MANCODE | Plein Soleil Edition ( Issue 19) by MANCODE

live with style

19 ΑύγουστοςΣεπτέμβριος 2018

PleiN soleil

ΣΤΙΣ 5/08 ΜΕ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΜΕ 5 €

Editor's Letter

John Domidis / LIFE Pictures / Getty Images / Ideal Image

ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ

υτό το καλοκαίρι αντί να μετράμε παγωτά και βουτιές, μετρήσαμε νεκρούς συνανθρώπους μας. Έρχονται τότε στιγμές που αισθάνεσαι την ανάγκη να μένεις μόνος και να αφήνεσαι μετέωρος και ευάλωτος στο χάος των συναισθημάτων που ξεδιπλώνεται μπροστά σου. Η θάλασσα όμως είναι κοντά μας, για να μας δροσίσει και να μας εξαγνίσει. Καλό καλοκαίρι σε όλους.

Θαλής Πιτούλης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Unsplash

18. Editor’s letter: Όταν θέλεις να μείνεις μόνος 22. Opinion: Sunshine 28. Hot vs Cool: με τον sir Taki Theodoracopulos 36. H απροσποίητη Μύκονος: του Χρήστου Ζαμπούνη 40. Brigitte Bardot 52. Εκείνο το καλοκαίρι… 56. Romain Duris 66. Ένα ψαροχώρι που το έλεγαν Portofino 76. Les élégantes 82. Slim Aarons 88. Elegance in Uniform: Μαριάνα Λαλαούνη 98. Fashion: Rough 122. The influencers: Sophia Loren 124. Ντοκουμέντο: Ελλάδα-Ρουάντα 4.489 χλμ. 132. La Lingua Geniale: Andrea Marcolongo 136. Out of the Blue 158. Harry’s bar Venice

Founder & Head Creative: Θαλής Πιτούλης Director: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης (pr@mancode.gr) Commercial Director: Νατάσσα Μπουτεράκου Advertising Manager: Μαρία Μίλτου (mmiltou@kathimerini.gr, 210-4808208) Art: Θάνος Ταρλαντέζος Style Editor: Μαριάνα Λαλαούνη Photo Agencies: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas Ιδιοκτησία: McVictor & Hamilton A.E. Αγρινίου 3, Χαλάνδρι, Αθήνα, 15232, τηλ. 210-6898492, contact@mcvictor.gr Το MANCODE κυκλοφορεί με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 1η Κυριακή κάθε μήνα και μετά στα περίπτερα με 5 ευρώ. Mancode.gr ISSN 2529-1149 Οι γνώμες που εκφράζονται στα κείμενα του περιοδικού δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά τις απόψεις του MANCODE και της McVictor & Hamilton. Απαγορεύονται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή ψηφιακό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται για δημοσίευση στο περιοδικό δεν επιστρέφονται.

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: NONSTOP PRINTING Ltd. Cover Story: Gery Gerard / Paris Match / Getty Images / Ideal Image 20

Opinion SuNshiNe

Slim Aarons / Getty Images / Ideal Image

του Απόστολου Κοτσάμπαση

Το ρετιρέ της οικίας Κανελλοπούλου, Αθήνα, Ιούλιος 1961.

ις δεκαετίες του ’50 και του ’60, τα διεθνή ΜΜΕ ανέδειξαν την Ελλάδα ως προορισμό ενός ταξιδιού διαφορετικού, αυθεντικού, ωθώντας σε γεωμετρική αύξηση του αριθμού των επισκεπτών της χώρας. Η Ελλάδα έγινε μόδα και ένας αέρας κοσμοπολιτισμού έπνευσε. Η προσπάθεια εκσυγχρονισμού με τα Ξενία με τη μοντέρνα αρχιτεκτονική τους εξέλιξε την εικόνα, ενισχύοντας και το εσωτερικό τουριστικό ρεύμα. Οι ταξιδιώτες από πιο προηγμένες δυτικές χώρες έφεραν τις νέες τάσεις στην εμφάνιση, στη μουσική, στη συμπεριφορά, επηρεάζοντας τη μέχρι τότε κλειστή «επαρχιακή» νοοτροπία. Τα κύματα των κοινωνικών αλλαγών της εποχής, rock, hippies, αλλά και καταναλωτισμός, πέρασαν τα σύνορα της χώρας. Η επιρροή τους άρχισε να γίνεται γρήγορα εμφανής, ιδιαίτερα στη νεολαία. Η πόρτα είχε ανοίξει 22

και δεν υπήρχε επιστροφή. H φωτογραφία του Slim Aarons που βλέπετε στο editorial αυτό τραβήχτηκε το καλοκαίρι του 1961, στο ρετιρέ της οικίας Κανελλοπούλου, απεικονίζοντας νεαρές κυρίες να απολαμβάνουν τις στιγμές δίπλα στην πισίνα, με φόντο την Ακρόπολη. H εμβληματική λήψη του φωτογράφου, με έντονα χρώματα, απεικονίζει χαρακτηριστικά την αισιοδοξία της εποχής. Πενήντα και πλέον χρόνια μετά, το ελληνικό καλοκαίρι συνεχίζει να σαγηνεύει τους επισκέπτες της χώρας, οι οποίοι αισίως ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια. Τώρα όμως δεν υπάρχει κάτι νέο να φέρουν μαζί τους. Γι’ αυτό φρόντισε η παγκοσμιοποίηση. Η αισιοδοξία που ενέπνευσε τα χρόνια του ’60 είναι το ζητούμενο σήμερα για ένα νέο ξεκίνημα.

Style

The

SaRtoRialist

PROGETTO FEDE

Courtesy of Progetto Fede

του Μισέλ Νικολαρέα

σχεδίασαν το πρώτο τους δαχτυλίδι πάνω σε μια χαρτοπετσέτα από «βρώμικο». Η PF είναι ιταλική εταιρεία, αλλά η επιρροή που είχαν τα ταξίδια των δημιουργών της στα Βαλκάνια, στην Ανατολή και στην Ασία είναι ευδιάκριτη στα προϊόντα της.

Τα ασημένια δαχτυλίδια των goth fans από ροκ αξεσουάρ έγιναν κοσμήματα. Είναι σχεδόν ειρωνικό ότι η dark αντικουλτούρα που αντιπροσώπευε το κλαμπ τους έγινε mainstream μέσα από το PF. Μετά από δέκα χρόνια ατελείωτων ροκ εντ ρολ πάρτι, γεννήθηκε η ιδέα του PF, όταν, μετά από ένα ξενύχτι, οι δύο δημιουργοί

Η νέα σειρά από είδη ταξιδίου (αποσκευές-τσάντες) έχει καθαρά έθνικ ύφος και τσιγγάνικα χαρακτηριστικά. Τσάντες από παλιά κιλίμια, δερμάτινες βαλίτσες, κοσμήματα από ασήμι, ορείχαλκο και χαλκό, στολισμένα με πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους. Όλες οι δημιουργίες είναι απολύτως χειροποίητες και συναρμολογούνται μία προς μία, έτσι ώστε κάθε κομμάτι είναι μοναδικό και διαφορετικό από τα άλλα. Το brand δημιουργήθηκε το 2006. Σήμερα η σειρά κοσμημάτων, εκτός από την Ιταλία, διανέμεται στην Ιαπωνία, στην Αυστραλία, στις ΗΠΑ, στη Ν. Κορέα και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

υτό που κάνει την Progetto Fede να ξεχωρίζει από παρόμοιες εταιρείες δεν είναι τα προϊόντα της, αλλά οι δημιουργοί της Aldo και Luca. Αδελφικοί φίλοι από παιδική ηλικία, έχουν κάνει σχεδόν τα πάντα μαζί. Επιχειρηματικά, συνεργάστηκαν πρώτη φορά όταν άνοιξαν ένα από τα ιστορικά ροκ κλαμπ της Αδριατικής. Η επίδραση που είχε η δεκαετία που είχαν το κλαμπ είναι εμφανής στην αισθητική του Progetto Fede. Η goth κουλτούρα που γνώρισαν από τους πελάτες του κλαμπ επηρέασε έντονα τον σχεδιασμό των προϊόντων του PF.

Book BOHEMIAN SUMMER

Courtesy of Assouline

της Ελένης Χρίστικα

πό την έντονη νυχτερινή ζωή έως τις εκδρομές γιόγκα, η ατμόσφαιρα hippie-chic της Ibiza είναι το σήμα κατατεθέν της. Αυτό το ιδανικό μεσογειακό hot spot υπήρξε προορισμός απόδρασης για καλλιτέχνες, δημιουργούς και μουσικούς για δεκαετίες. Είναι ένα μέρος για να ανακαλύψετε τον εαυτό σας, να περπατήσετε τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στον πολιτισμό και στην ερημιά και να αναζητήσετε την ευδαιμονία. Το βιβλίο «Ibiza Bohemia» εξερευνά το θρυλικό cast των χαρακτήρων που το επισκέφθηκαν, καθώς και τους αρχετυπικούς εσωτερικούς χώρους που καθορίζουν το μοναδικό στυλ του νησιού των Βαλεαρίδων. Όσον αφορά τις δύο συγγραφείς του βιβλίου, η Renu Kashyap είναι στυλίστας μόδας και συνεργάζεται με εταιρεία στην Ίμπιζα που παράγει high fashion έντυπα για διεθνείς εκδόσεις της Vogue και διαφημιστικές εκστρατείες για τα μεγαλύτερα brands του κόσμου. Η Maya Boyd είναι συγγραφέας ταξιδιών σε τίτλους όπως οι Condé Nast Traveler, Elle και The Guardian και ιδρύτρια του πολιτιστικού και ιστορικού φόρουμ Ibiza Insights. To βιβλίο τους κυκλοφορεί από τον οίκο Assouline. 26

Peter Stackpole / Life Pictures, Terry O'Neill, Bettmann / Getty Images / Ideal Image

Opinion

Hot vs

Cool του sir Taki Theodoracopulos

Τ Ο ηθοποιός Errol Flynn σε μια ασυνήθιστη, σε σχήμα S, πολυθρόνα, ενώ χαλαρώνει στο σκάφος του κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού για ψάρεμα.

ο hot είναι το αντίθετο από το cool και δεν υπάρχει τίποτα το οποίο να βρίσκω λιγότερο ελκυστικό και πιο χυδαίο απ’ ό,τι οι άνθρωποι που προσπαθούν να το παίξουν cool. Το hot χαρακτηρίζει το σεξ, την καλή εμφάνιση και την καλή μουσική. Η Ava Gardner ήταν hot, όπως και η Rita Hayworth, η Jane Greer και η Ginger Rogers. Ο Fred Astaire ήταν hot, όπως και οι Gary Cooper, Τάκης Χορν, Tyrone Power και Errol Flynn. Ο Καίσαρας Αύγουστος ήταν hot, όπως και ο Περικλής, ο Κλαύδιος και ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο Charles Martel, ο Ιωάννης της Αυστρία και ο Jan Sobieski ήταν όλοι πολύ hot άνδρες, επειδή νίκησαν και κράτησαν τους τουρμπανοφόρους μακριά από την Ευρώπη το 732 στο Tours, στο Lepanto το 1571 και στη Βιέννη το 1683 αντίστοιχα. 29

Η ηθοποιός Rita Hayworth ποζάρει για ένα πορτρέτο γύρω στο 1940, στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.

κλασική μουσική είναι hot επειδή αναδεικνύει το πνεύμα του ανθρώπου και πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσασταν μάρτυρας μιας συμπλοκής μετά από μια συναυλία κλασικής μουσικής; Για το θέμα αυτό, πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν υπήρξαν μαχαιρώματα ή συλλήψεις μετά από συναυλία μουσικής pop ή ραπ; Η ευφυΐα και η ευπρέπεια είναι hot, αλλά το έγκλημα, η βία, η βαρβαρότητα και η βιαιότη-

τα θεωρούνται cool από τη σημερινή νεολαία. Η σκληρή δουλειά είναι hot, όμως η κοινωνική πρόνοια που επικρατεί στη Δύση το μόνο που έχει να επιδείξει είναι μια κατώτερη τάξη που υπερηφανεύεται για την άγνοια, τη βία και τον αναλφαβητισμό της (ειδικά στην Αμερική). Οι επιστολές είναι hot επειδή είναι απτικές, οπτικές, μόνιμες, μπορούν να ξαναδιαβαστούν και να τις γευτούν. Τα ηλεκτρονικά μηνύματα είναι cool, καθώς και πολύ χυδαία.

Η ηθοποιός Ava Gardner στην ταινία «Life and times of Judge Roy Bean» στην Αριζόνα.

ι νεόπλουτοι πάντα προσπάθησαν να είναι cool, γι’ αυτό αποδείχτηκε πάντα πόσο λίγη αξιοπρέπεια ή class τα χρήματά τους μπορούν να αγοράσουν. Οι άνθρωποι που είναι ανεπιτήδευτοι και αληθινοί στον εαυτό τους είναι hot, όπως είναι η οικογένεια Μαρτίνου. Οι ρυτίδες είναι hot, το τράβηγμα του δέρματος είναι cool. Τα λευκά μαλλιά είναι hot, τα βαμμένα cool. Να ζεις με μπρίο είναι hot, παίζοντας εκ του ασφαλούς είναι cool. Ο ρατσισμός είναι ένα

cool σύνθημα σχεδιασμένο να καταστέλλει την εποικοδομητική σκέψη. Η συζήτηση σχετικά με το «μαύρο» έγκλημα και την ισλαμική εισβολή στην Ευρώπη έχει ουσιαστικά τερματιστεί με κατηγορίες «ρατσισμού» ενάντια σε όσους προφέρουν την αλήθεια. Η αλήθεια είναι hot, το μεγάλο ψέμα είναι cool. Η στάση του Ισλάμ απέναντι στις γυναίκες, το μίσος των άλλων θρησκειών και η απόρριψη της πραγματικότητας και του νεωτερισμού είναι cool.

Ο ηθοποιός Gary Cooper στέκεται στην πλώρη ενός ιστιοφόρου. Φωτογραφία γύρω στο 1939.

Ρότζερ Φέντερερ, ο Ραφαέλ Ναδάλ και ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι hot, η Μαρία Σαράποβα cool. Ο σημερινός κόσμος είναι cool, καθώς τυφλώνεται από τη φιλαργυρία και την καταναλωτική λαγνεία και εμπνέεται από ηθοποιούς, επαγγελματίες αθλητές και μοντέλα. Είκοσι εκατομμύρια θύματα κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου θεωρήθηκαν cool επειδή οι σύμμαχοι επικράτησαν της Γερμανίας. Η νίκη έφερε τον κομμουνισμό, τον ναζισμό και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν πραγματικά

μια cool νίκη. Μια φορά κι έναν καιρό η λευκή αρρενωπότητα ήταν hot, hot, hot, τώρα είναι κατακερματισμένη και υποφέρει μια υπαρξιακή κατάπτωση που είναι πολύ cool. Το τανγκό είναι hot, οι καλοί τρόποι, τα λευκά λινά κοστούμια, τα καπέλα του Παναμά είναι, τα ιστιοπλοϊκά. Τα mega yachts είναι cool και δεν πρέπει να επιτρέπεται να μολύνουν τη θάλασσα. Οι παλιομοδίτες Έλληνες είναι hot. Οι Έλληνες που προσπαθούν να είναι cool είναι cool. Απολαύστε το καυτό καλοκαίρι.

Book

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο θεατρικός συγγραφέας Jimmy O’Connor, ο Αλέξανδρος Ωνάσης και ο Ισίδωρος Μαβριδόγλου, τότε υπουργός Nαυτιλίας, στη Μύκονο τη δεκαετία του ’60.

Η απροσποίητη ΜΥΚοΝος Ο εκδοτικός οίκος Assouline και η Λίζυ Μανωλά αποτίνουν φόρο τιμής στο προβεβλημένο ελληνικό νησί. του Χρήστου Ζαμπούνη

πως αρκετοί chic έφηβοι της εποχής της, πολύ chic για να είναι αθώοι, η Λίζυ Μανωλά πρωτοπήγε στη Μύκονο στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Έπνεε τότε ένας «παιχνιδιάρης» άνεμος ελευθερίας, εις τον οποίον ήταν δύσκολο να αντισταθείς. Το κίνημα των χίπις, σε συνδυασμό με τον γαλλικό Μάη του ’68, είχε εξωθήσει μια ολόκληρη γενιά σε πειραματισμούς και υπερβάσεις, με κορυφαία τη σεξουαλική επανάσταση. Εκεί λοιπόν, στο κέντρο των Κυκλάδων, απέναντι από την πατρίδα του φωτοδότη θεού Απόλλωνα, βρήκαν τον παράδεισό τους οι οπαδοί της θεάς του Έρωτα, της Αφροδίτης. Με εμπροσθοφυλακή τους gays, πλείστοι ανήσυχοι νέοι και νέες από την Ευρώπη και την Αμερική συνέρρευσαν στο έως τότε σχετικώς άγνωστο νησί. Ορισμένοι εγκατεστάθησαν μονίμως, άλλοι τον επέλεξαν ως καλοκαιρινό τόπο διακοπών. Η Λίζυ Μανωλά, παρότι ψυχικά ανήκε στην πρώτη κατηγορία, λόγω σπουδών στην αρχή και οικογενείας εν συνεχεία, κατέληξε στη δεύτερη. Ο κεραυνοβόλος έρωτας με τη Μύκονο, όπως εξομολογείται στον πρόλογο του βιβλίου «Mykonos Muse», μετετράπη συντόμως σε μiα μόνιμη σχέση, δηλαδή σε εξοχική κατοικία. Παραλλήλως, το χρυσό φως, τα κατάλευκα σοκάκια, η γαλαζοπράσινη θάλασσα, τα παρεκκλήσια, τα λιβάδια και τα αθώα χαμογελαστά πρόσωπα των κατοίκων τη δελέασαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία.

Courtesy of Assouline

α χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν, η Μύκονος διεπορεύθη στις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες απογειωτικώς όσον αφορά την τουριστική κίνηση. Η άγρια εμπορευματοποίησις που ακολούθησε δημιούργησε έναν διχασμό ανάμεσα σε αυτούς που προσαρμόστηκαν στην εξέλιξη και σε εκείνους που την αρνούνται προτιμώντας να διατηρήσουν μια ιδεατή νοσταλγική εικόνα της. Στην περίπτωση της Λίζυς και του δημιουργήματός της υπάρχει μια ώσμωσις των δύο τάσεων. Φυλλομετρώντας το λεύκωμα «Mykonos Muse», ο αναγνώστης εισπράττει μια ευσέβεια απέναντι στον τόπο και στους ανθρώπους, μια ασπίδα προστασίας απέναντι στην εισαγόμενη και εγχώρια επίθεση κακού γούστου. Άλλωστε, είναι παγκοίνως γνωστό ότι η ασχήμια μόνον με την ομορφιά αντιμετωπίζεται!

Cover

BRigitte BaRdot της Μαριανίνας Πάτσα

Brigitte Bardot δεν ήταν ποτέ ένα ασχημόπαπο που έγινε κύκνος. Όταν οι συμμαθήτριές της πάλευαν με τα σπυράκια της εφηβείας, εκείνη στόλιζε ήδη με την ομορφιά της τα εξώφυλλα των περιοδικών. Η ΒΒ γεννιέται στις 28 Σεπτεμβρίου του 1934. Μεγαλώνει σε αστική οικογένεια, με πολυτέλεια αλλά και αυστηρότητα. Σπουδάζει χορό στο Εθνικό Ωδείο του Παρισιού και η μητέρα της την ενθαρρύνει να ακολουθήσει καριέρα μοντέλου. Πριν κλείσει τα 15 της, εμφανίζεται στο εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού Elle. Εκεί τη βλέπει ο

21χρονος Roger Vadim και την ερωτεύεται. Ο Vadim, που εργάζεται ως βοηθός του σκηνοθέτη Marc Allégret, προτείνει να εμφανιστεί η Bardot στην ταινία του. Εκείνος δέχεται και του αναθέτει να την εντοπίσει. Κι έτσι τελικά γνωρίζονται και ερωτεύονται. Οι γονείς της δεν ενθουσιάζονται. Ο πατέρας της τον απειλεί με όπλο και η μητέρα της, κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι, του φέρεται λες και είναι κλέφτης, ελέγχοντας μην τυχόν και έχωσε στις τσέπες του τα ασημικά της. Τελικά, η Brigitte γίνεται18 και παντρεύονται.

Rapho, Bettmann, Life Pictures / Getty Images / Ideal Image

Η ΒΒ με τον Alain Delon στο Saint-Tropez, τον Αύγουστο του 1968.

Cover

Bardot βλέπει στο πρόσωπο του Vadim την επιτυχία. Έχει γνωριμίες και βρίσκεται στον σωστό χώρο. Εκείνος αναλαμβάνει καθήκοντα μάνατζερ και είναι αποφασισμένος να την κάνει σταρ. Το 1952, της εξασφαλίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Μανίνα, ο γυμνός θησαυρός». Φυσικά η καλλονή Bardot είναι ντυμένη με ένα σκανδαλιστικό μπικίνι. Τα επόμενα χρόνια παίζει σε σεξοκωμωδίες, αλλά δεν καταφέρνει κάτι σπουδαίο. Μέχρι το 1956. Η ταινία «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» τη μεταμορφώνει από γυναίκα σε σύμβολο του σεξ. Και στο πλατό της ταινίας ερωτεύεται τον συμπρωταγωνιστή της, Ζαν Λουί Τρεντινιάν.

Η ΒΒ στο Madrague του Saint-Tropez, τον Ιούλιο του 1967.

άνει δεσμό μαζί του. Όμως δεν κρατάει πολύ. Έναν χρόνο μετά, ο νέος της εραστής είναι ο ηθοποιός Jacques Charrier. Λίγο αργότερα αποκτούν έναν γιο. Η Bardot δεν νιώθει καθόλου έτοιμη να γίνει μητέρα και αφήνει το παιδί στους γονείς της. Αυτό συμπληρώνει την εικόνα της «ανένταχτης» σε βαθμό που η συντηρητική γαλλική κοινωνία δεν το αντέχει. Εντάξει να κυκλοφορεί ημίγυμνη ή να φοράει παντελόνια αντί για φουστάνια. Εντάξει να αλλάζει εραστές με ευκολία και να έχει σχέσεις εκτός γάμου. Αλλά το να εγκαταλείπει το παιδί της για να ζει ξέγνοιαστα; Ε, αυτό πάει πολύ! Τη δεκαετία του ’60, δοκιμάζει την τύχη της στο τραγούδι, κυκλοφορώντας μια σειρά από δίσκους. Τη φωνή της εμπιστεύεται και ο θρυλικός Serge Gainsbourg. Παράλληλα η BB ωριμάζει και την εμπιστεύονται κορυφαίοι σκηνοθέτες: παίζει στην «Περιφρόνηση» του

Godard, στο χιουμοριστικό φιλμ του Louis Malle «Viva Maria!» και το 1969 αφήνει το στίγμα της στην αισθηματική κομεντί «Les Femmes». Οι άνδρες εξακολουθούν να την ποθούν και οι γυναίκες είτε να τη μισούν είτε να θέλουν να της μοιάσουν. Όμως η επιτυχία έχει και τα μελανά της σημεία. Δέχεται ανώνυμες απειλές. Μια γυναίκα προσπαθεί να τη μαχαιρώσει στον δρόμο. Την κατακρίνουν πως πλουτίζει επειδή γδύνεται, την ώρα που τα αγόρια της Γαλλίας σκοτώνονται στον πόλεμο εναντίον της Αλγερίας. H ΟAS (ακροδεξιά παραστρατιωτική οργάνωση στη Γαλλία που έδρασε με αιχμή τον πόλεμο της Αλγερίας), της ζητά τεράστια ποσά για να μην ανατινάξει το σπίτι της. Η BB πιέζεται. Κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Όμως η απόπειρα αυτή σε συνδυασμό με την απειλή συντελεί ώστε να ξανακερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου. Τίποτα δεν απειλεί τη Γαλλία. Και η Bardot είναι η Γαλλία.

Στη βίλα της στο Saint-Tropez, πάνω στην Caravelle «S». 46

Η ΒΒ στο Saint-Tropez, τον Αύγουστο του 1965.

ο 1966, αλλάζει κεφάλαιο στη ζωή της και παντρεύεται τον Γερμανό πολυεκατομμυριούχο Gunter Sachs, που την κατακτά πετώντας ροδοπέταλα στο σπίτι της με το ελικόπτερό του. Ο γάμος τους κρατάει μόλις τρία χρόνια. Η BB αποκτά δυσανεξία στην επιφανειακή της ζωή. Όλα για τα οποία πάσχισε –χρήμα, δόξα, γνωριμίες– πλέον της φαίνονται μάταια. Το 1972 ανακοινώνει επισήμως ότι αποσύρεται από τη δημοσιότητα, για να αφοσιωθεί στον φιλοζωικό ακτιβισμό. Ο τελευταίος σταθμός στην προσωπική της ζωή έρχεται το 1992, όταν παντρεύεται τον βιομήχανο Bernard d’Ormale. 48

Το 1999 εκδίδει το βιβλίο της «Le Carré de Pluton», στο οποίο αναφέρεται με αρνητικούς χαρακτηρισμούς στους μουσουλμάνους της Γαλλίας. Στα 80 και πλέον χρόνια της, υπερασπίζεται σθεναρά τις θέσεις της. «Πολεμώ για το ζώο που είμαι εγώ. Δεν ανήκω στο ανθρώπινο γένος. Δεν θέλω να ανήκω εκεί, νιώθω διαφορετική, σχεδόν αφύσικη», λέει και ξανακλείνεται στη φάρμα της στο Σεν Τροπέ, με την ελπίδα πως οι άνθρωποι θα τη θυμούνται όχι ως sex symbol, αλλά ως μια γυναίκα η οποία ανέτρεψε τα ταμπού μιας ψευτοσυντηρητικής ανθρωπότητας.

Cover Αύγουστος 1966: Ο γάλλος ηθοποιός Laurent Terzieff με την Brigitte Bardot στην παραλία του North Berwick της Σκωτίας, σε μια σκηνή από την ταινία «Δύο εβδομάδες το Σεπτέμβριο», σε σκηνοθεσία του Serge Bourguignon.

Η ΒΒ με τον Patrick Gilles στο Great Harbour.

About ΕΚείΝο το ΚαλοΚαίρι... του Απόστολου Κοτσάμπαση

Η Έλενα Ναθαναήλ με τον Λάκη Κομνηνό στην ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι», το 1971.

ια ορισμένους από εμάς, όσους βρισκόμαστε στον πλανήτη για περισσότερα από 40 καλοκαίρια, χώρο στο μυαλό μας καταλαμβάνει μια συλλογή αναμνήσεων από αυτά. Ανάμεσά τους μερικές σκηνές από ταινίες οι οποίες απεικόνισαν μια εποχή διαφορετική. Τέσσερις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου με το καλοκαίρι ως κοινό στοιχείο να τις συνδέει, ενώ η μουσική τους παραμένει ζωντανή. Εκεί, γύρω στις αρχές του ’70, στα σινεμά ακούγονταν οι νότες του Γιάννη Σπανού και του Γιώργου Χατζηνάσιου ντύνοντας με ήχους τις ταινίες εκείνες, «επενδύοντας» μουσικά τις μετέπειτα αναμνήσεις πολλών. Και οι τέσσερις έχουν τη σφραγίδα του Κλέαρχου Κονιτσιώτη. To 1971, η Έλενα Ναθαναήλ με τον Λάκη Κομνηνό είναι το εικονικό ζευγάρι στο «Εκείνο το καλοκαίρι», μια δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη, σε σενάριο Πάνου Κοντέλλη και παραγωγή Κλέαρχου Κονιτσιώτη. Η αισθαντική μουσική του Γιάννη Σπανού ανέδειξε τραγούδια όπως το «Σαν με κοιτάς», που έκαναν μεγάλη επιτυχία στα χρόνια που ακολούθησαν. Η Έλενα Ναθαναήλ

και ο Άγγελος Αντωνόπουλος πρωταγωνιστούν στο «Αναζήτησις», μια ταινία με κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ανδρέου και παραγωγή του Κονιτσιώτη, γυρισμένη το 1972. Το soundtrack του Σπανού παραμένει απρόσμενα σύγχρονο. Ακολουθεί το 1974 το «Ψυχή και σάρκα» με τον Κώστα Πρέκα, την Κορίνα Τσοπέη και την Deborah Reede. Και αυτή η ταινία είναι σε σκηνοθεσία του Ερρίκου Ανδρέου. Σενάριο και παραγωγή είναι του Κλέαρχου Κονιτσιώτη. Τη μουσική υπογράφει ο Γιώργος Χατζηνάσιος, με το «Εσύ κι εγώ» να γίνεται επιτυχία. Το «Αγκίστρι» του 1976, με διεθνές καστ, ολοκληρώνει την τετραλογία αυτή. Η Barbara Bouchet, ο Günther Stoll και ο Robert Behling δίνουν στην ταινία τον αέρα μιας παραγωγής που πάντα επιδίωκε ο Κονιτσιώτης. Και εδώ η σκηνοθεσία ήταν του Ερρίκου Ανδρέου. Το εξαιρετικό μουσικό θέμα της συνέθεσε ο Γιώργος Χατζηνάσιος. Οι πρωταγωνιστές τους, ως σύμβολα, έχουν περάσει στον «μύθο» του «παλιού» ελληνικού κινηματογράφου. Το ζήτημα δεν είναι αν σήμερα θεωρούμε εκείνες τις ταινίες ελαφρές,

Η Barbara Bouchet στο «Αγκίστρι» του Κλέαρχου Κονιτσιώτη, το 1976.

Ο Κώστας Πρέκας με την Κορίνα Τσοπέη στο «Ψυχή και σάρκα», το 1974.

αφελείς ή υπερβολικά δραματικές, ή κάτι σχετικό. Η ουσία είναι ότι μετά από πενήντα σχεδόν χρόνια η οπτική τους, βασιζόμενη κυρίως στο θυμικό, εξακολουθεί να λειτουργεί, όταν παρεμβληθεί στο σημερινό πλαίσιο αναφοράς, στο οποίο κυριαρχεί ο κυνισμός. Ο Λάκης Κομνηνός και η Έλενα Ναθαναήλ υποδύθηκαν χαρακτήρες εκφράζοντας έντονα συναισθήματα, αναμφίβολα σκηνοθετημένα

με την υπερβολή των χρόνων εκείνων, παρ’ όλα αυτά όμως, ο τρόπος ανάδειξής τους σε καμία περίπτωση δεν στερεί την αλήθεια τους. Αυτή η αλήθεια είναι ένα είδος «συναισθηματικής κληρονομιάς» που μας άφησαν και λόγω αυτής παραμένουν με τον τρόπο τους επίκαιρες. Εκείνο το καλοκαίρι πέρασε, μα στάθηκε στην καρδιά μας… 53

MANCODE PROpOSAL

KeNshō PsaRou Ένα νέο boutique hotel που επιλέγουμε στο Mancode

ετά το πολυβραβευμένο Kenshō Boutique Hotel & Suites στον Ορνό, το Kenshō Psarou αποτελεί τη νεότερη και πολυτελέστερη ξενοδοχειακή άφιξη στο νησί της Μυκόνου. Μολονότι, το Kenshō Psarou άνοιξε τις πύλες του μόλις πριν από μερικές ημέρες, κατάφερε ήδη να κερδίσει τα εγκωμιαστικότερα σχόλια των πρώτων επισκεπτών, τόσο για τη μοναδική τοποθεσία του πάνω στην παραλία της Ψαρούς, όσο και για το υψηλό επίπεδο των προσφερόμενων υπηρεσιών. Πρόκειται αναντίρρητα για μια εντελώς φρέσκια πρόταση ολοκληρωμένης εμπειρίας διαμονής στο «νησί των ανέμων», παραπλεύρως του εμπορικού κέντρου Nammos Village και με άμεση πρόσβαση στην προβλήτα σκαφών και στο ελικοδρόμιο. Το ξενοδοχειακό συγκρότημα, το οποίο θυμίζει έναν παραλιακό μυκονιάτικο οικισμό, με θέα και πρόσβαση στον κόλπο της Ψαρούς, περιλαμβάνει 32 υπερπολυτελή δωμάτια και σουίτες με εξωτερικό hot tub ή jet plunge pool, μια μοναδική βίλα 4 δωματίων, το lounge bar & restaurant και τέλος ένα αιγαιοπελαγίτικο και πλήρως λειτουργικό εκκλησάκι.

Στο Kenshō Psarou δεσπόζουν μόνο φυσικά υλικά, όπως η πέτρα και το παλαιωμένο ξύλο, τα οποία εναρμονίζονται πλήρως με την αρχιτεκτονική του Αιγαίου και δικαιολογούν απόλυτα τον χαρακτηρισμό των επισκεπτών ως το νέο «κόσμημα» της πιο διάσημης παραλίας του νησιού. Κάθε μοναδικός χώρος διαμονής είναι διακοσμημένος με επώνυμα έπιπλα σύγχρονων και διεθνούς φήμης σχεδιαστών, επιλεγμένα από τη μεγαλύτερη έκθεση επίπλου Maison & Objet, τα οποία προσδίδουν φινέτσα και πολυτέλεια. Στο ξενοδοχείο, επίσης, λειτουργεί το Kenshō Psarou lounge, το οποίο προσφέρει τόσο στους φιλοξενουμένους όσο και στους επισκέπτες μια μοναδική και πολυτελή γαστρονομική εμπειρία, δίπλα στη θάλασσα. Το μενού του εστιατορίου, το οποίο επιμελήθηκε ο Μυκονιάτης σεφ Ιπποκράτης Αναγνωστέλης, είναι εμπνευσμένο από τη σύγχρονη μεσογειακή κουζίνα, με έμφαση στους θησαυρούς της θάλασσας.

Τα αρώματα και οι πρώτες ύλες της Ελλάδας συνδυάζονται με ιαπωνικές και περουβιανές γεύσεις, δημιουργώντας γαστριμαργικά αριστουργήματα. Το ταξίδι στις γεύσεις ολοκληρώνεται με τις πιο γλυκές προτάσεις του κορυφαίου pastry chef Δημήτρη Χρονόπουλου, αλλά και με απολαυστικά signature cocktails στον υψηλής αισθητικής χώρο του Kenshō Bar. Τέλος, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ότι το Kenshō Psarou έχει φροντίσει να ικανοποιήσει τόσο τους επισκέπτες που αποζητούν τη χαλάρωση, όσο και τους λάτρεις της φυσικής άσκησης. Το Kenshō Beach Spa παρέχει θεραπείες ευεξίας και ομορφιάς, χρησιμοποιώντας πρωτοπόρα προϊόντα και τεχνικές, ενώ το Kenshō Gym, εξοπλισμένο με την πιο σύγχρονη τεχνολογία, προσφέρει την πιο όμορφη θέα στον κόλπο της Ψαρούς. Το Kenshō Psarou προσκαλεί τον επισκέπτη να γευτεί το απρόσμενο, βιώνοντας μια εμπειρία εσωτερικής «αφύπνισης». www.kenshomykonos.com 55

About

RomaiN DuRis «Δεν θα είμαι ο φτωχός Γάλλος του Hollywood» της Μαριανίνας Πάτσα

Gamma-Rapho / Getty Images / Ideal Image

Romain Duris είναι σπάνια περίπτωση, καθώς δεν ήθελε ποτέ να γίνει ηθοποιός. Τον ανακάλυψε τυχαία ο σκηνοθέτης Cédric Klapisch –ενώ ο νεαρός Romain ήταν ακόμα μαθητής και στεκόταν έξω από το σχολείο του στο Παρίσι– και του προσέφερε έναν ρόλο. Αρχικά ο Duris αρνήθηκε (είχε ήδη κλείσει καλοκαιρινή δουλειά ως πιτσαδόρος και αυτό το χαρτζιλίκι τού ήταν αρκετό, χώρια που βαριόταν να μπλέξει με κάτι τέτοια), αλλά ο Klapisch επέμενε και τον έπεισε. O Duris πρωταγωνίστησε στο «Le Ploril Jaune» (1994). Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Γεννημένος στο Παρίσι, γιος ενός μηχανικού-αρχιτέκτονα και μιας χορεύτριας, ο Duris ήθελε να ακολουθήσει καριέρα στη μουσική, παίζοντας σε jazz funk μπάντα. Μέχρι και σήμερα, η μουσική παραμένει μία από τις μεγάλες του αγάπες και ασχολείται με κάθε ευκαιρία. Όμως η μεγάλη λίστα της φιλμογραφίας του αποδεικνύει ότι τελικά ο κινηματογράφος έχει κερδίσει την καρδιά του. 57

αίζοντας σε ταινίες όπως οι «Dobermann» (1997), «L’auberge espagnole» (2002), «Adventures of Arsene Lupin» (2004), αλλά και ανεξάρτητες παραγωγές, όπως οι «Seventeen Times Cecile Cassard» (2002), «Exiles» (2004), «The Crazy Stranger» (1997), «Being Light» (2001), «Déjà mort» (1998), «When the Cat’s Away» (1996), ο Duris αποδεικνύεται αρκετά ευέλικτος ώστε να είναι πειστικός ως ληστής, ως

γκάνγκστερ, ως ρομαντικός εραστής, ως ομοφυλόφιλος ή απλώς ως Γάλλος μαθητής στους δρόμους της Βαρκελώνης. Το 2005, στην ταινία «The Beat That My Heart Skip», σε σκηνοθεσία του Jacques Audiard, ο Duris ενσαρκώνει τον γιο ενός βίαιου ιδιοκτήτη παραγκουπόλεων που διχάζεται ανάμεσα στον εγκληματικό υπόκοσμο του πατέρα του και στην κρυφή του επιθυμία να γίνει πιανίστας συναυλιών. Μέσω του φιλμ γίνεται πλέον δημοφιλής

About

ως «εξαιρετικός» σε κριτικούς και κοινό, κερδίζοντας παράλληλα και μια υποψηφιότητα για βραβείο César Καλύτερου Ηθοποιού. Το 2010, η ταινία «Heartbreaker» του Alex Lippi τού χαρίζει κι άλλη υποψηφιότητα για César. Το ίδιο γίνεται και με το φιλμ «The New Girlfriend» (2014). Και τρεις υποψηφιότητες για ένα τέτοιο σημαντικό βραβείο δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για κάποιον που ούτε του περνούσε

από το μυαλό να γίνει ηθοποιός. «Έκανα φασαρία στο σπίτι για να τραβήξω το ενδιαφέρον των γονιών μου από τα μεγαλύτερα αδέρφια μου. Ίσως αυτό να εξηγεί πολλά», λέει για τη στροφή του στην υποκριτική. Του πήρε λίγο χρόνο για να συνηθίσει την αναγνωρισιμότητα. «Στο σχολείο ήμουν ο κλόουν της τάξης. Τα ίδια έκανα και μέσα στο μετρό. Και ξαφνικά, έπρεπε να προσέχω πώς συμπεριφέρομαι! Δεν το κάνω. Δεν μου αρέσει».

ήμερα ο Duris ζει στο Παρίσι μαζί με την αγαπημένη του, επίσης ηθοποιό, Olivia Bonamy, με την οποία έχει κι έναν γιο. Η Γαλλία τον λατρεύει. Μετράει 5 σημαντικά βραβεία και άλλες 13 υποψηφιότητες. Εργάζεται ανελλιπώς από το 1994, γυρίζοντας μέχρι και 4 ταινίες τον χρόνο. Θα ήθελε να συνεργαστεί με τον Woody Allen και τον Quentin Tarantino. «Έχω λάβει σενάρια για

να πάω να παίξω στις ΗΠΑ, αλλά δεν είναι αρκετά ενδιαφέροντα», λέει. «Συχνά είναι δεύτεροι ρόλοι ή μοιάζουν πολύ οι χαρακτήρες με κάτι που έχω ήδη υποδυθεί. Αν φτάσω στις ΗΠΑ, δεν θέλω να είμαι ο φτωχός Γάλλος του Hollywood». Και με την ιδιάζουσα μέχρι στιγμής ιστορία του, αλλά και τις ικανότητές του, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να συμβεί, και μάλιστα με θόρυβο.

100 ExtRaoRdiNaRY YeaRs Η Bentley γιορτάζει τα 100 χρόνια της με μια Mulsanne W.O. Edition

ο 1919 ο Walter Owen Bentley ίδρυσε την Bentley και με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων η βρετανική φίρμα αποτίνει φόρο τιμής στον ιδρυτή της με την αναμνηστική εκδοχή της λιμουζίνας Mulsanne W.O. Edition. Εντυπωσιακή, σε μαύρη απόχρωση Onyx, με μαύρες ζάντες, λωρίδα χρωμίου στο καπό και ένα κομψό σήμα στα εμπρός φτερά, η νέα Mulsanne W.O. Edition by Mulliner είναι βέβαιο ότι θα κάνει αισθητή την παρουσία της. Σε κάθε μία έχει τοποθετηθεί ένα κομμάτι από τον αυθεντικό στροφαλοφόρο άξονα της προσωπικής "8 Litre" του W.O. – του τελευταίου μοντέλου που σχεδίασε για την Bentley το 1930. Το εσωτερικό παραπέμπει στη δεκαετίας του ’30 με δέρμα σε κόκκινο χρώμα, τέσσερις διαφορετικούς τύπους ξύλου, αλουμίνιο για τις λεπτομέρειες και ένα φωτιζόμενο cocktail cabinet. Χαρακτηριστικές λεπτομέρειες τονίζουν τον πολυτελή χαρακτήρα της, όπως μάλλινα πατάκια, κρυστάλλινα ποτήρια, κουρτινάκια στις πίσω πόρτες και σύστημα πληροφοριών και ψυχαγωγίας, infotainment, για τους πίσω επιβάτες. Η ειδική έκδοση της Mulsanne, των 2,7 τόνων, θα έχει βενζινοκινητήρα 6.78 λίτρων V8 με απόδοση 505 ΗΡ. Όσοι επιθυμούν περισσότερη ιπποδύναμη μπορούν να επιλέγουν την Mulsanne Speed των 537 ΗΡ, η οποία θα χρειάζεται μόλις 4,8" για να πιάσει από το 0 τα 100 km/h. Η επίσημη παρουσίαση του μοντέλου θα γίνει στο Monterey Car Week στις 24-26 Αυγούστου 2018.

Motors HoNda CB FamilY του Γιάννου Κατσιμπάρου

οικογένεια των CB ανανεώθηκε για το 2018 και έκανε μια προσπάθεια να ξεχωρίσει από το πλήθος, δημιουργώντας κάτι εντελώς διαφορετικό από τα κλασικά streetfighters μοντέλα. Η έκδοση CB1000 R είναι αυτή που ηγείται τριών νέων «naked» μοτοσυκλετών με μια μοναδική, νέα σχεδιαστική ταυτότητα, βασισμένη στη φιλοσοφία «Neo Sports Café». Η νέα σχεδιαστική αυτή ταυτότητα είναι σύγχρονη και μινιμαλιστική, αναμειγνύοντας τις κουλτούρες «sports naked» και «café racer» με εντυπωσιακά αποτελέσματα, ενώ κάθε της εξάρτημα έχει επιλεγεί με αισθητικά κριτήρια. O τετρακύλινδρος εν σειρά κινητήρας του νέου CB 1000 R προέρχεται από τη σειρά Supersport Fireblade, έχει χωρητικότητα 998 cc και σε σχέση με τον προηγούμενο διαθέτει 16% περισσότερη συνολική δύναμη και 5% αυξημένη ροπή στις μεσαίες στροφές. Οι 144 ίπποι δεν είναι καθόλου λίγοι σχετικά με τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό και είναι ικανοί να προσφέρουν συγκινήσεις και να μετακινούν σβέλτα τα 212 κιλά της μοτοσυκλέτας. Η νέα CB 1000R διαθέτει τρεις διαφορετικούς χάρτες οδήγησης (Standard, Rain, Sport) συν έναν ακόμη, πλήρως παραμετροποιήσιμο από τον αναβάτη, ο οποίος μπορεί να ρυθμίσει την ισχύ, το φρένο του κινητήρα και το επίπεδο του traction control. Το ατσάλινο πλαίσιο είναι καινούργιο και συνεργάζεται με ένα ανεστραμμένο ρυθμιζόμενο πιρούνι της Showa, ενώ από την ίδια εταιρεία προέρχεται και το πίσω αμορτισέρ, το οποίο ρυθμίζεται ως προς την προφόρτιση του ελατηρίου και την απόσβεση συμπίεσης και επαναφοράς. Στον τομέα των φρένων έχουμε δύο πλευστούς δίσκους 310 χιλιοστών με ακτινικές, τετραπίστονες δαγκάνες της Tokico εμπρός και δίσκο 256 64

χιλιοστών με διπίστονη δαγκάνα για πίσω, ενώ, όπως είναι φυσικό, στον στάνταρ εξοπλισμό ανήκει και το δικάναλο ABS. Την ίδια εμφάνιση μοιράζονται και οι δύο μικρότερες σε κυβικά μοτοσυκλέτες της οικογένειας CB, που προορίζονται για αναβάτες οι οποίοι ξεκινούν τη μοτοσυκλετιστική τους καριέρα και οδηγούνται με δίπλωμα κατηγορίας Α2. Η CB300R και η CB125R προσφέρουν άφθονη απόλαυση, καθώς είναι πολύ ελαφρές διαθέτοντας υψηλόστροφους, ζωντανούς κινητήρες. Η απόδοση του CB300 R είναι 31 ίπποι στις 8.500 στροφές και 2,8 kgm στις 7.500, ενώ για τη μικρότερη έκδοση των 125 κ.εκ. η απόδοση είναι 13,3 ίπποι στις 10.000 στροφές με μέγιστη ροπή 1,0 kgm στις 8.000 στροφές. Και τα δύο μοντέλα διαθέτουν ανάποδα πιρούνια 41 mm, πίσω ανάρτηση με ρύθμιση προ-φόρτισης, 4πίστονες ακτινικές δαγκάνες φρένων μπροστά και αρκετά χαρακτηριστικά που συνήθως συναντάμε σε πολύ μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες, όπως οθόνη οργάνων LCD, φώτα LED και ABS για υψηλότερο επίπεδο ασφαλείας. Μια νέα σελίδα λοιπόν γυρίζει η HONDA στην κατηγορία των naked/streetfighters, βασισμένη στην οδηγική απόλαυση και στην ξεχωριστή σχεδίαση. Η CB 1000R διατίθεται και στην έκδοση CB1000R+ η οποία διαθέτει μια σειρά από ειδικά αξεσουάρ που θα εκτιμήσει πιο απαιτητικούς αναβάτες. Στο πακέτο συμπεριλαμβάνονται θερμαινόμενα γκριπ, πάνελ αλουμινίου στο μπροστινό φτερό και στην ουρά, μικρή ζελατίνα και κάλυμμα σέλας συνεπιβάτη, ψυγείο με λογότυπο CB1000R+ και quickshifter. Περισσότερες πληροφορίες στο www.honda-motorcycles.gr, όσον αφορά χρωματισμούς, εκδόσεις και τιμές.

Travel ΈΝα ψαροχΩρι ποΥ το έλεγαΝ PoRtofiNo της Κέλλυς Σταυροπούλου

να ψαροχώρι στα δυτικά παράλια της Ιταλίας με λιγότερους από 1.000 μόνιμους κατοίκους. Αυτό είναι το Portofino, απεκδυόμενο την κοσμική του φύση και ξεχνώντας ότι στο λιμάνι του βρίσκονται αραγμένα τα yachts των jet setters. Αν και πάνε πολλές δεκαετίες από τότε που το «ψαροχώρι» έγινε αγαπημένος προορισμός επίλεκτων θαμώνων. Oι Ιταλοί, που διατηρούσαν εξοχικές βίλες στις πράσινες πλαγιές του με θέα στη μαρίνα, έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν τα σκάφη τους, είχαν τη συνήθεια να στέλνουν κάθε πρωί το ελικόπτερό τους στη γειτονική Genova για να τους φέρνει εφημερίδες, αυστηρά την ώρα του πρωινού. Ο ενοχλητικός ήχος ανάγκασε τους λίγους μόνιμους κατοίκους να επιβάλουν την απαγόρευση των ελικοπτέρων πάνω από τη μαρίνα. Από τότε, τέτοιου είδους ανάγκες καλύπτονται διά θαλάσσης μέσω μικρών σκαφών. Ο Sir Winston Churchill, o πρίγκιπας Rainier και η Grace Kelly ήταν... συνήθεις ύποπτοι εδώ. Αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του ’50 όλοι οι εστέτ famous people πέρασαν λίγο χρόνο στο Portofino. Η Rita Hayworth, η Liz Taylor, ο Richard Burton, η Ava Gardner, ο Marcello Mastroianni, ο Robert De Niro, η Liza Minnelli, ο Alain Delon και αργότερα ο George Clooney, η Madonna, ο Peter Gabriel, ο Denzel Washington, ο Ringo Starr, η Barbra Streisand, ο Rod Stewart. Εδώ τραβήχτηκε μία από τις πιο εμβληματικές paparazzi φωτογραφίες της πριγκίπισσας Diana, τον Αύγουστο του 1997, μία εβδομάδα πριν από τον θάνατό της. Μια μοναχική φιγούρα με τιρκουάζ ολόσωμο μαγιό, καθισμένη στον βατήρα της θαλαμηγού του Dodi Al Fayed να αγναντεύει τη θάλασσα. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες ευρώ κέρδισε ο φωτογράφος γι’ αυτή την εικόνα, πάντως έμελλε να συνδέσει για πάντα τη θλιμμένη πριγκίπισσα με το ιταλικό θέρετρο. 66

Πανοραμική θέα του Portofino.

National Geographic, Corbis / Getty Images / Ideal Image

O Αριστοτέλης Ωνάσης στη διάσημη μικρή πλατεία του Portofino.

Καλοκαίρι του 1960.

Travel

Η Ιταλίδα ηθοποιός Anna De Martino στην boutique του επίσης Ιταλού fashion designer Emilio Pucci, στο Portofino τον Ιούλιο του 1960.

Σκάφη στο λιμάνι του διάσημου –place to be– της Ιταλικής Ριβιέρας.

Travel

ίποτα δεν μπορεί βέβαια να επισκιάσει τη σύνδεση του Portofino με την έννοια της Dolce Vita. Σ’ αυτό βοηθάει και το Splendido. Η παλιά βίλα με την πιο μαγική θέα στη μαρίνα μετατράπηκε σε ξενοδοχείο ήδη από τις αρχές του 1900. Ένας μόνο δρόμος οδηγεί στην είσοδο του Belmond Hotel Splendido και αυτός περιβάλλεται από καταπράσινα πεύκα, κυπαρίσσια και διάφορα φυτά που έχουν έρθει από το Μεξικό, τη Νότια Αφρική, την Κίνα, την Ιαπωνία και δεν ξέρω κι εγώ ποιο άλλο μέρος. Ένας εξωτικός ανηφορικός δρόμος που ξεκάθαρα σε προϊδεάζει ότι πρόκειται να εισέλθεις σ’ ένα ονειρικό μέρος που δύσκολα θα σβηστεί από τη μνήμη σου. Τον δρόμο έχουν διασχίσει εκατοντάδες κλασικά διθέσια cabrio από τα οποία έχουν ανεμίσει εκατοντάδες ρετρό μαντίλια δεμένα στο κεφάλι των συνοδηγών τους. Από το ροζ-κίτρινο εμβληματικό κτίριο που στεγάζει το ξενοδοχείο «κρέμονται» τα γεμάτα λουλούδια μπαλκόνια του με την πιο πανοραμική θέα που μπορεί να έχει κανείς στη θάλασσα του Portofino. Εκεί βρίσκεται και η θερμαινόμενη εξωτερική πισίνα του, ακριβώς ένα επίπεδο κάτω από το εστιατόριο. Στη reception του ξενοδοχείου βλέπεις κορνιζαρισμένα πορτρέτα ανθρώπων που κάποια στιγμή του χρόνου έμειναν εδώ: ο Clark Gable, ο Δούκας και η Δούκισσα του Γουίντσορ, η Greta Garbo, ο Ernest Hemingway, η Ingrid Bergman και ο Αριστοτέλης Ωνάσης είναι κάποιοι από αυτούς. Κατά τα άλλα, ο πιο μαγικός «περίπατος» στο Pοrtofino είναι αυτός από το λιμάνι έως τον φάρο – διαρκεί μία ώρα και κάνοντάς τον συναντάς μαζεμένη την ομορφιά του μέρους. Το μονοπάτι ταυτόχρονα οδηγεί στο οίκημα Castello Brown, εκεί όπου η Elizabeth von Arnim έγραψε το μυθιστόρημα «The Enchanted April» κάπου στα ’20s. Μάλιστα οι ζωντανές περιγραφές της αποτυπώνουν αυτό το κάτι που έχει το Portofino, το οποίο εμείς οι υπόλοιποι δύσκολα μπορούμε να περιγράψουμε με λέξεις, με τον τρόπο που μπόρεσε εκείνη. Είναι ένα βιβλίο ιδανικό για να διαβάσει κανείς όσο παραθερίζει εδώ. Πλάι σε μια προβλήτα της μαρίνας υπάρχει μια μεγάλη επιγραφή που αναγράφει: «Ο συγγραφέας Guy de Maupassant το 1889 διέμεινε στο Portofino για κάποιες μέρες, μέσα στο σκάφος του “Bel Ami”. Είναι το σημείο όπου είθισται οι παραθεριστές να κάνουν πικνίκ. Όσοι από αυτούς μπορούν να αντισταθούν στις τρατορίες και στα εστιατόρια που σερβίρουν την τοπική σπεσιαλιτέ: το πιο νόστιμο pesto alla Genovese, με φρεσκοκομμένο βασιλικό, τραγανό κουκουνάρι και εκλεκτή παρμεζάνα. Εδώ συνηθίζονται και τα θαλασσινά και τα ψάρια, αν και οι ντόπιοι, που είναι τελειομανείς, ισχυρίζονται ότι συνήθως δεν είναι τόσο φρέσκα. Πάντως το λευκό παγωμένο κρασί από τη γειτονική Liguria είναι σίγουρα απολαυστικό. Ένα από τα πιο αυθεντικά και αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου κεφάλαια του Portofino είναι πράγματι οι ντόπιοι άνθρωποι. Χωρίς καμία έγνοια για την εισροή του κόσμου, συνεχίζουν να ζουν τις ζωές τους και να υποδέχονται εγκάρδια κάθε επισκέπτη. Κάποιος ασπρομάλλης, ηλιοκαμένος ντόπιος είπε κάποτε σ’ έναν δημοσιογράφο των New York Times που είχε αποστολή στο Portofino: «Οι πλούσιοι που μένουν στις βίλες και είναι μέλη του Yacht Club περιμένουν να φύγουν οι τουρίστες για να βγουν. Έτσι νομίζουν ότι κι εκείνοι γίνονται μέρος του αληθινού Portofino».

MaKe it BetteR Η Napapijri στηρίζει το Spetses Classic Yacht Regatta 2018.

Napapijri, για δεύτερη συνεχή χρονιά, βρέθηκε στο μαγευτικό νησί των Σπετσών για τον Διεθνή Αγώνα Κλασσικών και Παραδοσιακών Σκαφών – Spetses Classic Yacht Regatta 2018 (SCYR 2018), τον αγώνα-θεσμό για την ελληνική ιστιοπλοΐα και έναν εκ των σημαντικότερων αγώνων στη Μεσόγειο στην κατηγορία του, μια διοργάνωση του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος (ΝΟΕ) υπό την αιγίδα του Δήμου Σπετσών. Από 14 έως 17 Ιουνίου 2018, οι Σπέτσες πλημμύρισαν από κόσμο, με τον αγώνα να προσελκύει άνω των 80 συμμετεχόντων σκαφών, με πλήθος νέων σκαφών από το εξωτερικό, αλλά και ρεκόρ θεατών και επισκεπτών.

Ως επίσημος Apparel Sponsor της διοργάνωσης, η Napapijri προσέφερε πλούσια δώρα σε όσους συμμετείχαν και στους επισκέπτες. Έχοντας ως κεντρική της φιλοσοφία το «Make it Better», η εταιρεία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πρωτοπορίας μέσα από τη δημιουργία καινοτόμων προϊόντων ένδυσης που βελτιώνουν τις ζωές των ανθρώπων, μεριμνώντας παράλληλα και για την προστασία του περιβάλλοντος. Η Napapijri, λαμβάνοντας υπόψη τις επιταγές της μόδας και με οδηγό το outdoor παρελθόν της, αποδεικνύει ότι τα sportswear είναι on trend, χρησιμοποιώντας ανθεκτικά υφάσματα με λειτουργικές λεπτομέρειες και την κλασική, outdoor αισθητική της.

Η Napapijri δημιούργησε μια σειρά παράλληλων ενεργειών με σκοπό τη μεγαλύτερη διαδραστικότητα, μεταξύ των οποίων ήταν η προσφορά του συνόλου της ενδυμασίας τόσο στις τρεις Επιτροπές των Αγώνων όσο και στο πλήρωμα του σκάφους «Βίκινγκ» με τα iconic polo μπλουζάκια της Napapijri. Επίσης, η Napapijri «έντυσε» και το περίπτερο του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος στο Race Village, στην Πλατεία Ποσειδωνίου, προσφέροντας ρούχα προς πώληση, τα έσοδα των οποίων διατέθηκαν για την ενίσχυση της ναυταθλητικής ομάδας του Ομίλου. Επιπροσθέτως, διοργάνωσε στην ειδυλλιακή / εμβληματική / θρυλική βεράντα του «Ποσειδωνίου», το media brunch του event, με πλήθος δημοσιογράφων να απολαμβάνουν τις μοναδικές γευστικές επιλογές, παρακολουθώντας παράλληλα τις ιστιοδρομίες που ήταν σε εξέλιξη. Τέλος, το «παρών» στον αγώνα έδωσε και ο Ambassador της Napapijri, κολυμβητής Γιάννης Δρυμωνάκος, αλλά και ο γνωστός παρουσιαστής Άρης Καβατζίκης, που ντύθηκε με τη νέα κολεξιόν της εταιρείας για τις ανάγκες του event. Αμφότεροι παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις ιστιοδρομίες των τριών ημερών. 73

Keystone / Getty Images / Ideal Image

Style

YES oR NO του Χρήστου Ζαμπούνη

• Το καλό casting στους παίκτες τηλεοπτικών εκπομπών.

• Η κακή επιλογή συμμετεχόντων στα reality.

• Σου παίρνει λίγα λεπτά για να συνηθίσεις την πολυτέλεια.

• Σου παίρνει μια ζωή για να συνηθίσεις τη μιζέρια.

• Η νοσταλγία, ιδίως για εποχές που δεν ζήσαμε.

• Η σύγχυσις ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν.

• Η Μελάνια Τραμπ μετά την υπόθεση Στόρμι Ντάνιελς.

• Η Μελάνια Τραμπ πριν από την υπόθεση Στόρμι Ντάνιελς.

• Η καλοσύνη που συγχωρεί.

• Οι κακίες που χρονίζουν.

• Εκείνοι που είναι καλοί ακροατές.

• Όσοι ομιλούν χωρίς να ακούν.

• Ο διάλογος από την ταινία «Quantum of Solace»: – Θέλω να γυρίσεις. – Ποτέ δεν έφυγα.

• Οι διάλογοι μεταξύ ζευγαριών στις εγχώριες εκπομπές ζευγαρώματος.

• Η μπαρόκ κλασική μουσική.

• Η βλαχομπαρόκ ελληνική εκδοχή της ποπ μουσικής.

• Στην αρχή ελπίζουμε ότι δεν θα γίνουμε αυτό που φοβόμαστε περισσότερο.

• Στο τέλος, συνήθως, γινόμαστε αυτό που φοβόμαστε περισσότερο.

• Η άμεση ανθρώπινη επικοινωνία.

• Τα μέσα επικοινωνίας δεν είναι η επικοινωνία.

• Η φυσικότης.

• Η πόζα.

• Η γνώσις της αρχαίας ελληνικής γλώσσης.

• Η άγνοια της αρχαίας ελληνικής γλώσσης.

Richard Rutledge, Sante Forlano, Roger Prigent Conde Nast, Mondadori / Getty Images / Ideal Image

Style

Η Αμερικανίδα ηθοποιός Grace Kelly στην Κυανή Ακτή της Γαλλικής Ριβιέρας. Φορώντας γυαλιά ηλίου και μαγιό, η Grace παίζει τον ρόλο της Frances Stevens, μιας πλούσιας κληρονόμου, στην ταινία του Alfred Hitchcock «To Catch a Thief», το 1955.

les élégaNtes του Μισέλ Νικολαρέα

υριακή 5 Αυγούστου 2018. Την ώρα που θα διαβάζετε αυτό το κείμενο, είναι πιθανό να είστε διακοπές, σε κάποια παραλία. Θα σας ζητήσω μια χάρη. Χαμηλώστε το περιοδικό λίγο, κοιτάξτε τις γυναίκες γύρω σας και πείτε μου τι βλέπετε. Μικροσκοπικά μαγιό παντού, μπικίνι σε διαφορετικές εκδόσεις και σχεδόν τίποτε άλλο. Ξαναγυρίστε τώρα στο περιοδικό, να κάνουμε μαζί ένα ταξίδι στον χρόνο, την εποχή που η beach couture ήταν εντελώς διαφορετική. Οδηγώντας προς την Αθηναϊκή Ριβιέρα, κατεβαίνοντας τη λεωφόρο Συγγρού, όσοι αναγνώστες πλησιάζετε την ηλικία του γράφοντος θα θυμάστε κάπου στη μέση της λεωφόρου, στο δεξί χέρι, το τεράστιο billboard της εταιρείας Jansen, με την κολυμβήτρια με το ολόσωμο μαγιό και το ασορτί σκουφάκι. Για τους ρομαντικούς, η αποκαθήλωση της συγκεκριμένης γιγαντοαφίσας σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής. Τότε, που για να πάει για μπάνιο μια κυρία δεν ήταν τόσο απλή υπόθεση. Η χαλαρότητα της παραλίας μόνο δικαιολογία για ατημέλητη εμφάνιση δεν ήταν. Αντιθέτως, απαιτούσε προσοχή στη λεπτομέρεια από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Καπέλο, ψάθινη τσάντα και υποδήματα mule ήταν τρία από τα απαραίτητα στοιχεία αυτής. Εξίσου σημαντικά ήταν η χρωματικά ανάλογη πετσέτα θαλάσσης και το πλαστικό σκουφί για τα μαλλιά, που έπρεπε να ταιριάζει με το ολόσωμο μαγιό. Από τις παραλίες του Σορέντο και του Σεν Τροπέ μέχρι τα βραχάκια της Υδρονέτας και την παραλία του Αστέρα Βουλιαγμένης, φυσούσε ένας αέρας κομψότητας και χάρης. Από την εποχή των μπεν μιξ του Μεσοπολέμου μέχρι τα vulgare champagne shower parties στο Μαϊάμι του σήμερα, από την πρώτη οργανωμένη παραλία στο Νέο Φάληρο το 1927 μέχρι το πιο απομακρυσμένο beach bar της Κρήτης, η εμφάνιση της γυναίκας στην παραλία έχει αλλάξει πολύ. Η πιο στυλάτη περίοδος σίγουρα ήταν από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Δεν είναι μυστικό ότι η γοητεία που μας ασκεί αυτή η εποχή βρίσκεται στην «απόκρυψη» που παρέχει το ολόσωμο μαγιό, σε αντίθεση με την «αποκάλυψη» του μπικίνι και των διάφορων εκδοχών του. Ούτε είναι τυχαίο ότι πολλά χρόνια αργότερα οι ενδυματολόγοι της σειράς με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση στον κόσμο, του «Baywatch», έντυσαν την Πάμελα Άντερσον με ολόσωμο μαγιό. Δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ όμως· ούτε σεμνότυφοι είμαστε ούτε δεινόσαυροι που νοσταλγούν το παρελθόν. Τα μπικίνι μάς αρέσουν. Οφείλουμε όμως να παρατηρήσουμε ότι το ολόσωμο μαγιό δεν αφορά μόνο στις «ατέλειες» μιας γυναίκας. Αντίθετα, αναδεικνύει την αισθησιακή πλευρά της. Το ολόσωμο έχουν φορέσει γυναίκες όπως οι Μόνικα Μπελούτσι, Χλόη Λιάσκου, Υβόν Σανσόν, Ρίτα Χέιγουορθ, Μέριλιν Μονρόε, Κλαούντια Καρντινάλε, Τζένη Καρέζη, Γκρέις Κέλι, η βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας… Κάτι θα ήξεραν, δεν μπορεί!

Μαγιό Rose Marie Reid στις Αμερικανικές Παρθένους Νήσους. Φωτογράφιση για τη Vogue το 1957.

Style

Ενδύματα από τον Cole of California. Φωτογράφιση για τη Vogue το 1957.

Η Liz Benn στην παραλία, φορώντας σκούρο καφέ strapless μαγιό από τον Givenchy. Φωτογράφιση για τη Vogue το 1953.

Style

Έντονο κόκκινο στα μαγιό προτείνει η Vogue του 1959.

Style

SLIM AARONS Κάθε ειΚόΝα Και μια ιστορία της Κέλλυς Σταυροπούλου

Slim Aarons είναι ο φωτογράφος που έμαθε στη high society να λέει cheese. Είναι ο Νεοϋορκέζος στον οποίο αποδόθηκε ο τίτλος του «απόλυτου πορτρετίστα της υψηλής κοινωνίας». Είναι ο καλλιτέχνης που εφηύρε ένα νέο φωτογραφικό «λεξιλόγιο» προκειμένου να αποτυπώσει όλο το γκλάμουρ, όλο το ambience της εποχής του και του οποίου η ματιά επηρέασε τους σύγχρονους φωτογράφους μόδας και όχι μόνο. Κάθε εικόνα, από το Λονδίνο και την Ελβετία μέχρι τη Νέα Υόρκη και την Ελλάδα, διηγούνταν μια μοναδική ιστορία. Η γλαφυρότητα, η ζωντάνια των χρωμάτων, το γεμάτο αλήθεια σκηνικό του σε βάζει μέχρι σήμερα σε μια παράλληλη πραγματικότητα την οποία προσπαθείς να αποκωδικοποιήσεις. Μέχρι σήμερα παρατηρούμε στα editorials μόδας διεθνών τίτλων, αλλά και στο Instagram, επιρροές από τον Αμερικανό φωτογράφο. Αυτή η Mad Men αισθητική, με τα mod ρούχα, τα πληθωρικά χτενίσματα και τη λάμψη, ως στοιχείο βιωματικό και όχι ως prop πλέον, σε πάει κατευθείαν στον Aarons. «Καμία εικόνα του δεν ήταν τυχαία. Αντίθετα, το κάθε στιγμιότυπο είχε μια αλήθεια να δώσει για το μέρος που αποτελούσε το σκηνικό ή για το πρόσωπο που πόζαρε», εξηγεί η κόρη του, Mary Aarons. Όπως η σοσιαλιτέ Nelda Linsk στο σπίτι της στο Palm Springs ή η Δούκισσα του Γουίντσορ να χορεύει με τον Δούκα της στο Waldorf της Νέας Υόρκης.

Slim Aarons / Getty Images / Ideal Image

Η Sarah Marson Williams απολαμβάνει ένα κοκτέιλ στην παραλία, στο ξενοδοχείο Hilton, στο Needhams Point, Barbados, Απρίλιος 1976.

Η ακτή κοντά στη βίλα Warren Avis στο Las Brisas, Ακαπούλκο, Ιανουάριος 1978.

Style

Γυναίκες που παίζουν τάβλι ενώ κάνουν ηλιοθεραπεία στην πισίνα Leclerc Habitation στην Αϊτή, Ιανουάριος 1975.

Η Αμερικανίδα ηθοποιός Marisa Berenson στο Capri το 1968.

φωτογράφος που ενέπνευσε τον βασικό ρόλο του φωτογράφου στην ταινία του Alfred Hitchcock «Rear Window» είχε την ιδιότητα να απομονώνει οποιοδήποτε chic και cool στοιχείο είχαν να επιδείξουν πληθωρικές προσωπικότητες της εποχής του. Κάθε εικόνα πείθει ότι πρόκειται για τα σωστά πρόσωπα, στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή. Πριν να πραγματοποιήσει κάθε φωτογράφιση, πάντα φρόντιζε να έχει «σκανάρει» ο ίδιος την περιοχή. Όμως εκείνος δεν έψαχνε τι ώρα δύει ο ήλιος στο Hamptons ούτε τι ώρα τρώνε τα περιστέρια στην πλατεία του San Marco προκειμένου

να βρει το σωστό κλικ. Ομοίως απέρριπτε τη συνεργασία με στυλίστες και μακιγιέρ. Άλλα πράγματα ήταν που κοιτούσε ο Aarons. Στοιχεία που θα συνηγορούσαν σ’ αυτή την αμέριμνη επίφαση μιας πραγματικότητας της οποίας –παραδόξως– ήθελες να είσαι μέρος. Αγαπημένο κομμάτι της δουλειάς του, αν μπορούμε να ξεχωρίσουμε, είναι οι χρωματιστές και ευτυχισμένες αποτυπώσεις του από glamorous καλοκαίρια. Η έννοια της απόλαυσης αποτυπωμένη σε εικόνες.

Style

Μια αψιδωτή πισίνα, με πλακάκια μωσαϊκό, στο Μαρακές, Μαρόκο, Απρίλιος 1988.

Interview

ElegaNce iN uNifoRm ΜαριάΝα ΛαλαοΥΝη Θέλω να σχεδιάζω από στολές για αεροσυνοδούς μέχρι για οδηγούς λεωφορείων. Ουσιαστικά, να ντύσω όλους τους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας. της Μαριανίνας Πάτσα Φωτογραφίες: Γιάννης Βασταρδής Make up: Κατερίνα Σαραντοπούλου

«Ό

λα ξεκίνησαν χάρη στον παππού μου, Τάκη Μαλτέζο. Είχε το ELLE, μία από τις πρώτες μπουτίκ γυναικείων ενδυμάτων στην Αθήνα τη δεκαετία του ’50. Οπότε, έχω γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα στα ρούχα. Το παρελθόν και οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι γεμάτες από τόπια υφασμάτων, ραπτομηχανές και πρόβες ρούχων. Και πάντα ήξερα μέσα μου πως αυτό θα έκανα κι εγώ στη ζωή μου. Σπούδασα σχέδιο μόδας. Το 2009, ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου, εργάστηκα ως επιμελήτρια ρούχων στην τηλεόραση (δεν μου άρεσε ιδιαίτερα αυτή η δουλειά, αλλά αποκόμισα πολλές γνώσεις) κι έπειτα ως σχεδιάστρια σε γνωστές εταιρείες της Αθήνας και στο θέατρο. Το 2017 δημιούργησα την εταιρεία «Mariana Lalaouni-Βespoke Uniforms», με στόχο την ανάδειξη της ποιότητας και της αισθητικής που έλειπε από τις στολές εργασίας σε όλους τους χώρους. Η αγάπη μου για τις στολές προέκυψε γιατί σκεφτόμουν πως θα ήθελα να βλέπω όλους τους ανθρώπους καλοντυμένους. Γιατί ο οδηγός του λεωφορείου να μη φοράει κάτι όμορφο; Γιατί οι σερβιτόροι να έχουν μαζικές ποδιές; Μια προσεγμένη ενδυμασία κάνει τον εργαζόμενο να νιώθει πιο όμορφα και παράλληλα βελτιώνει και την παρουσία της εταιρείας. Προκειμένου να δημιουργήσω μια στολή, πρώτα πηγαίνω στον χώρο του πελάτη για να εμπνευστώ. Όλα όσα κάνω είναι από την αρχή και κάθε σχέδιο είναι μοναδικό. Δεν χρησιμοποιώ επαναλήψεις σε πατρόν και υφάσματα. Εμπνέομαι, μου λέει και ο πελάτης τι χρειάζεται, του λέω κι εγώ τις σκέψεις μου και κάπως έτσι ξεκινώ να φτιάχνω τις προτάσεις μου. Χρησιμοποιώ υφάσματα όπως η καμπαρντίνα, οι ποπλίνες και άλλα που με εμπνέουν, πρέπει όμως να είναι δυνατά και αντέχουν στη σκληρή χρήση - μιας και τα ρούχα πλένονται πολύ συχνά, ενώ οι άνθρωποι συνήθως δεν τα φροντίζουν όπως θα φρόντιζαν για παράδειγμα ένα βραδινό ρούχο. Όλα τα ρούχα είναι ραμμένα πάνω στον καθένα ξεχωριστά. Και στο μέλλον θα ήθελα να σχεδιάσω από στολές για αεροσυνοδούς μέχρι για οδηγούς λεωφορείων. Ουσιαστικά, θέλω να ντύσω όλους τους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας.

ο πρώτο σχέδιο της ζωής μου δεν το θυμάμαι. Αλλά θυμάμαι τα πάντα από το μαγαζί του παππού μου. Αυτός είναι η αιτία που μπήκα σε αυτόν τον κόσμο. Με έκανε και ονειρεύτηκα. Είναι ο ήρωάς μου. Σκέφτομαι, όμως, πως ο πατέρας μου ανέκαθεν ήταν στον χώρο της εστίασης. Οπότε ίσως το επαγγελματικό ένδυμα που σχεδιάζω σήμερα να είναι ένα κράμα των κομματιών που έχω μέσα μου, ο συγκερασμός των δύο κόσμων: αυτού του παππού και της μητέρας μου, και εκείνου του πατέρα μου. Αυτό το καλοκαίρι σχεδίασα στο-

λές για τo Kenshō boutique hotel, αλλά και στολές καταδύσεων για ένα παγκόσμιο event free diving που γίνεται στην Αμοργό. Βλέπεις, είμαι κι εγώ free diver και βρίσκομαι διχασμένη ανάμεσα στην αγάπη μου για τα ρούχα και τις καταδύσεις. Κι όσο προλαβαίνω, βουτάω. Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά η δουλειά που κάνω είναι από μόνη της ανταμοιβή, οπότε δεν πειράζει». www.marianalalaouni.gr

Interview

Στη συνεργασία μου σαν style editor στο Mancode σκέφτομαι ποιά θα ήταν η στολή του άντρα. Αυτή που θα αναδείκνυε την προσωπικότητα του καθενός ξεχωριστά.

Με μία αΝάσα Πιστή στην αρχή «Born to Dare», η ελβετική Tudor μάς προσκαλεί να τολμήσουμε μια μοναδική υποβρύχια εμπειρία άπνοιας στο απέραντο γαλάζιο της Ελλάδας, υπό την καθοδήγηση του παγκόσμιου πρωταθλητή ελεύθερης κατάδυσης Morgan Bourc’his. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

Τα καταδυτικά TUDOR Pelagos είναι στεγανά μέχρι 500 μ. βάθος.

να μοναδικό γεγονός με τίτλο «Tudor – Take a Breath» πρόκειται να λάβει χώρα το φθινόπωρο στην Ελλάδα. Πρόκειται για έναν διαγωνισμό ελεύθερης κατάδυσης που διοργανώνει η ελβετική ωρολογοποιία Tudor σε συνεργασία με τον Morgan Bourc’his, έναν θρύλο της ελεύθερης κατάδυσης, ο οποίος είναι γνωστός στον γαλλικό Τύπο με το ψευδώνυμο «Ο μπλε άνθρωπος». Ο άνθρωπος-αμφίβιο κατέχει την τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης στο άθλημα της ελεύθερης κατάδυσης, στην κατηγορία σταθερών βαρών χωρίς πέδιλα. Είναι κάτοχος 9 εθνικών ρεκόρ Γαλλίας, 2 πανευρωπαϊκών ρεκόρ και το 2013 ανακηρύχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής. Από τον Σεπτέμβριο του 2015 κατέχει το ρεκόρ Γαλλίας στα σταθερά βάρη χωρίς πέδιλα στα 90 μέτρα βάθος και το 92

2017 έσπασε το γαλλικό ρεκόρ ελεύθερης κατάδυσης, φτάνοντας με μία ανάσα σε βάθος 104 μέτρων. Ο Morgan Bourc’his είναι απόλυτα παθιασμένος με τον βυθό, προσαρμόζεται με ευκολία ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες, ενώ είναι ικανός να κρατήσει την αναπνοή του για επτάμισι λεπτά σε στατική άπνοια ή σε κατάδυση κάτω από πάγο, στα παγωμένα νερά μιας ορεινής λίμνης εν μέσω χιονοθύελλας! Η πειθαρχία είναι το βασικό του προσόν, τόσο από πλευράς τεχνικής όσο και φυσικής κατάστασης, προκειμένου να αντεπεξέρχεται στις υψηλότατες απαιτήσεις και στους κινδύνους του αθλήματός του. Κι αυτό γιατί τόσο η κατάδυση όσο και η ανάδυση γίνονται αποκλειστικά με τις δυνάμεις του ίδιου του δύτη, χωρίς καμία υποβοήθηση, ατσάλινο καλώδιο ή βατραχοπέδιλα.

Η Τudor και ο Morgan Bourc’his συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 2014, για τις ανάγκες μιας διαφημιστικής ταινίας για την καταδυτική συλλογή της ελβετικής εταιρείας, η οποία φέρει την ελληνικότατη ονομασία Pelagos. Η Tudor έχει μακρά ιστορία στην εξερεύνηση των βυθών και ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 απέκτησε ειδίκευση στην κατασκευή ρολογιών-εργαλείων για επαγγελματίες και ερασιτέχνες δύτες. Δεν είναι τυχαίο ότι συνεργάζεται με τους μεγαλύτερους ναυτικούς στόλους στον κόσμο. Τώρα η Τudor, εμπνευσμένη από το άθλημα της ελεύθερης κατάδυσης, αλλά και το θάρρος και την αυτοπειθαρχία που απαιτεί, ζήτησε από τον Morgan Bourc’his και την ομάδα του να της προτείνουν μια ιδέα που θα υποστηρίζει το πνεύμα της καμπάνιας «Born To Dare» και παράλληλα θα μεταδίδει στο κοινό αυτή τη μοναδική αίσθηση που κρύβει η εμπειρία της άπνοιας στον βυθό. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του «Take A Breath» και για την υλοποίησή της επελέγη το απέραντο γαλάζιο της Ελλάδας. Φέτος το φθινόπωρο όσοι συμμετάσχουν στην ομώνυμη διοργάνωση θα περάσουν δύο ημέρες υπό την επίβλεψη του πρωταθλητή Morgan Bourc’his, κατακτώντας τα μυστικά της αναπνοής και δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους στην πράξη, σε έναν διαγωνισμό ελεύθερης κατάδυσης που αναγνωρίζεται από τη διεθνή ομοσπονδία International Association for the Development of Apnea (AIDA) για την απόκτηση διεθνούς πιστοποίησης. www.tudorwatch.com 93

Style

Man(de)code

Βερμούδα πάνω από το μαγιό Το βρίσκω τόσο κομψό να φοράτε ένδυμα πάνω από το μαγιό σας, ακόμη κι αν το τελευταίο μπορεί να σταθεί και μόνο του. Δείχνει σεβασμό, καλούς τρόπους, στυλ. Παστέλ + Ρίγες Αγαπημένο ντουέτο του καλοκαιριού στην ανδρική γκαρνταρόμπα. Ταιριάζουν με το μαυρισμένο δέρμα και μας φτιάχνουν τη διάθεση, όπως θα έφτιαχνε τη δική σας ένα στράπλες φόρεμα ή μια λεπτομέρεια από δαντέλα πάνω μας. Je ne sais quoi Είναι μια φράση που χρησιμοποιούν οι Γάλλοι για να περιγράψουν το απροσδιόριστα ελκυστικό στοιχείο στην εμφάνιση κάποιου. Οι άνδρες που έχουν αυτό το «Je ne sais quoi» (μτφ. δεν ξέρω τι) δεν σκέφτονται τι θα φορέσουν, είναι άνετοι, μυρίζουν ωραία. Riccardo Pozzoli Αυτός ο μικρόσωμος Ιταλός έχει στυλ. Είναι κάτι μεταξύ blogger, entrepreneur, συγγραφέα, κοσμικής περσόνας και influencer. Γκουγκλάρετέ τον από περιέργεια, έχει αψεγάδιαστο στυλ.

της Κέλλυς Σταυροπούλου

Σκαρπίνι on the beach Ευχάριστο το ότι αποφύγατε τη σαγιονάρα, αλλά το να φοράτε στην παραλία παπούτσι που φτιάχτηκε για να φορεθεί με υφασμάτινο παντελόνι στο γραφείο είναι άστοχο.

Unsplash

Fluo πουκάμισα Μια λάθος επιλογή για το καλοκαίρι. Εμένα με παραπέμπει σε αποτυχημένη απόπειρα να προκαλέσεις εντύπωση. Κάπνισμα στους κλειστούς χώρους Ως καπνίστρια δηλώνω ότι το να καπνίζει κάποιος σε κλειστούς κοινόχρηστους χώρους ή χωρίς να κοιτάει πού φυσάει τον καπνό του μπορεί να καταστρέψει το όλο στυλ του. Manners rule. Μπουζούκια στο Instagram Να ξυπνάς το πρωί, να χαζεύεις stories και να έρχεσαι αντιμέτωπος με στιγμιότυπα που εκτυλίχθηκαν όσο εσύ κοιμόσουν: λαϊκά άσματα, αγριοφωνάρες και σηκωμένα χέρια από ντέρτι και κέφι. Εκτός από την αυτοκριτική περί λάθους following, σκιαγραφείς και τον ορισμό του επαρχιωτισμού και της μη κομψότητας.

Style Nouvelle vague à la mode SimoN PoRte Jacquemus

Getty Images / Ideal Image, Courtesy of Simon Porte Jacquemus

της Μαριανίνας Πάτσα

ταν ήταν μικρός, ήθελε να γίνει παπάς, όχι γιατί είχε ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία, αλλά διότι τον εντυπωσίαζαν οι ενδυμασίες της εκκλησίας. Στην πορεία κατάλαβε πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Κι έτσι έγινε σχεδιαστής. Ο Simon Porte Jacquemus είναι αυτοδίδακτος. Ξεκίνησε το δικό του brand σε ηλικία μόλις 19 ετών, φέρνοντας τη νεανική του φρεσκάδα στη σκηνή της μόδας του Παρισιού, με συλλογές γεμάτες ασυμμετρίες και oversized φόρμες σεταρισμένες με πειραματικά μακιγιάζ, που συχνά περιγράφονται ως υπερρεαλιστικές - αν και ταυτόχρονα μπορεί να περιλαμβάνουν την πεμπτουσία της γαλλικής μόδας στα μοτίβα τους. Αναφέρει τους Comme des Garçons ως ένα από τα σημεία αναφοράς του (άλλωστε, μια περίοδο εργάστηκε στο κατάστημά τους και, όπως λέει, έμαθε πολλά εκεί) και τα μινιμαλιστικά σχέδιά του γεφυρώνουν το χάσμα ανάμεσα στο εμπορικό και το εννοιολογικό. «Η μόδα είναι η ποίηση», λέει. «Είναι ένας τρόπος να πείτε μια ιστορία, να 96

δηλώσετε κάτι σε αυτόν τον κόσμο, επειδή τα ρούχα πάντα στέλνουν κάποιο μήνυμα. Ωστόσο, η μόδα είναι επίσης μια επιχείρηση. Πουλάω ποίηση. Για μένα, δεν υπάρχει λόγος να κάνεις μόδα αν δεν πουλάς κιόλας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτά που παρουσιάζω στα shows μου είναι και αυτά που τελικά πουλάω. Μου αρέσει να έχω διαφάνεια». Η σπαρτιατική αισθητική του γεννήθηκε από αναγκαιότητα. «Όταν ξεκίνησα τη μάρκα μου, δεν είχα πολλά χρήματα, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να φτιάξω το καλύτερο δυνατό με αυτό που διέθετα». Μιλώντας στη Vogue, περιέγραψε πώς, αφού προμηθεύτηκε τα υφάσματα που ήθελε, έπεσε πάνω σε μια γυναίκα που έφτιαχνε κουρτίνες. «Της ζήτησα να μου φτιάξει μια φούστα με ψηλή μέση, χωρίς κουμπιά, αλλά με ένα φερμουάρ στο πλάι. Είπα επίσης ότι δεν ήθελα τσέπες - γιατί οι τσέπες και τα κουμπιά είναι πολύ ακριβά. Ο μινιμαλισμός προέκυψε επειδή δεν είχα λεφτά».

Η πρώτη συλλογή L'homme Jacquemus έκανε το ντεμπούτο της στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της ανδρικής εβδομάδας μόδας. O Simon Porte Jacquemus είναι μόλις 28 ετών και η νεανική ομορφιά της απλότητας αποτυπώνεται στις δημιουργίες του, στις πασαρέλες του, αλλά και στις γκαρνταρόμπες του αύριο που αφήνουν τις φιοριτούρες κι επιστρέφουν στην ουσία.

Ένα αληθινό παιδί της ψηφιακής εποχής, ο Jacquemus έχει πολλούς συνεργάτες που προέρχονται από τον κυβερνοχώρο. Ακόμα και με τον φίλο του, τον σκηνοθέτη και φωτογράφο Gordon von Steiner, γνωρίστηκαν online. «Για μένα όλο αυτό δεν είναι media στρατηγική. Είναι αυθόρμητη ενέργεια». Πάνω από 400.000 οπαδοί τον ακολουθούν στο Instagram. Και διασημότητες όπως η Rihanna προτιμούν τα ρούχα του, ενώ πρόσφατα ξεκίνησε και τη δική του γραμμή ανδρικών ενδυμάτων.

ROUGH Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής Fashion editor: Σίσσυ Σουβατζόγλου Styling assistant: Ελένη Πρέντζα Make up / hair: Χριστίνα Ζώη (D-tales) Βοηθός φωτογράφου: Νικόλας Μομφεράτος Μοντέλα: Andy August (D-models agency), Dani Tsvetkov (ACE) Παραγωγή: Μαρία Παναγιωτονάκου Ευχαριστούμε την Βασιλική Μαργαρώνη

Πουκάμισο Cornelliani (Attica The Department Store), τζιν παντελόνι Tommy Hilfiger (Attica the Department Store), καπέλο Savapile. Φόρεμα Relligion (Shop & Trade). 98

Style

Φόρεμα Relligion (Shop & Trade), παντελόνι Pepe Jeans (Shop & Trade), τιράντες Χριστάκης.

100

Style

Φόρεμα For love and lemons (Linea Imports), ψάθινο καπέλο Savapile, καδένα Mancode.

101

Τοπ Dsquared2 (Eponymo e>more), καδένα Mancode. 102

Style

Τζάκετ Richmond (Eponymo e>more), παντελόνι Nautica (Notos), καδένα Mancode. Ολόσωμη φόρμα Religion (Shop & Trade), ψάθινο καπέλο Savapile, κόσμημα στον λαιμό Christina Brampti. 103

Πλεκτό φόρεμα Dries van Noten (Sotris), σανδάλια Jessica Simpson (Καλογήρου), ψάθινο καπέλο Savapile, ασημένιο βραχιόλι από προσωπική συλλογή. 104

Style

Φόρεμα Elisabetta Franchi (Eponymo e>more), σανδάλια Jessica Simpson (Καλογήρου), γυαλιά ηλίου Chrome Hearts (Κόκκορης), ψάθινο καπέλο Savapile. Παντελόνι Brooks Brothers (Attica the Department Store), λινό πουκάμισο και τιράντες Χριστάκης, δερμάτινες σαγιονάρες (Sotris), ψάθινο καπέλο Savapile. 105

Total look John Varvatos (Attica the Department Store), δερμάτινες σαγιονάρες (Sotris), γυαλιά ηλίου Chrome Hearts (Κόκκορης). 106

Style

Μπλούζα John Varvatos (Attica the Department Store), παντελόνι Gaba (Sotris), ζώνη Tom Rebl (Sotris), σουέντ μοκασίνια Καλογήρου (Καλογήρου), γυαλιά ηλίου Police (De Rigo). 107

Παντελόνι και μπλούζα John Varvatos, καμπαρντίνα ΜΙ-RO', δερμάτινες σαγιονάρες (Sotris). Παντελόνι nΑ-kd (Shop & Trade), γιλέκο Paolo Petrone (Eponymo e>more), παπούτσια σατέν Stewart (Καλογήρου).

108

Style

Παντελόνι John Varvatos (Attica the Department Store), robe de chambre και μεταξωτό μαντιλάκι Χριστάκης.

109

ΘΕΡΙΝή ραστΩΝη Ρολόγια, ενδύματα και αξεσουάρ ιδανικά για στιγμές αυγουστιάτικης χαλάρωσης και ανεμελιάς, αλλά και για τις πρώτες εξορμήσεις του Σεπτεμβρίου. Φωτογραφίες: Σπύρος Αναστασάτος, Styling: Μάνθος Δελλατόλας, Επιμέλεια ρολογιών: Φανή Ζαφράκα-Θεμελίδη Βαμβακερό πουκάμισο Nautica (Notos). Βαμβακερό τζιν παντελόνι Navy Green (Attica the Department Store). Βαμβακερό πουλόβερ Pepe Jeans (Shop & Trade). Γυαλιά ηλίου Robert La Roche (Οπτικά Κόκκορης). Δερμάτινο πορτοφόλι Superdry (Shop & Trade). Σακίδιο πλάτης Samsonite (Attica the Department Store). Σουέντ loafers Lumberjack (Shop & Trade). 110

Style

Μπουφάν Lacoste (Notos). Βαμβακερό πουκάμισο Antony Morato (Shop & Trade). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo Hellas). Sneakers Dsquared2 (Attica the Department Store). Βαμβακερό παντελόνι chinos Nautica (Notos). Δερμάτινη πλεχτή ζώνη Hackett (Shop & Trade). Σάκος απόλυτα στεγανός Quiksilver (Shop & Trade). 111

SWATCH New Chrono Plastic με κάσα 42 mm από κόκκινο πλαστικό, στεγανή μέχρι 30 μ., ελβετικό quartz μηχανισμό χρονογράφου και λουράκι από σιλικόνη (Swatch Group Greece). THORTON #Ivar με βιδωτή μαυρισμένη κάσα 47 mm, στεγανή μέχρι 50 μ., ιαπωνικό quartz μηχανισμό με ενδείξεις δεύτερης ώρας (στο 9), 24ώρου (στο 3) και ημερομηνίας, και ορυκτό κρύσταλλο ειδικής σκλήρυνσης (Timebox). HAMILTON Khaki Pilot Chrono Quartz με βιδωτή κάσα 44 mm από ατσάλι, ελβετικό quartz μηχανισμό χρονογράφου με ημερομηνία και λουράκι από δέρμα (Swatch Group Greece). 112

Style

AVI-8 Hawker Hunter χρονογράφος με ατσάλινη κάσα 45 mm, ιαπωνικό quartz μηχανισμό, μαύρο καντράν με retrograde μετρητή 10 λεπτών, ενδείξεις 24ώρου και ημερομηνίας, και λουράκι από δέρμα (Gofas Jewelry). TISSOT T-Race Cycling χρονογράφος με κάσα 44,5 mm από ατσάλι με επίστρωση γκρίζου PVD, ελβετικό quartz μηχανισμό, αλουμινένια στεφάνη, λουράκι από σιλικόνη, στεγανό μέχρι 100 μ. (Swatch Group Greece). RADO Hyperchrome Captain Cook, αυτόματο καταδυτικό μοντέλο από κεραμικό, τιτάνιο και ατσάλι με βιδωτή κάσα 45 mm, στεγανή μέχρι 200 μ. βάθος, κρύσταλλο ζαφειριού και λουράκι από αδιάβροχο ύφασμα (Swatch Group Greece). CASIO G-Shock GA-700CM-2AER με κάσα 53,4 mm από ρητίνη, quartz μηχανισμό με αυτόματο ημερολόγιο (ημέρα, ημερομηνία, μήνα), 24ωρο, 5 alarms, χρονόμετρο, χρονογράφο, παγκόσμια ώρα, στεγανό μέχρι 200 μ. (ΕΛΜΗ Systems). 113

Getty Images / Ideal Image

Wellness

114

SUMMER TIME WELLNESS GUIDE του Βησσαρίωνα Ζέρβα «Οι τέχνες και όλα τα άλλα προοδεύουν όχι από εκείνους που μένουν προσκολλημένοι στα κατεστημένα, αλλά από εκείνους που διορθώνουν και τολμούν πάντα να κινούν κάτι από τα κακώς κείμενα». ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

έχρι σήμερα έχουν γραφεί χιλιάδες βιβλία από εξιδεικευμένους επιστήμονες πάνω σε θέματα υγείας, πρόληψης, αποκατάστασης, ψυχικής διάθεσης, διατροφής, προσωπικής επιτυχίας κ.ά. Παρά όμως τον τεράστιο όγκο ενημέρωσης και πληροφόρησης, οι άνθρωποι έχουν σε γενικές γραμμές την τάση να διαχειρίζονται άσχημα την υγεία τους, ακόμα και στις διακοπές τους… 1. Αναπνέω αργά και σταθερά. 2. Πίνω άφθονα υγρά. 3. Εστιάζω στο παρόν. 4. Καταναλώνω μικρά γεύματα. 5. Τρώω φρούτα και λαχανικά. 6. Ασκούμαι ήπια, καθημερινά. 7. Κοιμάμαι επαρκώς. 8. Οδηγώ υπεύθυνα και με ασφάλεια. 9. Αποφεύγω την πολύωρη έκθεση στον ήλιο. 10. Αποφεύγω «τοξικούς» ανθρώπους, επιδιώκω ευχάριστες συζητήσεις. 11. Περιορίζω τη χρήση του κινητού. 12. Εξερευνώ τη φύση. 13. Απολαμβάνω το αγαπημένο μου ποτό και φαγητό με μέτρο. 14. Ακούω... Mancode radio.

Η καλοκαιρινή περίοδος των διακοπών μας είναι η πλέον ιδανική για να προσθέσουμε στη συμπεριφοριστική μας ατζέντα νέες συμπεριφορές σωματικής και ψυχικής υγείας, ώστε να αλλάξουμε αργά και σταθερά τον «νοητικό τρόπο δράσης» μας προς το καλύτερο.

* Ο Βησσαρίων Ζέρβας είναι πτυχιούχος του School of Physical Education & Sport Science (Aristotle University), Master στο Holistic Health Care & Rehabilitation (CL Pennsylvania University), πιστοποιημένος σύμβουλος «Ολικού Μυαλού» (HBDI), ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στην ολιστική θεραπευτική

-πρόληψη και αποκατάσταση μυοσκελετικών παθήσεων. Με πολυετή εμπειρία στην εκπαίδευση στελεχών επιχειρήσεων και αθλητών στους τομείς Holistic Health & Wellness, Corrective Training, Nutri Detox. Contact info: zervvis@yahoo.gr 115

BEYOND SUMMER PARFUMS Υπέροχα ανδρικά και γυναικεία αρώματα που θα σαγηνέψουν στο πέρασμά τους. Enjoy! FOR HIM • Giorgio Armani Acqua Di Gio • Prada L’Homme L’Eau • L’Occitane L’Homme Cologne Cedrat • Cartier Declaration • Bulgari Aqua 116

Style

FOR HER • Twilly d’Hermès • Tom Ford Eau De Soleil Blanc • Prada La Femme L’Eau • Bulgari Omnia • Versace Dylan Blue 117

MANCODE StYlish TRavelleR CaNdle To Mancode Oriental Monastery Candle αποτελεί ένα vintage μονοπάτι του σύγχρονου ταξιδιώτη σε όλες τις αισθήσεις. Cedarwood εμπλουτισμένο με πολύτιμα καρυκεύματα σε μια μυστική αυλή. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.

118

Style

MANCODE HAVANA The New FRagRaNce Δέρμα, πούρο, ξύλο κέδρου και κουβανέζικα λουλούδια συνδυάζονται σε ένα eau de parfum με τον χαρακτήρα ενός ταξιδιώτη του κόσμου και την αυθεντική αίσθηση της Αβάνας. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.

119

Cafe RaceR legacY

ο 1954, ο ιδρυτής της Bell, Roy Richter, κατασκεύασε το πρώτο κράνος του από fiberglass και το ονόμασε «500», αποτίνοντας φόρο τιμής στο αρχικό σχέδιο του Richter. Εξήντα χρόνια μετά, παρουσιάζει τη νέα έκδοσή του για το διαχρονικό cafe racer στυλ και είναι ό,τι καλύτερο για να επιλέξει κάποιος σε κράνος με κλασικό σχεδιασμό. Το Custom 500 συνδυάζει τον κλασικό σχεδιασμό με την ασφάλεια και την

120

άνεση ενός σύγχρονου κράνους. Με πέντε μεγέθη κελύφους, που προσφέρουν εξατομικευμένη και άψογη εφαρμογή σε κάθε κεφάλι, εσωτερική βελούδινη επένδυση micro suede και υλικό κατασκευής Fiberglass. Το Custom 500 της Bell είναι όχι μόνο το original classic κράνος, αλλά ακόμα καλύτερο, χάρη στην ποιότητα κατασκευής του και στην ανταγωνιστική τιμή του. Διαθέσιμο από το www.motomarket-shop.gr

121

Getty Images / Ideal Image

Η Sophia Loren σε διάλειμμα των γυρισμάτων, στο σετ της ταινίας περιπέτειας «Legend of the Lost», στη Λιβύη το 1957.

122

SOPHIA LOREN του Μισέλ Νικολαρέα

ζωή της Σοφίας Λόρεν θα μπορούσε εύκολα να ήταν μια ασπρόμαυρη ιταλική κινηματογραφική ταινία, η μισή γυρισμένη στην Τσινετσιτά και η άλλη μισή στο Χόλιγουντ. Σίγουρα θα κέρδιζε τρία Όσκαρ τουλάχιστον - Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας, Α΄ Γυναικείου Ρόλου και Καλύτερου Σεναρίου. Η πλοκή της ταινίας, σπονδυλωτή. Στο πρώτο σκέλος, η ηρωίδα (SL), προσπαθώντας να κατοχυρώσει την επιβράβευσή της ως «καλή κόρη», πραγματοποιεί όλα τα όνειρα και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες της μητρός της. Πολλά χρόνια αργότερα, σε μια τηλεοπτική συνέντευξη στην εκπομπή της Barbara Walters, θα παραδεχτεί: «Σοφία Λόρεν είναι η μητέρα μου, όχι εγώ».

“ισορροπημένος” και κοντά του αισθανόμουν ασφαλής. Είναι ένας άνδρας με τεράστια κατανόηση και, το κυριότερο, είναι ερωτευμένος μαζί μου».

Στο δεύτερο σκέλος της «ταινίας της ζωής της», το φτωχό νόθο κοριτσάκι, που μεγάλωσε στο Pozzuoli κοντά στη Νάπολη, προσπαθεί να συμπληρώσει το κενό που άφησε στην ψυχή της η εγκατάλειψη από τον πατέρα της. Απόσπασμα από τη βιογραφία της: «Η ιστορία της ζωής μου ξεκινάει με τον πατέρα μου. Τον είδα πρώτη φορά όταν ήμουν 5 ετών, τον ξαναείδα στα 17 μου και ξανά όταν πέθανε. Συνολικά 3 ή 4 φορές. Η σχέση μου μαζί του δεν μπορούσε ποτέ να είναι καλή, γιατί ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο που φέρθηκε άσχημα στη μητέρα μου και, όσο κι αν προσπάθησα να τον δικαιολογήσω, δυστυχώς δεν βρήκα ούτε μία δικαιολογία για τη φριχτή συμπεριφορά του. Ήθελα πάρα πολύ να του βρω ένα άλλοθι, το οποίο όχι μόνο θα λύτρωνε αυτόν, αλλά και εμένα, ώστε να μπορέσω να αφήσω τον εαυτό μου να έρθει πιο κοντά σε αυτόν, αλλά... φευ. Ήταν αδύνατο.

Σκέλος τέταρτο. Οι δύσκολες εγκυμοσύνες και η αφοσίωσή της στην οικογένεια και στον Κάρλο Πόντι. Ο πιο όμορφος ρόλος της ζωής της, όπως παραδέχεται η ίδια, είναι αυτός της μητέρας. Ήταν όμως και ο πιο δύσκολος. Μετά από μια μεγάλη σειρά αποβολών, αναγκάστηκε να παραμείνει κλινήρης για όλο το διάστημα των 9 μηνών της εγκυμοσύνης και στα δυο της παιδιά. «Ήταν η πιο όμορφη περίοδος της ζωής μου. Θα ήθελα να το ξαναέκανα» παραδέχεται η ίδια. Η SL έχει δύο γιους, τον Carlo Ponti Jr. (26 Δεκ.1968) και τον Edoardo Ponti (6 Ιαν.1973). Η Sofia δεν χώρισε ποτέ τον Κάρλο Πόντι, ενώ είχε πολλούς λόγους να το κάνει, και υπηρέτησε τον γάμο της μέχρι τον θάνατό του, σε ηλικία 94 ετών, το 2007.

»Ακόμα και όταν τον είδα στο “νεκροκρέβατο”, μπορεί να τον συγχώρεσα, αλλά ποτέ δεν ξέχασα την κόλαση που πέρασε η μητέρα μου λόγω αυτού. Δεν ξέχασα ποτέ τα παιδικά άσχημα χρόνια μου. Είναι ο μικρός μου “θησαυρός”. Τον κουβαλάω μέσα μου. Εκεί ανατρέχω όταν πρέπει να παίξω μια “δύσκολη” σκηνή. Πάντα έψαχνα να βρω τον άνδρα που θα αντικαθιστούσε τον πατέρα μου, κι έτσι, όταν γνώρισα τον Κάρλο Πόντι, νόμιζα ότι αυτός ήταν ο κατάλληλος άνδρας γι’ αυτό. Ήταν πολυ

Σκέλος τρίτο. Ο γάμος δι’ απουσίας και η κατακραυγή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η SL γνώρισε τον Κάρλο Πόντι όταν ήταν 16 ετών και αυτός 37. Παντρεύτηκαν διά πληρεξούσιων αντιπροσώπων στο Μεξικό, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1957, και ενώ ο Κάρλο Πόντι τελούσε εν διαστάσει με τη σύζυγό του Giuliana. Ως εκ τούτου, ήταν δίγαμος και για τον λόγο αυτόν ο γάμος τους ακυρώθηκε το 1962. Ξαναπαντρεύτηκαν στις 9 Απριλίου του 1966.

Επίλογος: Το αδύνατο μελαχρινό κορίτσι που μεγάλωσε στη δίνη του πολέμου, τραυματίστηκε από θραύσμα οβίδας στο πιγούνι, κέρδισε τα ιταλικά καλλιστεία σε ηλικία 15 ετών, βραβεύτηκε με Όσκαρ, παντρεύτηκε δύο φορές τον ίδιο άνδρα, έκανε φυλακή για 19 ημέρες για φοροδιαφυγή, γέννησε δύο γιους, έβαλε την υπογραφή της σε merchandising από γυαλιά ηλίου μέχρι αρώματα και δεν ξέχασε ποτέ την καταγωγή της. Όταν η Barbara Walters τη ρώτησε αν η πίστη και η αφοσίωση στον γάμο είναι σημαντική, γιατί πολλοί Ιταλοί πιστεύουν ότι δεν είναι, η απάντησή της ήταν αφοπλιστική: «Δεν είμαι Ιταλίδα. Είμαι Ναπολιτάνα, και ναι, είναι».

123

Φωτογραφίες Νίκος Ζήκος

124

Ελλάδα-ΡοΥάΝτα 4.489 ΧΛm. Σε μια αποστολή στην Κεντρική Αφρική, ο Νίκος Ζήκος απαθανατίζει με τον φακό του μοναδικές σκηνές από την καθημερινή ζωή των παιδιών ενός σχολείου της Ρουάντα. της Μαριανίνας Πάτσα

«Η

φωτογραφία έχει μπει ενεργά στην καθημερινότητά μου τον τελευταίο καιρό. Το έχω σπουδάσει και το έχω δουλέψει το αντικείμενο, αλλά το κρατούσα στη ζωή μου ως ψυχοθεραπεία. Κάποια στιγμή αποφάσισα πως είναι η ώρα να ασχοληθώ με αυτό που στ’ αλήθεια αγαπώ. Η φωτογραφία ήταν σαν να με περίμενε, διότι έγιναν πολλά ωραία πράγματα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα». Με τον Νίκο Ζήκο συναντηθήκαμε με αφορμή το συναρπαστικό ταξίδι του στην Αφρική ως εθελοντής της Action Aid. Στο ταξίδι αυτό πήγε για να συνεισφέρει ώστε να στηθούν υποδομές σε ένα φτωχό και απομακρυσμένο χωριό στη Ρουάντα. Τον ελεύθερο χρόνο του, όμως, τα χέρια του άφηναν τα εργαλεία και έπιαναν τη φωτογραφική μηχανή. Οι εικόνες που αιχμαλώτισε με τον φακό του, όλα τα ανθρώπινα βλέμματα, η ουσιαστική ζωή, τα όνειρα, η δύναμη της θέλησης και η αλληλεγγύη βρήκαν τον δρόμο τους μέσω της φωτογραφικής έκθεσης με τίτλο «Portraits from Rwanda» (The Blender Gallery).

125

«Ό

λα ξεκίνησαν ένα μεσημέρι, που με πήρε τηλέφωνο η φίλη μου Κατερίνα Τσάνταλη και μου είπε: “Μόλις έκλεισα να πάω στη Ρουάντα με την Action Aid. Και πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να έρθεις κι εσύ”. Και κάπως έτσι, βρέθηκα στην Αφρική. Είχα στο μυαλό μου κάποτε να κάνω ένα τέτοιο ταξίδι, μα δεν ήξερα τι συνθήκες θα συναντήσω. Την ώρα που πάτησα το πόδι μου εκεί, ένιωσα συγκίνηση. Είναι σκληρές οι συνθήκες, μα οι άνθρωποι στη Ρουάντα είναι γεμάτοι χαμόγελα. Αυτό με συγκίνησε πάρα πολύ. Είναι η ουσία και η δύναμη της ζωής. Είναι πολύ ανοιχτοί στο να φωτογραφηθούν. Πολύ προσιτοί, αρκεί μετά να τους δείξεις τη φωτογραφία. Βλέπεις, δεν έχουν εξοικείωση με το είδωλό τους, αφού δεν έχουν καθρέφτες! Δεν υπάρχει κανένα στημένο πορτρέτο στις φωτογραφίες μου. Κι ήθελα να μεταφέρω την εμπειρία του ταξιδιού μέσα από τα μάτια τους, γι’ αυτό και δεν έχω φωτογραφίσει σχεδόν καθόλου τοπία. »Αγαπώ τα ασπρόμαυρα πορτρέτα, διότι έτσι εστιάζεις καλύτερα στο βλέμμα. Δεν σε αποσυντονίζουν οι πληροφορίες κι έτσι υποσυνείδητα στρέφεσαι στα μάτια. Μέσα από τα μάτια μπορείς να διαβάζεις έναν άνθρωπο. Στόχος και σκοπός μου είναι, λοιπόν, η φωτογραφία να μην είναι απλώς μια εικόνα, αλλά ένα ψυχογράφημα. Η καθημερινότητα στη Ρουάντα είναι σκληρή. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να περπατούν πολλά χιλιόμετρα ακόμα και για το πιο απλό: για να βρουν νερό, να μαζέψουν ξύλα ή τροφή, για να πάνε σχολείο... Είναι ένας λαός που περπατά και κουβαλά συνεχώς. Στη Ρουάντα βλέπεις ενήλικα βλέμματα σε ανήλικα πρόσωπα. Τα παιδιά αναγκάζονται να μεγαλώσουν γρήγορα. Δεν μεταφράζω τα μάτια τους ως θλιμμένα, αλλά ως μάτια με ευθύνη. Γελάνε πολύ, χορεύουν πολύ, αγκαλιάζονται πολύ. Οι οικογένειες είναι κυρίως αγροτικές και τα παιδιά έχουν την επιλογή να πάνε ή όχι σχολείο. Όμως εκείνα δείχνουν θέληση για μόρφωση. Περπατούν χιλιόμετρα σε δύσκολους δρόμους για να βρεθούν κάθε μέρα στην τάξη.

126

Document

127

128

Document

κοπός του ταξιδιού της Action Aid ήταν να φτιάξουμε τουαλέτες και ένα αποδυτήριο για τα κορίτσια που έχουν έμμηνο ρύση, καθώς αποτελεί την πρώτη αιτία που αυτά σταματούν το σχολείο, διότι δεν έχουν τα απαραίτητα για την προσωπική τους υγιεινή. Κι έτσι, από φόβο μήπως τα άλλα παιδιά τα κοροϊδέψουν δεν ξαναπηγαίνουν στο σχολείο. Στο ταξίδι μας, που κράτησε 8 ημέρες, κάθε πρωί κάναμε διαδρομή μιας ώρας με τα αυτοκίνητα μέσα από πολύ δύσβατα μέρη για να φτάσουμε εκεί που έπρεπε. Το σχολείο στο οποίο πήγαμε (με 600 μαθητές, από δημοτικό μέχρι γυμνάσιο) δεν είχε ούτε μία τουαλέτα. Βρίσκεται στο Γκιτέσι, μία από τις πιο φτωχές περιοχές όπου ο υποσιτισμός φτάνει το 55%. Τα παιδιά είχαν τόση χαρά, που μας αγκάλιαζαν κάθε μέρα. Μέσα σε μία εβδομάδα δεν είδαμε ούτε ένα να γκρινιάζει και να κλαίει! Αδύνατο να το συναντήσεις αυτό στον δυτικό πολιτισμό.

Είναι πολύ ενωμένοι, αγαπημένοι και χαρούμενοι οι άνθρωποι εδώ που έχουν ο ένας τον άλλον, αλλά και βασικά πράγματα, όπως νερό για να βγάλουν τη μέρα. Είναι ευχαριστημένοι με την έννοια της ζωής. Υπάρχουν διάφορες οργανώσεις στην περιοχή που βοηθούν. Όμως η Action Aid συμβάλλει όχι με φιλανθρωπία, αλλά με αλληλεγγύη. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι τεράστια. Η αλληλεγγύη αλλάζει τη νοοτροπία και βοηθά τους ανθρώπους, ενδυναμώνοντάς τους με εφόδια που θα τα χρησιμοποιήσουν και στο μέλλον. Η φιλανθρωπία θα σου δώσει μεν κάτι, αλλά μόλις τελειώσει αυτό το κάτι, βρίσκεσαι πάλι στο μηδέν. Επίσης η Action Aid πρώτα ρωτά τι ανάγκες υπάρχουν και μετά αναλαμβάνει. Έτσι δίνει και θέσεις εργασίας. Για παράδειγμα, ενδυναμώνει τις γυναίκες –που είναι υποβαθμισμένες– φτιάχνοντας ένα πηγάδι. Ποιος θα αναλάβει μετά τη φροντίδα του; Ο γυναικείος συνεταιρισμός.

129

ίχα όνειρο να κάνω μια τέτοια έκθεση. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, όλοι μου έλεγαν να μην αφήσω αυτό το υλικό να πάει χαμένο. Κι έτσι έκανα την έκθεση. Οι φωτογραφίες ήταν διαθέσιμες έναντι δωρεάς και τα έσοδα θα πάνε για την αναστήλωση μιας σχολικής αίθουσας που κατέρρευσε από τις βροχές το Πάσχα. Ευτυχώς τα παιδιά δεν ήταν εκεί κι έτσι δεν τραυματίστηκε κανείς. Μια μέρα, θα επιστρέψω να δω τι έγινε με την αναστήλωση, αλλά και για να ξαναδώ τα παιδιά. Η έκθεση πουλήθηκε όχι μία, αλλά δύο φορές. Αγκαλιάστηκε πολύ. Ήρθε και αρκετός κόσμος με τον οποίο δεν είχα προσωπική επαφή. Όπως μια οικογένεια που είχε μεγαλώσει στη Ρουάντα – και από ό,τι μου είπαν, είναι οι μόνοι Ρουαντιανοί που ζουν εδώ. Είχαν μαζί κι ένα μικρό κοριτσάκι, το οποίο έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και δεν έχει πάει ποτέ στην Αφρική. Με αγκάλιασε αυτή η οικογένεια. Ήταν συγκινητικό. Πηγαίνοντας ένα τέτοιο ταξίδι, έχεις την εντύπωση πως πας για να βοηθήσεις και να δώσεις πράγματα. Επιστρέφοντας, διαπιστώνεις πως αυτά που παίρνεις είναι περισσότερα από αυτά που έδωσες. Στην τελετή αποχαιρετισμού μας έκαναν και γυμναστικές επιδείξεις. Παιδιά ξυπόλυτα πάνω σε πέτρες έκαναν ανάποδες τούμπες και φλικ φλακ. Πράγματα που κάνουν τα παιδιά στον δυτικό πολιτισμό με όλα τα μέσα. Και αυτά το έκαναν χωρίς τίποτα. Αυτό ήταν ένα μεγάλο μάθημα θέλησης. Και αυτό πήρα από αυτό το ταξίδι. Πως όταν θέλεις κάτι πολύ, μπορείς να βρεις τρόπο να το κάνεις.

130

Document

131

Book LA LINGUA GENIALE ANdRea MaRcoloNgo Υπάρχει θέση για το παρελθόν στο μέλλον μας; Η Ιταλίδα συγγραφέας του βιβλίου «Η υπέροχη γλώσσα, 9 λόγοι για να αγαπήσεις τα αρχαία ελληνικά» απαντά καταφατικώς. του Χρήστου Ζαμπούνη

τις 8 Ιανουαρίου 2017, η Αντρέα Μαρκολόνγκο έγραψε ένα ενθουσιώδες tweet: «Sempre in classifica, No 4», «Πάντα στα ευπώλητα, στη θέση 4». Ο ενθουσιασμός της ωφείλετο, το δίχως άλλο, στο γεγονός ότι στα 30 της χρόνια και ύστερα από μια σύντομη σταδιοδρομία ως σύμβουλος επικοινωνίας και ως λογογράφος του Ματέο Ρέντσι, έβλεπε τους κόπους της να αναγνωρίζονται όχι μόνο από έναν στενό κύκλο μυημένων, αλλά και από το ευρύ κοινό. Έναν χρόνο αργότερα, ο εκδότης της (Laterza) την ειδοποίησε ότι το βιβλίο της «La lingua geniale, 9 ragioni per amare il greco» είχε σπάσει το φράγμα των 200.000 αντιτύπων και ότι είχε μεταφραστεί σε 17 γλώσσες, αριθμός πρωτάκουστος για ένα δοκίμιο που δεν είναι εγχειρίδιο αυτογνωσίας ή, έστω, οδηγός ευτυχίας. Η επιτυχία της έλαβε έτι περαιτέρω διαστάσεις εάν σκεφτούμε το θέμα, δηλαδή μια νεκρή γλώσσα, που διδάσκεται μεν στο Lyceo

132

Classico της γειτονικής χώρας, δεν είναι όμως και τόσο εύπεπτη, όπως παραδέχεται. «Το ξέρουμε όλοι: η πρώτη αντίδραση μπροστά σε ένα αρχαίο κείμενο κυμαίνεται ανάμεσα στην παράλυση και τον γνήσιο τρόμο», σημειώνει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της, για να συνεχίσει στον ίδιο εξομολογητικό τόνο σε μια πρόσφατη συνέντευξή της: «Με τα ελληνικά (σ.σ.: για τους Ιταλούς, il greco, τα ελληνικά, είναι τα δικά μας αρχαία), πέρασα διάφορα στάδια, όπως με τον έρωτα. Στην Γ΄ Λυκείου παρ’ ολίγον να

τα παρατήσω, διότι δυσκολεύτηκα με τη Γραμματική, αλλά, όταν ανοίχθηκε εμπρός μου ο κόσμος των αρχαίων κειμένων, τότε κατάλαβα ότι επρόκειτο για μια ωραία πρόκληση. Η εξωτερική της εμφάνιση, είναι αλήθεια, βοήθησε στην προβολή του βιβλίου. Το φιλοθεάμον κοινό φάνηκε να θέλγεται από την ανατροπή της εικόνας-κλισέ που είχε για τους φιλολόγους των ελληνικών, συνήθως μεγάλης ηλικίας και διοπτροφόρους, και ίσως υπήρξε

εκ μέρους του μια περιέργεια που οδήγησε στην αύξηση των πωλήσεων. Ο πραγματικός λόγος όμως του εκδοτικού αυτού φαινομένου έγκειται αλλού, σε αυτό που δύο κορυφαίοι διανοητές προσδιόρισαν, ο καθένας, μέσα σε μία φράση: «Επιστρέφουμε στα αρχαία ελληνικά όταν έχουμε κουραστεί από τη σύγχυση της εποχής μας», έγραψε η Βιρτζίνια Γουλφ. «Η κατάργησις της κλασικής παιδείας υπηρετεί μόνον την απώλεια της μνήμης», έγραψε ο Ουμπέρτο Έκο. 133

χρονική σύμπτωσις της εκδόσεως της «Τέλειας γλώσσας» με την πρόθεση του ιταλικού Υπουργείου Παιδείας να περιορίσει τις ώρες διδασκαλίας των ελληνικών επανέφερε το ζήτημα στο επίκεντρο του διαλόγου. Οι υπερασπιστές της διδασκαλίας της γλώσσας του Ομήρου βρήκαν έναν ανέλπιστο σύμμαχο στο πρόσωπο της Μαρκολόνγκο, και οι αρνητές της αναγκάστηκαν σε μερική υποχώρηση. «Όποιος έχει σπουδάσει ελληνικά ξεχωρίζει, γιατί είναι πιο σκεπτόμενος, έχει καλύτερο κριτικό πνεύμα, γράφει και εκφράζεται πιο σωστά», «Τα ελληνικά είναι ένας υπέροχος και συνάμα συναρπαστικός τρόπος για να βλέπεις τον κόσμο, να ζεις, να σκέφτεσαι και να επικοινωνείς με τους άλλους», «Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη πνευματικά γυμναστική», «Η πλήρης κατανόηση του Δυτικού Πολιτισμού γίνεται μόνον μέσω των αρχαίων ελληνικών κειμένων», «Τα ελληνικά σού ανοίγουν το μυαλό» είναι ορισμένα από τα επιχειρήματα που ακούστηκαν υπέρ της γλώσσας αυτής -η οποία δεν είναι καν των προγόνων των σημερινών Ιταλών-, ενισχύοντας τη συνέχιση της διδασκαλίας της. Στον αντίποδα, στη χώρα μας, όπου δεν υπάρχει το εμπόδιο του αλφαβήτου και αρκετές λέξεις, ιδίως οι σύνθετες, είναι ίδιες, τα αρχαία, όπως τα λέμε σκέτα, υφίστανται ταπεινωτικές και συνεχόμενες

134

ήττες μετά την «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση» του Γεωργίου Ράλλη, το 1975. Η απώλεια της μνήμης είναι εμφανής σε όλες τις εκφάνσεις του βίου, ιδίως στον γραπτό λόγο. Η σύγχρονη γλώσσα έχει αποκοπεί από την τεράστια δεξαμενή της αρχαίας ελληνικής και έχει πτωχύνει. Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο της Μαρκολόνγκο πέρασε σχεδόν απαρατήρητο στην ελληνική του έκδοση. Εν παραλλήλω, Έλληνες ή Ελληνίδες Μαρκολόνγκο δεν φαίνονται ακόμη στον ορίζοντα, και όποιος ασχολείται με τα αρχαία κατατάσσεται αυτομάτως σε μία από τις τρεις κατηγορίες: γραφικός, αρχαιοκάπηλος, φασίστας - ενίοτε και στις τρεις... Ας κλείσω αισιόδοξα. Η Ιταλίδα συγγραφέας μάς υπενθυμίζει στο δοκίμιό της μία έγκλιση, την Ευκτική, που είναι μοναδική, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του κόσμου. «Η έγκλιση αυτή εκφράζει την επιθυμία, το ευκταίο. Θα ήταν λοιπόν ευκταίο τα αρχαία ελληνικά να επανέλθουν στη θέση που τους αξίζει - όχι ως κάτι σχολαστικό ή αναχρονιστικό, αλλά ως κάτι ωφέλιμο. Πρόκειται για έναν νέο τρόπο σκέψεως, μία πράξη ανδρείας», τονίζει με το χαμόγελο αρχαίας Κόρης η Μαρκολόνγκο. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Art

WoRld'S NumbeR oNE του Τίμου Οικονομόπουλου (αντιπροσώπου του οίκου Bonhams στην Ελλάδα)

να σπάνιο whiskey θα είναι ο πρωταγωνιστής της δημοπρασίας στις 17 Αυγούστου στο Hong Kong. Ένα Yamazaki παλαιότητας 50 ετών, που εκτιμάται μεταξύ 1.800.000 και 2.400.000 ΗΚ$ ή 197.000 και 260.000 euros. Μια πολύ περιορισμένη παραγωγή, μόνο 50 φιαλών, σε αριθμό ώστε να γίνεται εξαιρετικά περιζήτητο ως ένα από τα σπανιότερα whiskeys, ωριμάζοντας για 50 χρόνια σε ένα διάσημο γιαπωνέζικο αποστακτήριο μέσα σε βαρέλια από μιζουνάρα (γιαπωνέζικη δρυς). Ο διευθυντής του τμήματος σπάνιων whiskeys και κρασιών στο Hong Kong, κύριος Daniel Lam, δήλωσε: «Το Yamazaki 50 ετών είναι εξαιρετικά σπάνιο και δυσεύρετο. Είναι ένα ειδικό whiskey και αναμέ-

νουμε μεγάλο ενδιαφέρον από τους συλλέκτες». Στα highlights του καταλόγου, που περιλαμβάνει 620 φιάλες, διακρίνουμε ακόμη τα: Yamazaki παλαιότητας 35 ετών με εκτίμηση 350.000-500.000 ΗΚ$ ή 38.000-55.000 euros. Suntory-Rolling Stone 50th Anniversary με εκτίμηση 280.000-350.000 ΗΚ$ ή 30.000-40.000 euros. Μια συλλογή από τα πιο εκλεκτά Macallans, όπως το Macallan Fine and Rare 37 ετών παλαιότητας και το Macallan Fine and Rare 56 ετών και μια συλλογή από τα Port Ellen Annual Release. Μια δημοπρασία που θα ικανοποιήσει απόλυτα τους λάτρεις του πιο γνωστού ποτού στον κόσμο!!! Cheers! 135

Getty Images / Ideal Image, Unsplash

Travel

Η παραλία Whitehaven, στο Whitsundays, του Queensland της Αυστραλίας, βρίσκεται σε απόσταση 13.937 km από την Ελλάδα. 136

OUT OF THE BLUE

137

Κολυμπήστε στον Ειρηνικό Ωκεανό, στην Papua New Guinea, που απέχει 13.083 χλμ. από την Ελλάδα. 138

Travel

139

Ανακαλύψτε τα Togean islands, στο Sulawesi, της Ινδονησίας. Είστε ήδη 10.778 km μακριά από την πατρίδα.

140

Travel

141

Art NICHOLAS GENTRY ΣπάΝια ΑΝαλογιΚά ΠορτρΕτα ΚόΝτρα στηΝ ΨηφιαΚή ΛογιΚή της Θεοδώρας Μήτσου

Nick Gentry επιστρατεύει και φέρνει ανακυκλώσιμα υλικά και πάλι στο προσκήνιο. Μέσα από το εικαστικό του ταξίδι σηματοδοτεί μια συνομιλία ανάμεσα σε παλαιό και νέο, αναλογικό και ψηφιακό κόσμο. Όπως αναφέρει ο ίδιος, «τα μέσα αυτά δεν είναι πια χρήσιμα, όμως, εκθέτοντάς τα ως μια μορφή τέχνης για λίγο, είναι εφικτό να κατανοήσουμε την ταχύτητα και την κλίμακα με την οποία ο κόσμος μεταβάλλεται σήμερα». Τα έργα του θυμίζουν άλλη εποχή, εστιάζοντας σε ανακυκλώσιμα υλικά και τεχνολογικά μέσα του παρελθόντος. Μέλος της (τυχερής) γενιάς που μεγάλωσε χωρίς smartphones και tablets, αλλά με βιντεοκασέτες και polaroid, όπου η μουσική και το θέαμα ήταν για πολλούς είδη πολυτελείας και με ευλάβεια χρησιμοποιούσαν τις κασέτες ή τις βιντεοκασέτες οι κάτοχοί τους. Σήμερα, βασικό σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τον Gentry είναι η κοινωνιολογική επιρροή του διαδικτύου, των social media και των 142

υπόλοιπων νέων τεχνολογιών στη διαμόρφωση της σύγχρονης καθημερινότητας. Μέσω της συλλογής δεδομένων και αποτύπωσής τους στον καμβά του ο καλλιτέχνης προσδίδει μια μοναδική, νέα διάσταση στα υποκείμενα και στα αντικέιμενα που φιλοτεχνεί. Τα χρώματά του δίνουν νέα οντότητα στους χαρακτήρες του. Μεταλλάσσει το παραδοσιακό πορτρέτο σε κάτι πιο σύγχρονο και γραφικό – η παράδοση αλλάζει, όπως και η κοινωνία εξελίσσεται συνεχώς. Δημιουργεί τους πίνακές του με προϋπάρχοντα mixed media, όπως αρνητικά φιλμ 35 mm, ακτινογραφίες, βιντεοκασέτες, κασέτες και δισκέτες, τα οποία προέρχονται απευθείας από τους προκατόχους τους και δωρίζονται στον καλλιτέχνη στο πλαίσιο ένος project «κοινωνικής τέχνης». Αυτή ακριβώς η διαδικασία είναι ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη του έργου του: εξερευνά και ανακαλύπτει τα όρια όπου η πραγματικότητα συναντά την ψευδαίσθηση, ενώ ταυτόχρονα περιλαμ-

βάνει αναφορές σε pop culture, ανακύκλωση και στερεά αστικά απορρίμματα. Τον απασχολούν έντονα οι συνέπειες του καταναλωτισμού, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η αποτύπωση της προσωπικής ταυτότητας, τόσο σε προσωπικό όσο και σε καλλιτεχνικό, φυσικά, επίπεδο. Γνωστός για τα πορτρέτα και τις συνθέσεις του που απεικονίζουν την ανθρώπινη μορφή όχι σαν αντικείμενο, αλλά σαν το όχημα που μεταφέρει και υπηρετεί το μέσο. Ο Gentry θέτει υπό εξέταση την ουσιαστική και αλληλένδετη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον υπαρκτό κόσμο που έχει εκείνος πλάσει και στην πραγματικότητα αυτή καθαυτή. Τα ερωτήματα που δημιουργούνται στον θεατή είναι ποικίλα. Αρχικά τι περιλαμβάνουν αυτά τα μέσα αποθήκευσης και τι σχέση μπορεί να έχουν με το πρόσωπο του έργου; Είναι δέσμιος της τεχνολογίας ή κύριός της; Ο προβληματισμός στη θέα των έργων

αυτών από τον Nick Gentry είναι έκδηλος. Και ίσως αυτό ακριβώς να είναι και το ζητούμενο. Αν δεν μας προβληματίζει ένα έργο τέχνης, αν δεν μας προκαλεί να σκεφτούμε λίγο πιο σφαιρικά και κριτικά, τότε τι; Ο Nick Gentry είναι καλλιτέχνης βρετανικής καταγωγής, γεννημενος στο Λονδίνο, απόφοιτος της σχολής Central Saint Martin’s. Κατοικεί και δημιουργεί τα έργα του στο Ανατολικό Λονδίνο. Πολλές από τις δουλειές του έχουν συμμετάσχει σε εκθέσεις σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Ευρώπη. Μια εκτενής συλλογή από μοναδικά, νέα και παλαιότερα, έργα του θα φιλοξενηθεί στην Opera Gallery του Λονδίνου από τις 13 Σεπτεμβρίου 2018. Για περισσότερες πληροφορίες: www.operagallery.com και london@operagallery.com. 143

«Michael JacKsoN: ON the Wall» H BOSS επανασχεδιάζει μια σύγχρονη εκδοχή του λευκού κοστουμιού της που φορούσε ο καλλιτέχνης στο εξώφυλλο του άλμπουμ «Thriller». Παράλληλα, στηρίζει την έκθεση «Michael Jackson: On the Wall» στη National Portrait Gallery του Λονδίνου.

Ο Michael Jackson έφιππος ως King Philip II, έργο του Kehinde Wiley του 2010.

πό τις αρχές των ’80s, όταν κυκλοφόρησε το «Thriller» του Michael Jackson, το άλμπουμ που άφησε το στίγμα του στη μουσική βιομηχανία και τον εκτόξευσε στην κορυφή, πέρασε πολύς χρόνος. Όμως, χωρίς αμφιβολία, η επιρροή του παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα. Η BOSS παρουσιάζει μια νέα εκδοχή του εμβληματικού κοστουμιού της που φορούσε ο Michael Jackson στο εξώφυλλο του «Thriller». Η νέα μορφή του κοστουμιού σχεδιάστηκε με αφορμή τον εορτασμό των 60 χρόνων από τη γέννηση του βασιλιά της ποπ και κυκλοφορεί σε μόλις 100 κομμάτια παγκοσμίως, καθένα εκ των οποίων φέρει τον δικό του μοναδικό αριθμό. Το λευκό κοστούμι του καλλιτέχνη στο εξώφυλλο του θρυλικού άλμπουμ «Thriller», που κυκλοφόρησε το 1982, παραμένει ένα από τα πιο εμβληματικά και διαχρονικά ενδύματα παγκοσμίως, ένα στυλιστικό ορόσημο που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Michael Jackson. Η νέα εκδοχή

144

του κοστουμιού αναβιώνει το στυλ της δεκαετίας του ’80, ακολουθώντας τη σύγχρονη «ρετρό» τάση της μόδας. Η μοντέρνα, slim γραμμή του έχει ως σημείο αναφοράς το κόψιμο, το ύφασμα και τις λεπτομέρειες του αυθεντικού κοστουμιού και έχει εξ ολοκλήρου σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από εξειδικευμένους ράφτες στις κεντρικές εγκαταστάσεις της εταιρείας. Τριά unisex T-shirts, σε καθένα από τα οποία αποτυπώνονται χαρακτηριστικές στιγμές από την καριέρα του Michael Jackson και τα οποία θα διατίθενται σε επιλεγμένα καταστήματα BOSS στην Ελλάδα, ολοκληρώνουν αυτή τη μοναδική capsule αισθητική που αποτίνουν φόρο τιμής στον θρύλο της ποπ για τη συνεισφορά του τόσο στο μουσικό γίγνεσθαι όσο και στον κόσμο της μόδας. Η ενέργεια θα υποστηριχθεί επίσης από μια ιδιαίτερη εκστρατεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το hashtag #BOSSxMichaelJackson.

Ο Michael Jackson μέσα από τον φακό του Andy Warhol. Παράλληλα, η BOSS στηρίζει ως χορηγός την πρωτότυπη έκθεση «Michael Jackson: On the Wall», που άνοιξε για το κοινό από τις 28 Ιουνίου στη National Portrait Gallery του Λονδίνου και την οποία επιμελείται ο διευθυντής της, δρ Nicholas Cullinan. Αυτή η νέα σημαντική έκθεση είναι η πρώτη που αναλαμβάνει να μελετήσει την επιρροή του Michael Jackson στη σύγχρονη τέχνη. Στην έκθεση οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν τα έργα πάνω από 40 καλλιτεχνών, που συγκεντρώθηκαν από κρατικές και ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο, καθώς και νέα έργα που φιλοτεχνήθηκαν ειδικά για την περίσταση. Η έκθεση επιχειρεί να απαντήσει όχι μόνο στο γιατί ο Michael Jackson προσείλκυσε το ενδιαφέρον τόσο πολλών σύγχρονων καλλιτεχνών, αλλά και γιατί εξακολουθεί να καταλαμβάνει τόσο εξέχουσα θέση

στη συλλογική πολιτισμική συνείδηση. Η έκθεση εξερευνά την επιρροή του μουσικού στους σύγχρονους καλλιτέχνες και το συνεχές ενδιαφέρον που τον συνόδευε ως κορυφαία προσωπικότητα της μουσικής και του θεάματος. Τα έργα που εκτίθενται ανήκουν σε ορισμένους από τους σπουδαιότερους εν ενεργεία σύγχρονους καλλιτέχνες, αλλά και σε ανερχόμενα αστέρια. Ορισμένοι εξ αυτών είναι οι Rita Ackerman, Dara Birnbaum, Candice Breitz, Mark Flood, Isa Genzken, Gary Hume, David LaChapelle, Paul McCarthy, Catherine Opie, Andy Warhol και πολλοί άλλοι. Η έκθεση θα λειτουργεί έως τις 21 Οκτωβρίου 2018. Για περισσότερες πληροφορίες, απευθυνθείτε στη HUGO BOSS Hellas, τηλ. 216 900 2300 145

Motors Not a BEACH baR just a BEACH BUGGY

Photos by Robin Adams, courtesy of RM Sotheby’s

του Μισέλ Νικολαρέα

άρα πολλά χρόνια πριν εμφανιστούν τα διάφορων τύπων off-road οχήματα, όταν δεν υπήρχαν SUV, Crossover, 4X4 και οι μόνες κατηγορίες ήταν Sedan και Station Wagon, όταν στις παραλίες όλου του κόσμου δεν υπήρχαν beach bars ούτε τουρίστες με νοικιασμένες «γουρούνες», κάπου δηλαδή στα μέσα της δεκαετίας του ’60, εμφανίστηκε το beach buggy ή dune buggy. Όπως προδίδει η ονομασία του, το beach buggy είναι ένα όχημα φτιαγμένο για την παραλία (beach) ή τους αμμόλοφους (dunes) και είναι «χτισμένο» πάνω στο σασί του σκαραβαίου, που αλλιώς λέγεται και «bug», εξ ου και το «buggy». Το beach buggy, ένα ταπεινό και φθηνό όχημα, γεννήθηκε στην Καλιφόρνια σε εποχή έντονης αμφισβήτησης, ψυχεδελικού ροκ, σεξουαλικής επανάστασης, και ως γνήσιο «τέκνο» των ’60s κουβαλάει πάνω του ολόκληρη τη φιλοσοφία εκείνης της εποχής. Πάρα πολλοί νομίζουν ότι εφευρέτης του beach buggy είναι ο Bruce Meyers. Η αλήθεια είναι ότι ο Bruce Meyers είναι ο δημιουργός του «Meyers Manx». Το Manx είναι το πιο γνωστό από όλα τα buggy που κυκλοφόρησαν ποτέ και είναι ένα από τα μοντέλα αυτοκινήτου που έχουν αντιγραφεί όσο κανένα άλλο. Όπως λέει ο ίδιος, «buggies υπήρχαν πριν από το Μanx. Εγώ δεν εφηύρα το buggy, εφηύρα όμως το στυλ των buggies. Μερικά από τα πρώτα buggies ήταν κανονικά αυτοκίνητα δρόμου με γυμνό αμάξωμα – δηλαδή χωρίς πόρτες, φτερά,

146

παράθυρα, παρμπρίζ. Το Μanx ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με αμάξωμα από fiberglass και ήταν το πρώτο kit-car. Η ιδέα ήταν απλή. Ο Bruce Meyers χρησιμοποίησε το πιο φθηνό σασί που υπήρχε στην αγορά, αυτό του σκαραβαίου. Το μόνο που έμενε ήταν να καλύψει την άσχημη γύμνια αυτού. Η προϋπηρεσία του στην Jensen Marine, εταιρεία που κατασκεύαζε ιστιοφόρα και καταμαράν από fiberglass, τον βοήθησε να κατασκευάσει το αμάξωμα από αυτό το καινοτόμο υλικό, κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ. Το μονομπλόκ αμάξωμα από fiberglass ήταν μια τεράστια έκπληξη. Ήταν φθηνό, ελαφρύ και εντυπωσίασε τους πάντες. Το Manx κέρδισε τις εντυπώσεις και γνώρισε τεράστια επιτυχία από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του και ο Bruce Meyers έφτιαξε πάνω από 6.000 μονάδες kits. Το Manx κυκλοφόρησε το 1964 και δύο χρόνια αργότερα, το 1966, «πρωταγωνίστησε» στην ταινία «The Thomas Crown Affair». Η ταινία ήταν το καλύτερο δώρο στον Bruce Meyers και λειτούργησε καλύτερα από κάθε διαφήμιση που θα μπορούσε να κάνει ο ίδιος. Ο πιο cool ηθοποιός οδηγούσε το πιο cool αυτοκίνητο, σε μία από τις πιο όμορφες σκηνές του έργου. Το beach buggy ήταν πλέον αναγνωρίσιμο και διάσημο παγκοσμίως. Μέχρι το 1969 δεν υπήρχε ναυπηγείο ή καρνάγιο στην Αμερική που να μην είχε αντιγράψει την αρχική ιδέα του Bruce Meyers – και έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 225 κλώνοι του Manx.

Το 1970 ήταν η πιο άσχημη χρονιά στην ιστορία του beach buggy. Το υπουργείο Μεταφορών των ΗΠΑ άλλαξε τις προδιαγραφές που έπρεπε να τηρούν αυτού του τύπου τα οχήματα για λόγους ασφάλειας και ολόκληρη η βιομηχανία δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα. Οι αλλαγές που έπρεπε να γίνουν ήταν χρονοβόρες και ακριβές. Ο Bruce Meyers χρεοκόπησε το 1971 και η μόδα των buggies ξεπεράστηκε σχετικά γρήγορα. Μιλώντας για τα beach buggies,

δεν πρέπει να ξεχάσουμε την ελληνική έκδοσή του, που κυκλοφόρησε από την Pan-Car του Παναγιώτη Καραβισόπουλου το 1977. Τα beach buggies είχαν ένα μικρό come-back τη δεκαετία του ’90, αλλά σύντομα ξαναχάθηκαν. Σήμερα, η «παντοδυναμία» των εξάλιτρων SUV και η «παραφωνία» της «γουρούνας» κάνουν τα ελάχιστα beach buggies που κυκλοφορούν να φαντάζουν σαν «Δον Κιχώτες» που κυνηγούν... αμμόλοφους.

147

Motors Νέο VolKswageN TouaReg PRemium SUV με τεχΝολογία από το μέλλοΝ του Άρη Γαλανόπουλου

ο νέο Touareg έχει πλήρως ανασχεδιαστεί και εξοπλίστηκε με νέας γενιάς συστήματα συνδεσιμότητας και πρωτοποριακών συστημάτων υποβοήθησης, άνεσης, φωτισμού και infotainment, το νέο Touareg δείχνει τον δρόμο προς το μέλλον, φροντίζοντας ταυτόχρονα να προσδίδει στην κατηγορία του και μια πρωτόγνωρη νότα δυναμισμού. Το νέο Touareg βασίζεται πάνω στην MLB (modular longitudinal matrix) πλατφόρμα. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, είναι εμφανώς φαρδύτερο και μακρύτερο, όντας όμως χαμηλότερο. Οι διαστάσεις του είναι: 4,878 μ. μήκος (+77 χλστ.), 1,984 μ. πλάτος (+44 χλστ.) και 1,702 μ. ύψος (-7 χλστ.). Στο εσωτερικό η άνεση και η ευρυχωρία είναι εξασφαλισμένες. Μάλιστα, τα προαιρετικά ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα εμπρός καθίσματα μπορούν να εφοδιαστούν και με λειτουργία μασάζ, επιλογή που ενσωματώνεται για πρώτη φορά σε μοντέλο Touareg. Για τους πίσω επιβάτες υπάρχει η δυνατότητα διαμήκους μετακίνησης του πίσω καθίσματος, με διαδρομή που φτάνει τα 160 χλστ., ώστε να δημιουργηθεί ακόμα περισσότερος χώρος πίσω. Φυσικά, οι πέντε επιβάτες μεταφέρονται εύκολα, ενώ οι αποσκευές τους βρίσκουν τη θέση τους στο πορτ-μπαγκάζ των 810 λίτρων (113 λίτρα περισσότερα από την προηγούμενη γενιά). Αυτό όμως που κλέβει την παράσταση είναι το Innovision Cockpit. Λανσάρεται για πρώτη φορά στο Touareg 3ης γενιάς. Η πλειονότητα των πλήκτρων έχουν ενσωματωθεί στην οθόνη των 15 ιντσών (με ανάλυση 1.920x1.020 pixels) πάνω από την κεντρική κονσόλα, του κορυφαίου συστήματος infotainment Discover Premium, που είναι στραμμένη προς τον οδηγό. Το cockpit περιλαμβάνει επίσης τα χειριστήρια του τετραζωνικού κλιματισμού και των λειτουργιών θέρμανσης, μασάζ και αερισμού των καθισμάτων. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα χειριστήρια, όπως π.χ. το ποτενσιόμετρο της έντασης του ηχοσυστήματος, σκόπιμα απεικονίζονται σαν αναλογικά (είναι επίσης δυνατόν να ρυθμίσετε την ένταση και από την οθόνη αφής του συστήματος infotainment). Στην πλευρά του οδηγού, το γυάλινο Digital Cockpit -υψηλής ευκρίνειας οθόνη/πίνακας οργάνων 12 ιντσών του Touareg (ανάλυσης 1.920x720 pixels) αποτελεί συνέχεια του επίσης γυάλινου Discover Premium συστήματος infotainment. Οι δύο οθόνες σχηματίζουν έτσι ένα ενιαίο σύνολο, με κοινά χαρακτηριστικά (οπτικά και λειτουργικά). Tο 3ης γενιάς Touareg θα διατίθεται με δύο κινητήρες V6 diesel ισχύος 231 και 286 ίππων. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν και εκδόσεις με κινητήρα V6 βενζίνης (340 ίππων) και V8 turbo diesel (421 ίππων). Οι κινητήρες TDI των 231 και 286 ίππων έχουν ροπή που φτάνει τα 500 και 600 Nm αντίστοιχα. Ο βενζινοκινητήρας TSI έχει ροπή που φτάνει τα 450 Nm, ενώ ο V8 φτάνει την εντυπωσιακή επίδοση των 900 Nm. Η Volkswagen πρόκειται να προσφέρει το Touareg με έναν νέο plug-in υβριδικό κινητήρα συνολικής ισχύος 367 ίππων, έκδοση που θα διατίθεται αρχικά στην αγορά της Κίνας. Το νέο Touareg θα διαθέτει στάνταρ το σύστημα μόνιμης τετρακίνησης 4MOTION και συνοδεύεται με αυτόματο 8άρι κιβώτιο ταχυτήτων. Το νέο Touareg προσφέρεται στην Ελλάδα με τον τρίλιτρο V6 πετρελαιοκινητήρα. Σε δύο εκδόσεις, με 231 και 286 ίππους, σε πολύ πλούσιο επίπεδο εξοπλισμού, με προτεινόμενες τιμές λιανικής 77.700 € και 84.000 € αντίστοιχα. 148

149

Motors

150

Νέο HoNda CR-V ΑισθητιΚή Και τεχΝολογιΚή αΝαβάθμιση του Άρη Γαλανόπουλου

πό το 1995 που παρουσιάστηκε η πρώτη γενιά του, το Honda CR-V εξελίχθηκε σε παγκόσμιο best-seller στην κατηγορία των SUV, σύμφωνα με στοιχεία της Jato από το 2013 έως και το 2017. Η τελευταία έκδοση του δημοφιλούς compact SUV προτίθεται να ξεπεράσει τις προσδοκίες των πελατών, με βελτιωμένα και μοναδικά χαρακτηριστικά. Το νέο CR-V προσφέρει τώρα μια σειρά προηγμένων τεχνολογιών, με ανώτερη ποιότητα να χαρακτηρίζει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Το CR-V διαθέτει φρέσκια εξωτερική σχεδίαση, με φαρδύτερους, πιο μυώδεις θόλους τροχών, πιο έντονες καμπύλες στο καπό και στα πίσω πλαϊνά πάνελ, καθώς και το νέο, εξελιγμένο «πρόσωπο» της οικογένειας Honda με ένα χαρακτηριστικό γραφικό στους προβολείς. Το νέο μοντέλο ανεβάζει τον πήχη στον τομέα της ποιότητας του εσωτερικού με μεγάλη ευρυχωρία και για πρώτη φορά προσφέρει προαιρετική επταθέσια διάταξη για τα βενζινοκίνητα AWD μοντέλα. Αποτελώντας μέτρο σύγκρισης για προϊόντα πολυτελών μαρκών, προσφέρει βελτιωμένη οδηγική ποιότητα, απόκριση διεύθυνσης, έλεγχο αμαξώματος και διαχείριση NVH. Εξελιγμένο από κάθε άποψη, το νέο CR-V προσφέρει περισσότερη άνεση, πρακτικότητα και συνδεσιμότητα από ποτέ. Οι ελαφρώς μεγαλύτερες εξωτερικές διαστάσεις του νέου CR-V, το μακρύτερο μεταξόνιο και το μεγαλύτερο πλάτος, διαμορφώνουν ένα αισθητά μεγαλύτερο εσωτερικό. Το ύψος της πίσω πόρτας, όταν ανοίγει, μπορεί να ρυθμίζεται για αποφυγή επαφής με χαμηλά ταβάνια, ενώ η ευελιξία της καμπίνας αυξάνεται με έναν αποθηκευτικό χώρο τριών διατάξεων στην κεντρική κονσόλα και βύθιση –«με μία κίνηση»– των διαιρούμενων 60:40 / αναδιπλούμενων πλατών των καθισμάτων της δεύτερης σειράς, για ταχύτερη και ευκολότερη φόρτωση. Η πλατφόρμα ενσωματώνει την αποκλειστική δομή αμαξώματος ACE™ (Advanced Compatibility Engineering) δεύτερης γενιάς της Honda, που χρησιμοποιεί ένα δίκτυο συνδεδεμένων δομικών στοιχείων για πιο ομοιόμορφη κατανομή της ενέργειας σύγκρουσης. Επιπλέον, στάνταρ προσφέρεται σε όλη την γκάμα το Honda Sensing™, από τις πιο ολοκληρωμένες φιλοσοφίες ενεργητικής ασφάλειας και τεχνολογιών υποστήριξης οδηγού στην κατηγορία, συνδυάζοντας ραντάρ και πληροφορίες κάμερας για την υποστήριξη του οδηγού. Το νέο CR-V χρησιμοποιεί τον νέο βενζινοκινητήρα 1.5 VTEC TURBO της Honda, που είδαμε για πρώτη φορά στο πιο πρόσφατο Honda Civic και έχει προσαρμοστεί στις απαιτήσεις ενός αποκλειστικού υπερσυμπιεστή για το CR-V. Ο VTEC TURBO αποδίδει ισχύ 173 PS, όταν συνεργάζεται με το εξατάχυτο μηχανικό κιβώτιο, και 193 PS για τα μοντέλα CVT. Η μέγιστη ροπή είναι 220 Nm για το 6MT και 243 Nm για το CVT. Οι επίσημες τιμές εκπομπών CO 2 είναι 143 g/km για το προσθιοκίνητο 6MT μοντέλο, 149 g/km για το 6MT AWD μοντέλο και 158 g/km για οχήματα εφοδιασμένα με CVT – που διαθέτουν τετρακίνηση στάνταρ. Η κατανάλωση καυσίμου στον μεικτό κύκλο NEDC είναι 6,3l/100 km για το μοντέλο 6MT FWD, 6,4l/100 km για το 6MT AWD και 6,8l/100 km για την έκδοση CVT AWD. 151

Motors Bmw MotoRRad DaYs Η μοτοσυκλέτα είναι µέσα στο DNA τους, είναι φιλοσοφία ζωής, είναι η καθημερινότητά τους. του Γιάννου Κατσιμπάρου

συγκέντρωση των απανταχού φίλων της βαυαρικής εταιρείας ονοµάζεται BMW Motorrad Days και πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο χωριό GarmischPartenkirchen, το οποίο βρίσκεται στους πρόποδες του ψηλότερου βουνού της Γερµανίας. Ένα ετήσιο meeting που λαµβάνει χώρα από το 2003, χαρίζοντας µοναδικές εµπειρίες σε κάθε µοτοσυκλετιστή. Είχα την τιµή και τη χαρά να βρεθώ στην ετήσια γιορτή της BMW πριν από λίγο καιρό, καλεσµένος της BMW Motorrad Hellas, και να ζήσω από κοντά όλη αυτή τη «µοτοσυκλετιστική» εμπειρία.

152

Περίπου 40.000 λάτρεις των δύο τροχών δίνουν δυναµικό «παρών» αυτές τις τρεις ηµέρες, καταρρίπτοντας κάθε χρόνο το περσινό νούµερο προσέλευσής τους. Η είσοδος ήταν δωρεάν για όλους, ενώ δίπλα από τον χώρο της εκδήλωσης υπήρχε τεράστια έκταση camping για διαµονή των δεκάδων φίλων της µάρκας. Η διοργάνωση άψογη, µε την ικανότητα και το πάθος των Γερµανών να συμβάλλουν ξεχωριστά από τον καθένα τους δηµιουργώντας µια ξεχωριστής σηµασίας γιορτή των δύο τροχών. Η μοτοσυκλέτα είναι µέσα στο DNA τους, είναι φιλοσοφία ζωής, είναι η καθημερινότητά τους, είναι πολλά περισσότερα

από ό,τι µπορούµε να φανταστούµε. Και γιατί να µην είναι άλλωστε, αφού, αν το καλοσκεφτούµε, είναι µια χώρα που ίδρυσε µια µάρκα. Μέσα στον τεράστιο χώρο όπου πραγµατοποιείται το event όλοι οι παρευρισκόµενοι µπορούν να οδηγήσουν ολόκληρη την γκάµα της εταιρείας, µε πλοηγούς και ουραγούς να τους συνοδεύουν σε κοντινές διαδροµές στα γύρω αλπικά τοπία της περιοχής, ενώ και για τους πιο active υπήρχε ειδικά οριοθετημένη off road διαδροµή µε τους εκπαιδευτές της BMW Motorrad.

τα νέα χρώµατα των µοντέλων που θα βγουν στην παραγωγή το 2019, καθώς επίσης και live βαφές ρεζερβουάρ από ειδικούς. Όλα αυτά, όπως ήταν φυσικό, γίνονταν υπό τους ήχους live μουσικής, με συνοδεία άφθονης µπίρας και παραδοσιακών φαγητών. Το τριήµερο σόου ολοκληρώθηκε ήρεµα χωρίς το παραµικρό δυσάρεστο συµβάν από τους ενθουσιώδεις επισκέπτες, κάνοντας ακόµα µία φορά το Motorrad Days τη σηµαντικότερη εκδήλωση στην κοινότητα της BMW MOTORRAD.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του τριηµέρου γίνονται live shows από ειδικούς stundmen, υπάρχει ο παλαιότερος γύρος του θανάτου, ενώ είναι εκατοντάδες οι custom δημιουργίες ιδιωτών. Όπως ήταν φυσικό, σε έναν ειδικά διαµορφωµένο χώρο η BMW είχε ολόκληρη την γκάµα των αξεσουάρ της, όσον αφορά ρούχα για αναβάτη και αξεσουάρ μοτοσυκλέτας, ενώ για τους πιο απαιτητικούς στο περίπτερο Spezial ο κόσµος είχε την ευκαιρία να δει

Προσωπικά έφυγα αποκοµίζοντας µοναδικές εµπειρίες και αξέχαστες αναµνήσεις όχι τόσο από πλευράς μοτοσυκλετών, αλλά από πλευράς ανθρώπων, που ζουν, χορεύουν και διασκεδάζουν ποιοτικά και µοτοσυκλετιστικά σε αυτό το πραγµατικά µαγικό διήµερο, αλλά και µε µια µικρή µελαγχολία, επιβεβαιώνοντας το πόσο µικρή αγορά είµαστε, αλλά και πόσο πίσω σε κουλτούρα και µοτοσυκλετιστική παιδεία. 153

VS Mancode Gang

Swimsuit

• Τα μαγιό των γυναικών στις δεκαετίες του ’30 και του ’40 ενσωματώνουν αυξανόμενους βαθμούς έκθεσης της κοιλιάς. • Στις δεκαετίες του ’40 , του ’50 και στις αρχές του ’60 ακολούθησαν τα σχέδια, ως επί το πλείστον, από τις αρχές του 1930. • Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκε μια νέα γκαρνταρόμπα και ύφος διακοπών, σε συνδυασμό με την αύξηση του ελεύθερου χρόνου και των πολυσύχναστων μεταπολεμικών θερέτρων. • Το beachwear στυλ ήταν πολύ δημοφιλές στην Ευρώπη. Αυτή η μόδα προήλθε από τη Γαλλική Ριβιέρα. • Το στυλ της παραλίας στα ’50ς καθορίζει η εξαιρετικά θηλυκή εμφάνιση που προτείνει ο Dior, ο οποίος σχεδίασε μια μοναδική συλλογή για μαγιό και αξεσουάρ για τον Cole της Καλιφόρνια, το 1955. • Οι Αμερικανίδες εμπνέονται από τα κινηματογραφικά αστέρια του Χόλιγουντ, όπως η Doris Day, με look «next door girl». 154

Courtesy of Carol Bennett, Eric Zener

BiKiNi

• Γυναικεία ενδύματα τύπου μπικίνι έχουν βρεθεί ήδη από το 5600 π.Χ. • Εικονογραφήσεις γυναικών που φορούν ενδύματα μπικίνι κατά τη διάρκεια αθλητικών εκδηλώσεων στη Ρωμαϊκή εποχή έχουν βρεθεί σε διάφορες τοποθεσίες. Η πιο γνωστή βρίσκεται στη Villa Romana del Casaleυ. • Εν μέρει λόγω της περιορισμένης διαθεσιμότητας υλικών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γάλλος μηχανικός Louis Réard εισήγαγε το μοντέρνο μπικίνι, που πρώτη φόρεσε η Micheline Bernardini στις 5 Ιουλίου 1946. Την ονομασία για το σχέδιό του την πήρε από το νησί Μπικίνι, όπου πραγματοποιούνταν μεταπολεμικά οι δοκιμές με ατομικές βόμβες. • Τη δεκαετία του 1960, το μπικίνι εμφανίστηκε στα εξώφυλλα των περιοδικών Playboy και Sports Illustrated, δίνοντάς του πρόσθετη νομιμότητα. • Η Ursula Andress δημιούργησε τεράστιο αντίκτυπο όταν βγήκε από τη θάλασσα φορώντας αυτό που σήμερα είναι ένα εικονικό μπικίνι στην ταινία του James Bond «Dr. No», το 1962. • Το μπικίνι από δέρμα ελαφιού που η Raquel Welch φορούσε στην ταινία «Ένα εκατομμύριο χρόνια π.Χ.», το 1966, τη μεταμόρφωσε σε διεθνές σύμβολο του σεξ και περιγράφηκε ως η απόλυτη εμφάνιση της δεκαετίας του 1960. 155

Event

MANCODE RADIO "LA PISCINE" HILTON ATHENS Φωτογραφίες Studio Panoulis

ο MANCODE Radio γιόρτασε τη διεθνή του επιτυχία, μετά από έναν χρόνο online παρουσίας, με ένα cosmopolitan party στην πισίνα του Hilton Αθηνών, με εκλεκτούς καλεσμένους από τον χώρο των επιχειρήσεων, της πολιτικής, των γραμμάτων, των τεχνών και των Media. Χορηγοί του event ήταν η Bentley και η Stoli Gold. O ιδρυτής του MANCODE, Θαλής Πιτούλης, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος, γιατί μετά από τόσο

Στέφανος Θεοδωρίδης 156

Θαλής Πιτούλης

σύντομο χρονικό διάστημα από τη δημιουργία του Mancoderadio.com, η cosmopolitan μουσική του ακούγεται σε περισσότερες από 70 χώρες του κόσμου, από δεκάδες χιλιάδες ακροατές, καθώς και σε σημαντικό αριθμό επιλεγμένων ξενοδοχείων, restaurants και bars». Special thanks στο Hilton Athens, στην Bentley, στην Stoli Gold και στη Gofas Jewelry.

Ο Υφυπουργός Οικονομίας Στέργιος Πιτσιόρλας, Νίκη Καραγκουλέ, Άρης Πιτσιόρλας Γιάννης Γκόφας, Δημήτρης Ανδρέου

Πρίγκιπας Νικόλαος, Θαλής Πιτούλης

Anita Brandhuber, Χάρης Χριστόπουλος

Αχιλλέας Τσάλτας, Θαλής Πιτούλης

Παναγιώτης Γρηγορίου, Τέση Σαμαρά, Νεκτάριος Ντάλας

Demy

Δημήτρης Ανδρέου, Πέτρος Δούκας

Τάσος Τσάκαλος, Τίνα Τορίμπαμπα, Σοφία Ζαχαράκη, Κωνσταντίνος Κυρανάκης

Αγάπη Πολίτη, Όλγα Κεφαλογιάννη

Ρένα Μόρφη

Αλέκος Συσσοβίτης, Δωροθέα Μερκούρη

Γιάννης Στάνκογλου, Θαλής Πιτούλης

Βαγγέλης Χατζής, Λάμπρος Παπακώστας, Γιώργος Δουδέσης

Μάκης Μίχας, Μισέλ Νικολαρέας 157

BaR Resto

«haRRY’s BaR» veNice

Alamy / Visual Hellas

του Στέφανου Σκούρτη

ην ιστορία διηγήθηκε μια Ιταλίδα φίλη όταν ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο του «Harry’s Bar» και ζήτησα να δοκιμάσω το περίφημο καρπάτσιο (carpaccio). Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, μIα ευτραφής Βενετσιάνα κόμησσα αποφασίζει να υποβληθεί σε μια συγκεκριμένη δίαιτα για να αδυνατίσει, η οποία περιλαμβάνει ωμό κρέας. Ενημερωμένος για την ιδιοτροπία της, ο ιδιοκτήτης του μπαρ-εστιατορίου δημιουργεί ένα νέο πιάτο με φέτες ωμού κόκκινου κρέατος συνοδευόμενου από μια λευκή σος. Η κόμησσα ενθουσιάζεται μάλλον από τη σος, η οποία, όπως γίνεται γνωστό, έχει ως βάση τη μουστάρδα -άκρως παχυντική- και την μαγιονέζα. Σήμερα, το πιάτο έχει εξελιχθεί, με το ελαιόλαδο, το λεμόνι, την παρμεζάνα, τη ρόκα και ενίοτε τη λευκή τρούφα να έχουν αντικαταστήσει την αρχική Venetian sauce. Αξίζει να σημειωθεί ότι το όνομα «καρπάτσιο» δεν έχει καμία σχέση με τον ιδιοκτήτη, το ίδιο και το όνομα «Harry’s Bar». Επειδή είναι λίγα τα μέρη στον κόσμο που έχουν μυθιστορηματικό παρελθόν, ας μου επιτραπεί να το διηγηθώ. Το 1931, ο Harry Pickering, ένας ευκατάστατος Αμερικανός από τη Βοστώνη, αναγγέλλει στον έκπληκτο μπάρμαν του ξενοδοχείου «Europa», Τζουζέπε Τσιπριόνε, ότι θα χρηματοδοτήσει ένα μπαρ που θα φέρει το όνομά του. Τι είχε συμβεί; Ο Πίκερινγκ, τακτικός πελάτης του «Europa», ενημέρωσε μια μέρα τον Τσιπριάνι ότι είχε χρεοκοπήσει διότι η οικογένειά του 158

είχε σταματήσει να του στέλνει χρήματα επειδή έπινε. Δείχνοντας μια σπάνια για τις οικονομικές του δυνατότητες γενναιοδωρία, ο Τσιπριάνι τού δάνεισε 10.000 ιταλικές λίρες για να αγοράσει το εισιτήριο επιστροφής στις ΗΠΑ. Επιστρέφοντας ο Πίκερινγκ του επέστρεψε τα δανεικά και του έδωσε άλλες 40.000 λίρες, υπό τον όρο το μπαρ να λέγεται «Harry’s Bar». Στα χρόνια που ακολούθησαν, εξελίχθηκε σε στέκι διασημοτήτων, όπως των Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Τσάρλι Τσάπλιν, Όρσον Ουέλες, Γούντι Άλεν, αλλά και του Αριστοτέλη Ωνάση. Με βάση τη Βενετία, οι κατιόντες του Τζουζέπε έστησαν μια αυτοκρατορία, υπό το δικό τους πλέον όνομα: Cipriani. Το ομώνυμο εστιατόριο, στους 42 δρόμους της Νέας Υόρκης, είναι σίγουρα το πιο εμβληματικό της αλυσίδας, η οποία επεκτάθηκε επίσης στο catering και στα delicatessen. Το 2012, υπό το βάρος των χρεών και των κατηγοριών για φοροδιαφυγή, η όλη επιχείρησις περιήλθε στο επενδυτικό σχήμα «Blue Skye», με βάση το Λουξεμβούργο, μεταβολή η οποία ουδόλως επηρέασε τη συνταγή του καρπάτσιο, αλλά και του «Bellini», του κοκτέιλ με σαμπάνια και φρέσκο χυμό ροδακίνου, το σήμα κατατεθέν του «Harry’s Bar». Σαν Μάρκο, 1323, Βενετία, Ιταλία

159

Advertising Stories

160

161

THE PROpOSAL

MORE THAN JUST A BEACH TOWEL www.seayousoon.gr

CREDITS Διευθύνσεις: Rough (σελ. 98-109) ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 9, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. DE RIGO HELLAS: Kεντρική διάθεση, τηλ. 210-6826326. ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Πατριάρχου Ιωακείμ 4, Κολωνάκι, τηλ. 211-1088151. ΟΠΤΙΚΑ ΚΟΚΚΟΡΗΣ: Πλ. Εσπερίδων 3, Γλυφάδα, τηλ. 210-8980850. SHOP & TRADE: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-3408400. ΜΙ-RO': Ηροδότου 31, Αθήνα, τηλ. 210-3318079. CHRISTINA BRAMPTI: Αδριανού 42, Αθήνα. ΝΟΤΟS: Σταδίου και Αιόλου, Αθήνα, τηλ. 210-3245811. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ: Κριεζώτου 5, Αθήνα, τηλ. 210-3613030. SOTRIS: Βουκουρεστίου 41, Αθήνα, τηλ. 210-3610662. EPONYMO E>MORE: Golden Hall, Λεωφ. Κηφισίας 37Α, Μαρούσι, τηλ. 210-6836980. LINEA IMPORTS: τηλ. 210-9719654. SAVAPILE: Αγίας Ελεούσης 14, Αθήνα.

Διευθύνσεις: Style (σελ. 110-113) ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 9, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. DE RIGO HELLAS: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-6826326. NOTOS: Σταδίου και Αιόλου, Αθήνα, τηλ. 210-3245811. SHOP & TRADE: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-3408400. ΟΠΤΙΚΑ ΚΟΚΚΟΡΗΣ: Πλ. Εσπερίδων 3, Γλυφάδα, τηλ. 210-8980850.

162

163

164