Blauwzuur 4 (april 2012)

jaargang 39 - APRIL 2012

V.U. Dieter Keuten - Schaffensesteenweg 233 3583 Beringen

Generaal Jacqueslaan 23 - 1050 Elsene

VOORWOORD

3

EDITORIAAL

4

Vrijheid, verantwoordelijkheid en moraliteit

6

De echte vijanden van de 99%: lobbyisten, vakbonden, politici en uzelf

10

LVV-LVSV-Voorjaarsconferentie in beeld

14

"We noemden onszelf uitgesproken progressief liberaal"

15

Broken window fallacy

19

Liberale bibliotheek

21

Het venijn achter de Chinese schijn

22

Homeopathie: wat moet de overheid ermee?

25

Fiscale fraude

29

Het spook van het populisme: extreemrechts in Hongarije

32

Reisverslag: Praagse lente met het LVSV

36

Aankondiging Algemene Vergadering

39

Ereleden LVSV Brussel

39-40

Voorstelling bestuur

40-41

LVSV in beelden

42

-2-

Beste Lezer, De VUB-rector kan weer opgelucht adem halen, de vluchtelingen die een onderdak vonden aan de Triomflaan beĂŤindigden recent hun hongerstaking.

Staatssecretaris De Block trekt hiermee aan het langste eind en weerstaat om tegen de letter van de wet in de actievoerders een tijdelijke verblijfsvergunning te geven. Want dat is natuurlijk een van de redenen waarom we in ons land af te rekenen hebben met zoveel economische vluchtelingen.

De afgelopen 5 jaar werden er in ons land nog 2 algemene regularisaties doorgevoerd. Hopelijk ligt deze houding van een overheid die toegeeft aan chantage achter ons en worden er nu maatregelen genomen om de toestroom aan asielzoekers in ons land fundamenteel terug te dringen.

In Nederland kreeg de VVD een flinke opdoffer van de leider van de zogenaamde Partij van de Vrijheid. Mark Rutte heeft van zijn gedoogpartner niet lang de gelegenheid gekregen om zijn liberale hervormingen uit te voeren. Onze noorderburen lijken hiermee verder te gaan op het instabiele politiek elan dat ontstond na de moord op Pim Fortuyn.

Nederland zal de komende maanden niet vaak genoemd worden als gidsland, toch wil ik bij deze het regeerakkoord met de titel Vrijheid & Verantwoordelijkheid in herinnering brengen als hĂŠt toonbeeld van een realistisch liberaal beleid.

Onze regering maakt van de gelegenheid gebruik om een positieve indruk te maken. Het begrotingstekort is kleiner dan verwacht, de pensioenen worden hervormd en de politie in Brussel krijgt extra manschappen. Deze stapjes in de goede richting worden wat mij betreft echter teniet gedaan door de antilibera-

le maatregelen die in ijltempo doorgevoerd worden door minister van Economie Vande Lanotte. De prijsbeperking die hij oplegde aan de energieleveranciers stemt het electoraat misschien gunstig, maar brengt ons niet dichter bij een vrije markt. De fiscale snoepjes die hij de horeca aanbiedt, zijn slechts een druppel op een hete plaat van extreem hoge belastingen en regelneverij.

N-VA is met zijn herboren voorzitter weer alomtegenwoordig. Nu de campagne van de gemeenteraadsverkiezingen op gang komt, blijft De Wever in staat met zijn verontwaardiging een groot deel van het Vlaams electoraat te bekoren. Met zijn conservatieve boodschap weet hij zelfs veel oorspronkelijk liberale kiezers voor zich te winnen. N-VA blijft surfen op zijn imago van oppositiepartij die echte verandering voorstelt.

Het beleid dat ze in de Vlaamse regering echter voeren staat in schril contrast met hun verkiezingsbeloftes.

Als liberale studenten aan de VUB trachten we sinds het begin van het academiejaar wekelijks activiteiten te organiseren die de student in staat moeten stellen kritisch na te denken over actuele onderwerpen. LVSV Brussel is dit academiejaar met glans in dat opzet geslaagd. Onze status van grootste politiek-ideologische kring blijft onmiskenbaar. Dankzij de inzet van zo’n 22 bestuursleden konden vele studenten kennismaken met de liberale visie.

Deze 4e en laatste blauwzuur van 20112012 vormt hierop een prachtig sluitstuk. Veel leesplezier!

-3-

Dieter Keuten Voorzitter LVSV Brussel

H

oe is het ooit zo uit de hand kunnen lopen? Het is een vraag die elke liberaal zich zou moeten stellen als nog maar eens blijkt dat de overheidsuitgaven in dit land goed zijn voor meer dan 50% van het BBP of dat 1,3 miljoen Belgen direct of indirect uit de hand van ĂŠĂŠn van de overheden eten. Krijgt u het ook al warm?

Niet alleen domineert de overheid de economie, ze heeft zich ondertussen tot in de diepste vezel van ons privĂŠleven genesteld. Als burger staan we er nauwelijks bij stil hoeveel macht de staat over ons uitoefent, van kraam- tot sterfbed eisen politici het beslissingsrecht op. Op welke leeftijd het toegelaten is om seks te hebben en alcohol te drinken? Een politieke beslissing. De voorwaarden waaraan euthanasiespuit -4-

en abortuspil moeten voldoen om geen moordwapen te zijn? Een politieke beslissing, net zoals het feit dat mensen die de handen uit de mouwen steken ongeveer de helft van hun inkomen afstaan om te herverdelen in de maatschappij.

De overheid is overal, het sociaal contract laat zich niet langer op een velletje papier oplijsten.

Het antwoord van de politieke partijen die zichzelf liberaal noemen?

Min of meer ontwijkend. Niet verwonderlijk als blijkt dat ze door jarenlange machtsdeelname vereenzelvigd zijn met de staat en er financieel afhankelijk van zijn.

Daarom is het ook vreemd dat de geldstroom aan politieke partijen niet wordt verminderd, in tegenstelling tot de lonen van ministers en parlementsleden.

De repliek van de burger op alle

bemoeienis? Zelfs geen minuut stilte, laat staan een betoging. We koesteren de gedachte dat we vrij zijn, dat we kunnen staan en gaan waar we willen. De Nederlandse schrijver Arnon Grunberg schrijft het treffend neer in zijn bejubelde roman Tirza: “De vrijheid mag lonken, maar liefst niet de hele dag.”

Beschouw dit niet als een verheerlijking van de 19e-eeuwse nachtwakersstaat en een gratuite aanval op de politiek, maatschappelijke en technologische evoluties vereisen immers een zekere mate van regulering door de overheid, en soms doet ze dat ook goed. Maar individuele vrijheid en verantwoordelijkheid zijn nog steeds de beste instrumenten om als burger te ontsnappen aan een Big Brother en aan politici die met hun dadendrang alle zin voor ver-

antwoordelijkheidsgevoel privé-initiatief fnuiken.

Het is een gedachte die ik met u wilde delen, maar beslist niet de enige die deze Blauwzuur vult. Naast een interview met politica Annemie Neyts bevat de sloteditie voor dit academiejaar nog boeiende artikels over onder andere fiscale fraude, extreemrechts in Hongarije en zelfs homeopathie. Het enige wat me nog rest, is u veel leesplezier te wensen.

Steven Devloo Hoofdredacteur

Alle teksten in Blauwzuur vertolken de mening van de respectievelijke auteurs en niet die van LVSV-Brussel, tenzij anders vermeld.

-5-

en

D

e menselijke beschaving wordt Een samenleving zal slechts succesvol gekenmerkt door het overdragen zijn wanneer ze erin slaagt mensen met van kennis en het generatie na verschillende morele en economische generatie verder bouwen op die kennis. preferenties vreedzaam te laten samenIn een vrije samenleving leven de waar- leven. Daarvoor moet men beseffen dat heden en normen de gehanteerde morevan het verleden le en economische naast die van het hepreferenties niet geden en de toekomst Liberalisme biedt mijn in- baseerd zijn op objecen vormen ze zo een ziens een werkmethode tieve en universele dynamisch proces maar aan voor het vreedzaam waarden, samengaan van ver- slechts dat ons steeds verop der brengt.

Een schillende morele en eco- waardering. Er besamenleving kan onnomische preferenties. staat geen objectieve mogelijk de natuurlijwaardeschaal, maar ke evolutie stoppen wel een waardevolle met geweld of buculturele traditie. Die reaucratische stuculturele traditie ring. Elke poging daartoe zou een biedt onder andere een morele orde, nieuwe soort van samenleving tot stand een vorm van zingeving, een interprebrengen, namelijk de onderdrukte tatiekader en een juridische traditie die samenleving die verschilt van de samen- mensen helpen in hun omgang maar leving die men wou conserveren, door geen waarheidskarakter hebben. het verlies van de vooruitgangssfeer en de toevoeging van het onderdruk- Liberalisme biedt mijn inziens een werkkingselement. methode aan voor het vreedzaam -6-

samengaan van verschillende morele en economische preferenties doordat ze de politieke stroming van de bescheidenheid is. Ze meent dat, aangezien kennisvergaring werkt met hypotheses en niet met absolute waarheden, niemand de waarheid in pacht heeft. Dat moet aanzetten tot een bescheidenheid in de omgang met de anderen. Bescheidenheid in de omgang met anderen zet aan tot een minimale rechtsclaim jegens de anderen, wat we vrijheid noemen, en een maximale morele verplichting jegens de anderen, wat we moraliteit noemen.

Rechtsclaims zijn die claims die we mogen afdwingen met geweld zonder dat de ander daar ooit mee heeft ingestemd (in tegenstelling tot contractuele claims), terwijl morele verplichtingen die verplichtingen zijn die we enkel met toestemming van de ander mogen vervullen.

lige persoonsvormende kennis.

absorptie

van

De rechtsorde hoeft zich aldus te beperken tot het regelen van oplossingen voor de conflicten die ontstaan wanneer personen een tegenstrijdige claim hebben op een van nature schaars goed. Een bescheiden rechtsorde zal dus enkel regels kennen die schaarse goederen aan een persoon toewijzen die hij of zij voor eigen doelen mag aanwenden. Deze verdelingsregels noemt men het eigendomsrecht. De rechtsorde bevestigt aldus het recht op eigendom van het eigen lichaam en de eigen goederen. Daarbij is het eigendomsrecht op goederen te begrijpen als de afspraak dat niemand een hogere claim op een goed kan Het is onzinnig vrijheid hebben dan de eerste definiĂŤren als te persoon die de ongehinderd zijn in het moeite deed om het handelen.

We worden met zijn arbeid te Omdat niemand de namelijk geconfronteerd vermengen. Het eiwaarheid in pacht met schaarste. gendomsrecht kan heeft, kan niemand dan vanzelfsprekend anders dan de perook verkregen soon zelf het recht worden door een vrijopeisen te bepalen willige ruil met of gift wat hij met zijn lichaam en goederen door de eigenaar. wenst en wat niet. Elke persoon is dan ook vrij te doen en te laten wat hij zelf wenst, zolang hij hierdoor geen inbreuk pleegt op het eigendomrecht op het li- Uit het recht zijn eigendom voor eigen chaam of goed van anderen. Noch de doelen in te zetten vloeien de vrijheid overheid, noch de andere personen van spreken, religie, vereniging, vermogen dus hun opinie over de waarheid gadering, onderwijs, opvoeding, be(inclusief morele preferenties en inzich- roepskeuze, ten) en de implicaties van die waarheid persoonlijkheidsvoorkeuren, discriminavia onrechtmatig geweld (dat is het door- tie en beweging voort. De vrijheden zijn breken van de verdelingsregels die ieder die acties die logischerwijze onderdeel zijn lichaam en goederen in eigendom zijn van zijn eigendomsrechten wanneer toekennen) opdringen aan een ander per- men ze uitoefent zonder daarbij een insoon. Iemand overtuigen van zijn opinie breuk te plegen op de hierboven opgeover de waarheid mag vanzelfsprekend somde eigendomsrechten.

Het wel. In dat geval zal het persoon die opi- uitoefenen van zijn vrijheden is als nie over de waarheid niet ervaren als handeling op zich dan ook een victimvreemd aan zichzelf, maar als een vrijwil- less crime.

-7-

Het is onzinnig vrijheid te definiëren als waar iemand gehinderd wordt zonder ongehinderd zijn in het handelen. We rechtsinbreuk. worden namelijk geconfronteerd met Eenmaal men vrijheid geeft, stelt zich schaarste. Wie zich in een situatie van de vraag of mensen verantwoordelijkschaarste niet laat hinderen in zijn hande- heid moeten dragen voor de gevolgen len, zal steeds de rechten van anderen van hun handelen. Wanneer het mensaantasten en dus rechtsinbreuken beeld vrij is, moet de mens vanzelfplegen. Een rechtssysteem wordt aldus sprekend verantwoordelijkheid dragen gedwongen te kiezen tussen de optie voor de gevolgen van zijn eigen handewaarbij de keuze wat er met de schaar- len. Wanneer het mensbeeld dese middelen gebeurt, door personen terministisch is, moet de mens wordt gemaakt via het handhaven van eveneens verantwoordelijk zijn. Imondoelmatige rechtsregels (de verdelings- mers, in dat geval zal het instellen van regels), en de optie die de één – de heer- de verantwoordelijkheid een determineser – het recht geeft te kiezen voor de rende factor zijn die mensen ertoe ander wat met diens lichaam en goede- brengt, wanneer ze zowel de negatieve ren dient te gebeuren. Personen die er als de positieve gevolgen van hun niet in slagen te begrijpen dat vrijheid ge- handelen moeten dragen, voor de optie definieerd moet worden op basis van de te kiezen die niet alleen voor henzelf, vraag op welke maar ook voor de anmiddelen men als deren de beste is. persoon aanspraak Verantwoordelijkheid kan maken, zullen is misschien geen eersteeds proberen te De uitkomsten van een lijk systeem, het is systeem van vrijheid met evenwel het minst onbepalen voor andeverantwoordelijkheid ren welke keuze ze eerlijke systeem. moeten maken en moeten worden daarbij hun voorkeuafgevlakt door de morele ren opdringen aan verplichtingen. de anderen, zelfs daar waar men geen De uitkomsten van eigendomsaaneen systeem van vrijspraken op de schaarse middelen kan la- heid met verantwoordelijkheid moeten ten gelden. Men dient vrijheid dus te worden afgevlakt door de morele verbegrijpen als dat iemands vrijheid tot plichtingen. Terwijl de vrijheid met verhandelen stopt waar men een inbreuk antwoordelijkheid maximaal moet zijn, pleegt op andermans recht en niet reeds verwachten wij dat een individu naar ei-

-8-

gen inschatting en met eigen middelen de verantwoordelijkheid opneemt moreel te handelen. Dat wil zeggen dat men rekening dient te houden met de gevolgen van zijn handelen voor derden. Door de diversiteit aan moraliteit die in een vrije samenleving bestaat, kan men ontsnappen aan de immoraliteit van enkelen.

Morele verantwoordelijkheid gaat over de persoonlijke verantwoordelijkheid voor andermans toestand. Het gaat dus om het effect van het eigen handelen of ontbreken van handelen op het verschil tussen iemands toestand zoals die was, is of zal zijn, ten opzichte van de toestand die had kunnen, kan of zal kunnen zijn. Daarbij wordt er rekening gehouden met de zwaarte van de per-

soonlijke fout, de voorzienbaarheid van de gevolgen, de mate waarin andermans fout noodzakelijk was voor de gevolgen en de proportionaliteit tussen persoonlijk voordeel en andermans nadeel. Daarbij houden liberalen rekening met het rechtmatig streven van eenieder naar geluk, vrijheid en een eigen invulling van het leven. De morele verantwoordelijkheid wordt in tegenstelling tot rechtsregels niet afgedwongen met geweld, maar met prijzings- en afwijzingsmechanismes.

-9-

Jitte Akkermans Bestuurslid

H

et kapitalisme wordt door velen meermaals met de vinger gewezen als zijnde de enige oorzaak van de economische crisis die de wereld(economie) sinds 2008 in haar greep houdt en nu opnieuw opflakkert in Spanje. De economische crisis zou te wijten zijn aan de bailout van banken met hun bonuscultuur en frauduleuze financiële constructies, lobbygroepen en vriendjespolitiek. Mijn antwoord? Dat klopt.

Maar dat zijn echter geen kenmerken van het kapitalisme, maar van het zogenaamde “crony capitalism” of neo-corporatisme.

In tegenstelling tot het kapitalisme waar de vrije markt het hoofdkenmerk van is, wordt in een neocorporatistische economie de correcte werking van deze vrije markt door middel van de onzichtbare hand verstoord door manipulerende belangengroepen allerhande.

Dergelijke neo-corporatistische cocktail dien je wel met mate te drinken, want veroorzaakt uiteindelijk lelijke katers in je economieën!

De reden waarom er slechts zelden over

de rol van lobbygroepen in de huidige economische crisis gesproken wordt, is omdat ze haast onzichtbaar als ninja’s te werk gaan. Hun activiteiten situeren zich voornamelijk in de wandelgangen van de parlementen, waar ze er voor zorgen dat de zogenaamde ‘volksvertegenwoordigers’ niet vergeten ook de belangen van de door de lobbyisten vertegenwoordigde corporaties te verdedigen. De reden waarom ze zo ongemerkt kunnen optreden is omdat de kosten voor de samenleving in zijn geheel op het eerste gezicht minimaal lijken.

Het toekennen van een overheidsopdracht bijvoorbeeld aan dat ene sterk lobbyende bouwbedrijf in plaats van het goedkopere alternatief is natuurlijk een enorme opsteker voor die

-10-

firma, terwijl de hierdoor bijkomende kosten verdeeld worden onder alle belastingplichtigen.

“Centralised benefits & dispersed costs”, wordt dit ook wel genoemd. Idem dito grote multinationale ondernemingen, die ten gevolge van hun lobbywerk vaak weinig tot geen belastingen hoeven te betalen.

Het argument dat ze wel veel werknemers tewerkstellen en op hun loon nog een sociale zekerheidsbijdrage dienen te betalen, houdt echter geen stand. De vele KMO’s in België stellen ook veel mensen te werk, maar moeten daarnaast ook nog een kreupelmakende vennootschapsbelasting van 33% betalen, bij gebreke aan het kapitaal om zelf een lobbyist het parlement in te sturen om hun belangen te verdedigen.

Een eenvormige vennootschapsbelasting voor alle Belgische ondernemingen zou dan ook de meest rechtvaardige oplossing zijn om dergelijke oneerlijke concurrentie tussen grote en kleine ondernemingen tegen te gaan.

Maar dit artikel is niet enkel een aan-

klacht tegen het “grootkapitaal” en hun lobbygroepen, het linkse spectrum ontspringt de dans evenmin. Vakbonden doen soms namelijk exact hetzelfde door het beleid te manipuleren, hoewel ze net als de lobbygroepen geen enkele democratische legitimiteit genieten aangezien ze nooit door het volk verkozen zijn om in hun naam te spreken.

Natuurlijk mogen mensen voor hun belangen opkomen en anderen over hun belangen informeren. In wat voor een totalitaire staat zouden we anders leven? Een werknemer moet op basis van deze verkregen informatie het recht hebben een hogere verloning voor zijn arbeid te vragen, evenals de werkgever het recht moet hebben dit te weigeren.

Het staat de werknemer dan vrij om op te stappen en naar beter betaald werk te zoeken. Evenals de werkgever werkkrachten moet kunnen aanwerven die bereid zijn voor een lager loon te werken. Aldus zullen de werknemer die bereid is aan een bepaald tarief zijn arbeid te verrichten en de werkgever die bereid is voor die arbeid dat tarief te betalen elkaar onderweg ontmoeten.

Een win-winsituatie.

Andere vaak gebruikte vakbondtechnieken, naast deze informatieverstrekking en onderlinge solidariteit, zijn echter minder lovenswaardig.

Stakingspiketten oprichten om de toegang tot een bedrijf of industrieterrein voor werkwilligen te belemmeren om druk uit te oefenen op de directie of de politiek, tast juist de hierboven beschreven vrij totstandgekomen wilsovereenstemming tussen de werkgever en de werkwillige aan en komt eigenlijk neer op ordinaire sabotage van ondernemerschap.

Hoewel politici volgens artikel 33 van onze Belgische Grondwet de natie in haar geheel dienen te vertegenwoordigen en dus het algemeen belang voor ogen zouden moeten houden bij het uit-11-

stippelen van het beleid, geven ze maar al te vaak toe aan dergelijke dreigementen van vakbonden of verzoekjes van lobbyisten voor eigen gewin. Daarnaast houden ze ook steeds rekening met de specifieke belangen van hun achterban en volgen ze de partijbevelen van hun partijtop op om het electoraal succes van hun partij bij de volgende verkiezingen te verzekeren.

Dergelijke particratie verstoort echter net als belangengroepen de correcte werking van de democratie. Enkel politieke partijen en politici zijn namelijk begunstigd bij het bestendigen van zichzelf, en zullen dan ook nooit werkbare oplossingen introduceren die hen uiteindelijk overbodig zouden maken. We zouden eens moeten nadenken, al was het maar louter als denkoefening, over het afschaffen van alle politieke partijen, zo-

dat mensen met elkaar in een open debat, los van partijpolitiek en eigenbelangen, zouden kunnen nagaan welk beleid in het belang is van iedereen.

Er is nood aan generalisten in de politiek en het bestuur, die het algemeen belang terug voor ogen houden! Dit zou een oplossing kunnen bieden voor de fiscale wetgeving, die nu in verschillende achterpoortjes voorziet, omdat de politici steeds rekening hielden met de specifieke belangen van verschillende belangengroepen.

Maar hoe kunnen we deze situatie van manipulerende belangengroepen en dociele politici, waaraan we ondertussen zo gewend zijn geraakt dat ze haast

-12-

vanzelfsprekend lijkt, nu veranderen?

Door zelf je stem eens te laten horen en te tonen dat je het niet langer eens bent met hoe het beleid nu gevoerd wordt. Want door niets te ondernemen, krijg je de politici die je verdient.

Er zijn nu zoveel kanalen om van je te laten horen. Tweet bijvoorbeeld massaal “Neen!” als je overheid weer een bank, die ten gevolge van haar eigen speculatiewaanzin het spaargeld van haar depositohouders in het gevaar heeft gebracht, of een financiële coöperatieve van een christelijke arbeidersbeweging met uw belastingsgeld uit het slop wilt redden om de eigen achterban te paaien of als ze ten gevolge van intensief lobbywerk een fiscaal gunsttarief aan een grote, multinationale onderneming wilt toekennen.

Maar hou het niet alleen bij woorden, handel er ook naar. Acta et verba! Je beseft het misschien niet, maar als consument heb je een enorme macht in een vrije markt. Als je ziet dat je bank ongeoorloofde risico’s neemt met jouw spaargeld, verander dan van bank. Als je de huidige energie- en gasprijzen van je leverancier te hoog vindt, verander dan van leverancier. Zo zul jij, de kleine consument, de grote, logge en monopolistische banken en energieleveranciers dwingen hun beleid en tarieven te herzien en aan te passen om aldus concurrentieel te blijven. Je hebt geen overheid nodig die - op de lange termijn contraproductieve -prijslimieten oplegt om de prijs te kunnen beïnvloeden, maar enkel een gezonde dosis durf. En dat, mijn vriend, is de schoonheid van het échte kapitalisme!

Zo zullen de politici niet meer zo haastig optreden als de beschermers van de eigen belangen, maar eindelijk terug rekening beginnen te houden met het algemeen belang van de resterende 99 %. Zo zullen kredietinstellingen bij gebreke van onrechtmatige staatssteun als deus ex machina minder snel geneigd zijn ongeoorloofde risico’s te nemen en hun cliënten in het gevaar te brengen.

-13-

Olivier Dinet Aspirant

Credits: Davy Dirix

Professor De Grauwe nam het op tegen Johan Van Overtveldt

Michiel Rogiers, voorzitter van LVSV Nationaal, spreekt het publiek toe

Voor de PS'ers die hem niet kennen: de man links is Eurocommissaris Olli Rehn Er ontspon zich een interessante discussie tussen Europarlementslid De Backer en euroscepticus Pieter Cleppe

-14-

A

ls VUB-studente zette ze haar schouders onder het LVSV Brussel, ze heeft er zelfs haar toekomstige echtgenoot ontmoet, en zopas heeft Annemie Neyts afscheid genomen als voorzitster van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa (ALDE), de liberale fractie in het Europees Parlement.

Stof genoeg voor een gesprek over terug- en vooruitblikken, Europa en de onvermijdelijke Bart De Wever.

“Nadat ik in het eerste jaar had rondgekeken welke verenigingen er allemaal waren, heb ik me in de loop van het tweede jaar aangesloten bij het LVSV omdat dat het dichtst aansloot bij wat ik dacht en ook omdat ze veruit de leukste feestjes hadden. De eerste jaren was ik niet zo actief in het bestuur, dat kwam pas nadat ik ondervoorzitter werd. We hebben ook Blauwzuur opgericht, die naam leek ons plezierig omdat je de kleur hebt, maar daarnaast betekent blauwzuur cyanide. Ik schreef teksten en aangezien ik toen al werkte als lerares en dus een autootje had, leverde ik de teksten aan de drukker in Schaarbeek.”

“We noemden onszelf uitgesproken progressief liberaal, we spreken over de jaren 60 toen er van alles broeide. Het ging over politiek, de dekolonisering van Congo, de oorlog in Vietnam, dat soort zaken. Op cultureel vlak was er veel aandacht voor jazz en avant-gardistische kunst. Tot aan Leuven Vlaams en de weerslag daarvan bij de Nederlandstalige studenten aan de ULB-VUB werd er weinig over economie en de Belgische politiek gesproken. De gebeurtenissen in Leuven waren in onze ogen een echo, zij het een zwakke, van de Amerikaanse studentenrevoltes tegen de oorlog in Vietnam.”

-15-

“Zeker bij de professoren toen de VUB als aparte universiteit werd opgericht.

Mijn eerste twee diploma’s dragen nog de handtekening van de rector van de ULB. We hadden nauw contact met liberale professoren. Zo organiseerden we jaarlijks een diner waarbij de rector en decanen aanwezig waren, als ze liberaal waren. Daarnaast was er ruimte voor meer informele activiteiten. Er is een periode geweest waarin ongeveer 1 op de 10 studenten lid van het LVSV was. In mijn tijd waren er natuurlijk minder Nederlandstalige studenten, ik geloof dat het er maximaal 800 waren. Na de splitsing van de universiteiten deelden LVSV-Brussel en de Franstalige liberale studenten nog een tijdlang een lokaal.”

kiezingen, omdat ik weet dat de PS dat voorbereidt. Ze beseft dat het systeem van de 19 verschillende entiteiten niet kan blijven duren. Dit is misschien niet erg vriendelijk om te zeggen, maar de generatie van de dinosaurussen nadert stilaan het pensioen. Ik verwacht dat Philippe Moureaux na de gemeenteraadsverkiezingen nog even aanblijft, maar dan halfweg de zes jaar afscheid neemt, net zoals Freddy Thielemans. Hopelijk worden dan andere dingen mogelijk.

Bovendien kampen dezelfde types van gemeenten met dezelfde problemen. Ukkel staat bijvoorbeeld gekend als een rijke gemeente, is dat ook voor een stuk, maar bijna 3.000 gezinnen kloppen er bij het plaatselijke OCMW aan.”

“In de eerste plaats moet ons verhaal er “Reeds 20 jaar zeg ik dat dat geen goeeen zijn van goodwill de zaak is voor de tegenover Brussel, Nederlandstaligen. Na blijk geven van goed die van Antwerpen is bestuur en opkomen de Vlaamse balie in Het blijft me verbazen Brussel de tweede voor de belangen hoe onvoldragen de grootste Vlaamse bavan Brussel die vaker moeten geplannen voor de hele lie. Wat moesten ze staatshervorming zijn. stoeld zijn op goede nog meer hebben?” relaties en samenwerkingsverbanden met de omliggende steden en gemeenten. Dat is niet gemakkelijk, zo vertelde een partijgenoot “Je kan er ook niet meer tegen in gaan, uit Vilvoorde dat hij niet langer wil dat want er heerst een waanvoorstelling dat de tramlijn tot daar loopt, want dan je dat moet splitsen. Ik zeg niet dat er komen ‘ze’ naar Vilvoorde. Maar de Brus- geen middel bestaat om het op een selse Steenweg is de Brusselse Steen- ordentelijke manier te realiseren, maar weg, ongeacht of er een tram rijdt of het blijft me verbazen hoe onvoldragen niet. Dus dan kan je beter overleggen, de plannen voor de hele staatshervoral gaat dat heel moeizaam, ook omdat ming zijn. ” er tussen de steden en gemeenten geen echte onderlinge samenwerking is.”

“De langverwachte veranderingen komen er na de volgende gewestver-

“Hun programma blijft nogal vaag. Ik denk vooral dat ze nooit echt van plan zijn geweest om deel te nemen aan de federale regering. Als je slapend rijk wordt, waarom zou je dan opstaan? Ze

-16-

blijven ook worstelen met hun visie over Brussel. Daarnaast zegt de N-VA dat ze de gewesten wil responsabiliseren. Dat klinkt mooi, maar wat ze daarmee bedoelt, is nog steeds onduidelijk.”

verschillende visies krijgt. Ik draai al mee in de Europese liberale partij sinds haar oprichting eind jaren 70. Om de 5 jaar maakte ik telkens mee dat men enorm veel energie stak in het uitschrijven van vrij gedetailleerde verkiezingsprogramma’s die vervolgens linea recta in de papiermand van de partijhoofdkwartieren belandden. Aan zo“De N-VA geeft de indruk dat er een iets wilde ik geen tijd besteden. Voor de totaal gebrek aan verantwoordelijkheids- Europese verkiezingen van 2009 wilde zin heerst bij de andere, dan de Vlaam- ik een kort, maar bruikbaar programma se, overheden inzake begroting. dat aanvaard wordt door de aangesloOndertussen voedt ze het beeld van de ten partijen. Dat hebben we ook geonverantwoordelijke Waal en Brusselaar daan: we zijn begonnen met het en vergoelijkt ze Vlaanderen. De job- rondsturen van questionnaires, iets wat korting schaffen ze af, maar nu stelt de ik geleerd heb uit de Europese N-VA een Vlaamse hospitalisatieverzeke- ministerraden waar men vaak een ring voor die volgens senator Louis Ide vragenlijst doorstuurt wanneer er een (N-VA) zou neerkomen op ongeveer de nieuw thema wordt aangesneden. Daar volledige kostehebben we dan de loosheid van de gemeenschappelijke ziekenhuiskosten. aandachtspunten uitHoe gaat ze dat begehaald en uitgetalen?”

De N-VA is geen liberale werkt in studiedagen. partij. Voor mij overstijgt Op die manier is er liberalisme het socio- een programma van economische.

12 punten tot stand gekomen dat in Stockholm voor het eerst unaniem werd “Dat zal wel voor goedgekeurd.

Dat een stuk zo zijn, maar de N-VA is geen li- neemt niet weg dat we weldegelijk conberale partij. Voor mij overstijgt liberalis- sistente standpunten hebben, ook inme het socio-economische. Liberalisme zake buitenlands beleid. Maar op heeft ook een ethisch aspect. Eigenlijk socio-economisch vlak tot in de puntjes heb ik een hekel aan de opstelling van een consensus zoeken, levert enkel De Wever die constant met alles koket- oeverloze debatten op, terwijl de partijteert waarvan hij denkt, en meestal en toch op eigen houtje beslissen.” terecht, dat het goed zal liggen bij het publiek. Dat niemand die ballonnetjes doorprikt, irriteert mij. Ik vind zijn broer leuker.”

“Wij maken het verschil. Tot aan de komst van Verhofstadt als fractieleider maakten wij het verschil door ons aan te sluiten bij de EVP of S&D, maar we waren zelden in de lead. Met Verhofstadt is dat nu anders. Op een aantal “Zolang je het bij vrij algemene princi- punten is het duidelijk hij die voorop pes houdt, is dat niet zo moeilijk. Het is loopt en de richting aangeeft.” pas wanneer je in detail treedt, dat je -17-

“Een lapmiddel is het Europees Parlement zeker niet. We zijn ondertussen medewetgever voor bijna alles. Anderzijds vertoont het parlement een ernstig gebrek doordat het zichzelf overschat en denkt over alles en nog wat beslissingsrecht te hebben. Het is een zegen dat het Europees Parlement geen wetgevend initiatief heeft, want 735 leden die aan de lopende band wetgevende initiatieven lanceren zou een ramp zijn. Wat ik erg vind, is dat sommige nationale parlementsleden de indruk wekken dat zij meer legitiem zijn dan wij.”

“Als er een democratisch deficit is, dan leg ik het bij de Europese Raad, niet bij de Commissie. Die kunnen we naar huis sturen, het Europees Parlement lag al aan de basis van het ontslag van een voltallige Commissie. Mensen zeggen dat niemand ons naar huis kan sturen, maar wij moeten om de 5 jaar herverkozen geraken. Maar de Europese Raad is sinds het Verdrag van Lissabon een orgaan van de Unie, iets wat daarvoor niet het geval was. Dat is werkelijk een soort van machtsgreep van de eerste ministers. Je kan ze niet ter verantwoording roepen of naar huis sturen. Eenmaal ze iets hebben beslist, is het beslist. Maar ga maar eens aan The Economist vertellen dat het democratisch deficit bij Cameron, Merkel en Sarkozy ligt. Europa is te belangrijk om het aan regeringsleiders toe te vertrouwen, want die doen dat tussen de soep en de patatten door, om het familiair uit te drukken.”

lijk is om het uit elkaar te halen. Ik hoop dat als men een beetje nadenkt, beseft wat voor goeds de Unie heeft voorgebracht: vrede en stabiliteit, maar ook een gigantische stijging van de welvaart. In België is het gemiddelde inkomen de voorbije 10 jaar met 26% gestegen.”

“Eerst wil ik opmerken dat het met de munt goed gaat. Ik weet niet wat de koers vandaag is, maar de euro blijft staan op ongeveer 1,3 dollar. Toen ze werd ingevoerd, stond ze op 0,87 dollar dus ze is bijna in waarde verdubbeld ten opzichte van de dollar.

Maar waar Europa nood aan heeft, is een versterking van de Economische en Monetaire Unie en het gezond maken en onder controle brengen van de bankensector.”

“Wat is het alternatief? We hebben Dexia wel genationaliseerd. Wanneer blijkt dat de hebzucht sterker is dan elke zelfregulering, dan moet je wel reguleren, want uiteindelijk gaat het om de spaarcenten van de mensen. Ik heb veel minder medelijden met de waardering van dividenden van aandeelhouders. Het zijn maatregelen die op Europees niveau moeten genomen worden, anders verplaatst men gewoon het risico.”

Steven Devloo

“Ik denk het wel, ja. Het is niet de eerste crisis die we doormaken. Je zou kunnen zeggen dat het ondertussen zo verstrengeld is dat het bijzonder moei-

Hoofdredacteur

-18-

K

en je klassiekers. De 19e-eeuwse Franse econoom Frédéric Bastiat leverde met dit korte werk over de gebroken ruit van een winkelier een belangrijke en toegankelijke bijdrage over verborgen kosten van economisch handelen. Je vindt enkele van zijn werken ook terug in onze liberale bibliotheek.

Bent u nooit getuige geweest van de brood verdienen. Wat zouden de glazenwoede van de brave burger Jan met de makers worden, als men nooit ruiten Pet, wanneer zijn onmogelijk zoontje er zou breken?” opnieuw in geslaagd is een Maar in deze troostenvensterruit te de uitdrukking schuilt breken? Als u dit een hele theorie die spektakel bijgeIedereen moet zijn brood we het best in dit erg woond hebt, zult u verdienen. Wat zouden eenvoudige geval op de glazenmakers heterdaad betrappen, ongetwijfeld ook gemerkt hebben dat worden, als men nooit aangezien het exact ruiten zou breken? het lijkt alsof alle dezelfde is die jamaanwezigen, zelfs al mer genoeg de meeszijn het er dertig, te van onze de ongelukkige eigeeconomische instellinnaar dezelfde troost gen stuurt. Stel dat geven: “Uit elk kwaad komt wel iets het zes frank kost om de schade te hergoeds. Dergelijke ongelukken doen de stellen. Als men beweert dat door het economie draaien. Iedereen moet zijn ongeluk zes frank in de glazenmakersin-19-

dustrie terecht komt, dat het deze sector een stimulans van zes frank geeft, dan ben ik het daar mee eens. Ik zou het absoluut niet willen ontkennen, de redenering is volledig correct. De glazenmaker zal komen, de klus klaren, zes frank ontvangen, zich in de handen wrijven en het lastige kind in stilte zegenen. Dit is wat men ziet. Maar als hier uit afgeleid wordt, zoals maar al te vaak gebeurt, dat het goed is om ruiten te breken, dat dit het geld doet rollen, dat er een algemene stimulans voor de economie uit volgt, dan moet ik “Stop!” roepen. Deze theorie stopt bij wat men ziet, ze houdt geen rekening met wat men niet ziet.

niet. Laten we nu kijken naar Jan met de Pet. In het eerste scenario, dat van de gebroken ruit, geeft hij zes frank uit en heeft hij het genot van een ruit: niets meer of minder dan daarvoor.

In het tweede, dat waarin het ongeluk niet gebeurde, zou hij zes frank uitgegeven hebben aan schoenen en zou hij tegelijk het genot van een paar schoenen en van een ruit hebben gehad. Jan met de Pet maakt deel uit van de samenleving, dus moeten we besluiten dat wanneer we de rekening van alle kosten en baten maken, de samenleving in haar geheel de waarde van de gebroken ruit kwijt is. Door veralgemening komen we hieruit tot de volgende Men ziet niet dat onze brave burger zijn onverwachte conclusie: “de samenleving zes frank niet meer verliest de waarde aan iets anders zal van haar vernielde kunnen besteden. voorwerpen” – en Men ziet niet dat, had tot dit aforisme dat hij de ruit niet moe- Breken, verbrijzelen en de protectionisten ten vervangen, hij bij- stukmaken bevordert de de haren te berge voorbeeld zijn tewerkstelling niet. zal doen rijzen: versleten schoenen “Breken, verbrijzehad vervangen of een len en stukmaken boek aan zijn biblibevordert de tewerkotheek had toegestelling niet” of voegd.

Kortom, hij korter “vernietiging had zijn zes frank gebruikt voor iets wat is geen winst.” hij nu niet kan doen.

Wat zult u antwoorden, Moniteur induLaten we dus rekening houden met de striel, wat zult u antwoorden, aanvolledige economie. Aangezien de ruit ge- hangers van de bovenste beste heer de broken is, krijgt de sector van de glazen- Saint-Chamans, die met zoveel zorg makers een stimulans van zes frank: dit heeft berekend wat de industrie zal veris wat men ziet. Was de ruit niet ge- dienen als Parijs afbrandt en de huizen broken, dan hadden de schoenmakers herbouwd moeten worden? (of om het even welke andere sector) een stimulans van zes frank gekregen: Het spijt mij zijn knappe berekeningen dit is wat men niet ziet. te verstoren, vooral omdat hij de geest ervan in onze wetgeving heeft laten opEn als we zowel rekening houden met nemen. Maar ik verzoek hem opnieuw wat men niet ziet, omdat het een ne- te beginnen en niet enkel rekening te gatief feit is, als met wat men ziet, om- houden met wat men ziet maar ook met dat het een positief feit is, dan zouden wat men niet ziet. we begrijpen dat het voor de economie in haar geheel, of voor de nationale werk- De lezer moet zijn best doen goed te begelegenheid in haar geheel, niets uit- seffen dat er niet twee maar drie permaakt of er ruiten gebroken worden of sonages zijn in het toneeltje dat ik heb -20-

opgeroepen. De één, Jan met de Pet, vertegenwoordigt de Consument, door de vernietiging gereduceerd tot één genot in plaats van twee. De ander, in de gedaante van de Ruitenmaker, toont ons de Producent wiens economische sector een stimulans krijgt door het ongeluk.

De derde is de Schoenmaker (of gelijk welke andere industrieel) wiens sector door dezelfde oorzaak overeenkomstig te lijden heeft. Het is dit derde personage dat altijd in de schaduw blijft en dat als personificatie van wat men niet ziet een noodzakelijk element in het probleem is. Hij is het die ons weldra zal leren dat het niet minder absurd is om een voordeel in een handelsbeperking te zien, wat ten slotte niets anders is dan

een gedeeltelijke vernietiging. – Spit u alle argumenten voor handelsbeperkingen uit, u zult er enkel een parafrase van de volgende populaire spreuk in vinden: “Wat zouden de ruitenmakers worden, als men nooit ruiten zou breken?”

Filosoof 1801-1850

S

inds dit academiejaar legt het LVSV Brussel een collectie boeken aan over de liberale ideologie.

Om een beschikbaar boek te ontlenen stuur je gewoon een e-mail naar bibliotheek@lvsvbrussel.be met de gewenste titel. Je krijgt dan een bericht terug met een datum wanneer je het boek kan afhalen op ons lokaal. Niet-leden dienen een waarborg van €10 te betalen, leden uiteraard niets.

Een boek mag je gedurende 21 dagen bijhouden. De volledige lijst van boeken vind je op www.lvsv-brussel.be terug.

-21-

N

a eeuwen van Westerse dominantie verschijnt China opnieuw op het wereldtoneel als één van de hoofdrolspelers. Aangevuurd door staatskapitalisme kan het land groeicijfers voorleggen die Europese politici naar adem doen happen. Moeten we alvast afscheid nemen van de liberale democratie en de vrije markt of is het einde van de geschiedenis nog niet in zicht? In vogelvlucht door de uitdagingen die China opwachten.

“Het maakt niet uit welke kleur de kat heeft, zolang hij maar muizen vangt”, het zijn beroemde woorden afkomstig van Deng Xiaoping, de grote architect van de in 1978 ingevoerde Opendeurpolitiek waarmee de Chinese Communistische Partij (CCP) pragmatisme predikt om zo de fouten van de radicale Mao Zedong te wissen. Dat pragmatisme lijkt te lonen. Terwijl België misschien 0,1% economische groei zal boeken in 2012, schermt de CCP met cijfers die jarenlang meer dan 10% bedroegen, al zal de economie er dit jaar met slechts 8,2% toenemen.

De torenhoge groei is noodzakelijk wil de partij haar reeds aangetaste legitimiteit bij de doorsnee-Chinees niet helemaal te grabbel gooien. In feite is er

sprake van een contractdenken: de bevolking houdt zich afzijdig van politiek en komt niet massaal op straat om democratische hervormingen te eisen op voorwaarde dat de CCP haar uit de armoede tilt. Staat en partij vallen in China immers samen, zo kondigt de staatstelevisie Hu Jintao steevast aan als secretaris-generaal van de CCP en niet als president van de Volksrepubliek China.

Ondertussen is het land uitgegroeid tot de grootste economie na die van de Verenigde Staten en volgens voorspellingen van de Wereldbank kunnen de Chinezen nog voor 2030 de kroon spannen. Het afgelegde parcours oogt in elk geval indrukwekkend: anno 2012 exporteert het land in één dag evenveel als in heel

-22-

1979. De statistieken liegen niet, maar vertellen ze ook het hele verhaal? Als we het bruto binnenlands product (BBP) uit 2009 van beide landen delen door het aantal inwoners, werpt dat een ander licht op de zaak: 46.381 dollar voor Joe, 3.678 voor Bo. Xi Jinping, de gedoodverfde opvolger van de huidige president, heeft werk voor de boeg om de levensstandaard van de meer dan 1,35 miljard Chinezen te verbeteren.

Eén van de hoofdschuldigen zijn de talrijke steenkoolcentrales. China is voor 70% van zijn energieconsumptie afhankelijk van het vervuilende steenkool, al worden er momenteel verschillende groene centrales gebouwd. Samen met kameraad Rusland legt het ook de hand aan verschillende kerncentrales. Niet alleen is het land de grootste vervuiler, het is ook de grootste energieverbruiker ter wereld. Het algemene verbruik is doorheen de voorbije 3 decennia Op binnenlands vlak heeft de CCP de no- exponentieel toegenomen met een jaardige katten te geselijkse groei van len. Jarenlang was 5,6%.

Sinds 1994 het credo ‘economivolstaan de binnensche groei ten koste landse reserves niet van alles’, maar nu De economische groei langer om aan de stuit Peking op de brengt andere narigheid vraag te voldoen en grenzen van dat be- met zich mee: hoge is het land een nettoleid.

Burgers, met inflatie, de nachtmerrie importeur van olie. name uit de studen- van elke centrale bank. tenpopulatie en de mondige middenklasDe economische se, protesteren tegen groei brengt andere de milieuverontreininarigheid met zich ging, iets wat tot voor kort niet mocht be- mee: hoge inflatie, de nachtmerrie van staan van het regime. elke centrale bank. Vorig jaar bedroeg de inflatie 5,9%, al zal die volgens een Hoewel sommige steden proberen de ver- rapport van de Aziatische Ontwikkelingsvuiling een halt toe te roepen door on- bank dit jaar krimpen tot 4,6%. Behalve der andere erg vervuilende auto’s van aan de grondstofprijzen ondervindt de de weg te halen, is de luchtkwaliteit er er- bevolking dat vooral aan de stijgende barmelijk. In Peking is de luchtpollutie voedselprijzen. Een situatie die voor soms zo erg dat ze volgens de Ame- elke machthebber, hoe stevig hij ook in rikaanse ambassade niet kan worden het zadel mag zitten, potentieel gevaargemeten. Het gevolg? Naast afgelaste lijk is, dat bewijst de Franse Revolutie. vluchten op de luchthaven en een flore- Te meer omdat sommigen vraagtekens rende verkoop van mondmaskers schiet plaatsen bij de cijfers die door de CCPook de verkoop van luchtfilters de hoog- staat worden gepubliceerd, zo bedroeg te in. Voor de burger die het zich kan per- de inflatie volgens professor Larry Lang mitteren, dat spreekt voor zich, want de van de Chinese University of Hong Kong sociale ongelijkheid neemt zienderogen vorig jaar 16,2%. Het ontlokte hem de toe. Vooral het platteland en het westen uitspraak dat elke Chinese provincie een van China slagen er niet in om zich te Griekenland is. ontwikkelen. Wat doet de overheid ondertussen? Die beweert dat het allemaal Het is echter niet de inflatie, het niet zo rampzalig is. Niet moeilijk als je energieaspect, de sociale ongelijkheid, schermt met officiële metingen waarvan een brandende Tibetaan of de wijdverde gehanteerde standaarden een stuk to- spreide corruptie die het grootste leranter zijn dan die van de Wereldge- gevaar voor China betekenen, wel de zondheidsorganisatie (WHO). heersende investeringsijver die genoeg -23-

potentieel heeft om tot de volgende grote zeepbel te vervellen. Neem nu de vastgoedmarkt. Elke Chinese stad die naam waardig steekt zich momenteel diep in de schulden om in een ijltempo huizen, kantoren en winkelcomplexen uit de grond te doen verijzen. Goed nieuws voor de plaatselijke bouwsector, maar dergelijke investeringswoede is waardeloos als de consumptie achterwege blijft. Daarin schuilt nu net het probleem van China dat een Spanje aan de Gele Rivier dreigt te worden: het leeuwendeel van de nieuwe kantoren en huizen staat zo goed als leeg. De nationale schuld bedraagt zo’n 568.000 miljard dollar. Ter vergelijking, Amerika zit op een schuldenberg van een slordige 156.500 miljard dollar. Zelfs staatsbanken kunnen niet eeuwig op de aflossing van hun kredieten wachten.

Een blik op de handelsbalans brengt ook veel aan het licht: de uitvoer groeit er al jaren een stuk sterker dan de invoer. In maart 2012 nam de uitvoer toe met 8,9% tot 165,66 miljard dollar, terwijl de invoer met 5,3% groeide tot 160,31 miljard dollar, aldus cijfers van de Chinese douane. Een overschot boeken is op zich positief, dat beaamt elke economieprofessor, maar op lange termijn wijst het op structurele mankementen in de economie.

naar Europa en Amerika. De privéconsumptie bedraagt in China nauwelijks 30% van de economische activiteit.

Daarnaast draagt het feit dat China zijn munt systematisch onderwaardeert om de export aan te zwengelen bij tot die scheeftrekking. Als er vervolgens op die afzetmarkten een crisis losbreekt, door bijvoorbeeld een kredietbubbel en jarenlange overconsumptie die door de overheden werd gestimuleerd, dan heeft dat onvermijdelijk consequenties voor de aan overproductie leidende industrieën in China.

Schermen met de successen die China in de afgelopen drie decennia heeft geboekt om een doodskist voor de democratie en de vrije markt te bestellen, getuigt niet van intellectuele eerlijkheid.

De door de staat gedomineerde economie van het onvrije China houdt enorme risico's in: het knaagt immers aan de inovatie door individuen, één van de redenen waarom 1989 historisch zo'n belangrijk jaar is. Dus waarom naar protectionsime grijpen, Europa?

Leve het duurzame model van de vrije markt. Leve de vrijheid.

De CCP slaagt er niet in om de binnenlandse privéconsumptie aan te wakkeren waardoor de economie sterk afhangt van gul gesubsidieerde export -24-

Steven Devloo Hoofdredacteur

H

omeopathie: sommigen geloven erin, voor anderen is het pure kwakzalverij. Toch bezocht het afgelopen jaar maar liefst 6% van de Belgische bevolking een homeopaat en dat aantal gaat langzaam maar zeker in stijgende lijn. Vooral hogeropgeleiden zijn meer en meer gewonnen voor hun holistische aanpak. Homeopathie is van alle alternatieve geneeswijzen in Europa de grootste uitdager van de conventionele geneeskunde. Maar wat moet de overheid met een geneeswijze die in principe geen wetenschappelijke grondslag heeft? Reguleren en terugbetalen of verbieden? Een progressief liberaal kwam, dankzij de liefde, in contact met de enorme polemiek tussen de klassieke geneeskunde en de homeopathie en pent zijn bevindingen neer...

Voor we een debat openen over homeopathie, is het belangrijk te weten waar deze geneeswijze juist voor staat. Vooreerst zijn er verschillende stromingen binnen de homeopathie, maar de klassieke of unitaire homeopathie is veruit de meest bedreven stroming. Deze stroming vindt zijn oorsprong in oud-Griekse geneeskundige opvattingen die de Duitse arts Samuel Hahnemann tweehonderd jaar geleden formaliseerde. Hoewel een doorgedreven begrip van de homeopathie jarenlange studie vereist,

leggen we hier toch kort de twee belangrijkste principes uit: het individualiteits- en similiaprincipe.

De homeopathie dankt zijn naam aan het similiaprincipe: het gelijke (‘homoios’) met het gelijke bestrijden. Homeopathische remedies zijn extreme verdunningen van stoffen (de zogenaamde oertinctuur) die in onverdunde vorm gelijkaardige symptomen zouden oproepen als de te bestrijden ziekte. De helende werking verkrijgen de remedies

-25-

volgens de homeopathische leer door het zogenoemde potentiëren: bij elke verdunningstap wordt de verdunning zeer krachtig geschud waardoor de dynamische kracht van de oertinctuur overgaat op het oplosmiddel.

De homeopathie gaat ervan uit dat iedereen in zich een vitale levenskracht heeft. Een ziekte is dan ook een verstoring van deze vitale kracht en homeopaten zeggen gericht te zijn op het versterken en het weer harmoniseren van deze kracht, in plaats van de ziekteverwekker of het pathologische proces direct te bestrijden.

Men is dus gericht op het versterken van de eigen defensie door het stimuleren van het inherent zelfgenezend vermogen, de vis medicatrix naturae.

Om deze vitale kracht te harmoniseren, passen homeopaten het individualiteitsprincipe toe door de zieke patiënt (of homeopathischer, een patiënt met een verstoring in zijn vitale kracht) in zijn geheel, holistisch, te benaderen. Een homeopaat is niet alleen geïnteresseerd in de symptomen die de patiënt vertoont, maar ook en vooral hoe de patiënt deze symptomen ervaart en of er eventueel levensgebeurtenissen hebben plaatsgegrepen die aanleiding zouden kunnen gegeven hebben tot de ziekte. Door het stellen van vaak zeer persoonlijke vragen bouwt de homeopaat al luisterend een volledig beeld op van de patiënt in zijn geheel.

Pas na deze bevraging zal hij dan een homeopathisch middel naar voren schuiven. Het is dus volstrekt gebruikelijk dat twee patiënten die ogenschijnlijk met dezelfde ziekte naar een homeopaat gaan, twee totaal verschillende reme-

dies voorgeschreven krijgen.

Het is deze sterk therapeutische aanpak die zich richt op het luisteren naar patiënten die zowel beoefenaars als homeopathisch behandelde patiënten zo sterk waarderen. Een homeopathisch consult duurt gemiddeld 45 minuten.

Dat is gemiddeld 3x (!) langer dan bij een gewone arts.

Tot op de dag van vandaag is er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat de doeltreffendheid van homeopathische verdunningen aantoont.

Wetenschappers, conventionele artsen en statistische studies schrijven de . werking van homeopathische behandelingen dan ook volledig toe aan het placebo-effect waarvan men al wetenschappelijk bewezen heeft dat nepgeneesmiddelen in veel gevallen inderdaad helend werken.

In schril contrast met het gebrek aan wetenschappelijk bewijs, staan echter de tevredenheidcijfers van homeopathische patiënten. In veel Europese landen liggen die vaak tot 15% hoger dan ‘gewone’ patiënten van de reguliere geneeskunde. Het dient echter vermeld dat in België dit verschil door onderzoeken van het KCE (Federaal Kenniscentrum Gezondheidszorg) niet wordt bevestigd, maar het blijkt wel dat homeopathisch behandelde patiënten zich geholpen voelen door deze geneeswijze. Het zou echter een prachtig voorbeeld van een sofisme ‘ad populum’ zijn moesten we uit deze hogere tevredenheidcijfers meteen concluderen dat homeopathie dan wel moet werken.

Als progressief liberaal vindt ondergetekende volksgezondheid zeker iets

-26-

waar een overheid - tot op de hoogte van collectivistische veiligheid - zich gerust mag mee moeien. Maar wat moet een overheid met homeopathie? Het wetenschappelijk bewijs ontbreekt en toch zijn patiënten erg tevreden?

‘conventionele’ medicatie kunnen: homeopaten zijn erg gekend voor hun kritische houding tegen een al te gratuit gebruik van allerhande reguliere geneesmiddelen en schrijven - in contrast tot reguliere artsen - nauwelijks antibiotica voor, dit omdat deze helemaal niet passen in een geneeswijze die erop gericht is de immuniteit, de ‘vitale kracht’, van de patiënt langdurig te bestendigen.

De meest eenvoudige oplossing is natuurlijk het verbieden, wat niet wetenschappelijk bewezen is, kan immers gevaarlijk zijn voor de volksgezondheid.

Zo’n rigoureuze aanpak lijkt echter ver- Allerhande studies van internationale dacht veel op het kind met het bad- verzekeringsmaatschappijen tonen aan water weggooien en dat homeopathisch is terecht niet de behandelde patiënweg die Europese beten maar liefst 43% Homeopathisch behandel- goedkoper zijn dan leidsmakers inslaan. in de de patiënten zijn niet al- patiënten Immers, hoge leen nauwelijks vatbaar conventionele gevoor antibioticaresisten- neeskunde. Homeotevredenheidcijfers van patiënten zijn tie, ze kosten ook een pathisch behandelde dan wel geen weten- pak minder. patiënten zijn dus schappelijk bewijs niet alleen nauwelijks voor de werkzaamvatbaar voor antibioheid van homeopathiticaresistentie, ze sche behandelingen, kosten ook een pak ze tonen wél aan dat voor de alledaagse minder aan overheden of verzekeringsgezondheidsproblemen patiënten eigen- maatschappijen die homeopathie lijk perfect zonder zware (en vaak dure) (zouden) terugbetalen.

-27-

Waarom dan al die commotie over homeopathie? Wordt het dan nooit gevaarlijk? Het antwoord hierop is moeilijk te geven. Een homeopathische behandeling kan wel degelijk gevaarlijk worden wanneer het fanatisme bij de beoefenaar overheerst en zelf de zwaarste ziekten (kanker, tumoren,...) uitsluitend homeopathisch behandeld worden en de patiënt de toegang tot de reguliere geneeskunde ontzegd wordt. Homeopaten zijn ook erg gekend voor hun overwegend negatieve houding ten opzichte van vaccinaties, die zouden de vitale levenskracht aantasten en worden de patiënten bijgevolg meestal ontraden.

Hierin kan én moet de overheid wel een rol spelen: ze hoeft geen waardeoordeel te vellen over homeopathie, ze moet alleen zorgen dat het veilig blijft. Zo moet ze zich de vraag stellen hoe ze de fanatici er zo veel mogelijk kan uithalen. In België zijn 4 op de 5 homeopaten gewone artsen, 20% heeft dus uitsluitend een homeopathische scholing gehad en weet dus nauwelijks wat de klassieke geneeskunde te zeggen heeft over zware ziekten. Het is misschien niet onverstandig alvast deze groep de toegang tot het beroep te ontzeggen. Uiteraard lost dit niet alles op: ook artsen kunnen zeer fanatiek zijn, toch mag er over het algemeen van uitgegaan worden dat men wel weet waarmee men bezig is, bovendien zijn artsen ook gewoon aansprakelijk als er duidelijke bewijzen zijn dat er serieuze fouten werden gemaakt in de behandeling van de patiënt. Qua vaccinaties moet een commissie zich buigen over de vraag welke absoluut noodzakelijk zijn om de volksgezondheid te garanderen en die dan ook verplichten.

heidsgestuurde sociale zekerheid is bij uitstek voer voor liberalen, maar laten we die hier even buiten beschouwing laten. In het huidig Belgisch systeem, waar de overheid via de ziekenfondsen een aanzienlijk deel van geneeskundige consulten en medicijnen terug betaald, moet zoiets uiteraard het geval zijn. Anders sta je als overheid weer een oordeel te vellen, iets wat niet past in een liberaal denkkader.

Homeopathie: het blijft moeilijk om er enig wetenschappelijk bewijs van te leveren. Toch mag een overheid het niet verbieden, vermits de individuele keuzevrijheid dan in het gedrang komt. Het blijkt immers dat hordes patiënten meestal genoeg hebben aan een meer therapeutische aanpak. Bovendien is de kritische houding van homeopaten ten opzichte van een overdreven geneesmiddelengebruik niet altijd even slecht.

Toch dient de overheid een rol te spelen om de volksgezondheid optimaal te garanderen: dat kan ze door het beroepsprofiel van een homeopaat strakker vast te leggen en enkel opgeleide artsen toegang te geven tot het beroep. Ze moet zich ook buigen over de vraag welke vaccinaties echt noodzakelijk zijn. Dit is de mening van een progressief liberaal na een maandenlange discussie met voor- en tegenstanders. Amen.

Moet men homeopathische remedies dan terug betalen? De discussie over het al dan niet nodig zijn van een over-28-

Filip Moons Webmaster

B

elgië is een sportief land. Hoewel onze voetballers het wel eens laten afweten, staan we internationaal hoog gerangschikt inzake tennis en wielrennen. Maar dé nationale sport waar alle Belgen in uitblinken is toch wel het ontduiken van belastingen. De fiscus bedriegen, we doen het allemaal.

En we doen het graag.

Onze eigenste VUB-professor fiscaliteit Michel Maus - voerde een grondig onderzoek naar belastingontduiking in België. Enkele maanden geleden schreef hij zijn bevindingen neer in een boek, ‘Iedereen doet het! Belastingontduiking in België’. Leuk weetje: in zijn onderzoek nam hij eveneens een enquête af bij VUBstudenten, zo hebben wij dan toch ook een beetje meegeholpen met de publicatie.

Wat blijkt nu? Jaarlijks zou de Belgische fiscus zo'n 26 miljard euro mislopen.

Niet alleen door grote fraudezaken, maar vooral door huis-tuin-en-keukenfraude.

Een hoge belastingsdruk, de ongelijke verdeling van die belastingsdruk en de manier waarop de overheid omgaat met fraude lijken de grootste bronnen van frustratie te zijn. Het gevolg is dat gefrustreerde mensen hun fiscale verantwoordelijkheidszin verliezen.

Exacte cijfers bestaan er niet. Een fenomeen als belastingontduiking wil wel bestudeerd worden, maar men zit al snel vast. Enerzijds heb je de overheid, de fiscus, die de confidentialiteit naar voren schuift om er voor te zorgen dat het cijfermateriaal niet moet worden vrijgegeven. Anderzijds wordt men ge-

-29-

confronteerd met het feit dat de fraudeur zelf ook geen informatie wil bekendmaken. Iedereen doet het, iedereen weet dat het gedaan wordt, maar men praat er niet graag over.

lijk de slapende vennootschappen en al even weinig wakkere bejaarden die “vergeten” hun fiscale verplichtingen te vervullen. Maar er zijn ook gewoon een heel deel belastingplichtigen die het vertikken om hun aangifte in te dienen. Het feit dat de fiscus maar weinig grondige controles voert, werkt dat fenomeen in de hand. De fiscus slaagt er zelfs nog niet in om diegenen die geen aangifte hebben ingediend aan een controle te onderwerpen.

Het is dan ook heel erg moeilijk te bepalen hoeveel de schatkist misloopt door belastingontduiking. In de eerste plaats door dat gebrek aan informatie, maar anderzijds zorgt fiscale fraude voor een zeer groot terugverdieneffect voor de overheid. Wie in een week 200 euro in het zwart John Crombez, heeft verdiend, zal staatssecretaris voor dat in het weekend Fraudebestrijding, uitgeven. Zo wordt Voor de ene is België de geeft zelfs toe dat behet een smeermiddel fiscale hel, voor de andelastingontduiking voor de economie. re noodzakelijk een belastingspara- soms Michel Maus kijkt dijs. Zo is er geen enkel kan zijn omdat de berechtstreeks naar de ander land ter wereld lastingdruk te hoog men arbeid ligt. Bepaalde sectozwarte economie en waar probeert er toch een zwaarder belast. ren zoals horeca en cijfer op te plakken. bouw zouden niet Hij komt tot een bekunnen overleven drag van 26 miljard zonder zwartwerk. Ineuro dat de overheid misloopt. Vergelij- dien men niet bereid is om zijn perken we dat bedrag met de Belgische soneel 20% of 30% in het zwart te staatsschuld, dan zien we dat dit het betalen, vinden werknemers wel een andubbele is van wat de overheid dit jaar dere werkplaats. Er is dus een markt wil besparen. om in het zwart betaald te worden om op die manier je netto-inkomsten wat Als men dat resultaat vergelijkt met an- op te drijven. Als de werkgever niet dere staten, dan stellen we vast dat meedoet met dat systeem loopt hij het enkel Griekenland, Portugal, Spanje en risico om uit de boot te vallen.

Italië het nog slechter doen dan België.

Zijn dat nu niet juist de landen die zich Wat fiscale fraude betreft, is de toleranin een zware financiële crisis bevinden? tie bij de Belgen vrij groot, met uitzonDat is logisch. Als een overheid een dering van fraude door grote bedrijven. fiscaal systeem uittekent, stelt zij daar Dat heeft te maken met de hoge benatuurlijk een budgettaire doelstelling te- lastingsdruk op arbeid. Voor de ene is genover. En als die doelstelling niet België namelijk de fiscale hel, voor de bereikt wordt omwille van het feit dat andere een belastingsparadijs. Zo is er men gaat frauderen, dan heeft men een geen enkel ander land ter wereld waar tekort. men arbeid zwaarder belast. Volgens statistieken van de OESO blijkt dat wij tussen de 50% en 60% van de inkomsten verkregen uit arbeid afstaan aan Volgens onderzoek dienen jaarlijks zo’n de overheid. Zwartwerk is dan ook niet 32.000 vennootschappen en 310.000 fy- verrassend. Daar heeft de overheid de sieke personen hun belastingsaangifte burger die hij verdient. Het is de overniet in. Daarin inbegrepen zitten natuur- heid die verantwoordelijk is voor het -30-

fiscale systeem, en men heeft er voor gezorgd dat het bol van frustraties staat waardoor men het als onrechtvaardig ervaart.

horen dat mijn strijd tegen de fiscale fraude faalde, dat ik foefelaars steunde, dat ik het systeem zo ingewikkeld maakte om ontwijkingen mogelijk te maken.

In tegenstelling tot heel wat socialisten ben ik echter geen specialist in de materie. Waarom worden er eigenlijk Belastingontduiking of fiscale fraude geen hoorzittingen georganiseerd in het houdt in dat de fiscale wet wordt over- parlement? Bruno Tuybens (SP.A) kan treden met bedrieglijk opzet en is een dan komen uitleggen hoe je bonussen misdrijf. Belastingontduiking mag echter fiscaal kan optimaliseren. Vicepremier niet verward worden met belastingontwij- Johan Vande Lanotte en een van zijn king. Bij het ontwijken van belastingen voorgangers, Luc Van den Bossche, kunopteert de belastingnen toelichten hoe je plichtige voor de een managementvenis nootschap moet geminst belaste weg. Belastingsontwijking Dit is niet verboden niet verboden in het bruiken en wat het in het Belgisch Belgisch fiscaal recht en verschil is tussen een fiscaal recht en zou zou zelfs de plicht van goede vennootschap zelfs de plicht van elk individu en elke en een slechte. En elk individu en elke ondernemer moeten zijn. als we dan toch bezig ondernemer moeten zijn, kunnen we zijn.

ABVV-topman Rudy De Leeuw ook horen De aanvaarding van belastingontwijking om het voordeel van de notionele inmoet nochtans worden genuanceerd. terestaftrek te bespreken.”

Om te beginnen mag er geen sprake zijn van simulatie of veinzen door de belastingplichtige, met andere woorden, hij moet alle fiscale en burgerrechtelijke Belastingfraude blijkt dus werkelijk een gevolgen van zijn handelen aanvaarden. alledaagse bezigheid te zijn. Als jurist Daarnaast is er in verschillende belasting- valt dit te verwerpen, of dat moreel ook wetboeken een antimisbruikbepaling in- te verwerpen valt, is een andere kwesgevoerd om de voortdurende stijging tie. In elk geval is het zeker aan de orvan de ontwijkingsmechanismen tegen de om de wetgeving hieromtrent meer te gaan. Deze antimisbruikbepaling laat verstaanbaar te maken en het systeem de fiscus toe om bepaalde juridische con- te vereenvoudigen. Dat de belastingsstructies te verwerpen die enkel en al- druk naar omlaag moet, is zeker. Deze leen bedoeld zijn om aan de belasting te ‘gelegaliseerde diefstal’ uitgaande van ontsnappen zonder enige financiële of de overheid heeft enkel perverse efeconomische verantwoording. fecten tot gevolg.

De regering-Di Rupo komt nu met een nieuwe antimisbruikbepaling die zegt dat elke constructie opgezet om belastingen te ontwijken onwettelijk is. Maar zou de regering niet beter eerst in eigen boezem kijken? Vorige maand nog mochten we deze woorden horen van vicepremier Didier Reynders: “In het begin kreeg ik keer op keer, onder meer van SP.A-Kamerlid Dirk Van der Maelen, te -31-

Caroline Sneyers Secretaris

D

oor heel Europa zijn rechts-radicale krachten aan een opmars bezig. Ook in Hongarije kunnen we spreken van een dergelijke beweging. Jobbik is een rechts-populistische partij die bij de laatste verkiezingen in 2010 een enorme hoeveelheid aan stemmen behaalde. Sindsdien zijn de straten van Boedapest en andere Hongaarse steden gekenmerkt door parades van zwarthemden.

Jobbik is een rechts-radicale politieke partij uit het Hongaarse politieke landschap met een sterke nationalistische toewijding. De partij wordt door politieke concurrenten evenals door de westerse pers als fascistisch en antisemitisch bestempeld. Jobbik negeert echter die verwijten en omschrijft ze als politiek gemotiveerd.

Jobbik – eveneens gekend als de Beweging voor een Beter Hongarije – plaatst zichzelf in het rechts-populisme, met een nationalistische en anti-elitaire kritiek op alle bestaande politieke instituties in Hongarije. Het wil de huidige links-rechtsideologieën vervangen door een liberaler, kapitalistischer Hongarije

en een sociaaldemocratische samenleving. Bij de laatste verkiezingen, die plaatsvonden in 2010, legde de partij de schuld van de crisis bij de Roma-zigeuners en het Joods wereldkapitalisme. Toch ontkent Jobbik fascistisch, homofoob en antisemitisch te zijn en wijst het vaak met een beschuldigende vinger naar de onbegrijpende en misleide Europese Unie.

De straten worden beveiligd door een Verdedigingsmacht, ook gekend als de Vederomilitie. Tegen een achtergrond van partijvlaggen in het rood, wit en groen en geëscorteerd door geüni-

-32-

formeerde volgelingen van de Hongaarse Garde, een met Jobbik verbonden paramilitaire beweging, verzet de partij zich alsmaar meer tegenover de globalisering.

Protectionisme wordt hoog in het vaandel gedragen. “Waarom zouden we groenten uit China kopen in onze gewone supermarkten, als onze eigen, Hongaarse, landbouw aan het verkommeren is en we de kans hebben om deze te verbeteren?”, vraagt men zich binnen de partij af.

Een bevolkingsgroep die zwaar geviseerd wordt, zijn de zigeuners. Hierbij wordt dan vooral een sterke weerstand geboden tegen de Roma, een zigeunervolk dat in de veertiende eeuw van India naar Europa migreerde. Daarnaast komen ook de Joden aan bod. Van antisemitisme weigert de 31-jarige partijleider Gábor Vona echter te worden beschuldigd. Daarom wijzen critici naar andere kopfiguren in zijn partij die het minder fijnzinnig verwoorden. András Király, de 26-jarige rechterhand van Vona, ontkent niet dat hij antisemitische uitspraken heeft gedaan, maar hij ziet verzachtende omstandigheden.

Zo zouden volgens Király de Joden naar zich laten opjutten door Amerikaanse Joden die vals gemonteerde videobeelden gebruiken.

Ook de beschuldigingen van neofascisme zijn uit de lucht gegrepen. Hoewel Jobbik in het verleden reeds een alliantie aanging met een reeks extreemrechtse partijen uit het buitenland – waarvan het Front National van Marine Le Pen

nog de meest gematigde is – valt de filosofie van de partij nog steeds het best te omschrijven als nationalistisch. Men kan echter over een nationalisme in de goede zin van het woord spreken. Op het einde van elke meeting zingt de hele zaal luidkeels het Hongaarse volkslied, waarbij eveneens de slogan ‘Moge God ons een betere toekomst geven” doorheen de zaal weergalmt.

Dat is een strijdkreet uit de jaren 1920 die door een paramilitaire beweging verspreid werd.

Met deze leus kan op de opvallende aanwezigheid van de Hongaarse Garde worden gewezen.

Deze door Vona opgerichte geüniformeerde arm van de partij werd in 2009 door een rechtbank buiten de wet geplaatst, maar daar trekken de leden zich duidelijk niets van aan. Hun aantal groeit bij elke bijeenkomst. Hoewel de Garde er gevaarlijk uitziet zou haar aanwezigheid in elk ander land ongetwijfeld voor afkeer zorgen. De uniformen spreken namelijk niet aan en ze lijken uit de jaren 1930-1940 te komen.

Ondanks alles is Jobbik een gerespecteerde partij. Haar extreemrechtse uitstraling lijkt op de Hongaren geen schrikeffect te hebben. Dat de partij zo populair is, heeft te maken met het charisma van Vona. “Gábor Vona is een gepassioneerd man die met zijn hart spreekt”, dat is wat zijn aanhangers vermelden als er gevraagd wordt naar het geheim van zijn succes. Door zijn gewo-

-33-

ne komaf – voor zijn politieke carrière verdiende Vona zijn brood met de huisaan-huisverkoop van alarmsystemen en leefde hij in een communistisch woonblok – kan Vona ook terecht zeggen dat zijn partij de wil van het volk aanvoelt.

In de omgang mag hij dan een afstandelijke en zelfs achterdochtige indruk maken, op het podium kent hij zijn gelijke niet.

rechts-conservatieve partij Fidesz op een tweederdemeerderheid in het parlement rekenen. Sindsdien wordt de Hongaarse regering vanuit verschillende hoeken zwaar bekritiseerd. Toch ziet het Hongaarse volk daar geen graten in: het beleid bracht namelijk orde en stabiliteit.

Orban amendeerde de grondwet intussen verschillende keren. Een doorgedreven centralisatie was zijn doel. Het Hongaars Rekenhof en de Fiscale Raad Het charisma van Gábor Vona is niet de werden afgeschaft, het Grondwettelijk enige reden dat het Hof werd lamgelegd succes van Jobbik en de nieuwe grondverklaart. De malaise wet staat vol nieuwe waarin Hongarije ver- Het charisma van Gábor amendementen die keert, stuwt de partij Vona is niet de enige onder andere steuook vooruit. Het land reden dat het succes van nen op het gezin als verkeert al jaren in Jobbik verklaart. De mahoeksteen van de zowel een economi- laise waarin Hongarije maatschappij, de resche als een politieke verkeert, stuwt de partij latie tussen man en crisis. De socialisten, ook vooruit. vrouw, de bescherdie in 2002 in Hongaming van het ongeborije aan de macht ren leven en de kwamen, brachten het land volledig onvoorwaardelijke opsluiting van zware naar de vernieling door corruptie en ne- criminelen. potisme.

Viktor Orbán, de partijvoorzitter van het centrumrechtse Fidesz, ook gekend als de Hongaarse Burger Unie, had enkele oplossingen voorgesteld om de problemen aan te pakken. Jobbik wou echter radicale veranderingen doorvoeren en weigerde de voorstellen van Orbán te aanvaarden. Dat werd door Fidez met spot onthaald omdat de partij meende dat Jobbik de Hongaarse crisis enorm onderschatte. Uiteindelijk won Fidesz, onder leiding van partijvoorzitter Viktor Orbán, de verkiezingen in 2010 met 53,6 % van de stemmen. Jobbik behaalde vanuit het niets 17 %. Door deze verkiezingsuitslag zou de Hongaarse politiek een plotse maar indrukwekkende ruk naar rechts meemaken.

Dankzij de steun van Jobbik kan de

Naast de gewijzigde grondwet werden er nog tal van nieuwe wetten ingevoerd, waaronder een groot aantal van discriminerende aard is. Een andere zware aanpassing is de invoering van de mediawet. Kranten, radiostations en televisiezenders worden voortaan gecontroleerd op politieke berichtgeving.

Media mogen slechts een beperkt deel van hun ruimte besteden aan misdaad zodat de bevolking niet al te zenuwachtig zou worden, journalisten dienen hun bronnen steeds openbaar te maken als de berichtgeving de nationale veiligheid zou bedreigen en iedere publicatie moet voldoen aan een morele norm.

Deze mediawet is natuurlijk voor interpretatie vatbaar en houdt een beknotting van de persvrijheid en het recht op vrijemeningsuiting in. Journalisten met een afwijkende mening, onder wie soci-

-34-

aaldemocraten en groenen, werden ontslagen, zogenaamd wegens besparingen ten gevolge van de crisis. Het doel van deze nieuwe mediawet is niet ver te zoeken: men wenst de mogelijke kritiek op de maatregelen van de regering zo sterk mogelijk in te perken.

De vraag blijft hoe de situatie in dit land verder zal evolueren. Kan extreemrechts verder doorgroeien in het beleid, of wordt er een halt toegekend aan de huidige opmars? Hoe zal de band tussen Hongarije en de Europese Unie verder ontwikkelen? Zal het land Ăźberhaupt wel uit de crisis geraken op deze manier?

In het begin van dit jaar hield Jobbik een betoging aan de gebouwen van de Europese Unie in Budapest. Duizenden Hongaren kwamen samen om te protesteren als reactie op de ratingverlaging van Hongarije en aanvallen uit verscheidene Europese politieke hoeken. GĂĄbor Vona stelde zich hierbij dan ook de vraag of de inwoners de onafhankelijkheid van Hongarije wel wensten op te geven en of men wenste verder te gaan met deze beperkingen. Vona ziet de Europese Unie als niets minder dan een superstaat die de Hongaarse onafhankelijkheid, vrijheid en eigenheid afbreekt door het steeds verder opleggen van beperkingen en regels. Als protestuiting werd een Europese vlag in brand gestoken.

-35-

Penningmeester

Gre gory r Des chuytenee

L

ange busreizen met Eurolines zijn dodelijk, maar die bewuste zaterdag (zaterdag 31 maart) kwam de achtkoppige delegatie van LVSV-Brussel toch heelhuids aan in Praag. Meteen werd duidelijk dat de Pragenezen geen ontbijt nuttigen... Problematisch, want na een lange busreis waren we niet alleen geradbraakt maar ook uitgehongerd.

Gelukkig is Praag een toeristenstad, we hadden de Praagse lucht nog niet goed opgesnoven of we liepen met onze slaapoogjes wijd open, de eerste toeristenval tegemoet. Praha BakeShop, een poepsjieke warme bakker die koffie en croissants verkocht (de enige in heel Praag). Met euro’s konden we niet betalen, het was met Tsjechische Kronen te doen... we hadden dan ook te laat door dat de heerlijke chocoladekoeken omgerekend zo’n 4 euro ‘t stuk kostten... Maar man, wat waren die chocoladekoeken lekker. Na het ontbijt begaven we ons richting Hostel. Inchecken konden we nog niet, daarvoor was het

wachten op onze LVSV-vrienden uit Antwerpen, Leuven, Gent en Hasselt. De bagage achterlaten kon wel, en kort nadien verlieten we het hostel om de stad te verkennen. Onze nieuwsgierigheid bracht ons naar een bureautje waar we een gids boekten die ons op een heuse communistenwandeling zou begeleiden.

De gids liep gelukkig niet hoog op met Stalin en de zijnen... zo wist hij ons te vertellen dat de Pragenezen er veel plezier uit haalden om reeds in 1962 het grootste beeld van Stalin ooit gebouwd met dynamiet te detoneren. Diezelfde gids nam ons ook mee naar een vooroorlogse atoomschuilkelder. De kelder doet vandaag dienst als underground club en er worden regelmatig rave-feestjes georganiseerd.

De schuilkelder herbergde ook een mini-museum. De gids deelde gasmaskers en Sovjetuniformen uit, en dit leidde bijna automatisch tot de verplichte ironische groepsfoto in legerkledij. Na de wandeling bleek onze voorzitter geland te zijn. Slim als hij is,

-36-

weigerde hij met Eurolines te reizen. Hij zag er zowaar uitgeslapen uit. Een beetje later kwamen ook de Gentenaren, de Antwerpenaren en de jongens uit Leuven aan in het hostel. Na een grondig rondje kennismaken belandden we met ongeveer dertig man in een plaatselijk restaurant (café Lokàl) waar we een heerlijk Tsjechisch avondmaal verorberden. Uiteraard is het LVSV meer dan ellenlang kibbelen over de politiek en dat hebben sommigen zondag geweten. Na ons diner besloten de meesten van ons de uitgaanssfeer op te snuiven in een underground club. Drie kelderverdiepingen, volstrekt brandonveilig, maar met heerlijke minimal, techno en spotgoedkope drank. De club? Chapeau Rouge, een aanrader!

Zaterdagnacht had al slachtoffers geëist maar toch stond iedereen zondag paraat

voor een tweede leerrijke wandeling door Praag. Een plaatselijke studente gidste ons door een wirwar van straatjes langs de Joodse wijk tot aan de Karlsbrug. Nadien kon iedereen doen wat hij wou... sommigen bezochten het seksmuseum, anderen kozen ervoor om nog wat te kuieren of om van een ijsje te genieten op een terrasje. ‘s Avonds was het eerst verzamelen geblazen in kamer 9. Hier werd er wat voorgedronken en het duurde dan ook niet lang of iedereen had zin om (opnieuw) het nachtleven te verkennen. Na een beetje verdwalen, stapten we deze keer in de grootste discotheek van Midden-Europa, Karlovy Lazne, 5 verdiepingen met op elk verdiep een ander muziekgenre. The place to be bleek uiteindelijk het 3de verdiep te zijn, waar een plaatselijke DJ de oldies meesterlijk aan elkaar plakte.

Het werd een typisch LVSV-feestje: losgeslagen studenten die de tijd van hun

3 stoere mannen, klaar voor de bus...

Een Hostel, rechtover een politiekantoor... bad... idea...

Praag, stad vol cultuur...

-37-

leven hebben, inclusief de obligatoire flessen goedkope cava.

Maandag stond er opnieuw een wandeling op het programma. Deze keer bracht een busje van de maatschappij “liberty tours”(bewust gekozen) ons naar de overkant van de Moldau. Hier bezochten we de Praagse burcht en een of andere grote kathedraal met evengrote glasramen. Na deze activiteit was iedereen weer vrij... sommigen kropen voor het eerst in twee dagen in hun bed, anderen gingen gewoon van het mooie weer genieten en flaneerden een beetje door de stad. ‘s Avonds stond er opnieuw een gezamenlijke diner op het programma.

De reisverantwoordelijke (Nathalie Smuha) had vier tafels gereserveerd bij een heerlijke Italiaan en na het dessert werd zij dan ook bedankt voor al haar inspanningen. Met het geld ingezameld in een collectebus had de voorzitter van

LVSV Nationaal een aquarel van de Karelsbrug gekocht. Na het avondmaal ging het voor de meesten weer richting hostel. Sommigen moesten de dag nadien immers vroeg uit de veren om een vliegtuig te halen. Anderen gingen opnieuw het feestgedruis tegemoet en sliepen de dag nadien hun roes uit.

LVSV-Brussel had niets te verliezen, wij wisten ondertussen dat je beter kapot een Eurolines-bus op kruipt. Immers: you can’t break, that what is already broken.

Groepsfotos... de ene al serieuzer dan de andere...

De discussies laaien hoog op aan tafel... hoe moet de staatsguld... NVM...

-38-

Politiek secretaris

H

et werkingsjaar van LVSV Brussel loopt op z'n einde.

Op dinsdag 15 mei omstreeks 18u zal de jaarlijkse Algemene Vergadering plaatsvinden. Tijdens deze bijeenkomst stelt het afscheidnemend bestuur het financieel, moreel en activiteitenverslag aan u ter goedkeuring voor.

Vervolgens worden bestuursverkiezingen gehouden voor het werkingsjaar 2012-2013. Elk lid van LVSV Brussel is welkom op de Algemene Vergadering om z'n stem te laten horen. Elk lid van LVSV Brussel mag zich kandidaat stellen om bestuurslid te worden. Elk lid zal van de voorzitter een formele uitnodiging voor de AV alsook de exacte bepalingen betreffende kandidaatsstellingen voor een bestuursfunctie per e-mail ontvangen. Meer info is beschikbaar op onze website www.lvsv-brussel.be. Stip 15 mei alvast aan in uw agenda.

Graag stellen wij aan u onze ereleden voor. Dankzij hun gulle bijdrage wordt onze financiële onafhankelijkheid gewaarborgd. Wenst u ook erelid te worden?

Dat kan, door €40 over te schrijven naar 363-0454905-15. dhr. Boudewijn Bouckaert

mevr. Irina De Knop

Vlaams Volksvertegenwoordiger LDD

Vlaams Volksvertegenwoordiger Open Vld

dhr. Olivier Cuvelier

dhr. Laurent De Meester

Oud-voorzitter LVSV-Brussel

Oud-voorzitter LVSV-Nationaal

dhr. Alexander De Croo

dhr. Patrick Dewael

Voorzitter Open Vld & senator

Oud-voorzitter LVSV-Brussel, Kamerfractieleider Open VLD

dhr. Herman De Croo Minister van staat, Volksvertegenwoordiger,

dhr. André Kempinaire

Burgemeester van Brakel

Oud-minister PVV

dhr. Karel De Gucht

dhr. Christophe Konings

Oud-voorzitter LVSV-Brussel

Oud-Voorzitter LVSV-Brussel

-39-

Dieter Keuten Voorzitter

Toon Bosmans Ondervoorzitter

Michael Van de Velde Politiek secretaris

Gregory Deschuyteneer Penningmeester

Caroline Sneyers Secretaris

Filip Moons Webmaster

Steven Devloo Hoofdredacteur

Thomas Donnez Oud-voorzitter

Thomas Bodequin Bestuurslid

Alexander D'Hondt Bestuurslid

Paul D'Hondt Bestuurslid

Gill Balcaen Bestuurslid

dhr. AndrĂŠ Kempinaire

dhr. Bart Tommelein

Oud-minister PVV

Vlaams Volksvertegenwoordiger en senator Open Vld

dhr. Georges Lennsen

dhr. Guy Vandermissen

Burgemeester Maasmechelen Open Vld dhr. Ludo Vandervelden dhr. Laurent Maes

Oud-voorzitter LVSV-Brussel

Oud-voorzitter LVSV-Brussel dhr. Guy Vanhengel mevr. Annemie Neyts

Brussels minister van Begroting Open Vld

Minister van Staat & Europees parlementslid mevr. Els Ampe dhr. Freddy Neyts

Fractieleider Open Vld Brussels Parlement

Oud-voorzitter LVSV-Brussel Franc Bogovic dhr. Thomas Ryckalts

Oud-voorzitter LVSV-Nationaal

Voorzitter Open Vld Brussels gewest

-40-

Karel Burrick Bestuurslid

Julie Clarys Bestuurslid

Anne-Sophie Kempinaire Bestuurslid

Florent Baudewyns Bestuurslid

Jitte Akkermans Bestuurslid

Olivier Dinet Aspirant

CĂŠdric Magerman Aspirant

Mitch Devinck Aspirant

Dries Nackaerts Aspirant

Filip De Clercq Aspirant

Axel Forrez Aspirant

-41-

Mathias Timmermans Aspirant

Na een nachtje uit... crashen op de vloer van het Hostel

EUROLINES...

nooit

meer....

Samen met $olvay kring organiseerden we dit jaar een killer activiteit rond Angel Investors and internet start-ups

-42-

Je vindt LVSV Brussel ook terug op Facebook, Twitter en Flickr