leidens Ontzet niet echt. Wanneer er gevraagd wordt naar de reden van het pruimengezicht, is het omdat het complete pakketje dat de kroegen de feestvierders bezorgen, ze een rib uit het lijf kost. De enige manier waarop alle onkosten voor podium, bandje, buitenbar en bijbehorend personeel gedekt kunnen worden is als jij en al je maten genoeg bier uit de tap trekken. Maar dat doe je niet, want je bent nou eenmaal een zuinige Hollander die van huis vertrekt met een loeizware rugzak met lauwe blikken bier en flessen droevig sterk. Om even van onderwerp te veranderen, vraag je luchtig waarom het in godesnaam zo rustig is voor een zaterdagavond. Als je om je heen kijkt, zijn je favoriete kroegtijgers nergens te bekennen en zijn zelfs de meest doorgewinterde drankorgels niet langer tot het barmeubilair te rekenen. Je vraag wordt door de barvrouw beantwoord met een schamper lachje Wat blijkt? Echte Leienaars doen het de weken voor drie oktober wat rustiger aan als het om kroegbezoek en alcoholconsumptie gaat. Algehele onthouding. Niet alleen om hun levers even wat rust te gunnen, maar ook om daadwerkelijk munten te horen rinkelen op het moment dat ze de hamer op het spaarvarkentje laten neerkomen. En dat alles zodat ze op twee en drie oktober hun best kunnen doen om de fusten van de kroegen leeg te drinken. Je krabt je even goed achter de oren. Ben jij nou diegene die er voor zorgt dat alle kroegbazen krom moeten liggen voor een beetje vertier? Ben je nou echt zo pauper om een paar piek neer te leggen voor een goed getapt, heerlijk koel biertje op de dag der dagen? Drink je echt liever die lauwe pis uit blik omdat je dan een paar centen bespaart? Het is maar eens per jaar, dus neem er nog een paar. Maar dan wel uit de tap. ESHA METIARY
Bandirah