In de kijker - Jasper Vergote

Oud-leerling in de kijker: Jasper Vergoote

Eens LTI’er, altijd LTI’er: onder dit motto starten we een nieuwe rubriek waarbij we telkens een oud-leerling aan het woord laten.

Jasper Vergoote mag de spits afbijten en je zult snel merken dat hij ondertussen een heel opmerkelijk parcours heeft afgelegd. Wie kan er namelijk nog zeggen dat hij elke week op televisie komt en voor zijn deeltijdse job tussen de voetbalsterren van onze eerste klasse vertoeft?

Dag Jasper, een tiental jaar geleden studeerde jij bij ons af in de richting Biotechniek. Welke herinneringen heb je aan onze school?

“Ik houd bijzonder mooie herinneringen over aan het LTI. Ik kwam er toe in het 4e jaar. In het LTI kon ik een nieuwe start nemen. Ik denk met veel plezier terug aan de toffe lessen bij dhr. Vanhooren en de gedrevenheid van dhr. Danneels. Dankzij mensen zoals hen was ik gemotiveerd op school. “ Heb je nog contact met je medeleerlingen van toen?

“In Gent studeerde ik samen met Emilie Costers en tijdens mijn studieperiode ging ik ook eens samen met Karel Martens een weekje op trektocht door de Zwitserse Alpen. Voor de rest zijn de contacten wel wat verwaterd. Onlangs is er echter een Facebookgroepje opgericht en wordt er gezocht naar een geschikte datum om nog eens samen te komen.”

Heb je nog andere linken met het LTI? “Ja, Cédric Taveirne is de broer van mijn vriendin Orphae. Hij zat ook in het LTI en werkt ondertussen als zelfstandig tuinaannemer. Bij hem komen er elk jaar leerlingen uit het LTI hun stage lopen. Voor de rest probeer ik langs te komen wanneer er opendeurdagen zijn.”

Na het LTI trok je naar Gent om te studeren.

“Ik studeerde er Master of Science in de Biowetenschappen, afstudeerrichting Landbouwkunde. De landbouw sprak me altijd wel aan, omdat mijn oudere zus een landbouwbedrijf heeft. Als kind ging ik er elke week op bezoek. De studies zijn al bij al vlot verlopen, hoewel ik toch wel wat geworsteld heb met de vele wiskunde.“ Werk je ondertussen in de sector?

“Ja, ik kon onmiddellijk starten als verkoopingenieur bij Spoormans, een bedrijf dat veevoeder voor braadkippen

produceert en deel uitmaakt van Arvesta. De job geeft veel voldoening. Vooral het werken met mensen, relaties opbouwen en samen met de klant streven naar betere resultaten en het afleveren van een kwalitatief product maken deze job leuk en uitdagend. Er wordt ook nauw gewerkt in team en er zijn korte lijnen, zo heeft elk van ons zijn inbreng in bijvoorbeeld productontwikkeling, marketing en innovatie. Het is zeker geen nine-to-fivejob, flexibel zijn is een vereiste. Voor mij is dat ideaal, want ik heb ook nog een uit de hand gelopen hobby waar wat tijd in kruipt en die ik dus moet inplannen‌�

Nu je het zegt. Je bent ook scheidsrechter in onze eerste klasse. Hoe ben je daarbij gekomen?

“Als kind voetbalde ik bij KFC Varsenare; ik doorliep er alle jeugdreeksen tot en met de beloften. Een goede vriend van me volgde toen een scheidsrechtercursus en overtuigde me die ook eens te volgen. Ik had al snel door dat arbitreren heel erg mijn ding was. Na enkele maanden was ik gediplomeerd scheidsrechter en bij de start van het seizoen 2009-2010 floot ik mijn eerste jeugdwedstrijden U13. In die periode schakelde dhr. Baudelet me trouwens ook gretig in als scheidsrechter voor de voetbalcompetitie op school, en dit terwijl ik zelf ook met mijn ploegje meedeed. Mijn weekends stonden toen bijna volledig in het teken van het voetbal: ik speelde soms 2 matchen en floot tussenin nog eens zelf of omgekeerd. Op een gegeven moment kon ik als ref starten in 4e provinciale (eerste ploeg) en besloot ik om te stoppen met zelf te voetballen. Een moeilijke beslissing - waar ik tot op vandaag geen seconde spijt van heb – en het begin van mijn scheidsrechtercarrière.”

Van dan af liep het bliksemsnel.

“Dat kun je wel zeggen. Per seizoen floot ik telkens 1 of uitzonderlijk eens 2 categorieën hoger. In 2015 mocht ik de stap zetten naar het nationale voetbal (vroegere vierde klasse, nu 3e Amateur). Een sleutelmoment was de promotiefinale in mei 2017 in de 1ste Amateurklasse tussen FC Luik en Eendracht Aalst. Die match was al weken op voorhand uitverkocht met meer dan 5000 toeschouwers en dagtemperaturen die rond 35 graden Celsius klommen. Voor mij was het bovendien de eerste keer dat ik aan de andere kant van de taalgrens aan de slag ging. De dag na de match werd ik opgebeld door Johan Verbist, ex-topscheidsrechter en toen scheidsrechterbaas. Hij feliciteerde me met mijn match en vertelde me dat ik promoveerde naar het Betaald Voetbal.”

Dat gaf waarschijnlijk een fantastisch gevoel? “Absoluut, dit had ik in het begin nooit durven dromen maar je groeit er in en stelt je ambitie telkens bij. Het was ook een mooie beloning voor de vele tijd, energie en opofferingen die ik maakte voor mijn hobby. Het vergt een grote portie doorzettingsvermogen en planning om alles gedaan te krijgen in combinatie met mijn studies toen en mijn werk nu. Ook de steun en het begrip, in de eerste plaats van mijn vriendin Orphae, maar ook van mijn familie en vrienden dragen bij tot

de plaats waar ik vandaag sta. De belangstelling en de beleving in ons profvoetbal is toch vrij groot. Ik moet zeggen dat er steeds een speciaal gevoel door je gaat wanneer de officiële hymne door de boxen knalt tijdens de line-up. Ik floot 2 jaar in 1B (Proximus League) en dat was een goeie leerschool. Vele mensen onderschatten het voetbal in onze 2e klasse, maar ik kan je zeggen dat het niveau daar heel goed aansluit bij de Jupiler Pro League. Je merkt ook dat teams als FC Antwerp en KV Mechelen na hun promotie meteen vlotjes meedraaien in de hoogste reeks.”

En jij maakte ondertussen ook de overstap naar onze hoogste afdeling?

“Inderdaad. Vanaf dit seizoen ben ik één van de 11 scheidsrechters met een semiprofessioneel statuut. Daarmee heb ik een nieuwe stap gezet in mijn carrière. Ik train nu een vijftal keer zelfstandig per week en moet daarnaast ook bijna wekelijks een halve dag aanwezig zijn op de voetbalbond in Tubeke. Ondertussen leidde ik al 6 wedstrijden in 1A waaronder Mechelen-Moeskroen en Cercle Brugge - Charleroi. Momenteel kom ik nog maar piepen, er zijn heel wat teams waar ik pas voor het eerst een wedstrijd fluit. Deze eerst kennismaking is belangrijk, want ik probeer een goede band op te bouwen met spelers en trainers. Je geeft bij wijze van spreken je visitekaartje af. Mensen moeten weten wat ze aan je hebben.

Als er wederzijds respect is, verloopt alles natuurlijk veel vlotter.”

Hoe leuk is dat eigenlijk als scheidsrechter, je bent toch vaak de gebeten hond?

“In tegenstelling tot wat vele mensen stereotiep denken, kan ik er zelf enkel positieve zaken over kwijt. Het geeft me altijd een voldaan gevoel als ik een wedstrijd tot een goed einde kan brengen. Een voetbalwedstrijd is spektakel en entertainment en als ref draag je daartoe je steentje bij door te zorgen voor een fair en vlot verloop. Ik vergelijk het graag als volgt: je hebt 22

acteurs op het plein, die elk hun rol zo goed mogelijk vervullen, wij als ref lopen er als regisseur tussen om alles te laten verlopen zoals het moet, met respect voor elkaar en de spelregels. Zonder scheidsrechter is er immers geen wedstrijd.

Soms maak je een foutje, maar dat hoort er bij. Positief is dan weer dat je uit die fouten kunt leren voor de volgende situaties.

Zo word je beter.”

Is dit het eindpunt? Of droom je van de Championsleague of een WK-finale?

“Goh, ik ben daar eigenlijk vrij nuchter in. Ik besef heel goed dat je maar zo goed bent als je laatste wedstrijd en dat het bijzonder snel kan gaan, in beide richtingen. Het is nu eerst en vooral aan mij en mijn team om verder op een constant niveau te presteren, ervaring op te doen en stappen te zetten zonder er over te slaan. Daarna zien we wel. Ambitie is er absoluut, maar zoals ik eerder al zei, deze stel je telkens bij.”

Hartelijk dank voor dit gesprek, Jasper!

J. Vandekerckhove