MANCODE | Spoil Me (Issue 32) by MANCODE

Live with style

32 Δεκέμβριος 2019Ιανουάριος 2020

ΤΗΝ 01/12 ΜΕ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΜΕ 5 €

SPOIL ME 1

Editor's Letter

Popperfoto / Getty Images / Ideal Image

LUXURY IS NOT A CRIME

ερπατώντας µπροστά από τη βιτρίνα, του έκανε εντύπωση η επιτηδευµένη πολυτέλειά της. Σταµάτησε, άναψε µε σπίρτο το Toscanello στο απενοχοποιηµένο πεζοδρόµιο και, παρατηρώντας, σκεφτόταν.

Βλέποντας πολλούς ανθρώπους να μπαινοβγαίνουν στο γνωστό πολυκατάστηµα, αποµόνωσε τα διαφορετικά τους συναισθήµατα. Μια προσµονή και δίψα αγορολαγνείας στους εισερχομένους και µια ψευδαίσθηση ικανοποίησης στους εξερχομένους. Αυτό τον έκανε να σκεφτεί έναν παραλληλισμό. Την αίσθηση αυτού που πηγαίνει στη στιγµή του έρωτα και αυτού που φεύγει... ΥΓ: Η άνωθεν φωτογραφία αποτυπώνει µε μοναδικό στιλ τον εγκλωβισµό της αγορολαγνείας και τα πάθη ανδρών και γυναικών. Thalis Pitoulis

Mancode Founder thalis@mancodemag.com 8

Opinion MY WAY…

Terry O'Neill / Iconic Images / Getty Images / Ideal Image

του Απόστολου Κοτσάμπαση

δεύτερη δεκαετία του αιώνα φτάνει αισίως στο τέλος της. Ξεκίνησε σε μια μαύρη τρύπα στο Καστελόριζο. Σχεδόν δέκα χρόνια σπαταλημένα. Το πολυτιμότερο κεφάλαιο –ο χρόνος– πέρασε, δεν στάθηκε. Αυτά τα Χριστούγεννα σκέπτομαι, ως απόδειξη ότι αφήσαμε πίσω μας την καταχνιά, να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου. Ακούγεται, και είναι, κλισέ. Όμως, μου αρέσει και προτείνω το ίδιο και σ’ εσάς. Κάντε το. Αναλογικά ο καθένας αυτό που θεωρεί προσωπική πολυτέλεια. Ό,τι και αν είναι αυτό. Ένα βινύλιο του Sinatra από το eBay. Μια αυθεντική έκδοση του Hemingway. Έναν vintage χρονογράφο. Ένα drone για να κάνε-

τε video. Και, φυσικά, ένα ταξίδι. Επαναφέρετε στην κανονικότητά σας τις «μικρές ανδρικές απολαύσεις». Με μια σημαντική διαφορά αυτή τη φορά... Κοιτώντας μπροστά με αισιοδοξία για την εξέλιξη των πραγμάτων. Ζήστε –τώρα– τον χρόνο σας. Με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. Γιατί όπως έγραψε και ο Ελύτης: «Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν τα κυνηγά Πάντα πάντα θα ’ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει».

Contents

24. Games of Fate: Catherine Deneuve

32. Ugo Tognazzi: L'uomo che amava le donne

140. Document: The Millionaire’s Row

38. Cover Story: Julia Restoin Roitfield

8. Editor's Letter: Luxury is not a crime 10. Opinion: My Way… 18. Είμαι κακομαθημένος… του sir Taki Theodoracopulos 42. Second Empire: Ο Χορός της Εκατονταετηρίδος 52. Diamonds are Forever: Harry Winston 68. Ο πιο γρήγορος τρόπος να σε μισήσει ένας millennial: Του Jeremy Clarkson 74. Ford vs Ferrari: The True Story 86. A Taste of Life: Άγγελος Ρέντουλας 93. Stylish Shopping Guide 114. Rock Your Style: συνέντευξη του John Varvatos 120. Fashion editorial: Spoiled 160. Συνέντευξη του Enki Bilal 164. La Regina: Cortina d'Ampezzo

I.D.

Condé Nast Collection /Getty Images / Ideal Image

Mancode Gang

Founder & Head Creative: Θαλής Πιτούλης Director: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης (pr@mancode.gr) Columnist: Taki Theodoracopulos Columnist: Jeremy Clarkson Editors-at-Large: Χρήστος Ζαμπούνης, Γιώργος Αρχιμανδρίτης Editors: Μαριανίνα Πάτσα, Κέλλυ Σταυροπούλου, Μισέλ Νικολαρέας Senior Art: Θάνος Ταρλαντέζος Advertising Manager: Μαρία Μίλτου (mmiltou@kathimerini.gr, 210-4808208) Ειδικός σύμβουλος: Στέφανος Σκούρτης Photographers: Γιάννης Βασταρδής, Μαρίνα Βερνίκου, Χάρης Χριστόπουλος, Βαγγέλης Ρασσιάς Photo Editor: Χριστίνα Δρογγίτη Photo Agencies: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas Ιδιοκτησία: McVictor & Hamilton AE Αγρινίου 3, Χαλάνδρι, Αθήνα, 15232, τηλ. 210-6898492, contact@mcvictor.gr Το MANCODE κυκλοφορεί με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 1η Κυριακή κάθε μήνα και στη συνέχεια στα περίπτερα με 5 ευρώ. Mancode.gr ISSN 2529-1149 Οι γνώμες που εκφράζονται στα κείμενα του περιοδικού δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά τις απόψεις του MANCODE και της McVictor & Hamilton. Απαγορεύονται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή ψηφιακό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται για δημοσίευση στο περιοδικό δεν επιστρέφονται.

Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία: NONSTOP PRINTING Ltd. Cover: Julia Restoin Roitfield by Max Vadukul / August Images / Visual Hellas 14

Style The

SaRtoRialist

Opinion

ΕΊΜΑΙ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΈΝΟΣ... του sir Taki Theodoracopulos

πρόκληση βλάβης στον χαρακτήρα ενός ατόμου με την υπερβολικά ανεκτική μεταχείρισή του είναι ο ορισμός του κακομαθημένου. Το να αποκαλείς κάποιον κακομαθημένο δεν είναι φιλοφρόνηση φυσικά, αλλά, αν κάποιος το σκεφτεί, ο «χαϊδεμένος» γίνεται ένα δίλημμα του Hemingway. Ο Papa έγραψε το μοναδικό μυθιστόρημά του σε αμερικανικό έδαφος και το ονόμασε «Να έχεις και να μην έχεις». (Μπορεί να έχετε δει την ταινία, ίσως η καλύτερη από τις ιστορίες του Papa που γυρίστηκαν για το σινεμά.) Τι εννοούσε με τον τίτλο; Ότι μερικοί άνθρωποι είχαν χρήματα και όλη τη διασκέδαση και άλλοι δεν είχαν, και άρα είχαν λιγότερη. Λοιπόν, οι άνθρωποι με χρήματα διασκεδάζουν περισσότερο και είναι πιο κακομαθημένοι από όσους δεν έχουν τη ρίζα όλου του φθόνου. Έχω ακούσει πολλές κατηγορίες για το πόσο κακομαθημένοι είναι κάποιοι πλούσιοι Έλληνες, που έχουν πολύ μεγάλα σκάφη και πολύ μεγάλα ιδιωτικά αεροσκάφη. Αυτό που δεν έχω ακούσει είναι πως αυτοί οι Έλληνες είναι κυρίως αυτοδημιούργητοι και κέρδισαν το δικαίωμα σ’ αυτά τα σκάφη και τα αεροπλάνα. Σας εφιστώ την προσοχή, αυτό δεν είναι αυτοάμυνα. Απέκτησα τα χρήματά μου με τον παλιομοδίτικο τρόπο: τα κληρονόμησα. Επομένως προσπαθώ να κρατήσω τα σκάφη μου σ’ ένα ορισμένο μέγεθος –πάντα ιστιοφόρα– και να ενοικιάζω μάλλον μικρά αεροπλάνα, μερικές φορές και ελικοφόρα. Ναι, είμαι κακομαθημένος, αλλά μη με κατηγορείτε, κατηγορήστε τους γονείς μου. Οι γονείς γνωρίζουν πώς να «χαλάσουν» τα παιδιά τους, αλλά τον Δεκέμβριο του 1944, κατά τη διάρκεια της φοβερής αιματοχυσίας εκείνων των φρικιαστικών αθηναϊκών Χριστουγέννων, ο πατέρας μου το παράκανε. Διέσχισε τη διαδρομή από του Μακρυγιάννη, όπου αγωνιζόταν με τις εθνικές δυνάμεις εναντίον των κομμουνιστών ανταρτών, μέχρι το Κολωνάκι, για να παραδώσει ένα χριστουγεννιάτικο δώρο: ένα ρολόι με κοκκινωπό φόντο, που έλαμπε στο σκοτάδι. Φανταστείτε, σφαίρες που πετούν, άνθρωποι που πεθαίνουν και ο γέρος μου αφήνει τη θέση του, διασχίζει τη ζώνη μάχης, για να πάρει ο γιος του ένα χριστουγεννιάτικο δώρο όπως του υποσχέθηκε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαι κακομαθημένος. Ήταν λάθος του μπαμπά. Κάποτε περιέγραψα την ουσία τού να είσαι κακομαθημένος σε ένα άρθρο μου στο περιοδικό Esquire, εδώ και πολύ καιρό, όταν ως νεαρός συντάκτης περιέγραψα εκείνους που ξεκαλοκαίριαζαν στο νησί του Fisher «σαν το είδος των ανθρώπων που περιμένουν το ταίρι τους να πεθάνει μία εβδομάδα πριν από εκείνους, ώστε να προετοιμάσουν τα πράγματά τους σε εκείνο το ευτυχισμένο μέρος στον ουρανό». Η φράση αναπαρήχθη ξανά και ξανά, και μάλιστα χρησιμοποιήθηκε ως αντικαπιταλιστικό εργαλείο σε μια ακροαριστερή έκδοση. (Οι κόκκινοι το πήραν σοβαρά.) Το γεγονός ότι μερικοί από τους πλούσιους είναι «χαλασμένοι» είναι αναμφισβήτητο.

Το Εσωτερικό του ανακτόρου Blenheim στην Οξφόρδη της Αγγλίας, σε φωτογραφία του Wolfgang Kaehler.

τηλεοπτικός παραγωγός Aaron Spelling ανήγειρε ένα σπίτι στο Beverly Hills με 120 δωμάτια, αλλά σε μόλις πέντε στρέμματα. Το παλάτι Blenheim, με το οποίο προικοδοτήθηκε ο Α΄ Δούκας του Marlborough John Churchill από ένα ευγνώμον έθνος, είχε κι αυτό τόσα, αλλά με 50.000 στρέμματα να το περιβάλλουν. Και οι δύο άνδρες ήταν αυτοδημιούργητοι. Ο Spelling χυδαίος και πολύ άσχημος, o Churchill ψηλός, εξαίρετος στρατιωτικός και όμορφος. Σας υπενθυμίζω ότι το να είσαι κακομαθημένος δεν αφορά πάντα τα χρήματα. Η Rita Cooper έγινε πρόσφατα πρωτοσέλιδο, ως ο νεότερος ασθενής που άλλαξε φύλο –σε ηλικία 17 ετών– στη Βρετανία, όταν μετά από χρόνια ικεσίας προς την οικογένειά της και την Εθνική Υπηρεσία Υγείας κατάφερε να γίνει κορίτσι. Όμως, έχοντας ζήσει ως γυναίκα για λιγότερο από

έναν χρόνο, ο 18χρονος αποφάσισε να αλλάξει πάλι σε άνδρα, επειδή υπέφερε από τεράστια ψυχική αγωνία ως γυναίκα. Έτσι, ακύρωσε την ορμονοθεραπεία για να αναπτύξει το στήθος της και τώρα περιμένει μια περαιτέρω επέμβαση για να ξαναγίνει άνδρας. Με όλο τον σεβασμό, τη βρίσκω μάλλον «χαλασμένη», αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Οι άνθρωποι των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι μεταξύ αυτών των ομάδων που βρίσκω να είναι κακομαθημένοι, ειδικά στις ΗΠΑ, όπου οι απόψεις που εκφράζουν είναι πολύ αριστερές και πολιτικώς ορθές. Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι και σχολιαστές, ειδικά εκείνοι που γράφουν για τους New York Times και αυτοί που εργάζονται στα τηλεοπτικά ειδησεογραφικά προγράμματα, αγνοούν τον μέσο άνθρωπο και τις ανησυχίες του, υποθέτοντας ότι γνωρίζουν τι είναι καλό γι’ αυτόν.

Conde Nast Collection, Wolfgang Kaehler, Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Το ανάκτορο Blenheim, κατοικία των δουκών του Marlborough σε φωτογραφία του 1950

έχρι στιγμής, η κυριαρχία των απόψεων του πολιτικώς ορθού έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια κοινωνία στην οποία, αν εκφράζεσαι ελεύθερα και γράψεις ή πεις ένα κακόγουστο κριτικό αστείο, σημαίνει ότι θα χάσεις τη δουλειά σου ή θα καταλήξεις στη φυλακή. Πρόσφατα έγραψα στη στήλη μου στο Λονδίνο ότι ο κομμουνισμός μετά τον Στάλιν έθετε σε μικρότερο κίνδυνο την ελευθερία του λόγου –θα μπορούσαμε να ψιθυρίσουμε «μυστικά» στην Κόκκινη Πλατεία– από ό,τι το πολιτικώς ορθό και η κίνηση #MeToo. Οι σημερινοί φοιτητές που απαιτούν πλήρη συμμόρφωση στις ιδέες αυτές, οι κυβερνήσεις που αστυνομεύουν τη σκέψη και τον γραπτό λόγο είναι παραδείγματα «χαλασμένων», μη επιδεχομένων επισκευής. Το πιο κακό βρίσκεται στις Βρυξέλλες, η προσβολή όλων των προσβολών, το να αποκαλείς κάποιον λαϊκιστή. Η ΕΕ και οι μη εκλεγμένοι και μη λογοδοτούντες γραφει-

οκράτες της αποτελούν τέλεια παραδείγματα κακομαθημένων που «το έχουν χάσει». Αλλά αποκλίνω από το θέμα μας. Αν και υπήρξα κακομαθημένος σε όλη τη ζωή μου, πρώτα από τους γονείς μου και κατόπιν από τη θεά Τύχη, αναγνωρίζω ότι αυτό είναι από τα πιο τραγικά χαρακτηριστικά. Τα κακομαθημένα παιδιά των πλουσίων που μιλούν άσχημα σε έναν σερβιτόρο, ο οποίος δεν μπορεί να απαντήσει, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά εγκλήματα, αλλά εκεί υπεισέρχονται οι τρόποι. Δεν έχω σχετιστεί ποτέ μ’ έναν αριστοκράτη που να ήταν αγενής σε έναν κατώτερο, και η Γαλλική Επανάσταση έχει μεγάλη σχέση με αυτό. Οι καλοί τρόποι όταν χαλούν είναι ό,τι ο σταυρός σε ένα βαμπίρ. Διδάξτε στα παιδιά σας καλούς τρόπους και δεν έχετε να ανησυχείτε για τίποτα. Και ενώ το κάνετε, εφαρμόστε τους καλούς τρόπους σε όλους και σε όλα. Στην τελική, αυτό είναι το μήνυμα του Κυρίου μας Ιησού. Καλά Χριστούγεννα.

Woman

Games of Fate CATHERINE DENEUVE της Μαριανίνας Πάτσα

«Ice Queen» του γαλλικού σινεμά, Catherine Deneuve, πήρε ένα ασυνήθιστο μονοπάτι στην ιστορία της έβδομης τέχνης. Άλλαξε το όνομά της αντί να επωφεληθεί από τη διάσημη οικογένειά της, ενώ, την ώρα που άλλες Ευρωπαίες ηθοποιοί συνέρρεαν στο Hollywood μαζικά, εκείνη επέλεξε να τελειοποιήσει την τέχνη της στην πατρίδα της, τη Γαλλία. Και πέτυχε. Από τη δεκαετία του ’60, σπάνια πέρασε πάνω από δύο μήνες εκτός δουλειάς και εμφανίστηκε σε περισσότερες από 100 ταινίες, πολλές από τις οποίες πλέον θεωρούνται κλασικές. Βέβαια, της πήρε αρκετό καιρό για να συνειδητοποιήσει αν όντως θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με το επάγγελμα. Το ντεμπούτο της το έκανε ως Catherine Dorléac στο φιλμ του André Hunebelle «The Twilight Girls». Ήταν 12 ετών και ο ρόλος της δεν είχε καν όνομα. Δεν ασχολήθηκε ξανά με την υποκριτική παρά μόνο όταν έγινε 17 ετών, για να βγάλει χαρτζιλίκι. Ο ρόλος της ως Lola στην ταινία «Ladies Man» του Jacques-Gérard Cornu ήταν το κάρμα της, τότε που δεν ήξερε καν αν ήθελε πραγματικά να γίνει ηθοποιός. Όμως αποδείχτηκε η ιδανική «Lola» και ο Jacques Demy, που την είδε και μαγεύτηκε, της έστειλε ένα χειρόγραφο σημείωμα που έγραφε: «Υπάρχει ένα κοκτέιλ για τη “Lola” στο τάδε μέρος και θα ήθελα να σας συναντήσω εκεί». Εκείνη πήγε. Και αυτός της πρόσφερε ρόλο στο φιλμ «The Umbrellas of Cherbourg», το μουσικό, ρομαντικό δράμα που κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1964 και την καθιέρωσε. «Αυτό το έργο μού φαινόταν λίγο τρελό, αλλά πολύ συναρπαστικό», θα πει αργότερα η Deneuve. «Κι ακόμα δεν ήμουν σίγουρη ότι ήθελα στ’ αλήθεια να κάνω αυτή τη δουλειά. Ήμουν άλλωστε τόσο νέα». Ευτυχώς, η θεά Τύχη είχε τα δικά της σχέδια.

Η Catherine Deneuve ποζάρει στον φωτογραφικό φακό του Helmut Newton φορώντας δημιουργίες του Yves Saint Laurent, στις 16 Νοεμβρίου 1981.

H Catherine Deneuve υποδυόμενη το μοντέλο για τον Yves Saint Laurent, με αφορμή τα εγκαίνια του νέου του καταστήματος στο Παρίσι.

B.BACHELET, F.GRAGNON / Paris Match, Juergen Vollme / Getty Images / Ideal Image

Η Catherine Deneuve στα γυρίσματα της ταινίας «Η υποταγή», στη Γαλλία, το 1968.

Presentation

MCM X A BATHING APE®

υτόν τον χειμώνα, το πρότυπο του παγκόσμιου luxury συναντά τον αποστάτη του ιαπωνικού streetwear, για να γιορτάσει τη μουσική και την ευκινησία με μια capsule collection με δερμάτινα είδη, ρούχα και αξεσουάρ. Η συλλογή MCM X A BATHING APE® εξουδετερώνει τις κοινές σχεδιαστικές επιρροές των δύο μαρκών –την πολυτέλεια, τους δρόμους, τη μουσική, την pop κουλτούρα– για να εφεύρει νέες δηλώσεις μόδας για τον σύγχρονο μαθητή του δρόμου. Η συλλογή MCM X A BATHING APE® χαρακτηρίζεται από ένα θαρραλέο παιχνίδι μεταξύ του εμβληματικού, iconic μοτίβου του BAPE® και του Visetos – σήμα κατατεθέν της MCM. To Track Jacket, καθώς και το Track Pants δημιουργούν ένα total camo look, τα οποία σε συνδυασμό με το Visetos μοτίβο ή το logo της MCM υπογραμμίζουν την τολμηρή στάση και την υπερβολικά πλούσια σχεδιαστική γλώσσα της δεκαετίας του 1980. Παράλληλα, το πουλόβερ Milo «υπερηφανεύεται» για το logo της συνεργασίας – ένα BAPE® ape στους κλασικούς τόνους της MCM, κονιάκ και καφέ. Επιλογές από slides, Τ-shirts και μπρελόκ ολοκληρώνουν τη συλλογή.

Στα αξεσουάρ, το γεμάτο και παιχνιδιάρικο μοτίβο του BAPE® απεικονίζει ένα ανοιχτό στόμα καρχαρία, το οποίο καλύπτεται από το κλασικό κονιάκ Visetos. Τα πιο iconic κομμάτια της MCM, το Backpack, το Large Wallet, το Mini Wallet και η Weekender Bag, ανανεώνονται, αφού πλέον διαθέτουν γραφικά καρχαριών, έντονα logos και patches που απεικονίζουν ζώα. Πιο συγκεκριμένα, το Camo Backpack περιλαμβάνει χρυσές μεταλλικές λεπτομέρειες, μαύρους ιμάντες, μαύρες δερμάτινες ραφές και ολοκληρώνεται με μια λαμπερή χρυσή μεταλλική πλακέτα. Χρώμα, αυτοπεποίθηση, μουσική, κινητικότητα, μοτίβο. Με αυτή τη συλλογή, η MCM και το BAPE® ενώνονται για να γιορτάσουν αυτούς τους όρους. Κάθε ένας έχει δημιουργήσει τη δική του ιστορία και τώρα, τα δύο style icons καθορίζουν μαζί το παρόν, με τη συλλογή MCM X A BATHING APE® Η capsule συλλογή αποτελείται από δερμάτινα προϊόντα και αξεσουάρ για γυναίκες και άνδρες, αλλά και unisex, και είναι διαθέσιμη παγκοσμίως, σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.

Opinion

Man(de)code του Χρήστου Ζαμπούνη

Το savoir vivre της ψευτικής

πρόσφατος διάλογος στη Βουλή μεταξύ του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Αλέξη Τσίπρα έφερε στην επικαιρότητα το ακανθώδες ζήτημα της ψευτικής. «Μία φορά ψεύτης, για πάντα ψεύτης», είπε ο επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας απευθυνόμενος στον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ. «Είστε ψεύτης με περικεφαλαία», απήντησε ο τελευταίος, εξ αφορμής δηλώσεων για το Μεταναστευτικό του κυβερνητικού εκπροσώπου. Η έρις των δύο κορυφαίων πολιτικών θύμισε το δημώδες «Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν το ποιος να ρίξει τη βροχή, το ποιος να ρίξει χιόνι». Θύμισε όμως και τον αξεπέραστο Παπαδιαμάντη. Τι έλεγε επ’ αυτού ο κοσμοκαλόγερος; «... διά της ψευτικής, του μόνου όπλου όπερ απέμεινεν εις τους χωρικούς, όπως ανταγωνίζονται κατά τόσων και τόσων πολιτικών ή κοινωνικών και βιοτικών πιέσεων και διωγμών (όπλον, το οποίον ακονίζεται δις της εβδομάδος εις τα πταισματοδικεία και ειρηνοδικεία, όπου ο χωρικός γίνεται σωστός βλαχοδικηγόρος)...». Το ερώτημα σχετικά με την κότα και το αυγό ισχύει απολύτως στην ανωτέρω περίπτωση. Μιμούνται οι «χωρικοί» τους πολιτικούς ή οι πολιτικοί τους «χωρικούς»; Έναντι άλλης αναλύσεως ανατρέχω στην αρχαία ελληνική γραμματεία: Θάρσει. Λέγων τ’ αληθές ου σφαλεί ποτέ. (Έχε θάρρος, όταν λες την αλήθεια δεν θα κάνεις ποτέ λάθος.) Σοφοκλής Το γαρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπές και πάσιν ανθρώποις ουκ άξιον μιμείσθαι. (Γιατί η ψευτιά είναι δουλοπρέπεια και δεν αξίζει να τη μιμούνται οι άνθρωποι.) Πλούταρχος Σιγάν την αλήθειαν, χρυσόν εστί θάπτειν. (Το να κρύβεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις χρυσάφι.) Πυθαγόρας

ΥΓ: Πρώτος κανών της Παιδαγωγικής: χαρακτηρίζουμε τις πράξεις και όχι τους ανθρώπους.

Alfred Eisenstaedt / The LIFE Picture Collection / Getty Images / Ideal Image

Actor

L'UOMO

CHE AMAVA LE DONNE UGO TOGNAZZI του Μισέλ Νικολαρέα

νήκε στο «κουιντέτο» των ταλέντων που σημάδεψαν τη χρυσή εποχή του ιταλικού κινηματογράφου, μαζί με τους Marcello Mastroianni, Vittorio Gassman, Alberto Sordi και Nino Manfredi. O λόγος για τον σπουδαίο ηθοποιό, σκηνοθέτη και σεναριογράφο Ugo Tognazzi (1922-1990). Ο Tognazzi έγινε ευρύτατα γνωστός από τον ευρηματικό ρόλο του στην ταινία «Το κλουβί με τις τρελές» του 1978, όπου υποδυόταν τον ιδιοκτήτη ενός gay club, που συζούσε στον επάνω όροφο του κέντρου με την εξίσου μεσήλικα drag queen του – τον ρόλο έπαιζε ο καταπληκτικός Michel Serrault. Η ταινία άφησε εποχή και έσπασε το αμερικανικό box office. Όμως, η ταινία που τον έβγαλε στο φως και ήταν το θεμέλιο της κατοπινής του καριέρας ήταν «Ο φασίστας», του 1961, σε σκηνοθεσία του Luciano Salce. Είχε ήδη μετρήσει μία ολόκληρη δεκαετία στα στούντιο όταν η αναγνώριση ήρθε και ο ίδιος είχε κλείσει τα σαράντα του, γεγονός που καθόρισε όλους τους μετέπειτα ρόλους του ως γοητευτικού μεσήλικα. Ως ηθοποιός υπηρέτησε περισσότερο το είδος της κωμωδίας, σε ρόλους σάτιρας και φαρσοκωμωδίας. Πολλές φορές παίζοντας τον μοιχό σε ταινίες του συγγραφέα και σκηνοθέτη Marco Ferreri. Επίσης πρωταγωνίστησε σε αρκετές ποιοτικότερες ταινίες δράματος και στοχευόμενης σάτιρας. Ο ίδιος ως χαρακτήρας δεν έχανε ευκαιρία στις παρέες του να σκαρώνει φάρσες, να τους διασκεδάζει με ανέκδοτα και μιμήσεις. Η σάτιρα έτρεχε στο αίμα του, ήταν το ταλέντο του, και γι’ αυτό αρίστευσε σε αυτό το δύσκολο είδος κωμωδίας. Χαρακτηριστική ατάκα του: «Ο αισιόδοξος είναι ένας άντρας που, χωρίς μία δεκάρα στην τσέπη του, παραγγέλνει στρείδια με την ελπίδα να είναι σε θέση να τα πληρώσει με το μαργαριτάρι που θα βρει». Η φάρσα που άφησε εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν έπεισε τον φίλο του, αρχισυντάκτη του περιοδικού «Il Male», να ντύσουν αστυνομικούς μερικούς φίλους τους και να τον συλλάβουν έξω από

την κεντρική πόρτα του σπιτιού του ως αρχηγό της τρομοκρατικής οργάνωσης των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Η φωτογραφία του στην πρώτη σελίδα του περιοδικού είχε μεγάλο αντίκτυπο, το τεύχος εξαντλήθηκε, πραγματοποίησε πολλές επανεκδόσεις και, φυσικά, η αστυνομία τον συνέλαβε για διασπορά ψευδούς είδησης. Λάτρευε τις γυναίκες και είχε πολλές σχέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής του. Έλεγε: «Το μόνο αφροδισιακό φαγητό κατά τη γνώμη μου είναι η γυναίκα». Και συνέχιζε απτόητος: «Ο άνδρας τρώει επίσης με τα μάτια του, ειδικά αν η κοπέλα είναι όμορφη». Υπήρξε τρυφερός και τζέντλεμαν. Στα γυρίσματα της ταινίας «Barbarella», του Roger Vadim, έπαιζε με την Jane Fonda, και το σενάριο απαιτούσε ο ήρωας να ζητήσει ως λύτρα διάσωσης της ηρωίδας μια βίαιη σκηνή σεξ. Εκείνος δεν ήθελε να παίξει μια τέτοια σκηνή. Παραλίγο να έρθει σε ρήξη με τον σκηνοθέτη. Όμως επικράτησε η δική του άποψη και η σκηνή γυρίστηκε με τον «παλιομοδίτικο» τρόπο, ενός τρυφερού εραστή που απογειώνει τα ερωτικά ένστικτα του θηλυκού του συντρόφου. Γεννήθηκε το 1922 στην Cremona της Λομβαρδίας, παιδί μιας μεσοαστικής οικογένειας· ο πατέρας του υπήρξε ασφαλιστικός αντιπρόσωπος. Του άρεσε το θέατρο και κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ως στρατιώτης, παρουσίαζε μικρές αστείες ιστορίες, διασκεδάζοντας τους συντρόφους του. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως η εργασία του μετά τον πόλεμο σε μια βιομηχανία σαλαμιού, είκοσι και πλέον χρόνια αργότερα, θα τον στοίχειωνε ως ρόλος στην εμβληματική ταινία «Το μεγάλο φαγοπότι» του Marco Ferreri. Μια παρέα απογοητευμένων από τη ζωή φίλων αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν μαζί συμβιώνοντας σε μια βίλα. Ο τρόπος της αυτοκτονίας μοναδικός - θα έτρωγαν μέχρι να σκάσουν! O Ugo λάτρευε την κουζίνα και μαγείρευε gourmet γεύματα για τους φίλους του.

O Ugo Tognazzi περπατώντας με το σκύλο ράτσας Dachshund του Marco Ferreri, σκηνοθέτη της κωμωδίας «The Wedding March», στην οποία πρωταγωνιστούσε στην Ιταλία, το 1965.

Mondadori / Getty Images / Ideal Image

Ο δημοφιλής ηθοποιός της Commedia all’Italiana στη Villa Borghese της Ρώμης, τη δεκαετία του ’60.

πήρξε και σκηνοθέτης, έχοντας κάνει ο ίδιος τουλάχιστον πέντε ταινίες. Το 1968 ήταν υποψήφιος, ως σκηνοθέτης, για τη Χρυσή Άρκτο για την ταινία «Il fischio al naso». Βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία «La tragedia di un uomo ridicolo – Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου» το 1981, σε σκηνοθεσία του Bernardo Bertolucci. Επίσης, έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την κωμωδία «L’Ιmmorale» το 1967. Η ειρωνεία είναι πως καμία από τις ταινίες που βραβεύτηκαν δεν ήταν κωμωδία. Ο Tognazzi σημάδεψε τον ιταλικό κινηματογράφο και την Commedia all’italiana. Θα πίστευε κανείς πως ήταν κάτι περισ-

σότερο από ευτυχισμένος. Δυστυχώς η πραγματικότητα είχε δύο όψεις. Στις 27 Οκτώβριου του 1990, μόλις εξήντα οκτώ χρονών, πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία, μα υπήρξαν φήμες ότι έπασχε από χρόνια κατάθλιψη, η οποία τον οδήγησε στην αυτοκτονία, που ενδέχεται να συγκαλύφθηκε. Παντρεύτηκε δύο φορές και είχε τέσσερα παιδιά. Με την Margrete Robsahm, με την οποία απέκτησε ένα αγόρι, και με τη Franca Bettoia το 1972, η οποία έμεινε μαζί του μέχρι και τον θάνατό του και απέκτησαν έναν γιο και μία κόρη. Έναν ακόμα γιο απέκτησε με την Pat O’Hara.

Cover

JULIA RESTOIN ROITFIELD της Κέλλυς Σταυροπούλου

Φωτογράφος: Max Vadukul

αι, είναι αυτή η Γαλλίδα με το περίεργο όνομα που αγαπάμε να ακολουθούμε στο Instagram. Είναι φοβερό ότι με ένα μόνο scroll στο προφίλ της μπορείς να δεις τόσες διαφορετικές γυναίκες αποτυπωμένες στο πρόσωπό της. Βλέπω άλλοτε τη γλυκιά μητέρα που μοιάζει ο κόσμος της να ξεκινάει και να τελειώνει σε αυτή την αγκαλιά με την επτάχρονη κόρη της, τη Romy Nicole. Ακριβώς δίπλα μια σέξι γυναίκα φοράει μαύρα εσώρουχα και δείχνει τις καμπύλες της και τις χαρακτηριστικές φακίδες σε όλο της το σώμα. Το ύφος της είναι λάγνο, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο κομψή. Όχι, δεν ψάχνεται όπως υποψιάστηκες, γιατί από πάνω κάνεις ζουμ στη φωτογραφία με τον σύντροφό της, τον Ιρλανδό τραγουδιστή και κιθαρίστα alternative rock μουσικής Tim Wheeler. Κάπου εκεί κοντά υπάρχει κι αυτή η σέλφι με αφελές και γλυκό κοριτσίστικο βλέμμα, μπροστά στον καθρέφτη, φορώντας ένα T-shirt με στάμπα συγκροτήματος. Μην ξεγελιέσαι, δεν είναι έφηβη, είναι 39 ετών. Έγινε λίγες ημέρες πριν για την ακρίβεια. Όμως, η Carine Roitfeld δεν έκανε παρά μόνο μία κόρη, την Julia Restoin Roitfeld. Απλώς φρόντισε να της δώσει όλες τις χάρες και τις χαρές, τα χρώματα και τους ιριδισμούς, τις ανησυχίες και τις ρωγμές που είχε και η ίδια μέσα της, έτσι ώστε να βλέπουμε σήμερα αυτή την ολοκληρωμένη γυναίκα με τις πολλές πτυχές. Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε και, αντί να εστιάσουμε στην ίδια την Julia, να αρχίσουμε να αναλύουμε την προσωπικότητα της μητέρας της, Carine Roitfeld, της ισχυρής γυναίκας της μόδας και –κατά τη γνώμη μου– ίσως του πιο ταλαντούχου ανθρώπου που πέρασε ποτέ από τα περιοδικά μόδας. Η πρώην εκδότρια της γαλλικής Vogue είχε στρώσει πολύ καλά το χαλί για να περπατήσει η κόρη της. Η οποία, όταν αποφοίτησε από το Parsons School of Design της Νέας Υόρκης, το 2006, την επέλεξε ο «οικογενειακός φίλος» Tom Ford ως πρόσωπο του αρώματός του, Black Orchid. Μετά από αυτό έκανε κάποιες σημαντικές καμπάνιες μεγάλων brand, φωτογραφήθηκε από σπουδαίους φωτογράφους, έκανε εξώφυλλα, περπάτησε σε πασαρέλες. Όχι δεν ήταν ένα τυπικό μοντέλο. Ήταν, είναι μάλλον, η Julia Restoin Roitfeld.

ο 2012 γέννησε την κόρη της, ενώ μετά από λίγο χώρισε με τον πατέρα της, με τον οποίο ήταν σε σχέση κάποια χρόνια. Της αρέσει πολύ να δηλώνει single mother, αντί να κρύβεται πίσω από ενοχές για μη συμβατικές αποφάσεις και άλλες επιλογές ελευθερίας. Της το έμαθε καλά αυτό το μάθημα η μητέρα της, να είναι ελεύθερη και «εκτεθειμένη» στη ζωή και στις απολαύσεις της, χωρίς να φοβάται. Οι Γαλλίδες άλλωστε φημίζονται γι’ αυτό. Το πιο χαριτωμένο είναι ότι, όταν την είχαν ρωτήσει ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα που της κληροδότησε η μητέρα της, εκείνη είχε απαντήσει μια τιρκουάζ Chanel τσάντα από faux κροκό δέρμα! Το στιλ της ακολουθεί το μοτίβο της τυπικής Γαλλίδας, με την έννοια ότι είναι κλασικό και διαχρονικό, δεν φωνάζει προσπάθεια και έχει ένα twist. Φοράει πολύ συχνά ψηλές γόβες – με μια αδυναμία στην υπογραφή Yves Saint Laurent. Οι φίλοι της στη Νέα Υόρκη (εκεί ζει τα τελευταία χρόνια) την πειράζουν που δεν αποχωρίζεται τα ψηλοτάκουνά της, αλλά εκείνη λέει «νιώθω καλύτερα έτσι γιατί είμαι κοντή». Δεν φαίνεται, πάντως, ανασφαλής. Ίσως να έχει κάποιες εμμονές, αλλά όχι ανασφάλειες. Κάνοντας εικασίες πάνω στην ψυχοσύνθεση της Julia Restoin Roitfeld έπεσα πάνω σε μια αστεία και επίκαιρη λόγω εποχής αφήγησή της. Έλεγε ότι σιχαίνεται το φιλί της Πρωτοχρονιάς, αυτό που δίνεις όταν αλλάζει ο χρόνος και ειδικά αν είναι σε κάποιο πάρτι γεμάτο με αγνώστους: «Ποιος θέλει να δώσει το πρώτο φιλί του χρόνου στον άσχετο που κάθεται τυχαία δίπλα του; Πέρυσι που έκανα πρωτοχρονιά στο Μαρακές με μια καλή μου φίλη, δέκα λεπτά πριν αλλάξει ο χρόνος, κλειδώθηκα στο μπάνιο για να στείλω τα μηνύματά μου και να πάρω τηλέφωνο τους γονείς μου. Βγήκα από το μπάνιο μόνο αφότου είχε μπει η νέα χρονιά». Δεν ξέρω γιατί αυτό το trivia μου φάνηκε τόσο ενδιαφέρον. Το βρήκα λίγο αφελές, λίγο εκκεντρικό, λίγο παράδοξο. Σαν μια άποψη που εκφράζει ένα παιδί με σνομπ ύφος όμορφης γυναίκας...

Max Vadukul / August Images / Visual Hellas

Cover

Style

SECOND EMPIRE Ο ΧΟΡΌΣ ΤΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΊΔΟΣ του Χρήστου Ζαμπούνη

ο όνειρο ήταν το μόνο «ιπτάμενο χαλί» της Hélène Rochas, της γυναίκας που έως το τέλος του βίου της, το 2012, κράτησε ανέπαφη την επιθυμία της να αρέσει και τη διάθεση να αγαπά. Σ’ αυτήν απευθύνθη ο πρίγκιψ Rainier III για να του διοργανώσει τον χορό «Second Empire», για τα εκατό χρόνια από την ίδρυση του Μόντε Κάρλο. Η εκδήλωσις έχει ιστορικό υπόβαθρο. Στα μέσα του 19ου αιώνος, ο πρόγονος του Rainier, Κάρολος Γ΄, επιχειρεί μέσω εορταστικών εκδηλώσεων να εντάξει το λιλιπούτειο πριγκιπάτο του στο σύστημα των μεγάλων ευρωπαϊκών μοναρχιών. Ακολουθώντας κατά πόδας τον Ναπολέοντα Γ΄, ιδρυτή της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας (Second Empire), δημιουργεί τον μύθο των χορών του Μονακό, ο οποίος θα ενταθεί κατά την Belle Époque, όταν θα κτισθεί το Hotel de Paris.

O Gunter Sachs με τη μνηστή του Heidi Balzer, με κοστούμια ρώσων πριγκίπων, κατά τη διάρκεια του «Second Empire» στο Μονακό, το Μάιο του 1966.

άφιξις στον Βράχο (Le Rochet) –όπως θα επονομασθεί προσφυώς το Μονακό– της Αμερικανίδος ηθοποιού Grace Kelly και οι γάμοι της με τον ηγεμόνα του πριγκιπάτου, Rainier, θα δώσουν νέα πνοή στην παράδοση.

Στις 27 Μαΐου 1966, ένας μεγάλος χορός στην Όπερα θα συγκεντρώσει γαλαζοαίματους και happy few, μέλη του τζετ σετ. Η πριγκίπισσα Grace κάνει την εμφάνισή της με ένα εντυπωσιακό φόρεμα με ροδακινί κρινολίνο. Την κεφαλή της κοσμεί ένα δι44

άδημα από χρυσό και πλατίνα του Οίκου Cartier. Θα ανοίξει τον χορό με τον διάσημο χορευτή Ζακ Σαζό. Τη σκυτάλη θα πάρει ένα «μπουκέτο» από ωραίες, πουδραρισμένες κυρίες, έμφορτες κοσμημάτων, οι οποίες συναγωνίζονται σε κομψότητα την οικοδέσποινα. Οι Οίκοι υψηλής ραπτικής των Παρισίων έχουν εργασθεί διπλοβάρδιες το προηγούμενο διάστημα για να προλάβουν τις παραγγελίες. Ο φωτογράφος Ζαν-Κλοντ Ντιέτς δεν προλαβαίνει, με τη σειρά του, να απαθανατίζει με τον φακό του τη λάμψη ενός μικρόκοσμου, που ακόμη και σήμερα μας κάνει να ονειρευόμεθα.

Style

Francois Pages, Jean-Claude Deutsch / Paris Match / Getty Images / Ideal Image

Έξω από το παλάτι του Monaco οι καβαλιέροι με τις ντάμες τους μετά το τέλος του «Second Empire».

H πριγκίπισσα του Monaco Grace και ο πρίγκιπας Rainier. 45

ΤΑΞΙΔΙΏΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ Σχεδιασμένο για τους πολίτες του κόσμου, το Oyster Perpetual Sky-Dweller είναι ένα κλασικό μοντέλο της ROLEX με ταξιδιωτική ώρα και πρωτοποριακό ετήσιο ημερολόγιο. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

Μία από τις πιο «φρέσκες» και συναρπαστικές εκδοχές του Rolex Oyster Perpetual Sky-Dweller είναι από χρυσό Everose 18K με «Dark Rhodium» καντράν.

«H

απλότητα είναι η απόλυτη επιτήδευση». Αυτός ο αφορισμός που αποδίδεται στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία του Oyster Perpetual Sky-Dweller. Σχεδιασμένο για κοσμοπολίτες ταξιδευτές, το κλασικό αυτό μοντέλο της Rolex ξεχωρίζει χάρη στην επαναστατική του σχεδίαση, η οποία συνδυάζει τεχνολογική υπεροχή και ευκολία στη χρήση. Τι προσφέρει; Δεύτερη χρονική ζώνη με ανάγνωση της τοπικής ώρας μέσω των κεντρικών δεικτών και ώρα αναφοράς σε 24ωρη κλίμακα μέσω ενός παράκεντρου δίσκου στο καντράν. Διαθέτει το επαναστατικό ετήσιο ημερολόγιο Saros, το οποίο διακρίνει αυτομάτως τους μήνες με 30 και 31 ημέρες και δείχνει πάντοτε τη σωστή

ημερομηνία. Χρειάζεται διόρθωση μόνο μία φορά τον χρόνο, την 1η Μαρτίου, λόγω της ιδιαιτερότητας του Φεβρουαρίου, που έχει 28 ή 29 ημέρες. Οι μήνες του χρόνου εμφανίζονται σε 12 μικρά τετράγωνα παράθυρα στην περιφέρεια του καντράν, στην άκρη των ενδείξεων των ωρών: ο Ιανουάριος στο 1, ο Φεβρουάριος στο 2 και ούτω καθεξής. Ο τρέχων μήνας ξεχωρίζει σε έντονο χρώμα, ενώ οι υπόλοιποι παραμένουν λευκοί. Το όνομα «Saros» είναι ελληνικό και αναφέρεται σε ένα σύστημα που χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα και υπολογίζει σε έναν κύκλο 18 ετών τα μοτίβα ευθυγράμμισης του Ήλιου, της Γης και της Σελήνης. Στο τέλος του κύκλου αυτού βρίσκονται

Presentation Η δεύτερη ώρα εμφανίζεται σε έναν παράκεντρο δίσκο στο καντράν και είναι σε 24ωρη κλίμακα.

Ο τρέχων μήνας εμφανίζεται διακριτικά στην περιφέρεια του καντράν σε κόκκινο χρώμα.

στην ίδια θέση μεταξύ τους και στο ίδιο σημείο του ουρανού. Ο χειρισμός του ρολογιού και η ρύθμιση των λειτουργιών του γίνεται με πολύ απλό τρόπο μέσω της περιστρεφόμενης στεφάνης Ring Command. Για όλα αυτά τα θαυμαστά χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, το Sky-Dweller έχει κατοχυρώσει όχι μία, αλλά 14 τεχνολογικές πατέντες στους τομείς της αξιοπιστίας, της ακρίβειας, της εργονομίας και της στεγανότητας.

ρολόγια του ελβετικού οίκου, το Sky-Dweller φέρει την πιστοποίηση Superlative Chronometer που αναδιατύπωσε η Rolex το 2015 και εγγυάται ακρίβεια της τάξης των +2/-2 δευτερολέπτων ημερησίως. www.rolex.com Rolex Hellas

Το Oyster Perpetual Sky-Dweller κυκλοφορεί σε πολλές και εξαιρετικά ελκυστικές εκδοχές σε Rolesor, τον συνδυασμό δηλαδή του Oystersteel με τον χρυσό 18Κ και στις τρεις αποχρώσεις του, ή σε μασίφ χρυσό 18Κ (λευκό, κίτρινο ή Everose). Ανάλογα με το μοντέλο, συνδυάζεται είτε με ασορτί μπρασελέ Oyster τριών συνδέσμων είτε με φίνο λουράκι από δέρμα αλιγάτορα, που και τα δύο ασφαλίζουν με αναδιπλούμενο κούμπωμα Oysterclasp. Τα μπρασελέ, μάλιστα, διαθέτουν και το σύστημα προέκτασης Easylink (πατέντα της Rolex από το 1996), για μεγαλύτερη άνεση στον καρπό. Η κάσα του Sky-Dweller έχει διάμετρο 42 mm, είναι στεγανή μέχρι 100 μ. και είναι εφοδιασμένη με κορόνα ασφαλείας Triplock. Στο άρτια σχεδιασμένο καντράν οι δείκτες και οι ενδείξεις των ωρών στο καντράν φέρουν φωτοβόλο επίστρωση Chromalight, ώστε να είναι απολύτως ευκρινείς στο σκοτάδι. Στο εσωτερικό κρύβεται ο αυτόματος calibre 9001, αποκλειστικής σχεδίασης και κατασκευής από τη Rolex. Όπως όλα τα

Χάρη στην έξυπνη περιστρεφόμενη στεφάνη Ring Command, ο χειρισμός του ρολογιού και η ρύθμιση των λειτουργιών γίνονται πανεύκολα. 47

Style

GENTLEMAN’S GRAND TOUR του Θάνου Βεργή

να επίσημο δείπνο στο Goodwood Estate, στη Βρετανία. Μια ιδιωτική πτήση πάνω από το στενό της Μάγχης. Δείπνο στο διάσημο Hotel du Cap-Eden-Roc και ένα πάρτι που φιλοξενήθηκε στην εικονική σουίτα στο ξενοδοχείο Martinez στις Κάννες. Ένα Gentleman’s Grand Tour που διοργάνωσε ο οίκος Chopard και το οποίο αντικατοπτρίζει έναν εκλεκτικό τρόπο ζωής. Συμμετείχαν ο Άγγλος ηθοποιός Andrew Cooper, ο Αμερικανός χορευτής μπαλέτου Eric Underwood, ο παραγωγός Jordan MurphyDoidge, ο ηθοποιός Luke Pasqualino, ο Ιταλός μηχανικός και μοντέλο Pietro Boselli, ο Άγγλος καλλιτεχνικός διευθυντής και μοντέλο Richard Biedul, ο Άγγλος τραγουδιστής Sam Way και ο ηθοποιός Thomas Brodie-Sangster.

Book CINEMA ON PAPER της Κατερίνας Ρωμανού

ποτελούμενο από περισσότερα από 100 έργα μιας από τις σημαντικότερες ιδιωτικές συλλογές κινηματογραφικών posters στον κόσμο, το βιβλίο «Cinema on Paper: The Graphic Genius of Movie Posters», από την Assouline, είναι ένας φόρος τιμής στο ταλέντο μιας διεθνούς ομάδας καλλιτεχνών, των οποίων η δημιουργικότητα έχει αιχμαλωτίσει την ουσία του κινηματογράφου. Επιλεγμένα για τον αριστοτεχνικό τους σχεδιασμό, τα posters αντιπροσωπεύουν κωμωδίες, μιούζικαλ, western, θρίλερ, sci-fi, δράματα και άλλα κινηματογραφικά έργα που χρονολογούνται από τα μέσα του 20ού αιώνα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αφίσες εμβληματικών ταινιών, όπως οι «Καζαμπλάνκα» και «Νονός», στέκονται δίπλα σε αξέχαστες κλασικές, όπως οι «Le Samouraï» και «Barbarella». Αυτός ο συλλεκτικός τόμος για την καλλιτεχνική αφίσα του κινηματογράφου αποτελεί φόρο τιμής στα posters όχι μόνο ως μοναδικά έργα τέχνης, αλλά και ως πολιτιστικές «κάψουλες χρόνου», που αντικατοπτρίζουν τις ιστορικές τάσεις της pulp κουλτούρας.

Courtesy of Assouline

Style

DIAMONDS ARE FOREVER HARRY WINSTON της Κέλλυς Σταυροπούλου

ρχηγοί κρατών, βασίλισσες, αυτού εξοχότητες και σταρ του σινεμά έχουν σταθεί τουλάχιστον μία φορά θαμπωμένοι μπροστά σε μια δημιουργία Harry Winston τον περασμένο αιώνα. Η Δούκισσα του Γουίνδσορ είχε ζητήσει κατ’ ιδίαν συνάντηση μαζί του όταν επισκέφτηκε τη Νέα Υόρκη. Η Jackie Kennedy Onassis έβγαζε σπάνια από το δάχτυλό της το μονόπετρο με την υπογραφή του, ενώ ο Richard Burton μέσα στην αέναη ιστορία αγάπης που ζούσε με την πολλάκις σύζυγό του, Elizabeth Taylor, της δώρισε εκείνο το διάσημο, υπέρλαμπρο pear-cut διαμάντι Harry Winston. Ο κόσμος των κοσμημάτων έχει αποδεχτεί με ομοφωνία και ομοβροντία ότι είναι ο βασιλιάς των διαμαντιών. Είναι που ο Harry Winston (1896-1978) δεν ήταν απλώς ένας καλός κοσμηματοποιός. Για την ακρίβεια αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στα διαμάντια. Εστίασε στην ίδια την πέτρα, προσπάθησε να αναδείξει την ομορφιά της, εντάσσοντάς τη σε κάθε κόσμημα. Στις δημιουργίες του, αυτό που είχε σημασία ήταν τα ίδια τα διαμάντια. Γι’ αυτό άλλωστε το πάθος του για τα πολυτιμότερα, τα λαμπερότερα, τα καθαρότερα διαμάντια τον έβαλε σε μια μεγάλη περιήγηση στον κόσμο προς αναζήτησή τους.

Ο Harry Winston στο γραφείο του σπιτιού του σε φωτογραφία του Eliot Elisofon.

Μοντέλο ποζάρει με φόρεμα του Falkenstein, διακοσμημένο με διαμάντια Harry Winston.

έχρι να καταλήξει στα χέρια του η τεράστια πέτρα Vargas ταξίδεψε σε τρεις ηπείρους. Μέσα στις αξιοσημείωτες κατακτήσεις του συγκαταλέγονται και το διαμάντι 726 καρατίων, με το όνομα Jonker, το οποίο έκοψε σε 12 μικρότερα, υπέροχα διαμάντια για να φτιάξει 12 σπάνια και ανεκτίμητα σήμερα μονόπετρα δαχτυλίδια. Ή το διαμάντι Briolette με το ασυνήθιστο κόψιμο που, πριν φτάσει στον πάγκο του Winston, κοσμούσε το headpiece ενός μαχαραγιά. Η σημαντικότερη ίσως κατάκτησή του χρονολογείται στο 1949 και αφορά την πιο όμορφη πέτρα όλων, το διαμάντι Hope, 45.52 καρατίων, σε σχήμα καρδιάς και σε μπλε απόχρωση. Εξορύχθηκε στην Ινδία για να αποτελέσει στολίδι του στέμματος των βασιλέων της Γαλλίας πριν από την επανάσταση και τελικά να καταλήξει στην Αγγλία και στα χέρια του βασιλιά Γεωργίου Δ΄. Ο Harry Winston, λίγα χρόνια αφού το κατέκτησε και το θαύμασε στη συλλογή του ως αληθινός εραστής των διαμαντιών, τελικά το δώρισε στο Smithsonian Institution της Ουάσιγκτον, σε μουσείο του οποίου βρίσκεται έως σήμερα. Στην εποχή του

του είχε αποδοθεί και ο χαρακτηρισμός του κοσμηματοποιού των διασήμων, αν και στην πραγματικότητα ήταν κάτι παραπάνω από αυτό. Ήταν ένας αληθινά ταλαντούχος γεμολόγος, ένας ευφυής επιχειρηματίας και ένας ευαίσθητος άνθρωπος με σημαντική φιλανθρωπική δραστηριότητα. Το ένα τρίτο των πιο περιζήτητων και σημαντικών διαμαντιών του κόσμου πέρασε από τα χέρια του Winston. Πολύ σύντομα η φύση έγινε η βασική του πηγή έμπνευσης. Κάθε μικρό και μεγάλο διαμάντι, προκειμένου να ενισχύσει τη διαχρονικότητα που έχει από μόνο του, επιχειρούσε να το δένει σε δημιουργίες που αναπαριστούσαν στοιχεία της φύσης. Ο ολάνθιστος κήπος του Winston, με μονόπετρα σε σχήμα λογής λουλουδιών, διατηρείται μέχρι σήμερα από τους διαδόχους του, που συνεχίζουν να αναπαράγουν το διαχρονικό στιλ Harry Winston. Μιλώντας για διαχρονικότητα, μου έρχεται στον νου ο στίχος από το τραγούδι «Diamonds are Girl’s Best Friend», που ακούγεται στην ταινία «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» (1953), που λέει: «Talk to me, Harry Winston, tell me all about it!».

Eliot Elisofon-LIFE / Henry Clarke / Condé Nast, Genevieve Naylor, Getty Images / Ideal Image

Style

Μοντέλο με κόκκινο καρό παλτό και κοσμήματα από τον Harry Winston. Φωτογραφία του Henry Clarke για τη Vogue του 1958. 55

IT'S MORE THAN A GIFT IT'S A PARKER Οι στυλογράφοι PARKER είναι κομψοτεχνήματα που αντέχουν στον χρόνο και δώρα με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία.

Η Sonnet chisseled silver & black GT διακρίνεται για το "σήμα κατατεθέν" μοτίβο της PARKER, με σταυροειδείς αυλακώσεις στο καπάκι από ασήμι, γεμισμένες με πολύτιμη μαύρη ρητίνη.

Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ έγραψε με μια PARKER τις περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ρόναλντ Ρίγκαν και ο Γενικός Γραμματέας της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ υπέγραψαν με αυτήν την ιστορική συμφωνία για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων και εδώ και σχεδόν έξι δεκαετίες χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τη βρετανική βασιλική οικογένεια.

ριφήματα, σχολικές ασκήσεις, σκίτσα, δοκίμια και επιστημονικές μελέτες, εμπορικές και διακρατικές συμφωνίες αρχίζουν και ολοκληρώνονται με μια Parker. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μοιραστεί με τους στυλογράφους Parker τη χαρά της γραφής, έχουν βρει στο άγγιγμά τους έναν σύμμαχο σε στιγμές αμηχανίας, έχουν αναγνωρίσει σε ένα από τα μοναδικά μοντέλα το ιδανικό δώρο – και έχουν υπογράψει με τις θερμότερες ευχές.

Από το 1888, όταν ο 25χρονος τότε Τζορτζ Πάρκερ δημιούργησε την πρώτη πένα Parker, οι εμβληματικοί στυλογράφοι εξελίχθηκαν σε συνώνυμο της γραφής, διαχρονικά κομψοτεχνήματα με πραγματική, χρηστική, αλλά και συναισθηματική αξία. Ερωτικά γράμματα, ημερολόγια, ποιήματα, μυθιστορήματα, άγουρα σκα-

Έχοντας εγγεγραμμένο στο DNA της το μότο του Τζορτζ Πάρκερ, «πάντα θα είναι δυνατό να φτιαχτεί μια καλύτερη πένα», η εταιρεία έχει παρουσιάσει και συνεχίζει να δημιουργεί και να λανσάρει μοναδικά prestigious μοντέλα που παραμένουν επί δεκαετίες στην κορυφή των premium στυλογράφων.

Advertorial

Κάθε νέα έκδοση της Duofold Big Red γίνεται περιζήτητη ανάμεσα στους συλλέκτες.

Όλες οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς γράφτηκαν με μια Duofold Big Red.

Η Sonnet fougere special edition έχει κορμό από ασήμι με ειδική χάραξη με έμπνευση από το φυτικό βασίλειο και πένα από μασίφ χρυσό 18Κ.

Η εμβληματική Duofold Big Red, που σύντομα θα συμπληρώσει εκατό χρόνια κυκλοφορίας, παραμένει στην κορυφή των premium στυλογράφων. Κάθε νέα της έκδοση γίνεται περιζήτητη ανάμεσα στους συλλέκτες. «Διαχρονικό σύμβολο κομψότητας», όπως είχε διαφημιστεί, παραμένει η σειρά Sonnet, που «γεννήθηκε» το 1993 και εμπλουτίζεται διαρκώς με μοναδικές εκδόσεις, όπως η Sonnet chisseled

silver & black GT και η Sonnet fougere special edition. Ένας στυλογράφος PARKER παραμένει ένα σύμβολο διαχρονικής κομψότητας. Είναι ένα δώρο που συνδέει το χθες με το σήμερα και τονίζει μέσω της ιστορίας και της κληρονομιάς τους τις ανθρώπινες αξίες. Επίσημος Αντιπρόσωπος PARKER Stixis AE, τηλ. 210 61 38 680, www.stixis.gr 57

Book THE DIOR SESSIONS της Κατερίνας Ρωμανού

εκλεπτυσμένη κληρονομιά του Christian Dior έχει διατηρηθεί από πρωτοποριακούς σχεδιαστές και ειδικά από τον σημερινό καλλιτεχνικό διευθυντή του οίκου, Kim Jones, ο οποίος έχει εγκωμιαστεί για την ενσωμάτωση τόσο των αξιών της υψηλής ραπτικής όσο και των στοιχείων streetwear στο έργο του.

Σε αυτό το νέο βιβλίο, με τίτλο «The Dior Sessions», από τη Rizzoli, με τα εξαιρετικά πορτρέτα διασήμων και style influencers, ο φωτογράφος Nikolai von Bismarck αποτίνει φόρο τιμής στο σύγχρονο ύφος του γαλλικού οίκου. Ο Von Bismarck, με την πολυετή εμπειρία του στη βιομηχανία της μόδας και τα φωτορεπορτάζ του σε όλο τον κόσμο, αιχμαλωτίζει με τον φακό του εντυπωσιακές εικόνες προσωπικοτήτων των σχεδίων του Jones – τα οποία αποτελούν μια μείξη από λεπτομέρειες, ρομαντικά σχέδια και απαλά χρώματα με παραδοσιακά αρρενωπές σιλουέτες, διατηρώντας ταυτόχρονα το μοντέρνο στοιχείο του streetwear, μέσω αθλητικών υποδημάτων και μεγάλων κοσμημάτων. Ο σεβασμός του Jones στην κληρονομιά του Dior είναι εμφανής στις φωτογραφίες – ακόμα και στις πιο τολμηρές καινοτομίες του περιλαμβάνει τα αγαπημένα μοτίβα και τα floral σχέδια του Christian Dior. «Ήθελα να δημιουργήσω ένα ντοκουμέντο με έναν διαχρονικό τρόπο», δηλώνει ο Jones στη Vogue μιλώντας για το «The Dior Sessions». Όταν ήρθε η ώρα για την επιλογή του φωτογράφου, ήταν απλό: «Λατρεύω το έργο του Nikolai και ταιριάζει με αυτό που ήθελα να κάνω», λέει ο ίδιος. 58

Courtesy of Rizzoliusa

Ο Nikolai von Bismarck είναι φωτογράφος που ειδικεύεται στα πορτρέτα, στο ρεπορτάζ και στη φωτογραφία μόδας. Γεννημένος στο Λονδίνο το 1986, άρχισε να εργάζεται για τον Mario Testino και έγινε ο νεότερος φωτογράφος για μια έκδοση της Condé Nast, πριν φτάσει στo Parsons School of Design και εκπαιδευτεί από την Annie Leibovitz για δύο χρόνια. Ταξίδεψε πολύ, στην Αφρική, στην Ανατολική Ευρώπη και στην Ασία, εξερευνώντας και αναζητώντας το προσωπικό του φωτογραφικό ύφος. Τα ρεπορτάζ του έχουν δημοσιευθεί στους Times και στην Daily Mirror. Τα έργα μόδας και πορτρέτα του παρουσιάστηκαν επίσης στα μεγαλύτερα περιοδικά, όπως η Vogue και το Harper’s Bazaar.

Photo

UNDERGROUND DISCO Φωτογράφος: Vassilis Pitoulis Μοντέλο: Anastasia Filonenko 60

ΑΝΔΡΙΚΉ ΥΠΌΘΕΣΗ H κομψότητα δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις ούτε είναι ζήτημα διάθεσης. Είναι στάση ζωής. Με διαχρονική αισθητική, άψογο φινίρισμα και μηχανική ανωτερότητα, η συλλογή Gentleman της Tissot είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ενός σύγχρονου τζέντλεμαν. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

ο στιλ και η προσωπικότητα ενός άνδρα αντικατοπτρίζονται στο ρολόι που επιλέγει να φοράει στον καρπό του. Κι αυτό γιατί ποτέ δεν πρόκειται για παρορμητική αγορά ή για περαστική μόδα, αλλά είναι προϊόν προσεκτικής σκέψης, λεπτομερούς έρευνας και συνειδητής απόφασης. Το ρολόι προδίδει τον αληθινό χαρακτήρα, το πνευματικό υπόβαθρο και την κοινωνική ζωή του κατόχου του, γι’ αυτό και θεωρείται το απόλυτο αξεσουάρ ενός τζέντλεμαν. Σε αυτό το ζητούμενο έρχεται να δώσει απάντηση η παραδοσιακή ελβετική ωρολογοποιία Tissot, με τη συλλογή Gentleman. Καθένα από τα τέσσερα μοντέλα της συλλογής έχει δημιουργηθεί με ιδιαίτερη προσοχή στη φόρμα, στα υλικά και στις λεπτομέρειες, και είναι σχεδιασμένο με γνώμονα τον κομψό άνδρα του σήμερα. Η κομψή κάσα έχει διάμετρο 40 mm, πάχος 10,64 mm και εφαρμόζει άψογα στον καρπό. Είναι κατασκευασμένη από ανοξείδωτο ατσάλι και

συνδυάζεται με μια λεία στεφάνη από ροζ χρυσό 18Κ. Αυτό το πολύτιμο μέταλλο τραβάει αμέσως το βλέμμα και προσδίδει μια θέρμη στο ρολόι, γι’ αυτό και το βλέπουμε να κοσμεί και σημαντικά στοιχεία στο καντράν, το οποίο υπάρχει σε τέσσερις χρωματικές επιλογές: μαύρο, κρεμ, σοκολατί και ασημί. Ανεξαρτήτως του χρώματός τους, όλα τα καντράν μοιράζονται τέσσερα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα: διακριτικά κομψές λεπτομέρειες (απλικέ ενδείξεις με ματ φινίρισμα, δείκτες με λευκή φωσφορίζουσα επίστρωση και καλοσχεδιασμένο παράθυρο της ημερομηνίας στο 3), έναν λεπτό κεντρικό δευτερολεπτοδείκτη που επιτρέπει την ανάγνωση της ώρας με μεγαλύτερη ακρίβεια, ένα σταυρόνημα στο κέντρο και βεβαίως την επιγραφή «Powermatic 80 Silicium», που αναφέρεται στον αξιόλογο μηχανισμό των Gentleman.

Presentation Πρόκειται για τον αυτόματο ETA C07.811, ο οποίος είναι ευρύτερα γνωστός ως Powermatic 80 και στην προκειμένη περίπτωση είναι προικισμένος και με ένα ελατήριο ρυθμιστή από πυρίτιο. Αυτό το ελατήριο του προσφέρει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, ακρίβεια και υψηλή αντίσταση στα μαγνητικά πεδία. Όπως προδίδει και το όνομά του, ο μηχανικός μηχανισμός έχει αυτονομία έως 80 ώρες, ξεπερνά δηλαδή τις τρεις ημέρες μέχρι να ξαναχρειαστεί κούρδισμα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να το αφήσει κανείς στην άκρη για ένα Σαββατοκύριακο και να το ξαναφορέσει απολύτως λειτουργικό και ακριβές τη Δευτέρα. Το Tissot Gentleman τυλίγεται γύρω από τον καρπό με δύο τρόπους, δημιουργώντας δύο διαφορετικά στιλ: ένα πιο δυναμικό και σπορτίφ χάρη σε ένα καλοσχεδιασμένο ατσάλινο μπρασελέ τριών συνδέσμων, η μεσαία σειρά των οποίων είναι γυαλισμένη, ενώ οι δύο ακριανές έχουν σατινέ υφή, και ένα πιο κομψό,

με απαλά δερμάτινα λουράκια σε χρώματα ταιριαστά με τα καντράν: μαύρο, καμηλό και καφέ της σοκολάτας. Το Tissot Gentleman είναι ένα ρολόι με πολλά πρόσωπα, καθώς παντρεύει άριστα την κλασική κομψότητα με την εργονομία και τη σοφιστικέ εμφάνιση με την ανεμελιά. Είναι ένα ρολόι ιδανικό για όλες τις περιστάσεις. Ταιριάζει τόσο σε ένα εργασιακό περιβάλλον, όπου ισχύουν συγκεκριμένοι κώδικες ντυσίματος, όσο και στις πιο χαλαρές δραστηριότητες του Σαββατοκύριακου. Ως κομμάτι της ζωής του μοντέρνου, δραστήριου άνδρα, το Tissot Gentleman είναι ο τέλειος σύντροφος για κάθε μέρα, κάθε περίσταση και κάθε στιλ. www.tissotwatches.com Αποκλειστικός αντιπρόσωπος: Swatch Group Greece (τηλ. 210-9565656) 63

Opinion

YES oR NO του Χρήστου Ζαμπούνη

• Οι κόσμιες εκφράσεις.

• Οι αγοραίες εκφράσεις.

• Το πείσμα των επιχειρηματιών.

• Το πείσμα των κακομαθημένων εφήβων.

• Το εθνικό φρόνημα στις παρελάσεις.

• Ο χλευασμός της ιστορικής μνήμης.

• Η εξιχνίασις των οικονομικών σκανδάλων από το FBI.

• Η μη εξιχνίασις των οικονομικών σκανδάλων από τις εγχώριες Αρχές.

• Η απλή καθαρεύουσα και το πολυτονικό.

• Η «μαλλιαρή» του αυτομάτου διορθωτού.

• Η αντιπολίτευσις που κτίζει.

• Η αντιπολίτευσις που γκρεμίζει.

• Το ντοκιμαντέρ «Maria by Callas», γαλλικής παραγωγής.

• Η αδυναμία μας να τιμούμε τους ομοεθνείς μας που ξεχωρίζουν.

• Οι αναστηλωτικές εργασίες στα Ανάκτορα της Βεργίνας.

• Η εγκατάλειψις του θερινού ανακτόρου της ελληνικής βασιλικής οικογενείας στην Κέρκυρα.

• Η ερευνητική δημοσιογραφία, η οποία δεν διδάσκεται.

• Ο «κιτρινισμός», ο οποίος διδάσκεται.

• Ο νέος Ποινικός Κώδιξ, ο οποίος προβλέπει διώξεις εναντίον των πολιτικών.

• Η ατιμωρησία των πολιτικών.

• «Ο αρχιμάστορας Σόλνες» του Ερρίκου Ίψεν, στο θέατρο Ιλίσια.

• Οι τετριμμένες θεατρικές παραστάσεις, που υπηρετούν τη ματαιοδοξία των δημιουργών τους.

Zachary Freyman / CondĂŠ Nast / Getty Images / Ideal Image

Book INTERVIEW: 50 YEARS THROUGH THE EYES OF WARHOL της Μαριανίνας Πάτσα

τος 1969. Η εμβληματική μορφή της Pop Art, Andy Warhol, δημιουργεί το Interview, το underground περιοδικό που γρήγορα γίνεται σύμβολο της κουλτούρας και του στιλ μιας Νέας Υόρκης που πάλλεται ασταμάτητα. Το περιοδικό αποκτά γρήγορα το ψευδώνυμο-παρατσούκλι «The Crystal Ball of Pop» (η κρυστάλλινη σφαίρα της pop) και παρουσιάζει «ωμές» (χωρίς λογοκρισία ή διορθώσεις) συνεντεύξεις, οι οποίες δεν γίνονται απαραίτητα από δημοσιογράφους ούτε φυσικά ακολουθούν την πεπατημένη. Το Interview ήταν ρηξικέλευθο από το πρώτο του τεύχος μέχρι το τελευταίο. Συστήθηκε ως περιοδικό, όμως μέσα του έκρυβε μια απελευθερωμένη και φρέσκια έκφραση της pop κουλτούρας, την οποία ξεδίπλωνε με τον τρόπο του καθώς περνούσε μέσα από τις δεκαετίες. Στις σελίδες του φιλοξένησε τα πιο περιζήτητα πρόσωπα: από τη Madonna και τον Leonardo DiCaprio μέχρι την Elizabeth Taylor και τον Steven Spielberg. Δεν ακολούθησε ποτέ τους τυπικούς κανόνες και ξεχώρισε, βάζοντας σε ρόλο δημοσιογράφου ηθοποιούς και διασημότητες που έπαιρναν συνεντεύξεις από άλλους καλλιτέχνες. Η μόδα, η μουσική, το σινεμά και οι τέχνες ήταν η αγαπημένη του θεματολογία, αν και πολλές φορές οι κουβέντες και οι φωτογραφίες του πήγαιναν σε προκλητικά και ανορθόδοξα μονοπάτια. Άλλωστε το στιλ του Interview δεν θα μπορούσε παρά να είναι ιδιοσυγκρασιακό, όπως ο ίδιος ο δημιουργός του. Το διάσημο περιοδικό, που αποτύπωσε το πνεύμα του Warhol και την ελεύθερη και επαναστατική έκφραση της εποχής του, μπορεί να μην κυκλοφορεί πια, όμως σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς του Τύπου και της pop κουλτούρας του 20ού αιώνα. Πενήντα χρόνια μετά την ίδρυσή του, βουτάμε στα εξαιρετικά αρχεία του περιοδικού και ανακαλύπτουμε ξανά τις λέξεις και τις εικόνες που ξεδιπλώνουν την ιστορία της αμερικανικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Το ολοκαίνουργιο βιβλίο «Interview: 50 Years» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αssouline. Η πολυτελής έκδοση περιλαμβάνει πάνω από 975 θρυλικές εικονογραφήσεις, κείμενα, συνεντεύξεις, ηχητικά ντοκουμέντα, αλλά και πρόσθετες συνεισφορές από ανθρώπους που άφησαν και ακόμα αφήνουν το δικό τους στίγμα, όπως οι Diane von Furstenberg, Kate Moss, Fran Lebowitz, Michael Kors και πολλοί ακόμα. 66

Courtesy of Assouline

Motors

Ο ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΣΕ ΜΙΣΗΣΕΙ ΕΝΑΣ MILLENNIAL MERCEDES-AMG GT 63

του Jeremy Clarkson

ναρωτιέμαι αν το χάσμα γενεών υπήρξε ποτέ πιο αβυσσαλέο απ’ ό,τι στις μέρες μας. Κι ετούτο διότι τα παιδιά μου και οι φίλοι τους δεν έχουν απολύτως τίποτα κοινό με ανθρώπους της ηλικίας μου. Τον παλιό καιρό, τα παιδιά ήταν απλώς μικροί ενήλικες. Φορούσαν γραβάτες και «γεροντίστικα» φανελένια παντελόνια. Άκουγαν την ίδια μουσική και τις ίδιες εκπομπές στο ραδιόφωνο με τους γονείς τους. Το χαίρονταν όταν οι μπαμπάδες τους τα μάθαιναν να σκαλίζουν ξυλαράκια με σουγιά και είχαν τις ίδιες απόψεις επί θεμάτων όπως η μετανάστευση και το συνδικαλιστικό κίνημα. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν τη δεκαετία του ’50, με τη διάδοση του όρου «teenager». Ήταν η λέξη που έδωσε στα παιδιά το ελεύθερο να διαφέρουν. Σύντομα άρχισαν να ακούνε Rolling Stones και να μην κάθονται με ίσια την πλάτη στο οικογενειακό τραπέζι (η στάση του σώματός τους συχνά είχε να κάνει με αυτό που είχαν καπνίσει πριν). Στα αυτιά του πατέρα μου, η μουσική που μου άρεσε ηχούσε σαν κάποια μορφή βασανιστηρίου. Κοίταζε τον καβάλο στα στενά παντελόνια που φορούσα και μου έλεγε ότι, εάν δεν άφηνα σε εκείνη την περιοχή του σώματος κάποια ελευθερία κινήσεων, δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω δικά μου παιδιά. Και όμως, έκανα παιδιά, και είναι σαν να έχω φέρει εξωγήινους στον κόσμο. Ακούω να μιλάνε, και αντιλαμβάνομαι ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούν είναι αγγλικές, αλλά δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα για μένα. Και στοιχηματίζω ότι το ίδιο ισχύει και για εσάς. Καταναλώνουν αλκοόλ, για παράδειγμα, αλλά όχι με μέτρο. Και, όταν το παρακάνουν, τιμωρούν τον εαυτό τους πηγαίνοντας για τρέξιμο. Δεν κάνω πλάκα. Εμείς, τη δεκαετία του ’70, τρέχαμε επειδή μας υποχρέωναν από το σχολείο. Και ούτε αυτό έφερνε αποτέλεσμα, γιατί με το που έβγαινα από την πύλη του σχολείου, κρυβόμουν για καμιά ώρα πίσω από κάποιον θάμνο καπνίζοντας και μετά τσαλαβουτούσα σε μια λακκούβα με λάσπη για να λερωθώ και επέστρεφα τρέχοντας.

α σημερινά παιδιά, επίσης, πηγαίνουν στο γυμναστήριο, κουβαλώντας παγούρια από φλοιό δέντρου, και τα Σαββατοκύριακα κάνουν μακρινούς περιπάτους και συζητούν τι πρέπει να κάνει κανείς για να μη θεωρείται ρατσιστής ή από τι υλικό πρέπει να φτιάχνονται τα καλαμάκια. Όλα τα παιδιά πιστεύουν επίσης ότι η δική μας γενιά δολοφόνησε τον πλανήτη. Προσπάθησα να εξηγήσω ότι εγώ έχω άλλοθι γιατί ήμουν στην παμπ, αλλά δεν με πιστεύουν. Μας κατηγορούν επίσης ότι προκαλέσαμε το μπάχαλο με το Brexit και κλαψουρίζουν όταν τους επισημαίνω ότι το φταίξιμο είναι δικό τους, γιατί δεν μπήκαν στον κόπο να σηκωθούν από το κρεβάτι και να πάνε να ψηφίσουν. Κλαψουρίζουν για τα πάντα στην πραγματικότητα. Κλαψουρίζουν κάθε φορά που ο Ντόναλντ Τραμπ σκέφτεται κάτι, κάθε φορά που κάποιος πρόσφυγας πατάει το πόδι του στην ακτή του Deal και κάθε φορά που μια αγελάδα στενοχωριέται ή πεθαίνει. Κλαψουρίζουν κάθε φορά που ξεσπά τυφώνας, κάθε φορά που γίνεται κάποια αδικία στον κόσμο και κάθε φορά που μου έρχεται η διάθεση να χορέψω. Κατά κάποιον τόπο, αναθρέψαμε μια γενιά που δεν μπορεί να διαχειριστεί απολύτως τίποτα. Ίσως φταίνε τα στενοκάβαλα παντελόνια που φορούσαμε, ποιος ξέρει.

Όλα αυτά οδηγούν τη σκέψη μου στα αυτοκίνητα. Λατρεύαμε τα αυτοκίνητα όσο μεγαλώναμε, αλλά αυτό έχει χαθεί πια. Τώρα τα αγόρια έχουν το ποδόσφαιρο να ασχολούνται και τα κορίτσια έχουν τα social media. Τα αυτοκίνητα είναι αυτά τα πράγματα που μπορεί να σε χτυπήσουν όταν διασχίζεις τον δρόμο απορροφημένος από το κινητό σου. Είναι βρόμικα και θορυβώδη και, αφού εξολοθρεύσουν και την τελευταία φώκια στον πλανήτη, θα εξολοθρεύσουν και όλα τα άλλα είδη. Κλιματική αλλαγή; Δεν υπάρχει αντίλογος: τα αυτοκίνητα φταίνε. Όπως ήταν φυσικό, οι διαφημιστικές εταιρείες το πήραν χαμπάρι και γι’ αυτό σε όλες τις διαφημίσεις αυτοκινήτων πρωταγωνιστεί ένας τριαντάρης με κοντό γένι, που κατεβαίνει ένα ποτάμι με καγιάκ και συνεπιβάτες τη γυναίκα του και τα παιδιά του (κατά προτίμηση μεικτής φυλής) και μετά σκαρφαλώνουν ένα βουνό και μετά παίρνουν το ποδήλατο με προορισμό τη στάση του τραμ. Οι lifestyle διαφημίσεις δεν είναι κάτι νέο, αλλά είναι πρωτοφανές να «πουλάς» έναν τρόπο ζωής που δεν περιλαμβάνει το προϊόν που προωθείς. Είναι σαν η British Airways να γιορτάζει το κατόρθωμα εκείνου του κοριτσιού από τη Σουηδία που διέσχισε τον Ατλαντικό με ιστιοφόρο (το οποίο ήταν εξοπλισμένο και με ντιζελομηχανή).

Motors

Αυτόν τον καιρό παίζεται μια διαφήμιση της Mercedes. Δείχνει ανθρώπους να τρέχουν, να ποδηλατούν, να κολυμπούν και να προπονούνται στο γυμναστήριο, και είμαι σίγουρος ότι πολλοί νέοι θα εκτιμήσουν το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς τους αθλούμενους δεν έχουν και τα δυο τους πόδια. Αλλά οι νέοι στους οποίους απευθύνεται το σποτ δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το μεγάλο 4Χ4 που διαφημίζεται. Λυπάμαι, αλλά, αν η Mercedes είναι στ’ αλήθεια το προοδευτικό, περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένο τέκνο του (σ.σ. οικολόγου ακτιβιστή και συγγραφέα) George Monbiot και του Sir Paul McCartney, τότε γιατί στον διάβολο να κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο όπως η AMG GT 63 S; Ευθέως ανταγωνιστική της Porsche Panamera Turbo, είναι η ισχυρότερη Mercedes που έχει κατασκευαστεί, με ιπποδύναμη 630 και 900 nm ροπής, που σημαίνει ότι, παρά τις μεγάλες διαστάσεις και το βάρος της, μπορεί να επιταχύνει από 0 στα 100 χλμ. ανά ώρα σε 3 δευτερόλεπτα και κάτι. Ως εκ τούτου, έχουμε να κάνουμε με έναν αστραπιαίο χαιρετισμό προς όλους όσοι πρωταγωνιστούν σε διαφημίσεις Mercedes και γενικότερα, σε όλους όσοι είναι κάτω των 30. Έναν χαιρετισμό με το μεσαίο δάχτυλο. Τη λάτρεψα. Είναι απίστευτο το πώς, αφού έχεις ενεργοποιήσει το σύστημα launch control, και

έχεις επιλέξει όλες τις αγωνιστικές ρυθμίσεις, και οι εξατμίσεις κάνουν περισσότερο θόρυβο από το ηφαίστειο Κρακατόα, πόσο γρήγορα «απογειώνεται» και πώς συνεχίζει να «τραβάει». Ακόμα και σε ευθεία, σε στεγνό δρόμο, με ενεργοποιημένη την τετρακίνηση, τα λαμπάκια του αντιολισθητικού συστήματος συνεχίζουν να ανάβουν. Κάποιες στιγμές νιώθεις μια υποψία καθυστερημένης ανταπόκρισης του τουρμποκινητήρα, αλλά η κατασκευάστρια ξεκάθαρα δεν ντρέπεται γι’ αυτό, καθώς έχει εγκαταστήσει μια ψηφιακή ένδειξη που σου δείχνει πότε θα νιώσεις την επιπλέον ώθηση. Και αξίζει τον κόπο. Γιατί η ταχύτητα είναι εξωπραγματική. Kαι από κρατήματα δεν πάει πίσω. Παρόλο που έχει διαστάσεις τάνκερ, μπορείς να πάρεις με τα χίλια μια απότομη στροφή και, καθώς επανέρχεσαι στην ευθεία, να αναρωτηθείς αν μπορούσες να στρίψεις ακόμα πιο γρήγορα. Και μάλλον θα μπορούσες, καθότι υπάρχουν και άλλες παράμετροι που μπορείς να ορίσεις. Όπως το πόσο σκληρές μπορεί να είναι οι αναρτήσεις ή αν θες να κάνεις πλαγιολίσθηση, κοινώς παντιλίκι. Αλλά με όλες τις ρυθμίσεις σωστές, θα καταφέρεις να ολοκληρώσεις την πίστα του Nürburgring σε 7 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα. Κανένα τετραθέσιο δεν μπορεί πιο γρήγορα. 71

υτό ίσως είναι το πιο εντυπωσιακό με την GT 63 S. Έχει την ταχύτητα και την ακρίβεια αγωνιστικού αυτοκινήτου, αλλά στην επιλογή «Comfort» είναι ήσυχο, πολιτισμένο και βολικό αυτοκίνητο για ταξίδι. Εξαιρετικά άνετο, με χώρο για δύο ενήλικες στο πίσω κάθισμα, έχει ένα τεράστιο πορτμπαγκάζ και μια κεντρική θήκη μικροαντικειμένων τόσο μεγάλη, που έχασα εκεί μέσα το πορτοφόλι μου για τρεις ημέρες. Ελαττώματα; Aν και έχω αδυναμία στα τετράθυρα χωρίς κολόνα στις πόρτες, δεν θα

ισχυριστώ ότι το αυτοκίνητο είναι όμορφο, γιατί δεν είναι. Και το σύστημα ελέγχου του «κέντρου πληροφοριών και ψυχαγωγίας» είναι δύσχρηστο. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η επιδεικτική της κατανάλωση. Αν αποκτήσεις μία GT 63 S, τα παιδιά σου απλώς δεν θα σου ξαναμιλήσουν. Συνεπώς είναι καλή ιδέα να περιμένεις για τη φημολογούμενη έκδοση 800 ίππων, που θα πηγαίνει ακόμα πιο γρήγορα. Γιατί εκείνη θα είναι υβριδική, και στα παιδιά αρέσει αυτό, έτσι δεν είναι;

Motors

ME MIA MATIA THE CLARKSOMETER

HEAD TO HEAD

MERCEDES-AMG GT 63 S VS PORSCHE PANAMERA TURBO EXECUTIVE

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ • Κινητήρας: 3.982 κ.εκ., 8 κυλίνδρων, διπλό τούρμπο, πετρελαιοκίνητος • Ισχύς: 630 ίπποι @ 5.500 σ.α.λ.

Τιμή: 159.000 ευρώ / 148.700 ευρώ

• Ροπή: 900 nm στις 2.500 σ.α.λ. • Επιτάχυνση: 0-100: 3,2΄΄

Ισχύς: 630 bhp / 542 bhp • Ανώτατη ταχύτητα: 316 μ.α.ω. 0-100 χ.α.ω.: 3,2 sec / 3,9 sec

• Κατανάλωση: 13 λίτρα / 100 χλμ. • Εκπομπές CO2: 257 g/km

Ανώτατη ταχύτητα: 316 χ.α.ω. / 306 χ.α.ω.

• Βάρος: 2.120 kg 73

About FORD VS FERRARI: THE TRUE STORY ΜΙΑ ΣΎΓΚΡΟΥΣΗ ΤΙΤΆΝΩΝ του Γιάννη Παπαδόπουλου

Ο Ken Miles μαζί με τον Carroll Shelby, κατά τη διάρκεια του εικοσιτετράωρου αγώνα του Le Mans, το 1966.

εν χρειαζόταν να ακούσεις τον βρυχηθμό της μηχανής του για να καταλάβεις ότι το Ford GT40 ήταν φτιαγμένο για μεγάλες ταχύτητες. Αρκούσε να το κοιτάξεις. Το αυτοκίνητο που στα τέλη του ’60 θριάμβευε στο 24ωρο ράλι του Λε Μαν και σήμερα εμπνέει το Χόλιγουντ δεν θα είχε πατήσει ποτέ στην άσφαλτο, εάν δεν είχε ναυαγήσει πρώτα μια ιστορική επιχειρηματική συμφωνία. Θα μπορούσε να συμβιβαστεί με τις οικογενειακές περγαμηνές. Ο παππούς του ήταν ο ιδρυτής της πιο εμβληματικής αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, αυτός που έθεσε σε μαζική παραγωγή το πρώτο «αυτοκίνητο για τον λαό». Ο εγγονός του όμως, Χένρι

Φορντ ο 2ος, ήθελε να επεκτείνει την επιχείρηση που κληρονόμησε, να δοκιμαστεί σε νέες αγορές, να μπει στις πίστες των αγώνων ταχύτητας. Το 1963 βρισκόταν ήδη σε προχωρημένες διαπραγματεύσεις για την εξαγορά της Ferrari. Με αντίτιμο 10 εκατομμύρια δολάρια (σύμφωνα με άλλες εκδοχές, το ποσό άγγιζε και τα 16 εκατομμύρια δολάρια) θα είχε στη δούλεψή του την αφρόκρεμα των Ιταλών κατασκευαστών. Η συμφωνία, όμως, δεν σφραγίστηκε ποτέ. Ο Ένζο Φεράρι άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή. Από πιθανοί συνέταιροι και συνοδοιπόροι, οι δύο ισχυροί άνδρες έγιναν ορκισμένοι αντίπαλοι. Ο Φορντ είχε πλέον έναν βασικό στόχο: να φτιάξει το πιο γρήγορο και στιβαρό αυτοκίνητο στον κόσμο και να κερδίσει τη Ferrari.

“

I’ve always been asked: What is my favorite car? Αnd I’ve always said: The next one.

”

CARROLL SHELBY

Οι οδηγοί στη σειρά εκκίνησης προετοιμάζονται για την έναρξη του 24 Le Mans, το 1966.

κόντρα τους διατρέχει τη ραχοκοκαλιά της ιστορίας που αποτέλεσε έμπνευση για την ταινία «Ford vs Ferrari», με τους Ματ Ντέιμον και Κρίστιαν Μπέιλ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Οι δύο ηθοποιοί υποδύονται τον Τεξανό σχεδιαστή αυτοκινήτων Κάρολ Σέλμπι και τον Βρετανό οδηγό αγώνων ταχύτητας Κένεθ Μάιλς, το θρυλικό δίδυμο που επιστράτευσε ο Φορντ για να υλοποιήσει το όραμά του. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία τους. Σερί αποτυχιών Το ονόμασαν GT40. Αν και είχαν μόλις οκτώ μήνες στη διάθεσή τους για να το κατασκευάσουν και να το τελειοποιήσουν, οι μηχανικοί της Ford ήλπιζαν ότι με αυτό το μοντέλο θα έσπαγαν την πρωτοκαθεδρία της Ferrari. Ήταν αντικειμενικά όμορφο. Είχε χαμηλωμένο σασί και καλαίσθητες καμπύλες, που οδηγούσαν στα δύο μεγάλα μπροστινά του φώτα. Ήταν αναμφίβολα γρήγορο. Μπορούσε να πιάσει πάνω από 320 χιλιόμετρα την ώρα. Ήταν όμως

και μια παγίδα θανάτου. Άκρως αναξιόπιστο στην οδηγική του συμπεριφορά. Κρίσιμες ατέλειες στην αεροδυναμική σχεδίασή του είχαν ως αποτέλεσμα να αποτύχουν παταγωδώς όσες αγωνιστικές απόπειρες έκανε το 1964 και το 1965. Όσα μοντέλα παρήγε η Ford παροπλίζονταν τότε από κάποιο ατύχημα. Αυτές οι διαδοχικές ήττες ανάγκασαν τη Ford να ζητήσει τη βοήθεια ειδικών. Συνεργάστηκε με τον έμπειρο σχεδιαστή Κάρολ Σέλμπι, ο οποίος αποφάσισε ότι πίσω από το τιμόνι του GT40 έπρεπε να καθίσει ο Κένεθ Μάιλς, ένας από τους καλύτερους οδηγούς αγώνων της εποχής. Με τις παρατηρήσεις των δύο ανδρών το αγωνιστικό μοντέλο της Ford επανασχεδιάστηκε. Έπρεπε να λυθούν βασικά προβλήματά του, με κυριότερο αυτό της αστάθειας. Οι αναρτήσεις, τα φρένα, η μηχανή, η αεροδυναμική έπρεπε όλα να είναι σωστά ρυθμισμένα για να αντέξουν στη σκληρή αναμέτρηση του Λε Μαν.

Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

About

Ο Ken Miles με τον Denny Hulme στο Le Mans, το 1966. 77

Αγώνας αντοχής Είναι ένα Grand Prix αντοχής, ο παλαιότερος αγώνας αυτοκινήτων που διεξάγεται διεθνώς από το 1923 κοντά στην πόλη Λε Μαν της Γαλλίας. Μέσα σε 24 ώρες οι οδηγοί καλούνται να διανύσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση για να ανέβουν στην πρώτη θέση του βάθρου. Για να αντεπεξέλθει ένα όχημα σε αυτή τη δοκιμασία, δεν αρκεί να είναι γρήγορο. Πρέπει να αντέχει και στην καταπόνηση. Στο τέλος, συνήθως, το κοντέρ του νικητή γράφει ότι διήνυσε περισσότερα από 5.000 χιλιόμετρα. Για να πετύχει τον στόχο της μια ομάδα, πέρα από ένα κατάλληλο όχημα χρειάζεται και ένα ακάματο ζευγάρι οδηγών. Στη δεκαετία του ’60 κάθονταν πίσω από το τιμόνι κάθε οχήματος δύο οδηγοί σε εναλλασσόμενες δίωρες βάρδιες. Όσο ο ένας στροβιλιζόταν στην πίστα, ο άλλος προσπαθούσε να ξεκλέψει ανάσες για να τον αντικαταστήσει αργότερα. Ξανά και ξανά στο ίδιο πόστο, μία ο ένας και μία ο άλλος, μέχρι η μέρα να γίνει νύχτα και μέχρι ο ήλιος να ανατείλει ξανά πάνω

από τον ίδιο αγωνιστικό χώρο. Μια ρουτίνα αδρεναλίνης. Στον αγώνα του 1966 ο Μάιλς οδήγησε παθιασμένα. Οι ιθύνοντες της ομάδας, βλέποντας ότι ο μισός στόλος της Ford είχε ήδη αχρηστευτεί, τον συμβούλευσαν να μην πιέσει το όχημά του. Εκείνος όμως αψήφησε τις οδηγίες τους, ρίσκαρε, πήρε προβάδισμα από τη Ferrari και συνέβαλε τα μέγιστα στη νίκη του GT40. Τρία χρόνια μετά το ναυάγιο της επιχειρηματικής συνεργασίας τους, ο Χένρι Φορντ ο 2ος είχε επιτέλους πάρει από τον Ένζο Φεράρι την εκδίκηση που τόσο επίμονα αναζητούσε. Η επιτυχία της Ford δεν περιορίστηκε σε εκείνη τη χρονιά. Έχτισε ένα νικηφόρο σερί με πρωτιές το 1967, το 1968 και το 1969. Εκτιμάται ότι τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για να πρωταγωνιστήσει η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία στους αγώνες ταχύτητας ξεπέρασαν κατά πολύ το αντίτιμο της εξαγοράς που είχε προταθεί παλιότερα στη Ferrari. Ο Μάιλς δεν ευτύχησε να βρεθεί ξανά στο τιμόνι του GT40 στις επόμενες νίκες. Λίγες εβδομάδες μετά την επιτυχία στο Λε Μαν του 1966, σκοτώθηκε κατά τη δοκιμαστική οδήγηση ενός νέου μοντέλου της Ford.

About

“

I've had a good run. I've built a lot of things that work and a lot of things that didn't work.

”

CARROLL SHELBY

Opinion

BUCKINGHAM PALACE 2020 Το επόμενο έτος, η βασίλισσα θα είναι 94 ετών, ο υιός της διάδοχος Κάρολος 72, και τα δύο τέκνα του, πρίγκιπες Ουίλιαμ και Χάρι, θα ερίζουν ελέω Μέγκαν. του Χρήστου Ζαμπούνη

ην αρχή έκανε το αμερικανικό National Enquirer και ακολούθησαν οι Times του Λονδίνου. Στο πρώτο έντυπο ο πηχυαίος τίτλος δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας: «Princess Meghan: the secret psych report!». Ένα «κτύπημα» με κόκκινα γράμματα κάτω από τη «μυστική ψυχολογική έκθεση» επεσήμαινε: «Είναι συναισθηματικώς βασανισμένη». Δεν προμηθεύτηκα το περιοδικό όταν εκυκλοφόρησε, τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, ούτε έδωσα σημασία στην «αποκάλυψή του», διότι είναι το ίδιο που είχε τιτλοφορήσει ότι η Μέγκαν περιμένει δίδυμα, για να αναφερθώ μόνο σε μία μη έγκυρη είδηση. Φυλλομετρώντας όμως τους Times, σ’ ένα πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο, έμεινα έκπληκτος με την ταύτιση της, υποτίθεται σοβαρής, εφημερίδος με το αμιγώς gossip έντυπο.

Στρατιώτης του «Household Cavalry», κατά τη διάρκεια του καθήκοντος στο Horse Guards off Whitehall, στο κεντρικό Λονδίνο.

ε άκρως υποκριτικό τρόπο ο Ντέιβιντ Ααρόνοβιτς μεταφέρει την ιατρική διάγνωση ενός ανωνύμου ψυχαναλυτού, ο οποίος αποκαλύπτει ότι η Μέγκαν πάσχει από κατάθλιψη. Το γιατί παραμένει ανώνυμος ο ψυχαναλυτής δεν προασπίζει το κύρος της ιστορικής εφημερίδος, όλοι όμως αντιλαμβανόμεθα, εάν διαβάσουμε την πλήρη τοποθέτηση, τον λόγο της ανωνυμίας. «Πρόκειται για μια καταθλιπτική γυναίκα. Μετακόμισε από άλλη χώρα, παντρεύτηκε, άφησε την οικογένειά της, εγκατέλειψε την καριέρα της, απέκτησε μωρό. Κάθε ένα από αυτά τα γεγονότα από μόνα τους θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην κατάθλιψη. Μαζί...» αποφαίνεται ο διάκονος του Φρόιντ.

Opinion

Η Meghan, δούκισσα του Sussex, δίπλα στον πρίγκιπα Harry, δούκα του Sussex, στις 8 Ιουνίου του 2019 στο Λονδίνο, κατά τη διάρκεια της ετήσιας παρελάσεως για τα γενέθλια της βασίλισσας.

Το ότι οι Times είναι αντιμοναρχικοί το εγνώριζα από την εποχή που τους αγόρασε ο Ρούπερτ Μέρντοχ. Για εντελώς ιδιοτελείς λόγους, είναι αυτός που ξεκίνησε τον πόλεμο κατά του Παλατιού, εξ αφορμής της αδόκητης απωλείας της πριγκιπίσσης Νταϊάνα. Ένας πόλεμος που συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα και μέσω όλων των εντύπων και τηλεοπτικών δικτύων που έχει στην ιδιοκτησία του ανά τον κόσμο. Έως προσφάτως, ουδείς από τη βασιλική οικογένεια της Αγγλίας απαντούσε ούτε έδινε σημασία στις επιθέσεις του Μέρντοχ. Στα τέλη Οκτωβρίου, ο αδύναμος κρίκος που φέρει τον κωδικό «Sussex» έπραξε ένα ατόπημα. Σε ένα ντοκιμαντέρ που προεβλήθη από το βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο ΙΤV, ο Χάρι και η Μέγκαν έδωσαν συνέντευξη και εξομολογήθηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Βασιλικό γεύμα στο παλάτι του Buckingham το 1950, που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του προέδρου της Φινλανδίας.

άθε φορά που βλέπω μια φωτογραφική μηχανή, κάθε φορά που ακούω ένα “κλικ”, κάθε φορά που βλέπω ένα φλας, με πηγαίνει πίσω. Κάθε τι που κάνω μου τη θυμίζει [σ.σ.: τη μητέρα του]. Κάνοντας αυτή τη δουλειά, θυμάμαι τα άσχημα πράγματα [...]. Δεν θα υποστώ μπούλινγκ παίζοντας το παιχνίδι που σκότωσε τη μητέρα μου», δήλωσε ο Χάρι. Στο ίδιο μήκος κύματος εκινήθη και η σύζυγός του, πρώην ηθοποιός της τηλεοπτικής σειράς «Suits», Μέγκαν Μαρπλ, η οποία μίλησε για «αβίωτη ζωή», συγκρατώντας μετά βίας τα δάκρυά της.

Η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται, με τους σημερινούς πρωταγωνιστές να μην έχουν διδαχθεί από τα σφάλματα του παρελθόντος. Σφάλμα πρώτον: Δεν εμπιστευόμεθα στον Τύπο τα ψυχολογικά μας προβλήματα. Το παράδειγμα των γονέων του Χάρι, οι οποίοι προέβησαν σε δημόσιες τοποθετήσεις γύρω από ιδιωτικά θέματα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν. 84

Σφάλμα δεύτερον: Δεν επιτιθέμεθα στον Τύπο. Όπως έχει αποδειχθεί στο πέρασμα των ετών, η επίθεσις δεν κατευνάζει τους παπαράτσι, αντιθέτως τους εξαγριώνει περισσότερο, με τα γνωστά αποτελέσματα. Σφάλμα τρίτον: Δεν αποφεύγουμε το πρόβλημα φεύγοντας στην Αμερική, αλλά συνεχίζοντας τις δραστηριότητές μας ωσάν να μην τρέχει τίποτε. Σφάλμα τέταρτον και προπατορικόν: Εάν είμεθα μέλη της βρετανικής βασιλικής οικογενείας, δεν νυμφευόμεθα κάποια που δεν δύναται να αντέξει την πίεση. Το πρόβλημα «Sussex», μια φράση που ακούγεται όλο και περισσότερο στους διαδρόμους του Μπάκιγχαμ, φρονώ ότι θα είναι το επόμενο φλέγον ζήτημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η αγγλική βασιλική οικογένεια. Ήδη το αμερικανικό δίκτυο CNN,

Nicolas Economou, Hulton Royals / Getty Images / Ideal Image

Opinion

Η Meghan, δούκισσα του Sussex, μαζί με τον πρίγκιπα Harry, στο μπαλκόνι του παλατιού Buckingham.

που δεν διακρίνεται για τη φιλοβασιλική του τοποθέτηση, ρίχνει «λάδι στη φωτιά», αναφέροντας ότι, «σύμφωνα με μια πηγή, το Παλάτι δεν βοηθάει να αναδειχθεί η αξία του ζεύγους που προσπαθεί να εκσυγχρονίσει τον θεσμό της μοναρχίας». Οι εφημερίδες, όπως η Daily Mail, που πρόσκεινται στο Παλάτι θεωρούν ότι τα αμερικανικά δημοσιεύματα είναι δάκτυλος της Μέγκαν, η οποία προσέλαβε εταιρεία δημοσίων σχέσεων στην πατρίδα της για να διαχειρισθεί την κρίση. «Ποιος ζήτησε από τον Χάρι και τη Μέγκαν να εκμοντερνίσουν τη μοναρχία;» διερωτάται από τις στήλες της ο Ρίτσαρντ Κάι, επιστήθιος φίλος της Νταϊάνα και έμπειρος royal observer. Για να προσθέσει: «Η παράδοσις και η μακροημέρευσις δεν αποτελούν τα μεγάλα ατού του Στέμματος; [...] Η διάρκεια της βασιλίσσης μάς έφερε σε αυτή την

εικόνα σταθερότητος. Είναι μια σπουδαία προσωπικότης που ενώνει το έθνος, αλλά δεν είναι μόνη. Αναπόφευκτα, επειδή μεγάλωσε, η προσοχή μετεφέρθη στα νεότερα μέλη της οικογενείας, τον Ουίλιαμ και την Κέιτ, οι οποίοι τα πήγαν περίφημα στην τελευταία επίσκεψή τους στο Πακιστάν, και, ναι, τον Χάρι και τη Μέγκαν». Η μακροσκελής ανάλυσις καταλήγει: «Η τραγωδία είναι ότι 18 μήνες νωρίτερα, όλη η χώρα ήταν μαζί τους στον γάμο τους στο Παλάτι του Ουίνδσορ». Την ώρα που οι βολές ένθεν και ένθεν συνεχίζονται, ο 3ος κύκλος της τηλεοπτικής σειράς «The Crown» έρχεται να υπενθυμίσει τα αυτονόητα. Στο τρέιλερ ακούμε την ηθοποιό Ολίβια Κόλμαν, που υποδύεται τη βασίλισσα Ελισάβετ, να δηλώνει: «Όλοι κάναμε θυσίες και καταπιέσαμε αυτό που είμαστε. Δεν είναι θέμα επιλογής. Είναι θέμα καθήκοντος». 85

Interview A Taste of Life ΆΓΓΕΛΟΣ ΡΈΝΤΟΥΛΑΣ της Μαριανίνας Πάτσα Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής

«Η

αγάπη για το φαγητό είναι το καμουφλαρισμένο ένστικτο του τροφού». Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Γαστρονόμος», Άγγελος Ρέντουλας, μας ξεναγεί στον μαγικό κόσμο της γεύσης, με τρόπο τόσο ζωντανό, που σχεδόν γευόμαστε, μυρίζουμε, απολαμβάνουμε…

Τι σημαίνει για σένα καλό φαγητό; Το έχει πει ο Δειπνοσοφιστής Χρήστος Ζουράρις: καλή μαγειρική σημαίνει προεχόντως καλές πρώτες ύλες. Έτσι είναι, καλό φαγητό είναι αυτό που βασίζεται σε καλά προϊόντα και δεν τα ξεθεώνει, ούτε τα καμουφλάρει.

Πόσο πολύ πρέπει να αγαπά κανείς το φαγητό, τη μαγειρική και τις καλές πρώτες ύλες, για να «τρέχει» ένα περιοδικό σαν τον «Γαστρονόμο»; Πρέπει να αγαπάει τον εαυτό του, τους δικούς του και τους φίλους του. Η αγάπη για το φαγητό είναι το καμουφλαρισμένο ένστικτο του τροφού.

Πες μου μια γεύση που σε εντυπωσίασε πρόσφατα ή που σε έκανε να ερωτευτείς. Το ωμό άθερμο ταχίνι από σκούρο σουσάμι παλιάς εβρίτικης ποικιλίας που βραβεύσαμε φέτος. Ένα μικρό ποίημα. Η σάλτσα από ταχίνι και σάλτσα σόγιας στο Shiraki ίσως το καλύτερο και πλέον παραγνωρισμένο γιαπωνέζικο της Αθήνας. Το Lord Amber από τις Σέρρες, ένα εξαιρετικό παλαιωμένο τσίπουρο, καπνιστό, που θυμίζει malt. Το κουσάφι, μια παμπάλαιη συνταγή από το τεύχος «Σμύρνη» που βγάλαμε, μια κομπόστα με σταφίδες, πετιμέζι και κανέλα, όλη η γλύκα της Ανατολής σε ένα γλυκάκι με τρία υλικά. Και ένα θεσπέσιο brie noir από το Melun, φίλεμα φίλτατου φίλου.

Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που προσφέρει ένα γαστρονομικό περιοδικό σε καιρούς σαν κι αυτούς; Θα διατύπωνα την ερώτηση αλλιώς. Ποιος είναι ο προορισμός ενός γαστρονομικού περιοδικού, γιατί σίγουρα δεν θα τα έβαζα όλα στο ίδιο καζάνι. Άλλα θέλουν να προσφέρουν μόνο συνταγές. Με αυτό διαφωνώ. Χρήσιμες οι συνταγές, αλλά ως μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου. Συνταγές θα βρεις και στο ίντερνετ, άπειρες, ορισμένες μάλιστα και πολύ πιο σωστά αναλυμένες, με εικόνες και βίντεο. Ένα έντυπο έχει άλλη λειτουργία, άλλο προορισμό. Είναι αργής πέψης. Πρέπει να διδάσκει το ήθος της μαγειρικής, να είναι το αποθησαύρισμα των γνώσεων μιας ομάδας ανθρώπων πονηρεμένων, έμπειρων, στρυφνών και δύσκολων. Αυτοί οι οποίοι κάνουν το screening του τι θα περάσει στις σελίδες του περιοδικού, όλη η ομάδα του «Γαστρονόμου» δηλαδή, είναι δημοσιογράφοι της παλιάς σχολής, κάνουν ρεπορτάζ, βγαίνουν στον δρόμο, κάνουν τις δύσκολες ερωτήσεις, σκανάρουν συνταγές, φιλτράρουν μόδες, είναι δύσπιστοι. Και αυτό είναι προσόν. Η σχέση εμπιστοσύνης με τον αναγνώστη πρέπει να διαφυλάσσεται. Ο «Γαστρονόμος» βραβεύει κάθε χρόνο παραγωγούς από κάθε γωνιά της Ελλάδας που φτιάχνουν μοναδικά τρόφιμα. Πόσο ενισχύει την ελληνική επιχειρηματικότητα μια τέτοιου είδους προβολή; Δεν μπορώ να το αποτιμήσω με αριθμούς. Αλλά η αίσθησή μου είναι ότι τα «Βραβεία Ποιότητας του Γαστρονόμου» λειτουργούν θετικά προς πολλαπλές κατευθύνσεις. Αφενός είναι ένας μοχλός πίεσης προς τους παραγωγούς, όλους τους παραγωγούς, θέτοντας τον πήχη της ποιότητας ψηλά, καλλιεργώντας την άμιλλα. Δείχνοντας τα θετικά παραδείγματα, είναι σαν να βάζουμε έναν καθρέφτη μπροστά σε όλους τους παραγωγούς, για να δουν τον εαυτό τους, πού βρίσκονται εκείνοι στο κυνήγι της καλής πρώτης ύλης, του ποιοτικού τροφίμου. Είναι ένα κάλεσμα και μια αφύπνιση. Αφετέρου, είναι μια σημαντική προβολή για όσους βραβεύονται, αφού δεν είναι μόνο το βραβείο που θα πάρουν αλλά τα ρεπορτάζ που θα δημοσιευτούν γι’ αυτούς στο περιοδικό και στην «Καθημερινή». Αυτή η προβολή είναι δωρεάν, εντελώς αφιλοκερδής, όπως όλα τα ρεπορτάζ μας, και είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. 86

Τι νομίζεις πως θα πρέπει να αλλάξει στην εστίαση στην Ελλάδα; Αχ, πολλά, πάμπολλα. Το βασικότερο, να αποκτήσουμε –μάγειρες, επιχειρηματίες και πελάτες– αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Να στρώσουμε το μέλλον μας, κοιτώντας με νου καθαρό την παράδοση, να δούμε τι έχουμε στις τσέπες μας, προτού ψάξουμε στις τσέπες του διπλανού. Εννοείται πως πρέπει να είμαστε ανοιχτοί. Όμως πρωτίστως πρέπει να γίνουμε ελληνοκεντρικοί για να γίνουμε παγκόσμιοι. Σε ποιο μέρος της Γης έφαγες και θα σου μείνει αξέχαστο; Στιγμές γαστρονομικής ευτυχίας. Η ζωντανή (!) γαρίδα στο Noma, το παγωτό ψωμί στο Brat στο Λονδίνο, τα τρία διαφορετικά βούτυρα δικής τους παραγωγής στο Nobelhart und Schmutzig στο Βερολίνο, η ψητή γαρίδα του Σκοτάδη στην Αίγινα, η βασιλόπιτα με κρέας και ρύζι της κυρα-Χριστίνας στην Ήπειρο, η πίτσα με πατάτα και βανίλια που έφτιαξε για μένα ο Bonci στη Ρώμη, η παλαιωμένη γραβιέρα του Τσιτσιρίδη βουτηγμένη σε άγριο θυμαρίσιο μέλι συνοδεία ρακής ένα παγωμένο πρωινό με ήλιο στο Ασκύφου στα Σφακιά… Τι σκοπεύεις να μαγειρέψεις για τους αγαπημένους σου ανθρώπους τις γιορτές; Ένα από τα χριστουγεννιάτικα μενού που ετοιμάζουμε τώρα για τον «Γαστρονόμο» του Δεκεμβρίου. Με αυτό το τεύχος θέλουμε να ξαναθυμηθούμε την υψηλή τέχνη του μενού, μέσα από 7 μοναδικά επεισόδια ευωχίας, 7 μενού-εμπειρίες. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Μπορεί αυτό με εδέσματα της παλιάς Αθήνας όπως τα βρήκαμε στα γραπτά της Καλλιρρόης Παρρέν, της πρώτης Ελληνίδας φεμινίστριας, εκδότριας, δημοσιογράφου και κουζινογράφου στην «Εφημερίδα των Κυριών» των αρχών του 20ού αιώνα –μια εξαιρετική παραγωγή–, ή το μενού με συνταγές από το οικογενειακό τεφτέρι της γιαγιάς Αβέρωφ ή αυτό που μας ετοίμασαν η Γεωργιάννα Χιλιαδάκη και ο Νίκος Ρούσσος του Funky Gourmet.

About

PRIVACY IS NOT A CRIME LONDON’S PRIME MEMBERS CLUBS της Θεοδώρας Μήτσου

αμία πόλη δεν αγαπά περισσότερο το members club mentality από το Λονδίνο. Πίσω από πόρτες χωρίς σήμανση, προσβάσιμες μόνο για λίγους και εκλεκτούς, από την πιο exclusive έως τα πιο παραδοσιακά ή εναλλακτικά, αν θέλετε να συναναστραφείτε socially με επενδυτές και διασημότητες ή να συζητήσετε μια πολλά υποσχόμενη ιδέα για ένα startup ή έναν ταλαντούχο εκκολαπτόμενο καλλιτέχνη, αναλύσαμε και σας προτείνουμε τα κορυφαία members clubs για business and pleasure στη βρετανική πρωτεύουσα σήμερα. Arts Club Δημιουργήθηκε το 1863, με ιδρυτικά μέλη τους Charles Dickens, Wilkie Collins, Auguste Rodin καθώς και άλλες επιφανείς προσωπικότητες από τον κόσμο της τέχνης, της λογοτεχνίας και της επιστήμης. Ανανεωμένο, το 2011 άνοιξε ξανά, με κομψή διακόσμηση και διευρυμένες εγκαταστάσεις. Μοντέρνα σαλόνια σε pastel τόνους, τρία εστιατόρια, μπαρ και club, ιδιωτικές τραπεζαρίες, ένα νέο boutique Wellness Centre και μια άψογα μελετημένη συλλογή μόνιμων, ιστορικών και εποχικών έργων τέχνης. Αποτελεί ιδανικό προορισμό για όσους προέρχονται από τον κόσμο της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, της μόδας, του κινηματογράφου, της μουσικής και του θεάτρου, αλλά και για επιτυχημένους financiers και επιχειρηματίες που έχουν τις κατάλληλες γνωριμίες. To club συχνά διοργανώνει βραδιές ποίησης και καμπαρέ, ενώ στο Leo’s Club συχνά διάσημα μέλη, όπως ο Sam Smith και ο Idris Elba, διασκεδάζουν τους θαμώνες με αυθόρμητα μουσικά performances. Γνωστά μέλη: Beyoncé, David Beckham, Red Hot Chili Peppers, Pippa Middleton. Βudget: από £2.000 ανά έτος και £2.000 εγγραφή. Annabel’s Ιδρύθηκε το 1963 στην Berkeley Square του εύρωστου Mayfair και πήρε το όνομα της τότε συζύγου του ιδρυτή Mark Birley, Lady Annabel Vane-Tempest-Stewart. Μετά την περσινή ανακαίνιση, που κόστισε πάνω από 55 εκατ. λίρες, σήμερα ο extravagant χώρος είναι διευρυμένος αισθητά και καταλαμβάνει τέσσερις ορόφους. Διαθέτει από χρυσές Lalique βρύσες φιλοτεχνημένες με εντυπωσιακό ροζ onyx, χειροποίητα ψηφιδωτά με πολύτιμους λίθους, αμύθητης αξίας πίνακες, πολυτελείς βελούδινες ταπετσαρίες, private cigar rooms, μέχρι και έναν αιωρούμενο μονόκερο στον πολυέλαιο του κυρίως lobby. Παγκοσμίως ξακουστό για την πλούσια αισθητική, το αυστηρό dress code και την άριστη εξυπηρέτησή, είναι το μοναδικό members club και nightlife venue το οποίο έχει επισκεφτεί στο παρελθόν η βασίλισσα Ελισάβετ. Πέντε δεκαετίες λαμπρής ιστορίας συμβάλλουν στη φήμη του Annabel’s για first class εστίαση και ψυχαγωγία, στο club που παγκοσμίως εξακολουθεί να αποτελεί status symbol. Γνωστά μέλη: Jack Nicholson, The Rolling Stones, Frank Sinatra, Richard Nixon. Budget: από £750 έως £2.750 ανά έτος και από £250 έως £1.250 εγγραφή.

Loulou's

Annabel’s

Arts Club

Lοulou’s – 5 Hertford Street Πίσω από μια δυσδιάκριτη μπορντό-κόκκινη πόρτα δίπλα στο Shepherd Market, άνοιξε το 2012 από τον Robin Birley, γιο του Mark Birley του Annabel’s. Το Loulou’s είναι ένα πολυτελέστατο dog friendly concept-club με σαγηνευτική διακόσμηση, ατμοσφαιρικές αίθουσες ζωγραφικής και βιβλιοθήκες. Πολυάριθμες Chesterfield πολυθρόνες, το trendy nightclub του designer Rifat Ozbek στο υπόγειο με dancefloor από ψυχεδελικά patterns κάτω από μια οροφή γεμάτη αστέρια, animal print ταπετσαρίες να κοσμούν τους τοίχους, 90

χαλιά με έμπνευση από τη βενετσιάνικη, την οθωμανική και τη ρωσική αυτοκρατορία, και το social media famous κεφάλι καμηλοπάρδαλης στο bar να κλέβει την παράσταση. Εδώ συναντά κανείς από supermodels μέχρι royals και incognito billionaires και πολιτικούς. To club έχει το δικό του cigar shop, στο οποίο οι επισκέπτες απολαμβάνουν Davidoff Dom Perignon, συνδυάζοντάς το με το signature Gin Fizz cocktail. Γνωστά μέλη: George Clooney, Leonardo DiCaprio, πρίγκιπας Harry, Lady Kitty Spencer. Budget: από £1.500 ανά έτος και £1.200 εγγραφή.

WINE PROPOSAL SEMELI AETHERIA

Η πρώτη αίσθηση είναι η υψηλή ποιότητα του Semeli Aetheria. Η ορεινή προέλευση του χαρμανιού, αφήνει τη χαρακτηριστική φρεσκάδα στον ουρανίσκο σου. Γεύεσαι έντονο άρωμα εσπεριδοειδών, πορτοκάλι και lime. Αίσθηση, εμπλουτισμένη από ανθικό στοιχείο λεμονιάς, ακακίας και νυχτολούλουδου που δένει άψογα με το μήλο, το αχλάδι και την πράσινη πιπεριά. Η εκλεκτική επίγευση της ποικιλίας Chardonnay σε συνδυασμό με το υψόμετρο των αμπελώνων της Μαλαγουζιάς, προσφέρουν δροσιστική οξύτητα και ένα γεμάτο σώμα με λιπαρή υφή. Το αχυροκίτρινο χρώμα του και η φινέτσα του, καθιστούν το Semeli Aetheria ως μια ιδανική επιλογή για κάθε περίσταση, όλο τον χρόνο. www.semeliestate.gr 91

BaR-Resto HOTEL

POSTMODERN CULINARY

Courtesy of Noses Architects

της Ελένης Χρίστικα

ο τσιμέντο συνδυάζεται με λεπτομέρειες από ζεστό ξύλο, διατηρώντας την ισορροπία του χώρου, στον οποίο κυριαρχεί ένα αιωνόβιο ελαιόδεντρο, μέσα σε γυάλινη προθήκη, στο αίθριό του. Αναφερόμαστε στο Kook restaurant, που άνοιξε τις πόρτες του στη Via Cassia, στη Ρώμη, το 2012. Καναπέδες από μπορντό δέρμα, ξύλινες vintage καρέκλες, πολυέλαιοι και μωσαϊκές επιρροές στο πάτωμα και στους τοίχους: ένας «γάμος» χρωμάτων και στιλ, που δίνει χαρακτήρα και ζεστασιά.

Το εσωτερικό του Kook σχεδιάστηκε από τους Mohamed Keilani και Luca Gasparini της Noses Architects, οι οποίοι δημιούργησαν έναν χώρο που συμπληρώνει την ουσία των πιάτων, διατηρώντας παράλληλα τον ιταλικό χαρακτήρα του. Είναι η ενσάρκωση της ισχυρής σχέσης μεταξύ των μυστικών συνταγών της γιαγιάς και της εξεζητημένης κουζίνας του σεφ. Info: Via Cassia, 2040, 00123 Roma RM, Italy

STYLISH SHOPPING GUIDE

Conde Nast Collection / Getty Images / Ideal Image

ENJOY THE DAY TO THE LIMIT

“

Επιλέξτε την ημέρα. Απολαύστε τη μέχρι τα άκρα. Την ημέρα όπως έρχεται. Τους ανθρώπους όπως έρχονται... Το παρελθόν, νομίζω, με βοήθησε να εκτιμήσω το παρόν – και δεν θέλω να χαλάσω τίποτε από αυτό με το να ανησυχώ για το μέλλον. AUDREY HEPBURN

”

FOR HER

WINTER CHIC Μεταξωτό μαντίλι, φόρεμα και τσάντα Lauren Ralph Lauren Τζάκετ Forel Γόβες Tamaris Δερμάτινα γάντια Trussardi Jeans (όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

FOR HIM

Κασκόλ The Bostonians Παλτό Lacoste Ζώνη δερμάτινη πλεκτή, ΟΑΚ Πουκάμισο The Bostonians Γραβάτα The Bostonians Παντελόνι Barbour Μποτάκια τύπου chelsea, Polo Ralph Lauren Γάντια από μαλλί και δέρμα, Barbour (όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

FOR HER

RED MEETS BLACK Πουλόβερ Trussardi Jeans Τσάντα Love Moschino Δερμάτινα γάντια Barbour Τζάκετ Barbour Παντελόνι Forel Δερμάτινη ζώνη Wrangler ( όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

FOR HIM

Μποτάκια Vans Τζόκεϊ Levi’s Πουκάμισο Lee Σακίδιο πλάτης Superdry Τζάκετ Jack & Jones Τζιν παντελόνι Levi’s Δερμάτινη ζώνη Wrangler (όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

FOR HER

EASYGOING LOOKS Γάντια Esprit Φλοράλ φούτερ Levi’s Παντελόνι Lauren Ralph Lauren Τζάκετ Lacoste Σουέντ μπαλαρίνες Clarks Τσάντα Esprit ( όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

100

FOR HIM

Κασκόλ Barbour Ζιβάγκο Gant Τζιν Pepe Jeans Σακάκι Trussardi Jeans Ζώνη OAK Sneakers Gant Τζόκεϊ Polo Ralph Lauren (όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

101

FOR HER

DAILY CASUAL STYLE Τσάντα Coccinelle Πουλόβερ Gant Τζάκετ Forel Παντελόνι MYT Μποτάκια τύπου chelsea, Clarks Δερμάτινη ζώνη Levi’s ( όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

102

FOR HIM

T-shirt Polo Country Ralph Lauren Κασκόλ Esprit Παντελόνι The Bostonians Πουκάμισο με κουκούλα Vans Αμάνικο τζάκετ Polo Ralph Lauren Δερμάτινη ζώνη Wrangler Sneakers Polo Sport Ralph Lauren (όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

103

FOR HER

CLAMOUR TOUCH Dolce & Gabbana The Only One 2 ( από τα πολυκαταστήματα Notos)

104

FOR HIM

Dolce & Gabbana K by Dolce & Gabbana ( από τα πολυκαταστήματα Notos)

105

FOR HER

BOTTLED LUXURY Mon Guerlain Angel Mugler Étoile Des Rêves Aura Mugler Sensual Eros Flame Versace Red Wood Dsquared2 Hermès Twilly D’Hermès ( όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

106

FOR HIM

Alien Man Mugler Hermès Terre D’Hermès Green Wood Dsquared2 Azzaro Wanted By Azzaro ( όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

107

FOR HER

BE FESTIVE Les Phyto-Ombrεs 32 Silky Coral Sisley Phyto-Teint Ultra Eclat 4 Cinnamon Sisley Font De Teint Parure Gold 00 Beige Guerlain Le Phyto Rouge 42 Rouge Rio Sisley Angel Perfuming Body Cream Mygler Les Phyto-Ombrεs 22 Silky Mat Grape Sisley Rouge G Ν0 23 De Guerlain ( όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

108

FOR HIM

FINAL TOUCH Gel Super Hydratant Clarinsmen Wanted Stick Deodorant Sans Alcool Azzaro Super Moisture Balm Clarinsmen ( όλα από τα πολυκαταστήματα Notos)

109

JUJU BAR & RESTAURANT Παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς στην καρδιά της Αθήνας.

«JuJu» σημαίνει «τα μάγια για την καλή τύχη» και το JuJu Bar & Restaurant υπόσχεται να σας χαρίσει κορυφαίες εμπειρίες φαγητού και ψυχαγωγίας, σε έναν δικό του μαγικό κόσμο, όπου το πραγματικό συναντά το ονειρώδες. Το κινηματογραφικό εστιατόριο στο ισόγειο του ξενοδοχείου Divani Caravel προτείνει δύο ευφάνταστα μενού για την Παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Το μενού για την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς περιλαμβάνει: • Καλωσόρισμα του σεφ με surreal λουκουμά φουά γκρα και μαρμελάδα σύκου

Ο βραβευμένος σεφ του εστιατορίου, Σάββας Ληχανίδης, σχεδίασε –πάντα με γνώμονα τη δημιουργικότητα και τη γεύση– τα δύο ξεχωριστά μενού και σας προσκαλεί να τα δοκιμάσετε.

• Ψητή γαρίδα jumbo με yuzu, σάλτσα γλυκού τσίλι, αρωματική σαλάτα, πίκλες φινόκιο και gel εσπεριδοειδών

Το μενού για την Παραμονή των Χριστουγέννων περιλαμβάνει: • Καλωσόρισμα του σεφ με king crab salad σε ρολάκι από φύλλο ρυζιού, με μους αβοκάντο και σάλτσα σόγιας

•

Βελουτέ παστινάκι με μοσχοκάρυδο, φλέικς τρούφας και αρώματα από βούτυρο κακάο

• Μπισκ καραβίδας με chorizo, πέρλες ταπιόκα, αφρό καρύδας και πράσινο λάδι μυρωδικών

• Φιλέτο μόσχου Black Angus σχάρας με πουρέ αγκινάρας Ιερουσαλήμ, σάλτσα από αποξηραμένα σύκα, χώμα μαύρης τρούφας και μανιτάρια yellow foot • Παγωτό Αλάσκα. 120€ ανά άτομο / 150€ ανά άτομο με wine pairing

• Καρπάτσιο σολομού με σαλάτα από αγγούρι, ακτινίδιο και μάνγκο, yuzu gel, ξινόμηλο και λάδι άνηθου

Οι λάτρεις των cocktails θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μέσα από μια πλούσια ποικιλία εμπνευσμένων Christmas cocktails και να τα συνοδεύσουν με νόστιμες γεύσεις στον χώρο του μπαρ. Τη μαγευτική ατμόσφαιρα των ρεβεγιόν θα συνοδεύουν μουσικές επιλογές του DJ του εστιατορίου, μαζί με live σαξόφωνο.

• Φιλέτο πάπιας Challans με καπνιστή σάλτσα πορτοκαλιού, πουρέ παντζαριού με φιστικοβούτυρο, dumplings ζυμαρικών με γλυκοπατάτα και λαχανικά • Χριστουγεννιάτικο κορμό πικρής σοκολάτας με ελαφρά αλατισμένη καραμέλα. 100€ ανά άτομο / 130€ ανά άτομο με wine pairing

Πληροφορίες: • Juju Bar & Restaurant: Divani Caravel, Λ. Βασιλέως Αλεξάνδρου 2, Αθήνα • Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-7207000 • Instagram: @jujubarrestaurant • Facebook: @Juju Bar Restaurant

110

111

112

INTO THE WOODS

Presentation

ELATOS RESORT & HEALTH CLUB

ρίσκεται στην καρδιά του ελατοδάσους του Παρνασσού, δύο ώρες μακριά από την Αθήνα, σε υψόμετρο 1.300 μ. Το Elatos Resort & Health Club αποτελείται από 39 αυτόνομα ξύλινα σαλέ, απόλυτα εναρμονισμένα με τη φύση, φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από φυσικά υλικά, πέτρα και φινλανδικό ξύλο ειδικό για τις καιρικές συνθήκες της περιοχής, και ένα κεντρικό κτίριο, το Club House. Άνοιξε τις πόρτες του το 1996 και, με περισσότερα από 20 χρόνια εμπειρίας, προσφέρει διαμονή και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Αξίζει να κάνουμε ειδική αναφορά στη διοργάνωση εταιρικών αποδράσεων που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα. Είτε πρόκειται για κάποιο meeting υψηλόβαθμων στελεχών είτε για team building event, αλλά και για κάθε είδους εταιρική εκδήλωση, το Elatos Resort & Health

Club αποτελεί την ιδανική επιλογή. Το ξεχωριστής ομορφιάς τοπίο γίνεται πεδίο δράσης για ανεπανάληπτες outdoor αλλά και indoor δραστηριότητες, που θα απογειώσουν το corporate event σας, δίνοντας έμπνευση και αυξάνοντας την αδρεναλίνη. Κι αν οι ημέρες είναι αφιερωμένες στη φύση, τα βράδια είναι γεμάτα κέφι και έντονες στιγμές. Δυνατά πάρτι με ξεχωριστές μουσικές επιλογές, μοναδικά cocktails και live karaoke στο Club House είναι κάποια μόνο από όσα μπορείτε να ζήσετε ξεφεύγοντας από την καθημερινότητα. Info: Elatos Resort & Health Club Επτάλοφος - TK 33057, Παρνασσός T. +30 22340-61162-3, info@elatosresort.gr 113

Interview

ROCK YOUR STYLE της Μαριανίνας Πάτσα Φωτογράφος: Θάλεια Γαλανοπούλου

«Ο

ι Green Day μου έστειλαν τη νέα τους δουλειά, που θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο και είναι φανταστική! Οπότε αυτήν άκουγα ασταμάτητα στο αεροπλάνο μέχρι να έρθω στην Ελλάδα». Ο ελληνικής καταγωγής σχεδιαστής John Varvatos μεγάλωσε στο Ντιτρόιτ τη θρυλική εποχή των Stooges, κάνει παρέα με τους Led Zeppelin, συνεργάζεται με rock stars σε πολλές καμπάνιες του και, μολονότι ποτέ δεν σκέφτηκε συνειδητά να ενώσει τη μουσική με τη μόδα, τελικά φαίνεται πως αυτή η σχέση είναι όχι μόνο οργανική, αλλά και άρρηκτη. Με αφορμή τα πενήντα χρόνια από τη «γέννηση» των σχεδόν μυθικών πλέον Led Zeppelin, ο John Varvatos επισκέφτηκε την Αθήνα και ήρθε στο Attica City Link, για να μας παρουσιάσει την επετειακή συλλογή «Led Zeppelin Capsule Collection», που δημιούργησε για να γιορτάσει μισό αιώνα στιλ και μουσικής. «Μεγάλωσα στο Ντιτρόιτ, περιτριγυρισμένος από πολλά είδη μουσικής. Μέναμε επτά άτομα σε ένα μικρό σπίτι. Έτσι, έψαχνα να βρω τρόπο να ξεφύγω. Πάντα ήθελα να δείχνω σαν rock star. Και σκέφτηκα πως, αν δείχνω έτσι, θα έχω και κορίτσια (και είχα δίκιο!). Ήμουν 15 ετών όταν είδα τον Iggy μαζί με τους The Stooges, στο άλμπουμ “Fun House”. Οι τύποι ήταν τόσο cool με τα δερμάτινά τους, τα skinny παντελόνια και τα graphic Τ-shirts τους, που ήθελα να τους μοιάσω. Δεν ήταν μόνο το τι φορούσαν. Ήταν το τι άφηναν πίσω τους όταν έφευγαν από έναν χώρο. Δεν έλεγε κανείς “ο τάδε φορούσε αυτό το ρούχο”. Έλεγαν μόνο πως αυτό το αγόρι ήταν πολύ cool ή φοβερά σέξι ή πραγματικά σίγουρο για τον εαυτό του. Το rock ήταν καταλύτης για μένα». «Πήγα στο πανεπιστήμιο με κατεύθυνση τις θετικές επιστήμες, αλλά όταν αποφοίτησα συνειδητοποίησα πως δεν ήταν το κάλεσμά μου. Όλα τα χρόνια μέχρι να αποφοιτήσω, δού-

114

λευα σε καταστήματα ρούχων. Κι ύστερα ήρθε η ευκαιρία να δουλέψω στον Ralph Lauren. Εκεί συνειδητοποίησα το κάλεσμά μου. »Το 2000 ίδρυσα τη δική μου εταιρεία. Δεν σκέφτηκα ποτέ να ενώσω τη μουσική με τη μόδα, ήταν κάτι που έγινε σχεδόν οργανικά. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα χωρίς να ακούω μουσική, οπότε νομίζω πως με επηρεάζει υποσυνείδητα. Έχω την αίσθηση πως ο τρόπος που μεγάλωσα αντικατοπτρίζεται επίσης στον τρόπο που σχεδιάζω. Μου αρέσει η απλότητα, η ουσία. Αντλώ έμπνευση και από τον δρόμο, τις τέχνες, τις γυναίκες... Από τον τρόπο που περπατούν και περιφέρουν τον εαυτό τους. Εμπνέομαι όμως και από οποιονδήποτε κάνει κάτι με πάθος και χαίρεται με την επιτυχία των άλλων». «Το τέλειο στιλ για μένα είναι απλό, διαχρονικό, αυθεντικό. Κι από κάθε ανδρική γκαρνταρόμπα δεν πρέπει να λείπει ένα ωραίο δερμάτινο τζάκετ, ένα καλό ζευγάρι μπότες κι ένα τζιν με τέλεια εφαρμογή». «Είμαι φίλος με τους Robert Plan και Jimmy Page. Τρώγαμε μαζί πριν από έναν χρόνο και τους ρώτησα αν θα κάνουν κάτι για να γιορτάσουν την 50ή επέτειο των Led Zeppelin. “Δεν θα κάνουμε τίποτε απολύτως, αλλά, αν θα έκανες εσύ κάτι ιδιαίτερο, θα χαιρόμασταν πολύ”. Κι έτσι σχεδίασα αυτή τη συλλογή. Δεν μπορώ να διαλέξω το αγαπημένο μου κομμάτι από αυτήν». «Μόδα για μένα είναι περισσότερο το επιχειρησιακό κομμάτι της δουλειάς, υποθέτω. Όμως εγώ ενδιαφέρομαι να δημιουργήσω στιλ. Κομμάτια που θα μπορεί ο ιδιοκτήτης τους να τα βγάλει από την ντουλάπα σε 10-15 χρόνια και να τα αγαπήσει ξανά. Ρούχα που έχουν ιστορία, που κουβαλούν μια κληρονομιά».

115

Insta

MANCODE INSTAGRAM Follow us on Instagram MANCODE Stylish Society.

mancodemag 116

mancodemag 117

mancodemag 118

Insta

mancodemag 119

SPOILED Είχε περάσει πολλή ώρα που είχε ξαπλώσει νωχελικά στη βελούδινη πολυθρόνα του. Η ζέστη στο δωμάτιο ήταν έντονη, από το τζάκι που έκαιγε από το πρωί. Ο μπάτλερ που θα ήθελε να είχε δεν υπήρξε ποτέ, γιατί δεν είχε τα χρήματα να τον πληρώσει... Συνειδητοποιώντας την κατάστασή του, σηκώθηκε, έπιασε τη βεντάλια από το παλιό κομοδίνο και κούνησε αργά μπροστά του το χέρι του, για να δροσιστεί... Thalis

Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής Styling: Αριστείδης Ζώης (D-tales) Styling assistant: Σοφία Τσάκαλη Make up/hair: Κωνσταντίνος Σακκάς (D-tales) Βοηθός φωτογράφου: Ελευθερία Μοτάκη Μοντέλο: Leon (ACE) Παραγωγή: Μαρία Παναγιωτονάκου Ευχαριστούμε θερμά την Georgia Argyriou για την ευγενική παραχώρηση των χαλιών. xaliglyfada.gr

Γούνα NIKOS APOSTOLOPOULOS. Παντελόνι HUGO BOSS. Μεταξωτό φουλάρι LOUIS VUITTON, LOUIS VUITTON BOUTIQUE.

120

Fashion

121

Μπροκάρ bomber jacket DOLCE&GABBANA, LUISA WORLD. Παντελόνι μάλλινο ALL SAINTS, ATTICA. Γυαλιά ηλίου με δερμάτινες λεπτομέρειες SAINT LAURENT, DELUX HELLAS. Δαχτυλίδια FENI JEWELS FOR MANCODE. 122

Fashion

Βελούδινο σακάκι ROCOCO. Δαχτυλίδια FENI JEWELS FOR MANCODE. Ρολόι με δερμάτινο λουρί ZENITH, GOFAS. 123

Faux γούνα ROCOCO. Παντελόνι NAVY GREEN. Δαχτυλίδια FENI JEWELS FOR MANCODE. Ρολόι TAG HEUER, GOFAS.

124

Fashion

125

Α GENTLEMAN’S GUIDE Ένας οδηγός για κυρίους, με εκλεκτικές προτάσεις για ενδύματα, ρολόγια και αξεσουάρ, είτε πρόκειται για black tie είτε για πιο casual εμφανίσεις. Κοινός παρονομαστής όλων, η υπέρμετρη κομψότητα. Φωτογραφίες: Σπύρος Αναστασάτος, Styling: Μάνθος Δελλατόλας, Επιμέλεια ρολογιών: Φανή Ζαφράκα-Θεμελίδη

MIDO Commander Big Date με κάσα 42 mm από ατσάλι, με επίστρωση ροζ χρυσού PVD, αυτόματο μηχανισμό ορατό από το διαφανές κρύσταλλο ζαφειριού στην πλάτη της κάσας και λουράκι από μαύρο δέρμα (Swatch Group Greece). LONGINES Master Collection Annual Calendar με κάσα 42 mm από ανοξείδωτο ατσάλι, αυτόματο μηχανισμό με ετήσιο ημερολόγιο, ασημί καντράν με ενδείξεις μήνα και ημερομηνίας και λουράκι από δέρμα αλιγάτορα (Swatch Group Greece). TISSOT Chemin des Tourelles Squelette Mechanical με κάσα 42 mm από ανοξείδωτο ατσάλι με επίστρωση ροζ χρυσού PVD, κουρδιστό μηχανισμό ορατό από τα διαφανή κρύσταλλα ζαφειριού και στις δύο όψεις της κάσας και λουράκι από καφέ δέρμα (Swatch Group Greece). Μανικετόκουμπα Ted Baker και δερμάτινα γάντια Navy Green (Attica the Department Store). 126

Style

OMEGA De Ville Tresor Master Co-Axial με κάσα 40 mm από χρυσό Sedna 18K, καντράν από ασημένια οπαλίνα, κουρδιστό μηχανισμό χρονομέτρου Omega Master Co-Axial και λουράκι από δέρμα αλιγάτορα (Swatch Group Greece). ROLEX Oyster Perpetual Day-Date 40 με κάσα και μπρασελέ από κίτρινο χρυσό 18Κ, μαύρο καντράν με 10 διαμάντια-μπαγκέτες στις ενδείξεις των ωρών και αυτόματο μηχανισμό Superlative Chronometer, με ένδειξη ημέρας και ημερομηνίας (Rolex Hellas). HUBLOT Classic Fusion Aerofusion King Gold με κάσα 45 mm από το αποκλειστικό κράμα King Gold της Hublot, skeleton αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου και λουράκι από δέρμα αλιγάτορα με εσωτερική επένδυση από καουτσούκ (Gofas Jewelry). Πορτοφόλι MCM. Μανικετόκουμπα και παπιγιόν Brooks Brothers (Attica the Department Store). 127

Σμόκιν και πουκάμισο Boss (Boss Stores). Παπιγιόν Brooks Brothers, παντελόνι Tommy Hilfiger και δερμάτινα δετά παπούτσια Doucal’s (Attica the Department Store). 128

Style

Βελούδινο σακάκι, ποσέτ και παντελόνι Rococo. Πουλόβερ Navy Green και δετά δερμάτινα παπούτσια Ted Baker (Attica the Department Store). 129

Τραγιάσκα Ted Baker και γραβάτα Navy Green (Attica the Department Store). Παρκά JOOP! (Fashion Squad). Σακάκι, γιλέκο και πουκάμισο The Bostonians (Notos). Δερμάτινα μποτάκια και παντελόνι Rococo. Σακίδιο πλάτης MCM. 130

Style

Τραγιάσκα Lacoste (Notos). Παρκά με αποσπώμενο εσωτερικό μπουφάν Napapijri, κοστούμι με γιλέκο Navy Green, μποτάκια τύπου chelsea Doucal’s (Attica the Department Store). Γραβάτα Boss (Boss Stores). Φάκελος εγγράφων MCM. Γυαλιά ηλίου Trussardi (De Rigo Hellas). Ρολόι Hamilton Jazzmaster Open Heart Auto (Swatch Group Greece). 131

Wellness

ΈΝΑ ΚΥΤΤΑΡΟ ΞΕΧΝΑ... του Βησσαρίωνα Ζέρβα

ι εννοούμε όταν λέμε «κυτταρική μνήμη»; Μιλάμε απλώς για τις αναμνήσεις μας. Οι ερευνητές άρχισαν να προσθέτουν τη λέξη «κυτταρική», διότι πιστεύαμε ότι όλες οι μνήμες αποθηκεύονται στον εγκέφαλο. Τώρα γνωρίζουμε ότι οι μνήμες αποθηκεύονται σε κυψέλες σε όλο το σώμα και είναι ακριβώς αυτό που θα αποκαλούσαμε «μνήμες». Το 2004, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι εμπειρίες μας δεν ζουν μόνο στο μυαλό μας, αλλά καταγράφονται σε κυτταρικό επίπεδο σε ολόκληρο το σώμα μας και αποτελούν την πραγματική πηγή ασθενειών (Southwestern University Medical Center Dallas, Texas). Τα ψυχολογικά τραύματα, ο εθισμός και η κατάθλιψη μπορούν να προωθηθούν από μη φυσιολογικές αναμνήσεις μέσα στα κύτταρα. Οι ασθένειες που εμφανίζονται αργότερα στη ζωή, υποψιάζονται οι επιστήμονες, ίσως να οφείλονται σε στρεβλωτικές αναμνήσεις προγραμματισμένες σε κύτταρα καθώς οι άνθρωποι γερνούν. Τώρα οι επιστήμονες προσπαθούν να καταλάβουν πώς τα κύτταρα αποκτούν αυτές τις μνήμες και ίσως να θεραπεύουν τις ασθένειες στις ρίζες τους, προσαρμόζοντάς τες. Ο δρ Eric Nestler, πρόεδρος του τμήματος Ψυχιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο Southwestern του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ντάλας, λέει ότι οι θεραπείες σήμερα αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα μιας ασθένειας, αλλά όχι την αιτία της. Το άρθρο εξηγεί ότι ο δρ Nestler και άλλοι κυτταρικοί βιολόγοι, όπως ο δρ Susan Lindquist και ο βραβευμένος με Νόμπελ δρ Eric Kandel, ανακάλυψαν συγκεκριμένους χημικούς δείκτες στα κύτταρά μας, οι οποίοι φαίνεται να σηματοδοτούν το αν θα χρησιμοποιήσουν κάποιο γονίδιο ή όχι.

Το σώμα μας αποτελείται από επτά οκτάκις εκατομμύρια άτομα... Κάθε ένα από αυτά τα άτομα επηρεάζεται από τις σκέψεις μας. Κάθε φορά που έχουμε μια νέα σκέψη, δημιουργούνται νέες συνδέσεις ή νευρικές οδοί στον εγκέφαλό μας. Όταν έχουμε τις ίδιες σκέψεις ή τα συναισθήματα που ενεργοποιούνται αυτόματα από ένα συγκεκριμένο γεγονός, αυτό το συναίσθημα ή η σκέψη προέρχεται από ένα νευρικό δίκτυο που συνδέθηκε όταν συνέβη ένα γεγονός για πρώτη φορά. Αυτά τα νευρωνικά δίκτυα είναι η κυτταρική μας μνήμη. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε ένα παρόμοιο συμβάν, η ίδια μνήμη ενεργοποιείται και συνήθως δεν γνωρίζουμε συνειδητά από πού προέρχεται. Οι περισσότερες από τις απαντήσεις λαμβάνουν χώρα στον αυτόματο πιλότο. Η κυτταρική μνήμη είναι το σημείο αναφοράς που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλος για να αποφασίσει πώς θα ανταποκριθεί στο εδώ και τώρα. Είναι ο λόγος για τον οποίο τόσο πολλοί από εμάς έχουν τον ρόλο των γονέων μας στις σχέσεις μας ως ενήλικες, ακόμη και όταν το γνωρίζουμε και προσπαθούμε να μη δράσουμε έτσι. Ο όρος «ψυχοσωματικός» είχε διατυπωθεί με τη μεγαλύτερη ακρίβεια που μπορεί να αποδοθεί από τον Πλάτωνα, ο οποίος έλεγε ευθαρσώς ότι η Ιατρική δεν μπορεί να θεραπεύσει εξ ολοκλήρου μια ασθένεια όταν εστιάζει στο αποτέλεσμα, που είναι τα σωματικά συμπτώματα, και όχι ολιστικά στον άνθρωπο, συμβουλεύοντας: «... επειδή παραβλέπετε το ΟΛΟ, που έπρεπε επίσης να μελετηθεί, καθώς το μέρος δεν μπορεί ποτέ να γίνει καλά, εκτός κι αν γίνει το ΟΛΟ καλά».

* Ο Βησσαρίων Ζέρβας είναι πτυχιούχος του School of Physical Education & Sport Science (Aristotle University), Master στο Holistic Health Care & Rehabilitation (CL Pennsylvania University), πιστοποιημένος σύμβουλος «Ολικού Μυαλού» (HBDI), ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στην ολιστική θεραπευτική-πρόληψη και αποκατάσταση μυοσκελετικών παθήσεων. Διαθέτει πολυετή εμπειρία στην εκπαίδευση στελεχών επιχειρήσεων και αθλητών στους τομείς Holistic Health & Wellness, Corrective Training, Nutri Detox. Contact info: zervvis@yahoo.gr, τηλ. 6973-234949.

132

133

Tom Stoddart / Getty Images / Ideal Image

Wellness

WOMEN MEN

LOVE IS the DRUG… της Μαρίας Μυλωνά

ντρες και γυναίκες έχουν κοινές προσδοκίες για μια ευτυχισμένη σχέση. Αναρωτηθείτε πόσο καλά γνωρίζετε τον σύντροφό σας και ξεκινήστε να τον ανακαλύπτετε. Η επικοινωνία είναι το κλειδί για μια υγιή σχέση. Τα ζευγάρια πρέπει να αφιερώνουν χρόνο μεταξύ τους. Να συζητούν ουσιαστικά. Παρόλο που ζούμε σε μια εποχή όπου οι τρόποι επικοινωνίας αυξάνονται διαρκώς, δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία και κατανόηση προς τον άνθρωπό μας. Κάποιοι από τους λόγους είναι οι αδιάκοπες παρεμβολές από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η εργασία και το στρες της καθημερινότητας. Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας αναρωτιούνται πώς ανταποκρινόμαστε σε αυτές τις μορφές επικοινωνίας που είναι διαθέσιμες 24/7. Οι πρώτες επιπτώσεις έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους. Έχει αυξηθεί το αίσθημα της ανεπάρκειας – συγκρίνοντας τη ζωή μας με μια εικονική πραγματικότητα, κριτήριο για το πού θα βγούμε και τι θα φορέσουμε είναι οι αναρτήσεις διάσημων bloggers. Κατάθλιψη – νιώθουμε ότι δεν έχουμε την τέλεια σχέση, το τέλειο σπίτι, τις τέλειες διακοπές... Πολλές φωτογραφίες δείχνουν πέλματα με φόντο μια υπέροχη παραλία ή την πισίνα ενός ακριβού ξενοδοχείου. Έχετε αναρωτηθεί γιατί; Ίσως τα πέλματα δεν μπορούν να προδώσουν τα συναισθήματά μας, σε αντίθεση με τα μάτια μας. Άγχος – δεν νιώθουμε επιτυχημένοι ή αρκετά έξυπνοι σε σύγκριση με τους άλλους. Κοινωνική ανηδονία – δεν βρίσκουμε ευχαρίστηση στις απλές δραστηριότητες με φίλους. Εθισμός στο ίντερνετ – ελέγχουμε συνεχώς το κινητό μας. Δυσκολία στην επικοινωνία – σε όλους θα έχει τύχει να είστε έξω με παρέα και να μιλούν όλοι σε κάποιο group chat και όχι μεταξύ τους. Κάποιοι άλλοι μπορεί να στέλνουν μήνυμα σε κάποιον που είναι απλώς ένα μέτρο μακριά τους, περιμένοντας κάποια ανταπόκριση. Χτίζοντας σχέσεις μέσα από likes και emoticons. Αντί να επιδίδεστε στο texting, ανασηκώστε τα μάτια σας... Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να αρχίσετε την προσπάθεια να πλησιάσετε λίγο περισσότερο τον σύντροφό σας. Αποτελεσματικές και γεμάτες σεβασμό στρατηγικές, που αφορούν τον τρόπο που επικοινωνούμε, μπορούν να βελτιώσουν την πνευματική και τη συναισθηματική μας υγεία. Κάντε μια έκπληξη στον εαυτό σας και παίξτε το παιχνίδι της «γενναιόδωρης ακοής». Ρυθμίστε το ρολόι σας και δώστε λίγα λεπτά καθημερινά στον σύντροφό σας να μιλήσει για οτιδήποτε θελήσει, χωρίς να τον διακόψετε, και αντίστροφα. Εάν θελήσετε, μπορείτε να ορίσετε το θέμα της ημέρας, όπως «είμαι ευγνώμων επειδή...» ή «εκτιμώ σε εσένα...». Η συνεχής αναζήτηση της τελειότητας, όμως, μπορεί να είναι χρήσιμη όσον αφορά τα υλικά αγαθά, αλλά, σε ό,τι αφορά τις προσωπικές μας σχέσεις, είναι πιθανό να μας στερήσει τη δυνατότητα να διακρίνουμε ότι αυτό που αναζητούμε ως τέλειο για εμάς βρίσκεται δίπλα μας. Η Μαρία Μυλωνά είναι ψυχολόγος και εκπαιδευόμενη συνθετική ψυχοθεραπεύτρια. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού (MSc) στην Ψυχολογία Υγείας από το University of Surrey και πτυχίου (BSc) στην Εξελικτική Ψυχολογία από το Empire College του State University of New York. Επίσης έχει πιστοποιηθεί στην εφαρμογή Ψυχομετρικών Τεστ από το University of Cambridge. Email: contact@mariamylona.gr

134

135

Arthur Elgort / CondĂŠ Nast / Getty Images / Ideal Image

CELEBRATION IN THE AIR FOR HER • LANCÔME – LA VIE EST BELLE SPARKLY CHRISTMAS EDITION • YVES SAINT LAURENT – LIBRE • JEAN PAUL GAULTIER – LA BELLE 136

Style

FOR HIM • JEAN PAUL GAULTIER – LE BEAU • DSQUARED2 – GREEN WOOD • HERMÈS – TERRE D'HERMÈS 137

MANCODE StYlish CaNdle To Mancode Oriental Monastery Candle αποτελεί ένα vintage μονοπάτι του σύγχρονου ταξιδιώτη σε όλες τις αισθήσεις. Cedarwood εμπλουτισμένο με πολύτιμα καρυκεύματα, σε μια μυστική αυλή. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης. 138

Style

MANCODE HAVANA EAU DE PARFUM

TRAVELLERS ATTITUDE Δέρμα, πούρο, ξύλο κέδρου και κουβανέζικα λουλούδια συνδυάζονται σε ένα eau de parfum με τον χαρακτήρα ενός ταξιδιώτη του κόσμου και την αυθεντική αίσθηση της Αβάνας. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης. 139

140

THE MILLIONAIRE’S ROW της Κέλλυς Σταυροπούλου

ην 5η Λεωφόρο τη γνωρίζαμε πριν την επισκεφτούμε. Την έχουμε περπατήσει νοητά μέσα από ταινίες, στίχους τραγουδιών, μυθιστορήματα και διηγήσεις. Έχουμε σταθεί έξω από το Tiffany&Co. μαζί με τη Holly Golightly με έναν καφέ και ένα κρουασάν στο χέρι, χάρη στο «Breakfast at Tiffany’s» του Truman Capote. Έχουμε περιηγηθεί στο lobby και στις σουίτες του ξενοδοχείου Plaza σε χριστουγεννιάτικη διάθεση μέσα από το «Home Alone». Έχουμε γίνει μάρτυρες μιας αποτυχημένης απόπειρας γάμου στην είσοδο της Βιβλιοθήκης, στο κτίριο του Stephen A. Schwarzman, με τα επιβλητικά αγαλμάτινα λιοντάρια, μέσα από την ταινία «Sex & the City». Έχουμε νιώσει δέος με το μεγαλείο του μουσείου Guggenheim και με τη σπουδαιότητα του MoMA. Το Central Park το ξέρουμε απέξω, σαν να είναι το πιο οικείο μέρος στον κόσμο: όσες οι ταινίες με φόντο τη Νέα Υόρκη, τόσα και τα πλάνα από το διάσημο, ατμοσφαιρικό πάρκο. Έχουμε ονειρευτεί για λίγο ότι ανήκουμε σε μια άλλη εποχή: πίσω στα ’60s έχουμε διανύσει με τη φαντασία μας λίγα μέτρα της διάσημης λεωφόρου φορώντας tailor made κοστούμι οι άντρες και στενό φόρεμα μέχρι το γόνατο και οπωσδήποτε μια σειρά από διαμάντια στον λαιμό ή στον καρπό οι γυναίκες.

141

Το διάσημο κατάστημα Tiffany & Co., στη Fifth Avenue της Νέας Υόρκης, στα τέλη της δεκαετίας του ’50.

ν δεχτούμε ότι η Νέα Υόρκη έχει glamour, λάμψη και υπεροχή, τότε αυτά τα στοιχεία βρίσκονται στο απόγειό τους στην 5η Λεωφόρο. Ένας άλλοτε στενός δρόμος (στις αρχές του 19ου αιώνα), που αναγκαστικά έγινε πιο πλατύς για να διευκολύνει τις ανάγκες της αυξημένης κυκλοφορίας. Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι πιο εύποροι Νεοϋορκέζοι άρχισαν να χτίζουν μεγάλα οικήματα πάνω στον δρόμο της αίγλης, στο σημείο που είχε θέα στο

142

Central Park. Ακόμη εκεί βρίσκονται κάποια από τα πιο ακριβά σπίτια και κατοικούν κάποιοι από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο. «Millionaire’s Row» είναι το παρατσούκλι της διάσημης λεωφόρου μέχρι σήμερα. Με σημείο εκκίνησης το Lower Manhattan και το Washington Square Park, και σημείο τερματισμού το Harlem, η καρδιά της 5ης Λεωφόρου βρίσκεται στο μέσον της, το Midtown όπως ονομάζεται.

Document

Kομψή κυρία στη Fifth Avenue μαζί με τα σκυλάκια της. 143

Εικόνες μπροστά από τη βιτρίνα του καταστήματος Saks.

κεί συναντάμε τα flagship καταστήματα των μεγαλύτερων οίκων, όπως Louis Vuitton, Gucci, Prada, Tiffany, Bottega Veneta, Giorgio Armani, Fendi, Versace, Cartier, Omega, Harry Winston και άλλων πολλών. Εκεί βρίσκεται και το εμβληματικό κατάστημα της Apple, που μοιάζει με γυάλινο installation. Εκεί και το Saks Fifth Avenue που, από το 1924 που άνοιξε, αποτελεί ένα από τα πιο πολυτελή και ενημερωμένα πολυκαταστήματα της Νέας Υόρκης. Καταλαμβάνοντας ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, οι δέκα όροφοί του προ-

144

σφέρουν πολυτέλεια, κομψότητα και μια έμμεση ωδή στη μόδα. Αλλά αυτά λίγο πολύ τα ξέρουμε. Ονόματα, εικόνες, ιστορίες, ρετροσπεκτίβες γνωστές και οικείες. Το σημαντικότερο όλων είναι εκείνη η αίσθηση όταν επιστρέφεις εδώ, μυρίζεις αυτόν τον τόσο χαρακτηριστικό αέρα και κάνεις εκείνα τα πρώτα βήματα ξανά και ξανά πάνω στην 5η Λεωφόρο του Μανχάταν. Γι’ αυτό και η ταινία «It Happened on 5th Avenue» μπορεί να μην κέρδισε το Όσκαρ το 1947, αλλά της αποδίδουμε απλόχερα το βραβείο του καλύτερου και πιο εύστοχου τίτλου.

George Eastman House, Lawrence Thornton, Jerry Schatzberg, David Attie, Mark Kauzlarich, Oliviero Toscani / Conde Nast / Getty Images / Ideal Image

Document

Τα μοντέλα Johanna McCormick και Colin Fox φωτογραφίζονται στο κέντρο της Fifth Avenue, στις 28 Αυγούστου του 1958.

145

Εναέρια νυχτερινή λήψη του Manhattan. Ολόφωτη ξεχωρίζει η Fifth Avenue.

146

Document

147

Interview

RUINART Ο ΑΡΧΑΙΌΤΕΡΟΣ ΟΊΚΟΣ ΣΑΜΠΆΝΙΑΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΊΑΣ του Γιώργου Αρχιμανδρίτη

«Η

σαμπάνια μάς καλεί να απολαύσουμε τη στιγμή. Μας καλεί σ’ έναν κόσμο πολυτέλειας, έναν κόσμο όπου ο χρόνος σταματά», λέει χαρακτηριστικά ο Frédéric Dufour, πρόεδρος και γενικός διευθυντής της Ruinart, του πρώτου και αρχαιότερου οίκου σαμπάνιας της Γαλλίας. Κομψός, φιλόξενος και ζεστός, ο δραστήριος και οραματιστής επικεφαλής του ιστορικού οίκου μάς υποδέχεται στο γραφείο του, στη λεωφόρο De la Grande Armée, στο Παρίσι, και μας μιλάει για τη σαμπάνια και την τέχνη της ζωής, για την ιστορία του οίκου και τη στενή σχέση του με την τέχνη, για την εξέλιξη του γευστικού ύφους της σαμπάνιας και το μέλλον της. Frédéric Dufour, πώς θα ορίζατε τη σαμπάνια; Η σαμπάνια είναι ίσως το απαραίτητο περιττό – ο ορισμός της πολυτέλειας δηλαδή. Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς πολυτέλεια, αλλά η ζωή δεν είναι ίδια χωρίς αυτήν. Η σαμπάνια δεν είναι κάτι που το έχουμε ανάγκη. Αρκεί όμως να πιει κανείς ένα ποτήρι για να νιώσει σωματική και ψυχική ευφορία. Όταν πίνουμε σαμπάνια, αισθανόμαστε ανάλαφροι, νιώθουμε ευχαρίστηση, απόλαυση και χαρά, εξ ου και η σύνδεσή της με το πνεύμα της γιορτής, που χρονολογείται από πάρα πολύ παλιά. Στη Ruinart υπάρχει ένα αντίγραφο του πίνακα «Γεύμα

148

με στρείδια» του Jean-François de Troy (1735), ο οποίος αποτελεί την πρώτη αναπαράσταση κατανάλωσης σαμπάνιας στην ιστορία. Το έργο απεικονίζει άνδρες που έχουν επιστρέψει από το κυνήγι και γευματίζουν πίνοντας σαμπάνια, ενώ κάποιοι απ’ αυτούς κοιτάζουν τον φελλό ενός μπουκαλιού που εκτοξεύεται ψηλά. Πρόκειται λοιπόν για μια σκηνή γιορτής. Σήμερα πια, οι εορταστικές στιγμές είναι μόνο ένα μέρος των περιστάσεων κατά τις οποίες καταναλώνει κάποιος σαμπάνια – τουλάχιστον τη δική μας. Διότι για μας η σαμπάνια αποτελεί μέρος της τέχνης της ζωής. Απευθύνεται σε όσους έχουν μια επικούρεια αντίληψη των πραγμάτων, αγαπούν το ωραίο και, σε καθημερινή ή εβδομαδιαία βάση, ανάλογα με την περίπτωση, επιθυμούν να προσφέρουν στον εαυτό τους κάποιες στιγμές απόλαυσης. Τι είναι για σας η τέχνη της ζωής; Συνήθως εμείς οι Γάλλοι, όταν μιλάμε για την τέχνη της ζωής, εννοούμε τη γαλλική. Η εταιρεία Ruinart γεννήθηκε το 1729, μέσα στον Διαφωτισμό, και εκφράζει τη γαλλική άποψη για την πολυτέλεια, σύμφωνα με την οποία κάθε λεπτομέρεια έχει τη σημασία της. Πρόκειται δηλαδή για έναν ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο τρόπο θεώρησης των πραγμάτων. Η τέχνη της ζωής είναι όμως μια έννοια που μοιράζονται πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Υπάρχει η ιταλική τέ-

χνη της ζωής, η ελληνική, η αμερικανική, η ασιατική. Πολλά από τα στοιχεία της τέχνης αυτής αποτελούν παγκόσμιες αξίες, όπως, για παράδειγμα, η ευχαρίστηση που νιώθουμε όταν μαζευόμαστε γύρω από ένα τραπέζι. Πρόκειται για αξίες οικουμενικές, που εκφράζονται με διαφορετικούς τρόπους. Το ζητούμενο όμως είναι πάντα το ίδιο: η αναζήτηση του ωραίου και του καλού, η αναζήτηση μιας εκλεπτυσμένης αισθητικής, της οποίας μέρος αποτελεί, φυσικά, και η καλλιτεχνική δημιουργία, την οποία ο οίκος μας στηρίζει ιδιαίτερα. Αυτή άλλωστε θα βρίσκεται στο επίκεντρο της επετείου των 300 χρόνων από τη γέννηση του οίκου μας, η οποία θα εορταστεί το 2029. Μέχρι τότε, κάθε Σεπτέμβριο θα γίνονται τα αποκαλυπτήρια μιας εικαστικής εγκατάστασης σύγχρονης τέχνης στην περιοχή της Καμπανίας. Η αρχή έγινε φέτος στις ιστορικές μας κάβες, με την εγκατάσταση «Επιστροφή στις ρίζες». Γιατί η Ruinart δείχνει τόσο έντονο ενδιαφέρον για τη σύγχρονη τέχνη; Κατ’ αρχάς, η αισθητική είναι στα γονίδια του οίκου μας, ο οποίος γεννήθηκε το 1729 –βασιλιάς της Γαλλίας ήταν τότε ο Λουδοβίκος IE΄– σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία η γαλλική τέχνη της ζωής βρισκόταν στο απόγειό της. Πολύ νωρίς η οικογένεια Ruinart κατάλα-

βε ότι η σαμπάνια μπορούσε να αποτελέσει μέρος αυτής της θεώρησης του κόσμου. Έπειτα οι Ruinart ήταν ανέκαθεν οικογένεια συλλεκτών. Είναι μάλιστα η πρώτη γαλλική εταιρεία σαμπάνιας –και ίσως η πρώτη γαλλική εταιρεία γενικά– η οποία ανέθεσε τη δημιουργία μιας διαφημιστικής αφίσας σε έναν καλλιτέχνη, τον Alphonse Mucha, το 1896. Αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή εκείνη. Η σχέση της Ruinart με τον κόσμο της τέχνης είναι λοιπόν πάρα πολύ παλιά. Βέβαια, υπήρξαν περίοδοι κατά τις οπποίες η σχέση αυτή διακόπηκε προσωρινά, όπως τον 20ό αιώνα, όταν η Ruinart, όπως και άλλοι οίκοι σαμπάνιας, αντιμετώπισαν αρκετές δυσκολίες εξαιτίας του Α΄ και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, με την αναγέννηση του οίκου μας, ξαναρχίσαμε τη συνεργασία μας με τους καλλιτέχνες. Πρέπει επίσης να πω ότι, καθώς η Ruinart είναι ο πιο παλαιός οίκος σαμπάνιας, το βάρος της παράδοσης είναι για μας πολύ ισχυρό. Χάρη σ’ αυτό έχουμε μια τεχνογνωσία μοναδική. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να βρισκόμαστε σε επαφή με την εποχή μας. Οπότε η συνεργασία με τους καλλιτέχνες και η στήριξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας μάς δίνει συνεχώς νέα ερεθίσματα, μας επιτρέπει να βρισκόμαστε σε επαφή με το σύγχρονο πνεύμα και να ανανεώνουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο. 149

Έχει αλλάξει το γευστικό ύφος της σαμπάνιας μέσα στον χρόνο; Βεβαίως. Όχι όμως από τη μία μέρα στην άλλη. Μία από τις πιο μεγάλες καινοτομίες της Ruinart, που ήταν η συστηματική χρήση του Chardonnay, πήρε γύρω στα δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί. Μέχρι και το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, το Chardonnay δεν θεωρούνταν ευγενής ποικιλία. Η γεύση της σαμπάνιας ήταν ιστορικά βασισμένη στην ποικιλία Pinot Noir της Βουργουνδίας, που δίνει κρασιά δυνατά, με έντονο οινικό χαρακτήρα. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως, ο ιδιοκτήτης τoυ οίκου σκέφτηκε ότι το Chardonnay –η οικογένεια Ruinart είχε πολλά αμπέλια με Chardonnay– ήταν ένα στοιχείο-κλειδί για την εξέλιξη της σαμπάνιας: θα της προσέδιδε περισσότερη λεπτότητα, κομψότητα και ελαφράδα, κάτι που ήταν εντελώς αντίθετο με το γευστικό ύφος των κρασιών της εποχής. Άρχισε λοιπόν να το χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Και αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για πολύ σωστή επιλογή, διότι σήμερα ελάχιστοι είναι οι οίκοι που δεν έχουν στραφεί προς περισσότερο Chardonnay, καθώς οι καταναλωτές προτιμούν κρασιά πιο ελαφρά, πιο αρωματικά, κρασιά με δροσιά, λεπτότητα και άρωμα, όπως τα δικά μας. Chardonnay, βέβαια, χρησιμοποιούσαμε και πριν από το ’50, απλώς σε μικρότερη δοσολογία. Τότε δεν είχαμε επινοήσει ακόμα το περίφημο blanc de blancs, που είναι η ναυαρχίδα μας, 150

ούτε το Dom Ruinart – κρασιά εκατό τοις εκατό φτιαγμένα από Chardonnay. Τώρα πια υπάρχουν κι άλλα blanc de blancs από άλλους οίκους που ακολούθησαν το παράδειγμά μας. Γενικά, η σαμπάνια έχει βελτιωθεί πολύ σε σχέση μ’ αυτό που ήταν πριν από πενήντα χρόνια και γίνεται όλο και καλύτερη. Είναι δυνατή η απομίμηση των προϊόντων σας; Όχι, διότι, ακόμα κι αν οι συγκεκριμένες ποικιλίες σταφυλιών υπάρχουν και αλλού, οι δικές μας παράγονται στη Reims, μια πολύ βόρεια περιοχή με ιδιαίτερη ταυτότητα όσον αφορά τις κλιματικές συνθήκες. Στην περιοχή μας βρέχει περισσότερο και κάνει πολύ περισσότερο κρύο, οπότε τα κρασιά μας έχουν μεγαλύτερη οξύτητα και μπορούν να διατηρηθούν καλύτερα. Αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το μιμηθεί. Διότι ένα μη ασβεστώδες έδαφος που βρίσκεται πιο νότια, και άρα έχει περισσότερο ήλιο, δεν παράγει το ίδιο σταφύλι. Για μας το ζητούμενο ήταν πάντα να έχουμε αρκετό ήλιο, ώστε να επιτυγχάνεται η συγκεκριμένη οξύτητα με τρόπο φυσικό, ενώ οι αφρώδεις οίνοι που παράγονται σε περιοχές που έχουν περισσότερη ηλιοφάνεια δεν μπορούν να έχουν την ίδια οξύτητα. Και η οξύτητα είναι η σπονδυλική στήλη της σαμπάνιας. Αυτή της δίνει την ικανότητα να ωριμάσει και να βελτιωθεί με τον χρόνο. Ενώ ένα αφρώδες κρασί δεν γερνάει. Εμείς είμαστε επίσης ο μοναδικός

Interview

Frédéric Dufour, πρόεδρος και γενικός διευθυντής της Ruinart.

οίκος σαμπάνιας στον οποίο η διαδικασία παραγωγής εξακολουθεί να γίνεται εξ ολοκλήρου στις κάβες μας. Δεν μεταφερθήκαμε σε μοντέρνες αποθήκες. Οι κάβες μας είναι παλιά μεσαιωνικά ορυχεία κιμωλίας χιλίων ετών –ανακηρύχθηκαν ιστορικά μνημεία της UNESCO το 1931– με 40 μέτρα βάθος, σταθερές υδρομετρικές συνθήκες όλο τον χρόνο, κανέναν θόρυβο και σχεδόν παντελή απουσία φωτός. Όλα αυτά τα στοιχεία επιτρέπουν στα κρασιά μας να ωριμάσουν με τρόπο μοναδικό. Πώς διαγράφεται το μέλλον της σαμπάνιας; Είπα προηγουμένως ότι στη Ruinart αγαπάμε το ωραίο και το καλό και θα προσέθετα, το σωστό. Και το σωστό σήμερα είναι να φροντίσουμε τον πλανήτη και να τον προστατεύσουμε από τις κλιματικές αλλαγές. Ο αγώνας αυτός αφορά άμεσα τον οίκο μας, διότι η σαμπάνια είναι ένα προϊόν της φύσης και τα φαινόμενα αυτά μπορούν να επηρεάσουν τις συνθήκες ωρίμανσης των σταφυλιών μας και άρα το γευστικό ύφος των προϊόντων μας. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούμε προϊόντα για την προστασία των αμπελιών

μας που σέβονται τη βιοποικιλότητα. Έχουμε καταργήσει το πλαστικό εδώ και τρία χρόνια και σκεφτόμαστε να αλλάξουμε εντελώς το πακετάρισμα, σχεδιάζοντας νέα πολυτελή κουτιά που σέβονται το περιβάλλον. Προσπαθούμε επίσης να χρησιμοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερο καθαρά μεταφορικά μέσα. Εδώ και τέσσερα χρόνια, οι μισές μεταφορές των προϊόντων μας στη Γαλλία γίνονται με ηλεκτρικά οχήματα και φυσικό αέριο. Όλη η μελέτη και η έρευνα της Ruinart γίνονται σήμερα γύρω από τα θέματα αυτά. Σε λίγα χρόνια, μάλιστα, θα έχουμε ένα νέο προϊόν, που θα είναι η απάντησή μας στις περιβαλλοντικές αλλαγές. Δουλεύουμε πάνω στο μελλοντικό γευστικό μας ύφος, όπως αυτό θα εξελιχθεί τα επόμενα τριάντα χρόνια εξαιτίας των αλλαγών αυτών. Όλα αυτά είναι θέματα που αντιμετωπίζουμε με μεγάλη σοβαρότητα και στα οποία θεωρούμε ότι πρέπει να δώσει κανείς όλο τον χρόνο, τη σκέψη και την ενέργεια που χρειάζονται, ώστε να αντιμετωπιστούν με επιτυχία οι προκλήσεις του μέλλοντος. 151

Society

AUTHENTIC AFRICA Κείμενο και φωτογραφίες του Νίκου Ζήκου

αζί με 35 αναδόχους της ActionAid πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι στη Ζιμπάμπουε, που θα μείνει σε όλους αξέχαστο. Ένα από τα μαγικά που έχει η Αφρική είναι ότι έχεις την ψευδαίσθηση ότι πηγαίνεις για να βοηθήσεις. Σύντομα καταλαβαίνεις ότι αυτά που παίρνεις είναι πολύ περισσότερα από αυτά που δίνεις. Αφού φτάσαμε μέχρι τη Νιάνγκα, στα ανατολικά της χώρας, γνωρίσαμε τους κατοίκους και είδαμε από κοντά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Οι κάτοικοι αυτών των χωριών ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και βιοπορίζονται ασχολούμενοι κυρίως με τη γεωργία. Αξιοθαύμαστο είναι το ότι καλύπτουν δεκάδες χιλιόμετρα κάθε μέρα για να βρουν αγαθά όπως το νερό ή κάνουν πολύ βαριές κατασκευές και δουλειές. Όλα αυτά όμως συνοδεύονται από πολλή χαρά και τραγούδι. Είναι κάτι που σε βάζει πραγματικά σε σκέψεις όσον αφορά το ζητούμενο της ευτυχίας στους δυτικούς πολιτισμούς και κοινωνίες. Ο τομέας της εκπαίδευσης έχει πληγεί περισσό-

152

τερο, η πρόσβαση στην παιδεία γίνεται ολοένα και δυσκολότερη. Πολλά σχολεία δεν έχουν ρεύμα πλέον και τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό. Οι δάσκαλοι είναι ελάχιστοι και πολλές φορές αναλαμβάνουν δύο και τρεις τάξεις παράλληλα. Άλλωστε, ένας από τους σκοπούς του ταξιδιού ήταν η ανέγερση τουαλετών σε ένα δημοτικό σχολείο. Στη συνέχεια, και με τη δική μας αρωγή, πραγματοποιήσαμε την κατασκευή ενός φράγματος, με σκοπό την πιο εύκολη συλλογή και αποθήκευση νερού κατά την περίοδο των βροχοπτώσεων, ώστε οι κάτοικοι να μπορούν πλέον να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες. Αφού χωριστήκαμε σε τέσσερις υποομάδες, τα καταφέραμε! Καθένας από εμάς έσκαψε, κουβάλησε και βοήθησε σε όλη τη διαδικασία. Το εντυπωσιακό είναι πως, παρ’ όλες τις υλικές ελλείψεις που έχουν οι ντόπιοι, πάντα σε υποδέχονται και σε αγκαλιάζουν με χαμόγελα και μουσικές.

153

154

Society

155

άθε μέρα που περνούσε ήταν και μια νέα πρόκληση για όλους μας. Συναισθήματα χαράς και αλληλοβοήθειας μας κατέκλυζαν, καθώς περνούσαμε ποιοτικό χρόνο με τους ντόπιους και ακούγαμε τις ιστορίες τους. Τα μεσημέρια, αφού πρώτα βοηθούσαμε την κοινότητα στο μαγείρεμα, τρώγαμε όλοι μαζί σαν μια μεγάλη οικογένεια. Το καθημερινό μας γεύμα ήταν το παραδοσιακό «σάτζα», ένας παχύρρευστος χυλός καλαμποκιού με λαχανικά. Αναμφίβολα, η πιο δυνατή στιγμή του ταξιδιού ήταν όταν δέκα ανάδοχοι γονείς της ActionAid γνώρισαν από κοντά τα ανάδοχα παιδιά τους. Την ίδια στιγμή, άλλα 17 παιδιά χαμογέλασαν, όταν παρέλαβαν γράμματα από τους αναδόχους που δεν κατάφεραν να παραστούν στο ταξίδι. Είναι πιο σημαντικό από όσο φανταζόμαστε για ένα παιδί στην Αφρική να λαμβάνει ένα γράμμα από τον ανά-

156

δοχό του. Η Ζιμπάμπουε σήμερα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση. Το προσδόκιμο ζωής στη χώρα είναι μόλις τα 61 έτη. Το 47% του πληθυσμού υποσιτίζεται και το 70% ζει κάτω από το εθνικό όριο της φτώχειας. Η ActionAid Hellas, πιστή στις αξίες της, στηρίζει τις δράσεις της στη Ζιμπάμπουε ήδη από το 2009, με σκοπό τη στήριξη των ευάλωτων ομάδων και την προάσπιση των δικαιωμάτων που στερούνται. Εμείς από την πλευρά μας επιστρέψαμε πιο γεμάτοι από ποτέ, με εικόνες, συναισθήματα, χαμόγελα και τραγούδια από τα μικρά παιδιά και τις γυναίκες της κοινότητας. Κλείνοντας, θα χρησιμοποιήσω μια φράση που είπε μια φίλη κατά την επιστροφή μας στην Ελλάδα. «Η Αφρική είναι μια ήπειρος όπου, ενώ δεν έχεις τίποτα, έχεις τα πάντα...»

Society

157

About

BY ORDER OF THE PEAKY BLINDERS! PAUL ANDERSON του Θάνου Βεργή

«Π

οιος θέλει να είναι στον παράδεισο, ε; Ποιος θέλει να είναι στον παράδεισο, όταν μπορείς να στέλνεις άνδρες στη γ….. κόλαση; Τελικά, είναι ο Θεός που τραβάει αυτή τη γ….. σκανδάλη ούτως ή άλλως. Δεν μπορούμε να αποφασίζουμε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Όχι εμείς. Απλώς εσύ πρέπει να πατήσεις έναν διακόπτη». Τάδε έφη ο Arthur Shelby, κορυφαίο μέλος της εγκληματικής συμμορίας των Peaky Blinders, εκφράζοντας με απλοϊκό τρόπο τη θανατηφόρα φιλοσοφία της. Ένας ακραίος sociopath, μια διαταραγμένη persona, από μόνος του να αποτελεί case study για τους ψυχίατρους και να παλεύει συνεχώς με τα αντιφατικά συναισθήματα και τους δαίμονές του. Αγαπητοί «μυημένοι» της τηλεοπτικής σειράς του BBC One, υποδεχτείτε τον κύριο που τον υποδύεται, τον Paul Anderson! Στο Birmingham της Βρετανίας, τη δεκαετία του ’20, η συμμορία των Peaky Blinders ελέγχει την πόλη, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη από παράνομες δραστηριότητες. Ο Arthur, ο μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα αδέλφια της οικογένειας Shelby, βρίσκεται στη σκιά του αρχηγού και μικρότερου αδελφού του, Thomas (τον υποδύεται ο Cillian Murphy). Υποφέροντας από ψυχολογικά τραύματα που του προξένησε η συμμετοχή του στον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αδυνατεί να λειτουργήσει ορθολογικά. Περήφανος για την πόλη που τον γέννησε, δεν παραλείπει στιγμή να αναφέρει και να υπερασπίζεται το Birmingham, κάθε φορά που αισθάνεται ότι προσβάλλεται η ταπεινή-τσιγγάνικη καταγωγή της οικογένειάς του. Επιβάλλει τις επιθυμίες της συμμορίας τρομοκρατώντας τους αντιπάλους της, ουρλιάζοντας πριν πιέσει τη σκανδάλη: «Με διαταγή των Peaky Blinders!». Ο εθισμός του στις ναρκωτικές ουσίες και στο αλκοόλ τον οδηγούν σε τέλμα. Όμως, ξαφνικά συνέρχεται και παίρνει τον έλεγχο της κατάστασης δίχως να φοβάται «να λερώσει τα χέρια του». Με αίμα φυσικά. Όσο η πλοκή της σειράς ξεδιπλώνεται, ο ίδιος, μέσω της θρησκευτικής αναζήτησης, προσπαθεί μάταια να βρει την εξιλέωση σε έναν σκοτεινό περίγυρο, που βέβαια δεν το επιτρέπει. Ο άγνωστος, μέχρι πρότινος, Paul Anderson που υποδύεται τον Arthur θεωρεί ευλογία την ευκαιρία που του δόθηκε να αποτελεί μέρος αυτού του σπουδαίου cast. Υποστηρίζει ότι κανένας δεν περίμενε τη σπουδαία επιτυχία της σειράς. Όσον αφορά τον ρόλο που ερμηνεύει, θεωρεί ότι είναι μια απαιτητική πρόκληση, καθώς ο «Arthur» δεν αποτελεί συνηθισμένο χαρακτήρα κοινού εγκληματία αλλά μια πολύπλοκη, βίαιη και ψυχωτική προσωπικότητα. Η σειρά του BBC One «Peaky Blinders», της οποίας η πρώτη σεζόν προβλήθηκε το 2013 και αισίως βρισκόμαστε στην πέμπτη, κατέκτησε το κοινό, με τους πρωταγωνιστές της να διαθέτουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: είναι όλοι αντι-ήρωες –εγκληματικές φυσιογνωμίες, δολοφόνοι, ψυχοπαθείς, διεφθαρμένοι, ανήθικοι–, με τον κατάλογο των αμαρτημάτων τους να συνεχίζεται… Για την ιστορία, οι πραγματικοί Peaky Blinders έδρασαν στις φτωχογειτονιές του Birmingham στις αρχές της δεκαετίας του 1890 και για περίπου τριάντα χρόνια έδιναν μάχες για να κυριαρχήσουν στη βιομηχανική περιοχή του. Η συμμορία καθοδηγούνταν από τον Thomas Gilbert, ο οποίος είχε τεράστια επιρροή και εκτός των ορίων της πόλης. Τα μέλη της είχαν έναν μοναδικό ενδυματολογικό κώδικα, ο οποίος εξέπεμπε αέρα αριστοκρατίας. Φορούσαν μεταξωτά κασκόλ και τα χαρακτηριστικά flat caps. Το όνομά τους δεν οφείλεται στην ύπαρξη ξυραφιών στο εσωτερικό των καπέλων τους, όπως θέλει ο μύθος, αλλά, σύμφωνα με ιστορικούς, στο μοναδικό στιλ τους. To be continued…

158

159

Courtesy of Netflix

Interview

ENKI BILAL του Γιώργου Αρχιμανδρίτη

πό τους πιο μεγάλους κομίστες, σκηνοθέτης και ζωγράφος, ο Enki Bilal είναι ένας καλλιτέχνης που κατήργησε τα όρια ανάμεσα στο κόμικ και στη σύγχρονη τέχνη. Εκθέτει τα έργα του στο Παρίσι, στο Τόκιο, στο Πεκίνο ή στο Σεράγεβο, ενώ ταυτόχρονα το Μουσείο του Λούβρου τού δίνει εν λευκώ την άδεια να δημιουργήσει στους χώρους του. Ο γιουγκοσλαβικής καταγωγής διεθνής καλλιτέχνης, του οποίου τα φουτουριστικά άλμπουμ αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την ταινία «Blade Runner», μας υποδέχεται στο ατελιέ του, στο κέντρο του Παρισιού, και μας μιλάει για την τέχνη και τη μνήμη, για την Ευρώπη και το μέλλον της ανθρωπότητας. Enki Bilal, πώς βλέπετε τη σημερινή καλλιτεχνική δημιουργία; Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο. Η τέχνη αλλάζει, αλλά όχι ακόμα με τρόπο εμφανή. Η καινούργια κουλτούρα που θα αναδυθεί θα είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που ξέρουμε, θα υπάρξει δηλαδή πραγματικός διαχωρισμός ανάμεσα στον κόσμο που έρχεται και στον κόσμο που εμείς έχουμε γνωρίσει. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα καινούργια ψηφιακά εργαλεία που έχουν αλλάξει τη σχέση μας με την εικόνα και τον κόσμο. Το βιβλίο και η ανάγνωση χάνουν ταχύτητα. Ο κόσμος δεν διαβάζει πια ούτε τόσα βιβλία ούτε εφημερίδες. Ο τομέας των κόμικ βέβαια πάει καλύτερα από τους άλλους, αλλά γενικά παρατηρείται μια καθίζηση σε όλα τα είδη της λογοτεχνίας, τα οποία έχουν αντικατασταθεί από άλλους τρόπους έκφρασης. Συντελούνται συνεχώς αλλαγές, στις οποίες καλούμαστε να προσαρμοστούμε. Βρισκόμαστε όμως ακόμα σε μια ενδιάμεση κατάσταση, σε μια άγνωστη ζώνη. Το κόμικ ίσως δεν επηρεάστηκε τόσο, διότι η εικόνα αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο του… Αυτό ακριβώς είναι το πλεονέκτημά του σε σχέση με τη λογοτεχνία. Η πρόσβαση στο κόμικ είναι πιο εύκολη. Αλλά κι εκεί τα πράγματα δεν είναι προφανή. Εκδίδονται μεν πολλά άλμπουμ, αλλά λίγοι είναι οι δημιουργοί που ζουν από τη δουλειά τους. Κι αυτό είναι μεγάλη αδικία, διότι ο συγκεκριμένος τομέας δεν εξελίχθηκε καθόλου σε οικονομικό επίπεδο. Οι γνωστοί συγγραφείς-δημιουργοί, όπως εγώ, δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχει ανανέωση. Υπάρχουν πολλοί νέοι γραφίστες με τεράστιο ταλέντο, οι οποίοι όμως δεν πάνε προς το κόμικ, όπως πριν από δέκα δεκαπέντε χρόνια. Πηγαίνουν προς τα παιχνίδια βίντεο και την κινηματογραφική post-production και υπογράφουν συμβόλαια με διεθνείς ομίλους, που τους εξασφαλίζουν μια θέση εργασίας με σχετικά καλές απολαβές, χάνοντας όμως έτσι την ευκαιρία να γίνουν καλλιτέχνες εκατό τοις εκατό. Το τοπίο που περιγράφω είναι λίγο σκοτεινό, αλλά αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Και η δική σας εξέλιξη; Εγώ προχωράω με την εποχή μου. Τα βιβλία μου έχουν τις ρίζες τους στο παρόν, αλλά ταυτόχρονα φέρουν ένα τεράστιο ιστορικό φορτίο, καθώς και προβλέψεις για το μέλλον. Όλες οι σειρές μου λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο. Για παράδειγμα, στην τριλογία του Τέρατος διηγούμην τη διάλυση της χώρας μου, της Γιουγκοσλαβίας, με όρους μελλοντικούς. Δεν επρόκειτο όμως για επιστημονική φαντασία, αλλά για την προβληματική της διάλυσης, που οφειλόταν όχι μόνο σε εθνικιστικούς, αλλά και σε θρησκευτικούς λόγους – οι οποίοι ήταν ίσως πιο σημαντικοί από τους εθνικιστικούς. Στη συνέχεια, επειδή η ιστορία του σκοταδισμού με είχε κουράσει, στην τριλογία «Coup de sang» έθεσα το ζήτημα του πλανήτη και της ευθραυστότητάς του, την οποία σήμερα επιτέλους συνειδητοποιούμε. Έτσι επινόησα τον μύθο του πλανήτη που επαναστατεί και βάζει σε δοκιμασία τους ανθρώπους. Και τώρα έφτασε η ώρα του «Bug», που θέτει ερωτήματα πάνω στο ψηφιακό μέλλον του ανθρώπου. Κι αυτό επίσης δεν είναι πια επιστημονική φαντασία. Το βλέπουμε σήμερα με τον τρανσουμανισμό, την τεχνητή νοημοσύνη, τη ρομποτική. Αν λοιπόν, κάποια στιγμή, εξαφανιστούν όλα τα δεδομένα της ανθρωπότητας, τι θα κάνουμε; Τι θα συμβεί στη συλλογική μας μνήμη;

160

161

Herve BRUHAT / Gamma-Rapho / Getty Images / Ideal Image

Στην ουσία, όλα τα έργα σας είναι αλληγορίες με επίκεντρο τη μνήμη… Η μνήμη είναι για μένα μια εμμονή. Από τη μια πιστεύω ότι είναι απολύτως απαραίτητη, από την άλλη, όμως, ενδεχομένως η πάρα πολλή μνήμη να σκοτώνει τη μνήμη. Γι’ αυτό ίσως ο ανθρώπινος εγκέφαλος φιλτράρει τις αναμνήσεις. Αν αποθηκεύαμε και διατηρούσαμε τα πάντα, όπως ένας σκληρός δίσκος, ίσως να επικρατούσε τεράστια σύγχυση. Ο καθένας μας έχει την ικανότητα να ξεχνά, να παραμερίζει ό,τι δεν του φαίνεται χρήσιμο. Διότι πάντα πρέπει να υπάρχει κάποιος χώρος μνήμης διαθέσιμος, ώστε να μπορεί να αποθηκευτεί κάτι άλλο στο μέλλον. Είναι ένα είδος οικονομίας. Το ίδιο συμβαίνει και σε συλλογικό επίπεδο. Εκεί όμως τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, καθώς μπορεί να υπάρχει κοινωνική πίεση ή χειραγώγηση. Σήμερα, για παράδειγμα, ζούμε στιγμές έντασης και αστάθειας στην Ευρώπη με το ζήτημα των μεταναστών, οι οποίοι αυξάνονται όλο και περισσότερο για λόγους απολύτως κατανοητούς, όπως είναι η οικονομία, οι πόλεμοι και, σύντομα, οι κλιματικές αλλαγές. Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με το πρόβλημα, η Ιταλία ομοίως, όλη η Ευρώπη. Κι αυτό επίσης είναι θέμα μνήμης. Πώς θα πρέπει να διαχειριστούμε τη μνήμη για να αποφύγουμε τον μεγάλο κίνδυνο του κοινοτικού διχασμού; Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Και είναι θέμα διαχείρισης, διαλόγου, αλλά και επιθυμίας. Ζούμε κομβικές στιγμές, πολύ σημαντικές για την Ευρώπη. Ποια είναι η ευθύνη της Ευρώπης όσον αφορά τη διατήρηση της συλλογικής μνήμης; Η Ευρώπη είναι μία από τις πιο πλούσιες σε μνήμη ηπείρους. Η ιστορία της είναι βαθιά κι έρχεται από πολύ μακριά. Το πιο σημαντικό τραύμα της συλλογικής ευρωπαϊκής μνήμης ήταν ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η διαχείριση του τραύματος αυτού από τους Ευρωπαίους ήταν μάλλον καλή. Αυτό όμως που διαχειρίστηκαν πολύ άσχημα ήταν η γέννηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έγινε σε οικονομικό πλαίσιο, ενώ θα έπρεπε αρχικά να χτιστεί μια Ευρώπη του πολιτισμού. Ο πολιτισμός είναι το στοιχείο που θα μας ένωνε, το πιο ισχυρό και το πιο ευγενές. Το λάθος όμως ήταν ότι οι τεχνοκράτες πήραν την εξουσία και αρνούνται να την αφήσουν από τα χέρια τους. Αυτό είναι το δράμα της Ευρώπης. Και με την κατάρρευση των ιδεολογιών, την ολοένα και πιο συστηματική κούρσα προς το χρήμα και το κέρδος και όλες τις γεωπολιτικές εντάσεις στις 162

γύρω περιοχές, η Ευρώπη έχει χάσει την προσωπικότητά της και κλίνει συχνά προς τον λαϊκισμό. Η κάθε χώρα νοιάζεται μόνο για τα συμφέροντά της. Δεν υπάρχει ένα συνολικό όραμα. Και κανένας δεν τολμά να θέσει το ερώτημα της κοινής ευρωπαϊκής μνήμης και να αναρωτηθεί μήπως αποτύχαμε σε κάτι, διότι όλοι ξέρουν καλά ότι αποτύχαμε και ότι είναι αρκετά αργά για να ενωθούμε γύρω από μια κοινή ιδέα. H Ευρώπη, που είχε την πιο μεγάλη δεξαμενή μνήμης, φτωχαίνει, διότι δεν μπόρεσε να τη χρησιμοποιήσει, δεν μπόρεσε να απευθυνθεί σ’ αυτήν. Κι αυτό είναι λυπηρό. Πώς βλέπετε το μέλλον; Η αισιόδοξη εκδοχή είναι ότι η νέα γενιά έχει καταλάβει ότι η παλιά γενιά, η δική μου, η γενιά των πολιτικών, ακόμα και η γενιά του Μακρόν, που είναι νέος πρόεδρος, πάει κατευθείαν στον τοίχο. Οι νέοι χτίζουν ήδη κάτι άλλο, έχουν άλλες προτεραιότητες, όπως ο πλανήτης. Και η Γκρέτα Τούνμπεργκ είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτών των διεργασιών. Τα περισσότερα επίσημα ΜΜΕ, οι περισσότεροι ενήλικες και πολιτικοί την απορρίπτουν, διότι ίσως η συνείδησή τους δεν είναι καθαρή. Ακούω συχνά κάποιους πολιτικούς να λένε με σαρκαστικό χαμόγελο: «Και τι προτείνει; Τίποτα!». Μα δεν είναι δουλειά της να προτείνει οτιδήποτε. Εκείνοι πρέπει να προτείνουν και να πράξουν. Η δύναμη της Τούνμπεργκ είναι ότι εισακούεται από μια ολόκληρη γενιά νέων και λιγότερο νέων. Αυτό είναι ένα από τα σημάδια αυτής της αλλαγής, η οποία θα περάσει από την οικολογία, καθώς και από μια άλλη σχέση του ανθρώπου, με την τροφή, τους πιο ουσιαστικούς δηλαδή τομείς της ζωής του. Πάνω σ’ αυτούς θα χτιστεί η νέα πραγματικότητα. Και πιστεύω ότι αυτή η γενιά τα επόμενα τριάντα χρόνια θα προτείνει ιδέες και σχέδια που θα εκπλήξουν ακόμα και ανθρώπους σαν κι εμένα, που ασχολούμαστε με τον τομέα της επιστημονικής φαντασίας και οραματιζόμαστε τις δυνατότητες του μέλλοντος. Ελπίζω μόνο να μην είναι πολύ αργά όσον αφορά τις κλιματικές αλλαγές. Η ζοφερή εκδοχή είναι ότι δεν θα μπορέσουμε να ελέγξουμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ότι θα συμβούν δραματικές αλλαγές στον πλανήτη, θα έχουμε άτακτες μετακινήσεις πληθυσμών και θα χάσουμε εντελώς τον έλεγχο. Είναι κι αυτό ένα ενδεχόμενο. Εγώ όμως θα προτιμήσω να μείνω στην πρώτη εκδοχή, την αισιόδοξη. Δεν είναι καλύτερα έτσι;

Interview

163

Travel

CORTINA

LA REGINA Το μοναδικό στιλ της Cortina d’Ampezzo το συναντάς παντού. Στον κεντρικό δρόμο Corso Roma, μερικά μαγαζιά ιστορικά, όπως το Bredo. Η Cortina, μετά από περίπου 25 χρόνια που πρωτοπήγα, παραμένει πάντα La Diva Classica dei Dolomiti. του Θαλή Πιτούλη

ρυμμένη στο κέντρο της κοιλάδας Ampezzo των Δολομιτών Άλπεων, 150 χιλιόμετρα βόρεια από τη Βενετία, βρίσκεται ένα από τα παλαιότερα ski resorts του κόσμου. Με ξενοδοχεία που θυμίζουν τη Βικτωριανή εποχή να την περικλείουν, η Cortina d’Ampezzo προσφέρει μια γεύση από την ιταλική dolce vita. Αφού φιλοξένησε τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 1956, πλήθος σκιέρ και τουριστών άρχισαν να κατακλύζουν το θέρετρο. Σύντομα έγινε το χειμερινό rendez-vous των διασήμων των ’50s και των ’60s, όπως η Brigitte Bardot, η Sophia Loren και η Audrey Hepburn, κερδίζοντας γρήγορα το προσωνύμιο «salotto dei famosi». O Slim Aarons αποτύπωσε χαρακτηριστικά με τις μοναδικές λήψεις του το cosmopolitan allure της Cortina. Το επιβλητικό τοπίο της Cortina ενέπνευσε το γύρισμα πολλών σκηνών από κλασικές ταινίες του Hollywood, όπως αυτή της καταδίωξης στα χιόνια, στο «James Bond: Four your eyes only». Σήμερα, με τις πίστες της να εκτείνονται στα 120 χιλιόμετρα, είναι έτοιμη να φιλοξενήσει για ακόμη μία φορά τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 2026, μαζί με την πόλη του Μιλάνο.

164

Ο Άγγλος ηθοποιός Roger Moore, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας “James Bond: For Your Eyes Only” στην Cortina d'Ampezzo, τον Μάρτιο του 1981.

165

Η Piazza Roma, πλατεία της Cortina d’Ampezzo των Ιταλικών Άλπεων, το 1962.

Το «Παλάτι του Πάγου» –που σφύζει από ζωή ακόμη και τη θερινή περίοδο– τη δεκαετία του ’60.

166

Slim Aarons, Moviepix / Getty Images / Ideal Image

Travel

Η Isa Genolini και η Maria Antonia στον κεντρικό δρόμο της Cortina d’Ampezzo, τον Μάρτιο του 1982.

167

TERRY O’ NEIL του Χρήστου Ζαμπούνη

υλλομετρώ τα αφιερώματα του διεθνούς Τύπου για τον μεταστάντα φωτογράφο Terry O’Neil (1938-2019). Καθυστερώ λίγο σε ένα ενσταντανέ του 1961. Απεικονίζονται οι Beatles κατά τη διάρκεια της ηχογραφήσεως του πρώτου τους single που έκανε επιτυχία, το «Please, please me». Η τοποθεσία αναφέρεται στη λεζάντα. Πρόκειται για την αυλή του στούντιο ηχογραφήσεων της Abbey Road. Είναι μια «άγουρη», θα έλεγα, φωτογραφία, υπό την έννοια ότι ο 23χρονος, τότε, Terry φαίνεται πως νιώθει την ίδια αμηχανία με τους συνομήλικούς του που ποζάρουν εμπρός από τον φακό. Πιο άνετη, το δίχως άλλο, μοιάζει η Ράκελ Ουέλς, γυμνή στην άμμο με ένα καπέλο, παρότι στη λεζάντα αναφέρεται ευκρινώς ότι δεν της αρέσει να φωτογραφίζεται. Είμαστε στα 1962, και καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας ο Terry θα αναδειχθεί μεταξύ των κορυφαίων φωτογράφων των ’60s, μαζί με τον Μπράιαν Ντάφι, τον Ντέιβιντ Μπέιλι και τον Τέρενς Ντόνοβαν. Το swinging Λονδίνο έμελλε να είναι η κολυμβήθρα εις την οποίαν ενεβαπτίσθη μια ολόκληρη γενιά ανήσυχων νέων του Ηνωμένου Βασιλείου και όχι μόνον. Εκείνη την εποχή κάνει δειλά την εμφάνισή του στο ευρωπαϊκό προσκήνιο το star system, και ο Terry O’Neil ειδικεύεται σε αυτό. Τα χρόνια που ακολουθούν, φωτογραφίζει τους πάντες που είναι κάποιοι, everybody who is somebody, όπως αποδίδεται εις την αγγλικήν. Η βασίλισσα Ελισάβετ, ο Νέλσον Μαντέλα, η Μπριζίτ Μπαρντό, οι Ρόλινγκ Στόουνς, η Φέι Ντάναγουεϊ, την οποία θα νυμφευθεί το 1984, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ο Ντέιβιντ Μπόουι και άλλοι ων ουκ έστιν αριθμός δεν θα αρνηθούν τη συνεργασία μαζί του. Έως ότου φθάνουμε στο σωτήριον έτος 1993. Πετάω από το Παρίσι, όπου ζούσα τότε, για το Λονδίνο, για να κάνω μια συνέντευξη του Κωνσταντίνου, πρώην βασιλέως των Ελλήνων, όπως είναι ο σωστός του τίτλος. Το άρθρο πρόκειται να δημοσιευθεί στο γαλλικό περιοδικό «Point de Vue», μια εβδομαδιαία επιθεώρησις που ειδικεύεται στις βασιλικές οικογένειες. Αγνοώ ποιος θα είναι ο φωτογράφος, διότι οι συνεννοήσεις της photo editor δεν έχουν καταλήξει πριν πάρω το αεροπλάνο. Δύναται να φαντασθεί κανείς την έκπληξή μου όταν αντικρίζω τον Terry O’Neil να στήνει τα φώτα με τους βοηθούς του, σε ένα από τα σαλόνια της κατοικίας του βασιλέως στο Hampstead. Η φωτογράφισις διήρκεσε λίγα λεπτά και διεξήχθη σιωπηλώς. Όταν τελείωσε, αντάλλαξε λίγα λόγια με τον Κωνσταντίνο για την εξαδέλφη του – ο Terry μόλις είχε κάνει το επίσημο πορτρέτο της βασιλίσσης Ελισάβετ. Το ίδιο σιωπηρώς απεχώρησε, κάνοντας ένα υποδειγματικό χειροφίλημα στην πρώην βασίλισσα Άννα-Μαρία και μια εξίσου υποδειγματική υπόκλιση στον Κωνσταντίνο. Αιωνία σου η μνήμη, Terry.

168

Ο τραγουδιστής Rod Stewart ποζάρει στον φωτογραφικό φακό του Terry O’Neill, στο σπίτι του στο Old Windsor, το 1971.

169

Ο Frank Sinatra κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Lady in Cement», στο Μαϊάμι της Φλόριντα, το 1968. 170

Terry O'Neill / Iconic Images / Getty Images / Ideal Image

Influencers

Η Αμερικανίδα ηθοποιός Raquel Welch στην εμβληματική σκηνή της ταινίας «Myra Breckinridge». 171

Music

HIER AUJOURD'HUI TOUJOURS ΒΊΚΥ ΛΈΑΝΔΡΟΣ του Χρήστου Ζαμπούνη

τος1972. Ένας δίσκος 45 στροφών τοποθετείται ευλαβικά από τη μητέρα μου στο πικάπ Grundig και πληροί με τη μελωδία του το οικογενειακό σαλόνι. Μια γυναικεία φωνή, που εύκολα θα την έλεγες παιδική, τραγουδά στη γαλλική γλώσσα την επιτυχία της εποχής. Είναι το «Après Toi». Ερμηνεύτρια, η Ελληνίδα Βίκυ Λέανδρος, που κέρδισε τον διαγωνισμό της Eurovision την ίδια χρονιά. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, δρασκελίζω το κατώφλι της επαύλεως «Gut Basthorst», 35 χιλιόμετρα έξω από το Αμβούργο, όπου κατοικεί η Βασιλική Παπαθανασίου, όπως είναι το όνομά της. Εκεί μας υποδέχεται ο σύζυγός της, βαρώνος Ένο φον Ρουφίν, ο οποίος με πρωσική γαλαντομία μάς προσφέρει πούρα από την προσωπική συλλογή του γείτονα και φίλου του κόμη Φον Μπίσμαρκ. Είμεθα αρκετοί. Ένας κάμεραμαν και ένας ηχολήπτης από την τηλεοπτική εκπομπή «Prive», ο στιλίστας Τάκης Τσαντίλης και ο φωτογράφος Λουκάς Χαψής από το περιοδικό Life & Style. Μέχρι να ετοιμασθεί η βαρώνη, ο σύζυγός της απαντά στις ερωτήσεις μου, κυρίως γενεαλογικού και ιστορικού χαρακτήρος. «Καταγόμεθα από το Τιρόλο και το όνομά μας είναι ιταλικό: Ρουφίνι. Πήραμε τον τίτλο γύρω στο 1500 από τους Αψβούργους. Στην περιοχή εγκατασταθήκαμε πριν από 400 χρόνια. Το οίκημα όπου ζούμε είναι σχετικά πρόσφατο – χρονολογείται από το 1750». Εκείνη τη στιγμή, κάνει την εμφάνισή της η Βίκυ Λέανδρος με μια απαστράπτουσα κόκκινη τουαλέτα. Επιδιδόμεθα σε επιφωνήματα. Το «Λέανδρος» είναι το μικρό όνομα του πατέρα της, είναι μία από τις πρώτες πληροφορίες που θα μας δώσει. Ο πατέρας της, που ήταν σπουδαίος συνθέτης (σ.σ.: έγραψε μεταξύ άλλων το «Good bye, my love, good bye» του Ντέμη Ρούσσου), έκανε την παραγωγή του πρώτου δίσκου της Βίκυς στη Γερμανία όταν η κόρη του ήταν 13 ετών. Η οικογένεια μετανάστευσε στη χώρα του Γκαίτε τη δεκαετία του ’50, αλλά η καριέρα της συμπατριώτισσάς μας γίνεται γρήγορα πανευρωπαϊκή, όταν δύο χρόνια αργότερα, σε ηλικία 15 ετών, συμμετέχει στον διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι «L’amour est bleu». Βγαίνει τέταρτη. Έκτοτε θα ακολουθήσει μια πλειάδα δίσκων σε μια πλειάδα γλωσσών, όπως η αγγλική, η γαλλική, η ιαπωνική (!), η γερμανική, η ισπανική, η ολλανδική και, φυσικώ τω λόγω, η ελληνική. Στις 30 Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους, όσοι τυχεροί παρευρεθούν στο celebration concert του Ολυμπιακού Σταδίου στο Γαλάτσι θα έχουν την ευκαιρία να σιγοτραγουδήσουν μεταξύ άλλων το «Après Toi» και την ελληνική του διασκευή, «Μόνο εσύ». Το 45άρι που πούλησε 6.000.000 αντίτυπα.

mancoderadio.com

172

Michael Ochs Archives / Getty Images / Ideal Image

Η Βίκυ Λέανδρος ποζάρει στον φωτογραφικό φακό του Michael Ochs, το 1970.

173

Travel

174

ΚΕΝΥΑ Φωτογραφίες της Μαρίνας Βερνίκου

«Υ

πάρχουν πάντα αυτές οι “μυστικές” χώρες, οι οποίες αποτελούν μέρος της παιδικής μας ηλικίας. Είναι αυτές που τις θυμόμαστε όταν, κάποιες φορές που κοιμόμαστε, τις επισκεπτόμαστε στα όνειρά μας. Είναι τόσο ερωτεύσιμες τα βράδια, όσο ήταν τότε που ήμασταν παιδιά. Αν ποτέ επιστρέψεις για να τις δεις, δεν θα είναι εκεί. Αλλά είναι τόσο όμορφες τη νύχτα όσο τότε, αν είχες ποτέ την τύχη να τις ονειρευτείς». Αυτά έγραψε ο Ernest Hemingway για την Κένυα στο βιβλίο του «True at First Light». Η Μαρίνα Βερνίκου ταξίδεψε στην αφρικανική ήπειρο και μέσα από τον φακό της μας μεταφέρει εικόνες της μακρινής, αλλά μοναδικής αυτής χώρας.

175

176

Travel

177

Motors POSTWAR LUXURY Alfa Romeo 6C 2500 του Θάνου Βεργή

ρέθηκε στο γκαράζ πολλών πλούσιων ιδιοκτητών. Από τον βασιλιά της Αιγύπτου Farouk και τον πρίγκιπα Ali Khan μέχρι τη Rita Hayworth και τον Tyrone Power. Ένα από αυτά εμφανίστηκε και στην ταινία «The Godfather», το 1972. Αποτέλεσε το ακριβότερο αυτοκίνητο της εποχής του. Ο λόγος για την Alfa Romeo 6C 2500. Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων βρέθηκαν μπροστά σε μια πρωτοφανή κατάσταση. Τα εργοστάσιά τους υπέστησαν ζημιές, οι γραμμές παραγωγής καταστράφηκαν και ήταν υποχρεωμένοι να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα αυτοκίνητα χαμηλού

178

κόστους. Υπήρξαν όμως και εξαιρέσεις, κατά τις οποίες «εξωτικά» προπολεμικά μοντέλα συνέχισαν να παράγονται με την ίδια φιλοσοφία πολυτέλειας. Ένα τέτοιο αυτοκίνητο ήταν η Alfa Romeo 6C 2500. Άρχισε να παράγεται το 1939 και συνέχισε μετά τον πόλεμο σε διάφορες εκδόσεις, μέχρι το 1952. Την ονομασία «6C» την οφείλει στον εξακύλινδρο κινητήρα της. Καθ’ όλη τη διάρκεια παραγωγής της, την κατασκευή των αμαξωμάτων ανέλαβαν διάσημοι coachbuilders της εποχής, όπως οι James Young, Zagato, Touring και Castagna. Η τελευταία 6C κατασκευάστηκε το 1952, δίνοντας τη θέση της στη σειρά «1900».

179

Motors

180

ΓΕΎΣΗ ΑΠΌ ΤΟ ΜΈΛΛΟΝ! Τα μοντέλα EQ της Mercedes σκιαγραφούν το αύριο.

του Άρη Γαλανόπουλου

ηλεκτροκίνηση είναι το αύριο στην αυτοκίνηση και οι εταιρείες προχωρούν στην κατασκευή «καθαρών» ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Η μάρκα EQ της Mercedes ειδικεύεται στα εν λόγω μοντέλα και παρουσιάζει τόσο πρωτότυπα όσο και αυτοκίνητα παραγωγής, όπως είναι το EQC. Στην πρόσφατη ελληνική έκθεση αυτοκινήτου, η γερμανική φίρμα τοποθέτησε σε περίοπτη θέση τρία μοναδικά concepts, τα οποία φτάνουν σε κόστος πάνω από 17 εκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για την EQA, τον προπομπό της EQ στην κατηγορία των compact αυτοκινήτων, που σκιαγραφεί το αύριο στην κατηγορία C. Ουσιαστικά, αποτελεί την A-Class του... μέλλοντος, Το εντυπωσιακό Mercedes EQ Silver Arrow είναι το ηλεκτρικό «ασημένιο βέλος» του μέλλοντος, φόρος τιμής στο αγωνιστικό παρελθόν της Mercedes-Benz. Αναλυτικότερα, το πρωτότυπο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Pebble Beach και είναι πλήρως ηλεκτρικό. Στόχος του είναι αφενός να τονίσει τη δυναμική της υπομάρκας ηλεκτρικών οχημάτων EQ της Mercedes και αφετέρου να δηλώσει τη σύνδεση της ηλεκτροκίνησης με μοντέλα υψηλών επιδόσεων. Η σχεδίαση του πρωτοτύπου είναι άμεσα επηρεασμένη από εκείνη του W125 Rekordwagen (που είχε σημειώσει το ρεκόρ ταχύτητας με 430 km/h το 1938), καθώς το EQ Silver Arrow δανείζεται αντίστοιχες αναλογίες με έντονες καμπύλες, που χαρίζουν ένα άκρως αεροδυναμικό σχήμα. Η ισχύς του ηλεκτρικού πρωτοτύπου φθάνει τους 740 ίππους, ενώ διαθέτει μπαταρίες 80kWh, χάρη στις οποίες προσφέρεται μια αυτονομία της τάξης των 400 χιλιομέτρων. Ο οδηγός της EQ Silver Arrow, εκτός από τη φυσική οπτική του δρόμου, έχει στη διάθεσή του και διάφορες ψηφιακές προβολές, οι οποίες μπορούν να απεικονιστούν απευθείας στο οπτικό του πεδίο. Το τιμόνι διαθέτει κεντρική οθόνη αφής, μέσω της οποίας μπορεί να επιλεχθεί το επιθυμητό πρόγραμμα οδήγησης, ενώ από αυτήν ο οδηγός μπορεί να επιλέξει και τον ήχο που θα ακούγεται, ο οποίος μπορεί να είναι αντίστοιχος του AMG V8 κινητήρα ή ακόμα και ίδιος με του μονοθέσιου της F1. Tο 2020 Smart Vision EQ Fortwo, ένα πρωτότυπο, πλήρως διασυνδεδεμένο, πλήρως αυτόνομο smart, που δείχνει με τον πιο εύσχημο τρόπο πώς θα γίνονται οι μεταφορές εντός της πόλης με car sharing: απόλυτα προσωποποιημένα και απόλυτα αυτόνομα. Μία μπαταρία 30kWh φροντίζει για την κίνησή του, ενώ, σύμφωνα με τη smart, όταν δεν θα βρίσκεται σε χρήση από επιβάτη, θα κατευθύνεται μόνο του προς έναν σταθμό φόρτισης! Και όταν θα είναι πλήρως φορτισμένο, θα δέχεται εντολή να έρθει να σας παραλάβει, «κλείνοντας» ραντεβού μέσω smartphone. Σε ό,τι αφορά την εξωτερική εμφάνιση, είναι εμφανείς οι δεσμοί με το σήμερα της μάρκας, αλλά σε πιο φουτουριστικό μοτίβο. Στο εμπρός μέρος ξεχωρίζει ο χώρος της γρίλιας, όπου το μαύρο πάνελ 44 ιντσών προβάλλει μηνύματα, «επικοινωνώντας» με τους πεζούς στις διαβάσεις, αλλά καλωσορίζει και τους επιβάτες του οχήματος. Αντί του πίνακα οργάνων που έχουμε συνηθίσει, συναντάμε μια οθόνη 24 ιντσών, ενώ στην κεντρική κονσόλα υπάρχουν και δύο μικρότερα display 4’’. Προφανώς οι δυνατότητες συνδεσιμότητας θα είναι άπειρες, με πολλές επιλογές στον τομέα της ψυχαγωγίας του επιβάτη όση ώρα διαρκεί η μετακίνησή του.

181

Motors

182

ΝΈΟ MINI COOPER SE Το πρώτο MINI με ηλεκτρική «καρδιά». του Άρη Γαλανόπουλου

ΜΙΝΙ παρουσιάζει τώρα τη δική της αμιγώς ηλεκτρική πρόταση για αστικές μετακινήσεις. Πρόκειται για το νέο MINI Cooper SE (κατανάλωση καυσίμου στον μεικτό κύκλο: 0,0 l/100 km, κατανάλωση ενέργειας στον μεικτό κύκλο: 15,0-13,2 kWh/100 km, εκπομπές CO2 στον μεικτό κύκλο: 0 g/km*). Το μοντέλο προσφέρει βιώσιμη μετακίνηση σε συνδυασμό με διασκεδαστική οδήγηση, εκφραστική σχεδίαση και πολυτελή ποιότητα – τυπικά χαρακτηριστικά MINI. Το πρώτο πλήρως ηλεκτροκίνητο μοντέλο της βρετανικής μάρκας προσφέρει γνήσια αίσθηση MINI με οδήγηση μηδενικών ρύπων. Η άμεση απόκριση του ηλεκτροκινητήρα των 135 kW (ή, όπως παραδοσιακά αναφερόμαστε, 184 ίππων), το ειδικά σχεδιασμένο σύστημα εμπρόσθιας κίνησης και το καινοτόμο σύστημα δυναμικής οδήγησης με έλεγχο ολίσθησης των τροχών κοντά στον ενεργοποιητή (wheel slip limiting close to the actuator) χαρίζουν στο νέο MINI Cooper SE μοναδική ευελιξία, γνωστή ως αίσθηση «go-kart». Η μπαταρία ιόντων λιθίου παρέχει αυτονομία 235-270 km. Το νέο MINI Cooper SE επιταχύνει από στάση στα 60 km/h σε μόλις 3,9 δλ. Στα πρώτα 60 m διατηρεί αβίαστα ίδιο ρυθμό με τα σπορ μοντέλα με συμβατικά συστήματα κίνησης. Το αμιγώς ηλεκτρικό MINI επιταχύνει από στάση στα 7,3 δλ., ενώ η τελική του ταχύτητα περιορίζεται από τον ηλεκτρονικό κόφτη στα 150 km/h. Η μπαταρία ιόντων λιθίου είναι χαμηλά τοποθετημένη στο πάτωμα, ώστε να μην περιορίζεται η χωρητικότητα του χώρου αποσκευών συγκριτικά με του 3θυρου MINI με συμβατικό κινητήρα. Ο χώρος αποσκευών πίσω από την πίσω πόρτα είναι 211 lt και μπορεί να φτάσει στα 731 lt με τις πλάτες των πίσω καθισμάτων αναδιπλωμένες. Το στάνταρ καλώδιο φόρτισης διατίθεται για σύνδεση σε μια οικιακή πρίζα. Ένα MINI ELECTRIC Wallbox διατίθεται προαιρετικά για φόρτιση στο σπίτι, καθώς και ένα τριφασικό καλώδιο για χρήση σε δημόσιους σταθμούς φόρτισης. Και οι δύο επιλογές επιτρέπουν τη φόρτιση της μπαταρίας υψηλής τάσης του νέου MINI Cooper SE με ισχύ 11 kW σε

δυόμισι ώρες στο 80% της φόρτισης και σε τρεισήμισι ώρες στο 100%. Ένας σταθμός ταχείας φόρτισης DC επιτρέπει την ανανέωση των ενεργειακών αποθεμάτων ακόμα πιο γρήγορα. Η μονάδα φόρτισης του νέου MINI Cooper SE είναι σχεδιασμένη για μέγιστη ισχύ φόρτισης 50 kW, επιτρέποντας το 80% της φόρτισης να επιτυγχάνεται σε 35 λεπτά. Με το νέο MINI Cooper SE, η βρετανική μάρκα για μία φορά ακόμα δίνει νέα μορφή στην αστική μετακίνηση. Πριν από 60 χρόνια, η επαναστατική σχεδιαστική φιλοσοφία του κλασικού MINI αποτέλεσε τη βάση για μέγιστη ευρυχωρία εσωτερικού με ελάχιστες εξωτερικές διαστάσεις. Το MINI λανσαρίστηκε το 2001 – μια σύγχρονη, νέα ερμηνεία της δημιουργικής χρήσης χώρου και της μοναδικής, διασκεδαστικής οδήγησης, που αποτέλεσε πρότυπο στην πολυτελή κατηγορία μικρών αυτοκινήτων. Το νέο MINI Cooper SE γίνεται το πρώτο αμιγώς ηλεκτρικό πολυτελές μικρό αυτοκίνητο, προετοιμάζοντας τον δρόμο για μια βιώσιμη και ταυτόχρονα άκρως συναισθηματική οδηγική εμπειρία σε συνθήκες πόλης.

183

Motors

LIFESTYLE ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ Νέο YAMAHA TMAX 560 του Γιάννου Κατσιμπάρου

ο 2001 παρουσιάζεται για πρώτη φορά το Yamaha TMAX, δημιουργώντας μια νέα κατηγορία, η οποία συνδυάζει τις επιδόσεις μιας μοτοσικλέτας με την πρακτικότητα που προσφέρει ένα σκούτερ. Η έκτη γενιά της οικογένειας σηματοδοτήθηκε από τον ερχομό τριών μοντέλων μετά από περίπου 18 χρόνια παρουσίας. Το TMAX δημιούργησε μια νέα κατηγορία, αλλά και εδραιώθηκε στη συνείδηση του αγοραστικού κοινού ως ο «βασιλιάς των σκούτερ». Το δύσκολο βέβαια δεν είναι μόνο να γίνει ένα μοντέλο εμπορική επιτυχία, αλλά και να καταφέρει να διατηρηθεί στο πέρασμα των χρόνων. Το TMAX κατάφερε, λοιπόν, όχι μόνο να γίνει best seller, αλλά και σημείο αναφοράς των premium scooters. Η τελευταία γενιά TMAX δέχτηκε και αυτή αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο, κυρίως όσον αφορά την εμφάνιση, τον εξοπλισμό, αλλά και το πλαίσιο. Ένα πιο ελαφρύ πλαίσιο αλουμινίου, το οποίο προσφέρει νέα επίπεδα κρατήματος και απόλυτου ελέγχου, ακόμη πιο εμφανή όταν το ΤΜΑΧ βρίσκεται υπό κλίση. Για το 2020 το TMAX προσαρμόζεται στις προδιαγραφές Euro 5, το οποίο θα εξακολουθήσει να διατίθεται στις δύο εκδόσεις SC και DX. Ο δικύλινδρος κινητήρας θα ανεβεί στα 562 κ.εκ., με απόδοση στους 47 ίππους στις 7.500 στροφές. Το νέο XP560 TMAX δεν θα έχει διάφορες εμφανισιακά από τον προκάτοχό του, κάτι που δείχνει πως οι άνθρωποι της Yamaha ήθελαν να δώσουν μεγάλη σημασία στην αύξηση του κινητήρα, χωρίς όμως να ανεβεί πολύ η ιπποδύναμη, γιατί πέρα από τους 47 ίππους δεν θα μπορούσε να οδηγηθεί από κατόχους άδειας οδήγησης Α2. Η βασική έκδοση θα ζυγίζει 218 κιλά και η «πλούσια» DX 220. H έκδοση TMAX Tech MAX είναι πλήρως εξοπλισμένη με ηλεκτρικά ρυθμιζόμενο ανεμοθώρακα, που επιτρέπει στον αναβάτη να επιλέγει την καλύτερη θέση μέσα σε δευτερόλεπτα και να χρησιμοποιεί την πιο άνετη ρύθμιση ανάλογα με τις συνθήκες, θερμαινόμενη σέλα και θερμαινόμενα γκριπ για ακόμη μεγαλύτερη άνεση, ρυθμιζόμενη πίσω ανάρτηση για προσαρμογή στις συνθήκες οδήγησης και cruise control για συμμόρφωση στα όρια ταχύτητας. Επίσης προσφέρει στον αναβάτη του πλήρη συνδεσιμότητα και απόλυτο έλεγχο μέσω του MyTMAXConnect, της αποκλειστικής εφαρμογής για κινητά που παρέχει τη δυνατότητα παρακολούθησης μέσω GPS. Εμφανισιακά ξεχωρίζει με εσωτερική επένδυση κορυφαίας ποιότητας και πιρούνι χρυσού χρώματος. Το νέο ΤΜΑΧ 560 θα είναι διαθέσιμο στη χώρα μας τον Δεκέμβριο του 2019, σε δύο χρώματα, icongrey και sword grey, και το ΤΜΑΧ Tech Max επίσης σε δύο αποχρώσεις, Tech Kamo και Sword Grey.

184

185

Society

EYES BEHIND BARS Κείμενο και φωτογραφίες του Νίκου Ζήκου

Η έλλειψη παιδείας, υπευθυνότητας και σεβασμού προς τα ζώα είναι η αιτία ύπαρξης των αδέσποτων και η αξιολόγηση του εν λόγω προβλήματος ως κοινωνικού. Τα αδέσποτα ζώα αυξάνονται και τα κλουβιά των καταφυγίων γεμίζουν. Μέσα σε αυτά τα κλουβιά υπάρχουν μάτια που θα πουν τις δικές τους ιστορίες. Σας προσκαλώ να τις αφουγκραστείτε, να αναγνωρίσετε το πρόβλημα και να γίνετε μέρος της λύσης του, υιοθετώντας μέχρι να αδειάσει και το τελευταίο κλουβί. Τα μάτια αυτών που ζουν σε αυτά τα κλουβιά θα εκτεθούν στο Πολιτιστικό Κέντρο Σταύρος Νιάρχος στις 7/12, από τις 09.00 έως τις 18.00, και σας περιμένω όλους, να μοιραστούμε τις ιστορίες τους. 186

187

VS Mancode Gang

TIFFANY & CO.

• H Tiffany & Cο. ιδρύθηκε το 1837 από τον κοσμηματοπώλη Charles Lewis Tiffany, με έδρα τη Νέα Υόρκη. Έγινε διάσημο brand στις αρχές του 20ού αιώνα, υπό τη διεύθυνση του γιου του, Louis Comfort Tiffany. • Η αρχική επωνυμία του ήταν «Tiffany, Young and Ellis» και το 1853 μετονομάστηκε σε «Tiffany & Co.», διατηρώντας το μέχρι σήμερα. • To 1845 κυκλοφόρησε ο πρώτος κατάλογος «Tiffany Blue Book». Και συνεχίζει μέχρι σήμερα. • Ήταν η πρώτη αμερικανική εταιρεία που κέρδισε βραβείο για την εξαιρετική ποιότητα κοσμημάτων, στην Exposition Universelle στο Παρίσι. • Το 1919 ανέλαβε, για χάρη του αμερικανικού Υπουργείου Ναυτικού, τον σχεδιασμό του Medal of Honor, το οποίο ονομάστηκε «Tiffany Cross». Η συγκεκριμένη έκδοση θεωρείται σπάνια, καθώς αποτελεί το πρώτο μετάλλιο που δίνεται για ηρωική πράξη στο πεδίο της μάχης. • Το 1958 η φήμη του εξαπλώθηκε, όταν ο Truman Capote εξέδωσε το βιβλίο «Breakfast at Tiffany’s». Τρία χρόνια αργότερα, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με τεράστια επιτυχία και με την Audrey Hepburn στον πρωταγωνιστικό ρόλο. • Το διασημότερο κατάστημά της βρίσκεται στη γωνία Fifth Avenue και 57th Street, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.

188

Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas

CART IER

• H Cartier ιδρύθηκε από τον Louis-François Cartier το 1847, στο Παρίσι. Παρέμεινε στην οικογένεια μέχρι το 1964, ώσπου αγοράστηκε από την ελβετική εταιρεία Richemont Group. • Έγινε ευρέως γνωστή από το 1874, υπό τη διεύθυνση των Louis, Pierre και Jack Cartier. • Ο πρίγκιπας της Ουαλίας Edward VII, κάποτε, αποκάλεσε την Cartier «βασιλιά των κοσμημάτων». Το 1902 παρήγγειλε 27 τιάρες για τη στέψη του, ενώ δύο χρόνια αργότερα υπέγραψε σύμφωνο για την αποκλειστική κατασκευή των βασιλικών κοσμημάτων από τον συγκεκριμένο οίκο. • Το «Santos» θεωρείται το πρώτο ρολόι της εταιρείας και κυκλοφόρησε το 1904. Την ονομασία του την οφείλει στον Βραζιλιάνο πιλότο Alberto Santos-Dumont, ο οποίος σε μια συζήτηση με τον φίλο του Louis-Cartier παραπονέθηκε για την αδυναμία και τη μη πρακτικότητα των ρολογιών τσέπης κατά τη διάρκεια των πτήσεων. • Το 2018, το Forbes την κατέταξε ως την 59η πιο πολύτιμη μάρκα παγκοσμίως. • Εμβληματικά καταστήματα του οίκου βρίσκονται στη Rue de la Paix και στην Place Vendôme, στο Παρίσι.

189

BaR-Resto HOTEL

PARISIEN AUTHENTIQUE

Courtesy of Bouillon Julien

της Κατερίνας Ρωμανού

Edith Piaf επέλεγε συχνά το τραπέζι 24 σε αυτό το κομψό εστιατόριο και χαρακτηριστικό παράδειγμα του art nouveau στιλ. Ο λόγος για το Bouillon Julien στο Παρίσι, το οποίο στο πέρασμα των χρόνων υπήρξε αγαπημένο στέκι διάσημων προσωπικοτήτων. Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1906 από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Édouard Fournier και τη διακόσμηση έχουν επιμεληθεί εξαιρετικοί καλλιτέχνες του art nouveau. Ο Louis Trézel σχεδίασε τις νύμφες στις τέσσερις κολόνες από χυτό γυαλί, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις εποχές. Παρά το γεγονός ότι λειτουργούσε ως brasserie εδώ και πολλά χρόνια, το Julien δημιουργήθηκε το 1906 ως «Bouillon», ένα είδος εστιατορίου από τον 19ο αιώνα, που σέρβιρε παραδοσιακή γαλλι-

190

κή κουζίνα και, συγκεκριμένα, ζωμό κρέατος (bouillon) και ήταν δημοφιλές στην εργατική τάξη στη διάρκεια της Belle Époque. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του bouillon ήταν ο συνδυασμός ποιοτικής κουζίνας και καλών τιμών. Σε αυτό το είδος επανήλθε το 2018, όταν η Συντεχνία του Αγίου Λουκά, υπό τον Βρετανό αρχιτέκτονα John Whelan, το ανακαίνισε για να του δώσει τη νέα του λάμψη. Σήμερα, το Julien αποτελεί ένα από τα ελάχιστα αυθεντικά εστιατόρια αυτού του είδους της γαλλικής κουζίνας που λειτουργούν στο Παρίσι. Info: 16 Rue du Faubourg Saint-Denis, 75010 Paris, France

191

Advertising Stories

192

193

Courtesy of teNeues

THE PROpOSAL

ULTIMATE TOYS FOR MEN www.teneues.com

CREDITS Διευθύνσεις – Spoiled (σελ. 120-125)

LOUIS VUITTON BOUTIQUE ATHENS: Βουκουρεστίου 19, Αθήνα 106 71. NIKOS APOSTOLOPOULOS: Σκουφά 18 και Ηρακλείτου, Αθήνα 106 71. HUBLOT BOUTIQUE ATHENS: Σταδίου 3, Αθήνα 105 62. GOFAS JEWELRY: Σταδίου 3, Αθήνα 105 62. MIRO BOUTIQUE: Ηροδότου 31, Αθήνα 106 73. LUISA WORLD: Σκουφά 15, Αθήνα 106 73. DELUX HELLAS: Δεδούση 5, Ηλιούπολη 163 46. BOSS BOUTIQUE ATHENS: Αμερικής 19, Αθήνα 106 72. KATERINA VASSOU: Σκουφά 2, Αθήνα 106 73. FASHION SQUAD: Νάξου 13, Γλυφάδα 166 74. MCM BOUTIQUE ATHENS: Ξάνθου 2, Αθήνα 106 73. ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 9, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. NOTOS: Σταδίου και Αιόλου, Αθήνα 105 51. NAVY&GREEN: THE MALL ATHENS, Α. Παπανδρέου 35, Μαρούσι 151 22. ROCOCO: Παραδεισίων 25-27, Γαλάτσι 111 47. FENI JEWELS: www.fenijewels.gr

Διευθύνσεις – Style (σελ. 126-131)

ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 9, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. BOSS STORES: Αμερικής 19, Κολωνάκι, τηλ: 210-3389080. Κολοκοτρώνη 8, Κηφισιά, τηλ. 210-8017879. Λαζαράκη 20, Γλυφάδα, τηλ. 210-8986378. BOSS SHOP: Attica, Τσιμισκή 48-50, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2311-819184. Κεντρική διάθεση: HUGO BOSS HELLAS LLC, Αμερικής 19, Αθήνα, τηλ. 216-9002300. DE RIGO HELLAS: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-6826326. FASHION SQUAD: Αποκλειστικός αντιπρόσωπος τηλ. 210-9607225. GOFAS JEWELRY: Σταδίου 3, Αθήνα, τηλ. 210-3317540. MCM: Ξάνθου 2, Κολωνάκι, τηλ. 210-7225910. NOTOS: Σταδίου και Αιόλου, Αθήνα, τηλ. 210-3245811. ROCOCO: Κεντρική διάθεση: τηλ. 210-2224480. ROLEX HELLAS: Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ. 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ. 210-3235909. SWATCH GROUP GREECE: Μαντζαγριωτάκη 3, Καλλιθέα, τηλ. 210-9565656. 194

195

196