ลูบไล้...ไต้หวัน

Taiwan

2553-2554ลักษณ์ เกษมสุข

this book is NOT FOR SALE but JUST FOR FUN find free issue at www.issuu.com/lukkonen/docs/liketaiwan

อดีตผู้นำประเทศหนึ่งซึ่งเป็น ‘คนที่คุณก็รู้ว่าใคร’ ความรู้สึกของคนที่ได้จับมือเขา ผู้นั้นในอดีต มาถึงวันนี้...ถ้าไม่อยากตัดมือไปใส่ตู้โชว์เก็บไว้เป็นที่ระลึกด้วยความ ภาคภูมิใจ ก็คงจะอยากเอาแอลกอฮอล์สาดแล้วหาน้ำมนต์หลวงพ่อมาแช่ 7 วันล้าง โชคร้ายกันเลย

หลังจากเข้าแถวจับมือประธานาธิบดีแล้ว รัฐบาลไต้หวัน จัดโปรแกรมการ เดินทางเที่ยวชมเมืองต่างๆ ให้พร้อมสรรพ รวมถึงการเข้าพบตัวแทนหน่วยงานภาค รัฐสำคัญเพื่อเก็บข้อมูล สัมภาษณ์ เพื่อการปูทางนำสู่การรู้จักประเทศนี้อย่างลึกซึ้ง ทั้งเชิงเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม

โปรแกรมส่วนใหญ่จึงเป็นการไปเยือนหน่วยงานรัฐประดามี แต่ละที่ แต่ละ แห่งต้องเจอการทำงานแบบแผนเดียวกันคือ เข้าห้องประชุม ปิดประตู ดับไฟ ดูสไลด์ เปิดไฟ คว้าไมค์ถาม กำปากกาจด ซดกาแฟเกลี้ยง เป็นอย่างนี้ซ้ำไปทุกรอบจนความ เข้าใจไต้หวันกระจ่างขึ้นทีละน้อยๆ

ฉากหนึ่งที่น่าสนใจอยู่ที่การไปเยือนกระทรวงการต่างประเทศ รัฐมนตรีเจ้า กระทรวงสมัยนั้นให้เกียรติมาต้อนรับคณะนักข่าวด้วยตัวเอง และกล่าวสุนทรพจน์ ซึ่งเหมือนกับการร่ายยาวความในใจ

แน่นอนว่าประเด็นด้านต่างประเทศของไต้หวันที่ทั่วโลกจับตามอง อยู่ที่ เรื่องความสัมพันธ์กับจีนแผ่นดินใหญ่ที่ไม่ค่อยจะราบรื่นนัก เพราะยุคการนำของ เฉิน สุย เปี่ยน ดำเนินนโยบายแบบแข็งกร้าวกับจีน และรัฐบาลจีนเองก็เล่นบทแข็ง ใส่รุ่นน้อง ด้วยการชักชวนไม่ให้ประเทศพันธมิตรมีสัมพันธ์ทางการฑูตกับไต้หวัน การเตรียมฐานทัพตั้งกระบอกปืนหันใส่กัน เป็นสิ่งปรกติยิ่งกว่ายาสามัญประจำบ้าน ซึ่งสองประเทศต่างเตรียมไว้

ระหว่างที่พูดถึงคับแค้นต่อสภาพของการมีตัวตนอยู่หลังเงาจีนในเวทีระดับ โลก ช่วงหนึ่งรัฐมนตรีก็ทำให้คนทั้งห้องอึ้ง เมื่ออยู่ดีๆ เขาก็ปล่อยน้ำตาไหลคลอเบ้า