101130584 by WN PWN

psychoruchowego

), przepuklina

genetycznie

z zaleganiem wydzieliny

2.2. Kinezyterapia

fractura patellae

3.3. Rehabilitacja kardiologiczna

3.3.2. Etapy i modele rehabilitacji kardiologicznej.

3.3.2.2. Drugi etap rehabilitacji kardiologicznej

3.3.2.3. Trzeci etap rehabilitacji kardiologicznej

lub cykloergometrze

chorobowych

klatki piersiowej

i po przeszczepieniu serca

w neurorehabilitacji

w diagnostyce i terapii chorych na ChP

stwardnienia rozsianego

od urazu)

oddechowej

po operacjach torakochirurgicznych i kardiochirurgicznych

po operacjach brzusznych

9.3.2. Biofeedback

9.3.3. Terapia behawioralna

przypadkach

Jolanta Kujawa, Kamila Gworys

Tabela 3.7. Typ modelu na drugim etapie rehabilitacji kardiologicznej

Model rehabilitacji wysiłkowej

Obciążenie osiągnięte przez chorego podczas próby

≥ 7 MET lub 100 W

≥ 5 MET lub 75 W

3-5 MET lub 50–75 W

< 3 MET lub 50 W osoby z przeciwwskazaniami do próby wysiłkowej

Objaśnienie: MET – metabolic equivalent – ekwiwalent metaboliczny.

Model A

Zajęcia we wszystkich modelach prowadzi fizjoterapeuta. Podstawowym obciążeniem w modelu A jest trening wytrzymałościowy na ergometrze rowerowym 3–5 razy w tygodniu, przy obciążeniu powodującym przyspieszenie tętna do wartości stanowiącej 60–75% rezerwy tętna, odpowiedniego dla wieku (RT = TM – TS). Czas trwania interwału treningowego wynosi 30–45 min. Trening wytrzymałościowy jest uzupełniany treningiem oporowym wykonywanym 2–3 razy w tygodniu, który obejmuje do 3 zestawów ćwiczeń z użyciem przyrządów. Wykonuje się po 8–10 powtórzeń ćwiczeń dla różnych grup mięśniowych. Trening oporowy powinien stanowić około 10% objętości treningów modelu A, być poprzedzony 5–10-minutową rozgrzewką i kończyć się wyciszającymi ćwiczeniami o malejącej intensywności (ogólnorozwojowe ćwiczenia gimnastyczne i oddechowe). Należy pamiętać, że ćwiczenia mięśni obręczy barkowej i kończyn górnych są bardziej obciążające dla serca niż ćwiczenia innych grup mięśniowych.

Model B

W modelu tym również dominuje trening wytrzymałościowy na ergometrze rowerowym, ale z obciążeniem na poziomie 50–60% rezerwy tętna, odpowiedniego dla wieku. Podobnie jak w modelu A trening ten uzupełniany jest treningiem oporowym o proporcjonalnie mniejszym obciążeniu i ćwiczeniami ogólnousprawniającymi i oddechowymi.

Model C

Obciążenie treningiem wytrzymałościowym na ergometrze odbywa się na poziomie 40–50% rezerwy tętna z proporcjonalnie mniejszym obciążeniem treningiem oporowym oraz zestawem ćwiczeń ogólnousprawniających i oddechowych.

Model D

Chorzy pod kontrolą fizjoterapeuty wykonują ćwiczenia indywidualne na poziomie obciążenia poniżej 20% rezerwy tętna stosownej do wieku.