lin Well women waren studentenorganisaties die informatie verstrekten over medische zwangerschapsonderbreking en over adressen in het Verenigd Koninkrijk waar op wettige wijzen abortussen konden plaatsvinden18. S.P.U.C. meende dat het verstrekken van dergelijke informatie onder het 8ste amendement bij de Ierse Grondwet viel, en derhalve verboden was. Zowel in eerste als in hoger beroep werd de zaak beslecht in het voordeel van S.P.U.C. Meer bepaalde oordeelde het hooggerechtshof dat het recht op leven van het ongeboren kind hoger was dan andere “concurrerende” rechten. Open Door Counseling bracht de zaak vervolgens voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens met het argument dat dergelijk verbod strijdig was met art. 8, 10 en 14 van het EVRM29. Het hof onderzocht de Ierse wetgeving enkel onder art. 10 EVRM en meende dat dit artikel daadwerkelijk werd geschonden in die zin dat de beperking van art. 10 EVRM niet noodzakelijk was in een democratische samenleving om het legitieme doel (bescherming van de moraal te verantwoorden) te bereiken. Het Hof concludeerde dat
ormatie kon verstrekken. Alhoewel het Hof aanvaarde dat een lidstaat waar abortus verboden is ook aan verenigingen kan verbieden om informatie over abortus te verspreiden, aanvaarde het hof wel dat zwangerschapsafbreking, zoals deze in andere lidstaten op wettige wijze werd verricht, een medische werkzaamheid is die gewoonlijk tegen vergoeding en in het kader van een vrij beroep kan plaatsvinden en derhalve een “dienst” is in de zin van art. 57 VWEU. Vrij vertaald aanvaardt het Hof hier indirect het recht van zwangere vrouwen om voor een zwangerschapsonderbreking naar het buitenland te reizen.
Uiteindelijk zou Ierland in 1992 een amendement aannemen waarin het Ierse burgers werd toegestaan “to receive information about obtaining abortions in other jurisdictions”. Desondanks bleef Ierland vast houden aan het verbod van abortus. Het Ierse geloof in dit verbod was zelfs zo pertinent dat zowel het Verdrag betreffende de Europese Unie (1992) en het Verdrag van Lissabon (2008/9) er bijna over struikelden. Pas na invoeging van de garan“it would be an abdication to ac- tie dat “nothing in the Treaty... affects in any way the cept the government’s largely ineffective, scope and applicability of the protection of the right over-broad and disproportionate perpetual injunction.” to life in Article...40.3.3”, i.e. het verbod van abortus, werden beide verdragen bij referendum goedgekeurd. Dezelfde zaak kwam in 1991 ook voor het Europees Hof van Justitie310. onder een andere invalshoek, met Gedurende ongeveer 150 jaar bleef Ierland koppig voet name werd de vraag gesteld of men op grond van het bij stuk houden wat hun abortusbeleid betrof. Intern vrij verrichten van diensten de hierboven vermelde inf- konden pro-choice activisten niets bereiken. Op Europees vlak probeerde de EU de Ierse abortuswetgeving 8 Statistieken tonen aan dat tussen 1980 en 2013 te liberaliseren, zonder resultaat. Het zouden uiteinongeveer 160.000 Ierse vrouwen naar het Verenigd delijk 3 Ierse vrouwen zijn die erin slaagden het standKoninkrijk reisden om een abortus te ondergaan. Zie vastige Ierse pro-life beleid een slag toe te brengen. in dat opzicht: https://www.ifpa.ie/Hot-Topics/Abortion/Statistics. In 2010 waren dat er 4.400, dat zijn c. Ierse abortuswet onder internationale loep: A, B & C ongeveer 12 vrouwen per dag: X, “Over 4,400 Irish v. Ireland women travelled to England and Wales for abortions in 2010”, The Journal, 24 mei 2011, http://www.thejour- Drie vrouwen van Ierse origine werden in 2004 ongepnal.ie/over-4400-irish-women-travelled-to-englandland zwanger. De zwangerschap bracht voor elk van hen and-wales-for-abortions-in-2010-142753-May2011/. complicaties van uiteenlopende aard met zich mee. 9 EHRM, Open Door and Dublin Well Woman v. De eerste vrouw, A, was ongehuwd, werkloos, leefde Ireland, ECHR 1992. in erbarmelijke omstandigheden en had een verleden 10 Arrest Society for the Protection of Unvan depressie en alcoholmisbruik. Ze had reeds 4 kinborn Children Ireland/Grogan e.a., C-159/90, deren, waaronder één gehandicapt kind, die alle vier ECLI:EU:C:1991:378. 50