plateauKunst
JAAR
4 / 5 september 2021 11.00 - 17.00 uur.
15
KEES BARTEN HANS BEKKERS NATHALIE BRANS MATTHIEU BRULS MATTANJA COEHOORN P.A.M. CROMBACH ERIK CROUX RAPH DE HAAS DANIËL DE JONG MICHAELA DRESCHER ROB DRIESSEN PAUL DRISSEN FEMKE HABETS MILOUS HEUNKS JUAN HEURTER MONIQUE HOFFMAN BERNADETTE HUIJBERS LOE IN DE BRAEKT MERLIN KATER NOWAH KATER HANS KEULS STAN KLAMER HANS LEMMEN BERT LOERAKKER CLEMENS MAASSEN JACQUELINE MACHADO DE SOUZA JEROEN MEIJS CHEQUITA NAHAR ANGELES NIETO ELLY PINGEN GER PIRSON DIANA RAMAEKERS ANS REPKES LEON RIEKWELL JOEY ROBERTS ROOS ROBERTS LYDIA SCHOUTEN TON SLITS HENK SPETH BRAM TACKENBERG SANNE VAASSEN MAARTEN VAN DEN BERG MICHEL VAN HENTEN THEO VAN KEULEN CLAUDIA VOLDERS LEO VROEGINDEWEIJ JOOP VUGS NATASCHA WAEYEN JONATHAN WANDERS LEIDA WIELAND RALF WITTHAUS
1
plateauKunst
Kunstenaars 4 / 5 september 2021 Gasthuis 20 (Wolfshuis) Joop Vugs, Juan Heurter, Milous Heunks, Maarten van den Berg, Bram Tackenberg Kees Barten Leida Wieland, Chequita Nahar, Leon Riekwell, Diana Ramaekers. Gasthuis 75 (Wolfshuis) Hans Keuls, Stan Klamer, Rob Driessen. Angeles Nieto, in wei. Gasthuis 14 (blauwe huis) Monique Hoffman, Femke Habets, Merlin Kater, Nowah Kater. Boomgaard Franse Steeg: Jonathan Wanders, P.A.M. Crombach, Ralf Witthaus. Gasthuis 55 park: Leo Vroegindeweij, Clemens Maassen, Michel van Henten.
2
/ 11.00 - 17.00 uur.
‘t Rooth 24 Leon Riekwell, Maarten van den Berg. ‘t Rooth 6 Claudia Volders, Nathalie Brans. Klein Welsden 23 Michaela Drescher, Henk Speth, Paul Drissen. Gasthuis 79 (Wolfshuis) Van Tienhovenmolen Kinderproject met Milous Heunks en Juan Heurter. In de wei: Maskers van Jeroen Meijs.
Paul Drissen, Bert Loerakker, Lydia Schouten, Raph de Haas. Follyproject Architectuur studenten Zuyd Hogeschool in gesprek met Daniel de Jong en Matthieu Bruls. Romantisch weitje tegenover Roger Pinckers; Mattanja Coehoorn. Lindenstraat 21 Terblijt Sanne Vaassen, Ans Repkes, Hans Lemmen. Dank.
Sibberkerkstraat 58 Hans Bekkers, Loe in de Braekt, Elly Pingen, Ger Pirson, Theo van Keulen, Roos Roberts, Joey Roberts, Bernadette Huijbers, Band Play it Heart.
Iedere keer weer is PlateauKunst alleen mogelijk dank zij de inzet van de bewoners van Wolfshuis en Gasthuis, de gastvrouwen en gastheren, de vrijwilligers, sponsoren, stichtingbestuur en de ontwerper voor de vormgeving en produktie van deze brochure.
Wanda Reiff Dorpstraat 78 Sibberhuis Gasthuis 20, Natascha Waeyen, 6268 NN Bemelen Erik Croux, M. 06 50 222 616 Jacqueline Machado de Souza, Ton Slits,
15
JAAR
PLATEAUKUNST IS EEN FEESTJE. EEN FEEST VAN HERKENNING, VERWONDERING, NADENKEN, AMUSEREN, DISCUSSIËREN. WAAR IEDEREEN ELKAAR RESPECTEERT, ZICH VEILIG VOELT EN MET ELKAAR IN GESPREK GAAT.
3
1
Gasthuis 20 Joop Vugs, Milous Heunks, Juan Heurter, Maarten van den Berg, Bram Tackenberg, Kees Barten, Leida Wieland, Chequita Nahar, Leon Riekwell, Diana Ramaekers.
2
Gasthuis 75 Hans Keuls, Stan Klamer, Rob Driessen, Angeles Nieto, in wei
3
T
Locaties plateau Margraten Kunstenaars
Gasthuis 14 Monique Hoffman, Femke Habets, Merlin Kater, Nowah Kater.
4
Boomgaard Franse Steeg Jonathan Wanders, P.A.M. Crombach, Ralf Witthaus.
5
Gasthuis 55 park Leo Vroegindeweij, Clemens Maassen, Michel van Henten.
R
R
6 ‘t Rooth 24 Leon Riekwell, Maarten van den Berg. 7 ‘t Rooth 6 Claudia Volders, Nathalie Brans. 8
Klein Welsden 23 Michaela Drescher, Henk Speth, Paul Drissen.
Een (gratis) pendelbus rijdt langs alle locaties en blijft rondrijden zodat iedere bezoeker alle locaties kan bezoeken, zonder lange wachttijd.
T 4
een (gratis) ‘taxi’ rijdt naar deze locaties op verzoek, dus buiten de pendelbuslijn om.
T
Bij locatie (10) in Sibbe stopt de pendelbus op de hoek Sibberkerkstraat/Gatsestraat.* U dient hier te voet naar Sibberkerkstraat 58 te lopen. Bij retour kunt u op deze hoek ook weer opstappen voor vervolg met de pendelbus. Alle presentaties zijn vrij toegankelijk
R
9 R
Gasthuis 79 Van Tienhovenmolen Kinderproject met Milous Heunks en Juan Heurter. In de wei: Maskers van Jeroen Meijs.
10
Sibberkerkstraat 58 Hans Bekkers, Loe In de Braekt, Elly Pingen, Ger Pirson, Theo van Keulen, Roos Roberts, Joey Roberts, Bernadette Huijbers.
KUNSTCAFÉ
‘Band Play it Heart’
11 Dorpstraat 78 Sibberhuis Natascha Waeyen, Erik Croux, Jacqueline Machado de Souza, Ton Slits, Paul Drissen, Bert Loerakker, Lydia Schouten, Raph de Haas.
Follyproject Architectuur studenten Zuyd Hogeschool in gesprek met Daniel de Jong en Mathieu Bruls.
12 Romantisch weitje tegenover Roger Pinckers; Mattanja Coehoorn. 13
P R
Centrale parkeerplaats Gasthuis 20, (2) hoek Franse Steeg (3) (4) en (5) bij de Van Tienhovenmolen (9) (Kunst) Café
Lindenstraat 21, Terblijt Sanne Vaassen, Ans Repkes, Hans Lemmen.
!
Zolang de coronamaatregelen van toepassing zijn, zullen wij deze volgen, om zodoende onze bezoekers een veilig kunstweekend te bieden. Daarnaast doen we een beroep op ieders eigen verantwoordelijkheid.
5
Gasthuis 20 1
Joop Vugs Uit de serie ‘The Garden’ 2021, 28 paneeltjes 20x40cm, acryl/mixed media/mdf tricoya. Noodgedwongen werk ik de laatste jaren voornamelijk op klein formaat. Werk op papier, paneel. In 2020-2021 zijn er tevens diverse sculpturen ontstaan, samengesteld uit curiosa/eigen toevoegingen van hout/metaal/touw en beschildering. Bewust toeval creëren, reageren, sturen, schijnbaar nonchalant op zoek naar het moment dat verf/materie overgaat naar diepgang, venijn, schoonheid, ontroering, verwondering. www.joopvugs.com
6
Gasthuis 20
Juan Heurter Als altijd brutaal, ontregelend maar wel met liefde gemaakt.
1
Milous Heunks De beeldtaal van Milous Heunks is herkenbaar. Zij maakt gezichten van kinderen en vrouwen op doek. Met verschillende materialen zoals: acrylverf-tekenmaterialen-inkt-krijt bouwt ze haar werk op en worden de stoffen en materie duidelijk. Het werk van Heunks stelt de toeschouwer op het eerste gezicht gerust. Je ziet gezichten van vrouwen en kinderen. Opvallend is dat de modellen nagenoeg altijd wegkijken: ze mijden de blik van de toeschouwer. Daardoor zien we personages omringd met eenvoudige aanwijzingen van hun omgeving. Het kleurgebruik is meestal gedempt. De kleur vlakt de werkelijkheid en meteen ook al te duidelijke referenties aan onze felgekleurde wereld weg. Het lijkt alsof de toeschouwer naar het verleden kijkt, wat kunnen we ons herinneren aan schoonheid van de andere wereld. De gezichten die contrasten laten zien van de huid met omhullend textiel weefsel. Haar observatie en weergave van de kleinste details in de gezichten en kleding gaan over in diverse patronen in de achtergrond.
milousheunks.nl
7
Gasthuis 20
Bram Tackenberg
1 De Woonkamers Voor PlateauKUNST 2021 heeft kunstenaar-fotograaf Bram Tackenberg als subserie van zijn grotere fotoproject ‘de Woonkamers’ zijn lens gericht op de bewoners van het Wolfshuis en Gasthuis. Met zijn doorlopende Woonkamerproject, dat inmiddels meer dan 200 huishoudens toont, legt Tackenberg een actueel tijdsbeeld van Nederland vast. Kenmerkend is de setting: gewone mensen in hun eigen omgeving op plechtige wijze geportretteerd; als een soort staatsieportret. Iedereen is uniek, iedereen is gelijk, iedereen is belangrijk. De kunstmatige stijl van portretteren in combinatie met de vertrouwdheid van de eigen woonkamer creëert een zekere spanning en levert krachtige en tegelijk kwetsbare portretten op. Wezenlijk aan de projecten van Tackenberg is dat ze verbinding tussen mensen tot stand brengen: werk en expositie vormen aanleiding tot kijken, praten en ontmoeten. Werk van Bram Tackenberg werd getoond in verschillende musea zoals Centraal Museum Utrecht, Bonnefanten, Museum Gouda, Zuiderzeemuseum Enkhuizen en Stadsgalerij Heerlen. Ook was het uitgebreid te zien in onder meer de koningsdagbijlage van De Volkskrant (2019), NRC in Beeld (2020) en het tijdschrift De Architect (2021). www.bramtackenberg.nl.
Veel dank aan de bewoners van Wolfshuis en Gasthuis voor de enthousiaste deelname aan het woonkamerproject.
8
Gasthuis 20
Kees Barten In mijn schilderijen ontlok ik onverwachte potenties aan mijn materiaal om hiermee een geestelijke ruimte te creëren waarin de kijker zijn*haar relatie met de gegeven wereld kan verkennen. Het heuvellandschap van mijn woonplaats transcendeert tot een universele ruimte. De opbouw van het werk moet voor de kijker leesbaar zijn om zich het werk te kunnen toe-eigenen en zo het scheppend subject van het werk te worden.
Chequita Nahar Born Surinam, Paramaribo 1970 Represented by Galerie Marzee, Nijmegen, The Netherlands. Chequita Nahar, born in Surinam lives and works in Maastricht the Netherlands. She studied jewelry design at the Maastricht Institute of Arts and completed her study with a Master at the Sandberg Institute Amsterdam. She worked as one of the designers for L’Arcano, a silver brand based in Rome on collections for fashion brands such as Alberta Ferretti and BORN. Her work is part of museum collections such as the Rijksmuseum, Textile Museum, CODA, Galerie Marzee, Alice and Louis Koch ring collection and other private collections. Currently she is the Head of program of the departments Fine Art and Design (body, object, material) of Zuyd Hogeschool. Her jewelry is inspired by the Surinam culture, its traditions and the connection with the European culture or intercultural themes. Jewelry where shapes are inspired by traditions, new customs and stories are embedded.
1
Reflection of globalization, a fusion of divers’ influences and cultures on a homogeneous and symbolic way. Clearly of a maker who grew up between two cultures. Going back to the roots of jewelry, bearer of magical powers and symbols. Where certain materials and shapes have an important role. Ethnic influences dictate and inspire the used form language without them being folkloristic and traditional.
9
Gasthuis 20
Leida Wieland 1974 - 1975: Vrije Academie Psychopolis, Den Haag 1990 - 1991: Stedelijke Academie voor Schone Kunsten, Hasselt 1991 - 1996: Academie voor Beeldende Kunsten, Maastricht; afd. Monumentale vormgeving
1
Leida maakt een variatie op het project ‘Tekenen op het Water’ dat ze in 2018 voor de HoltheesSmaktKunstroute uitvoerde; met dunne plastic draden werden droedel-achtige tekeningen gemaakt die ze op het water liet drijven. Nu wordt er een schets op de mergelmuur gemaakt. www.leidawieland.nl
Maarten van den Berg is dichter en beeldend kunstenaar. Zijn werk wordt gekenmerkt door een onmiskenbare romantische inslag langs rouwranden van de dagelijkse realiteit. Hij schreef vijf bundels en werd opgenomen in diverse bloemlezingen. Daarnaast is zijn poëzie op talloze plekken terug te vinden in de openbare ruimte. Hij maakte het Holocaustmonument voor de stad Maastricht en zijn dichtregels zijn te vinden op straat, plein, brug, fabriek, schoolgebouw, gemeentekantoor, kerk, restaurant en café. Hij zoekt veelvuldig samenwerking met mensen uit andere disciplines zoals muzikanten, beeldend kunstenaars, architecten en fotografen. Maarten van den Berg beschrijft een rauwe zoektocht naar verstilling, over stadsmatrozen, liefde, gevlochten eenvoud, troost en vechtlust.
10
Gasthuis 20 1 Diana Ramaekers Spiritus Sanctus 2019 glasobject Wat is de definitie van de heilige geest? Hoe ziet de heilige geest eruit? Met deze vragen is Diana Ramaekers op onderzoek gegaan voor de reeks van tentoonstellingen ‘…und LICHT’. De evangelische Kirche im Rheinland was de opdrachtgever en initiator van acht exposities langs beroemde kerken in het Rijnland: Saarbrücken, Mönchengladbach, de beroemde Konstantin Basilica in Trier, Troisdorf, Krefeld, Essen en twee kerken in Düsseldorf. Samen met bekende collega’s uit de lichtkunst: Konstantinos Angelos Gavrias, Prothman&Krüger, Cristoph Dahlhausen en Molitor und Kuzmin, heeft Ramaekers op deze bijzondere sacrale plekken geëxposeerd. Curator van ‘und…LICHT’ was Holger Hagedorn. Diana liet zich inspireren door de geest van de plek in de kerk en dat was nu letterlijk het geval: de Heilige Geest. Hoe vang je deze ongrijpbare entiteit die vele gedaantes kent in de bijbel? De heilige Geest is abstract en moeilijk te duiden. Ramaekers heeft zich door talloze citaten uit de bijbel laten inspireren en kwam op de volgende uitspraak die de aanleiding waren om Spiritus Sanctus te maken: ‘… want ik ben het levende water.’ De gedachte aan water dat als bron nooit opdroogt, was voor Diana de aanleiding om de Heilige Geest te vatten in een glasobject. Een grote waterplas wordt geflankeerd door twee kleinere plasjes in blauwe, iriserende kleuren. Op het ‘wateroppervlak’ zijn luchtbellen en regenboogkleuren zichtbaar. Spiritus Sanctus bestaat bij de gratie van het licht: de zon laat het werk in zijn volle glorie stralen. Er is diepte in het water te bekennen en het lijkt een mysterie waar het vandaan komt: uit de grond? Uit een onbekende bron misschien? Het blijft een raadsel. Laat u betoveren en inspireren door ‘Spiritus Sanctus’ in de prachtige tuin van het Gasthuis.
Fotografie: Andrea Dingeldein © 2019
www.dianaramaekers.com
11
Gasthuis 20 1
Leon Riekwell (Haarlem 1949) ZONDER HOUDBAARHEIDSDATUM 2021. Concept ontwerp (200 cm x 350 cm PVC Bisonyl) Een fotografisch gefragmenteerd zelfbeeld geplaatst in een abstractie van planten. Verwijzend naar de haalbaarheid cq houdbaarheid van internationaal gestelde klimaatdoelen. Gaan we voor de poëzie van een toekomst of voor de ondergang in ruïnes ?
12
Summertime Blues, 120x220 cm, 2013, olie op linnen. Hans Keuls is gefascineerd door de expressieve kracht van olieverf op linnen en gegrepen door de motoriek van het schilderen. Voor hem is schilderen een drift, een innerlijke noodzaak om zo bezielde inhoud te geven aan zijn bestaan. Zijn schilderijen worden vaak omschreven als organisch, dynamisch en vol ritmiek en worden landschappelijk genoemd vanwege het bijna letterlijk gebruik van de natuur als metafoor, die hij als een modern impressionist/ expressionist in zijn werken toepast. Ritme speelt een belangrijke rol in zijn werk (hij is ook muzikant: drummer).
Gasthuis 20
Hans Keuls (Heerlen 1956)
1
Het werk van Hans Keuls heeft zich in de loop der jaren gestaag ontwikkeld van autobiografische figuratie, via abstractie, naar ritmische , op de natuur geïnspireerde, dynamische verflandschappen. Zijn werk is in diverse landen geëxposeerd, waaronder België, Noorwegen, VS, Spanje, Duitsland, Litouwen, Italië, China en behoort tot vele collecties in binnen en buitenland.
13
Gasthuis 75 2
Stan Klamer In een museumbibliotheek werd een man betrapt bij het stelen van een kaart uit een oude atlas. Zijn gereedschap was een enkel katoenen draadje dat hij, natgemaakt met zijn speeksel tegen de lijmnaad van de bladzijde spande, de enzymen in het speeksel losten de lijm op en de bewuste kaart kon eenvoudig worden verwijderd. Later bleek dat deze man al tientallen jaren over de wereld reisde om in opdracht van verzamelaars kaarten te stelen in bibliotheken en musea. De aantrekkingskracht van landkaarten is goed te begrijpen, het zijn metafysische objecten bij uitstek. In mijn werk ben ik verwant aan de cartograaf; de wereld vliegend begrijpen, erboven hangen, geeft mij de gelegenheid het vel papier op te vatten als een ruimte en deze ruimte vervolgens te bevolken. Maar enkel een landkaart, de schematische vertaling van de werkelijkheid, is voor mij niet voldoende. Ik wil eigenlijk álles meenemen in mijn tekeningen. Hoe zou het zijn als alles in één enkele tekening zou passen? Als het maken van die tekening je hele leven in beslag zou nemen? Hoe zou een gedroomde atlas er uitzien?
14
Met alle routeplanningen en verkeersinformatie, alle steden en dorpen en de gehele wildernis, de polen en woestijnen, het koraal op de zeebodem, de kraters op de maan, en alle plekken die nog geen naam hebben? Lewis Carroll schreef aan het einde van de 19e eeuw over de onmogelijkheid een kaart van een gebied te maken schaal 1 op 1. Ook Jorge Luis Borges en weer later Umberto Eco beschreven deze tot de verbeelding sprekende kwestie. We ervaren de wereld niet zoals hij op landkaarten is afgebeeld, onze blik reikt immers niet verder dan de horizon. De aarde is een bol, het is oppervlak en volume, zonder begin en einde, zonder grens of centrum, het voorstellen van een bol op een plat vlak is nogal paradoxaal, met oneindige mogelijkheden en nooit klaar. Sinds de komst van google maps in 2004 is onze relatie met landkaarten en navigatie enorm veranderd. Het veranderde ook ons gevoel van plaats in deze wereld en ons begrip ervan. Mijn tekeningen zijn pogingen iets te begrijpen van onze plaats op de wereld en nieuwe combinaties en mogelijkheden te onderzoeken,
Dit soort fenomenen bestudeer ik. Daar waar, net als bij landkaarten, grootse zaken geordend, beklemtoond en vereenvoudigd worden, onderzoek ik de visuele weergaves en pictogrammen. Inmiddels bezit ik een grote verzameling van met name allegorische kaarten, almanakken, atlassen, encyclopedieën en andere naslagwerken. Zonder nostalgisch te zijn word ik geraakt door de eenvoud waarmee pictogrammen vroeger gemaakt werden. In mijn werk probeer ik ze een nieuwe waarde of betekenis te geven in deze tijd. Het internet is natuurlijk ook een groot naslagwerk, de data is er immens. Het belang dat we erin stellen en het toenemende geloof dat meten weten is, dat cijfers een objectieve waarheid blootleggen, zoals in de wetenschap,
is voor mij niet relevant. Het gaat mij ook niet om meetbare feiten. Literatuur is voor mij een zeer grote inspiratiebron en de nieuwsgierigheid naar de volgende tekening is steeds mijn grootste drijfveer. Het richtingloze gedrag van plassen waterverf is vaak het begin van de tekening, vervolgens is er het scherpe duiden van het potlood op papier. Door de arbeidsintensieve en geconcentreerde wijze van tekenen ontstaat het beeld langzaam. In een constante stroom verweven de elementaire en associatieve handelingen zich met de minutieus getekende details. Soms is het een dynamische beweging vol conflict, dan weer momenten van harmonie, deze verschillende vormen van beeldorganisatie roepen verschillende vormen van kijken en beschouwen op, dit maakt het kijken niet alleen complex maar ook actief.
Gasthuis 75
waarbij niets met de werkelijkheid overeenstemt. Elementen uit verschillende historische periodes, velerlei soorten indexen en diverse perspectiefwijzen worden door en naast elkaar gebruikt. Kleuren zijn vaak gebaseerd op afspraak (water is blauw, land is groen) of voorstellingscodes. Het is vreemd dat alles in een landkaart, of in een tekening met dezelfde beeldtaal, bij de toeschouwer de illusie kan wekken houvast in de werkelijkheid te krijgen.
2
Een vel papier kan opgevat worden als een ruimte, wanneer je een bootje daarop tekent wordt het vel papier water. De laatste bladzijde in een atlas werd vroeger leeg gelaten voor nog te ontdekken land.
15
Gasthuis 75 2
Rob Driessen (1961) lichtobjecten - installaties en lichtkunst. ‘Verwonder je en lach’ De grote constante in mijn werk is het licht. Ik integreer lichttechniek in objecten met dan weer eens een functioneel- en de laatste jaren steeds vaker met een beeldend karakter. Of juist met een dubbelfunctie, waarbij het licht een extra dimensie geeft aan het beeld of omgekeerd. Na een loopbaan in de elektronica heb ik aan de Stadsacademie voor Schone Kunsten in Hasselt de opleiding industriële kunst gevolgd en sinds 2012 ben ik actief als zelfstandig vormgever, maker en kunstenaar bij Lichtelijk Creatief Design. Ik heb een voorkeur voor het werken met hout en met industriële materialen. Aan de afwerking van mijn werk besteed ik de grootste zorg, tot aan het perfectionistische, wat tot uiting komt in de fijne details van enkele van de werken die in de expositie te zien zijn.
www.lichtelijkcreatief.nl
Angeles Nieto (in de wei) ‘ VACA’ (Koe) Draad tekening Als ik op papier teken met een potlood of inkt, probeer ik het object te kennen door het te onderzoeken en de dieptes van het object vast te leggen. Ik werk met arceren, donkere partijen, lichtere partijen die volumes creëren. Het resultaat is een 2D tekening. Als ik werk met draad, benader ik het ook als een tekening. Ik ga op dezelfde manier op zoek naar de vorm, ik arceer. Nu is de draad mijn pen, ik teken de lijnen met draad. Dit materiaal heeft een fysieke, tastbare eigen schaduw. De tekening verandert compleet, ik denk vanuit een 2D tekening die in mijn handen een 3D object wordt. Nu teken ik een koe. Ik heb de laatste tijd veel stieren getekend. De stier, Spanje, de koe, Nederland. Ik ben Spaanse, ik ben Nederlander. Wat zit in mij van deze twee dieren? Portretten of zelfportretten? Ik zoek het antwoord als ik teken. www.angelesnieto.nl
16
Gasthuis 14
Monique Hoffman
3
Als kind was ik altijd gefascineerd door de sensueel zachte, transparante nachtjaponnen van mijn moeder. Ze transformeerden mij, het kleine stille meisje, in een mum van tijd in een fameuze Hollywood actrice of een Oostenrijkse prinses. Veel later veranderde het perspectief toen ik met fotografie ging werken. Ditmaal zijn de jurken uit mijn vroege kindertijd de hoofdpersonages, en niet ik. De jurken vertellen het verhaal. Een verhaal van afwezigheid en aanwezigheid, eenzaamheid en verlatenheid. Het landschap waarin de jurken zijn gesitueerd, speelt een grote rol in wat ik wil vertellen. Het dient niet alleen als achtergrond, Het landschap zelf is ook een personage. De stillevens van de transparante jurken in de natuur kun je beschouwen als weerspiegelingen van mijn gemoedstoestand. Het roept melancholische herinneringen op aan mijn jeugd. Door de vervreemdende atmosfeer die ik tracht te scheppen, laat ik tegelijkertijd ruimte over voor de verbeelding van de beschouwer: om zelf de beelden te interpreteren. Garden of Memories 2010/2021 (Tejeda, Gran Canaria / Bemelen, Nederland) Mixed media installatie in situ tuin Bemelen Pigmentprint op Hahnemühle ricepaper 67 x 50 cm (ieder) en variabele afmetingen jurken.
17
Gasthuis 14 3
Femke Habets In de tuin ontworpen door Han Njio zijn twee werken van Femke Habets te ontdekken. Tussen het groen zijn de werken Orlando (2018) en Anemoi (2020) ingepast. Dwalend door de tuin kom je in een pijnboom de kleurrijke verknoopte geschiedenis uit het rijke atelierarchief van Habets tegen. Anemoi is een van Griekse origine mythologisch verhaal over de vier winden. Die verhalen worden door Habets verknoopt met alle reststukken textiel die zij in de jaren heeft bewaard in haar atelier. Het andere werk bevindt zich op een centrale plek in de tuin. Tussen de struiken is de opstelling Orlando te zien die doet denken aan een veldlaboratorium, een buitenatelier. Pigmenten en model-opstellingen staan klaar om te gebruiken. Maar waarvoor? Welke transformatie staat hier te gebeuren? Titel naar een boek van Virginia Woolf. Anemoi 2021 (the ballad of bitter sweet dreams) Lokatie titel/adaptatie opstelling 2021: ORLANDO or what did the paperboy drop at the butchers. femkehabets.com
18
Gasthuis 14 3
Merlin Kater Leem, papier, schaar Een koepel. Een bouwwerk van leem, een plek om me af te zonderen van de buitenwereld. Want alleen dan voel ik ruimte voor de binnenwereld. Misschien bestonden de wezens al, maar klonterden ze pas samen vanuit de wolken toen ze de koepel zagen. Spelen, dromen. Staten van zijn die ik zoek. Het is onmogelijk om een ander te vertellen hoe dat eruitziet, want voor ieder is het anders. Een suggestie is genoeg. De ruimte is genoeg. Ik ervaar ruimte in materialen. In leem en papier. www.merlinkater.nl
Nowah Kater Keramische didgeridoo De didgeridoo is van origine een Australisch blaasinstrument, vervaardigd uit een Eucalyptusboom die reeds is uitgehold door termieten. Toen ik het voor elkaar kreeg dit instrument in keramiek te vervaardigen opende zich een nieuwe dimensie aan mogelijkheden in vormgeving. Met klei kan ik de didgeridoo een sculpturale kwaliteit geven die tegelijkertijd de klank op interessante wijze kan beïnvloeden. Ik ben gefascineerd door dit instrument omdat het een eigenaardige, diepe oerklank maakt en prachtige boventonen geeft. De didgeridoo’s zijn onderdeel van mijn experimentele instrumentenlijn waar ik meditatieve concerten mee geef.
Optredens: Zaterdag 4 september: 13:30 u. en 16:00 u. Zondag 5 september: 13:30 u. en 16:00 u. Optredens duren ongeveer 20 minuten.
www.nowahkater.com
19
Boomgaard Franse Steeg 4
Jonathan Wanders, Jonathan Wanders (1982) wil prikkelen en verwonderen, inspireren en bevragen. Hij zoekt continu naar het creëren van de juiste balans tussen inhoud en vorm, waarbij het concept – het verhaal - leidend is en vaak resulteert in een bijzondere esthetiek. Zijn landschapsprojecten met terugkerende thema’s combineren zijn liefde en fascinatie voor de natuur en het landschap. Die thema’s komen tot uitdrukking in zijn landschapspoëzie en mobiliteitsesthetiek. “Met mijn landschapsprojecten wil ik op een poëtische, subtiele manier mensen bewust maken van uiteenlopende grote vraagstukken en processen. Die wil ik begrijpelijk, persoonlijk en tastbaar maken. Nieuwe dynamische landschappen creëren door verrassende en gelaagde ingrepen in de openbare ruimte.” Vanaf zomer 2021 wordt zijn oeuvre uitgebreid met kunstwerken waarin persoonlijke ervaringen, thema’s en fascinaties zijn verwerkt en verbeeld die raken aan universele thema’s. Het zijn intieme uitwisselingen tussen kunstenaar en toeschouwer. Soms met een zekere zwaarte, soms juist gekenmerkt door een lichtvoetig karakter. “De werken vertellen iets over mezelf, maar zijn tegelijkertijd ook een zoektocht.” www.jonathanwanders.com
Regenboog, Maart 2016 – heden, Stevensweert (NL), 100 x 635 x 160 cm (b x l x h)
20
Parterre under trees A land art work is created in the orchard for the festival. The drawn pattern creates a special perspective effect from a bird’s eye view - no matter from which of the four sides it is viewed. The viewers who move around in it become part of the work. Ralf Witthaus (*1973) original source of art is drawing. In the beginning of his artist live he was working in scetchbooks – hundreds of them. Now he is working at drawings as big as a building, as a park or like in Cologne 2010 and Würzburg 2014 artworks that are drawn round a city. He and his team are using brushcutters and lawnmowers as pencils. Ralf Witthaus creates artistic experiences in the form of a landscape experience. What he is interested in is the human perspective – on the ground standing or walking – and the changes in the perception of landscape by moving over a drawing. There are often no viewpoints, sometimes not even aerial photos.
Boomgaard Franse Steeg
Ralf Witthaus
4
www.ralfwitthaus.de
artwork © Ralf Witthaus / VG Bild-Kunst, photo of the artist at work © Harald Neumann
The art project is supported by
21
Boomgaard Franse Steeg
P.A.M. Crombach “Het werk van PAM Crombach roept allerlei gedachten en gevoelens op. Het wordt gekenmerkt door een poëtische gelaagdheid en een betrokkenheid bij wat er speelt in de samenleving. Hij weet uiteenlopende materialen, waaronder hout, ijzer staal, beton, cement, blik en touw, naar zijn hand te zetten. Hij verwondert en verrast telkens weer met zijn beeldhouwwerk en zijn installaties, waarin hij soms verwijst naar de kunstgeschiedenis, soms naar de actualiteit. Vaak ook naar beide tegelijk zoals in zijn beeld ‘Phoenix’ uit 1995 in het uit zijn as herrijzende Heerlen. Tekst: Ab van Zanten, Amsterdam. www.pamcrombach.nl
4
Boilerman, Koperplaat, HxBxD: 100 X 80 X 50 cm
22
Een beeld kun je het beste met de voeten bekijken. Wel je ogen gebruiken om te zien waar je loopt…
Gasthuis 55
Leo Vroegindeweij
5
23
Gasthuis 55 5
Clemens Maassen upside down Met zijn iconische werk ‘socle du monde’ zette Piero Manzoni voor ons de wereld op zijn kop. Met ‘upside down’ wordt daar een stukje ‘down under’ aan toegevoegd. www.clemensmaassen.nl
Michel van Henten Michel van Henten richt zich voornamelijk op de menselijke figuur. Hij gebruikt behalve hout ook andere materialen, zoals bladeren, veren, aarde en brons. De beelden hebben een sterk poëtisch karakter, verhalen over de aardse oorsprong van ons allen en proberen een beschrijving te geven van de complexe menselijke emotionele belevingswereld en hoe hierin het banale zich verhoudt tot het spirituele. De spanning hiertussen bepaalt mede zijn werk. Michel van Henten heeft geëxposeerd in o.a het Natuurhistorisch Museum in Maastricht, Kunstliefde in Utrecht, bij Wanda Reiff in Bemelen en bij de Kopermolen in Vaals. Hij is enkele malen genomineerd om schetsontwerpen te maken voor beelden op diverse openbare plaatsen. Ook maakt hij regelmatig buitenbeelden voor particulieren en is zijn werk opgenomen in meerdere particuliere kunstcollecties. Tegenwoordig woont hij in Wonck (België) en heeft hij zijn atelier in Maastricht in het AINSI gebouw. www.michelvanhenten.nl
24
‘Land van Opa’ gedicht op muur
‘t Rooth 24
Maarten van den Berg
6
Leon Riekwell ( Haarlem 1949 ) ‘Zonder houdbaarheidsdatum’ 2021. Concept ontwerp.( 200 cm x 350 cm PVC Bisonyl) Een fotografisch gefragmenteerd zelfbeeld geplaatst in een abstractie van planten. Verwijzend naar de haalbaarheid cq houdbaarheid van internationaal gestelde klimaatdoelen. Gaan we voor de poëzie van een toekomst of voor de ondergang in ruïnes ?
25
‘t Rooth 6 7
Claudia Volders De tijd dat het atelier het territorium van de kunstenaar was, is voorbij. De kunstenaar kan geen maatschappelijke thema’s verbeelden als de maatschappij geen deelgenoot is van het kunstproces. Waar ik voor wil staan is een open deur zijn, om vanuit de discussie die ontstaat bij het bekijken van schetsen, schilderijen, teksten of foto’s mijn nieuwe visie (aangevuld door de toeschouwer) in een volgend werk of in een nieuwe laag te verbeelden. Zo zal het werk niet statisch zijn maar meebewegen met de beweging die ontstaat vanuit contact en interactie tussen mij en de toeschouwer. Thema’s zijn de navel, de bloem, de kolam (Indiaas ornament), tempelplattegrond, etc…. (matriarchale bronnen)
www.claudiavolders.nl
Presentatie HeArt-to-Grow: Welke rol kan de kunst hebben om binnen de cardiologie de patiënt te helpen zijn zorgen en angsten een betere plek te geven? Een vraag die iedereen kan treffen. Een interactieve presentatie geeft de bezoeker een beeld hoe concreet de samenwerking tussen kunst en wetenschap gemaakt kan worden. Claudia Volders (kunst) en Rachel ter Bekke (cardiologie) zijn initiatiefnemers van Heart-to-Grow, waarbij kunst en cardiologie elkaar inspireren en aanvullen. Binnen het Hart- en Vaatcentrum van het Maastricht UMC+ wordt veel onderzoek gedaan naar de oorzaken en behandeling van een plotse hartstilstand. Hierbij wordt o.a. gebruikgemaakt van kunst. Doel is om te streven naar een holistische bejegening en behandeling van patiënten met een verhoogd risico op een plotse hartstilstand. Kunstzinnige kruisbestuivingen zullen worden ingezet ter bevordering van de arts-patiënt communicatie.
26
Een interactieve presentatie voor iedereen. Zaterdag 4, 14:30 u, Zondag 5, 14:30 u, Duur 30 - 45 minuten.
Als de ruimte in een schoenendoos past, hoe groot is de aarde dan en hoe groot ben ik dan? Hemellichamen, hoe wij ze als mens zien en ervaren en de verbindingen die ze met elkaar hebben, zijn mijn belangrijkste inspiratiebron. Een werk ontstaat bij mij nooit vanuit niets. Vaak zijn mijn eigen foto’s van de zon en maan uitgangspunt voor nieuwe werken. Deze verwerk ik in prenten, collages of boekjes. Ook materialen en restanten van eerder gemaakte werken die in mijn atelier liggen kunnen leiden tot nieuwe werken.
‘t Rooth 6
Nathalie Brans
7
Ik heb een voorliefde voor analoge technieken. Zoals cyanotypie en Van Dyck Brown, twee traditionele fotografische technieken waarbij UV licht gebruikt wordt om het beeld te laten ontstaan. Als lichtbron gebruik ik altijd natuurlijk UV licht (zonlicht), nooit kunstlicht. Het hoge doe-het-zelf gehalte van analoge en traditionele technieken spreekt me aan. Het handmatige ligt dicht bij mezelf. Ik hou ervan om materialen vast te houden en te kunnen voelen. Op de afbeelding zijn twee werken te zien waarbij met behulp van cyanotypie een foto van de zon op stof is gedrukt. Op losse lappen stof is telkens 1 keer de zon afgebeeld. Iedere lap is een bepaalde tijd blootgesteld aan zonlicht, hoe langer de belichting des te donkerder is de afbeelding. Na afloop zijn de lappen aan elkaar genaaid tot een geheel. Bijschrift bij de foto: Ik wou dat ik meer tijd had/I wish I had more time en Zonder Titel/Untitled. Cyanotypie op textiel, 2018 en 2019. www.nathaliebrans.nl
27
Klein Welsden 7
Henk Speth Alle schilderijen zijn gemaakt met eitempera op linnen. De verf wordt in dunne transparante lagen aangebracht op doek dat zorgvuldig geprepareerd is met een krijtachtige ondergrond. Alle tekeningen zijn met behulp van een speciaal procedé tot stand gekomen waarbij, zonder directe aanraking, roet op rijstpapier aangebracht wordt. Hierdoor ontstaat een onvergelijkbaar zwart dat bovendien aan de randen op speciale wijze uitwaaiert. In de tekeningen laat het zwart zich definiëren als negatief licht, als een beeld dat inbrandt.
Michaela Drescher Magie van de vrije val In de schilderkunst van Michaela Drescher wordt de kijker uitgenodigd zich te openen voor het onbekende, het niet-weten, het breekbare en vergankelijke. Hiervoor is een vrije val nodig, die bij totale overgave leidt tot ruimte voor de essentie. Een avontuur voor maker en kijker. Michaela Drescher: “De reden dat ik schilder, is dat ik mij op deze manier open voor het niet-controleerbare, het niet-weten. Als ik begin, heb ik geen plan. Behalve de technieken heb ik geen controle over wat er gebeurt. Hiermee neem ik bewust het grootst mogelijke risico, want het avontuur dat dan ontstaat, maakt schilderkunst voor mij zo interessant.“
‘Paul Drissen Aracena’ 2020 41 x 33cm Huidlijm en aquarelverf op katoen.
De presentatie ‘kunst en vriendschap’, op locatie, beoogt een ontmoeting tussen het werk van drie schilders. Tevens is het een poging grenzen te herdefiniëren tussen elkaars werk, de omgeving en kunstzinnige, dierbare of betekenisvolle voorwerpen.
28
Milous Heunks en Juan Heurter
Gasthuis 79
Van Tienhovenmolen
9
MOLENSPEL: kunstspeurtocht voor jong en oud Wegens groot succes komt er dit jaar weer een KUNSTSPEL bij de Van Tienhovenmolen. Doel: jonge mensen betrekken bij Beeldende Kunst. Kinderen maken eigen kunst, geïnspireerd op bestaande kunstwerken. Uitgangspunten: plezier van het bedenken en maken van een kunstwerk, trots zijn op het eindproduct en het proces dat je hebt meegemaakt. Ook nu hebben wij een aantal scholen gevraagd deel te nemen. Met de kunstwerkjes van de kinderen wordt een speurtocht uitgezet in en rondom de molen van Wolfshuis. En ook dit jaar kunnen kinderen in het weekend van 4 en 5 september actief deelnemen aan het MOLENSPEL. Iedere deelnemer maakt kans op een leuk kunstprijsje. Kom kijken en doe mee!
Jeroen Meijs (in de wei) woont en werkt in Maastricht. Hij heeft in 1987 de kunstacademie in Maastricht afgerond. Hij exposeert regelmatig in binnen- en buitenland. Een groot aantal van zijn beelden is permanent te bezichtigen in Beeldengalerij Het Depot te Wageningen. Hij zoekt naar het wezen van de dingen om door te dringen tot de kern van waarnemingen. Hoe komt het dat de sterke zintuiglijke waarnemingen van kinderen vaak vervlakken naarmate we ouder worden? Hoe kan de intensivering van ons waarnemingsvermogen steeds weer op scherp gesteld worden ? Op deze en andere vragen probeert de kunstenaar een antwoord te vinden door mensen te confronteren met beelden die niet direct passen in hun comfortzone. Hij schiet met zijn beelden voortdurend deukjes in de zekerheden waaraan mensen hun houvast ontlenen. Hij confronteert hen met een wereld aan de andere kant van het verstand, een domein waarvan velen al lang niet meer wisten dat het nog steeds bestaat. www.jeroenmeijs.nl
Titel: Seven Brothers, 2006, gebakken klei, ieder 55 x 40 x35 cm.
29
Sibberkerkstraat 58
Bernadette Huijbers Portretje Tara. Diam 24,5 cm olieverf op paneel.
Elly Pingen Wanddoek, zonder titel Wol Gemengde techniek Formaat 84 x 137
10
De natuur is mijn inspiratiebron. Ik werk vanuit structuren die tijdens het proces in het werk ontstaan. Hierin werk ik naar een poëtisch beeld. Naast vilten gebruik ik allerlei andere technieken.
Ger Pirson In mijn werk laat ik mij meestal inspireren door oude afbeeldingen uit de schilderkunst, vaak met bijbelse taferelen. Hiervan uitgaande onderzoek ik wat schilderkunst voor mij betekent. Visitation Acryl op papier, 21cm × 30cm.
Hans Bekkers Wanneer ik vroeg in het voorjaar de eerste zang van de heggenmus hoor ben ik weer vol verwondering. Gelijk bedenk ik ook waarom ik bepaalde vogels minder hoor, hun zang valt met de jaren iets meer buiten mijn bereik. Maar ik besef wel dat ze er zijn, dat ze ook deel uit maken van mijn bagage voor de kunst.
30
‘Visible Mending’ Roos Roberts werkt met textiel. Trouw blijvend aan simpele gevoelens. Ontroerd door het loutere bestaan. Met aandacht, steekje voor steekje. Geen reden tot haasten.
Loe In de Braekt ‘wandelpaadjes die ik loop door Zuid-Limburg‘. De afbeelding is een ets 18x24cm.
Sibberkerkstraat 58
Roos Roberts
10
Theo van Keulen Leven en Dood is de titel van een van de werken die ik exposeer. Het begin en het einde van ieder mens, zo zou ik het ook kunnen noemen. Ik heb hele series gemaakt met kruisen, maar ook met borsten, het kwam geregeld terug in mijn werk, ook in de vele video-installaties die ik gemaakt heb. Hoe aards en lieflijk is het beeld van een kind bij moeder aan de borst, en hoe verdrietig is het kruis als symbool bij het einde. Laten we even stilstaan bij dit werk.
Joey Roberts De band ‘Play it Heart.’
‘Ode aan het Mergelandschaap’
Guus Pisters: contrabas Sirik de Jong: gitaar Bernadette Huijbers: accordeon en zang Omschrijving : de muzikanten nemen u mee op een muzikaal rondreisje langs diverse stijlen. Variërend van amerikaanse standards tot franse chansons met uitstapjes naar de Balkan en zelfs het Midden-Oosten. En soms met eigen vertalingen naar het Nederlands.
31
Dorpstraat 78 Sibberhuis 11
Natascha Waeyen Graag leg ik verbindingen en laat mensen participeren in mijn werk. Bijvoorbeeld met deze transparante toegankelijke ‘tekening’, die eruitziet als een ruimtelijk fijnmazig lijnenspel. Deze ‘tekening’ is van ons, van u (de bezoeker) en van mij (de maker). Een plek in de buitenlucht waar we ons veilig kunnen wanen zonder het vreselijke gevoel van het isolement, zelfs als corona ons leven beheerst en u afstand wil houden,. Door de transparantie zijn de binnen- en buitenwereld ongescheidene en kunnen we elkaar zien, horen, ruiken en indien gewenst zelfs aanraken. Het kan zelfs worden gezien als mijn persoonlijk popup museumpje, waarin minstens 50 kleine uitneembare tekeningen van 13cm3 zijn verwerkt. Deze kleine werken kunnen worden geadopteerd. In dat geval neemt de nieuwe eigenaar zijn aandeel mee en wijzigt persoonlijk ‘de tekening’ én wordt mede-eigenaar van de installatie, die zich zo verspreidt door het land en misschien wel over de grenzen. www.nataschawaeyen.nl
32
Leeft en werkt in Hasselt. Pomona In Ovidius’ Metamorphosen lezen we: Vertumnus, de god van de seizoenen die ons de vruchten schenkt, verleidt de kuise bosnymf Pomona. Als een oude vrijster vermomd zoekt hij de vrucht van haar schoot. Identiteit is niet meer relevant. Zinnelijkheid des temeer. De verleiding is waar verzoeking en begeerte samenkomen en worden geconsumeerd. Wat rest is een blauwdruk van die transformatie. www.erikcroux.com
Dorpstraat 78 Sibberhuis
Erik Croux 1951 Bilzen (B)
11
33
Dorpstraat 78 Sibberhuis
Jacqueline Machado de Souza (Brazilië, 1964) werkt en woont in Maastricht en Brussel.
11
Prima Materia, Terra à Vista! Projectie van 22 beelden in ‘loop’, 10/02/2021 Prima materia, Latijn voor ‘eerste materie’, duidt niet op materie in de gewone betekenis, maar op de potentie tot materie. In de alchemie stond het voor de pure potentie die ten grondslag ligt aan elke verandering. In Prima Materia, Terra à Vista! (Eerste Materie, Land in Zicht!) onderzoekt de kunstenares de potenties van haar veelzijdige archief. De loop van twintig foto’s en twee gescande tekeningen laat zien dat ‘Land in zicht!’ niet zozeer een moment is, maar een manier van kijken die aan elke waarneming de dynamiek kan geven van ontdekken en het transmuteren tot narratieven. De Portugese zeevaarder die ‘Terra à Vista!’ roept, weet nog niet wat hij ziet en staat voor de uitdaging zich te verhouden tot het zich ontvouwende landschap.
34
In het werk van Ton Slits speelt ruimtelijkheid een grote rol, of het nu gaat om installaties, schilderijen of tekeningen met borduurwerk. De strakke, ogenschijnlijk formele structuren verbergen allerlei symbolen en dubbele betekenissen die niet voor iedereen hetzelfde betekenen. Wat is de diepere betekenis achter de uiterlijke verschijningsvorm van het werk? Enig houvast wordt geboden, maar tegelijkertijd wordt de kijker op een dwaalspoor gezet en gedwongen tot beter kijken. www.tonslits.com
Dorpstraat 78 Sibberhuis
Ton Slits
11
Zonder titel 2019, Acryl op doek, 200 x 160 cm.
35
Dorpstraat 78 Sibberhuis 11
36
Paul Drissen (1963, Oirsbeek) Woont en werkt in Maastricht Ik ben steeds op zoek naar een soort ‘ruimte’ die zichzelf alleen als beeld (schilderij, collage) kan ontvouwen. De handelingen van het schilderen, vormen toevoegen of weghalen, worden gestuurd door dat proces zelf. Het resulteert in dingen die maar één keer kunnen gebeuren. Als ik een werk maak gaat het om het absorberen van verf, drager en ideeën die materiaal en beeld tegenover elkaar zetten in een on-voorziene reactie die het hele idee van een bewuste weg van de kunstenaar op het spel zet. Daarmee het onvoorspelbare tot uit-gangspunt maakt www.pauldrissen.nl
Hoe meer je naar Loerakkers schilderijen kijkt, hoe beter je doorgrondt wat hij doet, hoe meer je gaat beseffen dat het verschil tussen abstractie en figuratie, toch het schijnbare fundament onder zijn werk, ook voor Loerakker niet absoluut is. Kijk maar: de abstracte delen mogen dan zelden verwijzen naar de wereld buiten het doek, Loerakker laat nadrukkelijk zien dat ze zich óók niet louter ophouden in de wereld van de moderne deconstructie. Vooral als je heel dicht bij de abstracte delen gaat staan, zie je al snel dat Bert Loerakker op elk abstract paneel iets aan het ‘bouwen’ is: op elk doek zet hij verschillende lagen over elkaar om mooie, subtiele, diepe kleuren te krijgen.... Bert Loerakker heeft altijd benadrukt dat de oorsprong van zijn figuratie ligt in de natuur, in het kijken naar het landschap - en dat zie je in de linker figuratieve panelen ook goed terug: je herkent de horizon, de wolken, het gebladerte, hints van rook of mist. Maar soms worden die referenties zo vaag dat je als toeschouwer alleen nog maar een vermoeden hebt van hun oorsprong - de figuratieve delen maken zich zo ver los van de natuur dat ze eigenlijk abstracties worden, abstracties in de geest van Joseph Mallord William Turner. En toch blijf je, tegelijk de polen ervaren. ‘Die paradox lijkt mij de tweede grote kracht van Bert Loerakkers werk.’ Hans den Hartog Jager uit het boek: ‘Bert Loerakker - Naar een grotere artistieke vrijheid’, 2018
Dorpstraat 78 Sibberhuis
Bert Loerakker (1948 )
11
www.bertloerakker.nl
2018 olieverf en alkydverf op linnen op paneel 60 x 90 cm.
2019 olieverf en alkydverf op linnen op paneel 45 x 100 cm.
37
Dorpstraat 78 Sibberhuis 11
Lydia Schouten titel: YES, there will be singing in Dark Times Ik heb de Willem de Kooning Academie gedaan van 1971-1976 op de afdeling Autonome Kunst/Beeldhouwen. Het was een tijd waarin de visie overheerste dat alles al gedaan was in de schilderkunst, dus daar waagde ik me niet aan. Ik onderzocht de mogelijkheden van performance en beeldhouwkunst. Na mijn afstuderen deed ik vooral performances, waarin het tekenen soms al een rol speelde door met mijn lichaam ruimtelijke tekeningen te maken met meel en pigment of aarde. In de jaren tachtig maakte ik veel scripttekeningen, die als schetsen dienden voor een video. Toen ik in 1992 autonome tekeningen begon te maken, was er een duidelijke relatie met de scripttekeningen. Ze bestaan uit losse elementen, waarin tekst en beeld worden gecombineerd, vaak bijeengehouden door één centraal beeld. Het zijn verhalen, maar ze missen een logische of chronologische verbinding. Het blijven losse fragmenten waar de kijker zijn of haar eigen verhaal bij kan maken. De zomer van 2020 heb ik doorgebracht in een coronarood aangegeven gebied in Frankrijk. Het isolement daar gaf inspiratie met als resultaat een groep van 40 nieuwe tekeningen en collages. Ieder werk staat op zichzelf maar voelt zich als een vis in het water tussen alle andere beeldcombinaties. Lydia Schouten, juni 2021.
www.lydiaschouten.com
38
Dorpstraat 78 Sibberhuis
Raph de Haas
11
39
Dorpstraat 78 Sibberhuis 11
Mathieu Bruls De toekomst van gisteren Een architect doet wat nodig lijkt en geeft zodoende maat aan de wereld. Soms komt een voorstel niet op tijd en blijft een (groots) idee (voorlopig) onuitgevoerd. Een aantal van die voorstellen/ontwerpen wordt tentoongesteld en krijgt zodoende in elk geval een publiek. A bridge for the future Toen het tijdschrift The Japan Architect in 1986 een wedstrijd uitscheef voor ‘A Bridge for the Future’ was ik doende om de boeken van Alfred Jarry te lezen; en raakte ik zodoende besmet door diens patafysica. Terwijl ik aan mijn inzending werkte maakte de wereld kennis met de virtuele ruimte en het overbruggen van een fysieke kloof leek plots een anachronisme. Toch kon ik niet instemmen met een mogelijke aanstaande degradatie van het fysieke. Geïnspireerd door Alfred Jarry ontwierp ik dan ook een navelstreng vanaf de wereld naar een ankerpunt in de ruimte. De voorgestelde vacuümbuis wordt van hyper- lichtgewicht, ultra-sterk materiaal gemaakt en de buis wordt verankerd aan een solide stukje moeder aarde. Deze toekomstige navelstreng kan een fysiek pakket (een mens wellicht), zonder weerstand en extreem snel, afleveren aan een toekomstig ruimtetransferium. Onderwijl wordt dit transferium, dat met ongekende snelheid rond de aarde raast, gebruikt om ruimtevaartuigen af te remmen of juist te versnellen.
A bridge for the future ontwerp door Mathieu Bruls architect, animatie ism kunstenaar Esther Janssen.
40
Ruimtelijke herinterpretatie locatie ‘De Ossekop’, Maastricht | Fransensingel/Boschstraat Daniël de Jong (Maastricht, 1994) probeert in zijn ontwerppraktijk de fenomenologie van ruimtelijkheid op een interdisciplinaire manier te onderzoeken en te bevragen. Dit onderzoek heeft tot doel de perceptie van ontworpen – zowel gebouwde als fictieve - omgevingen te verbreden en de verbeelding te prikkelen. Zijn afstudeerproject ‘De Ossekop’ (2020) is een ruimtelijke studie van het gebied ten noorden van de Boschstraat in Maastricht. Dit gebied heeft een metamorfose ondergaan door de bouw van een nieuw poppodium, de verplaatsing van de Noorderbrug en de sloop van het oorspronkelijke hotel ‘de Ossekop’ dat destijds (illegaal) werd overgenomen door een lokale cultuurbeweging. Deze ontwikkelingen hebben vooral een vervreemdend effect gehad op de stedelijke omgeving.
Dorpstraat 78 Sibberhuis
Daniël de Jong
11
In dit onderzoek hebben de praktische (infrastructurele) aspecten, in combinatie met de fenomenologie van deze stedelijke vervreemding en de sociale en culturele entiteiten die de plek vroeger omvatten, geresulteerd in een aantal architecturale ingrepen. 1. Het huis. Gebouwd als woonhuis en daarna gefunctioneerd als garage met bovenbouw, café en appartementencomplex. Met deze ruimtelijke ingreep is het café geïnterpreteerd in de vorm van een bolvormige lichtgevende openbare installatie. 2. Rioolgemaal Veemarkt. Een waterpompstation tegenover het huis krijgt een nieuwe betekenis als centraal punt van een nieuw hotel (‘De Ossekop’). Het spiraalvormige hotel correspondeert met de voormalige afrit van de Noorderbrug op die plek. 3. Tunnel/fietsenstalling. Deze praktische ingreep toont een alternatief voor de huidige fietsenstalling (die nu bovengronds naast de woning is geplaatst) en impliceert een doorlopende route onder de kruising zodat twee parkgebieden met elkaar worden verbonden. 4. Het plein. Het plein is bedoeld als verbinding tussen huis, hotel en tunnel. Naast het huis op het plein staat een nieuwe landmark die verwijst naar de industriële geschiedenis van de plek.
41
Dorpstraat 78 Sibberhuis 11
42
“Presentatie studenten van de opleiding architectuur- en interieurvormgeving van de Architectuur Academie Maastricht, Zuyd Hogeschool. In het Sibberhuis tonen eerstejaars studenten ontwerpen voor follies waarbij de vestingwerken van de Hoge en Lage Fronten in Maastricht het uitgangspunt zijn. Een folly is een bouwsel dat geen direct aanwijsbare functie heeft. De studenten hebben de vestingwerken en het gebied rondom bestudeerd, een positie ingenomen voor hun visie en ontwerpfase. Zowel voor de studenten als docenten lag de nadruk op de inhoudelijke en beeldende kwaliteit. U kunt getuige zijn van de zoektocht en de wijze waarop de studenten dit hebben uitgewerkt.
Romantisch weitje
locatie Bemelerweg hoek Dorpstraat tegenover Roger Pinckers
12
Mattanja Coehoorn Zetelkunst Textielkunstenaar en meubelstoffeerder Mattanja Coehoorn verandert, verzaagt, bewerkt, borduurt en stoffeert oude stoelen tot betekenisvolle nieuwe zetels. Samen met grafisch ontwerper Astrid Verkoijen maakt ze De Stoel van je Leven: je favoriete stoel gestoffeerd met een voor jou ontworpen digitale print, tjokvol met jouw herinneringen, associaties en verhalen. Kunst en gebruiksvoorwerp in één. www.mattanjacoehoorn.nl
43
Lindenstraat 21 Terblijt 13
Ans Repkes In haar werken geeft ze uiting aan haar maatschappelijke betrokkenheid, waaronder vrouwenemancipatie, rassenongelijkheid en vluchtelingenproblematiek. ‘Ze wordt geraakt door machteloosheid, ongelijkheid, pijn en verdriet van een wereld die in brand staat, zij kan er niet omheen’. In haar installaties en objecten maakt ze vaak gebruik van gebruikte materialen, in haar beeldtaal komt ritme en herhaling vaak terug. De werken zijn universeel van aard. Enkele van haar installaties en objecten waren al te zien bij Wanda Reiff, maar ook in o.a. in het Kunstmuseum Den Haag en het Kunstenfestival Watou (B). Ans woont en werkt in Maastricht. www.ansrepkes.com
Sanne Vaassen onderzoekt, analyseert en registreert de onstuitbare en voortdurend vloeiende overgang van de vergankelijke materie binnen de natuur (wisseling van seizoenen, de hydrologische cyclus of de samenwerking tussen schimmel en bomen). Maar ook de veranderingen binnen onze cultuur, hoe bijvoorbeeld regels en wetten worden aangepast, hoe tradities en gewoonten nieuwe betekenissen krijgen of hoe taal evolueert zijn onderwerpen die Vaassen vastlegt en bevraagt. Voor de expositie Plateaukunst onderzoekt Vaassen de vluchtige eigenschappen van kleur. Ze verzamelt alle plantensoorten uit één tuin om vervolgens de kleuren uit deze bloemen, grassen, bomen en onkruiden te extraheren. www.sannevaassen.com
44
Lindenstraat 21 Terblijt 13
Hans Lemmen Het werk van Hans Lemmen heeft een sterke relatie tot het landschap waarin hij woont. Op zijn dagelijkse hondenwandelingen verzamelt hij al tientallen jaren niet alleen (ondertussen duizenden) prehistorische vuursteenwerktuigen maar deze wandelingen zijn ook letterlijk de aanloop tot zijn werken op papier. In het atelier worden de wandeling en het landschap a.h.w. voortgezet op metersgrote vellen papier die hij met zijn honden vol met voet-en pootafdrukken in verf zet.
Uit de aldus ontstane structuur komen ideeën voort, net zoals je in wolken dingen kunt zien. Hij is van mening dat het onderbewuste een rijkere en interessantere bron voor beelden is dan dát wat je rationeel kunt bedenken. Verder toont hij een groot houten beeld, een bewerking naar het originele ‘corpus’ door Jan van Steffeswert (ca 1500). www.hanslemmen.nl
45
15
JAAR
46
15
Wanda’s 15de plateau-galerie: feest van ontdekking en herkenning
JAAR
“Kunst in een warm bubbelbad” Na een onvrijwillige stop in het rampjaar 2020 is Wanda Reiffs vijftiende editie van haar plateaukunst-galerie weer een feest van herkenning en ontdekkingen, vertrouwd en verrassend. Vooral ook is het “kunst in een warm bad van welkom” zo typeerde fan Philip Slangen het fenomeen Plateaukunst ooit, én, zo wil ik daaraan toevoegen, in een bubbelbad vol liefde en passie Plateaukunst is voor veel mensen de eerste serieuze kennismaking met beeldende kunsten. Maar omdat dat ‘serieuze’ is ingebed in een sfeer van hartelijkheid, gastvrijheid, ongedwongen ontmoetingen en een feestelijke, ontspannen Bourgondische sfeer gaat niemand met een bedrukt gevoel naar huis. Integendeel, wie eens kwam, komt weer, jaar na jaar. En vindt langzaam een eigen weg in die wondere wereld van de kunst. Al toen Wanda Reiff in de jaren zeventig (van de vorige eeuw, moet ik erbij zeggen, dan klinkt het nóg langer geleden) in Aalbeek een galerie begon, bleek ze meteen een voorkeur te hebben voor het presenteren van de kunst van jonge kunstenaars, heel vaak gecombineerd met de werken van gevorderde collega’s, met naam en faam. Ook na Aalbeek, in de galerie aan de Rechtstraat in Maastricht, hield ze die formule vol. Beroemde Nederlandse, Duitse en Franse kunstenaars werden er, soms tot hun verbazing maar meestal met veel plezier, gekoppeld aan jonge Limburgse collega’s. Tientallen Limburgse kunstenaars en andere afgestudeerden van de Maastrichtse academies, hadden bij Galerie Wanda Reiff hun debuut-tentoonstelling. En groeiden daarna door naar landelijke en internationale podia, galeries, musea, beurzen. Ongedwongen Plateaukunst, nu een vaste norm en waarde in de kunst in Limburg, begon klein, als een soort ‘house-warming-party’ toen Wanda in het Wolfshuis trok. Daarna was er een kunstroute over het Plateau van Margraten. Met presentaties in ateliers en woningen van kunstenaars en in de schuur van Wanda’s huis. De ongedwongen en gemoedelijke sfeer van toen is nog altijd het charmantste kenmerk van Plateaukunst.
47
Kunstenaars, jong en oud, werken in de voorbereiding van Plateaukunst en tijdens het weekend van de openstelling met respect voor elkaar samen aan de opbouw en presentatie van hun werk. In de schuur van Wanda’s Wolfshuis, in oude stallen van het monumentale Sibberhuis en al die andere prachtige plekken waar Wanda welkom is met haar kunstenaars. Er worden locaties uitgezocht waar kunstenaars speciaal werk voor maken, men helpt elkaar met vervoer en het sjouwen en ophangen. Borrelend Het Plateau is een evenement geworden waar menigeen naar uitkijkt. “Een borrelend feest. Als je dat hebt meegemaakt kun je er weer een tijdje tegen,” zegt Wanda die zelf ná de happening vooral een tijdje bekaf neerzijgt, maar ook alweer aan het denken is over de volgende editie. Het landschap van het plateau wordt soms, niet nadrukkelijk betrokken bij de opzet van het kunstfestijn. Vooral de weilanden bij de Tienhoven Molen, de tuin in Terblijt en de boomgaard achter Wanda’s Gasthuis 20. Maar nu is er ook een romantisch weitje bij de rotonde in Sibbe, de tuin van het Blauwe Huis Gasthuis 14 en het park achter Gasthuis 55. En in het gras van de boomgaard aan de Franse steeg, vanuit Gasthuis richting Bemelen, maakt de Duitse kunstenaar Ralf Witthaus een tekening met een maaimachine. Een perspectivische illusie. Neem je drone mee voor het perfecte plaatje. Luchtig museum Laat ik, voor deze jubileumeditie, twee van de 55 deelnemende kunstenaars wat nader toelichten: Joop Vugs, schilder, die al vanaf de eerste jaren van Plateau regelmatig meedoet. En Natascha Waeyen, zeker de laatste jaren present met haar tekeningen en volumes van volièredraad. Natascha Waeyen, Midden-Limburgse nu in Maastricht wonend, maakt vooral werken van verzinkt volièregaas 13x13 mm. In het draadgebouw dat zij nu laat zien in het Sibberhuis, zijn zo’n honderd kleine vakjes verwerkt waarin tientallen uitneembare draadkubusjes van 13x13x13 cm staan, met op elke zijde gesoldeerde (getekende) voorstellingen. Zo is dit luchtige gebouw dus een soort museum voor de kubusjes, maar wel een museum waarin alles mag veranderen. Iedereen kan een kubusje ‘adopteren’ en thuis neerzetten of ophangen. Het zal steeds een andere aanblik bieden, door het licht en de schaduw, de overlapping van de lijntjes, door het te kantelen en draaien. Het gaashuis zelf zit ook vol details, figuurtjes, gordijntjes.
48
Natascha vindt interactie tussen de toeschouwer en kunstenaar/kunstwerk van belang. Door een kubusje te adopteren raakt het werk verspreid in alle windrichtingen én Natascha wordt uitgedaagd steeds nieuwe kubusjes te maken. Gaas geeft Natscha de mogelijkheid om volumina, vormen en lijnenspel te gebruiken, met een heel eigen aard. Voor groter werk, zoals de piramide op de rotonde Vlasstraat-Noorderbaan in Heythuysen gebruikte ze 254 stalen pijpen die worden verlicht middels een software-gestuurd programma. Innerlijke drang Ook schilder Joop Vugs (Weert 1957, nu Bingelrade) is vaste gast bij Wanda’s Plateaukunst. Hij exposeerde al vaker in haar galerie in Maastricht. Joop herinnert zich hoe zij daar zijn schilderijen-installatie, gemaakt in samenwerking met Ap Verheggen, combineerde met twee internationale grootheden, de onlangs overleden Christian Boltanksi en de ‘Neue Wilde’ Jirí Georg Dokoupil. En vooral de vriendschappelijke ontmoeting met die twee.
Installatie met kleine schilderijen op zwiepstangen van Joop Vugs en Ap Verheggen, samen met kledingkast van Christian Boltansi en schilderij van Jiri Dokoupil.
Joop doet graag mee in Wolfshuis, vooral ook uit respect voor Wanda die steeds maar weer zich vol overgave inzet voor de promotie van kunst. “De bezoekersaantallen, de intensiteit en de onverwachte leuke ontmoetingen tellen ook mee. Joop, die met gezondheidsproblemen kampt, probeert iedere dag toch als ’t even kan aan het werk te gaan. “Het is die innerlijke drang om je creativiteit te uiten, bezig te zijn tot er iets ontstaat wat je nooit had kunnen bedenken, maar wat bezieling en betekenis heeft.” Hoe moeilijk en belastend het nu ook is, hij kan het niet laten, die drang dwingt. Dat gevoel zal Wanda Reiff vast en zeker herkennen.
Sjef Kusters
49
sfeer van vijftien jaar feest van ontdekking en herkenning
50
15
JAAR
Colofon Ontwerp + vormgeving: Jos Wachelder Tekst: Sjef Kusters Fotografie: Jo Wijts, Jos Wachelder Follyproject: Ton Slits, Marjan Melkert en de opleiding Architectuur en Interieurvormgeving, Architectuur Academie Maastricht. Plateaukunst: Wanda Reiff en Stichtingbestuur Woonkamerproject: De bewoners van Wolfshuis en Gasthuis
51
15
plateauKunst
JAAR
52
PlateauKunst kenmerkt zich door het informele karakter waarbij bezoekers kunnen genieten van actuele kunst in een unieke omgeving: in boerderijen, schuren, een molen, een kasteel, op zolder, een atelier, een kantoor en in weilanden, gelegen in een prachtig landschap, op het Plateau van Margraten.
