MANCODE | Summer Edition(issue 45)

I MISSED TRAVELING

Τα ταξίδια μας είναι μνήμες, μουσικές, αισθήσεις, όνειρα, επιθυμίες.

το καλοκαίρι ένα road trip στη νότιο Γαλλία, Biarritz και Bordeaux και η επεισοδιακή ξαφνική επιστροφή ήταν από τα ωραιότερα μου ταξίδια.

το καλοκαίρι υποσχέθηκα στον εαυτό μου ένα ταξίδι που είχα

thalis@mancodestyle.com

I.D.

Mancode Gang

Scan this code to MANCODE.STYLE

FOUNDER: Θαλής Πιτούλης

DIRECTOR: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης

COLUMNIST: Taki Theodoracopulos COLUMNIST: Jeremy Clarkson

EDITORS-AT-LARGE: Χρήστος Ζαμπούνης, Γιώργος Αρχιμανδρίτης, Λάμπης Ταγματάρχης, Ντίνα Νικολάου

EDITORS: Μαριανίνα Πάτσα, Κέλλυ Σταυροπούλου

SENIOR ART DIRECTOR: Θάνος Ταρλαντέζος

ADVERTISING MANAGER: Κέλλυ Λορέντζου (klorentzou@kathimerini.gr, 210-4808262, 6943-076.130)

PHOTOGRAPHERS: Γιάννης Βασταρδής, Τάσος Βρεττός, Μαρίνα Βερνίκου, Νίκος Ζήκος, Χάρης Χριστόπουλος

PHOTO EDITOR: Χριστίνα Δρογγίτη

PHOTO AGENCIES: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: MCVICTOR & HAMILTON AE Αγρινίου 3, Χαλάνδρι, Αθήνα, 15232, τηλ. 210-6898492, email: contact@mcvictor.gr

Το MANCODE κυκλοφορεί με την

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ στις 07/05/2023 και στη συνέχεια στα περίπτερα με 5 ευρώ.

MANCODE.STYLE / ISSN: 2529-1149

Οι γνώμες που εκφράζονται στα κείμενα του περιοδικού δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά τις απόψεις του MANCODE και της McVictor & Hamilton. Απαγορεύονται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή ψηφιακό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού

χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται για δημοσίευση στο περιοδικό δεν επιστρέφονται.

COVER: POPPERFOTO / GETTY IMAGES / IDEAL IMAGE

Photo Courtesy of www.anderson-sheppard.co.uk

Εδώ και μισό αιώνα, ο sir Taki υπογράφει σε διεθνούς κύρους έντυ -

πα, όπως ο Spectator, οι Times του Λονδίνου

ή το Vanity Fair. Πρωταγωνιστές των άρθρων

του είναι βασιλείς, πρίγκιπες, αριστοκράτες,

ωραίες γυναίκες και στε-

νοί του φίλοι, όπως ήταν

ο Gianni Agnelli ή οι

Γουλανδρήδες και άλλα

μέλη του κακοτράχαλου

και θεόκλειστου κόσμου

του high life.

«Υπάρχουν παράπονα ότι δεν παρουσιάζουμε προσιτά αυτοκίνητα στην

εκπομπή... οπότε θα ξεκινήσουμε απόψε με τη φθηνότερη Ferrari από όλες!» Ο κορυφαίος δημοσιογράφος των Sunday Times του Λονδίνου, με το

καυστικό χιούμορ και τη διεισδυτική του γραφή, δημιούργησε σχολή με την

εκπομπή «Top Gear» και

άλλαξε ριζικά τον τρόπο

που διαβάζουμε τα άρθρα

για τα αυτοκίνητα.

στο Παρίσι. Αγαπά τους μύθους. Είναι διδάκτωρ Συγκριτικής Γραμματολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, συγγραφέας, δημιουργός ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ τέχνης και πολιτισμού και maître των μεγάλων συνεντεύξεων. Έχει τιμηθεί από τη Γαλλική Δημοκρατία με τους τίτλους του Ιππότη και του Αξιωματούχου του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών. Μότο του: «Qualité, qualité, qualité!».

«Αιωρείται» ανάμεσα στη

Γαλλία και την Ελλάδα σε

ένα αέναο ταξίδι, οδηγού-

μενη από το πάθος της για τη γαστρονομία. Συναντήστε τη στο «μωρό της», το Evi Evane στο Παρίσι, σε κάποιο τηλεοπτικό στού-

ντιο να γυρίζει εκπομπή, σε

έναν φούρνο στην Κρήτη, σε μια λαϊκή αγορά της Ρωσίας ή και στη μακρινή Αυστραλία. Για εκείνη... the world is not enough.

Έχοντας ως μότο τη

φράση «Καλύτερα να

ονειρεύεσαι μάταια

παρά να ζεις μάταια», εξειδικεύθηκε στο βα -

σιλικό ρεπορτάζ, γρά -

φοντας σε περιοδικά

όπως το Point de Vue, το Hola, το Paris Match

ή το Life & Style. Παραλλήλως ασχολήθηκε

με ένα άκρως ουτοπικό

θέμα: τους καλούς τρόπους στην Ελλάδα.

Είναι «μαιευτήρας δημοσιογράφος». Ήταν παρών στα γεννητούρια του Αθήνα 9,84, του ΣΚΑΪ 100,4, της ΝΟVΑ, της ΕΡΤ το 2015, εφημερίδων και εταιρειών. Ως πρώτος αλλά και ως έσχατος «τροχός της αμάξης». Με χιλιάδες ώρες μπροστά και πίσω από τα μικρόφωνα και τις κάμερες, τώρα πια αρκείται στο να δημιουργεί concept εκπομπών για το κοινό κακό! Το μότο του: «Η αποτυχία είναι το μπαχαρικό

που χαρίζει στην επιτυχία το

άρωμά της».

Ον υβριδικό, μισή άνθρωπος και μισή γάτα.

Η ολική μεταμόρφωση

είναι προσώρας ημιτελής.

Ευαγγέλιο: τα βιβλία του

Pascal Bruckner και του

Fernando Pessoa. «Βενζί-

νη» για ζωή: οι άνθρωποι,

τα νέα όνειρα και οι νότες.

Τραγούδι: «Heroes» του David Bowie. Μότο: «Να είστε ρεαλιστές. Ζητήστε το αδύνατο».

Έχει πτυχίο στην Οινολογία, είναι αντιπρόεδρος της Πα-

νελλήνιας Ένωσης Οινοχόων, Sommelier Ambassador στο

οινοποιείο Bodegas Krontiras

και στο Star Wine List. Είναι

δημιουργός περιεχομένου για

το Wineteach.com, ιδρυτής

του prephylloxera.com και αρ-

θρογραφεί σε περιοδικά του

ομίλου της «Καθημερινής».

Είναι Head Sommelier και ιδι-

οκτήτης στο Oinoscent Wine

Food Cellar. Έχει διακριθεί ως

ο καλύτερος Έλληνας Οινοχόος για το 2016 και το 2019.

EDITOR’S LETTER: I MISSED TRAVELING...................19

OPINION: SUMMER WIND.........................26

PORTOFINO:

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΑΜΠΟΥΝΗ..... .28

A MAGICAL NIGHT OF SIN: ΤΟΥ SIR TAKI THEODORACOPULOS............... . .36

LES ITALIENS: ΤΗΣ ΚΕΛΛΥΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ.....44

ELEGANCE AND FINESSE: ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ......48 ΠΑΝΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ:

ΕΙΜΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ…: ΤΟΥ ΛΑΜΠΗ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ.........60

WILD ROADS, RANGE ROVER SPORT:

ΤΟΥ JEREMY CLARKSON..............70

CHATEAU MARGAUX

L'EXCELLENCE:

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ…...88

HAVANA

CONFIDENTIAL............................94

(WHAT) A WONDERFUL TIME: TΗΣ ΜΑΡΙΑΝΙΝΑΣ ΠΑΤΣΑ................102

FREEDOM…….........................114

LA CASA AZUL..........................120

DISTANT HORIZON....................132

SUMMER WIND

Διαβάζω μια σύντομη ιστορία στο αριστερό παράθυρο της οθόνης του υπολογιστή. Ένα ζευγάρι χωρίζει εν πτήσει προς Νέα Υόρκη. Έγραψα την περίληψη της πλοκής και ζήτησα από τη μηχανή Τεχνητής Νοημοσύνης ένα κείμενο το οποίο να ακολουθεί το ύφος γραφής του Bret Easton Ellis. Το έκανε. Παράλληλα, στο δεξιό παράθυρο γράφεται μια κριτική 500 λέξεων για την ταινία «Διχασμένο κορμί» του Brian de Palma, την οποία επίσης παρήγγειλα από τη μηχανή Α.Ι. Εντυπωσιασμένος από το αποτέλεσμα, κοιτάζω απέναντι στον τοίχο τον πίνακα-«αντι -

γραφή» του Jean-Michel Basquiat. Μοναδικό αντίτυπο, φυσικά και αυτός με υπογραφή Α.Ι. Αργότερα έρχεται η ώρα των social. Ανεβάζω στo instagram story από πάρτι, στο οποίο «συμμετέχω» μαζί με λαμπερούς συνδαιτυμόνες με ανάλαφρη διάθεση. Μπράβο στο DALL-E2! Είμαι εν δυνάμει συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου, κοσμικός και συλλέκτης έργων τέχνης. Καθόλου άσχημα!

Κάποια στιγμή αργότερα, εγκαταλείπω το avatar μου και βγαίνω έξω. Συναντιόμαστε. Κατεύθυνση προς παραλία. Ευπρόσδεκτο το θαλασσινό αεράκι και η ζεστασιά από τις ακτίνες του ηλίου. Περπατάμε ανυπόδητοι στην αμμουδιά, δίπλα στο κύμα. Αγγίζω το χέρι σου. Θερμή αίσθηση. Ψιθυρίζω στίχους από το «Summer Wind» που τραγούδησε κάποτε ο Sinatra: «Those days and nights, they went flyin’ by, the world was new…». Χαμογελάς. Το καλοκαίρι είναι μπροστά. Στον πραγματικό κόσμο.

OUR STORIES

PORTOFINO

Πολύ πριν από την Ibiza, το Saint Tropez, τα Hamptons και, εσχάτως, τη Μύκονο, το Portofino υπήρξε ο εκλεκτός –από το ρήμα «εκλέγω»– προορισμός των happy few.

Το πρώ -

το εξώδικο

που έλαβα

στη ζωή μου

είχε σχέ -

ση με το… Portofino.

Υπεγράφετο

από μια διά -

σημη κυρία

που εκείνη

την εποχή

ευρίσκετο

εις την επικαιρότητα και μας καλούσε,

την Έλενα Μακρή, εκδότρια του περι -

οδικού «Life & Style», και την ημετέρα

ελαχιστότητα να απέχουμε εις το μέλ -

λον από κάθε αναφορά στο όνομά της με

γεγονότα που απέχουν της αληθείας. Τι

είχε συμβεί; Ένας αγαπητός φίλος μάς

είχε πληροφορήσει ότι η εν λόγω κυρία

είχε ζητήσει από έναν περιώνυμο κοσμη -

ματοπώλη του ιταλικού θερέτρου να την

επισκεφθεί στη «θαλαμηγό» της διά θα -

λάσσης, για να της επιδείξει την «πρα -

μάτεια» του, αντί, όπως οι κοινοί θνητοί, να περάσει από το κατάστημά του και

να διαλέξει τα κοσμήματα της αρεσκεί -

ας της. Για να βοηθήσω λίγο τους επίδο -

ξους Hercule Poirot, το σκάφος ήταν του

συζύγου της, αλλά, λόγω του δυναμικού

χαρακτήρος της προαναφερομένης, οι

περισσότεροι λησμονούσαν ποιος το

αγόρασε. Η συνήθεια του να πηγαίνουν

οι προμηθευταί στις οικίες της αριστο -

κρατίας ή του πλούτου είναι ιδιαιτέρως

διαδεδομένη, από αρχαιοτάτων χρόνων.

Ο συγχρωτισμός με άλλους πελάτες όχι

μόνον ελέω σνομπισμού, αλλά και για

λόγους ασφαλείας, είναι μια διαδικασία

που αποστρέφονται οι rich and famous

της οικουμένης. Ιδίως οι nouveaux

riches, οι οποίοι όμως απ’ ό,τι φαίνεται

ενοχλούνται όταν τούτο γνωστοποιεί -

ται. Παρακολουθώ αυτές τις ημέρες την

τηλεοπτική σειρά «Hotel Portofino», η

οποία λαμβάνει χώρα τη δεκαετία του 1920 στην Ιταλική Ριβιέρα. Η υπόθεσις

εκτυλίσσεται σε ένα ξενοδοχείο πολυ -

τελείας που άνοιξε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μια Αγγλίδα της υψηλής κοινωνίας. Την υποδύεται με θαυμαστό

τρόπο η Natasha Mc Elhone. Οι παρατηρητικοί τηλεθεαταί του «The Crown» θα

την ενθυμούνται στον ρόλο της Penelope

Knatchbull στην πέμπτη σεζόν.

Διά θαλάσσης. Τούτος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να επισκεφθεί κανείς

το Portofino την τουριστική περίοδο, αν

και για να δέσει κανείς μπροστά στη μαρίνα, πρέπει να έχει μέσον τον Πάπα. Ο

συνωστισμός πλεουμένων –φευ!– θυμίζει προεκλογική συγκέντρωση του Ανδρέα

Παπανδρέου στο Σύνταγμα το 1981. Hors saison η πρόσβασις είναι εφικτή οδικώς

είτε μέσω Μιλάνου είτε μέσω Φλωρεντίας. Σύνολον ωρών ταξιδίου: πεντέμισι. Για τους ράθυμους ταξιδιώτες είναι χρήσιμο να γνωρίζουν ότι το χωριό διαθέτει μόνον πεζοδρόμους, οπότε κάθε προσπάθεια εισβολής με αυτοκίνητο όχι μόνον είναι αδιανόητη, αλλά και τιμωρείται αυστηρώς. Το ίδιο ισχύει και για τις βέσπες. Οι πεζοπόροι δύνανται, λοιπόν, να απολαύσουν χωρίς ενόχληση τους περιπάτους τους, αν και τους μήνες του καλοκαιριού η κατάστασις προσομοιάζει με τον συνωστισμό στα διόδια των Μεγάρων κατά τη διάρκεια των αθηναϊκών εξόδων. Όπως έχει συμβεί και στη Βενετία, οι τοπικές Αρχές υποχρεούνται να απαγορεύουν την είσοδο όταν υπερβεί αριθμός των επισκεπτών το λελογισμένο όριο. Σε όσους αρέσει η πολυκοσμία, το μόλις 500 κατοίκων χωριουδάκι θα είναι ο παράδεισός τους. Αντιθέτως, όσοι την αποστρέφονται καλύτερα να προτιμήσουν τους χειμερινούς μήνες. Η άκρατη τουριστικοποίησις είναι ένα άλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει τον πανέμορφο, κατά τα άλλα, προορισμό της Ιταλικής Ριβιέρας. Καταστήματα με souvenirs, εστιατόρια, μπαρ και ξενοδοχεία έχουν καταλάβει κάθε τετραγωνικό μέτρο, με τους μονίμους κατοίκους να έχουν θησαυρίσει από την εκμετάλλευση των ακινήτων τους.

TΟ

Όλα ξεκίνησαν τον 19ο αιώνα, όταν η high society της Ευρώπης ένιωσε την ανάγκη να «ζεσταθεί». Η Κυανή Ακτή στη Γαλλία και η Λιγηρία στην Ιταλία έγιναν περιζήτητες, στην αρχή ως τόπος παραθερισμού και στη συνέχεια ως μόνιμη κατοικία. Υπέροχες βίλες κτίσθηκαν σεβόμενες το περιβάλλον, και μία από αυτές φιλοξενεί το ξενοδοχείο Splendido, που από μόνο του άξιζε τη μετακίνηση. Προσοχή! Όπως όλα, είναι πανάκριβο, αλλά η εμπειρία ενός negroni η μιας μακαρονάδας στη βεράντα του θα μείνει αξέχαστη. Πριν από λίγα χρόνια, απέκτησε «ένα αδελφάκι», το Splendido Mare, που δεν διαθέτει, όμως, την αξεπέραστη πανοραμική θέα του πρώτου. Από αξιοθέατα, πλην της Chiesa di San Marino με τα ωραία βιτρό, την εκκλησία του San Giorgio, το Castello Brown, με μια όχι τόσο εύκολη ανάβαση, και το Faro, θα πρέπει κανείς να περιορισθεί στην Area Marina Protetta, η οποία συγκεντρώνει την πλειονότητα των τουριστών.

Γενικώς, το Portofino είναι σαν μια carte postale παλαιάς εποχής, αλλά ειδικώς οι globetrotters της σύγχρονης εποχής θα το επιλέξουν είτε διά θαλάσσης είτε εκτός τουριστικής σεζόν. Ουδείς λόγος για αμμώδεις παραλίες και ουδεμία σχέσις των νερών με τα δικά μας. Όμως, η μαγεία της τοποθεσίας καθώς και η μυθολογία που συνδέεται με τους διάσημους θιασώτες του θα συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν πλείονες του ενός επισκέπτες. Μια σειρά από ταινίες και σειρές για εκείνους που δεν έχουν τη δυνατότητα να το δουν διά ζώσης θα τους «ταξιδέψει» έως το Portofino. Από το «Femmes d’un été» με τη Michelle Morgan έως τον «Λύκο της Wall Street» με τον Leonardo di Caprio, και από την «Barefoot Countess» με τους Humphrey Bogart και Lauren Bacall μέχρι… πλήθος επεισοδίων της «Τόλμης και γοητείας».

PORTOFINO ΕΙΝΆΙ ΣΆΝ ΜΙΆ CARTE POSTALE ΠΆΛΆΙΆΣ

TROPICAL MODERNISM

Φουτουριστικά κτίρια, δημιουργήματα της ορθολογικής αρχιτεκτονικής, χωροθετημένα στην πυκνή τροπική βλάστηση. Με βάση τις έννοιες του modern style και της αισθητικής του Bauhaus, χώρες της τροπικής ζώνης όπως η Βραζιλία και το Μεξικό ανέπτυξαν μοναδικά projects, προωθώντας ένα διεθνές στιλ στην αρχιτεκτονική και ασκώντας μεγάλη επιρροή σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σε αυτή την αρχιτεκτονική, που αποτελεί παράδειγμα του τροπικού μοντερνισμού, ξεναγεί τους αναγνώστες το «Concrete Jungle» του βερολινέζικου εκδοτικού οίκου Gestalten. Το σκληρόδετο βιβλίο στις σελίδες του διασχίζει καταπράσινα εξωτικά τοπία σε όλο τον κόσμο, παρουσιάζοντας αρχιτέκτονες που πρωτοστάτησαν και εμπνεύστηκαν από αυτό το στιλ. Παραδείγματα αυτής της τεχνοτροπίας –η οποία ξεκίνησε από τη Σρι Λάνκα– απεικονίζουν τα κτίρια να ενσωματώνονται στο φυσικό τοπί ο.

Παρουσιάζονται μια σειρά από εμβληματικά έργα, όπως το πολύχρωμο Cuadra San Cristobal του Luis Barragan στο Μεξικό, το Canoas House

του Oscar Niemeyer, το Glass House της Lina Bo Bardi και το Butanta House του Paulo Mendes da Rocha. Στα σύγχρονα παραδείγματα περιλαμβάνονται η μονολιθική Art Villa των Formafatal και Refuel Works, τα πανύψηλα διαμερίσματα Zoncuantla Apartments του RP Arquitectos και το αριστουργηματικό Azul House του Studio MK27.

Courtesy of Gestalten

GLAMOROUS

Σε μια μικροσκοπική ακτογραμμή δύο μιλίων κατά μήκος της Γαλλικής Ριβιέρας συναντάμε το

πριγκιπάτο του Μονακό. Γεμάτο λάμψη και γοητεία, με φανταχτερά supercars, πολυτελή διαμερίσματα, σούπερ γιοτ και απεριόριστη διασκέδαση, αυτό το βραχώδες ακρωτήρι δεν υστερεί σε πολιτισμό και ιστορία.

ΤΉΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΜΝΉΝΟΎ

Ο κατάλογος των επισκεπτών αλλά και των κατοίκων του Μονακό μοιάζει με τη λίστα των καλεσμένων στο απόλυτο private πάρτι: Αριστοτέλης Ωνάσης, Grace Kelly, Sir Roger Moore, Tyra Banks, Frank Sinatra, Rudolf Nureyev, Bjorn Borg και Ringo Starr, για να αναφέρουμε μερικούς. Είτε προσελκύονται από τους κορυφαίους αγώνες (Grand Prix Monaco, Rolex Monte-Carlo Masters), είτε από κορυφαίες εκδηλώσεις όπως τα Ballets de Monte-Carlo, είτε από τα εμβληματικά σημεία της Société des Bains de Mer (Monte Carlo Casino, Hôtel de Paris Monte Carlo, Monte-Carlo Beach), είτε από τα εστιατόρια με αστέρια Michelin (Le Louis XV, Rampoldi, Pavyllon Monte-Carlo), οι διασημότητες του κόσμου συνεχίζουν να επιστρέφουν ξανά και ξανά στο κράτος των μόλις διακοσίων εκταρίων γης. Η διακεκριμένη κληρονομιά του πριγκιπάτου και η υπερβολική χλιδή του είναι απλώς ανάλογες με τη γοητεία του. Το μοντέρνο, σχεδιασμένο από τη Foster + Partners, Yacht Club de Monaco έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το μνημειώδες μπαρόκ κτίριο που στεγάζει το Musée Océanographique de Monaco. Το Nouveau Musée National de Monaco, το οποίο

εκθέτει τα πιο σύγχρονα έργα τέχνης, είναι μια πλήρης στρο-

φή 180 μοιρών σε σύγκριση με

το παλάτι του πρίγκιπα του

Μονακό, το οποίο χρονολογεί-

ται από τον 12o αιώνα. Ωστό-

σο, όλα αυτά συνυπάρχουν αρ-

μονικά και απεικονίζονται με αποκλειστικές εικόνες από τα αρχεία του παλατιού και πρό-

λογο του πρίγκιπα Αλβέρτου Β΄

του Μονακό στο βιβλίο «Monte Carlo» της Ségolène Cazenave

Manara, που κυκλοφορεί από τον Assouline και προσφέρει

στους αναγνώστες μια θέση

στην πρώτη σειρά με VIP πρόσβαση στο κόσμημα της Γαλλικής Ριβιέρας. Η συγγραφέας και δημοσιογράφος, η οποία από το 2010 ζει στο Μόντε Κάρλο, έγραφε στο γαλλικό Glamour, στο Première, στην εφημερίδα Libération και κατόπιν εντάχθηκε στη France Televisions.

Photos Courtesy of Assouline

A MAGICAL NIGHT OF SIN

Όταν η Lillian Ross, μια διάσημη Αμερικανίδα δημοσιογράφος που κέρδισε τη θέση της στο New Yorker χάρη στη σχέση της με τον τότε εκδότη του περιοδικού, William Shawn, έφτασε στην Αβάνα για να πάρει

συνέντευξη από τον Papa Hemingway, τρομοκρατήθηκε όταν ανακάλυψε ότι αυτός ο σημαντικός άνδρας βρισκόταν στο Floridita Bar και ήταν πολύ μεθυσμένος.

Άνδρες χαλαρώνουν παίζοντας μπιλιάρδο σε ένα κλαμπ στην Αβάνα, τον Ιανουάριο του 1946.

Η Ross δεν άντεξε πολύ. Είχε σχεδιάσει να παγιδεύσει τον Papa ώστε να μιλήσει για γυναίκες, ελπίζοντας ότι θα εκτεθεί, θα αποκαλύψει πράγματα που δεν έπρεπε και θα ήταν αδιάκριτος. Όμως, δεν είχε ιδέα. Αφού τον έπεισε να καθίσει μαζί της στο τραπέζι, άρχισε να τον ρωτάει: «Έχετε κοιμηθεί με πολλές γυναίκες, κύριε Hemingway;». Η απά -

κοιμηθώ και με πολλές για τις οποίες δεν νοιαζόμουν». Η Ross, μια εκκολαπτόμενη φεμινίστρια, σηκώθηκε κι έφυγε. Ο Papa γύρισε πίσω στο μπαρ και συνέχισε να πίνει. Η Ross πέρασε την υπόλοιπη ζωή της μιλώντας άσχημα για τον πιο μεγάλο συγγραφέα της Αμερικής.

Το 1956, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, πλήρωσα 20 δολάρια για μια σύντομη πτήση προς την Aβάνα από το Μαϊάμι, όπου έπαιζα τένις με πλουσίους που δεν ήξεραν να παίζουν κι έβγαζα το ψωμί μου, ενώ έμενα δωρεάν στο Miami Racquet club. Η πτήση διήρκεσε 40 λεπτά κι έφτασα σε μια ηδονική, σέξι ατμόσφαιρα με ιερόδουλες, τζόγο και αμαρτία, και πήγα στο Floridita, που ήταν γεμάτο με κόσμο, αλλά δεν ήταν εκεί ο Papa.

Παίζοντας γκολφ στην Αβάνα, Μάιος 1946.

Το σπίτι του Hemingway βρισκόταν στο προάστιο της Αβάνας San Francisco de Paula και ήταν ένα μεγάλο σπίτι με λευκό σοβά και έναν πύργο, όπου δούλευε ο ίδιος, δίπλα στην πισίνα. Δακτυλογραφούσε όρθιος σε μια γραφομηχανή που μόλις που χωρούσε πάνω από τη βιβλιοθήκη όπου έγραφε. Τόση ήταν η φήμη και η επιρροή του, που όταν ζήτησα από έναν ταξιτζή να με πάει εκεί –μια κούρσα 20 λεπτών–, ο άνδρας αρνήθηκε εκτός κι αν του έδειχνα το πάσο μου. Ο Papa έμεινε στην Αβάνα ακόμη και μετά την κατάληψή της από τον Κάστρο το 1959, αλλά μέχρι τότε ήταν άρρωστος και υποβαλλόταν σε ηλεκτροσόκ στην κλινική Menninger στη Μινεσότα.

H Κουβανή συνθέτης, τραγουδίστρια και πιανίστα Isolina Carrillo (1907-1996).

Ήταν μέλος του φωνητικού συγκροτήματος Conjunto

Siboney.

Έτσι, πέρασα τη νύχτα μου στην Αβάνα στο Hotel Nacional, όπου έφαγα ένα υπέροχο δείπνο, περπάτησα στο φημισμένο Malecon μπροστά από το ξενοδοχείο και στη συνέχεια επισκέφτηκα έναν οίκο, όπου με λιγότερα από 1 δολάριο οι ορμές ενός νεαρού άνδρα ικανοποιούνταν για περίπου 15 λεπτά. Η Αβάνα ήταν όμορφη, λίγο ερειπωμένη, αλλά οι άνθρωποι φαίνονταν χαρούμενοι και ξέγνοιαστοι. Την επόμενη μέρα πήρα την πτήση για Μαϊάμι, για να παίξω τένις με πλουσίους που δεν ήξεραν

να παίζουν. Δεν γύρισα ποτέ στην Κούβα αφού πήρε την εξουσία ο Κάστρο, και οι Κουβανοί που γνώρισα όταν διαγωνιζόμουν σε τουρνουά τζούντο, σου έδιναν την εντύπωση ότι είναι θυμωμένοι με τον κόσμο, μια ομάδα σκληρών αθλητών που φαίνονταν πολύ ανικανοποίητοι. Υποθέτω ότι αυτό κάνουν οι δικτατορίες στους ανθρώπους. Εν πάση περιπτώσει, ποτέ δεν θέλησα να γυρίσω πίσω και να ξαναζήσω μια μαγευτική νύχτα αμαρτίας, όταν δεν ήμουν πλέον ούτε 20 ετών ούτε φτωχός.

Ο συγγραφέας Ernest Hemingway (1899-1961)

LES ITALIENS

To 1968, που οι Ιταλοί φοιτητές έκαιγαν σημαίες, καταλάμβαναν

πανεπιστήμια και διαδήλωναν κατά του καπιταλισμού και της

πατριαρχίας, μια ομάδα γοητευτικών νεαρών ανδρών, επίσης από την Ιταλία, κατακτούσε τη Γαλλική Ριβιέρα.

Θα τους αναγνώριζες από μακριά, από τα ξεκούμπωτα λινά πουκάμισα, τα vintage ρολόγια στους καρπούς τους, τα ποτήρια με σαμπάνια στο χέρι, την άνεση με την οποία κινούνταν

στα πιο φημισμένα κλαμπ του Saint-Tropez. Ήταν οι «Les Italiens». H τετραμελής

ομάδα των jet-set playboy που έκαναν την dolce vita

δόγμα τους και κυκλοφορούσαν με όμορφες γυναίκες, από το Μιλάνο μέχρι το Saint Tropez, απαρτιζόταν από τον Beppe Piroddi, τον Franco Rapetti –γνωστός και ως Πρίγκiπας–, τον Rodolfo Parisi και βέβαια τον επικεφαλής κατά μία έννοια, τον Gigi Rizzi. Η Ιταλίδα σοσιαλιτέ Pilar Crespi Robert είχε πει σε μια συνέντευξή της στο Vanity Fair: «Αυτοί οι όμορφοι, ηλιοκαμένοι Ιταλοί ήταν ό,τι πιο glamour μπορούσες να συναντήσεις, από το Capri μέχρι το Saint-Tropez. Φορούσαν δερμάτινα παντελόνια, ανοιγμένα μέχρι το στήθος πουκάμισα και χρυσές αλυσίδες στον λαιμό. Ήταν straight και τους ήθελε κάθε γυναίκα της εποχής». Ο ίδιος ο Gigi Rizzi είχε σχολιάσει: «Έπρεπε να επικρατήσουμε των εκατομμυριούχων θαμώνων για να κατακτήσουμε μια γυναίκα, με μόνη περιουσία το πρόσωπό μας και το στιλ μας. Αυτό έκανε την πρόσκληση ακόμη πιο συναρπαστική!». Όπως επίσης: «Χόρευα ξυπόλυτος πάνω στα τραπέζια για να απολαύσω κάθε βραδιά. Δεν με ενδιέφερε ποτέ η επόμενη μέρα».

Η σαμπάνια και το χαβιάρι ομολογουμένως δεν ήταν συνήθειες που έμαθε από το σπίτι του ο Gigi Rizzi, το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της πατρικής του οικογένειας, ο οποίος γεννήθηκε στην Piacenza

το 1944. Πλησιάζοντας στην ενηλικίωσή του, δηλαδή τη δεκαετία του ’60, που η Ευρώπη κλυδωνιζόταν, ο ίδιος δεν βρήκε λόγο να επαναστατήσει κατά του κατεστημένου της εποχής. Θεώρησε πιο χρήσιμο να πατάξει τον κομφορμισμό μέσα στο ίδιο

του το σπίτι. Στα τέλη του ’60, στην Κυανή Ακτή, βρήκε το νόημα που αναζητούσε, το πεδίο στο οποίο αισθανόταν ο εαυτός του. Ο ίδιος δεν είχε Ferrari, ούτε Rolls-Royce. Συνήθως έπαιρνε το τρένο για να βρεθεί στη γη της επαγγελίας του. Όταν έφτανε όμως, αν δεν του είχαν τελειώσει τα λεφτά του, τα επένδυε σε ένα Negroni. Ξεχώριζε μέσα στα μπαρ. Λίγοι ήταν αυτοί που δεν θα παρατηρούσαν

το εκκεντρικό του στιλ με το χρυσό μενταγιόν στο στήθος, που φαινόταν από το πουκάμισο με τα μόνιμα τρία ανοιγμένα κουμπιά, τις κομψές μαύρες κάλτσες, τα δερμάτινα loafers. Όπως έχει περιγράψει χρόνια αργότερα: «Στα 24 μου, σε αυτή τη γαλλική γη, ένιωθα ότι κάνω τη δική μου επανάσταση, πίνοντας Cointreau με τον Johnny Halliday, παίζοντας ποδόσφαιρο με τον Gilbert Bécaud τα απογεύματα στην Place Delice. Κοιτάζω πίσω και βλέπω το Saint-Tropez, τις ατελείωτες νύχτες μεταξύ Escale και Papagayo, και τους θαμώνες να επιβραβεύουν τα κατορθώματα των Les Italiens».

Όσο αλαζονική κι αν ακούγεται αυτή η περιαυτολογία, ο μύθος των Les Italiens στο Saint-Tropez αποτελεί αδιαμφισβήτητο και καταγεγραμμένο γεγονός. Ήταν αυτοί οι γοητευτικοί άντρες που μπορούσαν να κατακτούν τις καρδιές των περιζήτητων γυναικών κρατώντας το πάρτι μέχρι το ξημέρωμα, παραθέτοντας ρομαντικά δείπνα σε εστιατόρια και εμφανιζόμενοι με τα πιο κομψά outfit.

Όσο για τον Rizzi, ήταν ο απόλυτος Ιταλός playboy, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, ο Τύπος και οι γυναίκες για μία ολόκληρη δεκαετία. Δεν είναι να απορείς που σε αυτόν στράφηκε και η προσοχή της Brigitte Bardot. Εκείνη τότε ήταν 34 ετών, δέκα χρόνια μεγαλύτερή του, κουρασμένη από το διαζύγιό της με τον κληρονόμο της Opel, τον Gunter Sachs. O Gigi Rizzi δεν είχε τα οικονομικά μέσα του πρώην συζύγου της, είχε όμως τον τρόπο και ίσως την τύχη. Το πρώτο τους ραντεβού ήρθε όταν η ίδια η Bardot προσκάλεσε τον Rizzi να πάνε μαζί για θαλάσσιο σκι. Αγνοούσε ότι εκείνος τύχαινε να έχει διδαχτεί το σπορ από έναν πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή που παρέδιδε μαθήματα θαλάσσιου σκι στο Portofino. Οι ικανότητές του την εξέπληξαν.

Η Brigitte Bardot σε μια βόλτα με τον Ιταλό playboy Luigi Rizzi, aka “Gigi”, στο Saint-Tropez, τον Αύγουστο του 1968.

Την πρώτη φορά δε που μπήκε στο διάσημο σπίτι της, το La Madrague, προσπερνώντας

τους δεκάδες παπαράτσι που ήταν μόνιμα

απέξω, του προσέφεραν καφέ και αντί αυτού

ο ίδιος ζήτησε δύο ποτήρια ροζέ σαμπάνια.

Όσο για τον άβατο από τις κάμερες δρόμο

μπροστά από την οικία της Γαλλίδας ντίβας, φρόντισε μια μέρα να τον στρώσει με κόκκινα τριαντάφυλλα, γεγονός που γράφτηκε σε αρκετά έντυπα, με το όνομα του ίδιου να μπαίνει στη συνείδηση του κόσμου ακόμη περισσότερο. Η ίδια δεν θεώρησε την κίνηση αυτοαναφορική ή ενοχλητική. Είχε ήδη τσιμπηθεί με το πηγαίο του μπρίο και την ηδονιστική προσέγγισή του. Και να σκεφτεί κανείς ότι μέχρι τότε η Bardot απέφευγε τα νυχτερινά μαγαζιά, το ποτό και τα φώτα της δημοσιότητας – μια τριπλέτα που, αντίθετα, για τον Rizzi έμοιαζε να είναι αυτοσκοπός. Δεν είναι λίγες οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στα γαλλικά έντυπα με τους δυο τους να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται, υποθέτουμε λίγες σελίδες παρακάτω από τα πρωτοσέλιδα με τα οδοφράγματα στους παρισινούς δρόμους. Ήταν καλοκαίρι του 1968, βλέπεις. Λίγες αγκαλιές και κάποιες βουτιές αργότερα, χώρισαν, χωρίς καμία μνησικακία. Έτσι απλά. Το μόνο πράγμα που έχει πει η Bardot για τον ίδιο είναι αυτό: «Ο Gigi ήταν γλυκός. Δεν ζητήσαμε τίποτα ο ένας από τον άλλον, παρά μόνο απόλαυση και απλότητα.

Ήταν μια στιγμή στον χρόνο».

Στ’ αλήθεια, ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει

για το ότι επωφελήθηκε στο μέγιστο από αυτή

τη σύντομη περιπέτειά του με την Brigitte

Bardot; Η οποία μάλιστα εξελίχθηκε σε εθνικό τρόπαιο των Ιταλών, τονώνοντας το ανδρικό

εγώ κάθε γηγενή που καρπώθηκε το αφήγημα

του αλέγκρο μεσογειακού εραστή που κατακτά

τη Γαλλίδα-σύμβολο του σεξ. Όσο για τον ίδιο τον Rizzi, χάρη σε αυτό το ειδύλλιο κατάφερε

να ανοίξει κάποιες πόρτες ώστε να κυνηγήσει

το όνειρό του να γίνει ηθοποιός. Αναπόφευκτα μπόρεσε απλώς να υποδυθεί τον playboy σε κάποιες λίγες ταινίες, όπως το «Roma Bene» (1972) του Carlo Lizzani. Μπόρεσε επίσης να μπει στο ραντάρ διάσημων μοντέλων και ηθοποιών και να κυκλοφορήσει με πολλές από αυτές, όπως την Veruschka, τη Jacqueline Bisset, την Dominique Sanda, τη Cynthia Lennon και τη Nathalie Delon (πρώην σύζυγο του Alain). Τέλος, κατάφερε να εξαργυρώσει τη συνολική του εμπειρία στη νυχτερινή ζωή του Saint-Tropez, ανοίγοντας με τους υπόλοιπους Les Italiens,την πρώτη ντίσκο στο Μιλάνο, το 1969, την περιβόητη Number One.

Κάπου τότε άρχισε η πτώση των Les Italiens. Οι ιταλικές αρχές εντόπισαν κοκαΐνη στα μπάνια της Number One

και καταδίκασαν τους ιδιοκτήτες της, οι οποίοι κρίθηκαν τελικά ως χείριστη επιρροή για την Ιταλία. Ο Rizzi θεώρησε ήττα να κρυφτεί σπίτι του, οπότε αποφάσισε να μετα-

κομίσει στη Νότια Αμερική για μια νέα αρχή. Ωστόσο, το Μπουένος Άιρες, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, δεν εξελίχθηκε σε καλή επιλογή για έναν βαρύ χρήστη κοκαΐνης, όπως ήταν ο ίδιος, οπότε κατέληξε σε κλινική απεξάρτησης. Ο εξαγνισμός του ήρθε μόνο χάρη στην υποστήριξη της Αργεντινής Dolores Mayol, της γυναίκας που έγινε σύζυγός του και μητέρα των τριών παιδιών του. Μαζί μετακόμισαν στην Πάμπα της Αργεντινής για τις επόμενες δύο δεκαετίες, κάνοντας αγροτική ζωή, εκτρέφοντας ζώα και καλλιεργώντας λαχανικά. Τα τελευταία χρόνια του τα έζησε με την οικογένειά του στη Λιγυρία της Ιταλίας. Μέχρι το 2013 που έφυγε από τη ζωή, επισκεπτόταν πού και πού ιταλικές τηλεοπτικές εκπομπές και αφηγούνταν ιστορίες από τη χρυσή εποχή των Les Italiens, τότε που ήταν εφικτό ένας γοητευτικός άσημος Ιταλός να κερδίσει την καρδιά της πιο ποθητής γυναίκας του κόσμου.

ELEGANCE AND FINESSE

H Elsa Janssen, Διευθύντρια στο Μουσείο Yves Saint Laurent Paris, κάνει μια αναδρομή στο έργο και τη φιλοσοφία του ως δημιουργού.

Παρίσι, Λεωφόρος Marceau 5. Ανάμεσα

στην Αψίδα του Θριάμβου και στον Σηκουάνα βρίσκεται το Μουσείο Yves Saint Laurent Paris, στον ίδιο χώρο όπου για σχεδόν 30 χρόνια, από το 1974 έως το 2002, ο μεγάλος σχεδιαστής σχεδίαζε τις

εμβληματικές δημιουργίες του. Στον μυθικό αυτόν χώρο, η διευθύντρια του μουσείου Elsa Janssen μας μιλάει για τον Yves Saint Laurent κάνοντας μια αναδρομή στη ζωή, στο έργο και στη φιλοσοφία του ως δημιουργού.

Πότε o Yves Saint Laurent ανακαλύπτει τη μόδα και την κλίση του προς αυτήν;

Την ανακαλύπτει στο Οράν της Αλγερίας, όπου γεννήθηκε, και συγκεκριμένα μέσα από τα κοστούμια που είχε σχεδιάσει για το «Σχολείο των γυναικών» του Μολιέρου ο Κριστιάν Μπεράρ, ένας καλλιτέχνης που τον επηρέασε πάρα πολύ στη μετέπειτα πορεία του. Ανακαλύπτει δηλαδή το θεατρικό κοστούμι πριν από τη μόδα. Αυτή είναι η πρώτη του επαφή με τον κόσμο της ένδυσης. Έπειτα την ανακαλύπτει μέσα από τα περιοδικά που διαβάζουν η μητέρα και οι αδελφές του. Πολύ γρήγορα μάλιστα, από τα δεκατέσσερά του, αρχίζει να δημιουργεί τις περίφημες χάρτινες κούκλες του για τις οποίες σχεδίαζε δισδιάστατες γκαρνταρόμπες από χαρτί.

Πώς εισέρχεται επαγγελματικά στον κόσμο της μόδας; To 1954 κερδίζει το πρώτο βραβείο στον τομέα «φόρεμα» ενός μεγάλου διαγωνισμού και λίγους μήνες μετά προσλαμβάνεται από τον Christian Dior, ο οποίος αντιλαμβάνεται αμέσως το τεράστιο ταλέντο του. O Yves Saint Laurent τρέφει μεγάλο σεβασμό για τον Dior και μαθαίνει πολλά πράγματα απ’ αυτόν. Εμπνέεται από τα σχέδιά του, την τελειομανία, τη μέθοδο και την πειθαρχία του. Ως εστέτ που ήταν ο ίδιος, θαύμαζε επίσης τον τρόπο ζωής του, την αγάπη του για τα εικαστικά και τις σχέσεις του με γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής. Και όταν ο Dior πεθαίνει, το 1957, ο Yves Saint Laurent τον διαδέχεται στην καλλιτεχνική διεύθυνση του οίκου. Έτσι, στα 21 του χρόνια γίνεται ο πιο νέος σχεδιαστής μόδας στον κόσμο. Εκεί θα δημιουργήσει και τη γραμμή trapèze, που θα αποτελέσει βασικό στοιχείο της καλλιτεχνικής του ταυτότητας. Στις μετέπειτα δημιουργίες του μάλιστα θα εμπνευστεί πάρα πολύ από την ανδρική γκαρνταρόμπα –σμόκιν, εργατικές φόρμες, ναυτικά παλτό– και θα τη μεταφέρει στη γυναικεία γκαρνταρόμπα, με την ιδέα να προσδώσει στη γυναίκα που τη φορά δύναμη και εξουσία.

Ο Yves Saint Laurent στην οικία του στο Μαρακές, στο Μαρόκο, το 1976.

Guy Marineau / Penske Media / Getty Images / Ideal Image

Επάνω: Ο Yves Saint Laurent στο στούντιο της Λεωφόρου Marceau, μελετώντας τον πίνακα σχεδίασης των μοντέλων μιας επίδειξης, 1986. © Droits réservés. Κάτω αριστερά: Η βίλα Jardin Majorelle στο Μαρακές.

Κάτω δεξιά: Η διευθύντρια του μουσείου Yves Saint Laurent Paris, Elsa Janssen © Thibaut Voisin

BUSINESS MEETINGS IN STYLE

ΣΤΟ FOUR SEASONS ASTIR PALACE HOTEL ATHENS

Αποτελεί εδώ και δεκαετίες την κορυφαία επιλογή στην Αθηναϊκή Ριβιέρα για διοργάνωση εκδηλώσεων, καθώς και έναν προορισμό που κερδίζει κάθε επισκέπτη χάρη στην εξαιρετική τοποθεσία του και τις πολυτελείς παροχές του. Στο Four Seasons Astir Palace Hotel Athens, τρεις αίθουσες Ballroom, επτά ιδιωτικές αίθουσες εκδηλώσεων, χώρος δίπλα στην πισίνα, το ελικοδρόμιο και πολλές βεράντες προσφέρουν εκλεπτυσμένους χώρους για μια επαγγελματική συνάντηση έξω από τα συνηθισμένα.

Από καθιστό δείπνο έως και 550 άτομα μέχρι μικρότερες συναντήσεις με θέα στο Αιγαίο. Οι αίθουσες συνεδριάσεων είναι ιδανικές για φυσικές και virtual συσκέψεις, με προσαρμοσμένες λύσεις για τηλεδιάσκεψη και ζωντανές μεταδόσεις – χάρη στο αφοσιωμένο τεχνικό προσωπι -

κό, που βρίσκεται σε ετοιμότητα για να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία. Οι δημιουργικές γευστικές εμπειρίες εκτείνονται από τη μεσογειακή αύρα του βραβευμένου με ένα αστέρι Michelin, Pelagos, έως τη χρυσή αίγλη του Cigar Lounge. Τα εστιατόρια του Four Seasons Astir Palace Hotel Athens μπορούν να κλειστούν αποκλειστικά για βραδινές εκδηλώσεις με ειδικές προσφορές –διαθέσιμες κατόπιν αιτήματος– οι οποίες κυμαίνονται από food and wine pairing και βραδιές οινογευσίας μέχρι μαθήματα μαγειρικής με παγκοσμίου φήμης Έλληνες σεφ.

Για περισσότερες λεπτομέρειες ή για να κλείσετε μια ιδιωτική συνάντηση ή εκδήλωση στο εμβληματικό περιβάλλον του Four Seasons Astir Palace Hotel Athens, επικοινωνήστε με το 210-8901000

Ιδιαίτερο ρόλο στη δημιουργία του δικού του οίκου έπαιξε η γνωριμία του με τον σύντροφό του, τον Πιερ Μπερζέ… Ναι, διότι, από τη μια, ο Yves Saint Laurent ήταν ένας εκπληκτικά ταλαντούχος δημιουργός και, από την άλλη, ο Πιερ Μπερζέ ήταν ένας εστέτ που κατάλαβε αμέσως ότι η καλλιτεχνική του μεγαλοφυΐα θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για την ίδρυση ενός οίκου που θα έφερε το όνομά του. Ήταν δύο προσωπικότητες πραγματικά συμπληρωματικές και αποτέλεσαν ένα υποδειγματικό μοντέλο επιχειρηματικής ανάπτυξης. Ήξεραν να επιλέγουν πολύ ικανούς συνεργάτες, έδειχναν τόλμη στη σωστή στιγμή, είχαν την αίσθηση του θεάματος και του μάρκετιγκ. Όλα αυτά έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της μάρκας Yves Saint Laurent.

Ένα άλλο στοιχείο που τους ένωνε ήταν η αγάπη τους για την τέχνη… Βεβαίως. Την περίφημη συλλογή τους άρχισαν μάλιστα να τη δημιουργούν πριν ιδρύσουν τον οίκο μόδας. Επίσης, μέσα από τη σχέση του με τον Πιερ Μπερζέ, ο Yves θα γνωρίσει πολλούς μαικήνες της τέχνης κι αυτό θα είναι για κείνον μια αποκάλυψη. Θα έρθει σε επαφή με τον εκλεπτυσμένο τρόπο ζωής τους, τους μαγικούς χώρους στους οποίους ζούσαν, το ενδιαφέρον, τη φιλομάθεια και την περιέργειά τους σε θέματα τέχνης. Έτσι θα γεννηθεί μέσα του η φιλοδοξία να γίνει και ο ίδιος μέρος αυτού του κόσμου. Αυτό επετεύχθη χάρη στη σχέση του με τον Πιερ Μπερζέ και στο κοινό τους πάθος για την τέχνη.

Και το εκπληκτικό με τη συλλογή τους είναι ότι δεν περιλάμβανε μόνο έργα του εικοστού αιώνα, αλλά και διαφόρων εποχών της ιστορίας της τέχνης και διαφόρων πολιτισμών.

Έκφραση του πάθους αυτού

ήταν και η Βίλα Μαζορέλ στο

Μαρόκο...

Ακριβώς. Ανακαλύπτουν το

Μαρόκο το 1966 και το ερωτεύονται αμέσως. Εκεί ο Yves Saint Laurent ξαναβρίσκει το

φως της παιδικής του ηλικίας, τον λαμπρό ήλιο, τα έντονα

χρώματα. Τότε μάλιστα αρχί -

ζει να βάζει χρώματα στις δη -

μιουργίες του, ενώ μέχρι τότε

ήταν φανατικός λάτρης του

μαύρου. Σε αυτό έπαιξε ρόλο

η Βίλα Όαση, που ανήκε στον

Γάλλο ζωγράφο Ζακ Μαζορέλ.

Η απόκτηση της βίλας αυτής

με τα υπέροχα χρώματα και

τους εκπληκτικούς κήπους της

δεν είναι απλώς η έκφραση

μιας καλλιτεχνικής φιλοδοξί -

ας, αλλά μια πραγματική γιορτή των αισθήσεων. Στον ροδώνα της θα σκορπιστούν αργότερα οι στάχτες του Yves.

Ποιες ήταν οι γυναικείες μορφές που τον ενέπνεαν ως σχεδιαστή;

Από τον στενό του περίγυρο, ήταν σαφώς η Μπετί Κατρού και η Λουλού ντε λα Φαλέζ, δύο προσωπικότητες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Η Λουλού τον μάγευε με τον τρόπο που ντυνόταν, με την εφευρετικότητά της, με τον εκκεντρικό και ιδιόρρυθμο χαρακτήρα της. Είχε αστείρευτη φαντασία, ντυνόταν με ρούχα από δεύτερο χέρι, ήταν απίστευτα κομψή –με έναν μπαρόκ τρόπο– και πολύ θηλυκή. Από την άλλη, ήταν η Μπετί Κατρού με την ανδρόγυνη σιλουέτα, που αδιαφορούσε για όλα αυτά. Φορούσε πάντα τα ίδια ρούχα και αγαπούσε πολύ τις μινιμαλιστικές δημιουργίες του Yves Saint Laurent με έντονο το ανδρόγυνο στοιχείο. Μια άλλη γυναικεία μορφή που αποτέλεσε μεγάλη πηγή έμπνευσης για κείνον, ήταν η Κατρίν Ντενέβ, την οποία λάτρευε σαν θεά. Λάτρευε το μυστήριο που την περιέβαλλε, τη λάμψη και την ευφυΐα της. Κι έπειτα ήταν η Ελέν ντε Ροτσίλντ, η Μαρί-Λορ ντε Νοάιγ, η Ελέν Ροσάς, γυναίκες-μαικήνες, που στήριζαν τις τέχνες και αγαπούσαν την ποίηση, την όπερα και τις τέχνες γενικότερα.

Τελικά η μόδα είναι τέχνη; Ο Πιερ Μπερζέ έλεγε ότι η μόδα μπορεί να μην είναι τέχνη, αλλά ότι ο Yves Saint Laurent ήταν καλλιτέχνης. Η χρηστική διάσταση του ενδύματος είναι συνήθως τόσο ισχυρή, που δεν σου επιτρέπει να θεωρήσεις τη μόδα ως τέχνη. Στις δημιουργίες όμως του Yves Saint Laurent η καλλιτεχνική διάσταση είναι συχνά τόσο ισχυρή, που η χρηστική πλευρά καταργείται. Γι’ αυτό και πολλά από τα σχέδιά του αποτελούν πραγματικές καλλιτεχνικές δημιουργίες. Αποτελούν τέχνη.

BASQUIAT X WARHOL. PAINTING 4 HANDS

Ο Jean-Michel Basquiat θαύμαζε τον Andy Warhol, ως πρωτοπόρο μιας νέας γλώσσας και μιας πρωτοποριακής σχέσης με την pop κουλτούρα. Εκείνος από την πλευρά του βρήκε σε αυτόν ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική.

ΤΉΣ ΎΒΟΝΝΉΣ ΣΕΡΠΙΕΡΉ

Μεταξύ 1984 και 1985 δημιούργησαν μαζί περίπου 160 πίνακες, ανάμεσα στους οποίους και μερικά από τα μεγαλύτερα έργα κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Αυτή η συλλογή των έργων, «à quatre mains», των Jean-Michel Basquiat (1960-1988) και Andy Warhol (1928-1987) παρουσιάζεται στο Fondation Louis Vuitton στο Παρίσι, στην έκθεση «Basquiat x Warhol. Painting 4 Hands», η οποία είναι η σημαντικότερη που έχει αφιερωθεί ποτέ σε αυτό το εξαιρετικό έργο. Ο Keith Haring (1958-1990), ο οποίος τους γνώριζε καλά, είχε αναφερθεί στη συνεργασία τους ως «[...] μια συνομιλία που γίνεται μέσω της ζωγραφικής, αντί για λέξεις».

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 28 Αυγούστου 2023 και συγκεντρώνει περισσότερους από 80 πίνακες που υπογράφουν από κοινού οι δύο καλλιτέχνες. Παρουσιάζονται επίσης μεμονωμένα έργα του καθενός, καθώς και μια σειρά έργων άλλων σημαντικών καλλιτεχνών (Keith Haring, Jenny Holzer, Kenny Scharf), προκειμένου να αναδειχθεί η ενέργεια της καλλιτεχνικής σκηνής του κέντρου της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1980. Την επιμέλεια έχουν ο Dieter Buchhart και η Anna Karina Hofbauer, σε συνεργασία με τον Olivier Michelon, επιμελητή του Fondation Louis Vuitton.

REFINED LINES

Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1957, o Pininfarina παρουσίασε τη διθέσια Ferrari Spider.

Με τις κλασικές γραμμές της, η εκδοχή εκείνη αποδείχθηκε αμέσως επιτυχημένη στην πιο εκλεπτυσμένη πελατεία.

ΤΟΎ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΎ ΒΑΡΝΕΖΉ

Αφού παρήχθησαν τα

πρώτα 40 αυτοκίνητα, δημιουργήθηκε μια δεύτερη σειρά, η 250 GT

Cabriolet, η οποία έκανε το ντεμπούτο της το 1959 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου στο Παρίσι. Οι

σχεδιαστικές γραμμές

της, για να διαφοροποιηθούν από τη σπορ 250 GT Spider California, έγιναν πιο ήρεμες, ο χώρος αποσκευών αυξήθηκε, το εσωτερικό μεγάλωσε, γεγονός που έκανε τα μακρινά ταξίδια πιο άνετα. Φορούσε κινητήρα V12 των 2.953 cc και έπιανε τελική ταχύτητα 252 χλμ.

Η Cabriolet εκδοχή, με κανονική αναδιπλούμενη μαλακή οροφή, παρήχθη

μόνο σε σχετικά μικρούς αριθμούς. Οι περισσότερες από αυτές κατασκευάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’60, κατόπιν αιτήματος συγκεκριμένου πελάτη ή ως σχεδιαστική μελέτη σε ένα αυτοκίνητο επίδειξης.

Η παραγωγή της συνεχίστηκε μέχρι το 1962 και κατασκευάστηκαν συνολικά περίπου 200 αυτοκίνητα, καθιστώντας τη συλλεκτική στο πέρασμα των χρόνων.

Courtesy of rmsothebys.com

POWER SHAVE ΞΥΡΊΣΜΑΤΑ

ΜΕ SHELL V-POWER!

Νέα προσφορά για νέα και βελτιωμένα…

ξυρίσματα στα πρατήρια Shell στην Ελλάδα.

Με κάθε αγορά 20 λίτρων και άνω των νέων και βελτιωμένων καυσίμων Shell V-Power, Shell V-Power Diesel ή Shell V-Power Racing σε επιλεγμένα πρατήρια Shell, οι κάτοχοι της κάρτας allSmart μπορούν να αποκτήσουν το νέο μοντέλο της ξυριστικής μηχανής Philips

OneBlade στην προνομιακή τιμή των 19,90€.

Τα νέα και βελτιωμένα καύσιμα Shell V-Power καθαρίζουν τον κινητήρα και απομακρύνουν 100% από τα ιζήματα που μειώνουν την απόδοσή του.

Ο λόγος για επικαθίσεις ιζημάτων που μειώνουν την απόδοση του κινητήρα, οι οποίες παρατηρούνται σε όλες τις τεχνολογίες κινητήρων και μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την απόδοση και τις επιδόσεις του οχήματος.

Η απομάκρυνση αυτών των ιζημάτων μπορεί

τιώνει την οικονομία καυσίμου. Οι έλεγχοι πάνω στο καύσιμο έχουν επίσης αποδείξει ότι η τακτική χρήση των νέων καυσίμων Shell V-Power προστατεύει από μελλοντικές επικαθίσεις σε ζωτικά μέρη του κινητήρα.

Η Philips OneBlade, με το σύστημα διπλής προστασίας, κάνει το ξύρισμα πιο εύκολο και άνετο. Διαθέτει νέα βελτιωμένη ρυθμιζόμενη χτένα τριμαρίσματος, είναι αδιάβροχη και διατίθεται αποκλειστικά στην Ελλάδα από τα πρατήρια Shell.

Η νέα προσφορά ισχύει σε επιλεγμένα πρατήρια Shell με χρήση της κάρτας allSmart και μέχρις εξαντλήσεως των αποθεμάτων.

Περισσότερες πληροφορίες για την προσφορά εδώ: https://www.allsmart. gr/pratiria-shell/prosfores/powershave-me-shell-v-power/

PRECIOUS OYSTERS

Δύο εμβληματικά μοντέλα της Rolex, το Sky-Dweller και το Yacht-Master 42, επανέρχονται

το 2023 ανανεωμένα, το πρώτο με ωραίους χρωματισμούς του καντράν και το δεύτερο κατασκευασμένο για πρώτη φορά από ένα προηγμένο κράμα τιτανίου.

Στο Σαλόνι Υψηλής Ωρολογοποιίας Watches & Wonders της Γενεύης, που ολοκληρώθηκε στις 2 Απριλίου, παρουσιάστηκαν όλες οι νέες δημιουργίες των κορυφαίων οίκων, με τη Rolex να κρατά ρόλο πρωταγωνιστή για άλλη μία φορά. Από το πλήθος φρέσκων μοντέλων της ελβετικής εταιρείας επιλέξαμε ένα με ναυτική ιδιοσυγκρασία και ένα με ταξιδιάρικη ψυχή.

Oyster Perpetual Yacht-Master 42

Tο αγαπημένο Yacht-Master 42 κυκλοφορεί φέτος σε

έκδοση από τιτάνιο RLX, ένα νέο κράμα, ακόμη ελαφρύτερο από το συμβατικό τιτάνιο, με εξαιρετικές αντι-διαβρωτικές ιδιότητες και υψηλή αντοχή. Eίναι το δεύτερο ρολόι της Rolex –μετά το Oyster Perpetual Deepsea Challenge– που είναι φτιαγμένο από αυτό το υψηλής τεχνολογίας υλικό. Ο συνδυασμός γυαλισμένων και σατινέ υφών του παίζει με τις αντανακλάσεις του φωτός και του προσδίδει μια τρισδιάστατη αισθητική. Η κάσα του νέου Yacht-Master 42 έχει διάμετρο 42 χιλιοστά

και διαθέτει περιστρεφόμενη κεραμική στεφάνη Cerachrom

με κλίμακα 60 λεπτών. Περικλείει ένα ιδιαίτερα ευανάγνωστο καντράν με επίστρωση Chromalight σε δείκτες και ενδείξεις και συνδυάζεται με μπρασελέ Oyster με κούμπωμα ασφαλείας Oysterclasp και σύστημα επιμήκυνσης Easylink. Στο εσωτερικό χτυπά ο αξιόπιστος αυτόματος μηχανισμός 3235, που εξασφαλίζει υψηλή απόδοση και ακρίβεια και προσφέρει ενεργειακή αυτονομία 70 ωρών. Το νέο YachtMaster 42 είναι στεγανό μέχρι 100 μέτρα βάθος.

Oyster Perpetual Sky-Dweller Αέρας ανανέωσης, τουλάχιστον ως προς τον συνδυασμό υλικών και χρωματισμών, πνέει για το πάντα «λουσάτο» Sky-Dweller. Εξαιρετικά φιλικό προς τον χρήστη χάρη στις δύο χρονικές του ζώνες και το ετήσιο ημερολόγιο Saros που προσφέρει, είναι το ιδανικό ρολόι για κοσμοπολίτες και ταξιδευτές. Για το 2023 η Rolex παρουσίασε τρεις φρέσκες εκδοχές του, με αισθητικές βελτιώσεις και ακόμη μεγαλύτερη εμμονή στη λεπτομέρεια. Οι κάσες τους, όπως πάντα,

έχουν διάμετρο 42 χιλιοστών. Η πρώτη έκδοση από λευκό χρυσό 18Κ συνδυάζεται με γυαλιστερό μαύρο καντράν και μαύρο μπρασελέ Oysterflex και διαθέτει κούμπωμα ασφαλείας Oysterclasp και σύστημα επιμήκυνσης Glidelock. Στη δεύτερη έκδοση, ο θερμός τόνος του χρυσού Everose 18K εξισορροπείται τέλεια με ένα γαλαζοπράσινο καντράν, ενώ η έκδοση από λευκό Rolesor (ατσάλι Oystersteel και λευκός χρυσός 18Κ) έχει συνδυαστεί με ένα ονειρικό καντράν στο ανοιχτό πράσινο της μέντας. Τα δύο αυτά μοντέλα «φορούν» μπρασελέ Oyster. Στο εσωτερικό του ο αυτόματος Calibre 9002, ένας μηχανισμός νέας γενιάς, με λειτουργία ένδειξης της 24ωρης δεύτερης ζώνης ώρας, είναι προικισμένος με το σύστημα διαφυγής Chronergy, με νέο ρότορα με βελτιωμένα ρουλεμάν για ακόμη καλύτερη απόδοση και εγγυημένη ενεργειακή αυτονομία 72 ωρών.

Rolex Hellas (τηλ. 210-3621138, 210-3235909) www.rolex.com

ΠΑΝΟΣ ΛΑΣΚΑΡΊΔΗΣ: «ΕΊΜΑΊ

Η συνέντευξη με τον κ. Πάνο Λασκαρίδη για το MANCODE είχε ήδη ολοκληρωθεί στα γραφεία της εταιρείας του στην Κηφισιά. Το κείμενο είχε παραδοθεί στον διευθυντή

σύνταξης του περιοδικού και είχε πάρει τον δρόμο του για το τυπογραφείο. Αιφνιδίως, τα sites και οι εφημερίδες αναμεταδίδουν είδηση από την Ιταλία, ότι πλοίο συμφερόντων

της εταιρείας του βρέθηκε να μεταφέρει ποσότητα ναρκωτικών ιδιαίτερα μεγάλης αξίας. Ζήτησα από τον κ. Πάνο Λασκαρίδη μια νέα συνάντηση για συμπληρωματικές ερωτήσεις…

Την αποδέχθηκε αμέσως…

Κύριε Λασκαρίδη, περίμενα να σας δω ανήσυχο.

Για ποιον λόγο;

Μα για το θέμα που «τρέχει» σχετικά με το πλοίο σας. Δεν ανησυχείτε για την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης;

Ειλικρινά όχι. Μεγάλωσα

πια κι έχω ξαναζήσει την εποχή του Αυριανισμού.

Τι εννοείτε;

Εννοώ πως και στο παρελθόν λουστήκαμε τόνους λάσπης. Ξέρω τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά.

Το πλοίο ήταν δικό σας, τα ναρκωτικά βρέθηκαν. Οπότε;

Ακούστε. Όσοι άνθρωποι με ξέρουν από τη ναυτιλία, ξέρουν όχι μόνο αν εγώ είμαι ένας τίμιος άνθρωπος, αλλά και ότι αυτού του είδους τα γεγονότα συμβαίνουν πολύ τακτικά. Και αν ρωτήσεις είκοσι συναδέλφους, όλοι τους έχουν αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν. Όμως τώρα εδώ υπάρχει θέμα; Είναι ένα φουσκωμένο θέμα; Φούσκωσε το θέμα διότι κάποιοι δεν φοράνε παντελόνια… Τον Λασκαρίδη ας τον βαράνε όσο θέλουν. Δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Σιγά το μεγάλο πρόσωπο. Προσπαθούν να χτυπήσουν όμως τον πρωθυπουργό. Αλλά και τον πρωθυπουργό δεν έχουν κουράγιο να τον χτυπήσουν ευθέως. Τον χτυπάνε μέσω της γυναίκας του.

Ένα ένα. Τι σχέση έχει ο πρωθυπουργός; Υπάρχει φιλική σχέση του αδερφού μου με τον πρόεδρο και τη γυναίκα του. Εγώ τον γνωρίζω, αλλά δεν έχω φιλική σχέση.

Να ξαναγυρίσουμε στο πλοίο σας; Λοιπόν… Η μεταφορά ναρκωτικών από τη Λατινική Αμερική στην Ευρώπη είναι σύνηθες φαινόμενο και μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει γιγαντωθεί. Μιλάμε για πάρα πάρα πολλούς τόνους. Γίνεται με διάφορους τρόπους. Ένας τρόπος –και θα το έχετε δει και στις εφημερίδες πολύ συχνά– είναι όταν φορτώνουν τα πλοία μπανάνες στο Εκουαδόρ. Εκεί είτε τοποθετούν

τα πακέτα με τα ναρκωτικά στα κιβώτια με τις μπανάνες είτε τα τοποθετούν στα κοντέινερ. Αυτός είναι ο ένας τρόπος. Ο δεύτερος τρόπος είναι να μπαίνουν στα ύφαλα των πλοίων.

Πώς γίνεται αυτό; Πηγαίνουν το βράδυ ένα-δύο φουσκωτά με δύτες και το εμπόρευμα και σε μια απόσταση μισού μιλίου από

το δεμένο πλοίο, τόσο που να μην μπορεί κανείς να δει ή να ακούσει τίποτα. Βουτάνε οι δύτες και προσαρμόζουν τα πακέτα αυτά στα ύφαλα του πλοίου. Στην προκειμένη περίπτωση τα είχαν προσαρμόσει…

Τα κολλάνε από κάτω;

Το πλοίο… όλα τα πλοία του κόσμου έχουν κάτι μεγάλα, πολύ μεγάλα ανοίγματα από τα οποία αναρροφά

τη θάλασσα το πλοίο για να ψύχει όλα τα μηχανήματα. Αυτά συνήθως μπροστά έχουν ένα προστατευτικό, να το πούμε, σαν γρίλια, για να μην μπαίνουν μέσα βρόμες, σακούλες κ.λπ.

Ξεβιδώνουν τις γρίλιες;

Ή τις κόβουν, βάζουν μέσα ναρκωτικά, τα σταθεροποιούν με μαγνήτες ή με κάποιον άλλο τρόπο. Φεύγουν μετά, έρχεται το πλοίο στην Ευρώπη, ξανά πάλι νύχτα ειδοποιημένοι, πάνε και τα παίρνουν.

Δεν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου; Αυτό το οποίο κάνουν ορισμένοι συνάδελφοι και είναι πολύ σωστό, και θα το κάνουμε κι εμείς από εδώ και μπρος, είναι πρώτον να ερευνούν τα ύφαλα με δικούς τους δύτες πριν φύγει το πλοίο. Αυτό έχει τον κίνδυνο ότι η Μαφία μπορεί να «πιάσει» τους δύτες…

Να τους προσεγγίσει…

Το πλήρωμα ή τους ίδιους τους δύτες. Αλλά το να βρεθούν ναρκωτικά στα ύφαλα, όπως στην προκειμένη περίπτωση, ξέρει ο κόσμος της ναυτιλίας ότι δεν εμπλέκεται το πλοίο.

Το πλήρωμα;

Οι περιπτώσεις όπου κάποιος του πληρώματος έχει εμπλακεί πρέπει να είναι μία στις χίλιες. Εγώ δεν ξέρω καμία. Και το τελευταίο, για να δείτε πού έχει φτάσει το πράγμα. Πιάσανε στην Ισπανία ένα μικρό ερασιτεχνικό υποβρύχιο, πέντε μέτρων, μια αστεία κατασκευή γεμάτη ναρκωτικά, η οποία ξεκίνησε από τη Βραζιλία και ήρθε στην Ευρώπη, με δύο άτομα πλήρωμα διέσχισε τον Ατλαντικό.

ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ…»

Εσάς σας ενόχλησαν; Το πλήρωμα; Ανέκριναν το πλήρωμα… Επιθεώρησαν το πλοίο λεπτομερέστατα. Δεν βρήκαν τίποτα. Με σκύλους, με ανθρώπους κ.λπ. Και μετά από αυτό κατέληξαν πως το πλοίο, το πλήρωμα και οι εταιρείες δεν έχουν καμία εμπλοκή. «Μπείτε να ξεφορτώσετε και μετά πηγαίνετε όπου θέλετε», μας είπαν. Εσείς πόσα πλοία διαχειρίζεστε;

Πόσων πλοίων έχετε την ευθύνη; Ενενήντα δύο πλοίων.

Κάθε πρωί που έρχεστε στο γραφείο σας, κοιτάτε πού είναι και τι κάνουν;

Έτσι κάνουν όλοι οι εφοπλιστές που έχουν πολλά πλοία… Κοιτάξτε, αυτές οι πληροφορίες έρχονται με οργανωμένο τρόπο.

Φαντάζομαι τι θα γίνεται στο γραφείο σας… Εγώ ένα φουσκωτάκι έχω και χάνομαι.

Δεν γίνεται χαμός κάθε μέρα. Ας πούμε, κάθε δύο μέρες έρχεται το positioning, που λέμε. Πού είναι τα πλοία. Στη συνέχεια, κάθε τόσο, κάθε βδομάδα, κάνουμε ένα μεγάλο τεχνικό meeting. Τι ζημιές έχουν τα πλοία, τι προβλήματα, τι θέλουν, τι δεν θέλουν. Μετά κάνουμε meeting στα operations. Πού πήγε το πλοίο; Βάλαμε πράκτορα, δεν βάλαμε. Μας ζήτησε ο ναυλωτής κάτι, το υλοποιήσαμε;

Να θεωρήσω πως δεν πλήττετε;

Παρακολουθώ σχεδόν όλα τα e-mails του γραφείου και αυτό που συνήθως κάνω είναι όταν βλέπω κάτι να ειδοποιώ το αντίστοιχο τμήμα. Δεν παρακολουθώ κάθε υπόθεση. Δεν γίνεται.

Αυτή η δουλειά μαθαίνεται ή την έχεις στο αίμα σου; Όχι, όχι, δεν την έχεις στο αίμα σου. Αυτές είναι παλιές ιστορίες με τους καπεταναίους και τους μηχανικούς κ.τ.λ. Φυσικά, μαθαίνεται, αλλά με την εμπειρία και τα χρόνια. Δεν μπορείς να τη μάθεις σε δύο βδομάδες.

Σήμερα; Σήμερα οι περισσότεροι εφοπλιστές είναι άνθρωποι μορφωμένοι. Δεν είναι πλέον ναυτικοί, όπως ήταν παλιά. Είναι μορφωμένοι με πανεπιστήμια, με μεταπτυχιακά κ.λπ.

Δεν πρέπει να ξέρεις τη θάλασσα; Δεν πρέπει να έχεις μια παγκόσμια γνώση των γεωπολιτικών

συνθηκών, πού γίνονται πόλεμοι, πού γίνονται φασαρίες, οικονομικά μεγέθη;

Αυτά ας τα λένε οι άλλοι. Το βασικότερο που πρέπει

να έχεις είναι τύχη. Διότι άμα δεν έχεις τύχη, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή σας; Τεράστιο. Πάρα πολύ μεγάλο. Ο πατριάρχης της οικογένειας της Hyatt –με την οποία συνεργαζόμαστε–, μακαρίτης τώρα, που τότε ήταν από τους 10 πλουσιότερους ανθρώπους της Αμερικής, έλεγε ότι η τύχη νικάει το μυαλό. Δηλαδή εννοούσε ότι όσο μυαλό και να ’χεις, άμα δεν έχεις τύχη… Ναι, αλλά φτάνει μόνο η τύχη; Αν είσαι ακαμάτης, αν είσαι τεμπέλης και περιμένεις μόνο την τύχη, προφανώς δεν θα καταφέρεις τίποτα, είναι βέβαιο… Μπορεί

ϋποθέσεις, να είσαι τρομερά μορφωμένος, να δουλεύεις νύχτα-μέρα, αλλά άμα δεν σου ’ρθει και το πράγμα όπως πρέπει, τότε χάνεις.

Υπάρχουν εφοπλιστές που απέτυχαν και γιατί; Πρέπει να ξέρετε ότι για κάθε επιτυχημένο εφοπλιστή υπάρχουν ένας, δύο, τρεις που δεν πέτυχαν. Αυτοί δεν ήταν ούτε χαζοί ούτε ανόητοι. Πρώτον, διάβασαν στραβά την αγορά, άλλαξε η αγορά χωρίς να το περιμένουν. Δεύτερον, που νομίζω είναι το πιο σύνηθες, δεν είχαν ισχυρά αποθέματα. Παρασύρθηκαν. Παρήγγειλαν ή αγόρασαν ακριβά πλοία λίγο πριν πέσει η αγορά. Εκεί πέρα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Και μάγος να είσαι, δεν γίνεται.

Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς, ισχύει; Εσείς είστε τολμηρός; Παίρνετε ρίσκα…

Όχι μεγάλα. Όλες τις δεκαετίες που ήμουν με τον αδερφό μου τον Θανάση –εκείνος είναι πολύ πιο δυνατός στα εμπορικά και στα επαγγελματικά–, παίρναμε ρίσκα, αλλά υπολογισμένα, όχι τελείως κουτουρού.

Πότε λέμε πως μια απόφαση εμπεριέχει ρίσκο; Εγώ πάντοτε έλεγα ότι πρέπει όταν παίρνεις ένα επιχειρηματικό ρίσκο, όσο μεγάλο και να ’ναι, ποτέ να μην υπερβαίνει το ένα τρίτο της αξίας σου… Δηλαδή, αν χάσεις, αν πάει στραβά αυτή η επένδυση, να μην επηρεάσει ποτέ πάνω από το ένα τρίτο. Να

σου μείνουν τα δύο τρίτα.

Πότε θυμάστε τον εαυτό σας να λέτε ότι εγώ αυτό

θα κάνω στη ζωή μου.

Ποτέ.

Ήταν αυτονόητο;

Όχι. Καθόλου αυτονόητο.

Δεν ήταν αυτονόητη η εμπλοκή σας με τη ναυτιλία;

Όταν τελείωσα το γυμνάσιο, ρώτησα τον πατέρα μου: «Πατέρα, τι δουλειά να κάνω εγώ;». Και μου λέει: «Θα γίνεις μηχανολόγος». «Γιατί, βρε πατέρα, να γίνω μηχανολόγος;» Διότι, λέει, άμα γίνεις μηχανολόγος, θα πιάσεις δουλειά στη ΔΕΗ, που δίνει καλούς μισθούς, και θα πάρεις και καλή σύνταξη από τη ΔΕΗ. Και λέω κι εγώ, αφού το λέει ο πατέρας μου… Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε περίπτωση να σου πει ο πατέρας σου τι θα κάνεις και εσύ να πεις «όχι, πατέρα, δεν μ’ αρέσει αυτό, θα κάνω κάτι άλλο». Φυσικά, πήγα κι έγινα μηχανολόγος. Σπούδασα πολλά χρόνια. Και μετά, γύρισα πίσω και πήγα στο γραφείο του πατέρα μου.

Με δυο λόγια, η ΔΕΗ έχασε ένα λαμπρό στέλεχος. Ο πατέρας σας είχε καράβια;

Ο πατέρας μου είχε μεγάλα αλιευτικά ανοιχτής θαλάσσης που ψάρευαν στον Ατλαντικό από χρόνια. Και τον ενδιέφερε η σύνταξη που θα πάρετε εσείς από τη ΔΕΗ; Όταν εγώ τελείωνα το γυμνάσιο και πήγα να σπουδάσω, η δουλειά αυτή των μεγάλων αλιευτικών είχε αρχίσει να βαίνει προς το τέλος της. Ο πατέρας μου είχε τέσσερα. Λοιπόν, είχε αρχίσει εκεί να δυσκολεύει η κατάσταση, διότι άρχισαν αυτά τα κράτη να εισάγουν αυτό που λέγαμε «άδεια αλιείας».

Δηλαδή περιορισμούς; Μέχρι τότε ψάρευαν όπου ήθελαν μέχρι τον γιαλό, ας πούμε. Όταν, λοιπόν, άρχισαν τα κράτη αυτά να εισάγουν το σύστημα των αδειών αλιείας, η δουλειά τους δυσκόλεψε πολύ και τότε όλοι σχεδόν την εγκατέλειψαν.

Και πώς φτάνετε στο πρώτο σας πλοίο; Όλες οι ελληνικές οικογένειες πούλησαν τα ψαράδικά τους και τους έμειναν κάποια μικρά ψυγεία. Γιατί με τα ψυγεία αυτά μετέφεραν τα ψάρια και τα εφόδιά τους. Και τότε ο πατέρας μου είπε στους αγοραστές: «Δώσαμε τα ψαράδικα, αλλά μας έμειναν τα ψυγεία. Εγώ έχω εδώ τους δύο γιους μου που μάθανε γράμματα, ξέρουν αγγλικά, ξέρουν γερμανικά, να τους βάλουμε σαν μεσίτες για να απασχολούνται και τα καράβια να μην τα δέσουμε και πάνε χαράμι». Κι έτσι ξεκινήσαμε εγώ με τον Θανάση ως μεσίτες και μετά πήραμε ένα ψυγείο, μετά ένα δεύτερο ψυγείο και…

Θυμάστε το πρώτο σας καράβι πώς το έλεγαν; Ναι. Το έλεγαν «Φρίο Σταρ».

Μετά από τόσα χρόνια, τι είναι η θάλασσα για σας;

Δύο πολύ απλά πράγματα: Πρώτα απ’ όλα, ό,τι προκόψαμε και ό,τι καταφέραμε ήρθε από τη θάλασσα… Δεν το συζητάμε αυτό. Και δεύτερον, ότι είναι αυτή που με ξεκουράζει, με ευχαριστεί.

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερό σας προσόν;

Νομίζω η επιμονή μου. Ακόμα και τώρα δεν αφήνω ποτέ τίποτα να πέσει κάτω. Και πάντοτε, έτσι όταν δήθεν συμβουλεύω νεότερους, τους λέω: «Μην τα παρατάτε στην πρώτη δυσκολία. Ποτέ δεν μπορείτε να ξέρετε τι πράγμα στο τέλος θα σας αποδώσει πολλούς καρπούς».

Η σχέση με τον αδελφό σας ήταν ανταγωνιστική;

Η σχέση δεν είναι καθόλου ανταγωνιστική. Θα την έλεγα απολύτως συμπληρωματική. Παρόλο που τσακωνόμασταν κάθε 5 λεπτά. Αλλά με αγαπάει πολύ και τον αγαπάω πολύ.

Είναι πέντε χρόνια μικρότερος από μένα. Είναι πολύ δυνατός.

Το αδύνατο σημείο σας; Θα πρέπει να μιλάμε μία ώρα. Πρώτα απ’ όλα, ο χαρακτήρας μου. Εκνευρίζομαι εύκολα. Τσακώνομαι εύκολα. Φωνάζω εύκολα, αλλά με ένα τεράστιο «αλλά». Στα πέντε λεπτά μου ’χει περάσει και δεν κρατάω κακία. Λένε για μένα πως είμαι δύσκολος χαρακτήρας…

Ποιο είναι το αγαπημένο σας νησί; Όσο πιο άγνωστο και λιγότερο κατοικημένο είναι ένα νησί, τόσο πιο πολύ μ’ αρέσει. Στη Μύκονο έχω πάει μία φορά στη ζωή μου. Στη Σαντορίνη, νομίζω, δεν έχω πάει ποτέ.

Και πού πάτε;

Είμαι ειδικός στην Αντίμηλο, στη Φαλκονέρα, στη βραχονησίδα Γάιδαρος.

Από τα τόσα καλά που έχετε κάνει γι’ αυτόν

τον τόπο, ποια θεωρείτε τα πιο σημαντικά; Να μη γράψετε τίποτα… Νιώθετε πως είστε εθνικός ευεργέτης; Εθνικός ευεργέτης είναι αυτός που δίνει ό,τι έχει και δεν έχει… κι όχι αυτός που δίνει από το περίσσευμά του. Δεν μπορείς να πηγαίνεις για ψάρεμα, να κάνεις πλάκα με τους φίλους σου και να αφήνεις να

σε λένε εθνικό ευεργέτη… Αν είναι απαραίτητο, ας το κάνουν σε 50 χρόνια που δεν θα ζω.

Αντί επιλόγου αναφέρω συνοπτικά τις πλούσιες και αποτελεσματικές χορηγίες του κ. Πάνου Λασκαρίδη στο Πολεμικό Ναυτικό, στην ανασκαφή, συντήρηση, τεκμηρίωση των ευρημάτων του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, στην αναστήλωση των φάρων-μνημείων, που κατέρρεαν από έλλειψη συντήρησης, την εκπληκτική δουλειά που γίνεται στο ίδρυμα που φέρει το όνομα της μητέρας του, το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη.

Δεν είναι μόνο αυτά… Είναι δωρεές στο Ναυτικό Νοσοκομείο, στους σεισμοπαθείς, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στο Ινστιτούτο Μεσογειακών σπουδών κ.λπ., κ.λπ.

Πρώτη φορά αυτό το «και τα λοιπά και τα λοιπά» υπονοεί πολλά ακόμη σπουδαία έργα για το καλό των πολιτών της χώρας και βέβαια πολλά εκατομμύρια…

BACK TO BLACK

Η Tudor ατενίζει το μέλλον με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν της και στην ιστορική της κληρονομιά. Tο Black Bay 54 είναι η σύγχρονη εκδοχή του πρώτου καταδυτικού ρολογιού που δημιούργησε η Tudor τη δεκαετία του 1950.

Οι connoisseurs και οι συλλέκτες σίγουρα θα εκτιμήσουν την επαναφορά αυτού του ιστορικής σημασίας μοντέλου της Tudor. Το νέο Black Bay 54 θεωρείται η πιο πιστή αναπαραγωγή του Oyster Prince Submariner ref. 7922, του πρώτου ρολογιού καταδύσεων που είχε δημιουργήσει η Tudor το 1954.

Εξ ου και το 54 στο όνομά του. Το μοντέλο 7922 αποτέλεσε ένα μεγάλο άλμα για την ελβετική εταιρεία, ανοίγοντάς της τον δρόμο για ιστορικές συνεργασίες με το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό και το Γαλλικό Ναυτικό (Marine Nationale), ενώ αγκαλιάστηκε ευρύτατα από τους επαγγελματίες δύτες. Ο σύγχρονος απόγονός του στεγάζεται σε μια ατσάλινη κάσα διαμέτρου 37 χιλιοστών –στο ίδιο ακριβώς μέγεθος με το πρωτότυπο μοντέλο–, γεγονός που τον καθιστά ιδανικό τόσο για τους λάτρεις των vintage ρολογιών όσο και για άνδρες και γυναίκες που επιλέγουν ελαφρώς μικρότερες διαμέτρους για τον καρπό τους. Μια μεγάλη αλλαγή είναι η στεγανότητά του στα 200 μέτρα βάθος (το πρωτότυπο έφτανε μέχρι τα 100

μέτρα). Αισθητικά διατηρεί τα περισσότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του 7922, όπως η στεφάνη, οι δείκτες και η βιδωτή κορώνα. Επάνω στο ελαφρώς θολωτό μαύρο καντράν «γράφουν» πεντακάθαρα οι απλικέ ενδείξεις των ωρών και οι χαρακτηριστικοί δείκτες τύπου χιονονιφάδας, όλα με φωτοβόλο επίστρωση Super-LumiNova. Στο εσωτερικό κρύβεται ένας υψηλότατων προδιαγραφών αυτόματος Manufacture μηχανισμός, ο Calibre MT5400, ο οποίος διαθέτει αντι-μαγνητικό ελατήριο από πυρίτιο, φέρει πιστοποίηση χρονομέτρου ακριβείας από τον COSC και προσφέρει 70 ώρες ενεργειακής αυτονομίας. Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να το αφήσετε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο στο συρτάρι και τη Δευτέρα να λειτουργεί κανονικά. Συνδυάζεται είτε με μαύρο ελαστικό λουράκι είτε με ατσάλινο μπρασελέ.

Rolex Hellas (210-3621138) www.tudorwatch.com

Το savoir vivre του ναρκισσισμού

Ο Νάρκισσος, ως γνωστόν, ερωτεύθηκε τον

εαυτό του. Υπάρχουν αρκετές εκδοχές του

μύθου, με την ίδια τραγική κατάληξη, την

αυτοκτονία του. Στην ψυχολογία ο ναρ -

κισσισμός ορίζεται ως η υπερβολική ενα -

σχόληση με τον εαυτό μας και επικεντρώ -

νεται κυρίως στην εικόνα μας, τόσο όπως

την επιθυμούμε οι ίδιοι, όσο και στο πώς

θέλουμε να μας βλέπουν οι άλλοι. Στην

εποχή των μέσων κοινωνικής δικτυώσεως (social media) ο ναρκισσισμός θάλλει, με

εκατομμύρια ματαιόδοξους νέους να αναρ -

τούν στους λογαριασμούς τους αυτάρεσκες

φωτογραφίες, σε μια αέναη διαδικασία αυ -

τοθαυμασμού. Η τάσις αυτή έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη του εγωκεντρισμού, μιας καταστάσεως που, όπως αποδεικνύει

η ετυμολογία της λέξεως, θεωρεί το Εγώ

ως κέντρο του κόσμου. Σε αυτή την περίπτωση ο χρήστης απομακρύνεται από την

αντικειμενική κατάσταση και περιορίζεται

στην υποκειμενική θεώρηση. Τούτο έχει ως

αποτέλεσμα την αδυναμία αντιλήψεως και

επικοινωνίας με τον Άλλο, όποιος και αν

είναι αυτός. Στις ακραίες του εκφάνσεις οι

χρήστες δύνανται να οδηγηθούν στη λεγόμενη ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικό -

τητος ή στη ναρκισσιστική νεύρωση, ήτοι

στην αδυναμία μιας ώριμης οικείας σχέ -

σεως, λόγω της αγάπης του Εαυτού. Στον

αστερισμό του φαίνεσθαι ο αρχαίος ελλη -

νικός μύθος έρχεται να κρούσει τον κώδω -

να του κινδύνου για την ψευδαίσθηση που

δημιουργεί η εικόνα μας στον εσωτερικό

μας κόσμο. Ερωτευόμενοι το είδωλό μας,

καταλήγουμε σε αδιέξοδο και απομόνωση.

Η μακρά τούτη ψυχολογική εισαγωγή με -

ταφράζεται στην πράξη με τους εξής κανό -

νες, όπως τους αλιεύω από το «Διαδικτυα -

κό Savoir Vivre»:

1. Η καθημερινή παρουσίασις των δραστηροτήτων από το πρωί έως το βράδυ κουράζει. Όπως προτρέπει η influencer Χέιλι

Μπλουμινγκέιλ, τρεις selfies την ημέρα είναι το ανώτατο όριο, εκτός κι αν πρόκειται για την ημέρα των γενεθλίων μας.

2. Η αισθητική είναι το πρώτο θύμα στις αναρτήσεις όσων δεν παίζουν στα δάκτυλα την επεξεργασία των φωτογραφιών ή απλώς δεν διαθέτουν υψηλή αισθητική.

3. Η οφθαλμαπάτη θάλλει στο Ιnstagram, αφού με τα φίλτρα και τις εφαρμογές μετατρέπονται οι αγύμναστοι σε γραμμωμένοι, οι κοντοί σε ψηλούς, για να φέρω μόνο δύο παραδείγματα. Φευ! Το όνειρο θα παραμείνει εικονικό, αφού στην περίπτωση που ο χρήστης επιχειρήσει να εμφανισθεί στην πραγματικότητα, η αλήθεια θα λάμψει.

4. Η κυρίαρχη τάσις στο Ιnstagram είναι αυτή της εξιδανικεύσεως. Για τους αναρτώντας πρόκειται για μια συνειδητή πράξη αυτοϊκανοποιήσεως, για τους ακολούθους τους συνήθως ισοδυναμεί με ματαίωση και αίσθηση κενού.

5. Το παράδειγμα της οικογενείας Καρντάσιαν, οι οποίοι έκαναν τη ζωή τους τηλεοπτικό reality, και στη συνέχεια επιτυχημένο business, φαίνεται να ακολουθούν πλείονες του ενός εγχώριοι «γουαναμπήδες».

Ας έχουν υπ’ όψιν τους ότι η αφόρητη αυτοαναφορικότης ενδέχεται να γυρίσει σε μπούμερανγκ, υπό την έννοια της απωλείας των ακολούθων όταν δεν πληρούν τα high standards της «βασιλικής» οικογενείας του ναρκισσισμού.

GENTLEMEN, START YOUR ENGINES!

Εμπνευσμένη από κλασικά αμερικανικά αυτοκίνητα του ’50 και του ’60, η οικογένεια χρονογράφων Top Time Classic Cars της Breitling απέκτησε ένα νέο μέλος, το Ford Thunderbird, και εξοπλίστηκε με φρέσκους «κινητήρες» υψηλών προδιαγραφών.

Οι λάτρεις των κλασικών αυτοκινήτων και οι φίλοι της Breitling υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό το 2021 μια τριπλέτα χρονογράφων που ήταν εμπνευσμένοι από ισάριθμα ιστορικά αυτοκίνητα της αμερικανικής κουλτούρας: τη Ford Mustang, τη Chevrolet Corvette και τη Shelby Cobra. Χαρακτηρίζονταν από ωραία vintage σχεδίαση και έντονα χρώματα των καντράν: πράσινο, κόκκινο και σκούρο γαλάζιο αντίστοιχα. Η επιτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δύο χρόνια μετά η ελβετική εταιρεία επανέρχεται προσθέτοντας ένα τέταρτο μέλος σε αυτή την αντισυμβατική πα-

ρέα. Αφιερωμένο σε ένα ακόμη εμβληματικό αυτοκίνητο της δεκαετίας του 1950, το καμπριολέ Ford Thunderbird με τα προεξέχοντα φτερά στο πίσω μέρος του, το νέο ρολόι έχει κόκκινο λουράκι και ολόλευκο καντράν με κόκκινους δείκτες χρονογράφου και το χαρακτηριστικό γαλαζοπράσινο λογότυπο Thunderbird.

Τα ωραία όμως δεν σταματούν εδώ. Και οι τέσσερις χρονογράφοι κρύβουν πλέον μέσα στο υπέροχο «σασί» τους έναν «κινητήρα» υψηλών επιδόσεων, τον Breitling Caliber

01. Προικισμένος με ενεργειακή αυτονομία 70 ωρών, πιστοποίηση χρονομέτρου από το COSC και 5 χρόνια εγγύηση, ο Β01 πρωτοκυκλοφόρησε στην αγορά το 2009

και αποτελεί σήμερα έναν από τους πλέον αξιόλογους μηχανισμούς χρονογράφου της αγοράς. Έχει σχεδιαστεί ώστε να παρέχει το υψηλότερο επίπεδο ακρίβειας, αξιοπιστίας και λειτουργικότητας και υφίσταται πλήθος εξαντλητικών δοκιμασιών όσον αφορά το κούρδισμα, τη χρήση των μπουτόν και την αντοχή του σε κρούσεις και κραδασμούς. Μπορεί να τον θαυμάσει κανείς από το διαφανές κρύσταλλο ζαφειριού που καλύπτει την πλάτη της κάσας.

Επιλογή του Τζέιμς Μποντ Η δεκαετία του 1960 ήταν μια δεκαετία πειραματισμών, διασκέδασης, ελευθερίας και ενέργειας. Η

ζωή έτρεχε σε υψηλές ταχύτητες

είτε πάνω στη σέλα μιας μοτοσικλέτας είτε στα καθίσματα μιας σπορ βολίδας. Μέσα σε εκείνη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γεννήθηκε ο Top Time, ο avant-garde χρονογράφος που αντιπροσώπευε τη

δράση και έφερε την υπογραφή του

Willy Breitling. Γρήγορα κατέκτησε

τους λάτρεις των μηχανών και τους trendsetters, αγαπήθηκε εξίσου από

άνδρες και γυναίκες, και, χάρη στην

έντονη εικαστική του προσωπικότητα, πρωταγωνίστησε στα περιοδικά

και στον κινηματογράφο. Αξιομνη-

μόνευτη στιγμή ήταν η εμφάνισή

του στον καρπό του Σον Κόνερι, υποδυόμενου τον πράκτορα 007, στην ταινία Thunderball το 1965.

«Ο Top Time αφορούσε μια απόδραση από τον παραδοσιακό σχεδιασμό ρολογιών για μια γενιά που καταργούσε με κάθε τρόπο τις συμβάσεις», εξηγεί σήμερα ο διευθύνων σύμβουλος της Breitling, Georges Kern. «Με την εμπνευσμένη από τη δεκαετία του 1960 συλλογή Top Time Classic Cars αναζητούμε εκείνο το πνεύμα ελευθερίας και χαράς και είμαστε ενθουσιασμένοι που συνεργαζόμαστε και πάλι

με τη Ford παρουσιάζοντας το νέο μοντέλο Thunderbird, μαζί με τις ανανεωμένες εκδόσεις των χρονογράφων Ford Mustang, Chevrolet Corvette και Shelby Cobra».

Όλοι οι χρονογράφοι Top Time Classic Cars της Breitling έχουν ατσάλινη κάσα διαμέτρου 41 χιλιοστών, στεγανή μέχρι 100 μέτρα βάθος. Τα καντράν τους έχουν φαρδύ περιφερειακό δακτύλιο με ταχυμετρική κλίμακα και τετραγωνισμένους μετρητές εμπνευσμένους σχεδιαστικά από τα ταμπλό των κλασικών αυτοκινήτων. Στο ίδιο «αγωνιστικό» πνεύμα και τα λουράκια από περφορέ δέρμα, εμπνευσμένα από τα καθίσματα των ιστορικών αγωνιστικών βολίδων.

Breitling Boutique Athens: Βουκουρεστίου 6, Αθήνα (τηλ. 210-3629832) www.breitling.com

WILD ROADS

Range Rover Sport: ένα

Οκόσμος ξέρει πως, όταν αγοράζει ένα Range Rover, δεν είναι το πιο

αξιόπιστο όχημα. Δεν είχα ποτέ

πρόβλημα με το δικό μου, αλλά

γνωρίζω από συζητήσεις σε πάρ -

τι και φόρουμ στο ίντερνετ ότι

είναι τόσο αλεξίσφαιρα όσο ένα ρωσικό τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού (APC)

που χρησιμοποιείται στους σιδηρόδρομους της Ναμίμπια. Πολύ σπάνια οι έμποροι έχουν σε στοκ τα εξαρτήματα που χρειάζεσαι.

Έπειτα τίθεται το ενοχλητικό θέμα της κλοπής. Τις προάλλες έπαιζα τένις με τρεις άνδρες και τα Range Rover των δύο είχαν κλαπεί το προηγούμενο βράδυ. Ακούγεται ότι ο ηλεκτρονικός κωδικός που εκπέμπεται όταν πατάς το κουμπί στο μπρελόκ των κλειδιών δεν είναι αρκετά περίπλοκος.

Παρά τη μόνιμη απειλή να ξυπνήσεις το πρωί και να μη βρεις το αυτοκίνητό σου στη θέση του ή αυτό να μην παίρνει μπροστά, σχεδόν όλοι οι φίλοι μου έχουν τέτοιο αυτοκίνητο. Δεν μιλάω για Evoque, Velar ή Discovery. Μιλάω για το γνήσιο, μεγάλο όχημα με τη σπαστή αναδιπλούμενη πίσω πόρτα. Η παμπ της περιοχής μου περιβάλλεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ από ένα τείχος τέτοιων αυτοκινήτων, γιατί σε αυτά τα μέρη αυτό δεν θεωρείται αυτοκίνητο. Είναι στολή. Πήγα για κυνήγι την προηγούμενη εβδομάδα και 27 τέτοια οχήματα χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρουν χοντρούς άνδρες με σορτσάκια τουίντ.

4x4 κατάλληλο για τους τραχείς δρόμους του Cheshire.

Ο λόγος είναι απλός. Δεν υπάρχει εναλλακτική. Φυσικά και υπάρχουν πολλά μεγάλα 4x4 εκεί έξω, αλλά κανένα δεν φτάνει τις ικανότητες του συγκεκριμένου. Είναι σαν ένα iPhone. Ξέρω ότι μπορείτε να αγοράσετε άλλες συσκευές, αλλά δεν το κάνετε γιατί δεν είναι τόσο καλές.

Έχω δύο Range Rover. Το ένα είναι ένα παλιό μοντέλο L322 από όταν είχε τα ηνία η BMW. Το χρησιμοποιώ σχεδόν αποκλειστικά

στη φάρμα κι έτσι τώρα είναι γεμάτο ξύλα και μυρωδιές σκυλιών. Νόμιζα ότι έχει ένα βανάκι Ford Transit στο DNA του. Είναι αξιόπιστο.

Μαγνήτης λάσπης.

Το άλλο είναι ένα πιο φανταχτερό μοντέλο τέταρτης γενιάς, που το χρησιμοποιεί η Λίζα για να πάει από το Daylesford στο Soho Farmhouse και τώρα τελευταία σκεφτόμουν να το αντικαταστήσω. Η Λίζα ήθελε ένα Vauxhall Astra, γιατί είναι το νέο αγαπημένο της αμάξι. Εγώ ήθελα άλλο ένα Range Rover, γιατί τα λατρεύω. Μέχρι που είδα ότι οι τιμές για ένα τέτοιο αυτοκίνητο με καλές προδιαγραφές και καλή μηχανή ξεκινούν από 130.000 λίρες. Εξεπλάγην. Εξεπλάγην τόσο, που σκέφτηκα να κοιτάξω το νέο Range Rover Sport. Το παλιό Ranger Rover Sport δεν ήταν αληθινό. Έκαναν καλή δουλειά προσπαθώντας να το κρύψουν αυτό, αλλά εγώ ήξερα ότι στην ουσία ήταν ένα Discovery. Το καινούργιο δεν είναι. Έχει κατασκευαστεί σε πλατφόρμα Range Rover και το μοντέλο που δοκίμασα έχει μηχανή Range Rover. Και εννοώ BMW V8 4,4 λίτρων.

Το πρόβλημα αυτού του αυτοκινήτου είναι ότι δεν είναι κανονικό Range Rover. Δεν διαθέτει αναδιπλούμενη σπαστή πίσω πόρτα και το πορτ-μπαγκάζ δεν είναι αρκετά φαρδύ για την καραμπίνα μου. Ένα μέρος της ικανότητας off-road θα έπρεπε να έχει διακυβευτεί για να αποκτήσει μια πιο sport αίσθηση.

Για να καταλάβω σε ποιον βαθμό έγινε αυτό, το πήρα στο κυνήγι και δεν έμαθα σχεδόν τίποτα. Φυσικά, είχε όλα τα κουμπιά που μπορούν να πατηθούν για να προετοιμαστεί το αυτοκίνητο για τις επικρατούσες συνθήκες, αλλά δεν υπήρχε ρύθμιση για να μπορεί να χειρίζεται τον συνδυασμό μεγάλων, χοντρών ελαστικών χαμηλού προφίλ με το βρεγμένο γρασίδι. Έτσι, πέρασα τη μέρα γλιστρώντας όπως όλοι οι άλλοι. Μόνο που με κορόιδευαν ακόμη περισσότερο, γιατί το αυτοκίνητο που είχα δανειστεί ήταν κόκκινο.

Αυτό ήταν ένα αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε κυρίως για τους δρόμους του Wilmslow, πράγμα που σημαίνει ότι, σε αντίθεση με τον μεγάλο αδελφό του, πρέπει να το συγκρίνουμε με εκατομμύρια αντιπάλους του από Bentley, Audi, Porsche, Volvo, BMW, Mercedes, Rolls-Royce (αν είστε τυφλοί), Maserati και Aston Martin. Ακόμη και η Ferrari έχει ένα αυτοκίνητο για Cheshire σαν αυτό.

Θέλετε κάποιο από αυτά; Αλήθεια; Γιατί με την πιθανή εξαίρεση του Volvo, που είναι ένα αυτοκίνητο για μεταφορά των παιδιών στο σχολείο, φαίνονται όλα να είναι λίγο υπερβολικά. Υπερβολικά βαριά, ψηλά και «διψασμένα». Φυσικά, η V8 στο νέο Sport φτάνει κατά μέσο όρο 24,5 μίλια ανά γαλόνι, που είναι εκπληκτικό, αλλά φανταστείτε πόσο καλύτερη απόδοση θα είχε αν δεν ήταν τόσο μεγάλο.

Είναι γρήγορο βέβαια. Έχει 523 ίππους, που σημαίνει ότι επιταχύνει από 0 στα 62 μίλια την ώρα σε λιγότερο από 5 δευτερόλεπτα και μετά συνεχίζει μέχρι τα 155 μίλια την ώρα. Αλλά αν το κάνετε αυτό, δεν θα φτάσετε τα 24,5 μίλια ανά γαλόνι. Αντ’ αυτού θα λάβε-

ON THE ROAD

τε κλήση από μερικούς σεισμολόγους στην Καλιφόρνια που θα ρωτούν τι στο καλό ετοιμάζετε. Κι αν θα σας πείραζε να σταματήσετε.

Πρόσφυση; Πραγματικά εκπληκτική. Μπορείς να στρίψεις στη στροφή και να είσαι σίγουρος ότι δεν θα αναποδογυρίσεις.

στενόχωρη θέση στάθμευσης. Και θα ακουγόταν ήχος σπασίματος πλαστικού.

Πέρα από αυτό, θα λέγαμε ότι το Sport είναι ανάμεσα στα καλύτερα οχήματα για Cheshire. Αν σας αρέσει η επιδεικτική και περιττή κατανάλωση, είναι άνετο, γρήγορο, σταθερό και όχι όσο

Το μόνο μου πρόβλημα κατά την οδήγηση ήταν το σύστημα hill-hold, που απενεργοποιείται μόνο μετά από ένα απότομο πάτημα στο γκάζι. Αυτό σήμαινε ότι είναι δύσκολο να βγεις από μια

«διψασμένο» θα φανταζόσασταν. Τα πράγματα αλλάζουν λίγο, όμως, όταν βγείτε από τη θέση του οδηγού και το κοιτάξετε.

Photos Courtesy of www.landrover.com

CLASSIC WITH A TWIST

Κλασική σε αισθητική, σύγχρονη σε εκτέλεση και καινοτόμος σε μηχανισμούς, η συλλογή Chemin des Tourelles είναι η ιδεώδης πρόταση της Tissot για γυναίκες και άνδρες που αναζητούν ένα ρολόι που θα τους συντροφεύει για πάντα.

Και μόνο ακούγοντας το όνομα υποψιάζεται κανείς ότι υπάρχει ιστορικό υπόβαθρο πίσω από αυτή τη συλλογή. Όντως. Ονομάστηκε έτσι από την οδό Chemin des Tourelles της ελβετικής κωμόπολης Le Locle, εκεί όπου εγκαταστάθηκαν τα κεντρικά γραφεία της Tissot το 1907. Βέβαια η εταιρεία ιδρύθηκε αρκετά νωρίτερα, το 1853, όπερ σημαίνει ότι φέτος η Tissot γιορτάζει τα 170 χρόνια της και είναι μία από τις παλαιότερες ωρολογοποιίες της Ελβετίας. Η διακριτικά vintage εμφάνιση των μοντέλων Chemin des Tourelles σε συνδυασμό με τον αναβαθμισμένο αξιόπιστο μηχανισμό τους, τον αυτόματο Powermatic 80, τα καθιστά μία από τις κορυφαίες προτάσεις της αγοράς στην κατηγορία κλασικών ρολογιών με εξαιρετική σχέση ποιότητας και τιμής. Από την έξοχα γυαλισμένη κάσα, το θολωτό κρύσταλλο ζαφειριού πάνω από το

επίσης θολωτό, ευανάγνωστο καντράν με το απαλό φινίρισμα ηλιακών ακτίνων, η ουσία βρίσκεται στις λεπτομέρειες και η Tissot αποδεικνύει ότι έχει εμμονή με αυτές. Η συλλογή Chemin des Tourelles αποτελείται από πλήθος μοντέλων σε τρία μεγέθη κάσας: 34, 39 ή 42 χιλιοστά. Μπορεί να επιλέξει κανείς ανάμεσα σε εκδόσεις από ανοξείδωτο ατσάλι, από ατσάλι με επίστρωση ροζ χρυσού PVD ή «δίχρωμες» από ατσάλι και ροζ χρυσό PVD, συνδυασμένες με καντράν και λουράκια σε διάφορα χρώματα, ενώ υπάρχουν και επιλογές με μεταλλικά μπρασελέ.

Tissot Boutique: Πανεπιστημίου 6, Αθήνα (τηλ. 210-3616056) www.tissotwatches.com

Το στιλ της Land Rover ήταν άψογο τα τελευταία χρόνια, αλλά με το Sport δεν ξέρω, είναι πολύ επίπεδα τα πλαϊνά του. Φαίνεται να υπάρχει πολύ μέταλλο στις πόρτες και το μπροστινό τμήμα μοιάζει με τον πύργο ΒΤ.

Έχω παρόμοιο πρόβλημα με το εσωτερικό του. Είναι υπέροχο να βλέπω ότι χρησιμοποίησαν κάποιου είδους ύφασμα στην επένδυση της πόρτας, αλλά γιατί όχι και στα καθίσματα; Ή να επιλέξουν βαμβάκι, διότι, σε αντίθεση με το δέρμα, σε κρατάει πιο σταθερά

στις στροφές, είναι λιγότερο επιρρεπές στις μεταβολές θερμοκρασίας και πιο καλό προς τους κτηνοτρόφους του έθνους. Επίσης, οι κεντρικές ρυθμίσεις δεν έχουν κάποια λογική.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι στο πίσω τμήμα, όπου υπάρχει μια μονή πίσω πόρτα όπως σε ένα Vauxhall

Zafira ή σε ένα βανάκι. Αυτό σημαίνει πως δεν έχεις πουθενά να καθίσεις.

Και καθώς στέκεσαι εκεί με τη μέση

σου να πονάει και τα γόνατά σου να ικετεύουν για έλεος, θα συνειδητοποι-

ήσεις ότι αγόρασες όχημα που έρχεται δεύτερο.

Μπορεί να είναι καλό αυτοκίνητο και είμαι σίγουρος ότι θα το δεχτούν καλά στα ποδοσφαιρικά προάστια της Βρετανίας. Αλλά πρέπει να γνωρίζετε ότι, αν αγοράσετε αυτό ή κάποιο από τους αντιπάλους του, δεν αγοράσατε το καλύτερο. Πιστεύω ότι εγώ αυτό θα κάνω, εκτός κι αν κλέψω κάποιο.

Jeremy Clarkson / The Sunday Times / News Licensing

RACE TO THE FUTURE

Ένα από τα πιο εμβληματικά μοντέλα της TAG Heuer, το Carrera, κλείνει φέτος τα εξήντα του χρόνια και το γιορτάζει με πλήθος νέων μοντέλων, όπως ο χρονογράφος Carrera 42mm, με τα αγωνιστικά γονίδια και έναν «κινητήρα» υψηλών προδιαγραφών.

Φώτα, κάμερα, πάμε! Το 2023 οι προβολείς είναι στραμμένοι στην TAG Heuer και στο αγαπημένο της «παιδί», το Carrera, έναν αγωνιστικό χρονογράφο εμπνευσμένο από έναν θρυλικό αγώνα δρόμου αντοχής της δεκαετίας του 1950, τον Carrera

Panamericana στο Μεξικό. To πρώτο Heuer Carrera κυκλοφόρησε το 1963 και ήταν δημιούργημα του Jack Heuer, του οραματιστή προέδρου της εταιρείας και δισεγγονού του ιδρυτή της. Όταν σχεδίασε εκείνο το ρολόι, ο Jack είχε στο μυαλό του τους επαγγελματίες οδηγούς αγώνων, τους λάτρεις των σπορ αυτοκινήτων αλλά και ένα πιο δυναμικό, νεανικό κοινό. Έξι δεκαετίες αργότερα, η ιστορία τον δικαίωσε. Εκείνος ο στρογγυλός χρονογράφος του Jack αποτελεί σήμερα ένα από τα εμβληματικότερα

ρολόγια όλων των εποχών. Με αφορμή τα 60ά γενέθλια του πρωτότυπου Carrera, στο Σαλόνι Υψηλής Ωρολογοποιίας της Γενεύης, Watches & Wonders, έκανε πρεμιέρα ένας από τους πιο εντυπωσιακούς σύγχρονους απογόνους του, ο νέος Carrera Chronograph 42mm. Ατσάλινος, με δυναμικό μαύρο ή μπλε καντράν διακοσμημένo με έντονες πορτοκαλί λεπτομέρειες, που μας θυμίζουν τα ταχύμετρα των κλασικών αγωνιστικών αυτοκινήτων, κρύβει μέσα του έναν ισχυρό, καταξιωμένο «κινητήρα», τον αυτόματο μηχανισμό Heuer 02, και συνδυάζεται με λουράκι από λείο δέρμα σε μαύρο ή μπλε χρώμα, ασορτί με το καντράν.

www.tagheuer.com

HOTEL BYBLOS

THE MYTH OF SAINT-TROPEZ

Το 1955 που η Brigitte Bardot γύριζε την ταινία «And God Created Woman» στο άγνωστο γαλλικό παραλιακό «χωριό»

St. Tropez, μάλλον κανείς δεν γνώριζε

ότι αυτή η γαλλική επαρχία θα γινόταν προορισμός των jetsetters και η Bardot η αιτία που δεκάδες playboys θα έχαναν τον ύπνο τους με τη σκέψη της.

Ένας από αυτούς ήταν και ο Λιβανέζος επιχειρηματίας Jean-Prosper Gay-Para, που αποφάσισε να χτίσει ένα ξενοδοχείο στην περιοχή, με την ελπίδα ότι θα κερδίσει την καρδιά της. Το όνομα αυτού Byblos. Το ξενοδοχείο που έγινε προορισμός διασημοτήτων απ’ όλο τον κόσμο –μαζί και το club που λειτουργούσε εντός του, «Les Caves du Roy»– άνοιξε τις πόρτες του το 1967. Ο Gay-Para δεν κέρδισε την καρδιά της Bardot, αλλά τουλάχιστον η ίδια τον τίμησε στα εγκαίνια του ξενοδοχείου, των οποίων ο εορτασμός κράτησε τρεις μέρες και προσέλκυσε 700 καλεσμένους. Μέσα στα χρόνια το Byblos έχουν επισκεφτεί ενδεικτικά οι Grace

Kelly, Prince Charles, Romy Schneider, Lauren Bacall, Paloma Picasso, George Clooney, Leonardo Di Caprio, Beyoncé, Patrick Demarchelier, Naomi Campbell, Bill Gates. Το joie de vivre των διασήμων θα μπορούσε να είναι ο τίτλος όσων διαδραματίστηκαν εδώ τα τελευταία 50 plus χρόνια. Σαν μια μόνιμη λήψη του φωτογράφου Slim Aaarons, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν φωτογράφισε ποτέ εδώ. Αντίθετα, ο Richard Avedon φωτογράφισε την Grace Coddington το 1973, στην πισίνα του ξενοδοχείου, να φοράει μαύρο μαγιό και μαύρα γυαλιά ενώ γύρω της ο κόσμος ήταν με βραδινά ρούχα, δίνοντας κάποιες iconic λήψεις στον κόσμο της μόδας.

Γενικά οι ιστορίες είναι αμέτρητες. Μία από αυτές είναι και του γάμου του Mick Jagger με την Bianca. Το πάρτι είχε κρατήσει μέχρι το πρωί, με τους καλεσμένους να καταφτάνουν με ιδιωτικό αεροπλάνο από το Λονδίνο. Μέσα στην πτήση ήταν ο Paul McCartney και ο Ringo Starr. Οι νεόνυμφοι και οι καλεσμένοι τους δεν μπορούσαν να βγουν από το Byblos, γιατί οι παπαράτσι οριακά απειλούσαν τη ζωή τους για ένα στιγμιότυπο. Δεν χρειαζόταν να γίνεται γάμος βέβαια. Αυτά ήταν καθημερινότητα στο Byblos. Στο club του τα πρακτικά λένε ότι εκείνα τα χρόνια καταναλώνονταν 1.000 μπουκάλια σαμπάνιας κάθε βράδυ. Το κόκκινο χαλί ήταν μόνιμα στρωμένο απέξω. Ένα βράδυ

το περπάτησε και η Grace Jones φορώντας γάντια του μποξ, πλαισιωμένη από μια ομάδα ανδρών επίσης με γάντια του μποξ, με τους οποίους έκανε χεριές όλο το βράδυ.

Ο Λιβανέζος ιδρυτής του, Gay-Para, κατάφερε πράγματι να δημιουργήσει έναν μύθο, τον οποίο αργότερα, μετά την ανακαίνισή του, πούλησε στον Γάλλο επιχειρηματία Sylvain Floirat. Σήμερα το Byblos εξακολουθεί να αποτελεί προορισμό: 91 δωμάτια με θέα στη Ριβιέρα, Sisley Spa και ένα εστιατόριο με την υπογραφή του Alain Ducasse αποτελούν σοβαρό δέλεαρ. Αν και μόνο η ιστορία του θα μπορούσε να είναι αρκετή.

• Οι αρχαιότητες είναι ιερές στην Ελλάδα, έστω και αν αρκετοί συμπολίτες μας ταλαιπωρούνται

από τη χρονοτριβή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

• Η νηφαλιότης και η ηπιότης ορισμένων πολιτικών

που συμμετέχουν στα τηλεοπτικά πάνελ και σέβονται τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

• Το πιο ενδιαφέρον ποδοσφαιρικό

πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, τουλάχιστον σε βαθμολογικό επίπεδο.

• Τα δωρεάν καροτσάκια στα αεροδρόμια

όλης της χώρας, αλλά και του εξωτερικού.

• Η «Fauda» στο Ισραήλ, όπως αποτυπώνεται στην εξαιρετική τηλεοπτική σειρά.

• Ο νομοθέτης Σόλων, που πριν από 2.500 χρόνια

είχε αντιληφθεί το αδιέξοδο των επιδομάτων.

• Πάμε σινεμά;

• Η «Εκμηδένισις» του Michel Houellebecq.

• Η απόφασις της πολιτείας της Utah

να «βάλει φρένο» στη χρήση των social media

για τα παιδιά, από τις 22.30 έως τις 06.30.

• Οι αστυνομικοί όταν υπερασπίζονται

τον εαυτό τους στις διαδηλώσεις.

• Η αναμόρφωσις του παραμελημένου, έως προσφάτως, Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

• Η αναγέννησις της ναυπηγικής βιομηχανίας.

• Κτυπώντας έναν αρχαιολόγο στη Μύκονο, οι ηθικοί αυτουργοί διέπραξαν ανοσιούργημα προσβάλλοντας το Έθνος στον πυρήνα του.

• Οι ποδοσφαιρικού χαρακτήρος αντιπαραθέσεις των υποψηφίων βουλευτών, που, μεταξύ άλλων, διακόπτουν συστηματικώς τους συνομιλητάς τους.

• Η ρίψις γυναικείας φούστας κατά του προέδρου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ) από εκπρόσωπο ομάδος.

• Τα καροτσάκια με χρέωση στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος».

• Η «Fauda» στο Ισραήλ, όπως αποτυπώνεται στην πραγματικότητα.

• Οι 8.500.000 «ευάλωτοι» Έλληνες

που λαμβάνουν επιδόματα.

• Τι θα δεις απόψε στο Netflix;.

• Η Εκμηδένισις του Emanuel Macron.

• Οι Έλληνες γονείς που θεωρούν ότι έχουν την ησυχία τους όταν τα τέκνα τους είναι «κολλημένα» πάνω σε ένα κινητό ή σε ένα τάμπλετ.

• Οι διαμαρτυρίες κατά των αστυνομικών που προστατεύουν τον εαυτό τους στις διαδηλώσεις.

• Οι καταγγελίες του Συλλόγου Ελλήνων

Αρχαιολόγων για τη σύζυγο του πρωθυπουργού.

• Ο τρόπος με τον οποίον εξεδιώχθη ο καθηγητής Ανδρεάδης, μεταξύ άλλων, από τα Ναυπηγεία Ελευσίνος.

Η

είναι τρόπος ζωής και όχι σκέψης.

PALAZZO DANIELLE

Στη μικρή πόλη Gagliano del Capo, στο Salento της Ιταλίας, ο αρχιτέκτονας Domenico Malinconico σχεδίασε το 1861 ένα αριστοκρατικό παλάτι, το Palazzo Daniele, το οποίο αποτέλεσε την οικία τεσσάρων γενεών της ομώνυμης οικογένειας.

Το τελευταίο μέλος της οικογένειας, ο Francesco Petrucci, συλλέκτης σύγχρονων έργων τέχνης, ο οποίος έζησε στο εξωτερικό, μετακόμισε στο Gagliano del Capo και μετέφερε στο palazzo την αύρα των ταξιδιών και το πάθος του για την τέχνη. Το κτίριο εκείνη την εποχή έμοιαζε «αρχαίο», βαρύ και γεμάτο παλιά έπιπλα, οπότε αποφάσισε να το αποκαταστήσει και να το ανακαινίσει σε συνεργασία με τους Ludovica + Roberto Palomba από το Μιλάνο. Τους ανέθεσε την αρχιτεκτονική αποκατάσταση και την ανακατανομή του χώρου του Palazzo Daniele, το οποίο και μετέτρεψε σε έναν οίκο τέχνης, όπου φιλοξενούνταν καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.

Το 2018, σε συνεννόηση με τον στενό του φίλο και επίσης συλλέκτη έργων τέχνης Gabriele Salini, αποφάσισε να παραδώσει τα κλειδιά του palazzo, επιτρέποντάς του να ανοίξει τις πόρτες σε νέους ταξιδιώτες και λάτρεις της τέχνης. Το 2019, το Palazzo Daniele υποδέχτηκε τον κόσμο ως ξενώνας καλλιτεχνών με εννέα σουίτες, με μια διαφορετική αντίληψη φιλοξενίας, όπου οι ιστορικοί χώροι εξακολουθούν να διατηρούν το μεγαλείο τους συνδυάζοντάς το με τη σύγχρονη τέχνη και την τοπική κουλτούρα. Είναι η νεότερη προσθήκη στη συλλογή GS Collection, που δημιουργήθηκε από τον επιχειρηματία Gabriele Salini, ιδιοκτήτη του G-rough στη Ρώμη.

Photos Courtesy of www.palazzodaniele.com

CHATEAU MARGAUX L’EXCELLENCE

Παρίσι, λεωφόρος Montaigne. Στα γραφεία του Château Margaux μάς υποδέχεται η ελληνικής

καταγωγής ιδιοκτήτρια των θρυλικών γαλλικών

κρασιών, Corinne Mentzelopoulos. Ανάμεσα

σ’ ένα πορτρέτο του Michael Jackson διά χειρός Andy Warhol, μια σειρά από φιάλες με το περίφημο κρασί και ένα αρχαίο γλυπτό που

κληρονόμησε από τον πατέρα της, η επικεφαλής

του ιστορικού Château μας εισάγει στον κόσμο των καλύτερων κρασιών στον πλανήτη .

ΤΟΎ ΓΙΏΡΓΟΎ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΉ

Το Château Margaux είναι γνωστό ως ένα από τα «Πρώτα» κρασιά. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Η ονομασία αυτή έχει ιστορικό και ποιoτικό χαρακτήρα. Κατ’ αρχάς, τα κτήματά μας βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση στο εσωτερικό μέρος της χερσονήσου του Médoc και επιπλέον είμαστε από τους πιο παλιούς. Οι πιο παλιές ρίζες των αμπελιών μας χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα και τα κρασιά μας περίπου από το 1600, ενώ τα περισσότερα από τα άλλα ευγενή κρασιά είναι πολύ μεταγενέστερα. Στη Δεύτερη Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού, το 1855, όπου η Γαλλία εξέθετε τα καλύτερα προϊόντα της, ο Ναπολέων ΙΙΙ έδωσε εντολή να γίνει μια ποιοτική ταξινόμηση των κρασιών. Σύμφωνα με την ταξινόμηση

αυτή, το Château Margaux ανήκει στα Πρώτα, δηλαδή στα καλύτερα κρασιά, μαζί με τα Château Lafitte, Château Mouton Rothschild, Château Haut-Brion και Château Latour, τα οποία επίσης παράγονται στην περιοχή. Το Château Margaux, όμως, είναι το μόνο που το όνομά του ταυτίζεται με την ονομασία προέλευσής του (Margaux). Πρόκειται λοιπόν για μια ιστορία πολλών αιώνων, που για μας αποτελεί τιμή αλλά και πολύ μεγάλη ευθύνη, καθώς κάθε χρόνο πρέπει να φαινόμαστε αντάξιοί της.

Château Margaux © Brice Braastad

INTERVIEW

Η οικογένεια Μεντζελοπούλου πότε έρχεται στο προσκήνιο;

Ο πατέρας μου αγόρασε το Château Margaux το 1977, μετά από μια σειρά από καταστροφικές χρονιές για τους αμπελώνες του Bordeaux, από το 1971 και μετά. Όταν λοιπόν ήρθε στην περιοχή, οι ντόπιοι θεώρησαν ότι δεν είχε καταλάβει τίποτα και ότι επρόκειτο για μια πολύ επικίνδυνη επιχειρηματική κίνηση. Το γεγονός μάλιστα ότι ήταν Έλληνας –και όχι Γάλλος– ενίσχυε τη δυσπιστία τους. Ο πατέρας μου όμως μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα απέδειξε ότι είχε καταλάβει τα πάντα. Έδωσε στο Château Margaux τεράστια ώθηση και το βοήθησε να ξαναγεννηθεί, κάνοντας μεγάλες επενδύσεις, σεβόμενος ταυτόχρονα την κληρονομιά του Margaux, είτε επρόκειτο για την ανακαίνιση του πύργου είτε για την ανανέωση των αμπελιών. Πήρε αγελάδες για να έχει φυσική κοπριά, έκανε τα σχέδια για μια δεύτερη υπόγεια οιναποθήκη και άλλα πολλά. Όλοι είχαν εντυπωσιαστεί με τις ικανότητές του και ο Τύπος τον αποκαλούσε μεγαλοφυΐα. Η σοδειά του ’78 ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με τις προηγούμενες, όμως ο ίδιος δεν είχε την τύχη να δει την αγορά του Château Margaux, και του Bordeaux γενικότερα, να εκτινάσσεται, καθώς πέθανε το 1980.

Και με τη σοδειά του ’82 γίνεται το θαύμα… Ακριβώς. Πρόκειται για μια εξαιρετική σοδειά και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Δεν είχαμε πού να βάλουμε τα σταφύλια. Ήταν κάτι πρωτοφανές. Εκείνη λοιπόν τη χρονιά στην Αμερική, ο διάσημος οινοκριτικός Ρόμπερτ Πάρκερ έγραψε: «Βιαστείτε να πάρετε Bordeaux ’82! Ποτέ δεν έχει υπάρξει τέτοια σοδειά!». Και ξαφνικά χάρη σ’ αυτόν η αγορά εκτινάχθηκε. Η κριτική του είχε τεράστια απήχηση σ’ όλο τον κόσμο. Έτσι μπήκαμε στη νέα εποχή του Bordeaux. Τις επόμενες χρονιές οι σοδειές ήταν καλές, με μία στις τρεις ή τέσσερις να είναι εξαιρετική. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι δεν υπάρχει σίγουρη μέθοδος για να φτιάξεις καλό κρασί. Εξαρτάται κατ’ αρχάς από παράγοντες που είναι συχνά ανεξάρτητοι από σένα και πιο συγκεκριμένα από το τι σου δίνει κάθε χρόνο ο συνδυασμός εδάφους και κλιματικών συνθηκών. Γι’ αυτό δεν συμφωνώ καθόλου όταν μου λένε ότι είμαστε είδος πολυτελείας. Είμαστε ένα αγροτικό προϊόν. Αν βρέχει για τρεις μήνες, το κρασί μου έχει καταστραφεί. Έχω ένα συγκεκριμένο έδαφος, μια μέγιστη ποσότητα που μπορώ να παραγάγω και έναν Θεό που, αν υπάρχει, θα αποφασίσει αν η σοδειά θα είναι καλή ή κακή. Όλα τα άλλα έπονται.

Ποιο είναι το κοινό σας;

Οι πιο μεγάλες αγορές είναι οι ΗΠΑ, η Αγλλία και η

Ασία. Εμείς πουλάμε τα κρασιά μας απευθείας στους

εμπόρους του Bordeaux και αυτοί στη συνέχεια τα

πουλάνε στο εξωτερικό. Υπάρχει δηλαδή ένα σύ -

στημα διανομής πολύ πλεονεκτικό για μας. Η αγορά

του Bordeaux είναι η καλύτερη στον κόσμο. Πολλά

ξένα κρασιά έρχονται εκεί για να γίνουν γνωστά. Εί -

ναι η Wall Street του κρασιού. Καλά κρασιά κάνουν

και σε άλλες χώρες. Δεν έχουν όμως τη δόμηση, την

αρμονία ή τη δυνατότητα παλαίωσης που έχουν τα

δικά μας. Ήπιαμε τις προάλλες για τα γενέθλιά μου ένα δικό μας μάγκνουμ του ’53 και πρέπει να σας πω ότι δεν έχω πιει ποτέ στη ζωή μου καλύτερο κρασί. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη συγκίνηση που ένιωσα από αυτό το κρασί, την αρμονία του, τη μεταξένια του υφή, τα αρώματά του. Ήταν ένα θαύμα, η μαγεία του Bordeaux σε όλο της το μεγαλείο. Δεν μπορείς να βρεις τέτοιο κρασί πουθενά αλλού στον κόσμο.

Πού φυλάσσετε τα πολύτιμα παλιά κρασιά σας; Τα κρασιά εξαιρετικών σοδειών τα έχουμε στην oινοθήκη μας – τη λέμε Vinothèque. Tο πιο εξαιρετι -

κό είναι του 1900. Έχουμε τρία μπουκάλια, τα οποία φυσικά ξέρουμε πως δεν θα τα πιούμε ποτέ. Οι επόμενες καταπληκτικές χρονιές είναι το 1928 και το 1929 – βλέπετε πόσος καιρός μεσολάβησε; Απ’ αυτές έχουμε μερικές εκατοντάδες φιάλες. Έχουμε επίσης του 1945, που ήταν μια πολύ καλή χρονιά.

Το 1961 ήταν πραγματικά καταπληκτικό – εκείνη τη χρονιά είχε πάγο και το κρασί είναι πυκνό και δεν χαλάει. Έπειτα έχουμε το ’82, το ’85 και στη συνέχεια τα 1989-1990, 1996, 2000, 2005, 2009-2010, 2015-2016 μέχρι το 2018-2019-2020, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία του Bordeaux έχουμε τρεις διαδοχικές εξαιρετικές χρονιές. Ποτέ πριν δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο.

Και πριν από το 1900;

Έχουμε δύο μπουκάλια του 1848. Είναι επίσης ένας θησαυρός που δεν θα γευθούμε ποτέ. Ίσως μόνο σε κάποια εξαιρετική περίπτωση. Αν, για παράδειγμα,

ερχόταν ο βασιλιάς της Αγγλίας, θα μπορούσαμε να του προσφέρουμε ένα από αυτά, εάν η επίσκεψή του

είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία για την ιστορία της Αγγλίας ή της Γαλλίας. Ανάλογα με τις χρονιές, άλλα κρασιά πίνονται ακόμα καλά και άλλα όχι. Τα δικά μας, γενικά, όσο περνάει ο χρόνος, γίνονται καλύτερα. Οι μόνοι που μπορούν να μας ανταγωνιστούν είναι οι Αμερικανοί, οι οποίοι έχουν πολλά μέσα και έρχονται συχνά στο Bordeaux για να μάθουν από μας. Τα κρασιά τους όμως έχουν πολύ οινόπνευμα. Το πλεονέκτημα των δικών μας κρασιών είναι ότι κάποιες χρονιές ανεβαίνουμε στους 12-13 βαθμούς ή κάποιες άλλες, όπως το 2022, στους 14 βαθμούς, εξαιτίας της μεγάλης ηλιοφάνειας και της ανυδρίας. Παρ’ όλα αυτά όμως, εμείς πάντα κρατάμε μια ισορροπία σεβόμενοι το terroir μας, που είναι για κρασιά αρμονικά, απαλά, μεταξένια, για κρασιά που η δύναμή τους δεν σβήνει τα πάντα με την παρουσία της. Το Bordeaux έχει πλέον ξανά την πρωτιά παγκοσμίως. Τα μεγάλα, ευγενή κρασιά αποτελούν εθνικό αγαθό της Γαλλίας, βασικό στοιχείο της γαλλικής τέχνης της ζωής. Αυτή την τέχνη σμιλεύουμε εδώ και αιώνες. Αυτή θα συνεχίσουμε να σμιλεύουμε και στο μέλλον.

H Corinne με τον πατέρα της André Mentzelopoulos.

HAVANA CONFIDENTIAL

Μετά από τέσσερα χρόνια, κατάφερα επιτέλους και ξαναπήγα στην Κούβα, ελέω Covid-19 βέβαια δεν νομίζω πως είχα και την επιλογή να πάω νωρίτερα. Απερίγραπτος

ο ενθουσιασμός, αλλά ταυτόχρονα και η αγωνία αν η κατάσταση θα ήταν όπως την είχα αφήσει, για μια χώρα

που το 80% του ΑΕΠ στηρίζεται στον τουρισμό.

ΤΟΎ ΓΙΑΝΝΉ ΒΑΛΑΒΑΝΉ

CIGAR & SPIRITS AFICIONADO

Τα δύο χρόνια περίπου με κλειστά τα σύνορα σίγουρα θα είχαν επιφέρει μεγάλες αλλαγές στα οικονομικά τους και ταυτόχρονα στον τρόπο ζωής τους. Αλλά, όπως και να έχει η κατάσταση, ένα

ταξίδι στην Κούβα πάντα κρύβει συγκινήσεις και εντάσεις ακόμα και για μένα που έχω πάει 13 φορές, αν δεν κάνω λάθος – έχω χάσει το μέτρημα.

Το αεροδρόμιο και η άφιξη, όπως πάντα, γραφικά και γραφειοκρατικά, μία ώρα για τις βαλίτσες, άλλη μία ώρα διαβατήρια και έλεγχος και πάλι έλεγχος, αναμονή και επιτέλους έξω, όπου ευτυχώς είχα κανονίσει να με περιμένει ο Juan. Στη διαδρομή προς την Αβάνα μια ανακούφιση με συνεπήρε, όλα πάνω κάτω ίδια, το αεροδρόμιο, η μυρωδιά από το κακό πετρέλαιο, τα γκρεμισμένα κτίρια, οι δρόμοι με τις τεράστιες λακκούβες, το αρχαίο ταξί Moskvitch χωρίς ταπετσαρίες – ναι, καλά ακούσατε, εκεί κυκλοφορούν ακόμα, πειρατικά βέβαια, τα έχουν ιδιώτες και σε φορτώνουν σε επιτόπιο παζάρεμα, αλλά εμείς στηρίζουμε πάντα τον λαό! Και όπως πάντα, και το παράνομο autostop συνεχιζόταν κανονικά, όλη η Κούβα ένα autostop, φορτώνεις και ό,τι ήθελε προκύψει.

Άφιξη στο casa particular (ενοικιαζόμενο σπίτι από Κουβανό), με όλα τα comforts Κούβας – όποιος ξέρει τις συνθήκες του νησιού μπορεί να φανταστεί, τα βασικά σε ένα σπίτι φανταστικό, της δεκαετίας του 1930! Αλλά μην το παίρνετε σαν παράπονο, αν ήθελα κάτι παραπάνω, θα μπορούσα να μείνω σε ένα από τα υπέρ λουξ μεγαθήρια ξενοδοχεία που έχουν ξεφυτρώσει στην Αβάνα σαν μανιτάρια. Πρέπει να μέτρησα καμιά εικοσαριά. Αφήνουμε τις βαλίτσες, αλλάζουμε ρούχα, μακό με σορτσάκι, αναγκαστικά λόγω αφόρητης ζέστης και υγρασίας, και τρέχουμε για τα πούρα που είχα φροντίσει να προπαραγγείλω στη φίλη μου από τη φάμπρικα στο El Laguito. Απαραίτητες προμήθειες για να συνεχίσω την ημέρα στο National, στο Floridita και στο Bodeguita, στην Plaza San Francisco και γύρω γύρω σε όλη την Αβάνα. Όχι πως θα τα έκανα όλα αυτά την πρώτη ημέρα, αλλά πάντα μετράει η πρόθεση και ο καλός προγραμματισμός.

Photos by Unsplash

Εκτός από τα πούρα, που τα προμηθεύτηκα αμέσως, η έρευνα αγοράς έπρεπε να συνεχιστεί για τον εντοπισμό νέων προϊόντων. Αφού εξασφαλίσαμε τα απαραίτητα, πήγαμε για τις νέες κυκλοφορίες σε πούρα αλλά και ρούμι. Άλλωστε το ταξίδι έγινε επί τούτω τη συγκεκριμένη ημερομηνία, μετά το 23ο φεστιβάλ πούρου, για να δούμε και τα νέα νούμερα πούρων που παρουσιάζονται εκεί. Χρειάστηκε βέβαια κάποιο ψάξιμο στα καλύτερα Casa del Habano, στην Quinta Avenida y Calle 16 στο Miramar, στα Melia Cohiba και Habana, στο Casa του National και του Kempinski και σε κάποια ακόμα, έτσι ώστε να καταλήξουμε στα επιθυμητά προϊόντα.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να τα αναφέρω όλα, μια και ήταν αρκετά, απλώς θα παραθέσω επιλεκτικά αυτά που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση και μου άρεσαν περισσότερο, τα υπόλοιπα μόνοι σας ή σε κάποια άλλη ξενάγηση. Μια και αρέσκομαι στα βαριά και έντονα αρώματα, έμεινα εκεί απ’ όπου ξεκίνησα: νέα σειρά Partagas la Maestra σε τρία νούμερα, Origen (Bondadosos, 46 δαχτυλίδι με 15,4 εκατοστά μήκος), Rito (Gustosos, 52 x 16,8) και Maestro (Deleites, 56 x 13,2). Απ’ ό,τι είδατε κι εσείς, υπάρχει αντιστροφή στα μεγέθη και στα δαχτυλίδια, μεγαλύτερο δαχτυλίδι με μικρότερο μήκος και αντίστροφα, κάπως μπερδεμένα βέβαια, αλλά δεν με πείραξε, η ποιότητα και η γεύση των Partagas είναι πάντα εξαιρετικές.

Οι διαφορές μεταξύ τους έχουν να κάνουν ως επί το πλείστον με τον χρόνο καύσης και την ένταση που αποδίδουν ανάλογα με το μέγεθός τους, μια και η γεύση παραμένει κλασική Partagas με εντονότερα αρώματα και μακρύτερη επίγευση. Δεν το συνιστώ σε αρχάριους, διότι πολύ απλά δεν μπορούν να το καπνίσουν, θα καταστραφεί το πούρο, όπως και αυτοί επίσης. Η μόνη εμφανής διαφορά που φαίνεται αμέσως είναι τα μπλε δαχτυλίδια με χρυσό, σε αντίθεση με το κλασικό κόκκινο της Partagas, και η πρώτη εντύπωση Piramide που δίνει δεν ισχύει, μια και η μύτη

του πούρου είναι πάρα πολύ στρογγυλεμένη, εντελώς

νέο νούμερο. Στο ρούμι επίσης στάθηκα πολύ τυχερός: νέο προϊόν που, αν και υπάρχει σε κάποιες κάβες στην Ελλάδα μετά από κάποιο ψάξιμο και κατόπιν παραγγελίας, η τιμή του στην Κούβα ήταν η μισή, 100 ευρώ εκεί σε σύγκριση με τα 200 εδώ. Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο: Cubay Extra Anejo 1870. Ένα ήπια και ένα έφερα, φιάλες εννοώ. Επιλεγμένα ρούμια παλαίωσης από 12 έως 18 έτη, με τον Master Blender να έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, δίνοντας πολλές και διαφορετικές γεύσεις ταυτόχρονα. Πολλά γλυκά τροπικά φρούτα στην αρχή, mango, pitaya, passion fruit, papaya, που παραδόξως δεν σε λιγώνουν όπως σε πολλά ρούμια, και στο τέλος μακρά επίγευση καπνού, δρυός και διάφορων ξηρών καρπών. Πραγματικά εκπληκτικό και πολύ απαλό για την ηλικία του. Αναμφισβήτητα πολύ καλή τιμή σε σύγκριση με το προϊόν, στην Κούβα. Για την Ελλάδα είναι λίγο τσιμπημένο, αλλά θα το έπινα και εδώ, ανεξάρτητα από την τιμή του.

Όλα καλά στο ταξίδι, απόλυτα ικανοποιημένος θα έλε -

γα, αλλά, αν δεν πω τον πόνο μου, δεν μπορώ να κλείσω, ως εν μέρει Κουβανός. Πολλά προβλήματα στη χώρα και πολλές αλλαγές βέβαια, ας ελπίσουμε προς το καλύτερο, όμως όλα αυτά έχουν επηρεάσει πολύ την ψυχοσύνθεση του λαού, έχει χαθεί η αυθεντικότητά τους και η όρεξή τους για ζωή. Παλεύουν με πολλά προβλήματα, κάποια μακροχρόνια και κάποια άμεσα που τους έχουν καταβάλει. Βέβαια, για όσους πηγαίνουν πρώτη φορά και δεν τους έχουν ζήσει όπως εγώ τα τελευταία 20 χρόνια, είναι όλα όπως τότε, αλλά μόνο επιφανειακά, πού να βρεθεί το χρήμα και η όρεξη να αλλάξουν. Τα προβλήματα είναι αλλού και βαθύτερα. Ας μην το κουράζουμε όμως, είναι ένα ταξίδι που όλοι πρέπει να το κάνουν έστω και μία φορά. Όσον αφορά τους Κουβανούς, ας ελπίσουμε πως θα ισχύσει η αγαπημένη μου ατάκα και όλα θα πάνε καλύτερα, γιατί, «αν δεν σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν τρως».

WINE & SPIRITS

Σε αυτή τη στήλη δοκιμάζουμε κρασιά από όλο τον κόσμο και μιλάμ ε για την ιστορία, την περιοχή και τον γευσιγνωστικό τους χαρακτήρα. Τον κόσμο του κρασιού πολλές φορές τον

χωρίζουμε σε Παλαιό Κόσμο (όσα είναι από την Ευρώπη) και σε Νέο Κόσμο (όσα είναι εκτός Ευρώπης).

SUBLIME VIGNERON

Η ποιότητα του αυστραλιανού κρασιού Grange είναι αδιαπραγμάτευτη. Είναι ένα χαρμάνι

από τα καλύτερα σταφύλια του κτήματος Penfolds από διαφορετικές περιοχές, κάτι που

το κατατάσσει στα ελάχιστα κρασιά παγκόσμιας κλάσης που είναι blend.

Grange 2010, Shiraz-Cabernet Sauvignon, Penfolds Winery, Αυστραλία

Με το άκουσμα των λέξεων

«κρασί» και «Αυστραλία», ένα

όνομα έρχεται κατευθείαν

στο μυαλό, αυτό του Penfolds

και κατ’ επέκταση του iconic κρασιού του Grange. Το οινο -

ποιείο ιδρύθηκε το 1844 από

τον μετανάστη Άγγλο Dr. Christopher Rawson Penfold,

ο οποίος αγόρασε μια έκτα -

ση 500 στρεμμάτων, γνωστή

πια με την ονομασία Magill,

και τη φύτεψε με αμπέλια που έφερε από τη Γαλλία, με σκοπό να φτιάξει ένα φαρμακευτικό κρασί. Έως το 1920 η παραγωγή τους ήταν περίπου η μισή παραγωγή ολόκληρης της χώρας. Αυτή

τη στιγμή παράγει πολλές διαφορετικές ετικέτες κρασιού χαμηλών

ή υψηλότερων τιμών, με μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης. Σήμερα η εταιρεία ανήκει στην Treasury Wine Estates, που περιλαμβάνει και άλλα γνωστά οινοποιεία της χώρας στο χαρτοφυλάκιό της.

Όταν το 1948 ο Max Schubert, ανέλαβε ως επικεφαλής οινολόγος, ώθησε την εταιρεία σε μια νέα εποχή με τη δημιουργία του κρασιού Grange το 1951, τοποθετώντας το στην παγκόσμια οινική σκηνή. Η πρώτη εμπορική χρονιά παραγωγής ήταν το 1952, με τις δύο αυτές χρονιές να είναι από 100% Shiraz, ενώ στη συνέχεια προστέθηκαν μικρές πινελιές από Cabernet Sauvignon με κάποιες μικρές εξαιρέσεις, όπου το Shiraz ήταν και πάλι η μοναδική ποικιλία.

Η ποιότητα του Grange είναι αδιαπραγμάτευτη, αν και κάποιος

αμπελώνα, είναι ένα χαρμάνι από τα καλύτερα σταφύλια του κτήματος από διαφορετικές περιοχές, κάτι που το κατατάσσει στα ελάχιστα κρασιά παγκόσμιας κλάσης που είναι blend. Είναι ένα ακριβό κρασί – δύσκολα θα βρεις κάποια φιάλη φθηνότερα από 500 ευρώ, ενώ κάποιες παλαιότερες χρονιές αγγίζουν ποσά πολλών χιλιάδων ευρώ. Βέβαια, είναι ένα κρασί που μπορεί να αντέξει για πολλές δεκαετίες και να μη χάσει τη συμπύκνωση και τη φρεσκάδα του. Πρόσφατα δοκίμασα τη χρονιά του 1967, η οποία είχε εξελιχθεί καταπληκτικά. Ξεκινά να δείχνει σημάδια παλαίωσης στο ποτήρι μετά τα 20 χρόνια.

Η χρονιά του 2010 θεωρείται μία από τις κορυφαίες των τελευταίων ετών, είναι ένα χαρμάνι από 96% Shiraz και 4% Cabernet Sauvignon από αμπελώνες των περιοχών Barossa Valley, Clare Valley, Adelaide Hills, McLaren Valley και Magill Estate και έχει παλαιώσει για 17 μήνες σε 100% νέα αμερικανικά βαρέλια. Αν

και είναι 13 ετών, είναι πολύ νέο για τέτοιας ποιότητας κρασί –θα το χαρακτηρίζαμε μωρό ακόμα–, με το χρώμα του να είναι πολύ βαθύ πορφυρό με μπλε-μοβ ανταύγειες. Με αρώματα μαύρων ώριμων φρούτων, όπως κεράσι, βατόμουρο, και αποξηραμένων, όπως δαμάσκηνο και σύκο, είναι ένα συμπυκνωμένο κρασί με νύξεις βιολέτας, γλυκόριζας, μαύρου πιπεριού και γραφίτη. Στο στόμα είναι ξηρό, με τονισμένη οξύτητα, πλούσιες τανίνες, αλλά εξαιρετικής ποιότητας και βελούδινης υφής, με γεμάτο σώμα και μακρά επίγευση.

Ο παραγωγός δίνει δυνατότητα παλαίωσης έως το 2060

και δεν θα έλεγα πως είναι υπερβολικός… Απολαύστε

το δίπλα σε κόκκινες λιπαρές κοπές από μοσχάρι ή και

μόνο του!

20 – Πραγματικά εξαιρετικό

19 – Κορυφαίο κρασί

18 – Άνώτερης ποιότητας, με ιδιαίτερο βάθος

17 – Άνώτερης ποιότητας

16 – Υψηλής ποιότητας, με δυνατότητα παλαίωσης

15 – Ευχάριστο προς κατανάλωση, χωρίς ελαττώματα Photos

WINE & SPIRITS

BOLGHERI SASSICAIA

Ένα από τα πιο εκλεκτά και ακριβά ιταλικά κρασιά παράγεται αποκλειστικά από την εταιρεία Tenuta San Guido, στην οποία ανήκουν όλα τα αμπέλια εντός της περιορισμένης περιοχής. Το Bolgheri Sassicaia Ελεγχόμενης Ονομασίας Προέλευσης, του οποίου η παραγωγή επιτρέπεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Δήμου Castagneto Carducci της Τοσκάνης, παράγεται με περιεκτικότητα σε Cabernet Sauvignon τουλάχιστον 80%.

OENOLOGIST ΤΟΎ ΔΉΜΉΤΡΉ ΓΚΟΎΡΑΒΑ

Γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ’40, ο μαρκήσιος Μάριο Ιντσίζα ντε λα Ροτσέτα, μεγάλος ειδήμων στα άλογα και δεινός λάτρης των γαλλικών κρασιών, έφερε στο Μιλιαρίνο κάποια μοσχεύματα Cabernet Sauvignon και Cabernet Franc από το κτήμα που είχαν οι δούκες Σαλβιάτι. Η απόφαση να τα φυτέψει οφειλόταν εν μέρει στη μορφολογική ομοιότητα που είχε παρατηρήσει ότι υπήρχε με την περιοχή προέλευσης, που ονομαζόταν Graves, στο Μπορντό, όπου παράγεται το σπουδαίο Haut Brion («Graves» στα γαλλικά σημαίνει «χαλίκι« και το όνομα που έδωσε ο ίδιος στο κρασί του, Sassicaia, σημαίνει «τόπος με χαλίκια»).

Έτσι ο μαρκήσιος φύτεψε τα αμπέλια στο εσωτερικό του κτήματος του Σαν Γκουίντο, στη Μάρεμα του Λιβόρνο (Maremma Livornese), ασχολήθηκε με μεγάλη προσοχή με την καλλιέργεια και το 1944 απέκτησε τα πρώτα μπουκάλια Sassicaia. Η πρώτη σοδειά για το

εμπόριο έγινε το 1968 και το κρασί προκάλεσε επανάσταση τόσο για την ποιότητά του, όσο και για το γεγονός ότι ήταν φτιαγμένο από γαλλικές ποικιλίες, πράγμα που ο νόμος δεν αναγνώριζε ως κρασί ποιότητας. Η επανάσταση αυτή προκάλεσε την εμφάνιση αρκετών μιμητών, οι οποίοι προσπάθησαν να φτιάξουν κρασιά στην περιοχή της Τοσκάνης από γαλλικές ποικιλίες. Αυτά ονομάστηκαν από τους Αμερικανούς οινοκριτικούς Super Tuscans και σύμφωνα με τη νομοθεσία χαρακτηρίζονταν απλώς επιτραπέζιοι οίνοι, αφού δεν ήταν φτιαγμένα από τις προτεινόμενες ποικιλίες. Σε ποιότητα όμως ήταν ανώτερα των περισσοτέρων κρασιών με ονομασία προέλευσης.

Μικροκλίμα και εδαφολογικά χαρακτηριστικά

Το έδαφος, μερικώς αργιλώδες, που βρίσκεται σε ύψος μεταξύ 60 και 400 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με δυτική-νοτιοδυτική έκθεση, παρουσιάζει διαφορετικά και σύνθετα μορφολογικά

Photos Courtesy of www.tenutasanguido.com

WINE & SPIRITS

χαρακτηριστικά, με έντονη παρουσία ασβεστόλιθου σε περιοχές πλούσιες σε πέτρες. Το κλίμα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες: Η αγκαλιά των λόφων που εκτείνονται από την Bibbona έως το Castagneto προστατεύει τους αμπελώνες και τους ελαιώνες από τους βορειοανατολικούς ανέμους, ενώ το καλοκαίρι αυτός ο διάδρομος δροσίζεται από τη θαλάσσια αύρα. Η ενέργεια και το φως από τον ήλιο αντανακλώνται στη θάλασσα, ακτινοβολώντας τους λόφους. Που συγκρατούν τη θαλάσσια αύρα και δημιουργούν αναζωογονητική υγρασία. Αυτά τα πυκνά, παρθένα δάση είναι ένα εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον. Αυτό το μικροκλίμα χαρακτηρίζει την Tenuta San Guido.

Ζύμωση

Eπιλογή των σταφυλιών τόσο στο χωράφι, κατά τη διάρκεια του τρύγου, όσο και κατά την άφιξη στο οινοποιείο, στο τραπέζι διαλογής. Αποβοστρύχωση και ήπιο σπάσιμο και εισαγωγή των γλευκών στις ανοξείδωτες δεξαμενές. Αυθόρμητη αλκοολική ζύμωση σε ανοξείδωτο χάλυβα, σε ελεγχόμενη θερμοκρασία περίπου 26-27°C (χωρίς προσθήκη ζύμης). Η διαβροχή σε αυτόν τον τρύγο παρατάθηκε για περίπου 13-15 ημέρες για το Cabernet Franc και για 15-17 ημέρες για το Cabernet Sauvignon. Η συχνή άντληση οξυγόνου και η απελευθέρωση που επαναλαμβάνονταν καθημερινά κατά τη διάρκεια της αρχικής ζύμωσης οδήγησαν σε γλεύκη εξαιρετικής κομψότητας και έντονης οξύτητας. Η μηλογαλακτική ζύμωση πραγματοποιήθηκε σε χαλύβδινες δεξαμενές, ξεκινώντας το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, και ολοκληρώθηκε στο τέλος του μήνα, επιτρέποντας την εισαγωγή των γλευκών στο ξύλο από το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου 2018.

Παλαίωση

Μόλις ολοκληρώθηκε η μηλογαλακτική ζύμωση, το κρασί τοποθετήθηκε σε γαλλικά δρύινα βαρέλια και ένα μικρό μέρος σε αμερικανική βελανιδιά, όπου παλαίωσε για μια περίοδο μεταξύ 20 και 25 μηνών. Ο τρύγος του 2018 παλαίωσε σε δρύινα βαρέλια για 24 μήνες.

Οργανοληπτικά χαρακτηριστικά

Πυκνά μαύρα φρούτα, κέδρος, ξηροί καρποί και βότανα είναι μόνο κάποια από τα εκπληκτικά αρώματά του. Στο στόμα είναι σφιχτό, με πολύ καλά δομημένες τανίνες. Το φρούτο είναι ιδιαίτερα συμπυκνωμένο και αγκαλιάζεται από κάποιες γήινες νότες, ενώ τα στοιχεία της δρυός από την ωρίμανση για 24 μήνες σε δρύι -

να γαλλικά βαρέλια είναι πολύ καλά ενσωματωμένα. Συμμετέχει και ένα πολύ μικρό ποσοστό Cabernet Franc στη σύνθεσή του, το οποίο συμβάλλει τόσο στο αρωματικό δυναμικό όσο και στη φινέτσα από την οποία χαρακτηρίζεται. Είναι ένα κρασί με δομή που μπορεί να εξελιχθεί για πολλές δεκαετίες. Ταιριάζει εξαιρετικά με εκλεκτά κόκκινα κρέατα, ψητά ή μαγειρευτά, κυνήγι, ώριμα τυριά και πιάτα με τρούφα ή μανιτάρια. Ταιριάζει με κρέας μοσχαρίσιο μαγειρευτό λευκό, ψητό σχάρας ή ψητό φούρνου, κυνήγι ψητό φούρνου.

Παραγωγός: Tenuta San Guido. Χρώμα: Ερυθρός. Ποικιλίες: Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc. Κατηγορία ποιότητας: Bolgheri DOC Superiore. Σοδειά: 2018. Χώρα: Ιταλία. Περιοχή: Tuscany. Δυνατότητα παλαίωσης: Η Sassicaia μπορεί να παλαιώσει για 15-25 χρόνια.

(WHAT) A WONDERFUL TIME

Ο Slim Aarons (1916-2006) ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς καταγραφείς των διασημοτήτων και της κοινωνικής ζωής του 20ού αιώνα. Για πάνω από έξι δεκαετίες, φωτογράφισε μερικούς από τους πιο γοητευτικούς ανθρώπους, στους πιο επιθυμητούς προορισμούς του πλανήτη.

Στη χρυσή

εποχή του glamour, ο Aarons απαθανάτισε με τη δική του ιδιαίτερη ματιά από την οικογένεια Kennedy και τον Humphrey Bogart μέχρι τη Marilyn Monroe και την Grace Kelly. «Φωτογραφίζω γοητευτι-

κούς ανθρώπους να κάνουν γοητευτικά πράγματα

σε γοητευτικές τοποθεσίες», έλεγε ο ίδιος. Η οπτική

γλώσσα που ανέπτυξε ο Aarons έγινε σύνθημα για

την πολυτέλεια, που συχνά μιμείται τους δίδυμους

κόσμους της μόδας και της διαφήμισης. Αν και οι εικόνες του Aarons θα μπορούσαν να περάσουν άνετα για φωτογράφιση της Vogue, ο ίδιος εργαζόταν χωρίς στιλίστες ή τεχνητό φωτισμό, αποτυπώνοντας τα θέματά του μόνο με τα δικά τους ρούχα, για έναν αέρα αυθεντικότητας. Με αυτόν τον τρόπο απαθανάτισε μια χρυσή εποχή πλούτου, προνομίων, ομορφιάς και αναψυχής, που συνέβη παράλληλα αλλά αρκετά ξεχωριστά από το πολιτιστικό και πολιτικό σκηνικό του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

Η απόφαση για τη θεματική των φωτογραφιών του ήρθε πολύ συνειδητά. Όπως τα περισσότερα αγόρια που μεγάλωναν σε φάρμα στο New Hampshire στις αρχές της δεκαετίας του ’40, έτσι κι εκείνος ήθελε να δει τον κόσμο. Σε ηλικία 18 ετών κατατάχθηκε λοιπόν στον στρατό. Εργάστηκε στη Στρατιωτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών, εμφανίζοντας αρχικά τα φιλμ («το χαμηλότερο επίπεδο του φωτογράφου»), και αργότερα υπηρέτησε ως φωτογράφος μάχης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως ένιωσε πως κουράστηκε να γίνεται μάρτυρας της βίας και της απόγνωσης. Έτσι, όταν το περιοδικό Life του πρότεινε να καταγράψει με τον φακό του τον πόλεμο της

Κορέας, ο Aarons είχε αποφασίσει: «Θα φωτογραφίσω μια παραλία μόνο αν έχει πάνω της μια ξανθιά». Κατόπιν μετακόμισε στην Καλιφόρνια και άρχισε να φωτογραφίζει διασημότητες. Εκεί τράβηξε και τη δοξασμένη εικόνα του «Kings of Hollywood» από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1957, που απεικονίζει τους Clark Gable, Van Heflin, Gary Cooper και James Stewart να χαλαρώνουν σε ένα μπαρ με επίσημα ρούχα.

Fast forward στον χρόνο κι έφτασε η στιγμή που δεν υπήρχε σχεδόν κανένας αστέρας του κινηματογράφου ή κάποιος Ευρωπαίος με τίτλο τον οποίο δεν είχε καταφέρει να φωτογραφίσει. Η σοφίτα του γέμιζε με υλικό και μαζί με τον καλό του φίλο, Buz Wyeth, συντάκτη στο Harper & Row, αποφάσισαν ότι είχε έρθει η ώρα για ένα βιβλίο. Διάφορα ονόματα συζητήθηκαν για το ποιος θα μπορούσε να γράψει τα κείμενα, αλλά ο εκδότης Cass Canfield επέμεινε στον ίδιο τον Slim, που έτσι κι αλλιώς αποκαλούσε τον εαυτό του αφηγητή, όχι φωτογράφο. Ενάμιση χρόνο και χιλιάδες φωτογραφίες μετά, ο κόπος έπιασε τόπο και γεννήθηκε το βιβλίο-ορόσημο μιας εποχής που μέχρι σήμερα αποτελεί πηγή έμπνευσης. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει Αμερικανός σχεδιαστής που να μην έχει αντίγραφο του “A Wonderful Time”», λέει ο Michael Kors στο περιοδικό Vanity Fair. Η Anna Sui το αποκαλεί «βασικό οδηγό για το καλό γούστο». Οι έμποροι σπάνιων βιβλίων το πωλούν μέχρι και 2.000 δολάρια, ενώ δεν υπάρχει διακοσμητής που να μην το χρησιμοποιεί για έμπνευση. Φυσικά, οι κορυφαίοι συντάκτες των glossy περιοδικών δεν το αποχωρίζονται. Και όσοι το δανείζουν το χάνουν. «Μόνο η Vogue έχει χάσει 47 αντίτυπα!» ανέφερε κάποτε σε μια συνέντευξη ο Aarons.

Κι αν η εποχή της ομορφιάς που απαθανάτισε για κάποιους φαντάζει μακρινή ή ξεπερασμένη, δεν είναι. Διότι όσο υπάρχουν άνθρωποι, πάντα θα υπάρχουν όνειρα και ξανθά ανέμελα κορίτσια που θα μαυρίζουν στις παραλίες κάτω από τον λαμπερό ήλιο.

JUNGLE FEVER

Με το καλοκαίρι προ των πυλών, η ανδρική κομψότητα πρέπει να συνδυάζεται και με πρακτικότητα και με αντοχή. Επιστροφή στη φύση, λοιπόν, με σπορ ρολόγια κορυφαίων μαρκών, ικανά να αντεπεξέρχονται σε σκληρές δοκιμασίες, μέσα και έξω από το νερό.

ΦΏΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΠΎΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΤΟΣ STYLING: ΜΆΝΘΟΣ ΔΕΛΛΆΤΟΛΆΣ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΆ ΡΟΛΟΓΙΩΝ: ΦΆΝΉ ΖΆΦΡΆΚΆ-ΘΕΜΕΛΙΔΉ

THE ART OF CRAFTSMANSHIP

Την παράδοση της χειροτεχνίας και την ιταλική τεχνογνωσία γιορτάζει η Tod's με το The Art of Craftsmanship, ένα project σε συνεργασία με τον διεθνούς φήμης φωτογράφο Tim Walker. Από τη συνάντηση της δημιουργικότητας του Tim Walker και της χειροτεχνικής παράδοσης της Tod's προκύπτει μια ιστορία, αποτελούμενη από εικόνες και βίντεο, που ανατρέχει με ειρωνικό και σουρεαλιστικό τρόπο στις φάσεις δημιουργίας των εικονιδίων της μάρκας, από την Di Bag μέχρι το Gommino. Με μια σύγχρονη γλώσσα, ο καλλιτέχνης παίζει με τη διπλή καταγραφή των αντικειμένων που κατασκευάζονται και των εργαλείω ν που συνοδεύουν και αντιπροσωπεύουν τα σημαντικότερα στάδια της χειροτεχνίας: κόψιμο του δέρματος, ραφ ή, βούρτσισμα.

Στο The Art of Craftsmanship, κάθε εικόνα αφηγείται μια ιστορία ποιότητας και παράδοσης, υπενθυμίζοντάς μας ότι πίσω από κάθε προϊόν βρίσκονται τα εργαλεία που το κατασκευάζουν και ότι πίσω από κάθε ένα από αυτά βρίσκονται τα χέρια και οι γνώσεις αυτών που τα χρησιμοποιούν.

Tod’s: Πανεπιστημίου 4, Αθήνα

NOMADS

Την περιήγηση των νομάδων σε ένα ουτοπικό και απόκοσμο τοπίο όπου η ανάγκη να βρουν ο ένας τον άλλον καθρεπτίζεται ως μια Όαση ακολουθεί η νέα καμπάνια της KA LOGIROU με τίτλο «NOMADS».

Το μαγευτικό σκηνικό του Σαρακήνικου στη Μήλο, μετατράπηκε σε μια «λευκή» έρημο φτιαγμένη από άμμο, ήλιο και βράχια σμιλευμένα από τους αέρηδες και τα κύματα και ήταν το φυσικό σκηνικό για το fashion videο και τη σειρά φωτογραφιών με τίτλο «NOMADS». Πάνω στα ίχνη του παρελθόντος γράφονται νέες συναρπαστικές ιστορίες, όπως ακριβώς κάνει η KALOGIROU από το 1890. Εκεί, στο απόκοσμο τοπίο της καμπάνιας, τα ειδικά επιλεγμένα statement παπούτσια και αξεσουάρ που φιλοξενεί η KALOGIROU εξυψώνουν το αισθητικό αποτέλεσμα.

FREEDOM

Σε μια εποχή που αρκετοί πλέον αναζητούν ξανά μια πιο ελεύθερη ερμηνεία του σύγχρονου τρόπου ζωής, ένα cult –πλέον– αντικείμενο από γυαλιστερό αλουμίνιο, το οποίο σχεδιάστηκε πριν από περίπου έναν αιώνα, μας υπενθυμίζει ότι η απάντηση πιθανόν είναι ήδη εκεί έξω.

ΤΉΣ ΎΒΟΝΝΉΣ ΣΕΡΠΙΕΡΉ

Photos Courtesy of www.joshuatreeacres.com, Unsplash

Το τροχόσπιτο Airstream έγινε συνώνυμο με το συναίσθημα του να περιηγείσαι ελεύθερα οπουδήποτε θέλεις, χωρίς να σε ανησυχεί πού θα κοιμηθείς το βράδυ. Οι ανοιχτοί αμερικανικοί αυτοκινητόδρομοι και η απεραντοσύνη του τοπίου συνέβαλαν σε αυτό. Πραγματικά είναι μοναδική η αίσθηση την οποία βιώνουν όσοι ταξιδεύουν στην ενδοχώρα των ΗΠΑ. Στο πέρασμα των δε -

καετιών, πολλοί είναι εκείνοι που επέλεξαν το Airstream για μόνιμη κατοικία και το τοποθέτη -

σαν σε σταθερή βάση στο έδαφος. Όπως και να έχει, όταν το παρουσίασε, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Wally Byam, ο ίδιος δεν γνώριζε ότι σχεδίασε ένα όχημα-μύθο, το οποίο συνδέθηκε με τα μακρινά ταξίδια και διαχρονικά εκπέμπει αύρα ελευθερίας.

«La Casa Azul», το μπλε σπίτι. Όπως το απέραντο μπλε της θάλασσας και του ουρανού. Απέραντο σαν κι εκείνη. Το μουσείο της Frida Kahlo βρίσκεται στα περίχωρα της Πόλης του Μεξικού και δεν ήταν πάντα μουσείο. Ήταν το σπίτι της. Αυτό που στέγασε την τέχνη της, τον έρωτα, το δυναμικό της ταμπεραμέντο αλλά και τον ψυχικό και σωματικό της πόνο που την ώθησε στην υπέρβαση της θνητότητάς της και τη μετουσίωσε σε «αιώνια».

Η βίλα με τη ζωηρή μπλε πρόσοψη αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Αγοράστηκε από τον πατέρα της το 1904 και επεκτάθηκε από τον σύζυγό της, Diego Rivera. Οι χώροι είναι καλοδιατηρημένοι και τα αντικείμενα που αφηγούνται τη ζωή της είναι τοποθετημένα παντού με τέτοιο τρόπο, που νομίζεις πως η ίδια ζει ακόμα εκεί και όπου να ’ναι θα περάσει το κατώφλι.

Τα έπιπλα, τα προσωπικά της μικροαντικείμενα, τα πολύχρωμα φορέματά της, τα χαρακτηριστικά αξεσουάρ, το ατελιέ της με όλα τα υλικά ζωγραφικής… Αλλά και το αναπηρικό της καρότσι. Το κρεβάτι της με τον καθρέφτη στην οροφή, που της επέτρεπε όταν ήταν κλινήρης να ζωγραφίζει μέσω αντικατοπτρισμού. Οι σκληροί ορθοπεδικοί κορσέδες που ήταν αναγκασμένη να φοράει σχεδόν σε όλη της τη ζωή. Η χαρακτηριστική κόκκινη μπότα που ζωγράφισε μόνη της, για να ντύνει το προσθετικό της πόδι μετά τον ακρωτηριασμό. Πολλές φωτογραφίες και ντοκουμέντα της ζωής της και φυσικά πολλοί πίνακές της, όλα είναι εδώ και αφηγούνται την ιστορία της τόσο ζωντανά, λες και σου την ψιθυρίζει η ίδια στο αυτί. Την ιστορία της Frida, που έλεγε: «Πόδια, τι σας χρειάζομαι, αφού έχω φτερά για να πετάξω;». Μια ιστορία δύναμης για τη Frida, η οποία, αν και ήταν δέσμια ενός τόσο αδύναμου σώματος, τελικά κατάφερε να πετάξει σαν πουλί.

Photos Courtesy of Clase Azul

COLORFUL MEXICO

Η πλούσια κληρονομιά των ιθαγενών και τριών αιώνων ισπανικής κυριαρχίας είναι εμφανής παντού στο Μεξικό.

Η Μαρίνα Βερνίκου επισκέφθηκε τη χώρα και μας παρουσιάζει φωτογραφίες της από την πρωτεύουσα, Πόλη του Μεξικού, και το San Miguel.

ΦΏΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΜΑΡΙΝΑ ΒΕΡΝΙΚΟΎ

LENCOIS MARANHENSES, BRAZIL

DISTANT HORIZON

«Τι είναι αυτό το συναίσθημα όταν απομακρύνεσαι οδηγώντας από τους ανθρώπους και αυτοί απομακρύνονται στην πεδιάδα μέχρι να δεις τα στίγματά τους να διαλύονται; Είναι ο πολύ μεγάλος κόσμος που μας ξεπερνάει και μας αποχαιρετά. Αλλά ανυπομονούμε για το επόμενο τρελό

εγχείρημα κάτω από τον ουρανό...» έγραψε κάποτε ο Jack Kerouac. Πράγματι περιμένουμε γι’ αυτό το φαντασμαγορικό ταξίδι σε ξεχωριστούς προορισμούς, όπου ο ορίζοντας

χάνεται στο βάθος και μέσα στην ησυχία μάς κατακλύζουν εικόνες με τα έντονα, ζεστά χρώματα του καλοκαιριού.

Ένα μονοπάτι μέσα από το τροπικό δάσος στη Νότια

Αμερική που οδηγεί στην παραλία, μια πισίνα στον κήπο μιας προπολεμικής οικίας στο Μαρακές, μέχρι τα εξωτικά

νησιά του νότιου Ειρηνικού, αυτό το ταξίδι στο ατελείωτο καλοκαίρι είναι κάτι σαν προσωπική αναζήτηση.

ΤΟΎ ΘΑΛΉ ΠΙΤΟΎΛΉ

TULUM, MEXICO

Photos by Unsplash

ROAD TRIP SCOTLAND

Αίσθηση περιπέτειας. Τοπία ακατέργαστης ομορφιάς. Συναρπαστική ιστορία και ζεστή φιλοξενία, το οδικό ταξίδι στη Σκωτία είναι ο προορισμόςεπιλογή, ένα προσωπικό ταξίδι.

MANCODE GANG

Ξεκινώντας από το Εδιμβούργο, την πρωτεύουσα, κατευθυνόμενοι προς τα βόρεια, θα διασχίσετε τα εκπληκτικά σκωτσέζικα Ηighlands, με τα άγρια τοπία, τους κυματιστούς λόφους και τους ομιχλώδεις λιμνώνες. Οδηγώντας στους δαιδαλώδεις δρόμους, θα περάσετε από γραφικές πόλεις και χωριά, όπου μπορείτε να σταματήσετε για ένα φλιτζάνι τσάι. Προσοχή στους στενούς επαρχιακούς δρόμους, που χωρούν μόνο ένα όχημα ανά κατεύθυνση. Κάθε 400 μέτρα υπάρχουν χώροι για ένα ακόμη. Αυτό που βρίσκεται πλησιέστερα δίνει την προτεραιότητα στο απέναντι.

Καθώς φτάνετε στη βόρεια ακτή της Σκωτίας, θα συναντήσετε μερικές από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες στον κόσμο, όπως η περίφημη Sands of Morar, με τα κρυστάλλινα νερά και τη λευκή άμμο. Συνεχίζοντας το ταξίδι σας προς τη δυτική ακτή, θα περάσετε από το περίφημο κάστρο Eilean Donan, το οποίο δεσπόζει μεγαλοπρεπώς σε ένα μικροσκοπικό νησί στην είσοδο της λιμνoθάλασσας

Loch Duich. Βορειότερα, θα φτάσετε στο Isle of Skye, με την απότομη ακτογραμμή, τα απόκρημνα βουνά και τους καταπληκτικούς καταρράκτες του. Στο νησί θα βρείτε επίσης μερικά από τα καλύτερα θαλασσινά, οπότε φροντίστε να σταματήσετε για ένα γεύμα με φρέσκο αστακό, καβούρι ή το Haggis, ίσως το πιο διάσημο πιάτο της Σκωτίας.

Καθώς επιστρέφετε προς το Εδιμβούργο, σταματήστε στη Loch Lomond, μία από τις μεγαλύτερες λιμνοθάλασσες. Το Εθνικό Πάρκο Trossachs, το οποίο βρίσκεται κοντά, είναι ένας παράδεισος για την άγρια φύση και ίσως είστε αρκετά τυχεροί για να εντοπίσετε μερικά κόκκινα ελάφια, βίδρες ή αετούς. Για διαμονή επιλέξτε ένα από τα παραδοσιακά σκωτσέζικα σπίτια στην εξοχή, τα οποία διαχειρίζονται τοπικές οικογένειες. Οι επιλογές σας πολλές σ’ αυτό το μοναδικό ταξίδι και φυσικά ούτε κατά προσέγγιση δεν χωρούν σε αυτό το μικρό σημείωμα.

Photos by Unsplash

CHOOSE HEALTHY

Διατροφή και στοματική υγεία

ακόμη και στα μαγειρεμένα φαγητά. Από τα υποκατάστατα της ζά -

χαρης, το πιο φιλικό για τα δόντια είναι η ξυλιτόλη.

Εσπεριδοειδή, αναψυκτικά, ξίδι Κάποια τρόφιμα είναι υπεύθυνα

για τη διάβρωση της επιφάνειας

των δοντιών, μια χημική προσβο -

λή που προέρχεται από την οξύτη -

τα του χυμού των φρούτων, από

ορισμένα εσπεριδοειδή, όπως το

λεμόνι και το γκρέιπφρουτ, το λευ -

κό κρασί, διάφορα ξίδια –είτε μη -

λόξιδα είτε από κρασί– και κυρίως τα αναψυκτικά.

Το τσιμπολόγημα είναι πολύ επι -

κίνδυνο για τα δόντια. Μετά από

κάθε λήψη τροφής παράγονται

οξέα στο στόμα, που ευθύνονται

για τον σχηματισμό μικρών οπών

στην επιφάνεια της αδαμαντίνης.

Όλοι οι τύποι της ζάχαρης Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση όσον αφορά τα διάφορα είδη τροφίμων που περιέχουν ζάχαρη! Λειτουργούν σαν καύσιμα για τα βακτηρίδια που ζουν μέσα στη στοματική κοιλότητα και ειδικότερα στην οδοντική πλάκα. Αυτοί οι μικροοργανισμοί προσλαμβάνουν όλα τα είδη ζάχαρης που μεταφέρονται στην οδοντική πλάκα –γλυκόζη-φρουκτόζη από τα φρούτα, άμυλο από τις αμυλούχες τροφές, κυτταρίνη από τα λαχανικά, λακτόζη από το γάλα– και αφού τα διασπάσουν τα μετατρέπουν σε οξέα, τα οποία καταστρέφουν την αδαμαντίνη των δοντιών και δημιουργούν τερηδόνες. Ακόμη και το γάλα που δίνουμε στα παιδιά μπορεί να προκαλέσει αυτό που ονομάζουμε τερηδόνα του μπιμπερό (σύνδρομο του μπιμπερό). Η πιο επικίνδυνη είναι η σακχαρόζη, που αποτελεί μέρος της σύστασης των ειδών ζαχαροπλαστικής ή των ποτών που περιέχουν ζάχαρη, ή η κρυμμένη ζάχαρη που περιέχεται στο ψωμί, στα ζυμαρικά, στα μπισκότα, στα δημητριακά

Το σάλιο θα τα εξουδετερώσει και θα μεταφέρει ανόργανα άλατα για να αποκαταστήσει την ομαλότητα στην επιφάνεια της αδαμαντίνης. Όμως αυτή η διαδικασία είναι αργή. Με το τσιμπολόγημα, δεν αφήνουμε χρόνο στο σάλιο να κάνει τη δουλειά του.

Τσάι, καφές, αλκοόλ και… τσιγάρο Από την άλλη πλευρά, η αφυδάτωση που προκαλείται από την κατανάλωση αλκοόλ επιβραδύνει την παραγωγή του σάλιου. To κόκκινο κρασί μπορεί επίσης να χρωματίσει τα δόντια, όπως με όλα τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε τανίνη: τσάι, καφές, κόκκινα φρούτα. Σε όσους καταναλώνουν πολύ τσάι ή πολύ καφέ, συστήνεται να πίνουν αμέσως μετά ένα ποτήρι νερό.

Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι το κάπνισμα και το άτμισμα αυξάνουν τον κίνδυνο της εμφάνισης ασθενειών στη στοματική κοιλότητα, στο περιοδόντιο, και κιτρινίζουν τα δόντια. Η καθημερινή χρήση ήπιων φθοριούχων διαλυμάτων σε συνδυασμό με καλή στοματική υγιεινή βοηθά να έχουμε γερά δόντια και ούλα.

MANCODE GANG

Με γήινα χρώματα, η ιδιωτική βίλα Petricor υποστηρίζει την ξέγνοιαστη επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Τοποθετημένη προσεκτικά για να προστατεύει αρκετές υφιστάμενες συστάδες δέντρων, η οικία των τριών υπνοδωματίων με τοξωτά ανοίγματα δημιουργεί ρευστές μεταβάσεις μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Στο ισόγειο, ένας ανοιχτός χώρος καθιστικού συνδέεται με την πισίνα μέσω μεγάλων τοξωτών περιστρεφόμενων παραθύρων. Ένας τροπικός κήπος πε -

ριβάλλει το σπίτι δημιουργώντας ιδιωτικότητα, ενώ παρέχει ένα καταπράσινο σκηνικό για όλα τα δωμάτια. Οι εποχές αλλάζουν, η φύση μπαίνει ξανά στον δρόμο της ανανέωσης. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την έμπνευση για το αρχιτεκτονικό στούντιο Cο-Lab Design Office, με έδρα το Μεξικό, το οποίο και σχεδίασε τη βίλα γύρω από τις έννοιες της γείωσης και της επικέντρωσης στη φύση, έτσι ώστε κι εμείς να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της ανανέωσης.

Photos by César Béjar

Ητοπική λαϊκή αρχιτεκτονική παράδοση της πόλης του Μαρακές, η οποία συνδέεται με την εικόνα της εξωτικής-μυστηριακής ατμόσφαιρας της Αφρικής του Maghreb και με τη συμβολή του σινεμά, αναμφίβολα έδωσε τα στοιχεία έμπνευσης στον Νεοζηλανδό αρχιτέκτονα Bergendy Cooke, ο οποίος σε συνεργασία με τον Μαροκινό συνάδελφό του Amine Abouraoui σχεδίασαν το Maison Brummell Majorelle. Ένα boutique ξενοδοχείο 8 δωματίων για λογαριασμό του Αυστριακού hotelier Christian Schallert. Βρίσκεται στον παράλληλο δρόμο της Rue Yves Saint Laurent, σε μια μοναδική τοποθεσία με θέα σε μέρος των διάσημων κήπων Jardin Majorelle, όπου βρίσκεται η βίλα στην οποία έζησε ο Yves Saint Laurent. Η πρόσοψη είναι ανεπιτήδευτη, με οργανικά

σχήματα. Το κτίσμα έχει επιλεγμένες τομές και κενά που ποικίλλουν σε κλίμακα και παρέχει μια ποικιλία χωρικών εμπειριών μέσω του φωτός και της σκιάς. Τα διαφορετικά επίπεδα φύτευσης δημιουργούν ιδιωτικούς κήπους με πλούσια βλάστηση και τρεχούμενο νερό, σε διάφορους όγκους, δημιουργώντας την αίσθηση μιας αστικής όασης. Λεπτομέρειες από ορείχαλκο υποδηλώνουν τις μεταβάσεις μεταξύ των διαφόρων περιοχών, από τον δρόμο στο ξενοδοχείο και από τους δημόσιους στους ιδιωτικούς χώρους. Στοιχεία μοντέρνας αισθητικής, δάπεδα από terrazzo που κατασκευάζονται επιτόπου, το διάσημο μαροκινό tadelakt, αναμειγνύονται με χειροποίητα έπιπλα από ξύλο και ορείχαλκο. Το σύγχρονο design συνδυάζεται αρμονικά με τη μαροκινή κουλτούρα.

Photos by Ely Sanchez

• 1902: Παράγεται η πρώτη Triumph, γνωστή ως Νο 1. Σχεδιασμένη από τον μηχανικό Mauritz Schulte, με κινητήρα Minerva 2,2 hp, βελγικής κατασκευής.

• 1927: Το εργοστάσιο στο Coventry, με 3.000 εργαζομένους, παράγει ετησίως 30.000 μονάδες.

• 1937: Αποκαλύπτεται η Speed Twin 498cc, που φτάνει τα 145 km/h. Θεωρείται η απόλυτη βρετανική μοτοσικλέτα.

• 1942: Ξεκινά η παραγωγή στο νέο εργοστάσιο του Meriden. Περισσότερες από 50.000

μοτοσικλέτες πωλούνται στον στρατό κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του Παγκοσμίου Πολέμου.

• 1953: Ο Marlon Brando οδηγεί μια Thunderbird 6T 650cc του 1950, στην ταινία παράνομων μηχανόβιων «The Wild One».

• 1959: Παρουσιάζεται η T120 Bonneville 650, που πήρε την ονομασία της προς τιμήν των περίφημων

αλυκών, και γίνεται η βρετανική μοτοσικλέτα με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών.

• 1963: Μια TR6 650 Trophy του 1962 οδηγείται, κάνει άλματα και συντρίβεται από τον Bud Ekins και τον Steve McQueen, στην κλασική πολεμική ταινία του 1963 «Η μεγάλη απόδραση».

• Τα δικαιώματα της μάρκας ανήκουν σήμερα στην BMW.

GANG VS ROYAL ENFIELD

• 1901: Παράγεται η πρώτη μοτοσικλέτα Royal Enfield με κινητήρα 239 cc, σχεδιασμένη από τον Bob Walker Smith και τον Γάλλο Jules Gobiet. Είναι το παλαιότερο brand μοτοσικλέτας με έδρα την πόλη Redditch της Μ. Βρετανίας.

• 1932: Γεννιέται η θρυλική «Bullet». Παράγονται τρεις εκδόσεις: 250, 350 και 500 cc, όλες με κεκλιμένους κινητήρες «sloper», κυλινδροκεφαλές με δύο ανοίγματα, ποδοκίνητη αλλαγή ταχυτήτων και έμβολα υψηλής συμπίεσης.

• Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Royal Enfield παράγει μεγάλες ποσότητες στρατιωτικών μοτοσικλετών. Το πιο εμβληματικό μοντέλο είναι η «Airborne» 125cc, γνωστή ως Flying Flea. Μπορούσε να φορτωθεί σε ειδικά

κατασκευασμένες βάσεις αλεξιπτώτου και να πέσει με αλεξιπτωτιστές πίσω από τις εχθρικές γραμμές.

• 1952: Ο κορυφαίος οδηγός της Royal Enfield, Johnny Brittain, κερδίζει το διάσημο Scottish Six Days Trial με την Bullet 350cc, HNP 331.

• 1964: Η εμβληματική Continental GT café racer λανσάρεται

CONNOISSEUR’S DELIGHTS

Ιστορικά, οι Cellarettes χρησιμοποιούνταν για να ασφαλίζουν κρασί και οινοπνευματώδη ποτά. Αυτό το, κατά παραγγελία, σεντούκι μπορεί να διαμορφωθεί για να αποθηκεύει aperitifs ή digestifs, ουίσκι και πούρα ανάλογα με τις προτιμήσεις σας. Το σεντούκι έχει σχεδιαστεί για να διασκεδάσει τους καλεσμένους σας. Διαθέτει θήκη από μαύρο ανοδιωμένο αλουμίνιο με δερμάτινη

επένδυση, η οποία φιλοξενεί μια σειρά από μεγέθη μπουκαλιών. Επίσης διαθέτει υγραντήρα με επένδυση από ισπανικό κέδρο και υγρόμετρο. Συνοδεύεται με κόφτη πούρων και αναπτήρα, κατασκευασμένους από τη S.T. Dupont, Paris. Παρουσιάστηκε ως προσθήκη στη συλλογή Rolls-Royce Connoisseur’s Collection. www.press.rolls-roycemotorcars.com

CREDITS

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ – STYLE – JUNGLE FEVER (ΣΕΛ. 104-109)

BREITLING BOUTIQUE ATHENS: Βουκουρεστίου 6, Αθήνα, τηλ.: 210-3629832. GOFAS JEWELRY: ΑΘΗΝΑ: Σταδίου 3, τηλ.: 210-3317540 – ΜΥΚΟΝΟΣ: Ματογιάννη 43, τηλ.: 22890-24521 – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Πλατεία Αριστοτέλους 9, τηλ.: 2310-279703 – ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Intra Sche ngen Area B, τηλ.: 210-3533627 –SANI RESORT – Sani Marina, Κασσάνδρα Χαλκιδικής, τηλ.: 23740-31795 – ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ: Φηρά, τηλ.: 22860-24152 www.gofas.gr. ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Κεντρική διάθεση, τηλ.: 211-1088111. LACOSTE BOUTIQUE ATHENS: Πανεπιστημίου 18, τηλ.: 210-3618030. SAFILO HELLAS: Κεντρική διάθεση, τηλ.: 210-5322566. ROLEX HELLAS: Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ.: 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ.: 210-3235909. www.rolex.com. SWATCH GROUP GREECE: Μαντζαγριωτάκη 3, Καλλιθέα, τηλ.: 210-9565656 www.swatchgroup.com. TISSOT BOUTIQUE ATHENS: Πανεπιστημίου 6, Αθήνα, τηλ.: 210-3616056. TOD’S: Πανεπιστημίου 4, Αθήνα, τηλ.: 211-1088136. UGG KOLONAKI: Παναγιώτου Αναγνωστοπούλου 4, Αθήνα, τηλ.: 211-1088163. www.ugg.com