38
Jaarboek 2010
is in essentie die - even interessante als grote - uitdaging waar de Nederlandse ambtenaar zich nu voor gesteld ziet. Onder deze omstandigheden is er maar één categorie die uiteindelijk voor de ambtenaar moet opkomen en dat is – naast de van hem afhankelijke bestuurder - de ambtenaar zelf. Niet door voor eigenbelang te pleiten, maar door het tonen van civic pride, door ambassadeurschap pur sang. Er zijn allerlei campagnes die beogen de aantrekkelijkheid van de overheid als werkgever te vergroten. Daar is weinig mis mee, maar als die honderdduizenden ambtenaren in Nederland zouden optreden als echte ambassadeurs voor hun werk, zou dat oneindig meer impact hebben. Juist vanwege de dienende functie in de maatschappij moeten ambtenaren trots zijn op hun werk. Het jezelf kunnen ‘verkopen’ staat tegenwoordig volop in de belangstelling. Trainingsprogramma’s bij de overheid zijn echter nog nauwelijks afgestemd op het doel om als medewerkers burgers enthousiast te maken voor de publieke zaak en hen te informeren over de functies van de overheid en wat daar in de concrete praktijk van alledag bij komt kijken. Het werken aan civic pride in de breedste zin van het woord zou wel eens de sleutel kunnen zijn. De Chinese ambtenaren kregen automatisch die veer op hun hoofd, de Nederlandse ambtenaar zal die in een meritocratie als de onze zelf moeten verdienen. Guus van den Berg is Algemeen directeur bij de provincie Fryslân