Filosofie Luna Ison

Filosofie es$ay

Luna Ison TVG 1

Deze tekst is oorspronkelijk met de hand geschreven in een hema-schriftje. Met een pen met zwarte inkt tussen mijn duim en wijsvinger geknepen. Wat je nu leest is NIET het origineel. Het is bijgeschaafd, overgetypt, aangepast, gemodificeerd en er zijn een aantal spelfouten uitgehaald. Je zou het verbeterd kunnen noemen, of minder authentiek dan dat het eerst was.

g p alles wat ik maak. Ik denk dat imperfecties er voor zorgen dat een werk minder reproduceerbaar is. Want waarom zou je iets reproduceren met imperfecties?

Volgens Charles Baudelaire leven we in een HYPERREALITEIT. In deze hyperrealiteit is alles maakbaar en worden imperfecties ontweken. Het is een simulatie van een verbeterde versie van de natuurlijke werkelijkheid.

“Alles is een menselijke constructie, niets is waar”

Baudrillard (1929-2007) is een Franse postmodern filosoof en cultuurcriticus.

In de jaren 70, toen de consumptiemaatschappij vanuit Amerika kwam overwaaien, zag hij de werkelijkheid om zich heen veranderen en vervormen.

Volgens Baudrillard leven we sindsdien steeds meer in een schijnwereld, ook wel een hyperrealiteit, die constant vervormd wordt door massamedia en consumptie.

Sociale media is zo in ons leven geïntegreerd, dat het een nieuwe werkelijkheid is. Jongeren leven een groot deel van hun sociale leven via sociale media. Ook al zijn veel dingen op sociale media nep, want het doel is te verkopen of ons begerenswaardig te maken, HET VERANDERD WEL HOE WE NADENKEN. hET IS BEPALEND VOOR

BIJVOORBEELD DE SCHOONHEIDSSTANDAARD

EN WELK NIEUWS AANDACHT KRIJGT wAT

WEER GROTE GEVOLGEN HEEFT VOOR WELKE

LEVENS GESPRAARD WORDEN, WIENS KANT

WE KIEZEN. DE FYSIEKE WERELD VAN SOCIALE

MEDIA BESTAAT UIT 3 KLEUREN PIXELS, WAARMEE WE INFORMATIE BINNEN KRIJGEN, DIE WE VERVOLGENS INTRINSEREN EN MEEDRAGEN IN DE REST VAN ONS LEVEN.

Een hyperrealiteit kan ook mensen bevrijden van de menselijke grenzen van tijd en ruimte, maar we zetten het vooral in om ons leven “positiever” te maken, waarbij we alle negatieve, chaotische, oncomfortabele dingen willen wegpoetsen. Hoe meer geld iemand heeft, hoe meer deze persoon de mogelijkheid heeft om in een hyperrealiteit te leven, weg van de ongemakken van de natuurlijke realiteit. Hoe rijker we zijn, en hoe hoger onze klasse, hoe meer tijd we besteden in een hyperrealiteit.

In de consumptiemaatschappij leren we al van jongs af aan dat we onze verlangens makkelijk en meteen kunnen bevredigen met externe middelen. We bedelven onszelf onder goederen, beelden en verhalen die onze directe verlangens bevredigen, maar ons niet hoeven te brengen naar wat wij willen met ons leven. Zoals geld, waar we steeds meer en meer van moeten hebben, waardoor de grens tussen doel en middel vervaagd.

dE WERELDBOL IS EEN DRIEDEMENSIONALE BOL, DIE NIET ZONDER VERVORMING TE TEKENEN IS. iK HEB MIJN HELE LEVEN NAAR

EEN IN VERHOUDING VERVORMDE

WERELDKAART GEKEKEN EN HET MOEITELOOS

AAMGENOMEN ALS WAARHEID. dEZE

KAARTEN ZIJN DENK IK GETEKEND DOOR

MENSEN DIE DE WESTERSE WERELD EN RUSLAND ALS MIDDENPUNT HEBBEN

GENOMEN EN VANUIT DAAR ZIJN DE CONTINENTEN ER OM HEEN EEN STUK KLEINER

GETEKEND. op DIE MANIER VERVORMD VANUIT het zien EEN TEKENING EEN WERELDBEELD.

Het is dus maar hoe je er naar kijkt. Maar duidelijk is dat o.a. media input bepalend is voor onze blik op de wereld. Het nieuws krijgt de ere stempel “waarheid”. Maar eigenlijk zijn het fracties en fragmentjes van de waarheid die wellicht uit verhouding worden gebracht Het nieuws biedt op het ene moment een bepaalde werkelijkheid aan, zoals de Oeigoeren concentratiekampen in China in 2022 in het nieuws kwamen. Nu komt het niet meer in het nieuws. Ik vraag me af: is dit nog? Zijn er nog steeds mensen in die kampen die systematisch gemarteld worden? Ik heb geen idee. Wat leren we nou echt van het nieuws over systemen in de wereld als we alleen flarden zien? Theater belicht juist systemen, maar theater is nep.

Is nieuws meer werkelijkheid dan theater?

Het kan zo pijnlijk voelen wanneer iets wat je als kind geloofde als waar en echt zag, uiteindelijk niet blijkt te zijn, of complexer blijkt te zijn. Dat blond haar niet geel is, dat kleding doneren aan arme landen niet zo lief is als het lijkt en dat een echte piraat geen piraat is. Teleurstelling na teleurstelling. Het concept piraat blijft voortleven in mijn ideeënwereld. Over de zeven zeeën varen, met een vlag met een schedel er op, een papegaai op je schouder, rum drinken. In de hedendaagse realiteit is piraatzijn drastisch anders. Hedendaagse piraten worden beschreven als criminelen, terroristen, mensensmokkelaars, die gebruikmaken van speedboten en mitrailleurs. Wat is een echte piraat? Het idee “piraat”, (gevormd door films) of de realiteit die vervormd wordt door koloniale systemen in de wereld? Het is fijner om te leven in een hyperrealiteit, waar je schuldgevoel kan vermijden door consumptie, waar het leven mooi is en positief.

Door verhalen te vertellen maak of assembleer je een nieuwe realiteit. In theater ga je bewust naar een verhaal. Maar dagelijks krijgen we ook onbewust verhalen in onze strot geduwd, die meer kapitalistische doeleindes hebben. Een parfum in de winkel gaat nauwelijks over de zintuigelijke geur, het gaat over begeert worden, charme, schoonheid, romantiek. Er spelen vaak zelfs acteurs in dit verhaal die poseren als zichzelf maar dan zonder gebreken.

Stuk over hoe literatuur percenptie kan veranderen en wat orientalism is. Over het boek van Eward Said

Een stuk over hoe taal een bedacht systheem is en hoe je zelf taal kan bedenken

Over aurora, over funties in de maatschappij en de lading van woorden