MANCODE | Travellers Edition ( Issue 18) by MANCODE

Live with Style

18 Ιούλιος 2018

ΤΗΝ 1/07 ΜΕ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΜΕ 5 €

TRavelleRs 1

Getty Images / Ideal Image

Editor's Letter

ΧΩρίς αΝάσα

Ε 18

ίναι τέλος Ιουνίου στην Αθήνα. Βγαίνεις από το γραφείο σου, αργά το βράδυ, έπειτα από 15 ώρες δουλειάς. Νιώθεις τη ζέστη και το πρώτο πράγμα που εύχεσαι είναι να ήσουν στη θάλασσα και να βούταγες. Σκέφτεσαι ένα νησί, μια παραλία χωρίς κόσμο. Κάθεσαι στη στεγνή άμμο και ξαπλώνεις χωρίς πετσέτα, για να νιώσεις αυτή τη μοναδική αίσθηση του χαδιού της άμμου.

Κάνεις λίγα βήματα στο νερό και κατόπιν βουτάς, αρχικά για να λυτρωθείς. Κι ύστερα, αρχίζει η μαγεία. Γεμίζεις τα πνευμόνια σου με οξυγόνο και βουτάς ξανά. Στο νερό και στα ταξίδια δεν χρειάζεται να αναζητήσεις κάτι.

Σε λίγο μετακινείσαι προς τη βρεγμένη από το κύμα άμμο. Εκεί, η αίσθηση αλλάζει και η άμμος κολλά πάνω σου, χωρίς να «θέλει» να σε αφήσει. Σηκώνεσαι, κουβαλώντας την ακόμα στα δάχτυλά σου.

Travelling is a state of mind

Απλά αφήσου... ...και θα το βρεις.

Θαλής Πιτούλης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Unspash

18. Editor’s Letter: Χωρίς ανάσα 22. Opinion Μακεδονία: Ταξίδι στο χώρο και τον χρόνο 28. Περιπέτεια στη Μογγολία με τον sir Taki Theodoracopulos 38. Phos: A Journey of Light, με το φακό του Πρίγκιπα Νικόλαου 42. Βολιβία: στην έρημο του αλατιού με την Μαρίνα Βερνίκου 58. Wimbledon: τένις με κλασικό Βρετανικό στυλ 64. Tulum Μεξικό: εξωτικό καλοκαίρι 94. Anthony Bourdain: ο Rock Chef δεν μένει πια εδώ 96. Αεροσυνοδοί: το αντρικό ταξιδιωτικό φετίχ 110. Που είναι το άγαλμα; Του Χρήστου Ζαμπούνη 136. Jack Kerouaq: The traveller 138. Υπόθεση Πολκ: το αποκαλυπτικό βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου

Founder & Head Creative: Θαλής Πιτούλης Director: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης (pr@mancode.gr) Commercial Director: Νατάσσα Μπουτεράκου Advertising Manager: Μαρία Μίλτου (mmiltou@kathimerini.gr, 210-4808208) Photo Agencies: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas Ιδιοκτησία: McVictor & Hamilton A.E. Αγρινίου 3, Χαλάνδρι, Αθήνα, 15232, τηλ. 210-6898492, contact@mcvictor.gr Το MANCODE κυκλοφορεί με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 1η Κυριακή κάθε μήνα και μετά στα περίπτερα με 5 ευρώ. Mancode.gr ISSN 2529-1149 Οι γνώμες που εκφράζονται στα κείμενα του περιοδικού δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά τις απόψεις του MANCODE και της McVictor & Hamilton. Απαγορεύονται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή ψηφιακό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται για δημοσίευση στο περιοδικό δεν επιστρέφονται.

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: NONSTOP PRINTING Ltd. Cover Story: Photo by Zoe-Courtesy of Few Miles Away 20

Opinion ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Unspash

του Απόστολου Κοτσάμπαση

έσσερις άνδρες -άγνωστοι μεταξύ τους- σε διαφορετικούς χρόνους. Τέσσερα διαφορετικά γεγονότα - με την πρώτη ματιά ασύνδετα. Δύο Έλληνες και δύο Βούλγαροι. Η μοίρα τα έφερε ώστε τα γεγονότα στα οποία συμμετείχαν και οι αποφάσεις που έλαβαν έκριναν την τύχη της Μακεδονίας στον 20ό αιώνα. Στις 13 Οκτωβρίου 1904, ο αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού Παύλος Μελάς σκοτώνεται από τουρκικό απόσπασμα στο χωριό Στάτιστα της Δυτικής Μακεδονίας, που τότε βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία. Το φαινομενικά μεμονωμένο περιστατικό επηρέασε υπέρ της Ελλάδος την εξέλιξη του Μακεδονικού Αγώνα. Στις 21 Ιουνίου 1913, ο Βούλγαρος στρατηγός Νικολάι Ιβανόφ αποδείχθηκε ο μοιραίος άνθρωπος για τη χώρα του, όταν ηττήθηκε στην κρισιμότερη μάχη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου: στη μάχη του Κιλκίς-Λαχανά, στην οποία ο ελληνικός στρατός, μετά από αιματηρές συγκρούσεις τριών ημερών, νίκησε και έτρεψε σε γενική υποχώρηση τον βουλγαρικό. Την 1η Μαρτίου 1941, ο βασιλιάς της Βουλγαρίας Βόρις Γ΄ ανακοίνωσε ότι η χώρα του προχώρησε σε συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία και τις 22

άλλες δυνάμεις του Άξονα. Η απόφαση αυτή ενέταξε τη Βουλγαρία στο στρατόπεδο των ηττημένων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η χώρα θα παραμείνει στη σφαίρα επιρροής των Σοβιετικών από το 1944 και για σχεδόν 50 χρόνια μετά. Στις 31 Ιανουαρίου 1949, ο Νίκος Ζαχαριάδης, ηγέτης του ΚΚΕ, στη διάρκεια της 5ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής, εξέφραζε μια μοιραία θέση. Υιοθετούσε την προπολεμική γραμμή της Κομιντέρν για ανεξάρτητη και κρατικά ενιαία Μακεδονία στο πλαίσιο μιας λαϊκοδημοκρατικής-σοσιαλιστικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους ο στρατός των κομμουνιστών ανταρτών (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) οδηγήθηκε στην ήττα. Περνώντας με το αυτοκίνητο τη σήραγγα του Πλαταμώνα, εισέρχομαι στη νότια Μακεδονία, με κατεύθυνση προς Θεσσαλονίκη. Λίγο βορειότερα, παρατηρώντας το τοπίο, σκέπτομαι ότι η ιστορία είναι η δύναμή μας και εκείνη θα μας κατευθύνει προς τις σωστές αποφάσεις στα χρόνια που έρχονται.

Style The

SaRtoRialist

TRavelleR’s luxuRY statemeNt

Courtesy of Globe-Trotter

του Θάνου Βεργή

ις χρησιμοποίησαν εξερευνητές όπως ο Captain Robert Falcon Scott και ο Sir Edmund Hillary. Ο Sir Winston Churchill είχε μία ενώ ήταν υπουργός Οικονομικών το 1924. Η βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ τις επέλεξε το 1947 και εξακολουθεί να τις χρησιμοποιεί περιστασιακά μέχρι σήμερα. Εμφανίστηκαν επίσης στον κινηματογράφο, πιο πρόσφατα, μαζί με τον James Bond στο «Spectre». Ο λόγος για τις βαλίτσες και τις τσάντες Globe-Trotter, ένα brand ταυτισμένο με το στυλ και την πολυτέλεια του ταξιδιού. Ιδρύθηκε το 1897 από τον David Nelken

στη Σαξονία της Γερμανίας. Η εταιρεία μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1932, όπου και παρέμεινε από τότε. Σήμερα, όλες οι βαλίτσες Globe-Trotter και τα αξεσουάρ ταξιδιού κατασκευάζονται χειρωνακτικά στο Hertfordshire της Αγγλίας από εξειδικευμένους τεχνίτες, χρησιμοποιώντας τις αρχικές μεθόδους κατασκευής και μηχανήματα που χρονολογούνται από τη Βικτωριανή εποχή. Για 120 χρόνια η φιλοσοφία της μάρκας παρέμεινε αμετάβλητη, πιστή και ασυμβίβαστη στο να διατηρήσει ακέραιη την παράδοση της χειροτεχνίας.

About RoYal ENfield Classic 500 Pegasus EditioN

Courtesy of Royal Enfield

του Γιάννου Κατσιμπάρου

το Imperial War Museum Duxford, η Royal Enfield παρουσίασε το Classic 500 Pegasus, μια περιορισμένη έκδοση του Classic 500, αποτίνοντας φόρο τιμής στο Flying Flea, μια μοτοσικλέτα που χρησιμοποιούσε το σύνταγμα αλεξίπτωτων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Το Flying Flea ήταν μια ελαφριά, 125cc μοτοσικλέτα που η Enfield παρήγε από τη δεκαετία του 1930 έως τη δεκαετία του ’60. Ο στρατός είχε αυτή την τρελή ιδέα, να ρίχνουν μαζί με τους στρατιώτες από τα αεροπλάνα στις γραμμές του εχθρού και ένα όχημα για να μπορούν να μετακινηθούν. Στην αρχή προσπάθησαν με ποδήλατα, αλλά δεν πήγε ιδιαίτερα καλά, γι’ αυτό είχαν την ιδέα για μια ελαφριά μοτοσικλέτα που να μπορεί να πέσει με αλεξίπτωτο. Έτσι κατέληξαν στη RE / WD 125cc Flying Flea, που θα μπορούσε να μεταφέρει έναν στρατιώτη και να αναπτύξει ταχύτητα άνω των 40 μιλίων/ώρα.

Η ιδέα ήταν απόλυτα επιτυχής. Το νέο Classic 500 Pegasus ενσωματώνει πολλά από την ιστορία και την κληρονομιά της Royal Enfield. Πολλές μάρκες έχουν κατασκευάσει στρατιωτικές μοτοσικλέτες στο παρελθόν τους, αλλά μόνο η Royal Enfield έχει τη Flying Flea. Με βάση το Classic 500, η έκδοση Pegasus θα διαθέτει το καφέ και μπλε έμβλημα Πήγασος, το επίσημο έμβλημα των αλεξιπτωτιστών, και έναν μοναδικό σειριακό αριθμό χαραγμένο στο ντεπόζιτο. Θα είναι βαμμένη στα χρώματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με καφέ λαβές και τιμόνι εποχής, δερμάτινο λουράκι με ορείχαλκο, πόρπες στο φίλτρο αέρα, σκοτεινόχρωμους σιγαστήρες, ζάντες, μανιβέλα, πετάλια και σφενδόνη προβολέων. Κάθε μηχανή θα έρχεται επίσης με ένα ζευγάρι βαλίτσες στρατιωτικού τύπου με το λογότυπο Πήγασος και θα υπάρχει μια σειρά από θεματικά αξεσουάρ. Η Royal Enfield θα παραγάγει μόνο 1.000 κομμάτια, που υπολογίζεται ότι θα κοστίζουν περίπου 5.500-6.000 €. Όσοι πιστοί σπεύσατε!

Opinion

Περιπετεια στη Μογγολία του sir Taki Theodoracopulos

ο 1993, εκπρόσωπος της εφημερίδας Sunday Times του Λονδίνου με πλησίασε και μου πρότεινε σταθερή συνεργασία, ως Atticus – η ονομασία μιας στήλης που κρατούσε στο παρελθόν όχι μόνο ο δημιουργός του James Bond, ο Fleming, αλλά και ο Graham Greene και άλλοι διακεκριμένοι. Αν και η ανεργία δεν έχει τίποτα το αστείο στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, συμβαίνει να είναι η αγαπημένη μου κατάσταση. Μισούσα πάντα την εργασία, παρά το γεγονός ότι έχω υπάρξει αρθρογράφος για τον Spectator του Λονδίνου επί 41 χρόνια. Έτσι, όταν ο τρόμος της καθημερινής απασχόλησης βρισκόταν στον ορίζοντα, αποφάσισα να αποδεχτώ την πρόταση, αλλά πρώτα χρειαζόμουν μεγάλες διακοπές για να ξεπεράσω το σοκ. Η σύζυγος και η κόρη μου τότε πρότειναν να πάμε στη Μογγολία, «το τελευταίο μέρος όπου ένας Νεάντερταλ σαν εμένα μπορεί να νιώθει ευπρόσδεκτος». 28

Getty Images / Ideal Image

έχρι τώρα έχω ταξιδέψει στα περισσότερα μέρη του κόσμου, ξεκινώντας από την Ινδοκίνα, τη Νότια Αμερική και τη Μέση Ανατολή, αλλά δεν είχα βρεθεί ποτέ στην ενδοχώρα της Κίνας ή της Ρωσίας, αν και είχα παίξει τένις σε ό,τι ήταν κάποτε Σοβιετική Ένωση. Ως πρώην παίκτης polo, είπα στην κόρη μου ότι καβάλα σ’ ένα άλογο στη μεγαλύτερη επιφάνεια της Γης μπορεί να είναι αρκετά διασκεδαστικό –μια βόλτα από τη Μογγολία στην Κασπία Θάλασσα–, αλλά επικράτησαν πιο ήρεμες σκέψεις. Δηλαδή οι γυναίκες, οι οποίες επέμεναν να πετάξουμε στο Πεκίνο και από εκεί στο Ουλάν Μπατόρ. «Γιατί να μην ξεχάσουμε τη Μογγολία και να

πετάξουμε στο Παρίσι και από εκεί στο Λονδίνο;» είπα. «Και τα δύο μέρη είναι διασκεδαστικά τον Ιούνιο». Αλλά η Μογγολία ήταν η επιλογή. Όχι όμως με τους όρους μου. Φανταστείτε τι θα ήταν να οδηγήσετε μερικά μογγολικά πόνι από τη λεκάνη απορροής του ποταμού Selenga, από τη Μογγολία στην αυτόνομη Δημοκρατία της Buryatia και βόρεια στη λίμνη Bαϊκάλη, τη βαθύτερη και μεγαλύτερη λίμνη σε όλο τον κόσμο. Προφανώς δεν ήταν να γίνει, και αφού τα κορίτσια στύλωσαν τα πόδια, δεν επρόκειτο να το δοκιμάσω μόνος μου. (Ίσως αν η Ava Gardner ή η Rita Hayworth ήταν ζωντανές και πρόθυμες να με συνοδεύσουν, αλλά όχι μόνος.)

ο Πεκίνο ήταν, όπως πάντα, πολύβουο, γεμάτο από Κινέζους που έπιναν και μερικές πολύ χαριτωμένες Κινέζες, αλλά όχι πάρα πολλές. Βασικά δεν μπορούσα να περιμένω, ανυπομονούσα να βγω και να προχωρήσω στη μογγολική περιπέτεια. Η Μογγολία ήταν η πιο κλειστή και μυστηριώδης χώρα στον κόσμο. Ήξερα ότι αυτό ήταν ένα στερεότυπο, αλλά θα ήταν η γη που επρόκειτο να επισκεφτούμε, η γη των βοσκών, φιλόξενη; Ή θα ήταν οι απόγονοι των μεγαλύτερων πολεμιστών της Ιστορίας δυσοίωνα εκφυλισμένοι, εξαντλημένοι από το αλκοόλ και τα εβδομήντα χρόνια κομμουνισμού; Αυτές ήταν οι σκέψεις μου καθώς

πετούσαμε 20.000 πόδια πάνω από την έρημο Γκόμπι ένα πρωινό του Ιουνίου, με ένα ρωσικό Tupolev Tu-154. Κατευθυνόμασταν προς το Ουλάν Μπατόρ, έναν τόπο που ακούγεται μυστηριώδης και λαμπερός, και μπορούσα να φανταστώ γυναίκες με κοφτά μάτια, με γούνες και μακριές πίπες τσιγάρων να με δελεάζουν προς τα διαμερίσματά τους. Όταν προσγειωθήκαμε, αμέσως σκέφτηκα ότι η αίγλη δεν θα ήταν πρωταρχικό στοιχείο σε αυτό το ταξίδι. Το Ουλάν Μπατόρ έμοιαζε με μια μογγολική έκδοση της Καλαμάτας περί το 1936 – αν και δεν έχω επισκεφθεί ποτέ την Καλαμάτα, κατά κάποιον τρόπο το οραματίστηκα.

Γερμανίδα σύζυγός μου είχε προετοιμάσει την ομάδα υποστήριξης με την τυπική τευτονική αποτελεσματικότητα. Υπήρχαν δύο τζιπ, πολλά πόνι και ένα κάρο για τις σκηνές μας και τις απαιτήσεις τουαλέτας. Ξεκινήσαμε αμέσως. Η μογγολική στέπα δεν ήταν ακόμα πράσινη και μπορούσαμε να δούμε μόνο άγονες καφέ κορυφογραμμές και ήπιες κοιλάδες κατά μήκος της διαδρομής των ποταμών. Η Μογγολία είναι μια χώρα μεγαλύτερη από τη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, με πληθυσμό μικρότερο από εκείνον της Θεσσαλονίκης. Το πρώτο μας γεύμα ήταν αρνίσιο κρέας και ζαχαρωμένο ρύζι, και οι σύντροφοί μας Μογγόλοι γέλασαν δυνατά όταν άρχισα να πίνω ουίσκι από το μπουκάλι. Το στρατόπεδο βάσης μας βρισκόταν στο επίπεδο μιας ευρείας κοιλάδας, με ένα φαρδύ ρηχό ρέμα που τη διέσχιζε, περιβαλλόμενο από καφέ λόφους προς κάθε κατεύθυνση. Τα πόνι ήταν εύκολα και υπάκουα, ευχάριστο να τα καβαλάς, αν και η γυναίκα μου παραπονέθηκε ότι οι σέλες της Μογγολίας ήταν εξαιρετικά άβολες. «Πρέπει να δοκιμάσετε το polo», της είπα. Οι Μογγόλοι οδηγούν άλογα με τον φυσικό

τρόπο που περπατάμε. Οι σέλες τους είναι ξύλινες με ψηλό μέτωπο και πλάτη. Είναι διακοσμημένες με ασημένια μενταγιόν και φθαρμένο κόκκινο βελούδο. Οι άνδρες φορούν μακριές, ψηλές, διπλές εσθήτες, στερεωμένες στη μέση με μεταξωτό φύλλο. Είναι μεταξύ των πιο φιλικών, ωραίων και λιγότερο ομιλητικών ανθρώπων στη Γη. Στην πραγματικότητα, θα προτιμούσα να ζω με τους Μογγόλους αναβάτες και όχι με εκείνους των ιπποδρομιών, Άγγλους ή Γάλλους αριστοκράτες, ή, για τον Θεό, τους διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού ρίσκου. Ο καιρός στη στέπα είναι σκληρός, ο ήλιος πολύ φωτεινός, ο άνεμος φυσάει άγρια και από διαφορετικές κατευθύνσεις. Αποτέλεσμα είναι να κλείνεις μερικώς τα μάτια χωρίς διακοπή, και δεν θα μπορούσα να πω, εκτός κι αν ήμουν πολύ κοντά, εάν οι σύντροφοί μας από τη Μογγολία είχαν τα μάτια τους ανοιχτά ή κλειστά. Πίναμε γλυκό τσάι χωρίς διακοπή, αλλά κόλλησα στο ουίσκι με τσάι. Στη Μογγολία, η βροχή στην αρχή ενός ταξιδιού θεωρείται κακή τύχη. Καθώς απομακρυνόμασταν έριχνε ψιλόβροχο, έτσι σκέφτηκα ότι ήταν εντάξει.

οιπόν, οι Μογγόλοι γνωρίζουν ένα πράγμα ή δύο. Τη δεύτερη μέρα που βρισκόμασταν έξω, ενώ βρήκαμε καταφύγιο κάτω από κάποιες λεύκες δίπλα σε ένα ρυάκι, με τέσσερις κοιλάδες που απλώνονταν προς διαφορετικές κατευθύνσεις, το κοριτσάκι μου έγινε «λευκό», είχε πόνους και άρχισε να κάνει εμετό. «Αισθάνομαι άσχημα από το Πεκίνο», παραδέχτηκε. Το κακόμοιρο δεν ήθελε να χαλάσει το ταξίδι, έτσι το έκρυψε για τρεις μέρες πάνω στο άλογο. (Είχε δηλητηριαστεί στην Κίνα και μόνο το καθαρό αρνίσιο κρέας και το τσάι την είχαν κρατήσει.) Απρόθυμα γυρίσαμε πίσω και μετά από ένα διήμερο ταξίδι επιστρέψαμε στο Ουλάν Μπατόρ και βρήκαμε έναν πολύ καλό γιατρό, που συμβούλευσε ανάπαυση στο κρεβάτι και περισσότερο τσάι. Ενώ το μικρό μου κορίτσι ανέρρωνε, βρήκα για τον εαυτό μου κάτι να ασχοληθεί, δίπλα στο ξενοδοχείο Ulan Bator, σ’ ένα μπαρ γεμάτο από ντόπιους, σκληρούς τύπους, Ρωσίδες πόρνες παλαιάς εσοδείας και πολλούς μεθυσμένους ομογενείς που αναζητούσαν τον Τζένγκις Χαν. Τώρα όλο αυτό φαίνεται να συνέβη πολύ καιρό πριν, αλλά για μένα ήταν ένα από τα πιο περίεργα ταξίδια που έκανα ποτέ, μόνο και μόνο επειδή οι Τάταροι με τους οποίους συναντήθηκα στη στέπα ήταν οι ωραιότεροι άνθρωποι. Πηγαίνετε στη Μογγολία και δείτε μόνοι σας.

Opinion

About

PHOS A JOURNEY OF LIGHT ΠρίγΚΙπας ΝιΚολαοσ

του Θαλή Πιτούλη

γνωριμία µου µε τον Πρίγκιπα Νικόλαο έγινε µέσω των κοινωνικών δράσεων προσφοράς της Axion Hellas. Έκτοτε η γνωριμία εξελίχθηκε σε φιλία. Η εικαστική προσέγγιση του Πρίγκιπα Νικολάου στο ελληνικό φως των νησιών µας αποτυπώνεται στις φωτογραφίες που παρουσιάστηκαν σε έκθεση στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Οι μαγευτικές φωτογραφίες της Ελλάδας του Πρίγκιπα Νικολάου είναι στην πραγματικότητα μια σειρά από ερωτικά γράμματα προς τη χώρα που πάντα είχε στην καρδιά του, ακόμα και πριν μετακομίσει στην Αθήνα, το 2013. Οι εικόνες του αποτυπώνουν επίτηδες κάτι άλλο από το λευκό και το γαλάζιο της κυκλαδίτικης θεματολογίας, με την οποία οι περισσότεροι ταυτίζουν τη χώρα. Οι δικές του είναι αφηρημένες απεικονίσεις ενός οδοιπορικού στα ελληνικά ύδατα. Η νοσταλγία που έχει βιώσει ζώντας εκτός Ελλάδος είναι εμφανής στις φωτογραφίες του, ενώ το έργο του εκφράζει τη λαχτάρα του για την Ελλάδα. Όταν ο ίδιος ερωτάται αν έχει επιστρέψει ολοκληρωτικά, απαντά: «Η ίδια η ζωή είναι ένα ταξίδι και μια πορεία, δεν ολοκληρώνεται ποτέ». Η πρώτη του ατομική έκθεση, που ήδη έχει λάβει επαίνους, θα βρίσκεται στο Ελληνικό Μουσείο της Μελβούρνης μέχρι και τις 29 Ιουλίου. Πρόκειται για μια παρουσίαση των τριών πιο σημαντικών θεματικών ενοτήτων του καλλιτέχνη: «Horizons», «Liquidity» και «Marbles». Η συλλογή «Horizons» έχει μια έντονη, αιχμηρή ταυτότητα. Ο ορίζοντας, μια απόλυτη γραμμή, δημιουργεί ένα εξαιρετικό

συναίσθημα, μια αιωνιότητα και μια συνέχεια. Αυτές οι εικόνες μοιάζουν σαν η μία να «μπαίνει» μέσα στην άλλη και, παρόλο που ο φωτογράφος πειραματίζεται με το άνοιγμα και το κλείσιμο του φακού, αλλά και με την ταχύτητα της κάμερας, καμία από τις φωτογραφίες του δεν είναι επεξεργασμένη. Η αφηρημένη του συλλογή «Liquidity» απαθανατίζει τη θάλασσα στην πιο ρευστή μορφή της, σε πλάνα κοντινά. Ο τρόπος που το νερό αντανακλά το περιβάλλον του, το φως, αλλά και ο συνεχής κυματισμός δημιουργούν άπειρες εναλλαγές. Ένας καλός φωτογράφος ξέρει απλώς πότε να πατήσει το «κλικ». Χτίζοντας πάνω στο έμφυτο ταλέντο του, ο Πρίγκιπας Νικόλαος «υφαίνει» μια περίπλοκη ιστορία μέσα από την καλλιτεχνική του πορεία, που συχνά μπλέκει το μέσο με το θέμα. Φτάνει σ’ αυτό τυπώνοντας εικόνες της Ελλάδας απευθείας πάνω σε ελληνικό έδαφος, ειδικά στα λευκά μάρμαρα της Θάσου. Η μέθοδός του, μοναδική για τον καλλιτέχνη που πηγαίνει τη φωτογραφία και την εκτύπωση ένα βήμα παρακάτω, τον βοήθησε να συνδυάσει το φυσικό ελληνικό στοιχείο και την ομορφιά της αρχαιότητας με τον μοντερνισμό και την αμεσότητα του digital printing. Αυτό που δένει τη συλλογή των έργων του Πρίγκιπα Νικολάου είναι η σχέση της φωτογραφικής μηχανής με το φως. Αντανακλάσεις, φωταψίες, φως και έλλειψη αυτού. Ακολουθεί το φως και προσπαθεί να το αποτυπώσει μαζί με τις φυσικές του προεκτάσεις.

«Η φύση είναι ο καλλιτέχνης, εγώ είμαι απλώς ο αγγελιοφόρος».

Dark Matter

Cycladic Curves 40

About

Journey

Paros 41

Travel

SalaR de UYuNi H έρημος τοΥ αλατιοΥ Φωτογραφίες της Μαρίνας Βερνίκου

τα υψίπεδα της Νοτιοδυτικής Βολιβίας, στη Νότια Αμερική, ταξίδεψε η Μαρίνα Βερνίκου, με προορισμό τη μεγαλύτερη έρημο από αλάτι στον πλανήτη. Το Salar de Uyuni βρίσκεται σε υψόμετρο 3.650 μ. και οι ποσότητες αλατιού που περιέχει υπολογίζονται σε περίπου 10 δισ. τόνους. Ο φακός της Μαρίνας αποκαλύπτει το απόκοσμο αλλά εντυπωσιακό τοπίο της ερήμου, το οποίο, όταν βρέχει και υπάρχει νερό στη λίμνη, αποτελεί τον μεγαλύτερο καθρέφτη της Γης. Τα κομμάτια γης ανάμεσα στην αχανή ερημική έκταση από αλάτι ονομάζονται «νησιά», με γνωστότερο το Isla del Pescadob (Νησί του Ψαριού). Το Salar de Uyuni στα υψίπεδα των Άνδεων είναι αναμφίβολα μοναδικός προορισμός.

Road tRip

Motors Για οιΚογεΝειαΚές αποδράσεις NissaN X-TRail του Άρη Γαλανόπουλου

ε μια σειρά αναβαθμίσεων που ενισχύουν ακόμα περισσότερο την ποιότητα και την φινέτσα του, το νέο Nissan X-Trail έρχεται για να «κατακτήσει» τις καρδιές των υποψήφιων αγοραστών στην κατηγορία των μεσαίων SUV. Το νέο Nissan X-TRAIL συνδυάζει την πολύτιμη κληρονομιά των 4×4 οχημάτων της Nissan, με φρέσκιες ιδέες και τεχνολογίες εμπνευσμένες από τα συναρπαστικά crossover της μάρκας, αποτελώντας ένα αυ-

τοκίνητο που επαναπροσδιορίζει την κατηγορία των compact SUV. Χτισμένο πάνω στην πλατφόρμα CMF, το νέο X-TRAIL είναι αφενός ένα αυτοκίνητο υψηλής αντοχής, όπως άλλωστε και ο προκάτοχός του, αφετέρου συνδυάζει το στυλ ενός crossover με την αποτελεσματικότητα, την συναρπαστική σχεδίαση, τις καινοτόμες τεχνολογίες, μαζί με εξαιρετική άνεση και πρακτικότητα. Οι βελτιώσεις στο X-Trail βασίζονται στη γνώση που αποκόμισε η Nissan από πελάτες

και υποψήφιους αγοραστές και έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει τη θέση του, ως το ιδανικό αυτοκίνητο για οικογενειακές περιπέτειες. Η καμπίνα του νέου Nissan X-Trail διαθέτει μια σειρά αναβαθμίσεων που ενισχύουν την υπάρχουσα αίσθηση υψηλής ποιότητας. Ξεχωρίζει το νέο σπορ τιμόνι, οι καινούργιες και βελτιωμένες επενδύσεις, αλλά και το νέο ηχοσύστημα οκτώ ηχείων της BOSE για την έκδοση Techna. To νέο X-Trail διαθέτει μια πολύ εύχρηστη οθόνη αφής 5 ιντσών και υποστηρίζει πλήρη σύνδεση με smartphone για την αναπαραγωγή των αγαπημένων σας μουσικών αρχείων. Χάρη στο νέο NissanConnect με εφαρμογές πλοήγησης και τηλεφωνίας που περιλαμβάνουν από μουσική μέχρι κοινωνικά δίκτυα, το X-Trail είναι ο καλύτερος φίλος του smartphone σας. Οι τεράστιοι χώροι υπερκαλύπτουν τις ανάγκες μίας οικογένειας προσφέροντας ένα ασυναγώνιστο σε χωρητικότητα πορτμπαγκάζ όταν στην ποιοτική καμπίνα υπάρχουν πολλές πρακτικές θήκες και χώροι για μικρό-αντικείμενα.

View Monitor (Ευφυές Σύστημα Πανοραμικής Θέασης) και Lan Departure Warning (Προειδοποίηση Απόκλισης από την Λωρίδα Κυκλοφορίας). Στο χώρο των αποδοτικών κινητήρων οι διαθέσιμες επιλογές είναι τρεις, δύο πετρελαίου και ένας βενζίνης. Το βενζινοκίνητο σύνολο βρίσκεται στα 1.6 λίτρα και αποδίδει με τη βοήθεια του turbo 163 συνολικά ίππους. Στο diesel συναντούμε τον 1.6 λίτρων dCi των 130 ίππων ισχύος και 320 Nm ροπής. Στη γκάμα υπάρχει και ο δίλιτρος dCi των 177 ίππων. Το X-Trail εφοδιάζεται με το τελευταίας γενιάς σύστημα μετάδοσης ALL MODE 4x4 -i της Nissan, που ελέγχεται μέσω ενός περιστροφικού διακόπτη, προσφέροντας τη δυνατότητα επιλογής κίνησης μεταξύ των δύο τροχών, αυτόματης λειτουργίας ή λειτουργίας Lock για μόνιμη τετρακίνηση. Το X-Trail μπορεί να προσαρμοστεί στις μεταβαλλόμενες συνθήκες 30 φορές ταχύτερα από ένα βλεφάρισμα. Είτε με βροχή ή με χιόνι, το σύστημα θα στείλει αυτόματα τη δύναμη στους τροχούς που την χρειάζονται

Ακόμη και οι επιβάτες της δεύτερης σειράς καθισμάτων μπορούν να νιώσουν την αύρα της κλιματισμού, στους αεραγωγούς που είναι τοποθετημένοι πίσω από την κεντρική κονσόλα. Επιπλέον αυτών, η ηλεκτρική πίσω πόρτα του X-Trail έχει αναβαθμιστεί με λειτουργία hands-free, δίνοντας τη δυνατότητα αυτόματου ανοίγματος στον οδηγό ή και στους επιβάτες απλά περνώντας το πόδι τους κάτω από το κέντρο του προφυλακτήρα του αυτοκινήτου. Πλήρης είναι η γκάμα συστημάτων ασφαλείας του νέου X-Trail. Ανάμεσά τους συναντούμε τα Traffic Sign Recognition (Αναγνώριση Πινακίδων Κυκλοφορίας), Intelligent Driver Alertness (Ευφυής Ειδοποίηση Οδηγού), Intelligent Park Assist (Eυφυής Υποβοήθηση Στάθμευσης), Intelligent Around

περισσότερο. Στην αυτόματη έκδοση X-Tronic η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη και συνεχώς μεταβλητή μετάδοση (τύπου CVT) της Nissan προσφέρει ένα απρόσκοπτο κύμα ισχύος, ενώ διαθέτει και λειτουργία "eco". Μία οικογένεια (και όχι μόνο) θα εντυπωσιαστεί τόσο από την απαράμιλλη ευρυχωρία και την πρακτικότητα που προσφέρει το νέο X-Trail, όσο από τις ικανότητες 4Χ4 και το κομψό premium διακριτικό στυλ που προσδίδει ένα μοναδικό SUV χαρακτήρα. Οι τιμές του νέου Nissan X-Trail ξεκινούν από τα 21.990 ευρώ για τον κινητήρα βενζίνης και από τα 27.990 ευρώ για την έκδοση με τον κινητήρα diesel 1.6 λίτρων. Η έκδοση με τον κορυφαίο 2.0 λίτρων diesel των 177 ίππων κοστίζει από τα 41.990 ευρώ. 51

Motors Το SUV της Νέας εποχής CitRoeN C3 AiRcRoss του Άρη Γαλανόπουλου

ο νέο C3 Aircross είναι το καινούργιο compact SUV της Citroen, που ξεχωρίζει με τη μοντέρνα του σχεδίαση, την κορυφαία πρακτικότητα και άνεση στο εσωτερικό, την υψηλή τεχνολογία, αλλά και την πληρότητα των κινητήρων του. Εμπνευσμένο από το πρωτότυπο C-Aircross που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 2017 και διαθέτοντας τα κλασικά σχεδιαστικά μοτίβα της Citroen, το νέο C3 Aircross φέρνει μια άλλη φρεσκάδα στην κατηγορία των compact SUV. Εξωτερικά ξεχωρίζει με το μοναδικό στυλ του αμαξώματος και τις πολλές δυνατότητες εξατομίκευσης (85 διαφορετικοί συνδυασμοί), γεγονός που του προσδίδει μια δυναμική προσωπικότητα. Στο εσωτερικό, το γαλλικό μοντέλο προσφέρει διευρυμένες δυνατότητες συνδεσιμότητας, αλλά και κορυφαία επίπεδα άνεσης για τους επιβάτες του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο χώρος αποσκευών διαθέτει τη μεγαλύτερη χωρητικότητα στην κατηγορία (από 410 έως 520 λίτρα). Η Citroen προσφέρει στο νέο C3 Aircross 12 διαφορετικά συστήματα υποβοήθησης του οδηγού, που καθιστούν κάθε ταξίδι ευκολότερο και ασφαλέστερο. Παράλληλα, το αυτοκίνητο εφοδιάζεται με το σύστημα Grip Control για βελτιωμένη πρόσφυση και ειδικά ελαστικά για λάσπη 52

και χιόνι M+S (Mud & Snow) 16 ιντσών και 17 ιντσών. Το Grip Control, εκτός από τη Standard λειτουργία, δίνει τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ των Sand (άμμος), All-Road (παντός εδάφους), Snow (χιόνι) ή ESP OFF (απενεργοποίηση συστήματος ευστάθειας), που προσαρμόζουν ανάλογα τη λειτουργία του συστήματος, με στόχο πάντα την καλύτερη δυνατή πρόσφυση. Η Citroen εφοδιάζει το νέο C3 Aircross με τους βραβευμένους PureTech κινητήρες βενζίνης ή τους οικονομικούς πετρελαιοκινητήρες BlueHDi. Στην πρώτη περίπτωση το μοντέλο διατίθεται με τον κινητήρα PureTech 82 PS με χειροκίνητο κιβώτιο, τον PureTech 110 PS με χειροκίνητο ή αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, αλλά και τον PureTech 130 PS με χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων. Στο diesel, το C3 Aircross συνδυάζεται με τον BlueHDi 100 PS ή τον BlueHDi 120 PS, αμφότεροι εφοδιασμένοι με μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων. Το Citroen C3 Aircross μπορεί να αποκτηθεί σήμερα με πραγματική άτοκη χρηματοδότηση, η οποία περιλαμβάνει 35% προκαταβολή και εξόφληση σε 36 δόσεις. Η μηνιαία δόση διαμορφώνεται μόνο από 279 ευρώ τον μήνα, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την 5ετή εγγύηση που ισχύει για το αυτοκίνητο.

Motors Τριάδα ΚορΥφής Τα SUV της Peugeot του Άρη Γαλανόπουλου

πό το compact 2008 στο βραβευμένο 3008 και μέχρι το 7θέσιο 5008, η οικογένεια των SUV της Peugeot αποτελείται από κορυφαίες επιλογές που είναι σε θέση να καλύψουν οποιαδήποτε ανάγκη. Η γκάμα των SUV της Peugeot ξεκινά με το 2008, το οποίο αποτελεί μία από τις κορυφαίες προτάσεις στην πλέον αναπτυσσόμενη κατηγορία αυτοκινήτων παγκοσμίως. Το γαλλικό μοντέλο διακρίνεται για το μοδάτο design του, το μοναδικό εσωτερικό Peugeot i-Cockpit, αλλά και τους πολύ καλούς του χώρους, παρά τις compact διαστάσεις. Οι κινητήρες του είναι βραβευμένα μοτέρ βενζίνης και diesel με ισχύ από 82 έως 130 ίππους, που συνδυάζουν ιδανικά την πολύ καλή απόδοση με τη χαμηλή κατανάλωση καυσίμου. Το Peugeot 3008 έχει στη φαρέτρα του τον τίτλο του «Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς», όχι βέβαια τυχαία, αφού είναι ένα από τα πιο προηγμένα SUV της εποχής. Διαθέτει ένα δυναμικό και στυλάτο αμάξωμα, το οποίο συνδυάζεται με το εσωτερικό Peugeot i-Cockpit, που δημιουργεί ένα εντυπωσιακό ψηφιακό περιβάλλον με premium χαρακτηριστικά ποιότητας και άνεσης. Το Peugeot 3008 –όπως και το 2008 ή το 5008– διατίθεται επίσης με το σύστημα Advanced Grip Control, το 56

οποίο μεγιστοποιεί την προσφερόμενη πρόσφυση ακόμη και σε σαθρά εδάφη (άμμο, λάσπη, χιόνι κ.ο.κ.). Οι αποκλειστικά turbo κινητήρες του βενζίνης και πετρελαίου με ισχύ έως 180 ίππους εξασφαλίζουν πολύ καλές επιδόσεις και, παράλληλα, οικονομία κίνησης για την κατηγορία του. Συνδυάζονται είτε με μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων είτε με αυτόματο 6 σχέσεων. Στην κορυφή της γκάμας των SUV της Peugeot συναντάμε το 5008, το οποίο φέρνει νέα δεδομένα στην κατηγορία του ως δυναμική 7θέσια επιλογή, με κορυφαία πρακτικότητα και ευρυχωρία. To 5008 στοχεύει να ανταγωνιστεί τα premium μοντέλα της κατηγορίας, διαθέτοντας σπορ σχεδίαση, πρωτοποριακό εσωτερικό Peugeot i-Cockpit, αλλά και πλούσιο εξοπλισμό νέων τεχνολογιών. Διατίθεται με δυναμικούς κινητήρες πετρελαίου και βενζίνης με ισχύ από 100 έως 180 ίππους, που συνεργάζονται με μηχανικό ή αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων. Αποκτήστε σήμερα τα SUV της Peugeot με το νέο πρόγραμμα απόσυρσης και ανταλλαγής, που προσφέρει σημαντικές εκπτώσεις και οφέλη σε όποιον επιλέξει ένα νέο μοντέλο της γαλλικής μάρκας.

Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Style

As WimbledoN as it gets της Κέλλυς Σταυροπούλου

ο πιο παλιό και glamorous τουρνουά τένις έχει βρετανική καταγωγή και η ιστορία του ξεκινά πίσω στο 1877. Φέτος δηλαδή κλείνει τα 141 του χρόνια. Πριν καν από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μόλις λίγα χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση και την έναρξη της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας, οι Άγγλοι φορούσαν τα λευκά τους, έπιαναν τις ρακέτες ανά χείρας και επιδίδονταν στο πιο classy άθλημα. Βασιλείς και αριστοκράτες κάθονταν στις κερκίδες για να χειροκροτήσουν και να εκτονωθούν με το θέαμα. Λένε ότι το κεντρικό γήπεδο του Wimbledon μοιάζει περισσότερο με θέατρο, ενώ η έκβαση των αγώνων που συντελούνται εκεί έχει παρόμοια επίδραση στους θεατές με αυτήν της αρχαίας κάθαρσης.

Άφιξη του Σουηδού πρωταθλητή Βjorn Borg στο Wimbledon για τον αγώνα εναντίον του Αυστραλού Ross Case, στις 27 Ιουνίου 1974.

Βρετανικό πρωτόκολλο Μέχρι σήμερα ο θεσμός επιμένει στις παραδόσεις του και ακολουθεί το πρωτόκολλο με συνέπεια και αυστηρότητα, έτσι ώστε να διατηρηθούν η αίγλη, ο μύθος και ο συμβολισμός του. Άλλωστε, οι Βρετανοί είναι καλοί σε αυτό. Είναι το μόνο Grand Slam event, από τα τέσσερα που πραγματοποιούνται παγκοσμίως, που διατηρεί εξ ολοκλήρου γήπεδα με γκαζόν – το οποίο μάλιστα το κόβουν και το φροντίζουν καθημερινά με μαθηματική ακρίβεια ώστε να μην ξεπερνάει ποτέ τα 8 χιλιοστά. Ανάλογα φροντίζονται τα χαρακτηριστικά μοβ λουλούδια στις ζαρντινιέρες, προκειμένου η όλη ατμόσφαιρα να θυμίζει αγγλικό κήπο. Στα ίδια γήπεδα, όπου οι ανάγκες της τεχνολογίας είναι αυξημένες λόγω παγκόσμιας κάλυψης, απαγορεύεται ρητά να διαταράξει κάτι την αισθητική και την ομοιομορφία του περιβάλλοντος. Τα ηχεία, οι οθόνες, τα καλώδια και τα λοιπά απαραίτητα αξεσουάρ είναι όλα ντυμένα στα πράσινα. Μην ξεχνάμε ότι το πρωτόκολλο λέει ότι το Wimbledon συμβολίζει πάντα το «τένις στον αγγλικό κήπο». Το 1877, οπότε πραγματοποιήθηκε ο πρώτος αγώνας στο Wimbledon, συμμετείχαν μόνο άντρες. Το 1884 επιτράπηκε η πρόσβαση και στο γυναικείο φύλο, ενώ μόλις το 1913 άρχισαν να γίνονται μεικτοί αγώνες αντρών και γυναικών. Η αμοιβή των νικητών, ανεξαρτήτως φύλου είναι η ίδια, η οποία σήμερα φτάνει τα 3 εκατ. δολάρια. Ωστόσο, το τρόπαιο διαφέρει: στους άντρες απονέμεται μια χρυσή κούπα ακριβώς ίδια με αυτή που δινόταν το 1887, ενώ οι γυναίκες λαμβάνουν μια στρογγυλή πλάκα. Κανένας νικητής δεν μπορεί να πάρει το έπαθλο σπίτι του, γιατί το πρωτόκολλο λέει ότι τα «ιερά» τρόπαια παραμένουν στο μουσείο του Wimbledon. Αντ’ αυτού παίρνουν από ένα πιστό αντίγραφο. Ώρες προπόνησης και εκατομμύρια επένδυσης προϋποθέτουν τη συμμετοχή των πιο elite παικτών του πιο A-class αθλήματος στη συγκεκριμένη διοργάνωση και η νίκη μοιάζει με υπεράνθρωπη κατάκτηση όταν μιλάμε για το Wimbledon. Όπως έχει πει και ο Federer: «Στο Wimbledon πρέπει να είσαι σκληρός ή μάλλον αδίστακτος. Αλλά πάντα να παίζεις δίκαια και οπωσδήποτε με στυλ». 59

Η τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Margaret Thatcher με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο, Ιούνιος 1983.

Ο Sidney Wood (αριστερά) και ο Αμερικανός Frank Shields. Τελικός Ατομικού Ανδρών, Ιούνιος 1931. Νικητής ανακηρύχθηκε ο Shield, μετά από εγκατάλειψη του Wood λόγω τραυματισμού στον αστράγαλο. 60

Style

Ακόμη και η βροχή δεν καταφέρνει να επηρεάσει τις εκλεκτές επιλογές των θεατών του Wimbledon. Παρακολουθώντας την εξέλιξη του αγώνα, η απόλαυση μιας παγωμένης σαμπάνιας Lanson αντιπροσωπεύει το κλασικό βρετανικό στυλ του τουρνουά. H Lanson είναι η official champagne του Wimbledon.

Η αντίφαση Το αγαπημένο μου fact, πάντως, σε σχέση με το Wimbledon είναι αυτό με το βογκητό της Maria Sharapova. Έχετε ακούσει τους παίκτες του τένις που κάνουν ένα περίεργο μουγκρητό πάνω στην προσπάθειά τους; Tο 2009 καταγράφηκε στα πρακτικά ότι, την ώρα που κοσμικοί jet setters και γόνοι γαλαζοαίματων οικογενειών ντυμένοι στην πένα παρακολουθούσαν από τις κερκίδες τον τελικό γυναικών, η Ρωσίδα πρωταθλήτρια έβγαλε έναν αλλόκοτο ήχο, που άγγιξε τα 105 ντεσιμπέλ. Συγκεκριμένα, σημειώθηκε ότι ήταν σαν οι θεατές να βρίσκονταν ακριβώς πίσω από μια μοτοσικλέτα που επιτάχυνε νευρικά. Αυτό ακριβώς είναι, νομίζω, που κάνει τόσο συναρπαστικό το Wimbledon, ότι μέσα σε αυτά τα καλοφροντισμένα γήπεδα με το πράσινο γκαζόν, τα ρολόγια Rolex να δείχνουν την ώρα και τους θεατές να παρακολουθούν ατσαλάκωτοι και απολαμβάνοντας το κλασικό treat με φρέσκες φράουλες και σαντιγί, κάποιοι από τους πιο δουλεμένους και ικανούς αθλητές στον κόσμο καταθέτουν

την ψυχή και το σώμα τους, σπάνε ρεκόρ και πετυχαίνουν θαύματα. Είναι και αυτή μια μορφή αντίφασης που παραδοσιακά ταιριάζει στα γούστα της αριστοκρατίας. Στην ίδια λογική υπάρχει μια τελετουργία για τους θεατές: τη στιγμή που κάποιος τενίστας πρόκειται να κάνει ένα σημαντικό σερβίς, επικρατεί απόλυτη σιγή και, αν δεν είναι αρκετά καλό, το κοινό απαντάει με ένα χαρακτηριστικό «μουρμουρητό» αποδοκιμασίας. Οι Βρετανοί δημοσιογράφοι το καταγράφουν σαν «urrrrr». Πολλοί διάσημοι τενίστες έχουν ομολογήσει ότι αυτό συμβαίνει μόνο στο Wimbledon και ότι είναι ιδιαίτερα αγχωτικό και προσβλητικό για τους ίδιους. Όμως, είναι και αυτό μέρος της τελετουργίας, οπότε αυτομάτως γίνεται αποδεκτό. Αν σκεφτούμε ότι η ίδια η Ana Ivanovic, μία από τις καλύτερες σύγχρονες τενίστριες, είχε πει σε συνέντευξή της ότι με το που μπαίνεις στο Wimbledon αυτόματα νιώθεις σημαντικός, μπορούμε να καταλάβουμε και την ψυχολογία των θεατών, που μοιάζουν να περιμένουν μήνες –κάποιοι χρόνια– για να ζήσουν τη μαγεία του σημαντικότερου Grand Slam event. 61

Οι Βρετανοί τενίστες Fred Perry και Bunny Austin με το τρόπαιο Davies Cup ανά χείρας στο Wimbledon, 28 Ιουνίου 1936.

24 Ιουνίου 1965. Αθλητικός φωτογράφος γέρνει προς τα πίσω, ώστε να βγάλει την τέλεια φωτογραφία.

Dress code Το All-England Club κρατάει με αυστηρότητα και τρομακτική συνέπεια τον ενδυματολογικό κώδικα, που από την αρχή μέχρι σήμερα επιβάλλει οι παίκτες να είναι ντυμένοι στα λευκά και μόνο στα λευκά. Απαγορεύεται ακόμα και η απόχρωση του κρεμ ή του off-white, ενώ επιτρέπονται μόνο κάποιες γραμμές ή λεπτομέρειες χρώματος με τον όρο να μην έχουν φάρδος μεγαλύτερο από το 1 εκ. Ακόμα και αν κάποιος παίκτης έχει έναν τραυματισμό και πρέπει να φοράει επίδεσμο 62

ή οτιδήποτε άλλο υποστηρικτικό, πρέπει και αυτό να είναι λευκό. Το ίδιο ισχύει και για τα παπούτσια. Το 2013 ο Roger Federer φόρεσε παπούτσια με πορτοκαλί σόλες και του ζητήθηκε να τα αντικαταστήσει. Όσο για τον Andre Agassi, αρνιόταν μέχρι τα 21 του να συμμετέχει στο Wimbledon γιατί του φαινόταν ανόητος αυτός ο χρωματικός περιορισμός προς τους αθλητές. Πάντως, η ιστορία λέει ότι ο εν λόγω περιορισμός ισχύει από το 1877 και τέθηκε προκειμένου να μη διακρίνεται η αντιαισθητική στάμπα του ιδρώτα στα ρούχα των παικτών!

ΤοΥλοΥμ, ΜεΞιΚό της Κέλλυς Σταυροπούλου

πόλη του Μεξικού, με τη νεοσύστατη eco-chic, Zen, yoga και vegan ταυτότητα, έχει καταφέρει να λειτουργεί άψογα στη συνείδηση των A-list «κυνηγών» εσωτερικότητας, αυτοβελτίωσης και σκεπτόμενου ποιοτικού τρόπου ζωής. Το αποτέλεσμα είναι να συζητιέται σε Αμερική και Ευρώπη όσο και όπως οι Μαλδίβες και αριθμητικά να μιλάμε για έναν προορισμό με 74% αύξηση τουρισμού. Κατά τα άλλα, είναι μια πανέμορφη πόλη, με ιστορικά αξιοθέατα που χρονολογούνται χίλια χρόνια πίσω. Οι παραλίες της με τη λευκή άμμο είναι απολαυστικές. Όλοι κυκλοφορούν με ποδήλατο. Ο συνδυασμός ζούγκλας και Καραϊβικής Θάλασσας είναι μεθυστικός. Κάποια ξενοδοχεία και μπαρ δεν έχουν καν -από άποψη- ηλεκτρικό ρεύμα. Τα κεριά κάνουν όλη τη δουλειά.

Photo by Zoe-Courtesy of Few Miles Away, Getty Images / Ideal Image, Courtesy of Casa Malca, Unsplash

Travel

Στιγμές καλοκαιριού στην Tulum 66

FiNezza ItaliaNa H νέα συλλογή γυαλιών ηλίου LOZZA, του πιο παλιού ιταλικού brand οπτικών –από το 1878– παρουσιάζει τα νέα μοντέλα για την καλοκαιρινή σεζόν 2018.

νέα συλλογή γυαλιών ηλίου του οίκου LOZZA έχει σχεδιαστεί για όσους αναζητούν υψηλή ποιότητα, διαχρονική κομψότητα και εξαιρετική προσοχή στη λεπτομέρεια. Απευθύνεται σε πολλές διαφορετικές ηλικίες. Το σπορ στυλ της εταιρείας LOZZA έχει κλασικές πινελιές, δοσμένες με μια πιο σύγχρονη ματιά, οι οποίες ακολουθούν τις σημερινές τάσεις της μόδας. Τα νέα μοντέλα γυαλιών ηλίου έχουν minimal

σχεδιασμό, είναι διακοσμημένα με τις χαρακτηριστικές πέντε γραμμές της μάρκας και φτιαγμένα από εκλεκτά υλικά, όπως το τιτάνιο. Οι φακοί είναι κατασκευασμένοι από υλικά εξαιρετικής ποιότητας, όπως από ψημένο γυαλί. Αποκλειστική διάθεση: DE RIGO HELLAS, τηλ. 210-6826326 67

Vintage τροχόσπιτο σε μια από τις τροπικές παραλίες της Tulum 68

ΜαΥροι ΚεραΥΝοί Επίσημος χρονομέτρης του παγκόσμιου πρωταθλήματος Rugby World Cup Sevens 2018 και χορηγός της κορυφαίας ομάδας All Black Sevens της Nέας Ζηλανδίας είναι η ελβετική Tudor. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

Το Heritage Black Bay Dark της Tudor είναι ένα στιβαρό ρολόι, γεννημένο για τολμηρούς και δυνατούς παίκτες.

το πλαίσιο της συνεργασίας της με την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ράγκμπι, η Tudor θα είναι ο επίσημος χρονομέτρης του παγκόσμιου πρωταθλήματος Rugby Sevens 2018, που θα διεξαχθεί από 20 έως 22 Ιουλίου στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, στο περίφημο στάδιο των Giants. Το Rugby Sevens είναι ένα πολύ γρήγορο και θεαματικό ολυμπιακό άθλημα, το οποίο ταιριάζει «γάντι» στη φιλοσοφία «Born to Dare» της ελβετικής μάρκας. Παίζεται στο ίδιο γήπεδο με το κλασικό ράγκμπι, με μικρότερη όμως διάρκεια και με επτά εκρηκτικούς παίκτες ανά ομάδα αντί των 15 του κλασικού rugby. Το παιχνίδι είναι έντονο, με συνεχείς εναλλαγές κατεύθυνσης που κόβουν την ανάσα των θεατών. Στον τελικό του 2013 η ομάδα της Νέας Ζηλανδίας, οι All Blacks Sevens, πέτυχε μια θριαμβευτική νίκη 33-0 κατά της Αγγλίας. Στη φετινή διοργάνωση, για τη διεκδίκηση του τίτλου θα παλέψουν 24 ομάδες ανδρών και 16 ομάδες γυναικών, με αρωγό στον τομέα της χρονομέτρησης την Tudor.

TUDOR Heritage Black Bay Dark Σε total black εμφάνιση, το εντυπωσιακό αυτό μοντέλο της οικογένειας Black Bay μοιάζει ιδανικό για την περίσταση, δεδομένου ότι δύο κορυφαίες ομάδες που παίρνουν μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, η ανδρική All Black Sevens και η γυναικεία Black Ferns από τη Nέα Ζηλανδία, είναι πρεσβευτές της Tudor και το χαρακτηριστικό τους χρώμα είναι το μαύρο. Το Heritage Black Bay Dark έχει κάσα 41 mm από ατσάλι με επίστρωση μαύρου PVD και είναι εξοπλισμένο με τον αυτόματο manufacture μηχανισμό Μ5602 της Tudor, που προσφέρει αυτονομία 70 ωρών. Στεγανό μέχρι 200 μ., διατίθεται με μαύρο μπρασελέ ή με παλαιωμένο δερμάτινο λουράκι και συνοδεύεται και από ένα λουράκι από μαύρο ύφασμα. Rolex Hellas: Βαλαωρίτου 5, τηλ. 210-3621138, www.tudorwatch.com 69

Ξενοδοχείο Be Tulum στην Tulum, στο Μεξικό. 70

Travel

Casa Malca, τo σπίτι του Pablo Escobar στην Tulum έγινε ξενοδοχείο. 71

Travel

Εθνικό πάρκο Naim-Naukluft, Ναμίμπια, Αφρική 72

ΕίΝαι πραγματιΚά; της Ελένης Χρίστικα

Getty Images / Ideal Image, Unsplash

υτά τα μέρη μοιάζουν σουρεαλιστικά, θα πρέπει να τα δεις για να πιστέψεις ότι είναι πραγματικά. Θα τα παρατηρήσετε αρκετά για να επιβεβαιώσετε ότι δεν είναι προϊόν τεχνικής επεξεργασίας. Μπορεί να είναι δύσκολο να πειστείτε, αλλά αυτά τα εκπληκτικά τοπία υπάρχουν εδώ στη Γη.

Όρος Tianzi Zhangjiajie, επαρχία Hunan, Κίνα

Travel

Chocolate Ηills, Bohol, Φιλιππίνες

Travel

Λίμνη Baikal, Βόρεια Σιβηρία, Ρωσία

Travel

Andrew Watson / Getty Images / Ideal Image

Travel

Οι πόρτες τοΥ MaRRaKesh της Κέλλυς Σταυροπούλου

ένε ότι οι πόρτες καταδεικνύουν τον πολιτισμό και την αισθητική μιας πόλης. Αν ισχύει αυτό, τότε το Marrakesh του Μαρόκου βρίσκεται πρώτο στη λίστα των μοναδικών προορισμών.

Α 82

ν και δεν χρειάζεται ο συνειρμός με τις πόρτες για να θεωρούμε την αυθεντική και μεθυστική αυτή πόλη ένα μέρος στο οποίο πάντα θα επιστρέφουμε. Παρα-

τηρώντας ωστόσο τις πόρτες του, τόσο αυτές που δημιουργήθηκαν αιώνες πίσω όσο και τις πιο πρόσφατες, είναι σαν κάποιος να μας αφηγείται μια ιστορία. Είναι σαν να ταξιδεύουμε στον

Travel

χρόνο και μέσα σε αυτό το ταξίδι να ερχόμαστε σε επαφή με σκοτεινά στιγμιότυπα και αρχετυπικές φιγούρες, με το καλό και το κακό, με το όμορφο και το άσχημο σε όλη τους τη φι-

λοσοφική διάσταση. Ένας λαβύρινθος γοητείας και χαρισμάτων ξετυλίγεται μπροστά σου και το δέος συνδέεται ξαφνικά με κάτι… απλό.

Travel

Η λίμΝη ΤΟΥ ΠΑΓΕΤΩΝΑ της Ελένης Χρίστικα

λίμνη Moraine, η οποία τροφοδοτείται από παγετώνα, βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Banff, 14 χλμ. έξω από το χωριό Lake Louise στην Αλμπέρτα του Καναδά, στην κοιλάδα των Δέκα Κορυφών, σε υψόμετρο περίπου 1.883 μ. Έχει επιφάνεια 50 εκταρίων και, όταν είναι γεμάτη, αντανακλά μια ξεχωριστή απόχρωση του μπλε. Το χρώμα οφείλεται στη διάθλαση του φωτός από τα θραύσματα πέτρας που εναποτίθενται στον πυθμένα της λίμνης σε συνεχή βάση. Αποτελεί πόλο έλξης για ταξιδιώτες που επιλέγουν το κανό ή την πεζοπορία σε ένα από τα μονοπάτια της περιοχής. Ο δρόμος προς τη λίμνη ανοίγει για πρώτη φορά κάθε χρόνο τον Μάιο, όμως μπορεί να παραμείνει παγωμένη μέχρι τα τέλη Μαΐου ή τον Ιούνιο, ανάλογα με τη θερμοκρασία. Η στάθμη του νερού παραμένει χαμηλή μέχρι να αρχίσει να λιώνει ο παγετώνας πάνω από τη λίμνη και συνήθως αυξάνεται μέχρι τα τέλη Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου. Αν θέλετε ζεστό καιρό και την καλύτερη ευκαιρία για να δείτε τη χρωματική παλέτα του νερού, η κατάλληλη εποχή για να την επισκεφτείτε είναι από τα τέλη Ιουνίου έως τον Αύγουστο. Το μαγευτικό τοπίο και το μοναδικό χρώμα του νερού μπορείτε να τα απολαμβάνετε μέχρι τη στιγμή του κλεισίματος των δρόμων, στις αρχές Οκτωβρίου.

Unsplash

Getty Images / Ideal Image

Travel

Τα μπαλΚόΝια της Μάλτας της Κέλλυς Σταυροπούλου

α πολύχρωμα ξύλινα μπαλκόνια της Βαλέτας, της πρωτεύουσας της Μάλτας, δημιουργούν ένα αρχιτεκτονικό patchwork που, αν το αντικρίσεις μία φορά, δύσκολα το ξεχνάς. Αφθονία χρωμάτων, υλικών, υφών και διακοσμητικών μοτίβων διαμορφώνουν την αρχιτεκτονική αυτής της πολυδιάστατης πόλης.

Τα δύο πρώτα μπαλκόνια κατασκευάστηκαν το 1679 στο Grandmaster’s Palace, το κτίριο που σήμερα αποτελεί την έδρα του προέδρου της Μάλτας, που τυχαίνει να είναι η πιο μικρή χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα στα χρόνια, τα δύο μπαλκόνια έγιναν τέσσερα, τα τέσσερα έγιναν εκατοντάδες και όλα μαζί το πιο εμβληματικό στοιχείο στο κάδρο της Μάλτας.

About ElegaNce oN the wateR του Θάνου Βεργή

ιδέα της κατασκευής του βασίστηκε στο ότι ένα πολυτελές αντικείμενο είναι επαρκές από μόνο του, δεν υπάρχει μόνο για να λύσει ένα πρακτικό πρόβλημα, αλλά δικαιολογείται και μόνο από την οπτική του πρόταση. Ο λόγος για το κανό Monocoque Paddle, το οποίο συνδυάζει την παραδοσιακή χειροτεχνία, τις εξαιρετικές τεχνικές διαδικασίες και τα υλικά. Το κύτος είναι κατασκευασμένο από συνδυασμό ινών άνθρακα, χαλκού και κλασικού

ξύλου τικ. Το χάλκινο σύρμα δίνει βάθος στην υφή και κάτω από το φως του ήλιου κάνει τις επιφάνειες ζωντανές, μιμούμενο τον λαμπερό ήλιο που αντανακλά στο νερό. Ένα κανό που είναι ποιητικό στην κατασκευή του, αλλά τεχνικά ισχυρό, ανθεκτικό και ελαφρύ. Η επιφάνεια από τικ είναι τοποθετημένη στο χέρι από το Maestri d’Ascia, ένα από τα παλαιότερα και πιο σεβαστά εργαστήρια τεχνιτών στη Γένοβα. Το κανό της Borromeo de Silva είναι αναμφίβολα μοναδικό.

ΙΟΝΙΑ ΟΔΟΣ Ανοίξαμε τον δρόμο για πανέμορφους προορισμούς.

Ιόνια Οδός είναι πολλά περισσότερα από 196 χιλιόμετρα σύγχρονου, ασφαλούς αυτοκινητοδρόμου. Είναι ένα έργο πνοής που ήρθε να καλύψει μια απαίτηση ετών, να βγάλει την Ήπειρο από την απομόνωση και να γίνει σημείο αναφοράς για το μέλλον. Με την ολοκλήρωση της Ιόνιας Οδού ο οδικός χάρτης της Δυτικής Ελλάδας άλλαξε. Σήμερα, το ταξίδι από το Αντίρριο έως τα Ιωάννινα έχει μετατραπεί σε μια ασφαλή, άνετη διαδρομή της 1 ώρας και 40 λεπτών. Μια διαδρομή που προσφέρει μια νέα οδηγική εμπειρία, με αιχμή την οδική ασφάλεια και την ποιοτική εξυπηρέτηση.

Με την Ιόνια Οδό μια σειρά μοναδικών προορισμών βρίσκονται πλέον σε «απόσταση αναπνοής». Ο αυτοκινητόδρομος διασχίζει 4 πανέμορφους νομούς (Αιτωλοακαρνανίας, Πρεβέζης, Άρτας, Ιωαννίνων), ενώ φέρνει ακόμα πιο κοντά τόσο τα νησιά του Ιονίου, και ειδικότερα τη Λευκάδα, όσο και τα λιμάνια του Αστακού και της Ηγουμενίτσας! Το μόνο που θα σας προβληματίσει είναι η επιλογή του προορισμού, αφού το ταξίδι σας θα είναι ασφαλές και ξεκούραστο, ενώ θα έχετε δίπλα σας και τον καλύτερο δυνατό συνταξιδιώτη: τον αυτοκινητόδρομο της Ιόνιας Οδού.

Οδική ασφάλεια & Υπηρεσίες • Τηλεφωνική Εξυπηρέτηση Πελατών Ιόνιας Οδού. Με ένα τηλεφώνημα στο 2641 306 306, μπορείτε να λύσετε κάθε απορία σας, να μάθετε πληροφορίες για την κοντινότερη διαδρομή για τον προορισμό σας, να μας πείτε τα σχόλιά σας. (Δευτέρα έως και Σάββατο 08.00 με 20.00 & Κυριακή 10.00 με 18.00) • Τετραψήφιος αριθμός έκτακτης ανάγκης 1075, τον οποίο σε περίπτωση συμβάντος μπορείτε να καλείτε είτε από το κινητό σας είτε από τα SOS τηλέφωνα του αυτοκινητοδρόμου, 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες τον χρόνο. • 24ωρα Περίπολα Οδικής Ασφάλειας, τα οποία κινούνται διαρκώς σε όλο το μήκος της Ιόνιας Οδού και βρίσκονται δίπλα σε κάθε οδηγό σε περίπτωση ανάγκης. • Κέντρα Διαχείρισης Κυκλοφορίας και Ελέγχου Σηράγγων, που διασφαλίζουν την ολοκληρωμένη και έγκαιρη αντιμετώπιση όλων των συμβάντων. • SOS τηλέφωνα, μέσω των οποίων μπορείτε, χωρίς καμία επιβάρυνση, να επικοινωνείτε με τα Κέντρα Διαχείρισης Κυκλοφορίας. • Δωρεάν οδική βοήθεια σε ακινητοποιημένα οχήματα για τη μεταφορά τους σε ασφαλές σημείο και την αποφυγή καταστάσεων παρακώλυσης της κυκλοφορίας. 89

Travel

«ΠοσειδΩΝιοΝ» του Χρήστου Ζαμπούνη

Πήρε την ονομασία του από τον θεό της θάλασσας και έγινε συνώνυμο της ελληνικής εκδοχής του κοσμοπολιτισμού.

τις 21 Αυγούστου του 1926 ο δικτάτωρ Θεόδωρος Πάγκαλος γίνεται στόχος δολοφονικής απόπειρας από φίλιους προς τον Γεώργιο Κονδύλη στρατιωτικούς, στο «Ποσειδώνιον» όπου παραθέριζε. Επρόκειτο για ένα από τα πολλά κινήματα του Μεσοπολέμου και ένα από τα λίγα επιτυχημένα. Ο Πάγκαλος δεν είναι η μόνη διασημότης που καταλύει στο περίλαμπρο ξενοδοχείο των Σπετσών. Έχουν προηγηθεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος μάλιστα παρέστη στα εγκαίνιά του, το 1914, ο βασιλεύς Αλέξανδρος με τη μετέπειτα σύζυγό του Ασπασία Μάνου και η εμπροσθοφυλακή της κοινωνικής και οικονομικής ελίτ της χώρας. Λέγεται ότι η κόρη του βασιλικού ζεύγους, η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδος, μητέρα του πρίγκιπος διαδόχου της Σερβίας Αλεξάνδρου Καραγεώργεβιτς, «συνελήφθη» στο δωμάτιο 418. Λέγεται επίσης ότι ο γάμος της Μελίνας Μερκούρη με τον πρώτο σύζυγό της Χαροκόπο διελύθη την πρώτη νύκτα του μήνα του μέλιτος, σε ένα άλλο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Ανάμεσα στις πάμπολλες ιστορίες Ελλήνων και αλλοδαπών, περισσότερο ή λιγότερο γνωστών του δημοσίου και του ιδιωτικού βίου, που συνδέονται με την ιστορία του ξενοδοχείου, είναι κυρίως η ιστορία ενός ανθρώπου εκείνη που ξεχωρίζει: του Σωτηρίου Αναργύρου, το όραμα του οποίου ευρίσκεται πίσω από τη δημιουργία του «Ποσειδωνίου». Ο Σωτήριος Ανάργυρος, γέννημα-θρέμμα των Σπετσών, μετανάστευσε στην Αφρική πάμφτωχος και μετά από σκληρή εργασία σε Αίγυπτο, Αγγλία και Νέα Υόρκη, επέστρεψε πάμπλουτος στο νησί του, αφού πούλησε όλα του τα υπάρχοντα. Απευθυνόμενος στους συμπατριώτες του, είπε το 1908: «Ο Θεός ευλόγησε να ταξιδέψω, να δω όμορφα πράγματα και να αποκτήσω μια μεγάλη περιουσία. Προτείνω, εάν εσείς συμφωνείτε, να κάνουμε έργα πολιτισμού, αναπτύξεως και παιδείας, για να καταστήσουμε τη νήσο μας Βηθλεέμ του Ελληνισμού και του κοσμοπολιτισμού». Εκκινεί τότε ένα σπουδαίο πρόγραμμα έργων κοινής ωφελείας (υδραγωγείο, αναδάσωσις του 44% των Σπετσών με πεύκα, διάνοιξις οδών), καθώς και η κατασκευή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου κατά τα πρότυπα των Palaces της Κυανής Ακτής. Το κορυφαίο δίχως άλλο έργο του, με τη συμβολή του Μαρίνου Κορ-

γιαλένιου, είναι η δημιουργία της Αναργυρείου-Κοργιαλενείου Σχολής, ενός πρότυπου κολεγίου-οικοτροφείου όπου εφοίτησαν πλείστες της μιας προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδος. Τα χρόνια περνούν, η παρακμή διαδέχεται την ακμή και, παρότι η προικοδότησις του κληροδοτήματος του Αναργύρου είναι γενναία, η Σχολή θα αντέξει έως το 1983 που κλείνει τις πόρτες της. Το «Ποσειδώνιον» θα συνεχίσει να λειτουργεί, αλλά θα εκπέσει λόγω της κατακλυσμιαίας «αλλαγής» του κοινωνικού γίγνεσθαι της χώρας. Οι συσσωρευμένες ζημίες θα αναγκάσουν το ίδρυμα που το διαχειριζόταν να προβεί σε δημόσιο διαγωνισμό ενδιαφέροντος για την ενοικίασή του για 50 χρόνια. Τότε εμφανίζεται ένας άλλος οραματιστής, ο οποίος θα αναλάβει την ανακαίνιση εκ βάθρων και τη διαχείριση του ιστορικού μνημείου, διότι περί αυτού πρόκειται. Ο Μανώλης Βορδώνης δεν γεννήθηκε στις Σπέτσες, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρχε μαιευτήριο εκεί. Η μητέρα του πήρε το πλοίο για να γεννήσει στην Αθήνα, αλλά ο ομφάλιος λώρος που τον συνέδεε με το νησί φαίνεται ότι δεν κόπηκε. Το 2004 παίρνει το ρίσκο να συμμετάσχει στον διαγωνισμό. Η οικογένεια και οι φίλοι του τον προέτρεψαν να μην μπλέξει. Δεν τους άκουσε. Το αντίθετο μάλλον. Επενδύει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και επιδίδεται επί πέντε χρόνια σε μια εμμονική διαδικασία αποκατάστασης της πρότερης λάμψης και ιδίως του πνεύματος του «Ποσειδωνίου». Το αποτέλεσμα της εργώδους και επίπονης προσπάθειάς του είναι ορατό σήμερα, έχοντας πλέον παραδώσει πλέον τη σκυτάλη στον γιο του Αντώνη, αλλά διατηρώντας ακόμη τη θέση του συμβούλου σε ό,τι αφορά μείζονες εκδηλώσεις, όπως οι Classic Yacht Race, Classic Car Race, Tweed Run κ.ά. Πριν αποχαιρετισθούμε, και με το μυαλό του να είναι απασχολημένο από τη διοργάνωση του Οικολογικού Συνεδρίου που θα γίνει τον Ιούνιο στις Σπέτσες υπό την αιγίδα του Πατριάρχη και με τη συμμετοχή των επικεφαλής Εκκλησιών και Θρησκειών, μου αναφέρει μια φράση από δημοσίευμα αθηναϊκής εφημερίδος του Μεσοπολέμου: «Εις την βεράνταν του “Ποσειδωνίου”, η αναδυόμενη αστική τάξις ερωτεύεται, συζητά και οραματίζεται την αναγέννησιν της Ελλάδος».

GeNtlemeN, staRt YouR eNgiNes! O οίκος Chopard ήταν για άλλη μία φορά ο επίσημος χρονομέτρης του περίφημου Grand Prix de Monaco Historique, το οποίο διαδραματίζεται στους δρόμους του πριγκιπάτου των Μονεγάσκων. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

ο Grand Prix de Monaco Historique είναι ένα εξέχον γεγονός στο καλεντάρι των αγώνων κλασικών αυτοκινήτων, καθώς θεωρείται το πιο εκλεκτικό και το υψηλότερου κύρους ράλι-αντίκα στον κόσμο. Από το 1997 και κάθε δύο χρόνια πραγματοποιείται στους δρόμους του πριγκιπάτου του Μονακό, ακολουθώντας την ίδια ακριβώς διαδρομή με το Grand Prix της Formula 1. Στον βράχο των Μονεγάσκων κλείνουν το ραντεβού τους οι aficionados των μεγαλύτερων κατασκευαστών που καλύπτουν επτά κατηγορίες αυτοκινήτων, με μοντέλα κατασκευασμένα από την προπολεμική περίοδο και έως το 1976. Τα παλαιότερα οχήματα που αγωνίζονται είναι από τη δεκαετία του 1930, όταν η Bugatti κυριαρχούσε στις πίστες αγώνων μαζί με την Alfa Romeo. Στην πίστα του Μονακό κατεβαίνουν επίσης θρυλικά αυτοκίνητα της Formula 1 από τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70, με μοντέλα Lola, McLaren και Tyrell να μας υπενθυμίζουν την ιστορία γύρω από την πρόοδο της αεροδυναμικής και της μηχανικής. Τέλος, μόνο θαυμασμό προκαλεί η θέα των περίφημων βολίδων GT από τη δεκαετία του ’60: Ferrari, Maserati, Jaguar και Aston Martin αντιπροσωπεύουν το απόλυτο για τους gentlemen οδηγούς. Ένας εξ αυτών είναι και ο Karl-Friedrich Scheufele, συμπρόεδρος του οίκου Chopard, ο οποίος είναι γνωστός συλλέκτης vintage αυτοκινήτων και δίνει εδώ και πολλές δεκαετίες το «παρών» σε κορυφαία ράλι-αντίκα ανά τον κόσμο. Το πάθος αυτό του αεικίνητου κυρίου Scheufele οδήγησε τη 92

Chopard να αναλάβει τον ρόλο του σπόνσορα και του επίσημου χρονομέτρη τόσο στο ιστορικό Grand Prix του Μονακό όσο και στο ράλι Mille Miglia της Ιταλίας. Άλλωστε αυτή η στενή σχέση ανάμεσα στα ρολόγια και στα αυτοκίνητα διέπεται από κοινές αξίες: την αντοχή, την ακρίβεια, τη στιβαρή κατασκευή, την κομψότητα των γραμμών. Από το 2002 είναι εταίρος και επίσημος χρονομέτρης του Grand Prix de Monaco Historique η Chopard και σε κάθε διοργάνωση δημιουργεί και το ανάλογο ρολόι, σε συλλεκτική πάντα έκδοση. Το 2018, το 11ο Grand Prix του Μονακό πραγματοποιήθηκε στις 11-13 Μαΐου. Εκεί έγιναν και τα αποκαλυπτήρια των δύο νέων συλλεκτικών χρονογράφων Grand Prix de Monaco Historique 2018 Race Edition: 250 αντίτυπα από τιτάνιο και ατσάλι και 100 αντίτυπα από τιτάνιο, ατσάλι και ροζ χρυσό 18Κ. Το «σασί» των ρολογιών είναι εμφανώς εμπνευσμένο από το design των κλασικών αγωνιστικών αυτοκινήτων, με σοφά επιλεγμένες χρωματικές πινελιές σε πορτοκαλί και μπλε. Τα μπουτόν του χρονογράφου έχουν σχήμα πιστονιού, ενώ η κορόνα φέρει ανάγλυφο το σχήμα ενός τιμονιού. Ακόμη και οι βίδες που στερεώνουν το πίσω καπάκι θυμίζουν μπουλόνια αυτοκινήτου. Τον αγωνιστικό χαρακτήρα του ρολογιού επιτείνει η ταχυμετρική κλίμακα πάνω στην μπλε στεφάνη. Αλλά και στο εσωτερικό τους κρύβουν έναν εξίσου αξιόμαχο «κινητήρα»: έναν αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου, ο οποίος προσφέρει 46 ώρες αυτονομίας και εγγυάται απόλυτη ακρίβεια, αφού είναι πιστοποιημένο χρονόμετρο από την επίσημη ελβετική αρχή πιστοποίησης χρονομέτρων COSC.

Ο Karl-Friedrich Scheufele στο ράλι-αντίκα του Μονακό με συνοδηγό τη μούσα του οίκου Chopard, Petra Nemcova.

Το Grand Prix de Monaco Historique 2018 Race Edition από τιτάνιο και ατσάλι κυκλοφορεί σε μόλις 250 συλλεκτικά αντίτυπα.

Πιο λουσάτος και πιο σπάνιος, ο χρονογράφος από ατσάλι, τιτάνιο και ροζ χρυσό 18Κ είναι limited edition 100 κομματιών.

Οι χρονογράφοι Grand Prix de Monaco Historique 2018 Race Edition έχουν κάσα διαμέτρου 44,5 mm, στεγανή μέχρι τα 100 μέτρα και εφοδιασμένη με βιδωτή κορόνα. Στο πίσω μέρος τους φέρουν ανάγλυφο το λογότυπο του Automobile Club de Monaco. Προσφέρονται με δύο διαφορετικά λουράκια: ένα μπλε από δέρμα Barenia με πορτοκαλί ραφές και μεγάλες τρύπες, για πιο vintage

κομψές εμφανίσεις, ή με ένα μπλε λουράκι τύπου ΝΑΤΟ με πορτοκαλί ρίγες, για πιο casual σπορ στυλ. www.chopard.com Αποκλειστική διάθεση: Chopard Boutique (τηλ. 210-3250555-6), Kassis (210-3641000) 93

tribute ANthoNY BouRdaiN O ροκ σταρ της μαγειρικής δεν μένει πια εδώ. της Μαριανίνας Πάτσα

έσα σε 15 χρόνια, ο Anthony Bourdain ταξίδεψε σε περισσότερες από 80 χώρες. Πήγε σε εμπόλεμες ζώνες. Έφαγε ασιατικά noodles μαζί με τον Obama. Έκανε τατουάζ ενώ ήταν μεθυσμένος. Έγραψε βιβλία μαγειρικής και εκπομπές όπου η πανκ, η γκλαμ και η ροκ μουσική έγιναν ένα με τα πιάτα (σαν να βρισκόμαστε στο τραπέζι του Iggy Pop, ενώ διασκεδάζει με τους φίλους του). Κι έφαγε σε πολυτελή τραπέζια, αλλά και καθισμένος σε πεζοδρόμια με ένα πιάτο στο χέρι. Ο Bourdain δεν ήταν ένας απλός σεφ. Ήταν ένας ταξιδευτής, με ικανότητα να εξερευνά σε βάθος. Ένας βραβευμένος ντοκιμαντερίστας, συγγραφέας, συνομιλητής και ακτιβιστής που μας έπαιρνε μαζί στα ταξίδια του, χωρίς να χρειαστεί να κουνηθούμε από τις θέσεις μας. Συχνά τον αποκαλούσαν «Κέρουακ της μαγειρικής». Μέσω των βιβλίων του και των εκπομπών του στην τηλεόραση ο Bourdain έκανε διάσημο τον όρο «foodie» στις αρχές του 21ου αιώνα. Η εκπομπή «Anthony Bourdain: No Reservations» κέρδισε δύο βραβεία Emmy και πολλές ακόμα υποψηφιότητες. Όχι γιατί μαγείρευε και ταξίδευε, αλλά επειδή άλλαξε τον τρόπο που τα media συνδέουν την τροφή με τα ταξίδια και τον πολιτισμό, παρουσιάζοντας στις εκπομπές του –με αφορμή το φαγητό– την ουσιαστική, την «πραγματική» ζωή, αυτή που υπάρχει «εκεί έξω», χωρίς μακιγιάζ, ωραιοποιήσεις, λογοκρισία και φανφάρες. Και μέσα σε όλα αυτά, ήταν και τόσο rock ’n’ roll, που δεν δίστασε να παραδεχτεί δημοσίως ότι στη ζωή του δοκίμασε όλα τα ναρκωτικά. Ο Bourdain παντρεύτηκε δύο φορές και με τη δεύτερη σύζυγό του, την αθλήτρια πολεμικών τεχνών Ottavia Busia, απέκτησε μια κόρη. Με την Ottavia χώρισαν το 2016. Και το 2017, κατά τη διάρκεια γυρισμάτων στη Ρώμη, γνώρισε την ηθοποιό Asia Argento. Μαζί της δήλωνε πιο ευτυχισμένος από ποτέ. Γι’ αυτό και δεν είναι κλισέ να ειπωθεί πως η είδηση της αυτοκτονίας του έπεσε σαν βόμβα. Ο Bourdain βρέθηκε κρεμασμένος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο Στρασβούργο. Ήταν μόνο 61 ετών και βρισκόταν στη Γαλλία για τα γυρίσματα ενός νέου επεισοδίου της εκπομπής του «Parts Unknown». Η αυτοκτονία του ενσαρκώνει με γλαφυρό τρόπο το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής, αλλά και την άχαρη στατιστική του Αμερικανικού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών, που αναφέρει ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών στις ΗΠΑ έχουν αυξηθεί κατά 25% σε μόλις 20 χρόνια. Όμως σε μια εποχή όπου οι υπόλοιποι σεφ των media πανηγυρίζουν τις έντιμες μαγειρικές τους, ο Anthony Bourdain ήταν και θα είναι η εξαίρεση. Όχι διότι ήταν θαυμάσιος σεφ και μας ταξίδεψε στις κουζίνες του κόσμου, αλλά γιατί το έκανε χωρίς να επικρίνει ποτέ το παραμικρό από τα όσα είδε και δοκίμασε. Όλη η ευγνωμοσύνη του να μελετά και να «ζει» τις διαφορετικές κουζίνες και κουλτούρες από πρώτο χέρι, με σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό, αλλά και χωρίς να αποφεύγει τα δύσκολα ζητήματα, όλη αυτή η δίψα για γνώση, η ταπεινότητα και ο σεβασμός ενώ απολάμβανε ένα ζεστό πιατάκι οποιασδήποτε τοπικής λιχουδιάς, θα τον κάνουν για πάντα ξεχωριστό σε έναν κόσμο με μηδενική ανοχή στις «λάθος συνταγές» και γεμάτο με σεφ που ουρλιάζουν και ωρύονται, από φόβο μην τυχόν και φανούν ανθρώπινοι.

Afp Images / Visual Hellas

Style

1η Απριλίου 1967. Αεροσυνοδοί της Air France, πλήρωμα του ιστορικού Concorde.

Come FlY with Me του Μισέλ Νικολαρέα

μουν πέντε χρονών όταν ταξίδεψα πρώτη φορά μόνος μου. Δεν ήταν η πρώτη φορά που θα έμπαινα σε αεροπλάνο, ήταν όμως η πρώτη που θα ταξίδευα χωρίς τη μητέρα μου. Στο αεροδρόμιο και όσο περιμέναμε την αναγγελία της πτήσης, δεν σταμάτησα να κλαίω, γαντζωμένος πάνω της. Δάκρυα παντού, μέχρι που εμφανίστηκε «εκείνη». Η αεροσυνοδός που θα με συνόδευε στην πτήση. Γονάτισε προς το μέρος μου και με ένα γλυκό χαμόγελο με ρώτησε: «Εσείς είστε ο επιβάτης μου;» «Εγώ είμαι», απάντησα, ρουφώντας τη μύτη μου. «Μα γιατί κλαίτε; Ένας μικρός πιλότος σαν εσάς δεν πρέπει να φοβάται». Προτείνοντάς μου το δεξί της χέρι, αναφώνησε: «Ελάτε, κυβερνήτα. Το αεροσκάφος σας σας περιμένει». Πολλά χρόνια αργότερα η μητέρα μου μου είπε ότι εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι μεγάλωνε αγόρι. Ούτε «αντίο» δεν της είπα φεύγοντας με την αεροσυνοδό. Δεν ξέρω τι με μάγεψε περισσότερο. Η ομορφιά της, το pillbox καπέλο, τα λευκά γάντια ή το ότι με έκανε να αισθάνομαι ο «κυρίαρχος του κόσμου». Μεγαλώνοντας στη Ν. Αφρική, θυμάμαι τον παππού μου κάθε φορά που έφτανε η πτήση της Ολυμπιακής στο Γιοχάνεσμπουργκ, να στέλνει λουλούδια στο ξενοδοχείο Carlton, όπου διέμεναν τα πληρώματα. Οι αεροσυνοδοί δεν ήταν για εμάς κάποιοι ανώνυμοι υπάλληλοι. Ήταν ο συνδετικός κρίκος με τη μητέρα πατρίδα και τις θεωρούσαμε αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινότητας. Ακόμα όμως και πίσω στην Ελλάδα, η σχέση που είχαμε με τις αεροσυνοδούς ήταν πολύ διαφορετική από τον υπόλοιπο κόσμο. Όποιος μεγάλωσε στην Ελλάδα του ’70 και του ’80 θυμάται πόσο δύσκολο και πόσο ακριβό ήταν να βρεις ορισμένα «αγαθά», όπως γυαλιά Rayban, αμερικάνικα τζιν, παπούτσια Sebago και κολόνια Kouros. Όποιος είχε φίλη αεροσυνοδό είχε ένα «παράθυρο» στον κόσμο. Οι αεροσυνοδοί δεν περνούσαν από έλεγχο συναλλάγματος, και έτσι είχαν τη δυνατότητα να κάνουν τις αγορές μας στη Νέα Υόρκη, όπου τα μαγαζιά στην εβραϊκή συνοικία πίσω από το Sheraton (όπου έμεναν τα πληρώματα της ΟΑ), κάπου στους 45 δρόμους και στην 5η Λεωφόρο, έκαναν «χρυσές» δουλειές από τις παραγγελίες των «στερημένων» Ελλήνων. Ο θαυμασμός όμως προς το επάγγελμα της αεροσυνοδού δεν ήταν αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά παγκόσμιο. Είναι το πρώτο επάγγελμα που εξίσωσε τη γυναίκα στον ανδροκρατούμενο κόσμο της αεροπλοΐας και ταυτόχρονα, εντελώς παράδοξα, είναι το επάγγελμα που χειραγωγήθηκε «σεξιστικά» από τις διαφημιστικές και αεροπορικές εταιρείες περισσότερο από όλα τα επαγγέλματα της εποχής. Αναπτύχθηκε παράλληλα με την αεροπορική βιομηχανία και η πρώτη αεροσυνοδός ήταν η Ellen Church, η οποία ήταν νοσοκόμα. Η E.C. είχε μεγάλη αγάπη για τα αεροπλάνα και, ενώ η ίδια ήταν πιλότος, καμία αεροπορική εταιρεία δεν ήθελε να την προσλάβει. Σε ένα ραντεβού που είχε με τον Steve Simpson, διευθυντή της Boeing στο Σαν Φρανσίσκο, ο Simpson της πρότεινε τη θέση της αεροσυνοδού. Σε μια

επιστολή του προς το ΔΣ της Boeing αναφέρει: «Φανταστείτε την ψυχολογία των επιβατών εάν για μόνιμο πλήρωμα προσλάβουμε νεαρές, όμορφες νοσοκόμες. Ο αντίκτυπος θα είναι τεράστιος. Επίσης, πόσο πιο ωραίο θα ήταν το σέρβις του φαγητού και γενικότερα η περιποίηση των επιβατών να γίνονται από γυναίκες». Η πρακτική οι αεροσυνοδοί να είναι νοσοκόμες γρήγορα υιοθετήθηκε από όλες τις αεροπορικές εταιρείες. Ανάμεσα στα καθήκοντα των πρώτων αεροσυνοδών ήταν να κουρδίζουν το ρολόι του αεροπλάνου, να γνωρίζουν τα δρομολόγια των τρένων σε περίπτωση αναγκαστικής προσγείωσης και, τέλος, να προσέχουν μήπως κάποιος επιβάτης άθελά του ανοίξει την πόρτα του αεροπλάνου αντί της τουαλέτας. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’30, πάνω από 300 αεροσυνοδοί εργάζονταν σε αεροπορικές εταιρείες. Τη δεκαετία του 1940, στα καθήκοντά τους προστέθηκε το σφύξιμο των βιδών των καθισμάτων που είχαν λυθεί από τις δονήσεις του αεροσκάφους, το να βοηθούν το προσωπικό εδάφους να βάλει βενζίνη και να σταματούν τους επιβάτες από το να πετούν σκουπίδια από τα παράθυρα του αεροπλάνου(!). Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αεροσυνοδοί ήταν πιο χρήσιμες σαν νοσοκόμες στο μέτωπο, και έτσι άνοιξε ο δρόμος στις εταιρείες να προσλαμβάνουν αεροσυνοδούς χωρίς να είναι απαραίτητα νοσοκόμες. Τα «χρυσά» όμως χρόνια για τις flying attendants ξεκινούν το 1958, χρονιά την οποία σηματοδότησε η μετάβαση στους κινητήρες jet. H Jet Age (εποχή) είχε ξεκινήσει και μαζί της μια καινούργια «κάστα» ανθρώπων, το λεγόμενο «jet set». Οι jetsetters ήταν ανώτερου κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου. Ταξίδευαν αεροπορικώς κυνηγώντας το καλοκαίρι και ήταν το «premium» πελατολόγιο των αεροπορικών εταιρειών. Συνήθως ήταν εργένηδες playboys, γόνοι καλών οικογενειών και οι εταιρείες, για να τους προσελκύσουν, χρησιμοποίησαν το «υπέρτατο όπλο», την αεροσυνοδό. Εκείνες έπρεπε να είναι νέες, όμορφες, ευγενικές, να μιλούν ξένες γλώσσες και διακριτικά μεν, εμφανώς δε, να «υπόσχονται» πολλά. Σεξιστικό; Απόλυτα. Ήταν όμως η πρώτη φορά που δόθηκε μια ευκαιρία στις γυναίκες να φέρονται σαν άνδρες, ακόμα και αν θεωρητικά είναι υποτιμητικό για τη γυναίκα. Ας μη με παρεξηγήσουν οι γυναίκες. Αυτό που εννοώ είναι ότι π.χ. για πρώτη φορά μια νεαρή κοπέλα από την Αλμπουρκέρκη μπορούσε, αν ήθελε, να βγει για δείπνο με έναν άνδρα στο Παρίσι και την επομένη με έναν άλλο στη Ρώμη και τη μεθεπομένη με άλλο στη Βηρυτό χωρίς έλεγχο. Το να είναι αεροσυνοδός εκείνη την εποχή μια κοπέλα ήταν ισοδύναμο του top model ή της ηθοποιού. Τέτοια αντιμετώπιση είχαν από το κοινό. Οι αεροπορικές εταιρείες το εκμεταλλεύτηκαν βάζοντας αυστηρούς όρους στα συμβόλαια πρόσληψής τους. Τα κορίτσια που ήθελαν να εργαστούν ως αεροσυνοδοί έπρεπε να είναι μεταξύ 18 και 22 ετών και ο όρος ήταν να είναι ανύπαντρες, απαγορευόταν δε κατά τη σταδιοδρομία τους να παντρευτούν και η παραβίαση του όρου ήταν λόγος για απόλυση. Η καριέρα τους τα πρώτα χρόνια δεν ήταν μεγάλη, καθώς οι εταιρείες τις απασχολούσαν μόνο μέχρι τα 32 χρόνια τους. 97

Ο Αλέξανδρος Ωνάσης ποζάρει με αεροσυνοδούς της Ολυμπιακής Αεροπορίας κατά τη διάρκεια press conference που δόθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού στις 16 Ιουλίου 1969.

«υποσχετική» συμπεριφορά που ενθαρρυνόταν από τις αεροπορικές εταιρείες τονίστηκε και διαφημιστικά. Τη δεκαετία του ’60, δεκαετία της σεξουαλικής επανάστασης, τα ερωτικά «υπονοούμενα» ήταν λίγο παραπάνω από υπονοούμενα. Τα σλόγκαν «Coffee, tea or me» ή το «Fly me» που λάνσαρε η National αύξησαν τις πωλήσεις της κατά 26%. Η PANAM, η μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία της εποχής, που κυριολεκτικά άλλαξε την αεροπλοΐα παγκοσμίως, ήταν η πρώτη που έδωσε τόσο μεγάλη σημασία στις αεροσυνοδούς. Οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων εκείνη την εποχή ήταν είδος διατίμησης και ίδιες για όλες τις εταιρείες, οπότε ο ανταγωνισμός επικεντρωνόταν στις «παροχές». Ο Juan Trippe, ιδρυτής και πρόεδρος της PANAM, ένας πανέξυπνος και διορατικός άνθρωπος, γρήγορα κατάλαβε ότι οι αεροσυνοδοί της εταιρείας του ήταν ο «άσος» που θα έκανε την PANAM να ξεχωρίσει. Αναγνώρισε ότι ήταν το «δημόσιο πρόσωπο» της εταιρείας του και ήθελε να έχει τις καλύτερες. Ίδρυσε την πρώτη σχολή αεροσυνοδών, όπου οι υποψήφιες διδάσκονταν πώς να στέκονται, να ομιλούν, να χαμογελούν, να περπατούν, να σερβίρουν, να δίνουν πληροφορίες, να πωλούν αρώματα και γραβάτες και να κάνουν τον επιβάτη να αισθάνεται μοναδικός. Υπήρχαν αυστηρό πρωτόκολλο και κανονισμοί σχετικά με την ένδυση και τον καλλωπισμό. Όλες οι αεροσυνοδοί φορούσαν υποχρεωτικά κορσέ κάτω από τη στολή, και μάλιστα υπήρχε και ελεγκτής στολών, ώστε καμία να μην το «ξεχάσει». Το μήκος

των μαλλιών ήταν συγκεκριμένο και τα καλλυντικά επίσης. Η εταιρεία είχε ειδική συμφωνία με τον οίκο Elizabeth Arden για τα προϊόντα μαλλιών και με τη Revlon για καλλυντικά. Το επίσημο βερνίκι νυχιών ήταν το Persian melon και το επίσημο κραγιόν το Ruby cherry. Η PANAM είχε εξασφαλίσει για catering το διασημότερο εστιατόριο του κόσμου, το Maxim’s, οπότε το σέρβις έπρεπε να είναι αντίστοιχο του εστιατορίου. Οι αεροσυνοδοί έκαναν μαθήματα δίπλα στους καλύτερους σεφ, ώστε να μάθουν τα πάντα για την κοπή του ροστ μπιφ ή για τα τυριά της Αλσατίας και τα κρασιά της Προβηγκίας. Όση όμως και να είναι η εκπαίδευση μιας αεροσυνοδού, όσο όμορφη κι αν είναι, το πρώτο πράγμα που κάποιος προσέχει πάνω τους, αυτό που τις κάνει να ξεχωρίζουν από άλλα επαγγέλματα, αυτό που εκατομμύρια άνδρες σε όλο τον κόσμο έχουν κατά καιρούς φαντασιωθεί, είναι η στολή τους. Οι πρώτες στολές ήταν λιτές, αυστηρές και έμοιαζαν πολύ με στρατιωτική ενδυμασία. Η εξέλιξή τους ήρθε αρκετά αργότερα και ξεκίνησε από τις ιδιωτικές εταιρείες, όπως η PANAM και η BRANIFF, η οποία το 1966 ανάθεσε στον κορυφαίο σχεδιαστή μόδας Emilio Pucci να σχεδιάσει τη στολή που κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει ξεπεράσει. Ψυχεδελικά σχέδια, φουτουριστικά καπέλα, ακόμα και μια διάφανη φουσκωτή «μπουρμπουλήθρα» σαν κράνος αστροναύτη, έκαναν τον κόσμο σε πολλά αεροδρόμια να χάσει την πτήση του.

Style

Η πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό (1929-1982) μπροστά από το Clipper Mohawk της Boeing 707-321, το 1961.

1972: Οι αεροσυνοδοί των Νοτιοδυτικών Αερογραμμών του Τέξας πρέπει να φορούν «καυτά» σορτσάκια και σέξι μπότες για να προσληφθούν.

Ο Δομινικανός διπλωμάτης Πορφύριο Ρουμπιρόσα με τη σύζυγό του μπροστά από το λογότυπο της PAN AMERICAN AIRLINES στον διεθνή αερολιμένα της Ν. Υόρκης. 99

Πέντε ζευγάρια δίδυμων αδελφών που εργάζονταν ως αεροσυνοδοί για την TWA (Trans World Airlines), 6 Αυγούστου 1956.

Πορτρέτο τριών αεροσυνοδών της American Airlines. Η φωτογραφία ήταν μέρος outdoor διαφημιστικής καμπάνιας της εταιρείας τον Σεπτέμβριο του 1967. 100

Η Ράκελ Ουέλς στο αεροδρόμιο Heathrow του Λονδίνου, 3 Ιουνίου 1967.

R. Doisneau, Pictorial Parade, Hulton Archive, Sunday People, Popperfoto, Gamma Keystone / Getty Images / Ideal Image

Style

1968: Αεροσυνοδοί των Νοτιοδυτικών Αερογραμμών του Τέξας μπροστά από αεροσκάφος της εταιρείας.

την Ελλάδα, τις πρώτες στολές της Ολυμπιακής Αεροπορίας τις σχεδίασε η Coco Chanel. Αργότερα, τη δεκαετία του ’80, στολές για την Ολυμπιακή Αεροπορία σχεδίασαν και οι Billy Bo και Tseklenis. Σήμερα, ο τρόπος με τον οποίο ταξιδεύουμε έχει αλλάξει ριζικά. Τα χρυσά χρόνια της αεροπλοΐας είναι μια ρομαντική, μακρινή ανάμνηση για όσους έζησαν εκείνη την εποχή. Όταν η «αίγλη» του ταξιδιού ξεκινούσε με την πτήση προς τον προορισμό και όχι με την άφιξη σε αυτόν. Την εποχή που οι κύριοι φορούσαν κοστούμι για να ταξιδέψουν και οι κυρίες δεν πήγαιναν πουθενά χωρίς το νεσεσέρ τους. Τότε που ανυπομονούσαμε πότε θα σβήσει η επιγραφή «No Smoking» και επιτέλους να ανοίξουμε το στρογγυλό μαύρο κουτί John Player Special που αγοράσαμε στο duty free. Μια εποχή χωρίς Wi-Fi και οθόνες στα προσκέφαλα των καθισμάτων, τότε που μετά το φαγητό έπεφτε η μεγάλη λευκή οθόνη στον κεντρικό διάδρομο για να παρακολουθήσουμε μια ξένη ταινία που θα παιζόταν στις ελληνικές αίθουσες έξι μήνες αργότερα.

Από τότε μέχρι σήμερα τα αεροπορικά ταξίδια έγιναν γρηγορότερα, τα εισιτήρια φθηνότερα, οι έλεγχοι ασφαλείας αυστηρότεροι, τα αεροδρόμια αφιλόξενα, το πάρκινγκ ακριβότερο και μέσα στο αεροπλάνο δεν μπορείς να πάρεις ούτε την κολόνια σου. Το μόνο που δεν έχει αλλάξει είναι η γοητεία της αεροσυνοδού, που περιμένει στο gangway, με χαμόγελο, τους επιβάτες της. Αυτή η «ξένη» γυναίκα, που όμως αισθάνεσαι ότι τη γνωρίζεις, που πίσω από τη στολή που φοράει για όσο χρόνο θα σε ταξιδέψει θα είναι η «μαμά» σου, η «σύντροφος», η φίλη σου, αυτή που θα σε σκεπάσει με τη μικρή κουβερτούλα όταν σε πάρει ο ύπνος και θα σε ξυπνήσει με «coffee or tea». Θα σε καθησυχάσει αν σε πιάσει κρίση πανικού γιατί φοβάσαι τα αεροπλάνα, θα σου πει ποιο μετρό να πάρεις φτάνοντας στο αεροδρόμιο και πού είναι οι καλές αγορές. Είναι η «άγνωστη» που για κάποιον περίεργο λόγο δεν θα διστάσεις να της μιλήσεις για πρόσωπα και πράγματα που δεν γνωρίζει και, εάν ο χρόνος που θα μπει στη ζωή σου ξεπεράσει αυτόν του ταξιδιού, είναι αυτή που θα θυμάσαι κάθε φορά που θα πετάς. 101

Style

YES oR NO του Χρήστου Ζαμπούνη • Υπάρχουν ωραίες χώρες και η Ελλάδα είναι μία από αυτές.

• Ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου.

• Τα ταξίδια με το μυαλό.

• Τα ταξίδια χωρίς μυαλό.

• Ο Παυσανίας, ο πρώτος ταξιδιωτικός συγγραφέας της Ιστορίας, που επισκέφθηκε όλα τα μέρη που περιέγραψε.

• Οι επίδοξοι ταξιδιωτικοί συντάκτες που περιγράφουν μέρη με πληροφορίες από το ίντερνετ.

• Η πρόβλεψη κάθε Άγγλου gentleman να έχει στις αποσκευές του ένα σμόκιν ή έστω ένα κοστούμι, μήπως χρειασθεί.

• Το ενδυματολογικό laissez allez και η έλλειψη πρόβλεψης κατά την ετοιμασία των αποσκευών.

• Το βιοδιασπώμενο καλαμάκι ή μάλλον καθόλου καλαμάκι.

• Το πλαστικό καλαμάκι.

• Το να μένεις σε ξενοδοχεία εφάμιλλα με το σπίτι σου.

• Το να μένεις σε ξενοδοχεία χειρότερα από το σπίτι σου.

• Το άνοιγμα στον κόσμο.

• Η ομφαλοσκόπηση.

• Η ετυμολογία της ελληνικής λέξης «περιηγητής».

• Η απουσία περιήγησης.

• Τα βιβλία που σε ταξιδεύουν.

• Τα κινητά που δεν σε ταξιδεύουν.

• Το αποικιακό look.

• Το ταγαροπαντοφλέ look.

• «Ρωτώντας πας στην Πόλη».

• Ο ξερολισμός.

• Ο σεβασμός στα ήθη και στα έθιμα του τόπου που επισκεπτόμαστε.

• Το σύνδρομο ανωτερότητας του πολιτισμένου απέναντι στον απολίτιστο.

102

103

Corbis by Getty Images / Ideal Image

Woman

Chic TRavelleR AudReY HepBuRN της Κέλλυς Σταυροπούλου

Audrey Hepburn είναι travel icon, όχι γιατί συνήθιζε να κάνει check-in στα αεροδρόμια με total Givenchy look και όλη τη σειρά με βαλίτσες Louis Vuitton ανά χείρας (πράγμα το οποίο πράγματι συνέβαινε), αλλά γιατί συνδέθηκε με κάποιους από τους πιο αγαπημένους προορισμούς όλων μας. Σκέφτομαι, για παράδειγμα, τη φωτογραφία της να οδηγεί σκούτερ στη Ρώμη με τον πιο παιδικό, ανέμελο και ταυτόχρονα stylish τρόπο που μπορεί να γίνει αυτό. Άλλωστε το Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού το κέρδισε για τον ρόλο της στην ταινία «Roman Holiday». Μετά είναι το Παρίσι… Εκείνη είναι που είπε τη σοφή φράση «Paris is always a good idea», η οποία μεταγενέστερα τυπώθηκε σε μπλουζάκια και κούπες, έγινε αφίσα στους τοίχους και σύνηθες upload στα social media. Αν και το σημαντικότερο κληροδότημά της σε σχέση με το Παρίσι είναι η ταινία «Paris When It Sizzles», μέσα από την οποία μας έδειξε πώς κάποιος τραγουδάει και χορεύει στους δρόμους του Παρισιού χωρίς να τον νοιάζει τίποτα. Και βέβαια, ποιος έχει ξεχάσει την Audrey να στέκεται στη βιτρίνα του Tiffany’s στη Fifth Avenue και να τρώει bagel; Υπάρχει έστω και ένας; Ούτε τον στίχο από το soundtrack της ίδιας ταινίας («Breakfast at Tiffany’s») έχω ξεχάσει. Από όλες τις εκδοχές του «Moonriver» πιο πολύ μου αρέσει αυτή στην οποία το τραγουδάει η ίδια με φωνή λίγο νωχελική και ερωτική και λέει χαρακτηριστικά: «Two drifters off to see the world. There’s such a lot of world, to see».

104

Pictorial Parade / Getty images / Ideal Image

«There’s such a lot of world, to see». «Moonriver», «Breakfast at Tiffany’s» 105

ΒοΥτιά στα βαθιά Μια ολόκληρη συλλογή με σύγχρονο design, αλλά και ένα vintage αισθητικής μοντέλο απαρτίζουν τις νέες καταδυτικές προτάσεις της Longines για το 2018. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

Με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν, η Longines δημιούργησε το Legend Diver, τη σύγχρονη εκδοχή ενός θρυλικού καταδυτικού μοντέλου της από τη δεκαετία του 1960.

να ατού της Longines είναι το πλούσιο αρχείο της, από το οποίο ανασύρει ιστορικά ρολόγια και τα χρησιμοποιεί ως πηγή έμπνευσης για να δημιουργήσει σύγχρονα μοντέλα vintage αισθητικής. To πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η επανέκδοση ενός θρυλικού καταδυτικού μοντέλου της δεκαετίας του 1960, μιας εποχής που η εξερεύνηση των ωκεανών και οι στρατιωτικές και αθλητικές καταδύσεις βρίσκονταν στις δόξες τους. Το Longines Legend Diver διατηρεί τους σχεδιαστικούς κώδικες και τα στοιχεία εκείνης της εποχής, είναι όμως κατασκευασμένο σύμφωνα με τους σύγχρονους κανόνες της ωρολογοποιίας, εξασφαλίζοντας πρακτικότητα, τέλεια αναγνωσιμότητα των ενδείξεων και εξαιρετική στεγανότητα. Έχει ατσάλινη κάσα 42 mm με επίστρωση μαύρου PVD, καντράν από μαύρη λάκα, κρύσταλλο ζαφειριού, δύο κορόνες και βιδωτή κάσα στεγανή σε βάθος 300 μέτρων. Από την κορόνα στο 2 ενεργοποιείται η εσωτερική καταδυτική στεφάνη, επιτρέποντας στον χρήστη να υπολογίζει τον εναπομείναντα χρόνο κατάδυσης. Είναι εξοπλισμένο με έναν αποκλειστικό αυτόματο μηχανισμό της Longines και φοράει λουράκι από μαύρο καουτσούκ σε στυλ Milanese – σαν τα πλεκτά ατσάλινα μπρασελέ του παρελθόντος. 106

Για να θεωρείται ένα ρολόι καταδυτικό, πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις και αυστηρές προδιαγραφές ασφαλείας: να μπορεί να ανθίσταται σε πιέσεις 30 ατμοσφαιρών, να μπορεί δηλαδή να καταδυθεί άφοβα παραμένοντας λειτουργικό ακόμη και σε βάθος 300 μέτρων! Να διαθέτει στεφάνη που περιστρέφεται μόνο προς μία κατεύθυνση, βιδωτή κορόνα, βιδωτή πλάτη κάσας, προστασία της κορόνας και κούμπωμα ασφαλείας με ενσωματωμένη προέκταση, ώστε να μπορεί να φορεθεί και πάνω από καταδυτική στολή. Όλες αυτές τις αρετές τις διαθέτουν τα νέα μοντέλα της συλλογής Hudroconquest της Longines, τα οποία διατίθενται σε τρία χρώματα (μαύρο, γκρι και μπλε) και σε δύο διαμέτρους κάσας: 41 και 43 χιλιοστά. Η στεφάνη τους έχει επιφάνεια από κεραμικό, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ανθεκτική και να μη χαράζει. Στο εσωτερικό τους κρύβουν έναν ελβετικό αυτόματο μηχανισμό με 64 ώρες ενεργειακής αυτονομίας. Τα Hudroconquest συνδυάζονται με ατσάλινο μπρασελέ ή λουράκι από καουτσούκ στο χρώμα του καντράν και της στεφάνης. www.longines.com Αποκλειστικός αντιπρόσωπος: Swatch Group Greece (τηλ.: 210-9565656)

Ένα από τα νέα Hudroconquest με κάσα 41 mm, μαύρο καντράν με εφέ ηλιακών ακτίνων, αυτόματο μηχανισμό και στεφάνη από μαύρο κεραμικό.

Στις αποχρώσεις του γκρι, το συγκεκριμένο ρολόι φοράει λουράκι από γκρι καουτσούκ και είναι στεγανό μέχρι 300 μέτρα βάθος, όπως όλα τα Hydroconquest. 107

Style

Man(de)code

Saint Laurent Ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου, ο Vaccarello, παρουσίασε την πρώτη του ανδρική συλλογή, που θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2019. Για να είμαι ειλικρινής, δεν βρίσκω απολύτως για φόρεμα τα look με επιρροές cowboy, αλλά εκτιμώ τον αέρα ανανέωσης που φέρνει. Ryan Reynolds: traveler icon Έκανε πρόσφατα check-in φορώντας suede σακάκι, ένα απλό T-shirt, παντελόνι chinos και παπούτσια Oxford. Η paparazzi φωτογραφία του ανέβηκε σε όλα τα ανδρικά sites υπό από τον τίτλο «Τravel icon». Δικαίως. Javier Bardem as Pablo Escobar Όταν ο Λατίνος ηθοποιός υποδύεται τον Κολομβιανό «δημοφιλή» εγκληματία, το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που αξίζει να δούμε. Ο τίτλος αυτής εξίσου εύστοχος με τη διανομή: «Loving Pablo, hating Escobar».

108

Mondadori / Getty Images / Ideal Image

Backpacker Είναι εκείνος που προτιμά το πλοίο και συνήθως δεν γνωρίζει ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός του. Σ’ αυτή την περίπτωση το backpack συμβολίζει περισσότερο την ανεμελιά, δεν είναι στυλιστικό τρόπαιο. Λίγο ουτοπικό μεν, άρα ωραίο.

της Κέλλυς Σταυροπούλου

Λευκό μακό Αν είναι χαλαρό και μοιάζει να έχει φορεθεί τυχαία, είναι ΟΚ. Κατά τα άλλα, το στυλιζαρισμένο, κολλητό λευκό μακό έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί στυλιστικό statement. Dress code Το να μην ακολουθείτε τον ενδυματολογικό κώδικα μιας περίστασης δεν αποτελεί άποψη, ούτε είναι cool. Μάλλον αγενές είναι. Μακρύ παντελόνι Τα παντελόνια σας πάντα, και το καλοκαίρι, πρέπει να αγγίζουν σύρριζα τη σόλα των παπουτσιών, χωρίς να περισσεύουν στρώσεις υφάσματος οι οποίες φωνάζουν ότι το ρούχο σας έχει ραφτεί για έναν ψηλότερο άνδρα. Οι λεπτομέρειες μετράνε. Hipsters Βερμούδες με κάλτσες και old school sneakers, πουκάμισα με κοντό μανίκι και μούσι. Κάπως το βαρεθήκαμε όλο αυτό και ανυπομονούμε για το επόμενο.

109

Opinion

ΠοΥ είΝαι το άγαλμα; του Χρήστου Ζαμπούνη

δώ και αρκετά χρόνια, με τη νέα χάραξη της εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, το Ηρώον των Θερμοπυλών έχει εξαφανισθεί από το οπτικό πεδίο των διερχόμενων αυτοκινήτων. Ο ορειχάλκινος ανδριάντας του βασιλέως της Σπάρτης Λεωνίδα είναι πλέον κρυμμένος πίσω από μια συστάδα δένδρων. Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε κάνοντας την απαραίτητη στάση στον ωραιότατα, οφείλω να ομολογήσω, διαμορφωμένο χώρο, η συμβολική απουσία είναι δυσάρεστη. Θα ήταν προσβλητικό για τους αναγνώστες να θυμίσω τι συνέβη στις Θερμοπύλες, που πήραν την ονομασία τους από τα θερμά ύδατα που αναβλύζουν στην περιοχή, εν παραλλήλω με τις στενές πύλες πρόσβασης. Πρόκειται για το μοναδικό πέρασμα από τη Βόρεια Ελλάδα προς τη Νότια, το οποίο την εποχή του Λεωνίδα έφθανε σε πλάτος λίγο παραπάνω από 10 μέτρα. Σήμερα, με τις αποθέσεις του ποταμού Σπερχειού ξεπερνά το χιλιόμετρο. Και λόγω της αλλαγής της χάραξης του δρόμου, είναι περισσότεροι οι επισκέπτες των θερμών πηγών στα Καμένα Βούρλα από εκείνους των Θερμοπυλών. Σήμερα, ελάχιστοι διαβαίνοντες ξεκινούν τη συζήτηση για τη μάχη των Θερμοπυλών, όπως συνέβαινε παλαιότερα στη θέα του αγάλματος του Λεωνίδα. Η θυσία των 300 Σπαρτιατών και των 700 Θεσπιέων, για τους οποίους ανεγέρθηκε αργότερα ειδικό μνημείο, δεν αποτελεί πλέον κεντρικό θέμα, αφού, για να αναφέρω ένα αγοραίο παράδειγμα, στο σούπερ μάρκετ αγοράζεις το προϊόν που είναι μπροστά στο ράφι και όχι πίσω από το ράφι. Τα ερωτήματα που πηγάζουν αβίαστα είναι τα εξής: Δεν σκέφθηκε κανείς από τους αρμοδίους (υπουργούς, βουλευτές, νομάρχες και άλλους τοπικούς άρχοντες) να μεταφέρει το μνημείο επί της νέας εθνικής οδού, για να τιμήσει

110

δεόντως μία από τις κορυφαίες μάχες της παγκόσμιας Ιστορίας; Δεν σκέφθηκε κανείς από τους αρμοδίους ότι η μεταφορά θα μπορούσε να τεθεί ως όρος στην κατασκευαστική εταιρεία που ανέλαβε το έργο, εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι αποδεδειγμένως οι ελληνικοί δρόμοι έχουν στοιχίσει συγκριτικώς με άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα διπλάσια και τα τριπλάσια χρήματα; Τέλος, δεν σκέφθηκε κανείς ότι, όπως το 1955 βρέθηκαν τα χρήματα από τις δωρεές των Ελλήνων της Αμερικής για να ανεγερθεί το Ηρώον, έτσι και σήμερα θα μπορούσαν να βρεθούν άλλοι άνθρωποι, εντός ή εκτός Ελλάδος, για να χρηματοδοτήσουν τη μεταφορά, εάν δεχθούμε ως θέσφατο την οικονομική στενότητα του ελληνικού Δημοσίου; Και μιλώντας για οικονομικά ζητήματα, δέον να θυμηθούμε ότι οι Αμερικανοί έβγαλαν εκατομμύρια δολάρια κάνοντας μια τεράστια παγκόσμια επιτυχία με τη μυθιστορηματική αφήγηση της μάχης των Θερμοπυλών στην ταινία «300» (2006), ενώ εμείς και σε αυτήν, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, υποβαθμίζουμε την αξία της ιστορίας μας ή και την κρύβουμε σχεδόν, όπως συμβαίνει με το Ηρώον του Λεωνίδα. Είναι ηλίου φαεινότερον εκ του αποτελέσματος ότι, ακόμη κι αν υπήρξαν άνθρωποι που σκέφθηκαν τη μεταφορά του μνημείου, ουδείς είχε τη δύναμη να το κάνει πράξη. Η στήλη απευθύνει έκκληση στον νεαρό και φιλόδοξο περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος, Κώστα Μπακογιάννη, ώστε να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες που θα κάνουν και πάλι ορατό το άγαλμα του Λεωνίδα. Είναι, φρονώ, ένας υψίστης σημασίας τρόπος για να τιμήσει ένα ύψιστο ιστορικό γεγονός. Πόσοι, αλήθεια, τόποι δύνανται να επαίρονται για αντίστοιχα μνημεία και πόσες αντίστοιχες μάχες είναι εγγεγραμμένες στα βιβλία Ιστορίας όλου του πλανήτη;

111

Visual Hellas

waitiNg foR the suN

Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής Fashion editor: Dimitris Schwartz Styling: Χριστίνα Λεοντιάδου Grooming: Κατερίνα Σαραντοπούλου Βοηθός φωτογράφου: Ν. Παναγοπούλου Μοντέλο: George Karavas (D-models agency) Ευχαριστούμε τον Στέλιο Πασχαλίδη Πουκάμισο Superdry (Shop & Trade). Σακάκι Antony Morato (Shop & Trade). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo). Ρολόι Omega.

112

Style

113

Πουκάμισο Napapijri (VF Jellas). Παντελόνι Pepe Jeans (Shop & Trade). Ζώνη Antony Morato (Shop & Trade). Γυαλιά ηλίου Superdry (Shop & Trade).

Τ-shirt Boggi (Attica the Department Store). Σακάκι The Bostonians (Notos). Τζιν παντελόνι Nautica (Notos). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo). 114

Style

Κοστούμι και πουκάμισο Dsquared2 (Eponymo e>more). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo). 115

Polo Zadig & Voltaire (Attica the Department Store). Σακάκι Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Σακάκι Antony Morato (Shop & Trade). Loafers Gianvito Rossi (Καλογήρου). Γυαλιά ηλίου Lozza (De Rigo). Tote Bag Thiros (Thiros). 116

Style

Πουκάμισο Falconeri (Golden Hall). Γραβάτα και αξεσουάρ Brooks Brothers (Attica the Department Store). Βackpack Antony Morato (Shop & Trade). Τζιν παντελόνι Stuff (Attica the Department Store). Ζώνη John Varvatos (Attica the Department Store). 117

Πουκάμισο Lacoste (Notos). Τιράντες Brooks Brothers (Attica the Department Store). Loafers Καλογήρου (Καλογήρου). Κοστούμι Antony Morato (Shop & Trade). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo).

118

Style

119

Περιηγητές τοΥ χρόΝοΥ Η ζωή είναι ένα ταξίδι, είτε σε πραγματικούς τόπους είτε σε νοητούς. Όποιον τρόπο κι αν επιλέξετε, υπάρχει το κατάλληλο ρολόι για να σας συντροφεύσει. Φωτογραφίες: Σπύρος Αναστασάτος, Styling: Μάνθος Δελλατόλας, Επιμέλεια ρολογιών: Φανή Ζαφράκα-Θεμελίδη TISSOT Chemin des Tourelles GMT με αυτόματο μηχανισμό Powermatic 80, ατσάλινη κάσα 42 mm, κεντρικό δείκτη GMT, ημερομηνία και ατσάλινο μπρασελέ (Swatch Group Greece). HAMILTON Jazzmaster GMT World με ατσάλινη κάσα 42 mm, αυτόματο μηχανισμό, ώρα GMT, δεύτερη ώρα σε 24 χρονικές ζώνες, ημερομηνία, στεγανό μέχρι 100 μ. (Swatch Group Greece). GLASHÜTTE ORIGINAL Seventies Chronograph Panorama Date με ατσάλινη κάσα 40 x 40 mm, αυτόματο μηχανισμό με μεγάλη ημερομηνία, μετρητή ωρών σε παράθυρο στο 12, 70 ώρες power reserve και λουράκι από καουτσούκ (Kassis). LONGINES Conquest V.H.P. με κάσα 41 mm και μπρασελέ από ατσάλι μαυρισμένο με PVD, καντράν από ανθρακόνημα και μηχανισμό quartz υψηλότατης ακρίβειας (Swatch Group Greece). 120

Style

CHOPARD L.U.C Time Traveler One με κάσα 42 mm από ατσάλι, αυτόματο μηχανισμό L.U.C με παγκόσμια ώρα, η οποία διαβάζεται ταυτόχρονα σε 24 χρονικές ζώνες, πιστοποίηση χρονομέτρου και λουράκι από δέρμα αλιγάτορα (Chopard Boutique, Kassis). ROLEX Oyster Perpetual GMT-Master II, έκδοση 2018 από χρυσό Everose 18K, με κάσα 40 mm, περιστρεφόμενη μαύρη/καφέ στεφάνη από Cerachrom (το high-tech κεραμικό της Rolex) με 24ωρη κλίμακα, αυτόματο μηχανισμό Superlative Chronometer με κεντρικό δείκτη GMΤ, στεγανό μέχρι 100 μ. (Rolex Hellas). OMEGA Seamaster Aqua Terra 150M με κάσα 41 mm από ατσάλι, αυτόματο μηχανισμό Omega Co-Axial Master Chronometer, ασημί καντράν σε ανάγλυφο μοτίβο «Teak» με ημερομηνία, φωσφορίζουσες ενδείξεις και δείκτες με SuperLuminova, και γκρι λουράκι από ανάγλυφο καουτσούκ με πορτοκαλί ραφές (Swatch Group Greece). ZENITH Pilot Type 20 Chronograph με κάσα 45 mm από ορείχαλκο (κοινώς μπρούντζο, ο οποίος αποκτά πατίνα με το πέρασμα του χρόνου), αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου El Primero 4069, λουράκι από λαδί αδιάβροχο δέρμα με εσωτερική επίστρωση καουτσούκ, στεγανό μέχρι 100 μ. (Gofas Jewelry). 121

Βαμβακερό T-shirt, Superdry (Shop & Trade). Πουκάμισο λινό με γιακά τύπου Μάο, Navy Green (Attica the Department Store). Δερμάτινο πορτοφόλι, Lacoste (Notos). Γυαλιά ηλίου, Robert La Roche (Οπτικά Κόκκορης). Ρολόι THORTON #Rolf με κάσα 49 mm από μαυρισμένο ατσάλι και λουράκι στο χρώμα της άμμου (Timebox). Βαμβακερή βερμούδα, Napapijri (Attica the Department Store). Σουέντ drive shoes, Lacoste (Notos). 122

Style

Λινό πουκάμισο, Gant (Notos). Γυαλιά ηλίου, Police (De Rigo Hellas). Ρολόι CASIO Edifice με τεχνολογία Blootooth® Smart και solar energy, ΕΛΜΗ Systems. Λινό δίκουμπο σακάκι και ποσέτ, The Bostonians (Notos). Βαμβακερό τζιν παντελόνι, Dsquared2 (Attica the Department Store). Δερμάτινη ζώνη, Lacoste (Notos). Δερμάτινα boat shoes, Clarks (Attica the Department Store). 123

Πουκάμισο Falconeri (Golden Hall). Παντελόνι Napapijri (VF Hellas). Καπέλο Barbour (Notos). Ζώνη Antony Morato (Shop & Trade). Loafers Fratelli Rossetti (Καλογήρου). Γυαλιά ηλίου Police, De Rigo. Άρωμα Brooks Brothers (Attica the Department Store). Ρολόι ROLEX Submariner Date με κάσα 40 mm και μπρασελέ από λευκό χρυσό 18Κ, αυτόματο μηχανισμό Superlative Chronometer, στεγανό μέχρι 300 μ. (Rolex Hellas). Βιβλίο How to Be a Gentleman» Brooks Brothers (Attica the Department Store). 124

Style

Polo και παντελόνι chino Superdry (Shop & Trade). Γυαλιά ηλίου Lozza (De Rigo). Sneakers Cesare Paciotti (Καλογήρου). Zώνη Antony Morato (Καλογήρου). 125

Πουκάμισο Ted Baker (Attica the Department Store). Τζιν παντελόνι Pepe Jeans (Shop & Trade). Eau de parfum Mancode Havana (mancodeshop.com). Εσπαντρίγιες Castañer (Καλογήρου). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo). Cross Body Lacoste (Notos). 126

Style

Σακάκι Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Τζιν παντελόνι Nautica (Notos). Polo Falconeri (Golden Hall). Loafers Gianvito Rossi (Καλογήρου). Mancode Oriental Monastery Candle (mancodeshop.com). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo). Travel Bag Oggi (IANOS). 127

Wellness ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΣΤΟ... ΤΩΡΑ του Βησσαρίωνα Ζέρβα

ίναι γνωστό στους περισσότερους ότι οι ασυναίσθητες σκέψεις και συμπεριφορές υπονομεύουν τη φυσική, πνευματική και ψυχική μας υγεία. Είναι γνωστή επίσης, αλλά και μη αποτελεσματική, η οδηγία-συμβουλή «μην αγχώνεσαι». Ενώ αναγνωρίζουμε ότι, για να κάνουμε ωραίους κοιλιακούς και μπράτσα, χρειάζονται μια διαδικασία-τρόπος ζωής που λέγεται προπόνηση και διατροφικοί κανόνες, παραβλέπουμε ότι, για να είμαστε πλήρως παρόντες στο εδώ και τώρα, ήρεμοι και ενσυνείδητοι, είναι απαραίτητη μια αντίστοιχη καθημερινή νοητική εκγύμναση με ανάλογους κανόνες. Συγκεκριμένα λάθη σκέψης προκαλούν συναισθηματική ένταση, μυοσκελετικά προβλήματα και σπλαχνικές δυσλειτουργίες.

2. Εστιάζω στην κοιλιακή εισπνοή και εκπνοή. 3. Εστιάζω επίσης σε οποιαδήποτε αίσθηση έχω στο σώμα μου και ξεχωριστά και συνολικά. 4. Αντιλαμβάνομαι τη σιωπή, αλλά και όλους τους ήχους, εσωτερικούς και εξωτερικούς. 5. Αναγνωρίζω κάθε σκέψη και αίσθηση που έρχεται στον νου, χωρίς ανάλυση, αξιολόγηση ή με κριτική διάθεση. 6. Κάθε φορά που αντιλαμβάνομαι ότι η σκέψη μου απομακρύνεται από τη δεδομένη στιγμή και κατάσταση, ευγενικά με επαναφέρω στο παρόν.

• Διπολική στάση: απόλυτη σκέψη και στάση, μαύρο ή

Η τεχνική της επικοινωνίας: Υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας να ακούμε με ενσυναίσθηση και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που θέλει να μεταφέρει ο συνομιλητής μας. Η τεχνική αυτή επιταχύνει τη συνεννόηση και προφυλάσσει από δυσάρεστες εκπλήξεις.

άσπρο, όλα ή τίποτα. • Υποκειμενική αντίληψη/perception: χωρίς να έχουμε στοιχεία και δεδομένα ή, ακόμα χειρότερα, λόγω πρότερου αρνητικού βιώματος και επιλογής, προβλέπουμε αρνητικά τις εξελίξεις και τη στάση/συμπεριφορά του ανθρώπου που έχουμε κοντά μας. • Απόλυτοι ανελαστικοί κανόνες και «πρέπει» μας οδηγούν αναπόφευκτα σε αισθήματα θυμού και απογοήτευσης. • Ταμπελοποίηση και κουτάκια μικρά ή μεγάλα μέσα στα οποία χωράνε λέξεις και αφορισμοί χωρίς αξιολόγηση, όπως «είμαι αποτυχημένος», κ.λπ. Ένα καθημερινό 20λεπτο ταξιδάκι είναι ό,τι καλύτερο για να μας μεταφέρει στο… εδώ και τώρα. 1. Κάθομαι άνετα και ευθυτενώς.

Στην καθημερινότητά μας είναι καλό να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας δύο απλές τεχνικές:

Μια δεύτερη τεχνική είναι αυτή της σαφήνειας. Σαφείς και ξεκάθαρες εξηγήσεις βοηθούν στο να περιγράφουμε καλύτερα τη θέση μας, ενισχύουν το αίσθημα της ευθύνης, ενώ αποφεύγουμε τον σιωπηλό ψυχοφθόρο θυμό και το αίσθημα της αδικίας. Σίγουρα αυτό το καθημερινό ταξίδι δεν έχει... selfies και likes, δεν έχει marketing, δεν είναι άμεσα μετρήσιμο όπως η περιφέρεια της κοιλιάς μας μετά από μια περίοδο προπόνησης. Είναι όμως επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι μειώνει το στρες ενώ απολαμβάνουμε περισσότερο το ΤΩΡΑ.

* Ο Βησσαρίων Ζέρβας είναι πτυχιούχος του School of Physical Education & Sport Science (Aristotle University), Master στο Holistic Health Care & Rehabilitation (CL Pennsylvania University), πιστοποιημένος σύμβουλος «Ολικού Μυαλού» (HBDI), ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στην ολιστική θεραπευτική – πρόληψη και αποκατά-

128

σταση μυοσκελετικών παθήσεων. Με πολυετή εμπειρία στην εκπαίδευση στελεχών επιχειρήσεων και αθλητών στους τομείς Holistic Health & Wellness, Corrective Training, Nutri Detox. Contact info: zervvis@yahoo.gr

129

Unsplash

TRAVELLER MUST HAVE Έφτιαξες τη βαλίτσα του ταξιδιού; Τα παρακάτω προϊόντα grooming θα σε βοηθήσουν να είσαι stylish και στις διακοπές. Have fun! • House 99 Beard & hair Balm • Sensai Wringle Repair Cream • Άρωμα Tom Ford Fucking Fabulous • Δερμάτινο νεσεσέρ Bugatti (Attica the Department Store) 130

Style

• Σαμπουάν L’Occitane Revitaling Fresh • Αντηλιακό Biotherm SPF 30 Dry Touch • Αφρόλουτρο Korres Θαλασσινό Αλάτι • Δερμάτινο νεσεσέρ Bugatti (Attica the Department Store) 131

MANCODE StYlish TRavelleR CaNdle To Mancode Oriental Monastery Candle αποτελεί ένα vintage μονοπάτι του σύγχρονου ταξιδιώτη σε όλες τις αισθήσεις. Cedarwood εμπλουτισμένο με πολύτιμα καρυκεύματα σε μια μυστική αυλή. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.

132

Style

MANCODE HAVANA The New FRagRaNce Δέρμα, πούρο, ξύλο κέδρου και κουβανέζικα λουλούδια συνδυάζονται σε ένα eau de parfum με τον χαρακτήρα ενός ταξιδιώτη του κόσμου και την αυθεντική αίσθηση της Αβάνας. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.

133

Μπλούζα Intimissimi (Intimissimi Uomo), καπέλο Morseto, γυαλιά Police (De Rigo), πετσέτες θαλάσσης Ιθάκη - Coral Rose & Rhomb Petrol (Coco-Mat). 134

Art

JOURNEY TO THE PAST του Τίμου Οικονομόπουλου (αντιπροσώπου του οίκου Bonhams στην Ελλάδα)

το τεύχος αυτό λέμε να ταξιδέψουμε όχι σε γεωγραφικά μήκη και πλάτη, αλλά να κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, το οποίο θα μας συγκινήσει και θα μας γεμίσει με ευχάριστες εικόνες από τις παλιές αγαπημένες μας ταινίες. Στις 18 Ιουλίου στο Λονδίνο, ο οίκος δημοπρασιών Bonhams θα δημοπρατήσει μια σειρά από film posters, ιδιαίτερα σπάνια και με αρκετά υψηλή συλλεκτική αξία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουμε τις σημαντικές αφίσες των πολύ γνωστών ταινιών: KING KONG: RKO Pictures, 1933, με εκτίμηση 50.000-70.000 λίρες Αγγλίας. Είναι μια σπάνια αφίσα της κλασικής αμερικανικής ταινίας και η μία από τις δύο που γνωρίζουμε ότι υπάρχουν. JAMES BOND, DIAMONDS ARE FOREVER: Eon Production / United Artists,

1971, με εκτίμηση 20.000-30.000 λίρες Αγγλίας. Με τη χαρακτηριστική διάσημη πόζα του Sean Connery να κρατάει σφιχτά στο στήθος ένα όπλο. ΤΗΕ BEATLES: A Belfast Concert Poster, 1964, με εκτίμηση 25.00028.000 λίρες Αγγλίας. LE MANS: Cinema Center Films / Solar Productions, 1971, με εκτίμηση 8.000-12.000 λίρες Αγγλίας. Η αυθεντική αφίσα, φιλοτεχνημένη από τον Tom Jung. Και βέβαια, πολλών άλλων ταινιών ακόμα. Ταξίδι αναμνήσεων...

135

136

Allen Ginsberg LLC / Corbis by Getty Images / Ideal Image

JACK KEROUAC The TRavelLeR της Μαριανίνας Πάτσα

ο ημερολόγιο έγραφε 28 Φεβρουαρίου 1950. «Τα σχέδιά μου για τον Μάρτιο: Μόλις λάβω τα χρήματά μου, θα γίνω πρωινός τύπος και θα εργάζομαι σχεδόν κάθε μέρα. Επίσης, μαύρος καφές, μονόζυγο και λιγότερος ύπνος. Έχω αρχίσει να παχαίνω και γίνομαι τεμπέλης. Ώρα για δράση, για νέα ζωή, αληθινή ζωή. Θα είμαι 28 σε δύο εβδομάδες. Δύο γεύματα αντί για τρία. Αρκετά ταξίδια. Όχι στασιμότητα. Όχι άλλη θλίψη. Όχι άλλο μεταφυσικό δέος. Δράση… ταχύτητα… χάρη. Γράφοντας, αντλώντας από αληθινές σκέψεις αντί για μπαγιάτικα αναμασήματα. Θα εκφράσω περισσότερα και θα καταγράψω λιγότερα στο “Στον δρόμο”». Τι υπάρχει στο μυαλό του κάθε συγγραφέα πριν δημιουργήσει; Ποια σκέψη και ανησυχία σπρώχνει το χέρι του ώστε να γράψει; Το περιοδικό New Yorker δημοσίευσε κάποτε μερικά αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Jack Kerouac. Τα παραπάνω είναι σκέψεις που γεννήθηκαν λίγο πριν από τη δημιουργία του πιο γνωστού του βιβλίου με τίτλο «Στον δρόμο» (1957), που έμελλε να γίνει ο οδηγός της γενιάς Beat, αλλά και η Βίβλος κάθε ταξιδευτή με ελεύθερο πνεύμα. Ο Kerouac (στο βιβλίο εμφανίζεται ως Sal Paradise) ταξίδεψε σχεδόν σε όλη την Αμερική και το Μεξικό, πολλές φορές με οτοστόπ κι άλλες με συνεπιβάτη τον Dean Moriarti (στην πραγματικότητα πρόκειται για τον φίλο του Neal Cassidy). Η ουσία του ταξιδιού του αποτυπώθηκε σε αυτό το βιβλίο. Αυθόρμητη πρόζα, τζαζ, ελευθεριότητα, πλήρης απαξίωση για τις ρηχές απολαύσεις της εποχής – ο ορισμός της γενιάς Beat. Και δύο ήρωες σε συνεχή κίνηση, που καίγονται να είναι στον δρόμο. Γιατί «ελευθερία δεν σημαίνει μόνο να φεύγεις, αλλά και να μη θέλεις να ξέρεις πού πηγαίνεις». Ο Kerouac φοίτησε στο Columbia. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του. Όμως εκεί ήρθε σε επαφή με αρκετά από τα μέλη της γενιάς Beat, όπως οι Allen Ginsberg και William Burroughs. Όλοι τους ήταν πρόσωπα της γενιάς που όχι μόνο έδωσε

νέο ύφος στην αμερικανική λογοτεχνία, αλλά και ήρθε για να γκρεμίσει με θόρυβο την έννοια του αμερικανικού ονείρου που βασίζεται στα υλικά αγαθά και να προκαλέσει μια εξέγερση απέναντι στις συντηρητικές κοινωνικές συμβάσεις της δεκαετίας του ’50. Απέναντι στα όνειρα με σπίτια και ακριβά αμάξια ο Kerouac απαντά με τη ζωή του μποέμ που επιλέγει να ψάξει για δημιουργία και αληθινά έντονες στιγμές, αντί να θυσιάσει την ελευθερία του για συμβάσεις. «Στον δρόμο» καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνουν στ’ αλήθεια δρόμος, ζωή, περιπέτεια, ταξίδι, μουσική, ουσία, επιλογές, ελευθερία. Και φυσικά τι σημαίνει Jack Kerouac. Το 1969, σε ηλικία 47 χρονών, ο Kerouac πέθανε από εσωτερική αιμορραγία, εξαιτίας της μακροχρόνιας κατάχρησης αλκοόλ. Μετά τον θάνατό του, το λογοτεχνικό κύρος του έχει αυξηθεί και πολλά έργα του απαρατήρητα στο παρελθόν έχουν δημοσιευθεί. Όλα τα βιβλία του είναι σε κυκλοφορία σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των: «Η κωμόπολη και η πόλη, «Στον δρόμο», «Ντόκτορ Σακς», «Οι αλήτες του Ντάρμα», «Mexico City Blues», «Οι υποχθόνιοι», «Ο γυρισμός του ταξιδευτή», «Οράματα του Κόντυ», «Η θάλασσα τ’ αδέρφι μου» και «Μπιγκ Σερ». Πώς γεννήθηκε το βιβλίο «Στον δρόμο» του Jack Kerouac. Για να καταλάβουμε τον Kerouac, φανταστείτε το εξής: Παρέα μουσικών αραγμένη στο πουθενά. Απόγευμα Κυριακής, όταν όλα ξεκουράζονται, ο ήχος μόνο ταξιδεύει. Μπλουζ που ξεδιπλώνεται ράθυμα και χωρίς να το καταλάβεις έχει καταλάβει τον χώρο, τις καρδιές, τη ζωή. Εξάλλου ο ίδιος είχε δηλώσει: «Θέλω να με θεωρήσεις ποιητή της τζαζ που παίζει με το πνευστό του ένα εκτεταμένο μπλουζ σε μια απογευματινή κυριακάτικη μάζωξη μουσικών». Αν, λοιπόν, διαβάσει κανείς το «Στον δρόμο», θα καταλάβει τι σημαίνουν δρόμος, τζαζ, τι σημαίνει Kerouac.

137

138

οι εΞι θαΝατοι τοΥ ΤζΩρτζ ΠολΚ Το αποκαλυπτικό βιβλίο των Μιχάλη Ιγνατίου και Κώστα Παπαϊωάννου του Θάνου Βεργή

Mark Kauffman / LIFE Collection, CBS / Getty Images / Ideal Image

τις 9 Μαΐου του 1948 δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζωρτζ Πολκ, 35 χρονών, ανταποκριτής του CBS στην Αθήνα, που κάλυπτε για το αμερικανικό δίκτυο την κατάσταση στην Ελλάδα μεσούντος του εμφυλίου πολέμου. Μια πολιτική δολοφονία που παραμένει ανεξιχνίαστη.

Ο Πολκ με τον Norman Corwin σε αποστολή για το CBS στο Κάιρο, στις 9 Αυγούστου 1946.

139

Ο Πολκ στο CBS τον Αύγουστο του 1946.

ήμερα, 70 χρόνια μετά, το κύριο ερώτημα ποιοι και γιατί σκότωσαν τον Πολκ είναι αναπάντητο. Το εξαιρετικά εμπεριστατωμένο βιβλίο για την υπόθεση «Οι έξι θάνατοι του Τζωρτζ Πολκ», των δημοσιογράφων Μιχάλη Ιγνατίου και Κώστα Παπαϊωάννου, βασίζεται στα καινούργια

140

στοιχεία που προέκυψαν από τον αποχαρακτηρισμό απορρήτων εγγράφων, κυρίως στις ΗΠΑ. Οι δύο δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν επίσης ευρήματα ερευνών από προγενέστερες δημοσιεύσεις και πηγές. Με μυθιστορηματική αφήγηση εξιστορούν ημέρα με την ημέρα τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν

Document

Συνέντευξη Τύπου για τα αποτελέσματα των ερευνών της υπόθεσης Πολκ.

κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Σε ένα σκηνικό πολιτικού θρίλερ, με σασπένς, συνωμοτικό κλίμα και βία. Σε μια ατμόσφαιρα ίντριγκας, όπου εμπλέκονταν μυστικές υπηρεσίες, Αμερικανοί, Σοβιετικοί, στρατιωτικοί, ακροδεξιοί και κομμουνιστές. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον κινήθηκε ο Τζωρτζ Πολκ, ρισκάροντας τη

ζωή του, όπως τελικά αποδείχθηκε. Στην εξέλιξη της πλοκής καταγράφονται με λεπτομέρειες οι κινήσεις του Αμερικανού ανταποκριτή και περιγράφεται πώς ενεπλάκη στην υπόθεση ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Στακτόπουλος, που κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για τον φόνο. 141

Το μπαρ όπου σύχναζε ο Πολκ και όπου συναντήθηκε με τον Στακτόπουλο.

τις 16 Μαΐου 1948 βρέθηκε το πτώμα του Πολκ και η είδηση μετέφερε μεγάλη πίεση στην κυβέρνηση για να συλληφθούν οι δράστες. Μέσα στο ζοφερό κλίμα του εμφυλίου, η ελληνική κυβέρνηση θορυβήθηκε για τυχόν διασύνδεση της δολοφονίας με την αμερικανική βοήθεια του

142

Σχεδίου Μάρσαλ. Στο σημείο αυτό εμφανίζεται ο Στακτόπουλος, ο οποίος ήταν, χωρίς αμφιβολία πια, εντελώς άσχετος. «Ομολόγησε» μετά από βασανιστήρια, δικάστηκε και φυλακίστηκε. Οι δύο συγγραφείς, παρουσιάζοντας τα συμπεράσματά τους για τον δολοφόνο του Πολκ και εκείνους που έδωσαν την εντο-

Document

Το σημείο όπου βρέθηκε το πτώμα του Πολκ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

λή της «εκτέλεσης», καταδεικνύουν όσους είχαν κίνητρο να απαλλαγούν από αυτόν ανεξάρτητα από τις συνέπειες. Εκείνη την εποχή ο Πολκ ήθελε να πάρει συνέντευξη από τον Μάρκο Βαφειάδη, τον αρχηγό των ανταρτών, και προσπαθούσε να βρει τον τρόπο. Σύμφωνα με τους συγγραφείς του βιβλίου, οι υπό-

νοιες οδηγούν προς τη Δεξιά και τις παρακρατικές ομάδες της, αλλά και τους Βρετανούς. Το βιβλίο των Μιχάλη Ιγνατίου και Κώστα Παπαϊωάννου «Οι έξι θάνατοι του Τζωρτζ Πολκ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

143

People Face FoRwaRd... iNto mY home ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΤΑΡΔΗΣ της Μαριανίνας Πάτσα

59χρονος Γκασάν από τη Συρία θα ήταν ευτυχισμένος αν έβοσκε ένα κοπάδι πρόβατα σε κάποιο ελληνικό βουνό. Η 16χρονη Ζαϊνάμπ από το Αφγανιστάν προσπαθεί να τελειώσει τις σπουδές της, είτε στην Ελλάδα είτε σε μια άλλη χώρα, και μετά να βρει τον δρόμο της ώστε να γίνει «χρήσιμη για όλο τον κόσμο». Ο Άμιν, μαθητής από το Ιράν, συγκινείται όταν ακούει τον «Αποχαιρετισμό» του Νίκου Ξυλούρη. Δεν καταλαβαίνει καλά τα λόγια, αλλά τα ηχοχρώματα

144

και οι μελωδίες τού θυμίζουν το σπίτι του. Το «Face Forward... into my home» είναι το project που μας συστήνει ουσιαστικά τα πρόσωπα πίσω από τους ξερούς αριθμούς και τις γενικόλογες αναλύσεις για το θέμα των προσφύγων. Αρχικά το «Face Forward... into my home» έγινε έκθεση κι έπειτα βιβλίο. Σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του OHE για τους Πρόσφυγες (UNHCR), στο πλαίσιο του προγράμματος

Το «Face Forward... into my home» είναι τα πρόσωπα πίσω από τους ξερούς αριθμούς και τις γενικόλογες αναλύσεις για το θέμα των προσφύγων.

ESTIA, που παρέχει στέγαση και οικονομική στήριξη σε χιλιάδες ανθρώπους που ζητούν άσυλο στην Ελλάδα. Η ιδέα-υλοποίηση ανήκει στον Γιάννη Βασταρδή και στη Μαρίνα Τσέκου. Τα φωτογραφικά πορτρέτα που παρουσιάζονται στις ιστορίες είναι του Γ. Βασταρδή. Το πορτρέτο του κάθε προσώπου έγινε αφού είχε προηγηθεί η εξιστόρηση των βιωμάτων του. Οι ιστορίες αποκαλύπτουν

το «ανθρώπινο πρόσωπο» του προσφυγικού ζητήματος. Είναι ιστορίες ανθρώπων που αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους και προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους στην Ελλάδα. Ιστορίες που βοηθούν ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινές επιθυμίες, αγωνίες και όνειρα για το μέλλον. Ιστορίες που κάνουν κάθε πολιτιστική και πολιτισμική διαφορά να μοιάζει ανούσια, αφού στον πυρήνα μας είμαστε όλοι ίδιοι. 145

Unsplash

Motors

της Ελένης Χρίστικα

146

ο Skógar στη Νότια Ισλανδία είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τους ταξιδιώτες. Ένας οικισμός περίπου 25 ατόμων, που διαθέτει μουσείο. Είχε ένα σχολείο μέχρι το 1949, το οποίο τώρα λειτουργεί ως ξενοδοχείο. Υπάρχουν αρκετοί καταπληκτικοί καταρράκτες στην περιοχή, με τον πιο διάσημο να βρίσκεται περίπου 5 χλμ. από το Skógar. Είναι ο καταρράκτης Skógafoss, ένας από τους ψηλότερους και πιο όμορφους στην Ισλανδία. Μπορείτε να περπατήσετε στην κορυφή του και τις ηλιόλουστες μέρες μπορεί να δημιουργεί ένα ουράνιο τόξο. Μπορείτε επίσης να ταξιδέψετε με τζιπ Defender στο Fimmvorduhals, ένα από τα δημοφιλέστερα μονοπάτια πεζοπορίας στο νησί του βόρειου Ατλαντικού. Οι ηφαιστειογενείς παγετώνες Myrdalsjokull και Eyjafjallajokull δεν απέχουν πολύ – ο τελευταίος είναι διάσημος για την έκρηξή του το 2010. Οδηγώντας βορειότερα, συναντάτε την κορυφογραμμή Thórsmörk, ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της Ισλανδίας. Πήρε την ονομασία της από τον Νορβηγό θεό Thor.

147

Motors DUCATI SCRAMBLER HISTORY του Γιάννου Κατσιμπάρου

ο πρώτο Ducati Scrambler βγήκε στην παραγωγή το 1962 (εξ ου και το «Born Free, 1962» που αναγράφεται στην τάπα του ρεζερβουάρ), ενώ βελτιωνόταν συνεχώς έως το 1968, όταν εμφανίστηκαν τα αληθινά Scrambler. Ακολούθησαν οι εκδόσεις 250 και 350 κ.εκ., και το 1969 το 450, ενώ η παραγωγή του σταμάτησε το 1975. Πολλοί ήταν οι λόγοι που συνηγόρησαν στην τεράστια επιτυχία αυτής της μοτοσικλέτας. Πρώτα από όλα, αποτελούσε την ενσάρκωση του επαναστατικού πνεύματος της εποχής εκείνης, ενώ ταυτόχρονα διέθετε ένα εξαιρετικό πλαίσιο, ικανό να τα βγάλει πέρα ακόμη και σε αγωνιστική χρήση σε πίστα. Είχε έναν κινητήρα άριστο για τη συγκεκριμένη χρήση, με δυνατές επιδόσεις, και άριστη θέση οδήγησης, χαρίζοντας παιχνιδιάρικο χαρακτήρα στη μοτοσικλέτα. Το Design ήταν ένα πάντρεμα κλασικού και σύγχρονου στυλ, ακόμα και στην πρώτη μορφή της μοτοσικλέτας, σε ένα μοντέλο που έχει αναγνωριστεί ως ο καρπός συνάντησης μεταξύ δύο σχολών μοτοσικλέτας, της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής. Μια μοτοσικλέτα που σημάδεψε την εποχή της και έγινε ορόσημο για την Ducati. Τα Scrambler είναι μια πολύ επιτυχημένη σειρά μοντέλων στην ιστορία της Ducati, η οποία στην επανεμφάνισή της τα τελευταία χρόνια λανσάρεται ως ξεχωριστό brand μέσα στην εται-

148

ρεία, οπως αντίστοιχα συμβαίνει στην BMW με τη MINI. Όλα στον βωμό του marketing! Τα Scrambler ξεκίνησαν με 800 κ.εκ. σε 4 εκδόσεις και στη συνέχεια εμφανίστηκε ακόμα μία μικρότερη, στα 400 κ.εκ. Το επόμενο βήμα της Ducati αλλά και η απάντηση της ιταλικής εταιρείας στον ανταγωνισμό δεν είναι ένα υπερκυβισμένο 800, αλλά ένα ολοκαίνουργιο πλέον 1.100! Ο κινητήρας προέρχεται από το Monster 1100, είναι προδιαγραφών Euro 4 και αποδίδει 86 ίππους στις 7.500 στροφές και 9 kg ροπής στις 4.750 στροφές. Τα τελικά των εξατμίσεων είναι πλέον δύο και βγαίνουν ψηλά, αριστερά και δεξιά στην ουρά της μοτοσικλέτας. Το πλαίσιο παραμένει ατσάλινο, ενώ στις αναρτήσεις υπάρχει ένα μεγάλο, πλήρως ρυθμιζόμενο πιρούνι της Marzocchi διαμέτρου 45 χλστ. και ένα μόνο αμορτισέρ για πίσω ρυθμιζόμενο ως προς την προφόρτιση του ελατηρίου και την απόσβεση επαναφοράς. Το ηλεκτρονικό γκάζι ride by wire επιτρέπει την επιλογή τριών riding modes, ενώ υπάρχει traction control και cornering ABS. Ο πίνακας οργάνων παραμένει LCD πλήρως ψηφιακός, δίνοντας τη δική του hi-tech νότα. Οι εκδόσεις Scrambler 1100 είναι τρεις, η βασική, η Special και η Sport, με την καθεμία να φέρει τις δικές της στυλιστικές και χρωματικές διαφοροποιήσεις.

149

Art ΚΩΝσταΝτίΝος ΚαΚαΝιάς του Χρήστου Ζαμπούνη

ια οργίλη επιστολή της κυρίας Τεπενδρή φιλοξενείται καδραρισμένη στο κέντρο της Γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή, στο Μεταξουργείο. Απευθύνεται στον δόκτορα Hartwig Fischer, διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου. Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Πόσο ειρωνικό, τα γλυπτά που άλλοτε αντιπροσώπευαν τη δημοκρατία και την ελευθερία να είναι σήμερα αιχμάλωτα μακριά από τον τόπο της δημιουργίας τους και από το μνημείο όπου ανήκουν». Ενδιαφέρον παρουσιάζει το υστερόγραφο της επιστολής: «Όταν θα επιστρέψετε τα μάρμαρα, μπορείτε να έχετε την καλοσύνη να περιλάβετε μια επιταγή για όλα τα κέρδη που το Βρετανικό Μουσείο απεκόμισε από τις πωλήσεις εισιτηρίων και από τα αντίγραφα που συνδέονται με τα μάρμαρα, συν τόκους για 200 χρόνια. Ποτέ δεν είναι αργά». Λίγα χιλιόμετρα βορείως του Μεταξουργείου και συγκεκριμένα στο Κολωνάκι, στην Γκαλερί Καλφαγιάν, μια σειρά από κεραμικές μετόπες τοποθετημένες στο δάπεδο αποτυπώνουν το θέμα της Κενταυρομαχίας. Εμπνέονται από τις μετόπες της νότιας όψης του Παρθενώνα, που βρίσκονται επίσης στην πλειονότητά τους στο Βρετανικό Μου-

150

σείο. Ο Κωνσταντίνος Κακανιάς επιστρέφει στην Αθήνα με μια διπλή έκθεση και ένα απλό θέμα: την επιστροφή των Ελγινείων. Μαζί του, το καλλιτεχνικό του alter ego, η βαθύπλουτη και εκκεντρική κυρία Τεπενδρή. «That’s mine, bitch! Do not touch, back off»: «Αυτά είναι δικά μου, σκύλα! Μην τα αγγίζεις», αγγέλλει θεατρικά πίσω από τα υπερμεγέθη μαύρα γυαλιά της, δίνοντας τον τόνο της διεκδίκησης στον τίτλο των δύο εκθέσεων. Παρακολουθώ την ηρωίδα από τη «γέννησή» της, πριν από περίπου είκοσι χρόνια. Έως τότε υπήρχε στο μυαλό του δημιουργού της και στις illustrations που έκανε ο Κακανιάς για διεθνείς επιθεωρήσεις μόδας, όπως η Vogue ή το Jardin des Modes. Παρακολουθώ τον Κωνσταντίνο από τότε που ήταν μαθητής λυκείου και ήθελε να σπουδάσει μόδα στο Παρίσι, όπερ και έπραξε. Οι πορείες μας υπήρξαν παράλληλες τουλάχιστον για μία δεκαετία στη γαλλική πρωτεύουσα, ώσπου απεφάσισε να ανοίξει πιο πολύ τα φτερά του και να πετάξει ένθεν του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ. Εκεί, και πιο συγκεκριμένα στους New York Times όπου εργάσθηκε ως εικονογράφος, ενεπνεύσθη το 1996 την ηρωίδα του.

Είναι chic και εμμονική. Ξέρει τι θέλει, αλλά έχει διλήμματα. «Κάθε γυναίκα νομίζω ότι μπορεί να βρει κάτι από τον εαυτό της στην κυρία Τεπενδρή», συνηθίζει να απαντά σε όποιον τον ρωτά. Για να συνεχίσει: «Όχι πως όλες είναι έτσι. Απλώς αυτή η κυρία είναι πολλά πράγματα μαζί και ένα από αυτά συνδέεται με το γεγονός ότι μου έσωσε τη ζωή. Είναι μια οπτασία, μια έκφραση του συλλογικού μας ασυνειδήτου». Η κυρία Τεπενδρή ταξιδεύει πολύ. Τη μία ημέρα βρίσκεται στο Ασουάν της Αιγύπτου, την άλλη σε ένα παλάτι μαχαραγιά στις Ινδίες, την τρίτη στην Κωνσταντινούπολη

να γευματίζει στου Pandeli, την τέταρτη στις collections de haute couture στο Παρίσι. Έρχεται, φεύγει και μεταμορφώνεται. Ορισμένες φορές ταξιδεύει στον χρόνο. Είναι, για παράδειγμα, παρούσα στους γάμους του Αριστοτέλη Ωνάση με την Τζάκι Κένεντι στον Σκορπιό, αλλά συνοδεύει και τον Άντι Γουόρχολ στο Factory. Στην τελευταία της εμφάνιση στην Αθήνα, γίνεται άγαλμα, ένα από αυτά που πήρε το 1801 από τον τόπο της δημιουργίας τους ο λόρδος Έλγιν μαζί του στο Λονδίνο. Εξ ου και η πειστικότητα της διαμαρτυρίας της. 151

Art XavieR ZimbaRdo Ένας φακός γεμάτος ταξίδια και χρώμα της Θεοδώρας Μήτσου

υνήθως, όταν σκέφτεται κανείς έναν επιτυχημένο φωτογράφο σήμερα, έρχονται στο μυαλό εικόνες των Mario Testino, Ellen Von Unwerth ή των λίγο παλαιότερων Helmut Newton, Terry O’Neill – ονόματα άμεσα συνυφασμένα με τη μόδα. Ενάντια σε αυτό το ρεύμα της φωτογραφικής φρενίτιδας και της ειδωλοποίησης των supermodels (nothing wrong with that of course) υπάρχει ένα όνομα που τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει ακολουθήσει αντίθετη πορεία, ο Xavier Zimbardo (Χαβιέ Ζιμπαρντό). Ο Zimbardo (γεν. 1955) ταξιδεύει ανά τον κόσμο και καταγράφει κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές πολιτιστικές και θρησκευτικές τελετουργίες. Ο φακός του αποτυπώνει με εξαιρετική φυσικότητα στιγμιότυπα και πρόσωπα με τρόπο που οι λέξεις είναι ιδιαίτερα δύκολο να αποδώσουν. Η αρχή έγινε το 1988, όταν άρχισε να πειραματίζεται και να μετράει το φως (συσχέτιση ανάμεσα σε διάφραγμα και ταχύτητα) σε

152

ασπρόμαυρο φιλμ, για να πετύχει τη σωστή αναλογία. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες του – και μάλιστα η επιτυχής λήψη έχει συμπεριληφθεί στο βιβλίο του «Les Belles Extinctes». Αργότερα, όσο βελτίωνε την τεχνική του, άρχισε τις πολύχρωμες λήψεις σε φιλμ (good old days). Ο αυτοδίδακτος Γάλλος καλλιτέχνης και visual storyteller την ίδια χρονιά κέρδισε το πρώτο βραβείο στο πρώτο του φωτογραφικό ρεπορτάζ με θέμα το Holi Festival of Colours: Love and Spring στην Ινδία (θρησκευτική μαζική γιορτή με σκοπό να γεφυρώσει τις κοινωνικές και φυλετικές διαφορές και να λειτουργήσει ενωτικά, με οδηγό την πίστη σε μια ανώτερη δύναμη). Τα ρούχα, το δέρμα, τα χρώματα, το φως, όλο το κίνημα του Holi συμμετέχει σε μια πολυαισθησιακή και μπαρόκ κατάσταση, έκφραση του συνεχούς διαλόγου ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Από τότε έχει ξαναταξιδέψει πολλάκις στην Ινδία, κλέβοντας με τον φακό του στιγμιότυπα με τις πολύπαθες χήρες του Βρινταβάν και του Βαρανάσι – όντας ο μόνος επισκέπτης που του επέτρεψαν την πρόσβαση.

Ανάμεσα στα πιο ιδιαίτερα ταξίδια του ήταν και αυτό στο Άγιον Όρος, το 1997, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να αποτυπώσει με τον φακό του ιστορικές εικόνες. Ο Zimbardo έχει τη μοναδική ικανότητα να προβάλλει το υποκείμενό του σχεδόν ανενόχλητο, μπροστά στα μάτια του θεατή, με αποτέλεσμα να καθρεφτίζονται αρμονικά το πνεύμα και η διάθεσή του. Έχει χαρακτηριστεί συχνά φωτογράφος-ποιητής, καθώς το φωτογραφικό του έργο αποτυπώνει ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων. Η ματιά του συλλαμβάνει τα μυστηριώδη, αυτά που συνήθως οι θεατές δεν βλέπουμε, και είναι οπλισμένη με περιέργεια και ενθουσιασμό. Παρατηρώντας τις εικόνες νιώθει κανείς έκπληξη και έντονα συναισθήματα – επηρεάζεται, θυμώνει. Η εικόνα έχει έντονη δύναμη, σαν να επιτίθεται στον θεατή χωρίς να το περιμένει – και η δύναμη αυτή κρύβει το πάθος, την ποιότητα και τη μοναδικότητα του φωτογράφου. Φλερτάρει με τις διαφορές, την

αντίθεση ανάμεσα στα αντικέιμενα, τη φωτεινότητα, την κίνηση. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στα βιβλία του, «σε αυτόν τον πλανήτη έχουμε μια βασική αποστολή και ο μόνος τρόπος για να την κατανοήσουμε είναι η αγάπη και η ελευθερία». To 2011 έγινε μέλος του Getty Images και πέρυσι δημοσίευσε τη συλλογή του «Passion Couleur», που είναι ο καρπός 35 ετών έρευνας στο χρώμα της τέχνης της φωτογραφίας. O Xavier Zimbardo έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα 13 φωτογραφικά βιβλία. Οι φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί στα δημοφιλέστερα περιοδικά ανά τον κόσμο και ανήκουν σε συλλογές κορυφαίων μουσείων σε Ευρώπη και Αμερική. Έργα του είναι διαθέσιμα από την Eternity Gallery σε Μαϊάμι, Σιγκαπούρη και online. Eternitygallery.com | #ArtByEternity | info@eternitygallery.com 153

Music The giRl fRom IpaNema AstRud GilbeRto

την περίπτωση της Astrud Gilberto θα μπορούσε κανείς να πει ότι το σύμπαν συνωμότησε ώστε να γίνει τραγουδίστρια. Παντρεμένη με τον Joao Gilberto, έναν από τους μεγαλύτερους μουσικούς της Βραζιλίας, η Astrud δεν είχε καμία φιλοδοξία να κάνει καριέρα στο τραγούδι. Η τραγουδίστρια που σχεδόν ψιθυρίζει όταν τραγουδάει βρέθηκε τυχαία στο στούντιο όταν ο σύζυγός της Joao ηχογραφούσε το τραγούδι «The girl from Ipanema». Η ηχογράφηση γινόταν στις ΗΠΑ στο πλαίσιο της συνεργασίας του Joao με τον διάσημο Αμερικανό τζαζίστα Stan Getz. Το τραγούδι αρχικά ερμήνευε ο Joao, όταν ο παραγωγός του δίσκου «έριξε» την ιδέα το ρεφρέν να αποδοθεί στα αγγλικά, ώστε ο δίσκος που θα κυκλοφορούσε στην Αμερική να έχει καλύτερη τύχη. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο Joao δεν μιλούσε αγγλικά. Έτσι κλήθηκε η Astrud να σώσει την κατάσταση, η οποία δεν είχε τραγουδήσει ποτέ, εκτός από όταν ήταν σπίτι, στην κουζίνα. Στον δίσκο που κυκλοφόρησε το τραγούδι δεν αναφέρεται καν η συμμετοχή της Astrud στα backing vocals. Ο δίσκος πούλησε παραπάνω από 1.000.000 αντίτυπα. Έκανε διάσημη την Bossa Nova στην Αμερική και άλλαξε εντελώς τη ζωή της Astrud, η οποία χώρισε με τον Joao, έκανε σχέση με τον Stan Getz και έζησε την υπόλοιπη ζωή της στις ΗΠΑ. Ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει τα τραγούδια η Astrud, σαν να αφηγείται μια ιστορία, χωρίς αλλαγές κλίμακας και με ελαφριά προφορά, εναρμονίστηκε απόλυτα με το ύφος της Bossa, όπου κυρίαρχοι ήχοι είναι τα πιατίνια, το ξυλόφωνο και το σαξόφωνο. Πάντα χαμηλών τόνων, δεν έκανε πολλές εμφανίσεις σε μπαρ ή συναυλίες και η σκηνική της παρουσία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και μονότονη. Το πόσο δευτερεύοντα ρόλο έπαιξε το τραγούδι στη ζωή της μπορεί κανείς να το καταλάβει αν επισκεφτεί την επίσημη ιστοσελίδα της, όπου ο κύριος όγκος των πληροφοριών δεν αφορά τη μουσική της, αλλά αναφέρεται στην κακοποίηση των ζώων, στη διάσωση των αδέσποτων, στην κατάργηση της χρήσης γούνας και σε άλλα φιλοζωικά θέματα. Η AG, η οποία επισήμως δεν έχει αποσυρθεί από το τραγούδι, ανακοίνωσε το 2002 ότι «απλώς κάνει ένα μεγάλο διάλειμμα». Φέτος έκλεισε τα 78 και το «κορίτσι της Ιπανέμα» τα 55.

mancoderadio.com

154

155

Getty images / Ideal Image

VS Mancode Gang

Βόρειος πόλος

Geopress / Gamma – Rapho / Getty Images / Ideal Image

90°N NORTH POLE

• Οι πολικές αρκούδες ζουν στον Βόρειο Πόλο. • Σχεδόν τα μισά αποθέματα του εναπομείναντος πετρελαίου βρίσκονται στον Βόρειο Πόλο. • Αντίθετα, περισσότεροι από 4 εκατομμύρια ανθρώπων ζουν στον Αρκτικό Κύκλο, σε μικρά χωριά και κωμοπόλεις. • Συγκριτικά, στον Βόρειο Πόλο τα αποθέματα πάγου είναι πολύ λιγότερα. • Η Αρκτική είναι βασικά ένας παγωμένος ωκεανός. Ειρωνικά, γεωπολιτικά την Αρκτική διεκδικούν ο Καναδάς, η Γροιλανδία, η Δανία, η Ρωσία, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Φινλανδία και οι ΗΠΑ.

156

Νότιος πόλος SOUTH POLE 90°S

• Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι οι πιγκουίνοι και οι πολικές αρκούδες ζουν στο ίδιο περιβάλλον. Οι πιγκουίνοι ζουν στο νότιο ημισφαίριο και δη στον Νότιο Πόλο. • Στον Νότιο Πόλο δεν υπάρχει ούτε σταγόνα πετρελαίου. • Παρά τις πολλές φωτογραφίες που κυκλοφορούν από αποστολές στον Νότιο Πόλο, με σημαίες διαφόρων κρατών, η Ανταρκτική είναι το μόνο μέρος στον κόσμο που δεν ανήκει σε κανέναν. • Στο νοτιότερο μέρος του πλανήτη βρίσκεται το 90% του πάγου στη Γη, που αποτελεί τα ¾ των αποθεμάτων φρέσκου ύδατος. • Η Ανταρκτική είναι ηπειρωτική χώρα. Ο Νότιος Πόλος δεν έχει αποικηθεί ποτέ.

157

BaR Resto

GRill RoYal beRliN

Courtesy of Grill Royal

του Στέφανου Σκούρτη

θάσαμε με τα ποδήλατα που διέθετε δωρεάν το ξενοδοχείο μας για τους πελάτες του. Δεν ήμασταν οι μόνοι που είχαμε διαλέξει το άκρως οικολογικό μέσο μετακίνησης, αφού το Βερολίνο, όπως και άλλες πόλεις της Βόρειας Ευρώπης, ενθαρρύνουν την ποδηλασία, με κράνος εννοείται. Το πρώτο ζήτημα που προέκυψε ήταν αν θα αλλάζαμε την κράτηση που είχαμε κάνει στο εσωτερικό του εστιατορίου, δεδομένου ότι αγνοούσαμε ότι υπήρχαν τραπέζια έξω, πάνω στο quai του ποταμού Σπρέε. Ο μετρ, σαν να διάβασε τη σκέψη μας, με πρωσική ευγένεια μας ερώτησε αυτό ακριβώς που θέλαμε να ρωτήσουμε. Είναι ο ίδιος που, ακούγοντάς μας να ομιλούμε την ελληνική, μας ενημέρωσε ότι περνά τα καλοκαίρια του οικογενειακώς στην Κρήτη, και πιο συγκεκριμένα στα Χανιά. Από εκείνο το σημείο και μετά η εξυπηρέτηση απογειώθηκε, αν και απ’ ό,τι παρατηρήσαμε στη συνέχεια, το service ήταν καλό προς όλους. Οι «όλοι» ήσαν εν γένει καλοντυμένοι, οι κύριοι με σακάκια και οι κυρίες με φορέματα. Στην πλειονότητά τους μεταξύ 30 και 40 ετών, αποτύπωναν ένα αίσθημα 158

αυτάρκειας και τάξεως, που επικρατεί απ’ άκρου εις άκρον της πόλεως, δίνοντας έναν trendy τόνο στο μέρος. Είχαμε ακούσει ότι το εν λόγω εστιατόριο φημίζεται για το άριστο ψήσιμο και την υψηλή ποιότητα των κρεάτων του, οπότε η παραγγελία μας επικεντρώθηκε στο kobe beef για κύριο πιάτο και σε μια σαλάτα με σπαράγγια και μια σούπα μπισκ αστακού για την αρχή. Συνοδεύσαμε το γεύμα μας με κόκκινο κρασί Klump που μας πρότεινε ο sommelier, ενώ δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό της crème brûlée στο τέλος. Ο λογαριασμός ήταν ανάλογος των γευστικών υψιπέδων που κατατάσσουν το Grill Royal σε ένα από τα δέκα καλύτερα εστιατόρια της Γερμανίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι από τον Λεονάρντο ντι Κάπριο έως τη Σκάρλετ Γιόχανσον και τον Σάμουελ Λ. Τζάκσον, η εμπροσθοφυλακή του Χόλιγουντ το έχει υιοθετήσει κατά τη διάρκεια του κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Βερολίνου. Info: Grill Royal, Friedrichstraße 105b, 10117 Berlin, Germany Phone: +49 30 28879288

159

Advertising Stories

160

161

THE PROpOSAL

ERNest HemiNgwaY Elephant Book Set by Juniper Books, www.juniperbooks.com

CREDITS Διευθύνσεις: Waiting for the sun (σελ. 112-119) και διευθύνσεις: Style (σελ. 120-127 και 134) ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστηµίου 9, Αθήνα, τηλ.: 211-1802500, CALIN AE Μετσόβου 3, Ηράκλειο Αττική, Ελλάδα, 210 684 0005. CHOPARD BOUTIQUE: Σταδίου 2 & Βουκουρεστίου, Αθήνα. τηλ.: 210-3250555-6 / Ενόπλων ∆υνάµεων, Τρία Πηγάδια, Μύκονος, τηλ.: 22890-22922. COCO- MAT: Τατοΐου 165, Κηφισιά 145 64 Αθήνα, 210 6251 971. DE RIGO HELLAS: Κεντρική διάθεση, τηλ.: 210-6826326, ΕΛΜΗ SYSTEMS: Λεωφ. Αθηνών 165, Χαϊδάρι, τηλ.: 210-2002200-300. GOFAS JEWELRY: Σταδίου 3, Αθήνα, τηλ.: 210-3317540, ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ 1. Κολωνάκι: Πατριάρχου Ιωακείµ 4, 211 1088151 2. Σύνταγµα: CityLink - Σταδίου 4, 211 1088119 3. Γλυφάδα: Αγγέλου Μεταξά 18 & Γρηγορίου Λαµπράκη, 2111088157 4. Πειραιάς: Ηρώων Πολυτεχνείου 56, 210 3356409 5. Κηφισιά: Παναγίτσας 5, 211 1088154 6. Μαρούσι: Golden Hall - Λεωφόρος Κηφισίας 37Α ,211 10881167. Θεσσαλονίκη: Μητροπόλεως 75, 211 1088153 8. Μύκονος: Ματθαίου Ανδρονίκου 1, 22890 78865 , E-Shop: www.kalogirou.com KASSIS: Βουκουρεστίου 21, Αθήνα, τηλ.: 210-3641000, MORCETO www.mymorseto.gr. NOTOS: Σταδίου & Αιόλου, Αθήνα, τηλ.: 2103245811, ΟΠΤΙΚΑ ΚΟΚΚΟΡΗΣ: Πλ. Εσπερίδων 3, Γλυφάδα, τηλ.: 210-8980850, ROLEX HELLAS: Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ.: 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ.: 210-3235909, SHOP & TRADE: Κεντρική διάθεση, τηλ.: 210-3408400, SWATCH GROUP GREECE: Μαντζαγριωτάκη 3, Καλλιθέα, τηλ.: 210-9565656, TIMEBOX S.A.: Σταδίου 48, Αθήνα, τηλ.: 210-3212293. THIROS, www.thiros.gr, VF HELLAS-Κηφισίας 38 Μαρούσι, 15125,ΤΗΛ.2103449300 162

163

164